Nienawidzę świąt!!! - ktoś czuje to samo?

[HealthOne]

A ja prawie niewierząca, do kościoła trzeba by mnie siłą zaciągnąć (czego nikt się nie podejmuje) a Święta uwielbiam i czekam na nie niecierpliwie ;P
Nie mają dla mnie duchowego wymiaru. Chodzi o tę całą, jak to się mówi - ''otoczkę''. Bombki, światełka, choinki i pieczenie pierników i pożeranie uszek z barszczem. I się do tego przyznaję.
Chociaż już się pojawiali tacy którzy mi jako prawie ateistce (bo samej ciężko mi się póki co określić- najbliżej prawdy jest mój skrajny antyklerykalizm) chcieliby tej radości z bombek i choinki odmówić, bo jak to tak że się tym cieszę a nie ''wierzę''.

nie dziwię się tobie że nie lubisz Świąt skoro dopada cię tęsknota za ojcem (tak odebrałam twój wpis), niesprawiedliwość że was wszystkich razem nie ma, a jesteś zmuszona znosić towarzystwo brata.
Nie ma szans na pogodzenie między wami?
Jak nie to daruj sobie łamanie z nim opłatkiem i wymyślanie durnych życzeń. To tylko symbol, nic nie znaczy jeśli w środku czujesz niechęć czy nienawiść. Nic na siłę.

[golgie]

Od zawsze lubiłam święta, a odkąd są dzieci, chyba nawet bardziej-to cudowne patrzeć jak otwierają prezenty, cieszą się zabawkami itp. Z drugiej strony, odkąd mam własną rodzinę, to Wigilia(w sumie na 12 osób) jest u nas, więc przygotowania są też głównie na mojej głowie-dekoracje, jedzenie, potem zmywanie, sprzątanie itp.;P.Zmęczona jestem bardzo, ale atmosfera jest zawsze miła, nie ma kłótni, więc może dlatego nadal lubię święta

[monikkad]

Ja ogolnie zawsze uwielbialam Boze Narodzenie. Byl to dla mnie prawdziwie "magiczny" czas. Moje Wigilie z okresu dziecinstwa byly cudowne, mimo ze ojciec nas opuscil. Zawsze babcia, dziadek, mama, wujek, ciocia i kuzynka z kuzynem. Full prezentow, wspolne koledy. Cos pieknego Ja jeszcze zawsze "zmuszalam" kuzynostwo do mowienia wierszykow swiatecznych, z mama i dziadziem spiewalismy koledy na dwa glosy. Jak ja tesknie za takimi swietami...

Potem bylo juz duzo smutniej. Kuzynka zachorowala bardzo powaznie i cala rodzina brata mamy wyjechala do wiekszego miasta, do lepszych szpitali. Miedzy wujkiem i ciotka bylo zle. Wujek 7 lat spedzil za granica. W Wigilie bylismy juz tylko w czworke z dziadkami i mama. Szybko jedzenie, oplatek i koniec. Ale i tak nie bylo zle, mama zawsze rozkrecala atmosfere i kupowala mi gooore prezentow (do dzisiaj to robi). A po Wigilii przyjezdzal moj obecny maz, wtedy jeszcze jako moj chlopak.

Odkad bylam z moim obecnym mezem, swieta spedzalismy zawsze razem. Pierwszy dzien swiat byl u jego rodziny. Tesciowie, szwagierki z mezami, dzieci. Mnostwo ludzi, pyyyyszne jedzenie. Cudowny czas

I jeszcze nawet rok temu tak sie cieszylam na swieta. Niestety, mojemu dziadziusiowi choremu bardzo sie pogorszylo. Nie zasiadl z nami do stolu... Nie kontaktowal juz za bardzo. Po Sylwestrze umarl

Teraz juz nie umialam cieszyc sie swietami. Maz ubral choinke, ja kupilam jedynie prezenty. Nie pieklam piernikow, nie wyslalam kartek ani smsow. Nie zalezalo mi na niczym. A teraz jestem jeszcze na dodatek chora i leze tylko w lozku. I kiedys cieszylo mnie to, ze w swieta tak jezdzimy po rodzinach, a teraz mnie to zwyczajnie wkurza, zmeczona tym jestem.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.