Zaręczyny bez pierścionka?

[_ema_]

Nie rozumiem podejścia 'nie jestem teraz gotowa na małżeństwo, więc przyjmę oświadczyny, ale ślub odwlekę o kilka lat'. To tak jak 'nie jestem głodna, ale pójdę do restauracji i zamówię, najwyżej zjem zimne albo wyrzucę'. Po co w tak ważnej sprawie liczyć na łut szczęścia? Nie masz pewności czy kiedyś będziesz gotowa. Teraz nie jesteś - nie zaręczaj się.

[common]

Napisane przez _ema_

Nie rozumiem podejścia 'nie jestem teraz gotowa na małżeństwo, więc przyjmę oświadczyny, ale ślub odwlekę o kilka lat'. To tak jak 'nie jestem głodna, ale pójdę do restauracji i zamówię, najwyżej zjem zimne albo wyrzucę'. Po co w tak ważnej sprawie liczyć na łut szczęścia? Nie masz pewności czy kiedyś będziesz gotowa. Teraz nie jesteś - nie zaręczaj się.

Zdecydowanie masz rację _ema_. Wszyscy się zaręczają, a gdzieś ginie w ogóle idea tego całego zamieszania. Jak dziewczyny wcześniej pisały, zaręczyny to początek czegoś nowego, jak jest się nie gotowym, to po co zaczynać?

[rdzaf]

Powtórzę po raz kolejny: tu nie chodzi o zaręczyny, ale o ślub na który mnie nie stać i nie czuje się gotowa w chwili obecnej na założenie rodziny. Poza tym ja nie napisałam, że się zaręczam. Tematem było co inne kobiety myślą o modzie na zaręczyny bez pierścionka i zaręczyny na pokaz (żeby zmienić status na fb). Moj Tż planuje oświadczyny, ale z tego co mi wiadomo to nie w tym roku, a raczej w następnym lub jeszcze później. Wtedy on będzie samodzielny finansowo, a ja bede już na magisterce (jeśli na nią pójdę, bo kto wie jak w życiu się ułoży). Wtedy mogę myśleć o ślubie, bo będę już miała chociaż jakieś minimalne szanse na zatrudnienie w zawodzie. Teraz pracuje wieczorami i padam, a to co zarabiam starcza na opłacenie mieszkania i rachunków.

_gitarzystka_ wtedy pewnie pozmienia ci się nieco hierarchia wartości. Poza tym tak z ciekawości jesteś juz zaręczona/planujesz wesele? :P

Ja w ogóle jestem fanka wizerunku kobiety pracującej, bo w domu bym nie siedziała.

A jeśli związek się wypali, bo nie przetrwa próby czasu... To cóż niestety tak w życiu bywa. Mam nadzieję, ze tak nie będzie, ale wiele związków rozpoczętych w czasach liceum rozpada się, bo partnerzy się sobą nudzą. My się nie nudzimy, bo mało się widujemy.

[_gitarzystka_]

Napisane przez rdzaf

_gitarzystka_ wtedy pewnie pozmienia ci się nieco hierarchia wartości. Poza tym tak z ciekawości jesteś juz zaręczona/planujesz wesele? :P

Nie rozumiem, dlaczego tak ciągle piszesz, że jak będę się w stanie sama utrzymać, to rzucę wszystko dla tworzenia przyszłości finansowej i zapomnę o życiu osobistym. One powinny iść w parze i nie można przepychać ślubu, bo "najpierw dostanę awans potem się zajmę małżeństwem". Można się spokojnie skromnie wydać za mąż i już jako małżeństwo budować finansową przyszłość, a nie żyć wiecznie "na dziko" i traktować ślub jako coś do odbębnienia.
Napiszę jeszcze raz: małżeństwo =/= dziecko.

Nie, nie jesteśmy zaręczeni, bo zaręczenie się w wieku 19/20 uważamy za coś... co nie będzie wzięte "na poważnie" przez nasze otoczenie. :P Ludzie będą podejrzewać małżeństwo z musu, albo potraktują nas jako niedorosłych i nieświadomych tej decyzji, a nie chciałabym, żeby ktoś tak patrzył na jedną z najważniejszych rzeczy w moim życiu.
Poza tym: w przeciągu 2-3 lat powinniśmy zarabiać całkiem przyzwoite pieniądze, które pozwolą na spokojne zamieszkanie razem i samodzielne utrzymywanie się, więc myślę, że oświadczyny w wieku 21 lat i ślub w wieku 23 byłyby jak najbardziej na miejscu i zgrane w czasie z tym, czego się spodziewamy.
Wiadomo, wszystko się jeszcze może pozmieniać, ale pi razy drzwi, trzeba mieć to życie jakoś poukładane.

[anannke]

Napisane przez _gitarzystka_

Nie rozumiem, dlaczego tak ciągle piszesz, że jak będę się w stanie sama utrzymać, to rzucę wszystko dla tworzenia przyszłości finansowej i zapomnę o życiu osobistym. One powinny iść w parze i nie można przepychać ślubu, bo "najpierw dostanę awans potem się zajmę małżeństwem". Można się spokojnie skromnie wydać za mąż i już jako małżeństwo budować finansową przyszłość, a nie żyć wiecznie "na dziko" i traktować ślub jako coś do odbębnienia.
Napiszę jeszcze raz: małżeństwo =/= dziecko.

Nie, nie jesteśmy zaręczeni, bo zaręczenie się w wieku 19/20 uważamy za coś... co nie będzie wzięte "na poważnie" przez nasze otoczenie. :P Ludzie będą podejrzewać małżeństwo z musu, albo potraktują nas jako niedorosłych i nieświadomych tej decyzji, a nie chciałabym, żeby ktoś tak patrzył na jedną z najważniejszych rzeczy w moim życiu.
Poza tym: w przeciągu 2-3 lat powinniśmy zarabiać całkiem przyzwoite pieniądze, które pozwolą na spokojne zamieszkanie razem i samodzielne utrzymywanie się, więc myślę, że oświadczyny w wieku 21 lat i ślub w wieku 23 byłyby jak najbardziej na miejscu i zgrane w czasie z tym, czego się spodziewamy.
Wiadomo, wszystko się jeszcze może pozmieniać, ale pi razy drzwi, trzeba mieć to życie jakoś poukładane.

ja wypowiem się o swoim doświadczeniu i swój punkt widzenia może jesteś/jesteście wyjątkiem potwierdzającym regułę a może jeszcze ci się co nie co pozmienia w myśleniu. Ja swoje też przeżyłam, z tż jesteśmy już bardzo długo i już wcześniej (w wieku 20 lat) też chcieliśmy spędzać ze sobą cały czas, mieszkać razem, wracać do jednego domu a jednak to pragnienie zrealizuje się dopiero w wieku 25 lat.

Owszem nadmierne odkładanie małżeństwa czy planów osobistych nie jest dobre ani korzystne jednak nie dziwię się ludziom że trochę odkładają te plany aby przygotować temu solidne fundamenty. Idąc tym tokiem myślenia namnożyłoby się mnóstwo małżeństw studenckich w wieku 20-23 lata albo małżeństw ledwo wiążących koniec z końcem które powstałyby ze związków licealnych bo się kochają i po co czekać jak studia nic nie zmienią.
Tak źle że ktoś chce przygotować sobie solidne fundamenty pod rodzinę? bo tym jest zawarcie małżeństwa. Chcą najpierw skupić się na przygotowaniu psychicznym i finansowym po to aby w momencie ślubu móc się spokojnie i całym sercem zaangażować w tą chwilę i w nowy początek a nie martwić się o zabezpieczenie finansowe, o niestabilną pracę, o brak lokum. nie mówię o osiągnięciu niebotycznych sum na koncie a o spokojną egzystencję - na prawdę w obecnej sytuacji na rynku nie jest to dla wielu ludzi łatwe. I chyba takie podejście jest dojrzalsze niż podejście - bierzemy ślub, mieszkać będziemy w pokoiku przy rodzicach, oni nam pomogą się utrzymywać i tak będziemy się radośnie kisić we własnym sosie.

Są różni ludzie różne potrzeby jedni decydują się na dłuższe zaręczyny i są zadowoleni z tego stanu, inni znów jak decydują się na zaręczyny to oczekują w krótkim czasie ślubu i poczęcia dziecka. Nie mają prawa? mają - taki sam dobry plan na życie jak i twój. Tylko że inny.

Co do skromnego wydania się za mąż - można owszem ale nadal wiele par marzy o uczczeniu tego dnia z całą rodziną, nie chodzi nawet o pompę a chcą po prostu zorganizować przyjęcie/wesele na którym goście będą się dobrze bawić, cieszyć razem z nimi. A to kosztuje i to jest wola danej pary czy woli zrezygnować z marzenia na rzecz wcześniejszego zawarcia związku czy decydują się poczekać trochę i przeżyć ten dzień tak jak tego chcą, zgodnie z marzeniami.

Mam wrażenie że masz problem ze zrozumieniem że ludzie mają inny pomysł na życie trochę, inne marzenia niż ty i dla ciebie spełnieniem marzeń będzie skromna uroczystość a dla drugiej osoby przyjęcie dla bliskich osób z całonocną zabawą i tańcami. I dla tego marzenia jest w stanie poświęcić coś tam ze swojego życia. Wierz mi młodzi nie odwlekają ślubu na rzecz wesela bo im ktoś każe ale dlatego że sami tego chcą i mają takie wyobrażenie o tym dniu.

[masumjo]

e, bez pierścionka to jakoś głupio... nie chodzi o jego jakość/cenę, ale sam fakt, że facet klęka, nakłada ci go na palec i stajesz się tym samym zarezerwowana mnie ten rytuał strasznie się podoba

[rdzaf]

Ja jestem typem osoby, która nie chce żyć na pograniczu biedy i nędzy. Wolę zadbać o swoja przyszłość by po prostu żyło się lepiej. Zaręczę sie jak Tż będzie chciał to uczynic, bo to jego wola. nie namawiam go na pierścionek poza tym on dobrze zna moje podejście do tych spraw i nie przeszkadza mu to. Zaręczę się w wieku 21/22/23 lat, a ślub wezmę jak odłożę na fajne wesele, bo to w koncu nasz dzień.

[Liana]

Napisane przez dudipopka

ja nie mam pierścionka do tej pory
nasze zaręczyny wyglądały tak ze narzeczony przyniósł z kuchni kalendarz(kwiecień) a ja wybrałam datę ślubu(pazdziernik)
mam obrączkę to mi wystarcza bo pierścionków w ogóle nie noszę/nie nosiłam

Ja miałam takie same
Mamy po 29 lat, pracujemy, ja mam własną firmę, jesteśmy ze sobą dłuuugo, wiadomo było że i tak się pobierzemy - po tym od razu zamówiliśmy ślub i wesele

a dopiero później (po ok. 3 miesiącach) na zagranicznym romantycznym wyjeździe TŻ niespodziewanie ( o ile można użyć takiego słowa do tej historii ) oświadczył się "oficjalnie" z pierścionkiem i klękaniem

trochę odwrotna kolejność, ale co tam !! ja jestem zadowolona, chociaż wolałabym mimo wszystko najpierw pierścionek

tak więc dla mnie: zdecydowanie z pierścionkiem!!!!

[Michiru]

powiem Wam, że w teorii wyznaję zasadę, że każdy sobie rzepkę skrobie. ktoś chce tak a nie inaczej, więc niech to zrobi, skoro go to zadowala. nie mój cyrk, nie moje małpy.

w praktyce wiele rzeczy mnie dziwi. podejście ludzi do niektóych spraw mnie dziwi. zaręczyny bez pierścionka mnie dziwią. niby to taki symbol, ale bez niego to nie wydają się zaręczyny. oczywiście wszystko zależy od wspólnych ustaleń. w końcu nie mnie oceniać. ale wydaje się, że to takie odbębnienie, żeby powiedzieć "a bo my się zaręczyliśmy" niż prawdziwe planowanie czegokolwiek kiedykolwiek. tak jak palenie fajek przez niektórych nastolatką, żeby pokazać jacy to oni dorośli i że mogą robić to i tamto. być może to jakaś nowa moda, a ja już jestem za stara, żeby to zrozumieć??

"zbieranie" na pierścionek mnie akurat tak nie dziwi, o ile rzeczywiście jest to odkładanie kasy, by kupić pierścionek, na który wg mężczyzny zasługuje jego wybranka. wszystko kosztuje. co w tym złego

[bejbeDomi]

Ja jestem jedną z tych osób oczekujących na ślub bez pierścionka Skomplikowana historia, omawialiśmy przez pare tygodni, a w sumie nawet miesięcy z TŻ aspekty małżeństwa i TŻ był w rozjazdach, mogliśmy to sobie przemyśleć itp, aż tu nagle w końcu jesteśmy w domu i uznaliśmy oboje że ślub to dobry pomysł i weźmiemy go za 3 miesiące (cywilny). I gdzie tu czas na zaręczyny? TŻ w końcu mnie zapytał hej, a co zrobimy w kwestii pierścionka i uznałam że skoro teraz trzeba kupić obrączki itd, to po prostu chcę dostać pierścionek kiedy będziemy mogli sobie na to pozwolić (raczej prędzej niż później na szczęście :P)

I tu chciałabym ubiec wszelkie pytania i domniemania - bierzemy cywilny, a kościelny trochę później bo mieszkam za granicą i chcę w Polsce zrobić to po Polsku z weselichem i w kościele. Na razie sytuacja jest zbyt zawirowana na zorganizowanie tego.

[MajsterkaANB]

Napisane przez majka_wroclove

Wśród moich znajomych panuje przekonanie, że dziś się zaręczam i do roku biorę ślub - co według mnie w wielu przypadkach jest bezsensowne (z różnych przyczyn - od finansowych po logistyczne). W sumie dla mnie zaręczyny, a dopiero za 2-3 lata ślub, jakoś nie spieszy mi się do ołtarza, a ważniejsze jest znaleźć mieszkanie i się urządzić.

takie tez przekonania ma rodzina dziewczyny mojego brata (ze w ciagu roku od zareczyn musi byc slub) . glupota jak nie wiem narzeczenstwo to piekny czas i powinno sie tym rozkoszowac nacieszyc sie planowaniem

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.