Polecamy:

**bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5** · 2014-04-21, 19:36

Ja bym się nie zdecydowała, bo... za mało mam doświadczenia życiowego, ogólnej wiedzy o świecie, nie mówiąc o tym, że w tym wieku ciężko tak na prawdę określic kim się jest i co chce się zrobić ze swoim zyciem. Poza tym 19 lat to świetny wiek na naukę np. języków lub studia/kursy. Do tego człowiek jest bardziej dynamiczny, może podróżować, rozwijać swoje pasje, a tym samym poznawać siebie; przy dziecku jest to wszystko ograniczone i tak na prawdę spora część życia krąży właśnie wokół dziecka.
Ja w tym wieku absolutnie nie czułam się na tyle odpowiedzialna, aby posiadać dziecko. Nie miałabym warunków, możliwości i sądzę, że skończyłoby się to na pewnej frustracji i złości na samą siebie.

Crazy Summer · 2014-04-21, 19:36

Cytat:

Napisane przez Leszy

Ty poważnie wierzysz w "Rozmowy w toku"?

Przecież to wszystko reżyserka i aktorzy

Może i "Rozmowom w toku" wierzyć nie można, ale pewnie Forsvinn chodzi o sam fakt, że takie myślenie u niektórych dziewczyn się zdarza.

golgie · 2014-04-21, 19:41

Cytat:

Napisane przez Ilse_

Chciałabym się Was zapytać, co sądzicie o młodych matkach, które urodziły dzieci planowane? Był według Was wynik niedojrzałości czy raczej odpowiedzialnej i "trzeźwej" decyzji?

Nie powiem, że bezpośrednio mnie podobna sytuacja dotknęła. Mam 19 lat, jeśli wszystko będzie układało się tak, jak do tej pory, to za jakiś rok chcielibyśmy zacząć starać się o dziecko. Jesteśmy zaręczeni, planujemy ślub i wspólne życie. Aktualnie uczymy się i pracujemy, mamy gdzie mieszkać, mielibyśmy wsparcie rodziców - finansowe i przy dziecku... Co myślicie o takim rozwiązaniu?

Jeśli macie w miarę stałą pracę(możliwość macierzyńskiego,wychowawc zego), macie gdzie mieszkać i w razie czego rodzice wesprą,poza tym stanowicie dobrą parę-bez wielkich awantur,wyzwisk ,,ty kur.."itp.,jeśli dobrze się już poznaliście,to ja przeszkód nie widzę i według mnie to rozsądne, nawet w wieku 20 lat

Leszy · 2014-04-21, 19:47

Cytat:

Napisane przez chwast

nie śmiej się, są i takie elementy, które wierzą, że ukryte prawdy to prawda... i to niekoniecznie są to osoby w podstarzałym wieku. ;p

Jestem w stanie w to uwierzyć

Sam lubię obejrzeć z TŻ dla odmóżdżenia się

Cytat:

Napisane przez Crazy Summer

Może i "Rozmowom w toku" wierzyć nie można, ale pewnie Forsvinn chodzi o sam fakt, że takie myślenie u niektórych dziewczyn się zdarza.

Rozumiem, ale wątpię by planowane ciąże u 16-sto latek miały w ogóle miejsce. A już na pewno nie są sygnałem zmiany czasów, tylko co najwyżej ciekawostką.

Autorka ma bardzo dobrze zaplanowaną sytuację z dzieckiem, więc nie rozumiem jakichś przytyków w jej kierunku. Co prawda musi doszlifować te plany, ale wg mnie postępuje bardzo dojrzale.

Autorka powinna przede wszystkim poważnie się zastanowić, czy jest gotowa psychicznie na dziecko i konsekwencje z tym związane.

Natomiast stwierdzenie żeby nie decydowała się na dziecko, bo może poznać lepszego faceta... Brak mi słów. Proponuję wiązać się na stałe dopiero w 45 roku życia, kiedy większość "możliwości" została wyczerpana.

skazana_na_bluesa · 2014-04-21, 19:48

Cytat:

Napisane przez la_boheme

Problem w tym, że kobiety, które zaczynają się starać w okolicach 30 roku życia zapominają o tym, że to wcale nie jest już taki świetny wiek na rodzenie. Ciężej zajść, ciężej utrzymać ciążę.

Niestety, ale jak tak patrzę po rodzinie i znajomych to jednak najwięcej poronień, wylanych łez i wydanej kasy było u par, które starania zaczęły właśnie w okolicy 30-32 lat....a potem kobieta zachodziła, rodziła w okolicy 36 roku życia i niesamowita różnica pokoleń się pojawiała jak dziecko miało te 15 lat. I kiedy decydować się na drugie? W wieku 40 lat?

Z drugiej strony wcześniej nie ma warunków i powstaje dziwna bezkompromisowa sytuacja.

bez przesady - rozpiętość 10-12 lat to sporo. nie trzeba się starać o dziecko w wieku 30 lat. można spokojnie w wieku 25-26 i nadal matka jest młoda i nie ma problemów biologicznych. zresztą temat o wydawaniu kasy na leczenie o kant dupy rozbić, bo nie wiadomo czy te osoby nie miałyby problemu z zajściem w ciążę nawet kilka lat wcześniej.

Glodomorek · 2014-04-21, 19:52

Cytat:

Napisane przez Ilse_

Kwestia nierozstrzygnięta i do przemyślenia, zaplanowania. Ja w tej chwili pracuję zdalnie, możliwe, że to się nie zmieni też po studiach. Jest wiele małżeństw, gdzie rodzice pracują i nie rezygnują przez to z zakładania rodziny, więc można to pogodzić.
A jeśli na tę chwilę miałabym to zaplanować, to ja zajmowałabym się dzieckiem i dopóki nie byłoby wystarczająco duże, żeby zostawić je pod opiekę opiekunki / dziadków na kilka godzin, to nie szukałabym pracy nawet na pół etatu.

Znamy się od 4 lat i od prawie 4 lat jesteśmy razem. Pozostałe pytania: tak, tak, tak.

A co potem? O ile dziecko+praca lub dziecko+studia da się pogodzić o tyle dziecko+studia+praca nie, o ile nie zamierzasz zaciągnąć całej rodziny do wychowywania twojego dziecka. Skończ najpierw studia, znajdź pracę i wtedy myśl czy to jest czas na dziecko.

Chociaż z drugiej strony jak będę mieć 40lat to moja córka będzie mieć 19, i na pewno odbiję sobie szaleństwa

golgie · 2014-04-21, 19:59

Cytat:

Napisane przez Ilse_

Dzięki za piękną ocenę bez czytania ze zrozumieniem. Napisałam przecież, że nasza sytuacja finansowa jest stabilna. On pracuje, ja pracuję. Mieszkamy na swoim. Zarabiamy na tyle dobrze, że poza kosztami utrzymania stać nas było na odłożenie odpowiedniej sumy pieniędzy pokrywającej ślub i przyjęcie weselne i nie obciążymy kieszeni rodziców nawet o grosz w tej kwestii. Że chcemy odłożyć więcej pieniędzy przed zdecydowaniem się na dziecko, bo nawet i nasz ślub może pochłonąć więcej pieniędzy niż planujemy i oszczędności mogą się skończyć. I że jeśli cokolwiek się zmieni w naszej sytuacji - w związku czy finansowej - to na dziecko się nie zdecydujemy. A Ty twierdzisz, że napisałam "chcę dzidziusia bo jest słodki, mamo tato utrzymujcie mi go, bo mnie nie stać nawet na utrzymanie siebie"...

Napisałam to, bo w życiu są różne sytuacje, być może zdarzy się coś niespodziewanego i w takiej chwili nie zostaniemy na lodzie, będziemy mieli wsparcie. To moim zdaniem ważne.

To co piszesz jest sensowne i klarowne

Sama w twoim wieku o dzieciach nie myslałam,no może gdzieś w dalekiej przyszłości

Zaczęlam o nich mysleć dopiero w okolicach 30-stki i okazalo się, że muszę się poddać operacji ginekologicznej, w ktorej konieczne było usunięcie jednego jajnika,a po niej wiadomo-mój wiek+ tylko jeden jajink=moglo się to źle skończyć jeśli chodzi o płodność

Miałam szczęście,ale nie każda je ma

Więc jeśłi tylko masz warunki i olej w głowie,to działaj

Nie rozumiem dlaczego ludzie z góry zakładają, że kążdy w wieku 20 lat potrzebuje tylko imprez,alkoholu itp.Niektórzy mają inne priorytety i jeśli tylko nie jest to poryw chwili w stylu,,będzie śliczny, różowy bejbuś", to ok

**201604181004** · 2014-04-21, 20:18

A ja się wyłamię.
Jak chcesz, czemu nie?
20 latka a 24 latka to żadna mentalna różnica tak naprawdę.
Studia? Nie wszyscy musza je miec.
Mieszkacie na swoim.
Prace macie.
Fajnie by było jakbyś wypracowała sobie macierzyński a nie tak huzia na józia.
Ale tak to uważam że tutaj to jest twoja sprawa... mieszkacie razem etc.

Jedne w twoim wieku są dziewicami
Jedne są singielkami i poświęcają się nauce
Inne są w związkach ale nie wyobrażają sobie dzieci
Jedne są w narzeczeństwie i rozwijają karierę
Inne są w związku małżeńskim i dziecko planują

ludzi jest 2342390234092349034 opinii też będzie 23492304238023480234423.
Ale to jest twoja sprawa. I najbardziej mnie bawią teksty o wyszaleniu się. Po pierwsze: to wyszalenie się to najczęściej jest wątpliwej jakości, po drugie nie wszyscy chcą "szaleć" po trzecie nie każdy tego potrzebuje.

20 latka jest na pierwszym czy drugim roku studiów, a 23-24 latka powiedzmy na czwartym. dla mnie między nimi nie ma totalnie żadnej różnicy a ludzie tutaj rzucaja hasłami "poczekaj, w wieku 24 lat zaczniesz" - wtf jakby to miała być jakakolwiek różnica

---------- Dopisano o 20:18 ---------- Poprzedni post napisano o 20:14 ----------

Cytat:

Napisane przez Popcorn Lady

Poza tym 19 lat to świetny wiek na naukę np. języków lub studia/kursy. Do tego człowiek jest bardziej dynamiczny, może podróżować, rozwijać swoje pasje, a tym samym poznawać siebie; przy dziecku jest to wszystko ograniczone i tak na prawdę spora część życia krąży właśnie wokół dziecka.

Weź grupę stu 19 latków
zbadaj ile z nich zna języki obce. Ile z nich chodzi na studia. Ile z nich wyjechało za granicę w ostatnim roku. Ile z nich ma pasje.

To że "to świetny wiek na..." nie oznacza że wszyscy tak robią.

**DopplegangerEddarda** · 2014-04-21, 20:18

Cytat:

Napisane przez Ilse_

Chciałabym się Was zapytać, co sądzicie o młodych matkach, które urodziły dzieci planowane? Był według Was wynik niedojrzałości czy raczej odpowiedzialnej i "trzeźwej" decyzji?

Nie powiem, że bezpośrednio mnie podobna sytuacja dotknęła. Mam 19 lat, jeśli wszystko będzie układało się tak, jak do tej pory, to za jakiś rok chcielibyśmy zacząć starać się o dziecko. Jesteśmy zaręczeni, planujemy ślub i wspólne życie. Aktualnie uczymy się i pracujemy, mamy gdzie mieszkać, mielibyśmy wsparcie rodziców - finansowe i przy dziecku... Co myślicie o takim rozwiązaniu?

Powiem Ci tak. Gdybym ja miał zaplecze finansowe, pracę, poukładane w życiu i odpowiednią partnerkę to i tak bym się nie zdecydował na dziecko w tym wieku. (punkty poniżej). Trochę nie rozumiem tych gadek w stylu "Wyszaleć się bla bla bla". Ja nigdy tego nie potrzebowałem, zawsze miałem w sobie dozę kontrolowanego szaleństwa a ekstrawagancją byłoby zgłupieć teraz. Dlatego w to, że jesteś dojrzała teraz jestem w stanie uwierzyć.

Powody są dwa:
1. Napięta sytuacja, słaba sytuacja gospodarcza, lipne szkolnictwo. Różne dziwne rzeczy się dzieją.
2. I najważniejszy punkt. O ile siebie możesz być pewna o tyle tej drugiej osoby już nie. W każdym razie nie po takim czasie. Nawet zakładając, że jesteście ze sobą od 14 roku życia to i tak jest to czas ciągłych zmian charakteru, poglądów. Zbyt duże ryzyko a dwa, trzy lata nikogo nie zbawią, czyż nie ?

Lepiej się sprawdzić dłużej, jak się wam żyje razem.

Mój znajomy jest w twoim wieku i właśnie teraz jego 20 letnia dziewczyna jest w ciąży. On rzucił szkołę ( 3 technikum) i znalazł/szuka pracy. Absolutnie nie są gotowi na bycie rodzicami. Ona kiedyś była, teraz nie wydaje mi się.

Tylko, że u niego sytuacja podbramkowa ponieważ miał problemy z płodnością i gdyby teraz nie spłodził potomka to nie mógłby wgl. Ginekolog powiedział im, że mieli ogromne szczęście, że się udało.

**201604181004** · 2014-04-21, 20:20

Cytat:

1. Napięta sytuacja, słaba sytuacja gospodarcza, lipne szkolnictwo. Różne dziwne rzeczy się dzieją.

to się nie zmieni przez 15 lat, jajowody trzeba sobie podwiązać :P

---------- Dopisano o 20:20 ---------- Poprzedni post napisano o 20:19 ----------

Cytat:

2. I najważniejszy punkt. O ile siebie możesz być pewna o tyle tej drugiej osoby już nie. W każdym razie nie po takim czasie. Nawet zakładając, że jesteście ze sobą od 14 roku życia to i tak jest to czas ciągłych zmian charakteru, poglądów. Zbyt duże ryzyko a dwa, trzy lata nikogo nie zbawią, czyż nie ? Lepiej się sprawdzić dłużej, jak się wam żyje razem.

to jest dla mnie jedyny sensowny argument przeciwko ciąży.
tak autorko wątku. jesteście we dwójkę. we dwójkę macie pracę. macie mieszkanie. wszystko macie we dwójkę. jednak zachodząc w ciążę zostając matką na początku będzie bezbronna zupełnie jak to dziecko pod względem finansowym i niestety będziesz miała na samym początku trochę zależności od partnera.
siebie jesteś pewna, jego? na pewno jego jesteś pewna? czy poświęcisz bezpieczeństwo swojego nienarodzonego jeszcze dziecka?

**DopplegangerEddarda** · 2014-04-21, 20:29

Cytat:

Napisane przez drabineczka

to się nie zmieni przez 15 lat, jajowody trzeba sobie podwiązać :P

---------- Dopisano o 20:20 ---------- Poprzedni post napisano o 20:19 ----------

to jest dla mnie jedyny sensowny argument przeciwko ciąży.
tak autorko wątku. jesteście we dwójkę. we dwójkę macie pracę. macie mieszkanie. wszystko macie we dwójkę. jednak zachodząc w ciążę zostając matką na początku będzie bezbronna zupełnie jak to dziecko pod względem finansowym i niestety będziesz miała na samym początku trochę zależności od partnera.
siebie jesteś pewna, jego? na pewno jego jesteś pewna? czy poświęcisz bezpieczeństwo swojego nienarodzonego jeszcze dziecka?

Nie bądź taką pesymistką. Korwin zyskuje

Nawet jeżeli masz rację to za 15 lat będę jeszcze mógł

Allered · 2014-04-21, 20:44

Jeśli jesteście oboje gotowi na to, to dlaczego nie?

Niektórzy pisali o wyszaleniu się o podróżach, stabilnej pracy itp. Nie każdy potrzebuje szaleć. Pracę też dziś masz a jutro są redukcje i nie masz. A podróżować może cie z dzieckiem jak podrośnie.
Widzę, że już teraz podchodzicie do życia odpowiedzialnie. W życiu zawsze może się wydarzyć coś nieoczekiwanego i jeśli rozważać argumenty przedmówców nigdy nie będzie dobrego czasu na dziecko, bo zawsze coś...
Ja zostałam mamą w wieku 23l, nie żałuję

olenkasz · 2014-04-21, 20:56

Cytat:

Napisane przez DopplegangerEddarda

Nie bądź taką pesymistką. Korwin zyskuje

Nawet jeżeli masz rację to za 15 lat będę jeszcze mógł

no, zyskuje

jak tylko gimbazjum będzie mogło iść na wybory, to może uda mu się w końcu przekroczyć magiczne 5% <3 to będzie coś, Morwin-Kikke odniesie największy sukces w swoim politycznym życiu

dla mnie pomysł do bani, w życiu bym tak nie zrobiła, ale jak ty chcesz, to rób.

leniwca · 2014-04-21, 21:09

A jeszcze co do argumentu, że nie znacie nikogo, kto by w takim wieku miał dziecko nie z wpadki- po skończeniu technikum prawie połowa mojej klasy zaczęła się masowo hajtać i rozmnażać i nie sądzę, że te wszystkie dzieci to wpadka.
Znam też dziewczynę, co w wieku 18lat zaplanowała sobie z partnerem dziecko, są dalej razem, układa im się.
No ja się osobiście mogę dziwić, bo sama sobie nie wyobrażam mieć dziecka, choć mam prawie 23lata. A moja przyjaciółka w tym wieku drugie planuje, pierwsze to wpadka tuż przed 18stką, i też nie żałuje. I jakoś potrafię zrozumieć, że nie każdy chce się wybawić, cokolwiek to ma znaczyć.
To, że ktoś sobie nie sprawi za młodu dzieciaka nie znaczy, że będzie prowadził studenckie, beztroskie życie. Nie wiem w jakim wy świecie żyjecie. Niektórzy muszą tyrać, żeby zarobić sobie na te studia i utrzymanie, i próbują to jakoś pogodzić z życiem towarzyskim, związkiem, zainteresowaniami, więc to nie tak, że student=zabawa, brak zobowiązań, zero zmartwień. A niektórzy wolą się poświęcić rodzinie i z tego czerpać radość.

Drabina, nie jesteś jedyna 'za' planem autorki.

Leszy · 2014-04-21, 21:10

Cytat:

Napisane przez olenkasz

no, zyskuje

jak tylko gimbazjum będzie mogło iść na wybory, to może uda mu się w końcu przekroczyć magiczne 5% <3 to będzie coś, Morwin-Kikke odniesie największy sukces w swoim politycznym życiu

Wyguglaj sobie co zrobił JKM z UPR w 1992 roku. Podpowiem, że skutkowało to odwołaniem całego rządu Olszewskiego.

**201609102148** · 2014-04-21, 21:17

drabineczka i inni, którzy piszą, że "studiów mieć nie trzeba"- pewnie, że nie. Tyle, że autorka chce skończyć studia (pisała na samym początku), a chyba nie do końca zdaje sobie sprawę, że praca+studia+dziecko to może być trochę za dużo...

Powiem tak. Dwa razy zdarzyło mi się przeżyć stres "wpadkowy" (oba alarmy na szczęście fałszywe).
Za pierwszym razem miałam 19 lat, po ponad roku związku- kochałam strasznie mojego ówczesnego chłopaka, dobrze nam się układało, myślałam, że to z nim założę kiedyś rodzinę. Dostałam się na studia. Moje życie wydawało się idealnie poukładane. A i tak, kiedy uświadomiłam sobie, jakie nieuchronne są konsekwencje ewentualnej ciąży, to stres był niesamowity i wiele nieprzespanych, przepłakanych nocy.
Za drugim razem miałam 21 lat, po trzech (!) miesiącach nowego związku. I co? Spokój. Wystraszyłam się, ale od razu pomyślałam: "Poradzimy sobie". Alarm okazał się fałszywy, ale ta różnica w mojej reakcji (zero strachu, jedynie lekki niepokój) utwierdziła mnie w przekonaniu, że dopiero teraz moje życie było poukładane.

Dlaczego piszę o wpadkach, skoro mowa jest o planowanym macierzyństwie?
Bo minęły zaledwie dwa lata, a ja zdążyłam zmienić partnera, studia, plany na przyszłość, priorytety, mieszkanie... Wszystko.
Mając 19 lat też myślałam, że wszystko mam poukładane, że wiem, czego chcę- ale jednak sytuacja kryzysowa w pewien pokrętny sposób uświadomiła mi, że jednak niekoniecznie.
Dwa lata później, w takiej samej sytuacji, potwierdziło się to, co przeczuwałam od momentu, w którym mój TŻ złapał mnie pierwszy raz za rękę- wszystko jest tak, jak powinno być. Jestem tu, gdzie powinnam być, z właściwym człowiekiem, wybrałam właściwą drogę rozwoju, więc nie muszę się niczego bać. Los będzie mi sprzyjał i wszystko, co od tej pory będzie się nam przytrafiać, będzie dobre, będzie mnie zbliżać do szczęścia, bo dokonałam właściwych wyborów. Weszłam na odpowiedni tor, teraz muszę tylko trzymać kurs i brać to, co na mnie na tej drodze czeka. W wieku 19 lat strach uświadomił mi, że wcale nie jestem tak dobrze "zakotwiczona" w dorosłości, jak mi się wydawało.

Trochę to zawiłe, ale chcę po prostu powiedzieć, że w wieku 19 lat niekoniecznie jeszcze jest się tak dojrzałym, jak się sami sobie wydajemy... I że wybory, które podejmujemy w tym wieku, niekoniecznie muszą być ostateczne i właściwe, choć na pierwszy rzut oka wydają się sensowne.

A tak pomijając wszystko- Autorka planuje zacząć starania za +/- rok. Możliwe, że przez ten rok albo jej się zmieni, albo utwierdzi się w tym, że to dobra decyzja. Także nie wiem, czy warto w tym momencie kruszyć o to kopie.

**201604181004** · 2014-04-21, 21:19

Cytat:

Napisane przez Farmakopea

drabineczka i inni, którzy piszą, że "studiów mieć nie trzeba"- pewnie, że nie. Tyle, że autorka chce skończyć studia (pisała na samym początku), a chyba nie do końca zdaje sobie sprawę, że praca+studia+dziecko to może być trochę za dużo...

A ile to osób chce skończyć studia i na chęciach się kończy a nawet dziecka nie mają?

**201609102148** · 2014-04-21, 21:26

Cytat:

Napisane przez drabineczka

A ile to osób chce skończyć studia i na chęciach się kończy a nawet dziecka nie mają?

Też prawda.
Tylko jak ktoś chce skończyć studia, a nie kończy ich, bo zawala egzaminy czy coś, to może mieć pretensje tylko do siebie... Szkoda by było, gdyby po latach dziecko usłyszało, że zmarnowało matce szanse i takie tam

**201604181004** · 2014-04-21, 21:28

Oj tam,
Znam matki co się zaparły i studia skończyły
Znam osoby bezdzietne co miały to w d... i olały bo za trudno

wszystko zależy od naszej samodyscypliny i zaparcia, jak ze wszystkim w życiu. Jedni mają trudniej przez dziecko a inni nawet jak maja łatwo to nie zrobią nic.

leniwca · 2014-04-21, 21:31

Cytat:

Napisane przez Farmakopea

Też prawda.
Tylko jak ktoś chce skończyć studia, a nie kończy ich, bo zawala egzaminy czy coś, to może mieć pretensje tylko do siebie... Szkoda by było, gdyby po latach dziecko usłyszało, że zmarnowało matce szanse i takie tam

A czemu miałaby nie skończyć?
Jeśli jest na 1wszym roku, za rok chce zacząć starania o dziecko, czyli jakby co to kończyć licencjat będzie z brzuchem. Magisterkę może robić zaocznie, w tym czasie facet będzie zajmował się dzieckiem. Jak się chce, to się da, pretensje co najwyżej można mieć do siebie.

**201609102148** · 2014-04-21, 21:33

No to to musiałyby być wyjątkowo cienkie studia, żeby pogodzić je z pracą i wychowaniem dziecka...
Ale co mi tam. Swoje zdanie wyraziłam. Ja teraz nawet o ślubie nie myślę, bo do tego chcę być maksymalnie samowystarczalna (żadnej pomocy od rodziców), a co dopiero o dziecku... A 23 lata to chyba nie jest najgorszy wiek na zakładanie rodziny :P
Bo ja serio nie wiem, po co się tak spieszyć.

**201604181004** · 2014-04-21, 21:35

Cytat:

Napisane przez Farmakopea

No to to musiałyby być wyjątkowo cienkie studia, żeby pogodzić je z pracą i wychowaniem dziecka...
Ale co mi tam. Swoje zdanie wyraziłam. Ja teraz nawet o ślubie nie myślę, bo do tego chcę być maksymalnie samowystarczalna (żadnej pomocy od rodziców), a co dopiero o dziecku... A 23 lata to chyba nie jest najgorszy wiek na zakładanie rodziny :P
Bo ja serio nie wiem, po co się tak spieszyć.

Najlepiej sobie odbijac piłeczkę żeby polepszyć humor

uwielbiam studentki na wizażu które maja postawę pt "nie zaszłam w ciążę! a mogłam! kończę studia! ukorzcie się przed moją siłą"

no tak, bo ja jako mężatka nie mogę być samowystarczalna

eh. a tak serio to nie wiem po co te twoje zgryźliwości z kosmosu wziete.

Bananalama · 2014-04-21, 21:35

macie swoje mieszkanie, stałą pracę i oszczędności, a w dodatku bierzecie ślub? Jesteście gotowi na dziecko? Jak tak, to czemu nie. Osobiście pewnie bym najpierw ten licencjat zrobiła, przerwa roczna na dziecko i na spokojnie magisterka. Ale wybór należy do Was oczywiście

. Powodzenia!

leniwca · 2014-04-21, 21:37

Cytat:

Napisane przez Farmakopea

No to to musiałyby być wyjątkowo cienkie studia, żeby pogodzić je z pracą i wychowaniem dziecka...
Ale co mi tam. Swoje zdanie wyraziłam. Ja teraz nawet o ślubie nie myślę, bo do tego chcę być maksymalnie samowystarczalna (żadnej pomocy od rodziców), a co dopiero o dziecku... A 23 lata to chyba nie jest najgorszy wiek na zakładanie rodziny :P
Bo ja serio nie wiem, po co się tak spieszyć.

Przecież nie musi wtedy pracować, jeśli facet zarabia wystarczająco, żeby ich utrzymać, oszczędności też będą mieli na czarną godzinę. Jak dziecko podrośnie to autorka znajdzie czas, żeby sobie dorobić tłumaczeniami albo pracować na niepełny etat.
Podejrzewam, że skoro tłumaczenia to autorka studiuje jakąś filologię? Tutaj chyba bez większego problemu można sobie dorobić zdalnie, więc jak się dziewczyna postara, to i z dzieckiem będzie bardziej samodzielna niż niejeden student nieskalany pracą bawiący się za hajs rodziców. Więc nie ma co robić z młodych matek ofiar, co nic w życiu nie osiągną.

**bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5** · 2014-04-21, 21:47

Cytat:

Napisane przez drabineczka

Weź grupę stu 19 latków
zbadaj ile z nich zna języki obce. Ile z nich chodzi na studia. Ile z nich wyjechało za granicę w ostatnim roku. Ile z nich ma pasje.

To że "to świetny wiek na..." nie oznacza że wszyscy tak robią.

Przecież nie napisałam, że wszyscy tak robią, a jedynie z mojej perspektywy... Zgodzę się, że zdań jest mnóstwo, ale autorka skoro chce mieć dziecko, to jest chyba również na tyle odpowiedzialna żeby decyzję podjąć zgodnie z własnym rozsądkiem, a nie tym co ktoś w internetach wypisuje. Ja przedstawiłam jej jedynie moje zdanie,a nie powiedziałam zrób to, to i to

Figula94 · 2014-04-21, 21:52

Ja jestem zdania, że dziecko najszybciej dopiero, kiedy skończycie naukę i już trochę pieniędzy sobie odłożycie (no chyba, że naprawdę dobrze się wam powodzi i tego robić nie musicie), jednak po skończeniu nauki będziecie mieli więcej czasu dla dziecka, co jest ważne, no i dla siebie też, bo podejrzewam, że pewnie czasem chcielibyście.

ajah · 2014-04-21, 22:05

Cytat:

Napisane przez drabineczka

Oj tam,
Znam matki co się zaparły i studia skończyły
Znam osoby bezdzietne co miały to w d... i olały bo za trudno

wszystko zależy od naszej samodyscypliny i zaparcia, jak ze wszystkim w życiu. Jedni mają trudniej przez dziecko a inni nawet jak maja łatwo to nie zrobią nic.

Fakt.
Ja jestem matką,która pierwszy kierunek ukończyła przed narodzinami dzieci, drugi o ich narodzinach. Więc poniekąd jestem w stanie odnieś się do dwóch sytaucji. Mało tego, jestem bogatsza o doświadzenie bycia mamą dwóch zupełnie różnych ludzi: pierwsze dziecko, które zawszei od zawsze miało jakiś problem: a to ze spaniem, a to z jedzeniem, a to ze zdrowiem; oraz dziecka drugiego, które w porównaniu z pierwszym w wymienionych kwestiach jest i było bezproblematyczne.

Przy pierwszym dziecku były etapy, że spałam po 3 h na dobę (jednocześnie chodząc do pracy i zajmując sie domem (w pewnym stopniu). Nie sądzę,by przeciętna dziewiętnastolatka, dwudziestolatka była w stanie takie kwestie bez problemowo udźwignąć. W każdym razie sięgają pamięcią do czasu gdy ja byłam w tym wieku, wiem, że wolałam wówczas rozkminiać swoją przyszłość i się sensownie wyspać niż funkcjonować w taki sposób.

Nie wszyscy muszą iść na studia,nie wszyscy muszą mieć wymagającą karierę czy pracę.
Fajnie jednak by było,by decydując sie na dziecko rodzice byli bardziej (niż mniej) gotowi i dojrzali.
I to autorka może ocenić sama, sama przemyśleć.
Logistycznie można wiele, no można prawie wszystko jak się chce.

olenkasz · 2014-04-21, 22:31

Cytat:

Napisane przez Leszy

Wyguglaj sobie co zrobił JKM z UPR w 1992 roku. Podpowiem, że skutkowało to odwołaniem całego rządu Olszewskiego.

ta, 22 lata temu taki przewrót, taka siła, taka skuteczność.
ciekawe czemu od tylu lat ma takie poparcie jakie ma i tak żałosne wyniki? hm? bo o tym mówimy chyba.
eot.

**DopplegangerEddarda** · 2014-04-21, 22:59

Cytat:

Napisane przez olenkasz

ta, 22 lata temu taki przewrót, taka siła, taka skuteczność.
ciekawe czemu od tylu lat ma takie poparcie jakie ma i tak żałosne wyniki? hm? bo o tym mówimy chyba.
eot.

Kończcie ten off top bo to nie ten temat beje.

**7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014** · 2014-04-21, 23:05

a mi sie wydaje ze nikt nie zdaje sobie wpelni sprawy co to znaczy byc rodzicem dopoki nim nie zostanie.owszem mamy jakas tam wiedze,plany,wyobrazenia jak to bedzie i wizje jak sobie wszystko poukladamy a jednak zycie pisze rozne scenariusze i dzieci sa rozne...
nie tylko okres niemowlecy jest problematyczny od kiedy masz dziecko juz nigdy nie bedziesz miec takiej swobody i beztroski jak za czasow kiedy go nie bylo i tu nie chodzi o szalenstwo czy zmienianie partnerow tylko np o zwykle problemy dnia codzennego.o odpowiedzialnosc za kogos calkowicie zdanego na ciebie przez najblizsze nascie lat .

2014-04-21, 19:36	#61
bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5 Konto usunięte Zarejestrowany: 2012-04 Wiadomości: 3 395	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku Ja bym się nie zdecydowała, bo... za mało mam doświadczenia życiowego, ogólnej wiedzy o świecie, nie mówiąc o tym, że w tym wieku ciężko tak na prawdę określic kim się jest i co chce się zrobić ze swoim zyciem. Poza tym 19 lat to świetny wiek na naukę np. języków lub studia/kursy. Do tego człowiek jest bardziej dynamiczny, może podróżować, rozwijać swoje pasje, a tym samym poznawać siebie; przy dziecku jest to wszystko ograniczone i tak na prawdę spora część życia krąży właśnie wokół dziecka. Ja w tym wieku absolutnie nie czułam się na tyle odpowiedzialna, aby posiadać dziecko. Nie miałabym warunków, możliwości i sądzę, że skończyłoby się to na pewnej frustracji i złości na samą siebie.

2014-04-21, 20:44	#72
Allered Raczkowanie Zarejestrowany: 2014-01 Lokalizacja: UK Wiadomości: 108	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku Jeśli jesteście oboje gotowi na to, to dlaczego nie? Niektórzy pisali o wyszaleniu się o podróżach, stabilnej pracy itp. Nie każdy potrzebuje szaleć. Pracę też dziś masz a jutro są redukcje i nie masz. A podróżować może cie z dzieckiem jak podrośnie. Widzę, że już teraz podchodzicie do życia odpowiedzialnie. W życiu zawsze może się wydarzyć coś nieoczekiwanego i jeśli rozważać argumenty przedmówców nigdy nie będzie dobrego czasu na dziecko, bo zawsze coś... Ja zostałam mamą w wieku 23l, nie żałuję

2014-04-21, 21:09	#74
leniwca Zakorzenienie Zarejestrowany: 2012-01 Wiadomości: 5 853	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku A jeszcze co do argumentu, że nie znacie nikogo, kto by w takim wieku miał dziecko nie z wpadki- po skończeniu technikum prawie połowa mojej klasy zaczęła się masowo hajtać i rozmnażać i nie sądzę, że te wszystkie dzieci to wpadka. Znam też dziewczynę, co w wieku 18lat zaplanowała sobie z partnerem dziecko, są dalej razem, układa im się. No ja się osobiście mogę dziwić, bo sama sobie nie wyobrażam mieć dziecka, choć mam prawie 23lata. A moja przyjaciółka w tym wieku drugie planuje, pierwsze to wpadka tuż przed 18stką, i też nie żałuje. I jakoś potrafię zrozumieć, że nie każdy chce się wybawić, cokolwiek to ma znaczyć. To, że ktoś sobie nie sprawi za młodu dzieciaka nie znaczy, że będzie prowadził studenckie, beztroskie życie. Nie wiem w jakim wy świecie żyjecie. Niektórzy muszą tyrać, żeby zarobić sobie na te studia i utrzymanie, i próbują to jakoś pogodzić z życiem towarzyskim, związkiem, zainteresowaniami, więc to nie tak, że student=zabawa, brak zobowiązań, zero zmartwień. A niektórzy wolą się poświęcić rodzinie i z tego czerpać radość. Drabina, nie jesteś jedyna 'za' planem autorki. __________________ samica leniwca _______________________ projekt denko. o włosy dbam i zapuszczam!

2014-04-21, 21:17	#76
201609102148 Konto usunięte Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 7 330	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku drabineczka i inni, którzy piszą, że "studiów mieć nie trzeba"- pewnie, że nie. Tyle, że autorka chce skończyć studia (pisała na samym początku), a chyba nie do końca zdaje sobie sprawę, że praca+studia+dziecko to może być trochę za dużo... Powiem tak. Dwa razy zdarzyło mi się przeżyć stres "wpadkowy" (oba alarmy na szczęście fałszywe). Za pierwszym razem miałam 19 lat, po ponad roku związku- kochałam strasznie mojego ówczesnego chłopaka, dobrze nam się układało, myślałam, że to z nim założę kiedyś rodzinę. Dostałam się na studia. Moje życie wydawało się idealnie poukładane. A i tak, kiedy uświadomiłam sobie, jakie nieuchronne są konsekwencje ewentualnej ciąży, to stres był niesamowity i wiele nieprzespanych, przepłakanych nocy. Za drugim razem miałam 21 lat, po trzech (!) miesiącach nowego związku. I co? Spokój. Wystraszyłam się, ale od razu pomyślałam: "Poradzimy sobie". Alarm okazał się fałszywy, ale ta różnica w mojej reakcji (zero strachu, jedynie lekki niepokój) utwierdziła mnie w przekonaniu, że dopiero teraz moje życie było poukładane. Dlaczego piszę o wpadkach, skoro mowa jest o planowanym macierzyństwie? Bo minęły zaledwie dwa lata, a ja zdążyłam zmienić partnera, studia, plany na przyszłość, priorytety, mieszkanie... Wszystko. Mając 19 lat też myślałam, że wszystko mam poukładane, że wiem, czego chcę- ale jednak sytuacja kryzysowa w pewien pokrętny sposób uświadomiła mi, że jednak niekoniecznie. Dwa lata później, w takiej samej sytuacji, potwierdziło się to, co przeczuwałam od momentu, w którym mój TŻ złapał mnie pierwszy raz za rękę- wszystko jest tak, jak powinno być. Jestem tu, gdzie powinnam być, z właściwym człowiekiem, wybrałam właściwą drogę rozwoju, więc nie muszę się niczego bać. Los będzie mi sprzyjał i wszystko, co od tej pory będzie się nam przytrafiać, będzie dobre, będzie mnie zbliżać do szczęścia, bo dokonałam właściwych wyborów. Weszłam na odpowiedni tor, teraz muszę tylko trzymać kurs i brać to, co na mnie na tej drodze czeka. W wieku 19 lat strach uświadomił mi, że wcale nie jestem tak dobrze "zakotwiczona" w dorosłości, jak mi się wydawało. Trochę to zawiłe, ale chcę po prostu powiedzieć, że w wieku 19 lat niekoniecznie jeszcze jest się tak dojrzałym, jak się sami sobie wydajemy... I że wybory, które podejmujemy w tym wieku, niekoniecznie muszą być ostateczne i właściwe, choć na pierwszy rzut oka wydają się sensowne. A tak pomijając wszystko- Autorka planuje zacząć starania za +/- rok. Możliwe, że przez ten rok albo jej się zmieni, albo utwierdzi się w tym, że to dobra decyzja. Także nie wiem, czy warto w tym momencie kruszyć o to kopie.

2014-04-21, 21:28	#79
201604181004 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-01 Wiadomości: 47 595	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku Oj tam, Znam matki co się zaparły i studia skończyły Znam osoby bezdzietne co miały to w d... i olały bo za trudno wszystko zależy od naszej samodyscypliny i zaparcia, jak ze wszystkim w życiu. Jedni mają trudniej przez dziecko a inni nawet jak maja łatwo to nie zrobią nic.

2014-04-21, 21:33	#81
201609102148 Konto usunięte Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 7 330	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku No to to musiałyby być wyjątkowo cienkie studia, żeby pogodzić je z pracą i wychowaniem dziecka... Ale co mi tam. Swoje zdanie wyraziłam. Ja teraz nawet o ślubie nie myślę, bo do tego chcę być maksymalnie samowystarczalna (żadnej pomocy od rodziców), a co dopiero o dziecku... A 23 lata to chyba nie jest najgorszy wiek na zakładanie rodziny :P Bo ja serio nie wiem, po co się tak spieszyć.

2014-04-21, 21:35	#83
Bananalama jestę wieszczę Zarejestrowany: 2010-09 Lokalizacja: z lasu Wiadomości: 12 581	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku macie swoje mieszkanie, stałą pracę i oszczędności, a w dodatku bierzecie ślub? Jesteście gotowi na dziecko? Jak tak, to czemu nie. Osobiście pewnie bym najpierw ten licencjat zrobiła, przerwa roczna na dziecko i na spokojnie magisterka. Ale wybór należy do Was oczywiście . Powodzenia! __________________ Dołącz do akcji NA SZCZYT W SZCZYTNYM CELU na Facebooku. Za każdy zdobyty szczyt wpłacamy po 10 zł na ukończenie budowy domu całodobowej opieki dla osób z niepełnosprawnością intelektualną Dołącz do nas! *ponieważ jestem nieprzeciętna, nie obchodzą mnie tzw. powinności przeciętnej kobiety

2014-04-21, 21:52	#86
Figula94 Zadomowienie Zarejestrowany: 2013-04 Wiadomości: 1 146	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku Ja jestem zdania, że dziecko najszybciej dopiero, kiedy skończycie naukę i już trochę pieniędzy sobie odłożycie (no chyba, że naprawdę dobrze się wam powodzi i tego robić nie musicie), jednak po skończeniu nauki będziecie mieli więcej czasu dla dziecka, co jest ważne, no i dla siebie też, bo podejrzewam, że pewnie czasem chcielibyście.

2014-04-21, 23:05	#90
7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014 Konto usunięte Zarejestrowany: 2004-12 Wiadomości: 16 083	Dot.: Planowanie ciąży w młodym wieku a mi sie wydaje ze nikt nie zdaje sobie wpelni sprawy co to znaczy byc rodzicem dopoki nim nie zostanie.owszem mamy jakas tam wiedze,plany,wyobrazenia jak to bedzie i wizje jak sobie wszystko poukladamy a jednak zycie pisze rozne scenariusze i dzieci sa rozne... nie tylko okres niemowlecy jest problematyczny od kiedy masz dziecko juz nigdy nie bedziesz miec takiej swobody i beztroski jak za czasow kiedy go nie bylo i tu nie chodzi o szalenstwo czy zmienianie partnerow tylko np o zwykle problemy dnia codzennego.o odpowiedzialnosc za kogos calkowicie zdanego na ciebie przez najblizsze nascie lat .

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)