proszę o radę, nie wiem co robić...

[201707171132]

Napisane przez Kirenne

Coś jest w tym co pisze rockandrollqueen, przede wszystkim w kwestii wyluzowania i chociaż próby zdystansowania się do sytuacji. Czasami z dalszej perspektywy niektóre rzeczy wyglądają lepiej, więc warto zrobić krok w tył.

Jak tak czytam o tym facecie to na myśl przychodzi mi taka sugestia, że może dopóki jesteś studentką to nie wypada mu w jakikolwiek sposób wychodzić z inicjatywą, czy wręcz Cię podrywać. Zakładając wersję optymistyczną, że również nie jesteś mu obojętna. Ale podkreślam zakładając. Nie wiemy i nie wiesz na 100% jak jest w rzeczywistości

no właśnie i to jest najbardziej męczące. Myślę, że takie długie podchody są dobre najwyżej do 16 roku życia, później lepiej dość szybko wiedzieć na czym się stoi. I jak mówię, to nie muszą być od razu megapoważne związki, można zacząć od przyjacielskich spotkań na luzie, zobaczyć jak się dogadujemy poza uczelnią, jakie on ma oczekiwania wobec drugiej strony, czy są wspólne tematy bo siedzenie w milczeniu też nie jest przyjemne

[oliwia18]

Napisane przez Kirenne

Przyznam, że nie bardzo rozumiem Twój komentarz do mojej wypowiedzi. Ja byłam na studiach tzw. "masowych"- zaczynało ponad 1000 osób, skończyło 500. Ale wykładowca, który zwrócił uwagę na kogoś, zapraszał do koła naukowego już istniejącego (albo podpowiadał założenie i zrobienie do opiekunem), wysyłał dodatkowo materiały, swoje artykuły, zapraszał na seminaria, konferencje naukowe, podsyłał informacje o konkursach lub zbieraniu publikacji, proponował praktyki/wolontariat u znajomego, byle tego wyróżniającego się studenta zatrzymać gdzieś koło siebie. W takich sytuacjach codzienny kontakt telefoniczny, mailowy, osobisty (nie tylko na uczelni, ale także w pubie na piwie) był naturalny, oczywisty i niewymuszony. Z takich relacji później tworzą się nie tylko doktoraty, ale i przyjaźnie. Więc dla mnie jest naturalne, że wykładowca, który- jak twierdzi zainteresowana- lubi ją, zwraca na nią uwagę i być może nawet jest nią zainteresowany jako kobietą a nie studentką, wyszedłby choćby z jedną z tych inicjatyw.

[mpt]

Napisane przez Arwenaxx

no właśnie i to jest najbardziej męczące. Myślę, że takie długie podchody są dobre najwyżej do 16 roku życia, później lepiej dość szybko wiedzieć na czym się stoi. I jak mówię, to nie muszą być od razu megapoważne związki, można zacząć od przyjacielskich spotkań na luzie, zobaczyć jak się dogadujemy poza uczelnią, jakie on ma oczekiwania wobec drugiej strony, czy są wspólne tematy bo siedzenie w milczeniu też nie jest przyjemne

No dobra, już poza tym snuciem wizji - jak masz zamiar umówić się z nim na spotkanie, skoro on nie za bardzo wykazuje takie chęci?

[201707171132]

pominęłam jeden, bardzo istotny szczegół który zarazem może dać Wam odpowiedź-on do rozpoczęcia tych wakacji na 100% miał dziewczynę, na portalu zarejestrował się na początku września (podobno, nie ja odkryłam) więc myślę, że dopiero zerwali.
Edit: ja o tym wiedziałam i dlatego od razu napiszę, żeby nie było-zachowywałam się całkowicie grzecznie, nie wchodziłam z butami w ich związek, nasze rozmowy zawsze były na poziomie i bez żadnych podtekstów, nie pozwoliłabym sobie na to. Dobrze się rozumiemy i to widać, niemniej nie był to flirt z mojej strony (wtedy, gdybym wiedziała że już mogę sobie pozwolić na więcej byłoby inaczej ale on dopiero teraz jest wolny).

[Kirenne]

Napisane przez oliwia18

Przyznam, że nie bardzo rozumiem Twój komentarz do mojej wypowiedzi. Ja byłam na studiach tzw. "masowych"- zaczynało ponad 1000 osób, skończyło 500. Ale wykładowca, który zwrócił uwagę na kogoś, zapraszał do koła naukowego już istniejącego (albo podpowiadał założenie i zrobienie do opiekunem), wysyłał dodatkowo materiały, swoje artykuły, zapraszał na seminaria, konferencje naukowe, podsyłał informacje o konkursach lub zbieraniu publikacji, proponował praktyki/wolontariat u znajomego, byle tego wyróżniającego się studenta zatrzymać gdzieś koło siebie. W takich sytuacjach codzienny kontakt telefoniczny, mailowy, osobisty (nie tylko na uczelni, ale także w pubie na piwie) był naturalny, oczywisty i niewymuszony. Z takich relacji później tworzą się nie tylko doktoraty, ale i przyjaźnie. Więc dla mnie jest naturalne, że wykładowca, który- jak twierdzi zainteresowana- lubi ją, zwraca na nią uwagę i być może nawet jest nią zainteresowany jako kobietą a nie studentką, wyszedłby choćby z jedną z tych inicjatyw.

yyy...no o to mi chodziło, że to byłby dobry pomysł, żeby on wyszedł z taką inicjatywą. tylko tyle... bez podtekstów, czy ironii...

Napisane przez mpt

No dobra, już poza tym snuciem wizji - jak masz zamiar umówić się z nim na spotkanie, skoro on nie za bardzo wykazuje takie chęci?

No i pytanie, czy odważysz się rzucić coś na temat tej kawy jak się Wam znów telefony rozładują

[201707171132]

Napisane przez Kirenne

No i pytanie, czy odważysz się rzucić coś na temat tej kawy jak się Wam znów telefony rozładują

prawda taka, że tutaj jest największy problem. Nie w tym czy odmówi, bo ma prawo tylko ogarnięciem swojej odwagi
W przyjacielskich spotkaniach nie przeszkadzałoby mi to, że ma jakieś tam niezamknięte sprawy.

[zakonna]

Serio? 30 letni wykładowca miał DZIEWCZYNĘ? czy tylko dla mnie brzmi to tak dziwnie?

[mary_poppins]

Napisane przez zakonna

Serio? 30 letni wykładowca miał DZIEWCZYNĘ? czy tylko dla mnie brzmi to tak dziwnie?

A co w tym dziwnego, ze 30-letni facet ma dziewczyne?

[zakonna]

Partnerkę, narzeczoną tak ale dziewczynę? Mowa o dorosłym człowieku.

[mpt]

Napisane przez zakonna

Partnerkę, narzeczoną tak ale dziewczynę? Mowa o dorosłym człowieku.

Przecież mówi o nim osoba nie do końca dojrzała, lubująca się w kucyponkach, nie on sam

[mary_poppins]

Napisane przez zakonna

Partnerkę, narzeczoną tak ale dziewczynę? Mowa o dorosłym człowieku.

Partnerka, zwłaszcza krótkoterminowa = dziewczyna tak naprawdę, poza tym to przecież słowa autorki. Już nie róbmy z faceta na siłę potwora, rozumiem uczulić autorkę że go nie zna więc żeby nie idealizowała, ale nieidealizowanie to nie to samo co wymyślanie na siłę wad/problemów, których facet pewnie nie ma.

[Kirenne]

Napisane przez Arwenaxx

prawda taka, że tutaj jest największy problem. Nie w tym czy odmówi, bo ma prawo tylko ogarnięciem swojej odwagi
W przyjacielskich spotkaniach nie przeszkadzałoby mi to, że ma jakieś tam niezamknięte sprawy.

No ja na co dzień nie mam problemu, żeby np. odezwać się do kogoś nieznajomego chociażby w sklepie. Zaczyna być pod górkę jak trzeba zagadnąć do faceta, który nie jest mi obojętny, a nie znam go tak dobrze jak kumpla.
Wg mnie po prostu pomyśl co możesz powiedzieć i jak. Wtedy sobie nie będziesz pluć w brodę, że palnęłaś głupotę

[zakonna]

Nie. Ja się absolutnie nie odnoszę do tego faceta. Chodzi mi raczej o sposób w jaki autorka postrzega i opisuje rzeczywistość

[Koci Pazur]

Napisane przez zakonna

Nie. Ja się absolutnie nie odnoszę do tego faceta. Chodzi mi raczej o sposób w jaki autorka postrzega i opisuje rzeczywistość

Ja tam uważam, że można zamiennie używać słów "dziewczyna" i "partnerka" w stosunku do 30 letniej kobiety (a może i młodszej). Jak mam 26 lat to moj chłopak może mnie przedstawiac jako swoją dziewczynę, czy już jest niepoważny.?A jakbym miala te 4 mniej? Mogę być dziewczyna i w wieku lat 50, nie przeszkadza mi. A partnerka brzmi dość oficjalnie i do krótkiego związku w jakimkolwiek wieku pasuje mi co najwyżej średnio.

[why_so]

W Twoim świecie jak ktoś podrywa dziewczynę jest "patolką"?


---
Co do tych określeń- no w tak zaawansowanym wieku, myślę że najodpowiedniejsze byłoby słowo "konkubina"

[201707171132]

Napisane przez why_so

W Twoim świecie jak ktoś podrywa dziewczynę jest "patolką"?


---
Co do tych określeń- no w tak zaawansowanym wieku, myślę że najodpowiedniejsze byłoby słowo "konkubina"

zależy jakie podrywanie, nie lubię tylko tego rodzaju co opisałam a niestety takie uznaje duża grupa ludzi nie widząc w tym nic niekulturalnego. Co kto lubi

[201607111028]

Napisane przez Arwenaxx

zależy jakie podrywanie, nie lubię tylko tego rodzaju co opisałam a niestety takie uznaje duża grupa ludzi nie widząc w tym nic niekulturalnego. Co kto lubi

Więc jakie podrywanie lubisz? "Na inteligenta"?

[ZamyslonaRoztargniona]

Pytałaś czy ktoś miał podobnie.
Ja miałam, ale to było ponad 10 lat temu, więc część szczegółów zatarło się w mojej pamięci.
Pan prowadził ćwiczenia, mała grupa max 15 osób. Owszem, spodobał mi się, ale nigdy nie myślałam o nim w kategoriach potencjalnego faceta. Dla mnie była bariera wykładowca - student. Okazało się, że wpadłam owemu panu w oko, ale z powodu tej zależności starał się udawać że nie zwraca na mnie uwagi. Było to z jednej strony komiczne, z drugiej trudne. Cała grupa szybko się zorientowała o co chodzi. Pan prowadzący zajęcia starał się nie okazywać żadnej sympatii wobec mnie. Wręcz przeciwnie, dostawałam najtrudniejsze pytania, zadania. Tak jakby chciał przed całą grupą pokazać, że piątkę stawia mi nie z sympatii, ale za wiedzę i umiejętności.

Propozycja spotkania niezwiązanego z uczelnią wyszła z jego strony, po wcześniejszej naszej rozmowie w jego pokoju na uczelni na temat moich dalszych planów co do studiów, po tym jak upewnił się, że więcej nie będę uczęszczać na prowadzone przez niego zajęcia.
To też był taki nieśmiały człowiek, wiele nerwów kosztowała go ta rozmowa i zaproponowanie tego spotkania.

Koniec końców nic z tego nie wyszło, bo ja byłam dopiero na początku mojej studenckiej drogi i nie potrafiłam pokonać bariery wykładowca-studentka.

[201707171132]

Abstrahując od tego tematu-macie jakąś teorię, dlaczego rówieśnik nie jest w stanie mnie zainteresować a wyłącznie starsi kilka lat (zaznaczam, że nie chodzi o pieniądze bo mogliby nie mieć ich wcale)?
Jestem przeciwieństwem swoich koleżanek które lecą tylko na młodych rówieśników, a już 30+ traktują jako ostateczność w drodze wyjątku gdyby rówieśników zabrakło, delikatnie mówiąc określając ich zbyt wiekowymi dla siebie.
Słyszałam, że zainteresowanie starszym może wypływać z braku uwagi od rodziców w dzieciństwie i młodości, tutaj akurat by się zgadzało, niestety

[Koci Pazur]

Napisane przez Arwenaxx

Abstrahując od tego tematu-macie jakąś teorię, dlaczego rówieśnik nie jest w stanie mnie zainteresować a wyłącznie starsi kilka lat (zaznaczam, że nie chodzi o pieniądze bo mogliby nie mieć ich wcale)?
Jestem przeciwieństwem swoich koleżanek które lecą tylko na młodych rówieśników, a już 30+ traktują jako ostateczność w drodze wyjątku gdyby rówieśników zabrakło, delikatnie mówiąc określając ich zbyt wiekowymi dla siebie.
Słyszałam, że zainteresowanie starszym może wypływać z braku uwagi od rodziców w dzieciństwie i młodości, tutaj akurat by się zgadzało, niestety

DDA i DDD często mają skłonności do starszych, zwłaszcza jeśli miały zły/żaden kontakt z ojcem.

[201707171132]

W mojej rodzinie nie było większych problemów, poza właśnie trochę brakiem zainteresowania. Ojciec od początku skupił się na zarabianiu (nie ukrywam, że to mu wyszło bo są to sumy naprawdę wysokie) ale z nami zawsze miał słabszy kontakt, jak byłam mała długo przebywał za granicą w pracy i podobno nieraz nie mogłam go rozpoznać. Wiem, że coś za coś. Rodzice dużo podróżowali, nawiązali kontakty biznesowe jednak my jako dzieci często spędzałyśmy długi czas bez kontaktu z nimi, pod opieką cioci lub którychś dziadków, takie wakacje to już był standard.
Teraz jest podobnie-niby są, ale tak naprawdę żeby np. się pozwierzać trzeba mieć przyjaciółkę/chłopaka, bo inaczej nawet nie ma z kim pogadać.

[Pejsik]

Napisane przez Arwenaxx

W mojej rodzinie nie było większych problemów, poza właśnie trochę brakiem zainteresowania. Ojciec od początku skupił się na zarabianiu (nie ukrywam, że to mu wyszło bo są to sumy naprawdę wysokie) ale z nami zawsze miał słabszy kontakt, jak byłam mała długo przebywał za granicą w pracy i podobno nieraz nie mogłam go rozpoznać. Wiem, że coś za coś. Rodzice dużo podróżowali, nawiązali kontakty biznesowe jednak my jako dzieci często spędzałyśmy długi czas bez kontaktu z nimi, pod opieką cioci lub którychś dziadków, takie wakacje to już był standard.
Teraz jest podobnie-niby są, ale tak naprawdę żeby np. się pozwierzać trzeba mieć przyjaciółkę/chłopaka, bo inaczej nawet nie ma z kim pogadać.

Też to przerabiałem, ale coś za coś Ciesz się że przynajmniej w tej kwestii jest ok, niektórzy nie mogą liczyć na nic ze strony rodziców ;0

[201707171132]

pieniądze są potrzebne, ale one naprawdę szczęścia nie dają. Dla małego dziecka o wiele ważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa, zainteresowania ze strony rodziców a mam wrażenie, że w naszym domu każdy robi co chce, czas spędza zamknięty w swoim pokoju...
Na szczęście podczas wakacji jesteśmy razem, chociaż tyle