babcia chce mnie zmusić do ślubu

[201803080934]

Napisane przez _ema_

Dzieciakami, a jak mam nazwać?

ty udajesz, że nie wiesz o co pytam?
dobrze, od początku, powoli:
taka para to dzieciaki
my z facetem jesteśmy samodzielni i dorośli

i teraz co? zarówno oni jak i my się bawimy w dom?

[201607110949]

Napisane przez Grin

i teraz co? zarówno oni jak i my się bawimy w dom?

no przeca se nie ślubowaliście ani kredyt nad wami nie wisi, więc jak nie jak tak

[_ema_]

Napisane przez Grin

ty udajesz, że nie wiesz o co pytam?
dobrze, od początku, powoli:
taka para to dzieciaki
my z facetem jesteśmy samodzielni i dorośli

i teraz co? zarówno oni jak i my się bawimy w dom?

Oceniamy czas przeszły czy obecny? Zdecyduj się, bo do obecnego stanu rzeczy chyba jasno się wyraziłam.
Co do Twojej przeszłości i mojej oceny jej, którą koniecznie musisz wymusić - tak, bawiliście się w dom. Nie mając wobec siebie żadnych planów oraz nie znając się bawiliście się w dom. A przytoczona przez Ciebie parka także bawi się w dom. Tylko Wam brakowało poważnego podejścia do drugiej osoby, a im do finansów i słowa 'rodzina'.

---------- Dopisano o 13:04 ---------- Poprzedni post napisano o 13:03 ----------

Napisane przez SALIX

no przeca se nie ślubowaliście ani kredyt nad wami nie wisi, więc jak nie jak tak

Chyba wyraźnie napisałam coś zupełnie innego, i ponownie napiszę - czytajcie poprzednie posty, bo to nawet już śmieszne nie jest, jak sto razy tłumaczy się to samo.

[201607110949]

Napisane przez _ema_

Chyba wyraźnie napisałam coś zupełnie innego, i ponownie napiszę - czytajcie poprzednie posty, bo to nawet już śmieszne nie jest, jak sto razy tłumaczy się to samo.

śmiesznym raczej jest to, że uparcie wszystkim jak leci wmawiasz nieumiejętność czytania - może po prostu po Twojej stronie leży wina, nie umiesz napisać jasno tego co masz na myśli? nie wiem jakie inne wnioski można wyłuskać z Twoich wypowiedzi jak nie te, że mieszkanie ze sobą bez mega poważnych planów uważasz za niepoważne i zabawę w dom, stawiając na równi dorosłych ludzi, którzy na siebie zarabiają i beztroskich dzieciaków na utrzymaniu mamusi.

[kaczuszka69]

Napisane przez _ema_

Bo uważam, że związek na tyle poważny, żeby razem zamieszkać to związek ze ściśle ustalonymi planami na przyszłość, a tu takich nie ma, bo w sumie ze względu na wiek ciężko o takie.
Ale może nie róbmy już off topa

wybacz, ale się nie zgodzę. mój mąż pojawił się w moim życiu, jak szukał mieszkania i zajął drugi pokój. Jak zaczęliśmy związek to miał się wyprowadzić, bo gdzie poważne plany na samym początku?

[_ema_]

Napisane przez SALIX

śmiesznym raczej jest to, że uparcie wszystkim jak leci wmawiasz nieumiejętność czytania - może po prostu po Twojej stronie leży wina, nie umiesz napisać jasno tego co masz na myśli? nie wiem jakie inne wnioski można wyłuskać z Twoich wypowiedzi jak nie te, że mieszkanie ze sobą bez mega poważnych planów uważasz za niepoważne i zabawę w dom, stawiając na równi dorosłych ludzi, którzy na siebie zarabiają i beztroskich dzieciaków na utrzymaniu mamusi.

Wiesz, jeśli piszę pogrubione [a tak właśnie uważam] i do tego się odnosisz to ok. Natomiast w tej rozmowie padły już zarzuty, że:
- na pewno uważam, że mieszkać wolno tylko po ślubie - czemu wcześniej jasno zaprzeczyłam słowami 'nie ma znaczenia czy przed czy po ślubie'
- na pewno grzeszę - czemu wcześniej zaprzeczyłam
- ja mieszkam z TZtem to o mnie - gdzie jasno napisałam o kim mówię
oraz pierdyliard innych dziwnych zdań. WSZYSTKIE z nich nawet by nie powstały, gdybyście zadały sobie trud przeczytania całości moich wypowiedzi i tyle. I tu nie chodzi o moje formułowanie mysli. Najnormalniej w świecie padają tu zdania, które jasno i wyraźnie zostały wykluczone. Problem w tym, że większość widząc opinię, któa nie pokrywa się z ich nie zadaje sobie nawet trudu zagłębienia się w sens mojej wypowiedzi, a komentuje jej fragmenty i swoje domysły.
Nauczcie się czytać i zaoszczędzimy sobie czau i pisaniny

[201803080934]

Napisane przez _ema_

Oceniamy czas przeszły czy obecny? Zdecyduj się, bo do obecnego stanu rzeczy chyba jasno się wyraziłam.
Co do Twojej przeszłości i mojej oceny jej, którą koniecznie musisz wymusić - tak, bawiliście się w dom. Nie mając wobec siebie żadnych planów oraz nie znając się bawiliście się w dom. A przytoczona przez Ciebie parka także bawi się w dom. Tylko Wam brakowało poważnego podejścia do drugiej osoby, a im do finansów i słowa 'rodzina'.

Napisane przez SALIX

śmiesznym raczej jest to, że uparcie wszystkim jak leci wmawiasz nieumiejętność czytania - może po prostu po Twojej stronie leży wina, nie umiesz napisać jasno tego co masz na myśli? nie wiem jakie inne wnioski można wyłuskać z Twoich wypowiedzi jak nie te, że mieszkanie ze sobą bez mega poważnych planów uważasz za niepoważne i zabawę w dom, stawiając na równi dorosłych ludzi, którzy na siebie zarabiają i beztroskich dzieciaków na utrzymaniu mamusi.

właśnie o to mi chodzi. strasznie nieprecyzyjnie piszesz ema, skoro dwie różne sytuacje określasz tym samym mianem `zabawy w dom`.
my z tż-tem podchodziliśmy do siebie poważnie od początku związku - bo żadne z nas nie szukało przygody na chwilę. ale nie jesteśmy tak lekkomyślni i naiwni, żeby od razu wyznawać sobie miłość po grób i planować wspólną rodzinę.

[_ema_]

Napisane przez kaczuszka69

wybacz, ale się nie zgodzę. mój mąż pojawił się w moim życiu, jak szukał mieszkania i zajął drugi pokój. Jak zaczęliśmy związek to miał się wyprowadzić, bo gdzie poważne plany na samym początku?

No ale chyba co innego, kiedy sytuacja wyszła sama z siebie, a co innego jak ktoś mówi 'nie znam Cię, nie kocham, ale chopsa, pomieszkajmy razem' Chyba naturalne, że nagle nie wywalisz lokatora z mieszkania bo się zakochałaś w nim

---------- Dopisano o 13:32 ---------- Poprzedni post napisano o 13:31 ----------

Napisane przez Grin

my z tż-tem podchodziliśmy do siebie poważnie od początku związku - bo żadne z nas nie szukało przygody na chwilę.

No to może w końcu Ty się zdecyduj? Bo przed chwilą sama przyznałaś, że to nie był powazny związek. Mam czytać w myślach?

[harvvey]

Napisane przez _ema_

A powiedz mi, wysiliłaś się na przeczytanie moich słów?
Bo jak nie to zapytam - nazywasz go TZtem dla jaj i wątpisz czy będzie z tego coś powaznego, czy uważasz, że to Twój partner życiowy i chcesz z nim spędzić życie. Jakbyś PRZECZYTAŁA moje słowa to byś wiedziała, że mówię o pierwszym przypadku. Skoro tak się oburzasz, to też pewnie jesteś tym pierwszym, co?

Dziewczyno, autorka napisała jedynie, że jest ze swoim chłopakiem 3 lata, a w październiku zdecydowali się na wspólne mieszkanie, co wywołało pewne zgrzyty i wątpliwości. Tyle. A ty najpierw nazwałaś to zabawą w dom, a później tłumaczysz to, co wyżej - teraz powiedz mi w którym momencie autorka pisze, że chłopaka nie była pewna, ale mimo to zdecydowała się na ten krok? Bo ja zrozumiałam, że było im dobrze razem i chcieli spróbować wspólnego życia. Czytam twoje słowa i dalej sensu nie widzę.

Oprócz tego twój komentarz na temat zabawy w dom dorosłych, utrzymując się samodzielnie ludzi mnie rozbawił do łez. W pewnym wieku łatwiej jest się zdecydować na wspólne mieszkanie - ma się środki, swoje się przeżyło i człowiek wie, czego od życia oczekuje, mało kto będzie zwlekał z tym kilka lat, żeby mieć stuprocentową pewność, że to facet na całe życie - której chociażby ja nie będę mieć, zanim z kimś nie pomieszkam, co według twojej wielkiej teorii się wyklucza. To jest naprawdę bardzo indywidualna kwestia, więc spasuj z tymi osądami.

[_ema_]

Napisane przez harvvey

Dziewczyno, autorka napisała jedynie, że jest ze swoim chłopakiem 3 lata, a w październiku zdecydowali się na wspólne mieszkanie, co wywołało pewne zgrzyty i wątpliwości. Tyle. A ty najpierw nazwałaś to zabawą w dom, a później tłumaczysz to, co wyżej - teraz powiedz mi w którym momencie autorka pisze, że chłopaka nie była pewna, ale mimo to zdecydowała się na ten krok? Bo ja zrozumiałam, że było im dobrze razem i chcieli spróbować wspólnego życia. Czytam twoje słowa i dalej sensu nie widzę.

Ja swoją opinię pisałam w momencie kiedy autorka nie wyjaśniła, że jej związek zaczął się sypać dopiero po zamieszkaniu razem. Wiedziałam wtedy jedynie, że są 3 lata i że raczej nic poważnego z tego nie będzie. Więc chyba logicznym jest, że na tych informacjach się opierałam, dopiero potem autorka wyjaśniła, że problemy zaczęły się podczas mieszkania - i w tym moemencie już więcej nie odnosiłam się do sprawy autorki, a jedynie odpowiadam w kółko na te same pytania wizażanek. Teraz widzisz sens?

Oprócz tego twój komentarz na temat zabawy w dom dorosłych, utrzymując się samodzielnie ludzi mnie rozbawił do łez. W pewnym wieku łatwiej jest się zdecydować na wspólne mieszkanie - ma się środki, swoje się przeżyło i człowiek wie, czego od życia oczekuje, mało kto będzie zwlekał z tym kilka lat, żeby mieć stuprocentową pewność, że to facet na całe życie - której chociażby ja nie będę mieć, zanim z kimś nie pomieszkam, co według twojej wielkiej teorii się wyklucza. To jest naprawdę bardzo indywidualna kwestia, więc spasuj z tymi osądami.

Spasuj, ponieważ? Ponieważ zabronić mi mieć swojego zdania?

[201607050913]

Ema, ale nie chodzi o to, kto ma rację, każdy ma swój pogląd. Chodzi o to, że oceniłaś z góry i bardzo szybko związek autorki, a słowa "zabawa w dom" mogą brzmieć jak brak szacunku. Czasami warto się powstrzymać z wydawaniem osądów, zresztą sama to przyznałaś pisząc, że skomentowałaś nie znając szczegółów (właściwie oparłaś się na jednym zdaniu, "Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów."

[201803080934]

Napisane przez _ema_

No to może w końcu Ty się zdecyduj? Bo przed chwilą sama przyznałaś, że to nie był powazny związek. Mam czytać w myślach?

wskaż mi gdzie napisałam, że to nie był poważny związek.

[Rena]

Napisane przez majajaj

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat, od października tego roku mieszkamy razem. Oboje studiujemy w innym mieście, niż nasze rodzinne, więc uznaliśmy, że bez sensu jest wynajmować dwa oddzielne mieszkania/pokoje ze względu na finanse, poza tym chcieliśmy też spróbować już pomieszkać razem. Jestem osobą wierzącą, jednak co do mieszkania razem przed ślubem mam swoje zdanie i nie chciałabym go brać wcześniej, a tym bardziej w tym wieku (mamy po 20 lat). Nawet nie jestem w 100% pewna, czy wezmę ślub z obecnym TŻ, bo mamy ostatnio trochę problemów. Dzisiaj dowiedziałam się od swojej jednej babci (z którą mam lepszy kontakt), że ta druga (którą widuję raczej rzadko, głównie w większe święta) dzwoniła do niej oburzona, bo dowiedziała się, że mieszkam z chłopakiem. Namawiała moją babcię, żeby ta starała się mnie usilnie nakłonić, żebyśmy jak najszybciej wzięli ślub. Moi rodzice są obecnie na urlopie za granicą, powiedziała, że jak wrócą to od razu do nich zadzwoni, żeby również mnie nakłonili. Do mnie jeszcze nie dzwoniła, ale to pewnie kwestia czasu. Pewnie napiszecie, żebym się nie przejmowała, skoro widuję ją rzadko, jednak nie chcę zepsuć kontaktów z nią przez coś takiego. W dodatku niedługo zbliżają się święta, które pewnie spędzimy u niej. Zawsze uwielbiałam te dni, bo mam ogromną rodzinę i atmosfera, kiedy wszyscy razem się zbierzemy, jest cudowna. Nie chcę w tym roku słuchać przy stole tego gadania i psuć sobie świąt. Niestety już na samą myśl o tym tracę ochotę na ich spędzanie właśnie tam. Co o tym sądzicie? Była któraś w podobnej sytuacji? Jak powinnam się zachować?

powiedz babci, ze czekasz na zareczyny Przeciez nie oswiadczysz sie pierwsza chlopakowi. A czekac zawsze mozna kilka miesiecy a nawet lat, ach ci faceci....

[nielubiegrzybow]

Napisane przez Rena

powiedz babci, ze czekasz na zareczyny Przeciez nie oswiadczysz sie pierwsza chlopakowi. A czekac zawsze mozna kilka miesiecy a nawet lat, ach ci faceci....

Też o tym pomyślałam Nie daj sobie układać życia, zbywaj babcię krótkimi hasłami, nie planuję, na razie nie zamierzam itp, bez tłumaczenia, bo i tak nie zmienisz jej światopoglądu. Wcale nie dziwię się, że nie jesteś pewna potencjalnego ślubu na 100%. Ja bawię się w dom już trzeci rok Traktujemy się poważnie, na dzień dzisiejszy mój tż jest jedynym poważnym kandydatem na mojego męża, ale nikt nie może mi zagwarantować, że tak będzie też za np kolejne 4 lata. I nawet fakt, że tata sam wyrywa się do finansowania mojego przyszłego wesela a babcia planuje zakup mieszkania dla mnie to nie są żadne argumenty, ślub bierze się, kiedy dwie osoby tego chcą i są pewne. My jesteśmy za młodzi na tak poważne decyzje, a wspólne mieszkanie nie łączy przecież na wieki wieków i amen :P. Nie dziwię się, że ty też w wieku 20 lat nie jesteś pewna Wigilia to tylko jeden wieczór, nie daj sobie go zepsuć, nie reaguj, weź pięć głębokich oddechów, szkoda nerwów

[201712111032]

Przeczytałam cały wątek i muszę się wtrącić jak czytam ten bezsensowny najazd na _ema_ - dziewczyna odniosła się do pierwszego postu, gdzie autorka napisała, że mieszka z facetem ale ma do niego wątpliwości (dopiero później dopisała, że te wątpliwości są efektem docierania się we wspólnym mieszkaniu); mnie też to tknęło, że mieszka ze swoim facetem, co do którego nie ma planów na przyszłość, później doczytałam i zrozumiałam. Zabawa w dom to chyba dobre określenie na niepoważną sytuację Ogólnie nie zgadzam się ze stanowiskiem _ema_ ale pisała milion razy o co jej chodzi, że to jej zdanie, szybko osądziła, bo to forum, jest niewiele informacji więc łatwo o szybkie i niekoniecznie prawdziwe osądy, to chyba normalne. Musiałam to dopisać boście się uwzięły na nią a wg mnie jej posty są jasne jak słońce Nie trzeba na siłę przekonywać ludzi do swoich racji. Pewnie moje mieszkanie z facetem też uznałaby za zabawę w dom ale kto jej zabroni? Nie ma co bić piany o drobne niesnaski

A co do autorki: olej taką gadaninę, a jeśli przez takie coś miałyby się popsuć wam kontakty to tylko z jej winy. Rób swoje