Czy wasi rodzice wykazali się kiedyś brakiem odpowiedzialności?

[201604181004]

a ja nigdy nie zostawałam sama... dziwne

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

z koloni przywiozłam kiedyś piosenkę
- w parku łazienkowskim, gdzie motylek buja,
idzie pan pisarski i wyciąga chu -
steczkę jedwabną ...

zaśpiewałam w domu - nic

potem śpiewałam koleżance w drodze do szkoły, przechodnie patrzyli na mnie jak na idiotkę, a ja śpiewałam dalej ..
miałam wtedy granatową parasolkę, na której kulfonami wyhaftowane było imię, nazwisko i kwiatek (na różowo)

że też pozwolili tak głupio śpiewać i z taką parasolką chodzić

[201604181004]

wyobraziłam to sobie

[kotek81]

my na koloniach całą grupą dziewczyn śpiewałyśmy, chodząc po ulicach Buska-Zdroju, "straciłam cnotę bo co..." (przewaga dziewczyn 4-6 klasa)

i jeszcze przypomniało mi sie jak mama puściła mnie na podwórko ze starszą siostrą licząc na to, że się mną zajmie (ona 7 lat ja 2) efekt był taki, ze potem przez 2 godziny szukali mnie po osiedlu bo podobno "poszłam w świat" (tak im tłumaczyłam ) znaleźli mnie ponoć zasikaną, usmarkaną i nieźle wystraszoną - teraz jak o tym myślę to aż w szoku jestem, ze nikt z dorosłych (a przez ten czas musiałam przecież minąć przynajmniej kilka osób) nie zainteresował sie co tak małe dziecko robi samo

[Suvia]

Ja pamiętam mnóstwo sytuacji z czasów dzieciństwa, które teraz powodują, że mam dreszcze. Za cholerę nie mogę zrozumieć, jak moja mama mogła mieć tak luźne podejście podczas wychowywania brzdąca i tak spięte gdy byłam już nastolatką

Kilka kwiatków z dzieciństwa
- bardzo dobrze pamiętam jak zostawałam sama w domu, jako totalnie mały dzieciuch. Nie pamiętam dokładnego wieku, ale pamiętam na przykład, że włączałam czajnik i wychodziłam z kuchni jak się gotował, bo bałam się... że wybuchnie. Więc zostawałam jako mały głuptas, dzieciuch, przedszkolak pewnie
- ponownie przedszkolak i pełna swoboda w bieganiu "po wsi", do koleżanek chociażby. Tu już bez fuksa, bo mam zaliczony wypadek przy przychodzeniu (przebieganiu.... na ślepo...) przez ulicę
- i absolutny hicior - mama wysłała mnie autobusem do siostry, pare godzin jazdy. Małe dziecko, bez opieki, bez karteczki z adresem, telefonem, czymkolwiek. Wyszłam z autobusu już na miejscu, siostra czekała w innym miejscu, zaczęłam się błąkać po wielkim dworcu. Dopiero po akcji poszukiwawczej i zaalarmowaniu służb na dworcu udało się nam odnaleźć



No i setki innych sytuacji, które teraz byłyby pewnie niedopuszczalne, ale wtedy (z tego co pamiętam) były normą. Dzieciaki latające sobie wolno po polach, lasach, budowach, stodołach, skaczące z belek pod sufitem na siano leżące dwa metry niżej Tyyyle rzeczy, które pójść źle, ale mimo wszystko tak dobrze to wspominam

[Luba]

Ja jakos nie zostawalam sama w domu.
Raz zostalam z 6 lat starszym kuzynem, to zakapalismy pol dywanu stearyna, bo robilismy jakis tam eksperyment
I raczej nie latalam sama jako maluch.
Raz jeden tak, ale to tylko dlatego, ze ucieklam z przedszkola i lazilam z jednym kolega miedzy stawami. Wszyscy nas szukali a jak znalezli to byl armagedon Moj tata zawsze przytaczal te historie mowiac, ze tylko raz w zyciu wyprowadzilam go z rownowagi.

[dzustam]

Był jeden przypadek, za to z "przytupem". Ojciec nie odebrał mnie z przedszkola. Przeżyłam to bardzo, Pan woźny odprowadził mnie do domu, w którym nikogo nie było. Zamknięty dom. Mama w pracy, tata też poza domem. Na szczęście ciocia mieszkała niedaleko. Pamiętam jak dziś dźwięk dzwonka.

Nie zapominajcie o dzieciach pozostawionych w przedszkolu !

[cherry_flamme]

Moja mama została kiedyś namówiona do pójścia na wagary. W żłobku.... Wsiadły w tramwaj i pojechały do innej dzielnicy. Cudem je znaleźli

[Klarissa]

Napisane przez kotek81

i jeszcze przypomniało mi sie jak mama puściła mnie na podwórko ze starszą siostrą licząc na to, że się mną zajmie (ona 7 lat ja 2) efekt był taki, ze potem przez 2 godziny szukali mnie po osiedlu bo podobno "poszłam w świat" (tak im tłumaczyłam ) znaleźli mnie ponoć zasikaną, usmarkaną i nieźle wystraszoną - teraz jak o tym myślę to aż w szoku jestem, ze nikt z dorosłych (a przez ten czas musiałam przecież minąć przynajmniej kilka osób) nie zainteresował sie co tak małe dziecko robi samo

Ja poszłam z bratem na plac zabaw, brat miał 2 lata, ja 12. Wrócił z dziurą w głowie Do dziś dnia mam wyrzuty sumienia... on się bawił w piasku, ja huśtałam, w pewnym momencie podbiegł do mnie, dostał w głowę huśtawką, odrzut był tak duży, że wyleciał wysoko w powietrze i spadł, a w głowie zrobiła się dziura, pełno krwi itd. rety, jak ja z nim leciałam do domu wtedy Na szczęście nic poważnego się mu nie stało.
Ale nadal jak sobie to przypomnę to mam ciarki, chociaż brat ma już 24 lata

Napisane przez dzustam

Nie zapominajcie o dzieciach pozostawionych w przedszkolu !

Ja i moja koleżanka z klasy miałyśmy odbierać po szkole rodzeństwo z przedszkola - nie raz i nie dwa zapomniałyśmy.... siostrę koleżanki matka odebrała raz o 20:00 po powrocie z pracy, już nie z przedszkola tylko z domu pani przedszkolanki... a koleżanka dostała po tyłku za to Ja z reguły sobie przypominałam i jednak szłam po brata zanim moja mama wróciła do domu

[_Peggy]

Tak
I to nie raz
Niestety w nie tak fajnych sprawach jak pozwolenie chodzenie na dyskoteki czy "przymykanie oka" na wagary.

[Patrycjaa99]

Moi rodzice raczej byli odpowiedzialnym rodzicami. Czasem przymykali oko na różne błahostki... Teraz sama jestem mamą i staram sie wychować moją córeczkę w odpowiedzialny i mądry sposób Ale uważam złym rozwiązaniem jest dziecku dużo zabraniać, lepiej dać mu trochę swobody i tłumaczyć co źle zrobiło