Jak sobie pomóc?

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez dwa_na_dwa

Bo ludzie są podli I na forach też to widać
Pewnie te doradzające kobiety pracują w tych miejscach co podały i są zadowolone z życia
Ale to dobrze Trzeba się cieszyć z małych rzeczy

Another bird watcher on deck?

Co Ty robisz? Myslisz, ze jak zaczniesz ludzi obrazac i nawalisz emotek, to za kulturalna ktos Cie uzna? Twoja wypowiedz jest po prostu bezczelna. Jest na forum sporo wizazanek, ktore pracuja w tym nieszczesnym Maku. Ja w tym nic zlego nie widze. Zarabiaja, sa wsrod ludzi, maja na swoje potrzeby, nie siedza w domu, robia cos. Nic nie ma w tym zlego. Pomijajac Twoja zlosliwosc to uwazam, ze jest to powod do zadowolenia. Lepiej robic cokolwiek niz nie robic nic. I tak, uwazam, ze powinny byc z siebie zadowolone.

[dwa_na_dwa]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;45212741]Another bird watcher on deck?

Co Ty robisz? Myslisz, ze jak zaczniesz ludzi obrazac i nawalisz emotek, to za kulturalna ktos Cie uzna? Twoja wypowiedz jest po prostu bezczelna. Jest na forum sporo Wizazanek, ktore pracuja w tym nieszczesnym Maku. Ja w tym nic zlego nie widze. Zarabiaja, sa wsrod ludzi, maja na swoje potrzeby, nie siedza w domu, robia cos. Nic nie ma w tym zlego. Pomijajac Twoja zlosliwosc to uwazam, ze jest to powod do zadowolenia. Lepiej robic cokolwiek niz nie robic nic. I tak, uwazam, ze powinny byc z siebie zadowolone.[/QUOTE]


Bo ja się czuję chyba tak samo nieszczęśliwa robiąc coś jak autorka , która nie robi "nic".
Więc sądzę, że to i tak jej nie pomoże, że pójdzie pracować tam gdzie ja teraz jestem.

Nikogo nie obrażam. Każda praca jest potrzebna.

[201605300922]

Napisane przez dwa_na_dwa

Z jednej strony pomyślałam sobie, że ktoś to wymyślił. Jednak teraz po zastanowieniu sądzę, że dużo osób pewnie jest w takiej sytuacji. Po prostu ciężko o pracę satysfakcjonującą po studiach zaraz więc masz tak jak masz.

---------- Dopisano o 18:42 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------




Można czuć się naprawdę źle jak po studiach roznosi się ulotki. No cóż poradzić tak?
Taka praca dobija tak jak to siedzenie w domu

---------- Dopisano o 18:57 ---------- Poprzedni post napisano o 18:42 ----------




Bo ludzie są podli I na forach też to widać
Pewnie te doradzające kobiety pracują w tych miejscach co podały i są zadowolone z życia
Ale to dobrze Trzeba się cieszyć z małych rzeczy

Pisałam o pracy PODCZAS studiów w Krakowie, którą Autorka mogła podjąć, a znaleźć też nie potrafiła. I nie zgodzę się z jednym - dla mnie bardziej dobijające byłoby siedzenie w domu na utrzymaniu rodziców ze skończonymi studiami, niż jakakolwiek praca, nawet znacznie poniżej możliwości.

[ajah]

Napisane przez dwa_na_dwa

Z jednej strony pomyślałam sobie, że ktoś to wymyślił. Jednak teraz po zastanowieniu sądzę, że dużo osób pewnie jest w takiej sytuacji. Po prostu ciężko o pracę satysfakcjonującą po studiach zaraz więc masz tak jak masz.

---------- Dopisano o 18:42 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------




Można czuć się naprawdę źle jak po studiach roznosi się ulotki. No cóż poradzić tak?
Taka praca dobija tak jak to siedzenie w domu

---------- Dopisano o 18:57 ---------- Poprzedni post napisano o 18:42 ----------




Bo ludzie są podli I na forach też to widać
Pewnie te doradzające kobiety pracują w tych miejscach co podały i są zadowolone z życia
Ale to dobrze Trzeba się cieszyć z małych rzeczy

To trzeba było te ulotki podczas tudiów roznosić. Poza tym za coś trzba jeść i się utrzymac.
Mówiąc krótko: jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma... i się dąży do tego co się ma. Na tym polega bycie dorosłym.

[mpt]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;45210802][...] Tak wiec, wiesz, z tym poszukiwaniem drogi to niekoniecznie jest tak latwo... [/QUOTE]
Wiem i zgadzam się, zawsze jest dobra pora na to, żeby coś zmienić w życiu, choćby to było rzucenie wszystkiego i tkanie dywanów Piszę tylko o tym, że Autorka niczego nie spróbowała, więc nawet nie wie gdzie szukać. Studia to czas na próbowanie, pracę za darmo/pół-darmo, robienie dziwnych rzeczy tylko po to, żeby sprawdzić, czy się to lubi. tedy można rzucać pracę, pracować na czarno, pracować za darmo, robić co się tylko zamarzy. Po studiach warto mieć chociaż jakiś zarys i doświadczenie. Autorka się obijała, nie próbowała, odwlokła obronę (przypominam, mamy luty!). I dalej nie wie. Ma prawo szukać duchowości? Pewnie ma, ale trzeba za coś żyć.

[Harmonija]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;45208018] Nic to, niech idzie na lake wypatrywac bociana .[/QUOTE]

Chyba jeszcze nie wróciły

No ale jak nie spróbuje tego Maca/call center to się nie przekona.
Ja też nienawidzę rozmawiać przez telefon, mam fobię na tym punkcie. Ale poszłam sobie na rozmowę na stanowisku telefonistki (czy coś takiego) w każdym razie na słuchawce. Boję się wielu rzeczy, bo jestem strachliwa, ale wiem, że muszę. Jak nie wyjdzie to co mi szkodzi? Ale mam czyste sumienie, że próbowałam. Nawet rozmowy w sprawie pracy już dają jakieś doświadczenie.

[un_chocolat]

Zgadzam się z amą.

25 lat, po studiach bez znajomych i doświadczenia, na utrzymaniu rodziców - pierwsza reakcja wizażanek musi być "rusz dupę", "idź pracować", "wyprowadź się", bo przecież miesiąc siedzenia całymi dniami w domu i kombinowania to koniec świata, dziewczyna wg was ma przyjąć byle jaką pracę, bo każdy grosz się liczy. Z takim podejściem nie dziwię się, że pracodawcy dalej płacą 6zł/h bo zgłaszają się do nich tacy błagający o byle grosz, albo że w McDonaldach mają nadmiar świeżych studenciaków.

Dziewczyna powinna coś robić. Ale póki ma ten komfort, że jest na utrzymaniu rodziców, zamiast panicznie uciekać od rodziców, niech pomyśli co jej sprawia radość, czym się interesuje i niech się dokształci w tym kierunku. Pracę jest o wiele łatwiej zdobyć ludziom, którzy mają zapał do niej i wiedzę. Same studia to może i wiedza, ale rzadko kiedy widać u młodych ludzi zapał do pracy. A to się pojawia jeśli naprawdę lubimy coś robić. Świat byłby o wiele piękniejszy, jeśli ludzie nie poddawali by się presji studiowania byle czego i pracowania byle gdzie. Rozumiem jeśli zmusza cię sytuacja by znaleźć szybko pracę, bo jesteś bez dachu nad głową, ale jeśli tylko masz możliwość korzystaj z możliwości, jakie dostajesz od życia. Młodości nie warto marnować na kiszenie się w Macu, jeśli możesz zamiast tego robić kurs w czymś fajnym i albo wykorzystać wiedzę do założenia własnego biznesu, albo się gdzieś załapać (pracodawcy widzą jeśli ci zależy).
Osobiście wolałabym być i 2 lata na utrzymaniu rodziców i pożyczyć od nich pieniądze na kurs albo studium w interesującym kierunku, znaleźć pracę w zawodzie gdzieś w większym mieście (a w parze przyjdą znajomości i może i miłość) niżeli uciekać od łatki utrzymanki tak panicznie żeby podjąć się pracy za grosze, która nie dość że będzie męcząca fizycznie i psychicznie to nawet w życiu zawodowym nie pomoże, bo po tym co? Miałaby dziewczyna większą szansę znaleźć pracę w zawodzie bo kilku latach w McDonaldzie? Będzie się liczyć doświadczenie w jej zawodzie, wykształcenie, jednak przede wszystkim zapał. Zapał zapał zapał zapał i zgadnijcie... zapał. W takim razie jeśli nie bezpieczeństwo narodowe, to coś wynikającego z hobby, bo przynajmniej ten najważniejszy warunek będzie spełniony

[ama]

Napisane przez Harmonija

Chyba jeszcze nie wróciły

No ale jak nie spróbuje tego Maca/call center to się nie przekona.
Ja też nienawidzę rozmawiać przez telefon, mam fobię na tym punkcie. Ale poszłam sobie na rozmowę na stanowisku telefonistki (czy coś takiego) w każdym razie na słuchawce. Boję się wielu rzeczy, bo jestem strachliwa, ale wiem, że muszę. Jak nie wyjdzie to co mi szkodzi? Ale mam czyste sumienie, że próbowałam. Nawet rozmowy w sprawie pracy już dają jakieś doświadczenie.

Podobno pod Bydgoszczą juz są bociany

Miałam fobię do rozmów przez telefon. Zostałam sekretarką i przestałam ja mieć. Ale to jednak ja odbieram telefon i to ludzie cos ode mnie chcą, a nie ja muszę im wciskać rewolucyjne garnki za 6 tys.

Tak z ciekawości: ile płaca w Macu/ call center? Da sie za to samodzielnie utrzymać (jedzenie, transport, pokój)? Nie wiem ile trzeba w Krakowie na życie, ale w Warszawie poniżej 1300- 1500 to naprawdę biedowanie, bo tu mieszkania są bardzo drogie, usługi także nieporównywalnie np. ze wschodem polski.
Zastanawiam sie, czy autorka dostając taka prace da radę sie sama utrzymać. Z tego co wiem to w takich miejscach pracują głownie studenci na cześć etatu, a nie cały i to raczej dorabianie do stypendium/ kasy od rodzicow, a nie samodzielne utrzymywanie sie. Ale moge sie mylić, bo tego typu zakłady pracy są mi obce.

---------- Dopisano o 20:43 ---------- Poprzedni post napisano o 20:40 ----------

Un-chocolat, masz podobne podejście do życia do mnie. Juz myslalam, ze jestem jedyna.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez mpt

Wiem i zgadzam się, zawsze jest dobra pora na to, żeby coś zmienić w życiu, choćby to było rzucenie wszystkiego i tkanie dywanów Piszę tylko o tym, że Autorka niczego nie spróbowała, więc nawet nie wie gdzie szukać. Studia to czas na próbowanie, pracę za darmo/pół-darmo, robienie dziwnych rzeczy tylko po to, żeby sprawdzić, czy się to lubi. tedy można rzucać pracę, pracować na czarno, pracować za darmo, robić co się tylko zamarzy. Po studiach warto mieć chociaż jakiś zarys i doświadczenie. Autorka się obijała, nie próbowała, odwlokła obronę (przypominam, mamy luty!). I dalej nie wie. Ma prawo szukać duchowości? Pewnie ma, ale trzeba za coś żyć.

Jasne, tu sie zgadzam.

Napisane przez Harmonija

Chyba jeszcze nie wróciły

No ale jak nie spróbuje tego Maca/call center to się nie przekona.
Ja też nienawidzę rozmawiać przez telefon, mam fobię na tym punkcie. Ale poszłam sobie na rozmowę na stanowisku telefonistki (czy coś takiego) w każdym razie na słuchawce. Boję się wielu rzeczy, bo jestem strachliwa, ale wiem, że muszę. Jak nie wyjdzie to co mi szkodzi? Ale mam czyste sumienie, że próbowałam. Nawet rozmowy w sprawie pracy już dają jakieś doświadczenie.

I to jest dobre podejscie. Gdybym siedziala i czekala na list z Hogwartu to nawet bym liceum nie skonczyla, bo po co. Zawsze warto sie ruszyc.

Napisane przez ama

Tak z ciekawości: ile płaca w Macu/ call center? Da sie za to samodzielnie utrzymać (jedzenie, transport, pokój)?

Masz dziwaczne pojecie o call center. Nie tylko sie garnki sprzedaje. Znajomy pracuje w call center w Polsce. Dzwonia do niego ludzie z zagranicy. Mowi biegle w jezyku obcym. Zarabia kilka tysiecy. Call center to nie tylko garnki.

[ajah]

Napisane przez un_chocolat

Zgadzam się z amą.

25 lat, po studiach bez znajomych i doświadczenia, na utrzymaniu rodziców - pierwsza reakcja wizażanek musi być "rusz dupę", "idź pracować", "wyprowadź się", bo przecież miesiąc siedzenia całymi dniami w domu i kombinowania to koniec świata, dziewczyna wg was ma przyjąć byle jaką pracę, bo każdy grosz się liczy. Z takim podejściem nie dziwię się, że pracodawcy dalej płacą 6zł/h bo zgłaszają się do nich tacy błagający o byle grosz, albo że w McDonaldach mają nadmiar świeżych studenciaków.

Dziewczyna powinna coś robić. Ale póki ma ten komfort, że jest na utrzymaniu rodziców, zamiast panicznie uciekać od rodziców, niech pomyśli co jej sprawia radość, czym się interesuje i niech się dokształci w tym kierunku. Pracę jest o wiele łatwiej zdobyć ludziom, którzy mają zapał do niej i wiedzę. Same studia to może i wiedza, ale rzadko kiedy widać u młodych ludzi zapał do pracy. A to się pojawia jeśli naprawdę lubimy coś robić. Świat byłby o wiele piękniejszy, jeśli ludzie nie poddawali by się presji studiowania byle czego i pracowania byle gdzie. Rozumiem jeśli zmusza cię sytuacja by znaleźć szybko pracę, bo jesteś bez dachu nad głową, ale jeśli tylko masz możliwość korzystaj z możliwości, jakie dostajesz od życia. Młodości nie warto marnować na kiszenie się w Macu, jeśli możesz zamiast tego robić kurs w czymś fajnym i albo wykorzystać wiedzę do założenia własnego biznesu, albo się gdzieś załapać (pracodawcy widzą jeśli ci zależy).
Osobiście wolałabym być i 2 lata na utrzymaniu rodziców i pożyczyć od nich pieniądze na kurs albo studium w interesującym kierunku, znaleźć pracę w zawodzie gdzieś w większym mieście (a w parze przyjdą znajomości i może i miłość) niżeli uciekać od łatki utrzymanki tak panicznie żeby podjąć się pracy za grosze, która nie dość że będzie męcząca fizycznie i psychicznie to nawet w życiu zawodowym nie pomoże, bo po tym co? Miałaby dziewczyna większą szansę znaleźć pracę w zawodzie bo kilku latach w McDonaldzie? Będzie się liczyć doświadczenie w jej zawodzie, wykształcenie, jednak przede wszystkim zapał. Zapał zapał zapał zapał i zgadnijcie... zapał. W takim razie jeśli nie bezpieczeństwo narodowe, to coś wynikającego z hobby, bo przynajmniej ten najważniejszy warunek będzie spełniony

Po pierwsze autorka na poczatku nie pisała jak długo siedzi w domu niemalże non stop.
(zresztą kto siedzi w domu cały dzień i nie wysciubi nosa z domu i mówi, ze chce pracę znaleźć?)

Po drugie, to szczerze móiąc czuję się staro w obliczu takiej pokrętnej logiki, która mi się kojarzy z rozpuszczoną dzieciarnią.
Mnie byłoby głupio, ze jestem nieogarnięta i niezaradna do tego stopnia, że nie jestem w stanie znaleźć pracy: płatnej czy nie.

Po trzecie studia autorki mogłyby przynieść duże szanse na znaleienie pracy... jesli sama autorka by się ogarnęła jakotako: podczas studiów.. ja równiez i teraz.

Dorosła osoba powinna dażyć do samodzielności i tego, by móc kupić sobie jedzenie i chleb. Poza tym siedząc w domu i nei robiac nic autorka ie zyska więcej niż pracując w jakiejkolwiek knajpie typu fastfood.

[Triss Merigold]

Zgadzam się całkowicie z ama i un_chocolat.
Autorka ma ten komfort, że nie musi iść do jakiejkolwiek pracy i ma wystarczająco dużo czasu, żeby poszukać czegoś co by jej odpowiadało. Bezczynność i brak zajęcia są straszne i mogą być przyczyną frustracji i depresji, ale tak samo przyczynami może być wykańczająca, upokarzająca praca za głodową stawkę, do której się zupełnie nie nadajemy. Tak jak ktoś napisał wyżej, roznoszenie ulotek raczej nie przybliży autorki do znalezienia docelowej pracy - a chyba wszyscy traktują to roznoszenie ulotek jako pracę tymczasową, zanim nie znajdzie się czegoś lepszego, niż pracę na lata. Taką 'jakąkolwiek' pracę mogą podjąć osoby, którym grunt pali się pod nogami, bo muszą zarabiać jakiekolwiek pieniądze, ale to nie jest przypadek autorki, bo ona nie musi chwytać się byle czego i łapać pierwszej lepszej okazji, żeby tylko ktoś na wizażu jej nie powiedział, że nic nie robi :P Ktoś ma taką sytuację, że musi pracować gdziekolwiek - ok, niech idzie do takiej pracy, ale Autorka nie musi - co niektórym jest chyba ciężko zrozumieć.

Moim zdaniem Autorka powinna się porządnie zastanowić co chce dalej robić i określić chociaż przybliżony kierunek, w którym chce iść w pracy zawodowej i starać się to zrealizować. To na pewno bardziej jej pomoże niż chwytanie jakiejkolwiek okazji 'byle tylko coś robić'. Ama ma rację i nie każdy nadaje się do pracy w call center - i tak, taka praca może wyrządzić więcej szkody niż pożytku, a nawet rzeczywiście być przyczyną depresji, co tak niesamowicie bawi niektóre wizażanki (swoją drogą ich pseudosarkazm i ironia w odpowiedzi na posty Amy był raczej z tej niższej półki).

[ama]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;45214842]


Masz dziwaczne pojecie o call center. Nie tylko sie garnki sprzedaje. Znajomy pracuje w call center w Polsce. Dzwonia do niego ludzie z zagranicy. Mowi biegle w jezyku obcym. Zarabia kilka tysiecy. Call center to nie tylko garnki.[/QUOTE]

Pisałam, że nie jestem specjalistą od call center. Ale takie call center, o którym mówisz to chyba jest jednak jakaś bardziej specjalistyczna infolinia, do której trzeba mieć już jakieś konkretne kompetencje, np. perfekcyjną znajomość j. obcego. Mam znajomą, która na czymś takim pracuje, ale to właśnie do niej dzwonią, a nie ona do ludzi. Ona także rozmawia w j. obcym i pracuje nie gdzieś na końcu świata, a w centrum Warszawy. Z tym, że taka praca wymagała od niej przejścia szkoleń i dyplomu z francuskiego. No i zarabia chyba 15 zł/h, a nie kilka tysięcy, ale to jej pierwszy rok pracy. Wydaje mi się, że autorka raczej na taki etat nie ma dużych szans, no chyba, że zna perfekt jakiś język, ale jeśli tak to otwiera się jeszcze więcej możliwości.

[monikusia92]

Ja co prawda jestem teraz bezrobotna a mam prace dorywczą i czasami zastanawiam się, czy ja znajdę w ogóle coś co mnie usatysfakcjonuje zawodowo. Ciągle szukam motywacji i coś tam zawsze się znajdzie, ale na krótką chwile i to jest u mnie problem. W tym szkoleniu mam zamiar wziac udział http://www.mistrzmotywacji.pl/ mam nadzieje, że na nowo od wiosny pchnę swoje życie od nowa.

[moniaszelki]

a co masz do zaoferowania przyszłemu jegomościu?
nie pracujesz, nie rozwijasz się (a więc cofasz), masz ciekawe życie? masz coś, czym mogłabyś podzielić się z chłopakiem? cbędziesz z niego wysysać energię tylko, czy dasz coś od siebie?

"Nie mówię, że szukam jakiegoś młodego boga. Wystarczy, że będzie miał poukładane w głowie i miał to "coś", co uczyni go dla mnie atrakcyjnym. Jednak widocznie i to za wiele, skoro nie mam za sobą ani jednej randki."

wysil się trochę, zadbaj o swoje życie, a nie tylko oczekuj