dziecko w tym wieku

[Shira Yuki]

Napisane przez LusiaPlotkara

Wiesz każdy był kiedyś czyjąś utrzymanką. Przeważnie swoich rodziców

w przypadku dzieci to jest inna sprawa.one nie sa odpowiedzialne za siebie,no chyba,że te pełnoletnie

Napisane przez mary_poppins

Przykre

przykre jest to, z czym zostaje niepracująca kobieta po ewentualnym rozwodzie.najczęściej z upokorzeniem

[201607111040]

Napisane przez Shira Yuki

w przypadku dzieci to jest inna sprawa.one nie sa odpowiedzialne za siebie,no chyba,że te pełnoletnie
przykre jest to, z czym zostaje niepracująca kobieta po ewentualnym rozwodzie.najczęściej z upokorzeniem

Zarówno żona /mąż jaki i dziecko są rodziną. Pełnoletni są też uczniowie od 2 klasy szkoły średniej, czy też powinni zarabiać na swoje utrzymanie?

[mary_poppins]

Napisane przez Shira Yuki

przykre jest to, z czym zostaje niepracująca kobieta po ewentualnym rozwodzie.najczęściej z upokorzeniem

Oczywiście, dlatego jakieś zabezpieczenie warto sobie zapewnić. Ale nie każdy czuje się z źle będąc w takiej sytuacji, a określenie "utrzymanka" ma pejoratywny wydźwięk.

[Shira Yuki]

Napisane przez LusiaPlotkara

Zarówno żona /mąż jaki i dziecko są rodziną. Pełnoletni są też uczniowie od 2 klasy szkoły średniej, czy też powinni zarabiać na swoje utrzymanie?

w/g definicji każdy kto osiąga zdolność do pracy zarobkowej ,a jest na utrzymaniu innych

---------- Dopisano o 23:05 ---------- Poprzedni post napisano o 23:04 ----------

Napisane przez mary_poppins

Oczywiście, dlatego jakieś zabezpieczenie warto sobie zapewnić. Ale nie każdy czuje się z źle będąc w takiej sytuacji, a określenie "utrzymanka" ma pejoratywny wydźwięk.

mnie konkubina kojarzy się gorzej niż utrzymanka

o jakim zabezpieczeniu mówisz nawiązując do tematu wątku o 18-to letniej matce ?

[martynka89]

Droga autorko dzieci teraz nie planujesz wiec nie wiem dlaczego tak mocno przezywasz fakt, ze kolezanka cie na nie namawia. Jak mnie ludzie namawawiaja na cos, czego nie zamierzam robic, to wyslucham, machne reka i ide dalej.

Nie napisze ci, zes madrzejsza od kolezanki bo najpierw chcesz skonczyc studia a dopiero pozniej miec dzieci. Nie napisze bo to indywidualna sprawa kazdego czlowieka co chce w zyciu robic.

Ja na studia nie poszlam i to nie z powodu nieplanowanego dziecka, tylko dlatego, ze mi studia niepotrzebne. Zaraz po maturze poszlam do pracy a pozniej (majac juz dziecko)zaczelam robic rozne kursy.
Nie ubolewam nad tym, ze ominely mnie imprezy studenckie i inne tego typu. Malo tego, czuje sie szczesliwa. Ale pewnie wiekszosc z was przypielaby mi latke mamuski, ktorej od pieluszek padlo na mozg i pewnie siedzi calymi dniami rozmyslajac jak spieprzyla sobie zycie bo studia nie skonczone i dziecko w wieku 22 lat.

Obecnie chyba mamy jakas mode na pozne macierzynstwo i ponizanie ludzi, ktorzy maja dzieci a nawet papierka z uniwerka nie posiadaja.

A ja powiem tylko tyle: jedni lubia samochody, inni psy a jeszcze inni weze czy tam koty wiec dlaczego do niektorych nie dociera, ze sa tez tacy, co lubia dzieci i chca je miec?

I jeszcze przytocze historie dziewczyny, z ktora chodzilam do liceum, ktorego ona z reszta nigdy nie ukonczyla.
Urodzila dziecko z wpadki majac 20 lat, wziela slub ale nie z ojcem dziecka tylko z innym facetem, po pol roku sie z nim rozwiodla, zaczela spotykac sie z kolejnym. Z tym tez zaliczyla wpadke i urodzilo sie drugie dziecko. Wzieli slub (kolezanka w wieku 24 lat ma juz za soba dwa sluby i rozwod). Ona siedzi w domu z dziecmi bo ich na to stac, maja wlasne mieszkanie a nie na kredyt i zyja sobie szczesliwie.

Wniosek z tego taki, ze w zyciu trzeba miec szczescie. Ta dziewczyna miala szczescie i nie byly jej do tego potrzebne studia.

[mikia20]

Mialam kilka kolezanek ktore wpadly w okresie lcealnym - jedna nawet w gimnazjum od tamtego czasu minelo kilka lat i musze przyznac ze za rozowo to nie jest do tej pory.
Po pierwsze czesto dzieciak byl obowiazkiem dziadkow, a nie mlodych rodzicow. Bo szkola, bo kasy brak. Niektore z nich traktuja te dzieci jakby to bylo ich duzo mlodsze rodzenstwo. Zajechana psychika bo wpadka w tym wieku to zawsze dramat. Zwiazki z ojcem dziecka w wiekszosci takie se, duzo rozwodow, bo sorry, ale w tym wieku to sie ma slaba zdolnosc ogarniania takich spraw a tym bardziej wybrania sensownego kandydata na tatusia. Klotnie w rodzinie, z tesciami - no takie polskie piekielko. Mieszkac nie ma gdzie, nic swojego a kasy ni ma albo jest malo. Czyli zale i pretensje. A dziewczyna ledwie z matura i malym dzieckiem nie zawojuje swiata.
Bawia mnie tez wpisy z tekstami dzieci odchowane to mozna studiowac czy pracowac. Jakie odchowane... przedszkolaki ledwie, mialam kilka dzieciatych na studiach - to jest zupelnie inna nauka. Zero zajec dodatkowych, przychodzenie na uczelnie wtedy kiedy naprawde musza - tylko zeby papierek miec, nikt ich nigdy nie chcial miec w grupie bo wiadomo ze nie beda sie chcialy spotykac po zajeciach ani nic zrobic ponadto.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[laisla]

Napisane przez zuhanka

myślę, że 30 to jednak zbyt późno. Każdy ma jakąs swoją granicę wieku. Nie mówię, że to 19l. bez przesady, ale na pewno nie 30. Nie uważam, żeby dziecko było dumne potem , że ma starą matkę zastanów się też nad tym , nie myśl tylko o sobie

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:09 ----------

Dzięki dokładnie o to chodziło
No tak jak powiedziałaś, dochody chłopaka to tylko i wylączenie jego dochody. Nie ingieruję w nie, spokojnie , nie wyobrażam sobie swojej najbliższej przyszłości jako matka, myślę chyba podobnie jak większość z Was. Każdy obiera inną drogę życiową. Ale ja pragnę być niezależna, nie chcę, aby utrzymywał mnie mężczyzna. Pragnę zrealizować również siebie. Koleżanka chce mieć drugie dziecko, ich sprawa. Ale myślę, że po części któraś z Was moje drogie miała racje. Ja jestem młoda, lubię zakupy, ubrania, perfumy itp. Jestem nastolatką to chyba normalne. Lubię różne drobiazgi, zaś moja koleżanka nie może sobie na nie pozwolić. Ma dziecko i przeszła w ten dorosły etap życia że tak powiem Każdy robi co chce ale poniekąd może właśnei chce od siebie odwrócić uwagę. Mówi, że cieszy się, jest zadowolona itp ale może to tylko pozory.. dzięki za tak liczne odpowiedzi !! pozdrawiam

---------- Dopisano o 18:16 ---------- Poprzedni post napisano o 18:15 ----------

to nie było namawianie, dziewczyny ! koleżanka po prostu zapytała kiedy u nas coś będzie i żeby już działać echhh chyba ta dziewczyna mnie nie rozumie. to był jeden temat i koniec, więcej do wątku nie wróciłyśmy, ale jeśli kolejny raz się zapyta to nie wytrzymam i jej chyba coś odpale

Co Ty wypisujesz 30 tka to stara matka? To większość dzieci ma stare matki w takim razie bo coraz więcej osób jednak decyduje się na dziecko dopiero wtedy, a nawet w okolicach 40. Chyba jesteś jednak na to wszystko jeszcze nie do końca przygotowana jeśli to dla Ciebie tak istotne kryterium. A dziecko jest dumne z fajnej i mądrej matki, uwierz, że jej wiek ma dla niego znaczenie drugoplanowe.

[ajah]

Napisane przez martynka89

Droga autorko dzieci teraz nie planujesz wiec nie wiem dlaczego tak mocno przezywasz fakt, ze kolezanka cie na nie namawia. Jak mnie ludzie namawawiaja na cos, czego nie zamierzam robic, to wyslucham, machne reka i ide dalej.

Nie napisze ci, zes madrzejsza od kolezanki bo najpierw chcesz skonczyc studia a dopiero pozniej miec dzieci. Nie napisze bo to indywidualna sprawa kazdego czlowieka co chce w zyciu robic.

Ja na studia nie poszlam i to nie z powodu nieplanowanego dziecka, tylko dlatego, ze mi studia niepotrzebne. Zaraz po maturze poszlam do pracy a pozniej (majac juz dziecko)zaczelam robic rozne kursy.
Nie ubolewam nad tym, ze ominely mnie imprezy studenckie i inne tego typu. Malo tego, czuje sie szczesliwa. Ale pewnie wiekszosc z was przypielaby mi latke mamuski, ktorej od pieluszek padlo na mozg i pewnie siedzi calymi dniami rozmyslajac jak spieprzyla sobie zycie bo studia nie skonczone i dziecko w wieku 22 lat.

Obecnie chyba mamy jakas mode na pozne macierzynstwo i ponizanie ludzi, ktorzy maja dzieci a nawet papierka z uniwerka nie posiadaja.

A ja powiem tylko tyle: jedni lubia samochody, inni psy a jeszcze inni weze czy tam koty wiec dlaczego do niektorych nie dociera, ze sa tez tacy, co lubia dzieci i chca je miec?

I jeszcze przytocze historie dziewczyny, z ktora chodzilam do liceum, ktorego ona z reszta nigdy nie ukonczyla.
Urodzila dziecko z wpadki majac 20 lat, wziela slub ale nie z ojcem dziecka tylko z innym facetem, po pol roku sie z nim rozwiodla, zaczela spotykac sie z kolejnym. Z tym tez zaliczyla wpadke i urodzilo sie drugie dziecko. Wzieli slub (kolezanka w wieku 24 lat ma juz za soba dwa sluby i rozwod). Ona siedzi w domu z dziecmi bo ich na to stac, maja wlasne mieszkanie a nie na kredyt i zyja sobie szczesliwie.

Wniosek z tego taki, ze w zyciu trzeba miec szczescie. Ta dziewczyna miala szczescie i nie byly jej do tego potrzebne studia.

Smutna historia tej twojej koleżanki. okazuje raczej, że nie była gotowa na macierzyństwo niż to, że do szczęścia nie jest potrzebny uniwerek.

Nie wszystkim studia do szczęscia sa potrzebne. Warto jednak pamiętać że trzeba mieć czym dziecko nakarmić: czy ma się lat 19 czy 29 rodząc dziecko.
Mnie dziwi bardzo planowanie ciąży przez licealistkę. Nie wierze w wielką dojrzałość, dorosłość osób w tym wieku.

[laisla]

Napisane przez chwast

Jak ktoś jest fajną osobą to życie po dziecku mu się nie skończy obojętnie czy będzie je miał w wieku 20 lat czy 30. Bo pierwszy odchowa i się bawi, drugi też odchowa i się bawi - mimo, że starszy.
Tak niewiele znam rodziców, którzy są zwyczajnymi ludźmi (w sensie tacy 40+) a nie zgrzybiałymi dziadami, nie wiem skąd to się bierze.

Zastanawiam się czy jestem zgrzybiałym dziadem

---------- Dopisano o 00:41 ---------- Poprzedni post napisano o 00:37 ----------

Napisane przez ajah

Smutna historia tej twojej koleżanki. okazuje raczej, że nie była gotowa na macierzyństwo niż to, że do szczęścia nie jest potrzebny uniwerek.

Nie wszystkim studia do szczęscia sa potrzebne. Warto jednak pamiętać że trzeba mieć czym dziecko nakarmić: czy ma się lat 19 czy 29 rodząc dziecko.
Mnie dziwi bardzo planowanie ciąży przez licealistkę. Nie wierze w wielką dojrzałość, dorosłość osób w tym wieku.

Wiele lat temu masowo kobiety rodziły w tym wieku, i jakoś mniej było historii z rozwodami i pokręconym życiem dzieci w tle. Pewnie, że wiele się zmieniło w sensie światopoglądowym, ale może nie do końca tak jest, że 20latek to niegotowe do odpowiedzialnego życia dziecko..

[ajah]

Napisane przez laisla

Zastanawiam się czy jestem zgrzybiałym dziadem

---------- Dopisano o 00:41 ---------- Poprzedni post napisano o 00:37 ----------



Wiele lat temu masowo kobiety rodziły w tym wieku, i jakoś mniej było historii z rozwodami i pokręconym życiem dzieci w tle. Pewnie, że wiele się zmieniło w sensie światopoglądowym, ale może nie do końca tak jest, że 20latek to niegotowe do odpowiedzialnego życia dziecko..

Czy licealistka ma lat 20?

Poza tym czasy się zmieniły. Pozycja kobiety jest inna i macierzyństwo ma inne oblicza. Rodzina też się zmienia. Na to ile rozwodów i rozbitych rodzin było kiedyś a ile teraz składa się wiele czynników i nie sądze by można było wysnuć wniosek- że młode matki to spoko i ok.

[laisla]

Napisane przez ajah

Czy licealistka ma lat 20?

Poza tym czasy się zmieniły. Pozycja kobiety jest inna i macierzyństwo ma inne oblicza. Rodzina też się zmienia. Na to ile rozwodów i rozbitych rodzin było kiedyś a ile teraz składa się wiele czynników i nie sądze by można było wysnuć wniosek- że młode matki to spoko i ok.

No ok, 19 lat ma maturzystka ten rok to raczej nie przepaść.
Tak jak napisałam, całe tło przemian trzeba brać pod uwagę, jednak ludzie byli i są różni, jedni będą gotowi do odpowiedzialności w wieku 20 lat, a inni nie będą w wieku 40 i później. Ja nie generalizuję przecież, że wczesne macierzyństwo jest super, próbuję pokazać, że może być także możliwe bez szkody dla zainteresowanych.

[lutien]

Napisane przez zuhanka

myślę, że 30 to jednak zbyt późno. Każdy ma jakąs swoją granicę wieku. Nie mówię, że to 19l. bez przesady, ale na pewno nie 30. Nie uważam, żeby dziecko było dumne potem , że ma starą matkę zastanów się też nad tym , nie myśl tylko o sobie

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:09 ----------

Dzięki dokładnie o to chodziło
No tak jak powiedziałaś, dochody chłopaka to tylko i wylączenie jego dochody. Nie ingieruję w nie, spokojnie , nie wyobrażam sobie swojej najbliższej przyszłości jako matka, myślę chyba podobnie jak większość z Was. Każdy obiera inną drogę życiową. Ale ja pragnę być niezależna, nie chcę, aby utrzymywał mnie mężczyzna. Pragnę zrealizować również siebie. Koleżanka chce mieć drugie dziecko, ich sprawa. Ale myślę, że po części któraś z Was moje drogie miała racje. Ja jestem młoda, lubię zakupy, ubrania, perfumy itp. Jestem nastolatką to chyba normalne. Lubię różne drobiazgi, zaś moja koleżanka nie może sobie na nie pozwolić. Ma dziecko i przeszła w ten dorosły etap życia że tak powiem Każdy robi co chce ale poniekąd może właśnei chce od siebie odwrócić uwagę. Mówi, że cieszy się, jest zadowolona itp ale może to tylko pozory.. dzięki za tak liczne odpowiedzi !! pozdrawiam

---------- Dopisano o 18:16 ---------- Poprzedni post napisano o 18:15 ----------

to nie było namawianie, dziewczyny ! koleżanka po prostu zapytała kiedy u nas coś będzie i żeby już działać echhh chyba ta dziewczyna mnie nie rozumie. to był jeden temat i koniec, więcej do wątku nie wróciłyśmy, ale jeśli kolejny raz się zapyta to nie wytrzymam i jej chyba coś odpale

Pogrubione - a czemu nie może być zadowolona z faktu posiadania dziecka? Ja uważam, że wychowywanie potomstwa daje dużo frajdy Czemu zakładacie od razu, że młoda mama z wpadki=nieszczęśliwa i zazdrosna mama

Napisane przez leniwca

A posiadanie dzieci to się w CV wpisuje?
Czy może taka młoda mama na rozmowie kwalifikacyjnej, żeby się z dobrej strony zaprezentować, mówi, że jej niewątpliwą zaletą jest posiadanie dziecka/ci, więc nie zrobi sobie kilkuletniego urlopu zaraz po otrzymaniu umowy?

Mi się nie podoba ta kolejność, brakuje mi tu kilku bardziej beztroskich lat, bez takiej wielkiej odpowiedzialności, jaką jest dziecko. Dla mnie to bardzo cenne. I nie sądzę, żeby dziecko byłoby w stanie wynagrodzić mi ten czas. Z dzieciństwa, okresu nastoletniego od razu przejść w dużą odpowiedzialność i obowiązki.

Twój tok myślenia jest taki, że jak już dostaniesz pracę po rozmowie kwalifikacyjnej to nikt cię zwolnić nie może Otóż nawet jak na rozmowie kwestia posiadanych dzieci i ich wieku nie zostanie poruszona to podczas pracy zapewne już ten fakt wyjdzie. teraz prawie nikt nie dostaje umów o pracę na czas nieokreślony, więc widmo zwolnienia jest realne.

Napisane przez Shira Yuki

pewnie nie rozumie,a jej życiową rolą jest bycie matką i utrzymanką.
nie patrz się na innych,tylko żyj w/g siebie

Ja tam nie widzę nic złego w tym, że w pierwszych latach życia dziecka mama zostaje w domu i jest utrzymanką Nie każdy chce (albo go stać) po roku oddać dziecko do żłobka, żeby wrócić do pracy.
Wg mnie ten okres, kiedy bycie na utrzymaniu męża jest racjonalne to pierwsze 3-4 lata dziecka. Potem faktycznie jest dla mnie dziwne, że kobieta nie chce wrócić do pracy a dziecko w przedszkolu/szkole.

Napisane przez laisla

No ok, 19 lat ma maturzystka ten rok to raczej nie przepaść.
Tak jak napisałam, całe tło przemian trzeba brać pod uwagę, jednak ludzie byli i są różni, jedni będą gotowi do odpowiedzialności w wieku 20 lat, a inni nie będą w wieku 40 i później. Ja nie generalizuję przecież, że wczesne macierzyństwo jest super, próbuję pokazać, że może być także możliwe bez szkody dla zainteresowanych.

I to jest sedno sprawy
Nie można zakładać, że w wieku nastu lat nikt na dziecko nie jest gotowy.

Jeszcze chciałam poruszyć kwestię tego, że w wieku nastu lat nie można określić czy partner/ojciec dziecka będzie odpowiedni: Otóż tak się składa, że nawet ci, którzy decydują się na dziecko w ustabilizowanej sytuacji finansowej się rozwodzą Nie sądzę, żeby aż tak duży wpływ na nasz osąd w kwestii wyboru kandydata na ojca zależał od wieku (oczywiście mówię tu o związkach poważnych a nie robienie dziecka po miesiącu znajomości).

[201604181004]

Nie wszyscy musza miec super prace osiagniecia i wyzsze wyksztalcenie. Niektorzy rodza dzieci w tym wieku ktore sa zdrowe szczesliwe i dobrze odchowane a mama zostaje w domu i sie nimi zajmuje. Co kto lubi. Kwestia tylko tego ze facet musi pracowac naprawde duzo zeby jakos zyc na poziomie

---------- Dopisano o 09:21 ---------- Poprzedni post napisano o 09:18 ----------

Ja tam znam wiele historii gdzie szybka ciaza zakonczyla sie dobrze - i tak sie kochali wiec nie ma problemu po prostu zycie zmusilo ich do spiecia tylla dla dziecka i tak tez zrobili. Obecnie kolezanka w moim wieku z piecioletnia corka ma juz mieszkanie na wlasnosc i rodzinne auto - dlatego ze jak staneli pod sciana to wybrneli z tego obronna reka. Dziecko w tym wieku to absolutnie zadna tragedia czy patologia po prostu - co kto lubi

[_Supernova_]

Napisane przez Shira Yuki

pewnie nie rozumie,a jej życiową rolą jest bycie matką i utrzymanką.
nie patrz się na innych,tylko żyj w/g siebie

Rozumiem, ze jesli zajdziesz kiedys w ciazę i nie bedziesz w tym okresie pracowac, lub zostaniesz w domu z dzieckiem, to zostaniesz utrzymanką? Zastanów sie, co piszesz, bo masz strasznie skrzywiony obraz rzeczywistosci.

[Shira Yuki]

Napisane przez lutien

Pogrubione - a czemu nie może być zadowolona z faktu posiadania dziecka? Ja uważam, że wychowywanie potomstwa daje dużo frajdy Czemu zakładacie od razu, że młoda mama z wpadki=nieszczęśliwa i zazdrosna mama



Twój tok myślenia jest taki, że jak już dostaniesz pracę po rozmowie kwalifikacyjnej to nikt cię zwolnić nie może Otóż nawet jak na rozmowie kwestia posiadanych dzieci i ich wieku nie zostanie poruszona to podczas pracy zapewne już ten fakt wyjdzie. teraz prawie nikt nie dostaje umów o pracę na czas nieokreślony, więc widmo zwolnienia jest realne.



Ja tam nie widzę nic złego w tym, że w pierwszych latach życia dziecka mama zostaje w domu i jest utrzymanką Nie każdy chce (albo go stać) po roku oddać dziecko do żłobka, żeby wrócić do pracy.
Wg mnie ten okres, kiedy bycie na utrzymaniu męża jest racjonalne to pierwsze 3-4 lata dziecka. Potem faktycznie jest dla mnie dziwne, że kobieta nie chce wrócić do pracy a dziecko w przedszkolu/szkole.



I to jest sedno sprawy
Nie można zakładać, że w wieku nastu lat nikt na dziecko nie jest gotowy.
Jeszcze chciałam poruszyć kwestię tego, że w wieku nastu lat nie można określić czy partner/ojciec dziecka będzie odpowiedni: Otóż tak się składa, że nawet ci, którzy decydują się na dziecko w ustabilizowanej sytuacji finansowej się rozwodzą Nie sądzę, żeby aż tak duży wpływ na nasz osąd w kwestii wyboru kandydata na ojca zależał od wieku (oczywiście mówię tu o związkach poważnych a nie robienie dziecka po miesiącu znajomości).

oczywiście,że tu się z tobą zgodzę,jednak nasze życie jest w naszych rękach,dlaczego zostawiać go na łaskę innych?
nie zapominajmy,że tematem wątku jest nastletnia żona i matka,która stara sie o kolejne dziecko.wątpię,aby w swoim życiu zdobyła zwód i praktyke,która w przyszłości mogłaby jej pomóc żyć bez łaski męża,lub byłego mąża.

Napisane przez _Supernova_

Rozumiem, ze jesli zajdziesz kiedys w ciazę i nie bedziesz w tym okresie pracowac, lub zostaniesz w domu z dzieckiem, to zostaniesz utrzymanką? Zastanów sie, co piszesz, bo masz strasznie skrzywiony obraz rzeczywistosci.

na pewno nie zostanę nastoletnią matką dwójki dzieci bez wykształcenia i praktyki .to moje zabezpieczenie na wypadek,gdyby mój luby okazał się draniem.
być może mój obraz rzeczywiśtości jest skrzywiony,ale to życie go skrzywiło,a raczej pozwoliło mi zetrzec mgłę z oczu

[mary_poppins]

Napisane przez Shira Yuki

nie zapominajmy,że tematem wątku jest nastletnia żona i matka,która stara sie o kolejne dziecko.wątpię,aby w swoim życiu zdobyła zwód i praktyke,która w przyszłości mogłaby jej pomóc żyć bez łaski męża,lub byłego mąża.

Z moją mamą, w dość wymagającym (i wykształcenia, i doświadczenia) zawodzie pracuje kobieta, która pierwsze dziecko urodziła mając jakieś 16 lat, a drugie parę lat później. Ma i zawód, i praktykę, jest niezależna finansowo, słowem - ułożyła sobie życie i to bardzo fajnie. Naprawdę posiadanie dziecka nie jest końcem świata, można się potem i uczyć i dostać pracę. Nie bardzo wiem, co by w tym miało przeszkadzać.

[_ema_]

A ja myślę, że ludzie sobie szukają problemów.
Dziewczyna wpadła, jakoś tam sobie życie poukładała, najwyraźniej jej to odpowiada. Proste, że każda sroczka swój ogonek chwali, więc i Ciebie zapytała kiedy dziecko. Nie ccesz dziecka, to odpowiadasz 'nie planuję' i tyle. Nie wiem po co aż wątek na wizażu.
Chociaż nie, wiem. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to wątek pt. chwalcie mnie dojrzałą i razem ponarzekajmy na utrzymanki. Nie skomentuję takiego oceniania ludzkiego życia.
Powiem tylko, że dla mnie nie ma nic nagannego zarówno w młodym macierzyństwie i utrzymywaniu przez mężczyznę, jak i w niezależności. Dopóki oboje taki model popierają i się w nim spełniają, to nie ma powodu odczuwać nad nimi wyższości. Która, tak nawiasem mówiąc, właśnie z pierwszego posta bije.

[Shira Yuki]

Napisane przez mary_poppins

Z moją mamą, w dość wymagającym (i wykształcenia, i doświadczenia) zawodzie pracuje kobieta, która pierwsze dziecko urodziła mając jakieś 16 lat, a drugie parę lat później. Ma i zawód, i praktykę, jest niezależna finansowo, słowem - ułożyła sobie życie i to bardzo fajnie.

w moim środowisku mam też koleżanke,która została mamą w podobnym wieku co koleżanka twojej mamy,jednak to nie reguła.trzeba mieć sporo samozaparcia i pomocy z rodziny,aby z dzieckiem ukończyć szkołę.potem musi być duża przerwa na zdobycie wykształcenia,a tu na wątku pojawia się problem dziecka po dziecku.
nie mam nic do młodych matek,jednak nigdy nie pozwoliłabym obcemu decydować o moim losie,bo życie pisze różne scenariusze,a po latach najczęściej królewicz z bajki okazuje się żabą.

[150f22149d232a15625e38a732d46b6c6e220cbb_63e043022f3b0]

Napisane przez Speeddemons

Nie wrzucaj wszystkich do jednego worka. Sam mam 19 lat, moja dziewczyna również i nie jesteśmy "typowymi" nastolatkami dla których liczą się tylko imprezy, upijanie się itd Uważam, że są osoby dojrzałe, ale fakt - jest ich bardzo mało. Wiadomo, że większość młodych ludzi nie jest w stanie samemu się utrzymać. Dlatego do posiadania dziecka przede wszystkim trzeba być odpowiedzialnym. W moim przypadku mimo, że mam 19 lat to wiem, że moja dziewczyna jest tą jedyną, za rok zamierzam się jej oświadczyć a za trzy lata ślub, potem dziecko. Jedni są gotowi na ślub/dzieci w wieku 20-25 lat, inni później. Grunt, żeby mieć za co wychować dziecko i wiedzieć, że to nie jest zabawka.

Te zdania świadczą o tym, że jesteś baaaardzo typowym 19 latkiem

A do autorki - nie przejmuj się dziwnymi opiniami koleżanki, rób swoje

[_Supernova_]

Napisane przez Shira Yuki

o
na pewno nie zostanę nastoletnią matką dwójki dzieci bez wykształcenia i praktyki .to moje zabezpieczenie na wypadek,gdyby mój luby okazał się draniem.
być może mój obraz rzeczywiśtości jest skrzywiony,ale to życie go skrzywiło,a raczej pozwoliło mi zetrzec mgłę z oczu

Rozumiem, ale zycie sie róznie układa. Mozesz zostac bezrobotna matką z dzieckiem, czy dziecmi, czy samotną (czego Ci oczywiscie nie zyczę). Wykształcenie w dzisiejszych czasach to nie jest zadne zabezpieczenie niestety. Nic Ci nie da gwarancji, choc oczywiscie czesciowo tez masz racje, bo jakos zabezpieczać sie przed róznymi ewentualnosciami mozna i mamy na pewne rzeczy przeciez wpływ. Ale nawet jesli byłabys przez jakis czas, czy nawet spora czesc zycia na utrzymaniu męza, nie ma w tym nic złego, po prostu kwestia dogadania sie, oczekiwan i celów. Mysle, ze utrzymanka to jednak bardziej układ, a nie małżenstwo

[Speeddemons]

[1=150f22149d232a15625e38a 732d46b6c6e220cbb_63e0430 22f3b0;45145163]Te zdania świadczą o tym, że jesteś baaaardzo typowym 19 latkiem [/QUOTE]

To tylko i wyłącznie Twoje zdanie. Chociaż ciekawi mnie dlaczego tak sądzisz? ;> Ja sobie i swojej dziewczynie nie mam nic do zarzucenia. Bardzo się kochamy i mimo młodego wieku mieszkamy razem. Plany na przyszłość również są. I radzimy sobie sami. Gdybyśmy teraz z dziewczyną mieli dziecko (co nie jest możliwe) to wychowalibyśmy je jak najlepiej i nie liczylibyśmy na pomoc innych osób. Nie wszyscy młodzi ludzie są tacy sami. Bo równie dobrze niektóre starsze osoby też bywają niedojrzałe i to nie jest zależne od wieku.

Co do tematu autorki - jeśli Twojej znajomej pasuje coś takiego to niech sobie żyje jak chce. Ty masz inne priorytety w życiu i to się liczy.

[201605300922]

Jak komuś pasuje - spoko. Tylko potem są łzawe opowieści, jak to ,,urodziłam dziecko, nie miałam czasu żeby się uczyć i skończyć szkołę/studia, do pracy długo nie mogłam iść bo co miałam zrobić z maleństwem, a on mnie zostawił z dwójką/trójką dzieci dla innej, a ja nie mam ani szkoły ani doświadczenia". Mam taką sąsiadkę, mojej mamy całkiem spora część koleżanek z liceum tak skończyło. Też urodziły dzieci po maturze, dumne jeździły z wózkami, podśmiewywały się z dziewczyn, które studiowały bo ,,one takie ustawione, mąż-górnik, mieszkanie takie och, dzieci i w ogóle" a po latach wiele z nich albo się rozwiodło, albo mąż zmarł i nagle się okazywało, że nie ma za co tych dzieci utrzymać, bo jednego dnia w życiu nie przepracowały. Dla mnie kobieta, która nie ma choćby skończonej szkoły ponadgimnazjalnej, która nie pracuje i jest żoną przy mężu - niestety, ale kusi los. Bo mężowie wieczni nie są, niektórzy nie są też wierni. I z tego powodu nie wyobrażam sobie takiego układu. Mam na roku dziewczyny, które mają dzieci i jakoś dają radę, choć studia mamy wymagające, ale jakoś ,,nie zasiadły" przy facecie.

[_Supernova_]

Napisane przez Speeddemons

To tylko i wyłącznie Twoje zdanie. Chociaż ciekawi mnie dlaczego tak sądzisz? ;> Ja sobie i swojej dziewczynie nie mam nic do zarzucenia. Bardzo się kochamy i mimo młodego wieku mieszkamy razem. Plany na przyszłość również są. I radzimy sobie sami. Gdybyśmy teraz z dziewczyną mieli dziecko (co nie jest możliwe) to wychowalibyśmy je jak najlepiej i nie liczylibyśmy na pomoc innych osób. Nie wszyscy młodzi ludzie są tacy sami. Bo równie dobrze niektóre starsze osoby też bywają niedojrzałe i to nie jest zależne od wieku.

Co do tematu autorki - jeśli Twojej znajomej pasuje coś takiego to niech sobie żyje jak chce. Ty masz inne priorytety w życiu i to się liczy.

Dojrzałosc to jest w pewnym sensie kwestia wyboru i doswiadczenia. Jesli ktos jest niedojrzały w wieku powiedzmy 30- 40 lat to moim zdaniem to oznacza, ze albo mu tak wygodnie, albo ma jakies zaburzenia. Natomiast kwestii doswiadczenia nie przeskoczysz, mozesz myslec powaznie, natomiast 10 lat doswiadczenia zyciowego to naprawde ogromny bagaż, nie mozna więc porównywac dojrzalosci np 20 latka i 30 latka. To abstrakcyjne i nierealne.

[201604181004]

Napisane przez Nadis

Jak komuś pasuje - spoko. Tylko potem są łzawe opowieści, jak to ,,urodziłam dziecko, nie miałam czasu żeby się uczyć i skończyć szkołę/studia, do pracy długo nie mogłam iść bo co miałam zrobić z maleństwem, a on mnie zostawił z dwójką/trójką dzieci dla innej, a ja nie mam ani szkoły ani doświadczenia". Mam taką sąsiadkę, mojej mamy całkiem spora część koleżanek z liceum tak skończyło. Też urodziły dzieci po maturze, dumne jeździły z wózkami, podśmiewywały się z dziewczyn, które studiowały bo ,,one takie ustawione, mąż-górnik, mieszkanie takie och, dzieci i w ogóle" a po latach wiele z nich albo się rozwiodło, albo mąż zmarł i nagle się okazywało, że nie ma za co tych dzieci utrzymać, bo jednego dnia w życiu nie przepracowały. Dla mnie kobieta, która nie ma choćby skończonej szkoły ponadgimnazjalnej, która nie pracuje i jest żoną przy mężu - niestety, ale kusi los. Bo mężowie wieczni nie są, niektórzy nie są też wierni. I z tego powodu nie wyobrażam sobie takiego układu. Mam na roku dziewczyny, które mają dzieci i jakoś dają radę, choć studia mamy wymagające, ale jakoś ,,nie zasiadły" przy facecie.

Wyczuwam bol konca plecow...

[Speeddemons]

Napisane przez _Supernova_

Dojrzałosc to jest w pewnym sensie kwestia wyboru i doswiadczenia. Jesli ktos jest niedojrzały w wieku powiedzmy 30- 40 lat to moim zdaniem to oznacza, ze albo mu tak wygodnie, albo ma jakies zaburzenia. Natomiast kwestii doswiadczenia nie przeskoczysz, mozesz myslec powaznie, natomiast 10 lat doswiadczenia zyciowego to naprawde ogromny bagaż, nie mozna więc porównywac dojrzalosci np 20 latka i 30 latka. To abstrakcyjne i nierealne.

Oczywiście, że między 20latkiem a 30latkiem jest pewna różnica. Jednak zdarzają się sytuacje w których taka 20letnia osoba przeżyła wiele przykrych chwil (nie mówię tu o nastoletnich problemach) i patrzy troszkę inaczej na życie.

[_Supernova_]

Napisane przez Speeddemons

Oczywiście, że między 20latkiem a 30latkiem jest pewna różnica. Jednak zdarzają się sytuacje w których taka 20letnia osoba przeżyła wiele przykrych chwil (nie mówię tu o nastoletnich problemach) i patrzy troszkę inaczej na życie.

Oczywiscie, nie mozna zaprzeczyć, tylko, że doswiadczenie, to równiez przyjemne czy neutralne chwile, to, co nas kształtuje, nasza psychike i osobowosc. 20 latkowie sa jeszcze bardziej plastyczni, 30 lat to juz ukształtowany w pełni człowiek. Oczywiscie kazdy etap jest dobry, sa różnice, bo musza byc.

[Speeddemons]

Napisane przez _Supernova_

Oczywiscie, nie mozna zaprzeczyć, tylko, że doswiadczenie, to równiez przyjemne czy neutralne chwile, to, co nas kształtuje, nasza psychike i osobowosc. 20 latkowie sa jeszcze bardziej plastyczni, 30 lat to juz ukształtowany w pełni człowiek. Oczywiscie kazdy etap jest dobry, sa różnice, bo musza byc.

Zgadzam się z Tobą w stu procentach.

[mikia20]

Ale zaraz zaraz. Nikt nie mówi że bez studiów to życia nie ma. Ale nawet żeby skończyć zawodówkę po gimnazjum i być dobrą fryzjerką, stylistką paznokci, kucharką itd trzeba na to poświęcić trochę czasu i włożyć jakąś pracę w to, zdobyć minimalne doświadczenie.

A w poście założycielskim to ja widzę postawę - dziecko łatwo się robi, możemy szybko trzasnąć kolejne, mąż na to radośnie zapracuje i tak dojedziemy do wieku emerytalnego.

Nawet nie wiecie ile ludzi jest ZDZIWIONYCH że dziecko wymaga tyle kasy, bo przecież to co za wydatek mleko z cyca a potem jedna marcheweczka. I to najczęściej zdarza się ludziom młodym, którzy ledwie od maminych obiadków odeszli, zakupów w sklepie nie robili, nigdy nie prowadzili domu - a już za dziecko chcą się brać. A potem tak jak pisałam, żale i zęby w parapet. Od dzieciatych koleżanek słuchałam długaśnych monologów jak to na wszystko brakuje, ile kosztuje, i jak ja życia nie znam bo mogę kupić szminkę a ona nie.

[rembertowa]

Napisane przez _ema_

A ja myślę, że ludzie sobie szukają problemów.
Dziewczyna wpadła, jakoś tam sobie życie poukładała, najwyraźniej jej to odpowiada. Proste, że każda sroczka swój ogonek chwali, więc i Ciebie zapytała kiedy dziecko. Nie ccesz dziecka, to odpowiadasz 'nie planuję' i tyle. Nie wiem po co aż wątek na wizażu.
Chociaż nie, wiem. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to wątek pt. chwalcie mnie dojrzałą i razem ponarzekajmy na utrzymanki. Nie skomentuję takiego oceniania ludzkiego życia.
Powiem tylko, że dla mnie nie ma nic nagannego zarówno w młodym macierzyństwie i utrzymywaniu przez mężczyznę, jak i w niezależności. Dopóki oboje taki model popierają i się w nim spełniają, to nie ma powodu odczuwać nad nimi wyższości. Która, tak nawiasem mówiąc, właśnie z pierwszego posta bije.

widzisz, _emo_, ino owo popieranie i spełnianie się może w ciągu, powiedzmy, tygodnia, obrócić się o 180 stopniu wskutek spotkania miłej Ziuty z warzywniaka. No i nagle okaże się, że przykładny dotąd mąż i ojciec, utrzymujący swą niepracującą żonę i ich dzieci, młodo porodzone, nie popiera owego modelu i się w nim nie spełnia. Spełnia się natomiast w łóżku miłej Ziuty z warzywniaka, która w dodatku lepiej od ślubnej gotuje rosół, nie truje zadu o chore dziecko, nie chce pieniędzy na tampony i w ogóle taka jakaś ładniejsza, bardziej zadbana i mniej zestresowana chodzi.

I teraz. Każdemu i każdej miła Ziuta z warzywniaka na drodze stanąć może. Owa możliwość nie oznacza, że układ, w którym mężczyzna utrzymuje rodzinę jest z definicji skazany na porażkę. No bo nie jest. Lepiej jednak, dbając o własną dupę, minimalizować ryzyko poważnego wtopienia w razie nader konkluzywnego spotkania z miłą Ziutą - na przykład, dokładając wszelkich starań, żeby na papierze było, co trzeba, mając jakiś plan awaryjny na okoliczność konieczności pójścia do pracy, wykształcenie i kwalifikacje (albo możliwość ich zdobycia), i tak dalej. Jakoś nie podejrzewam, żeby wpadka w wieku lat 19 stwarzała idealne warunki do negocjowania tych warunków, że już litościwie pominę domniemania na temat zdolności wyobrażenia sobie ewentualnych komplikacji.

[201605300922]

Napisane przez drabineczka

Wyczuwam bol konca plecow...

To Cię wyczucie myli, bo nic mnie nie boli