Źle zachowujące się dzieci...

[pani-jesień]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Moje młodsze dziecko jeszcze nic chodzi, więc mogę go przypiąć w leżaczku i usiłować wcisnąć pokarm w buzię. Dziecko się wyrywa i wykręca. Ja staję na głowie by jedzenie w dziecko wepchnąć.
Taki egzemplarz mi się trafił. Niejadek totalny. Gdyby go nie zmuszać, jedzenie mogłoby nie istnieć.
Lekarze załamują ręce nad wagą, nad wielkością spożywanych pokarmów, bo to może spowodować jakieś braki u dziecka (w końcu rośnie i rozwija się).
Z pewnością za rok córka będzie uciekać przed jedzeniem, a ja ją będę gonić bo nie wyobrażam sobie by umarła z głodu.

A w jakim wieku jest dziecko? Mój ma 8 miesięcy, mógłby żyć o samym mleku, więc daję mu to mleko i nie wmuszam w niego na siłę stałych posiłków. Zje 5 kęsów banana? To tyle zje, nie wciskam mu więcej. Zje 5 łyżeczek papki i więcej nie chce? To więcej nie daję.
Nie wyobrażam sobie wciskania dziecku jedzenia na siłę, z tego to dopiero mogą być później problemy

[Debrah]

Francuskie wychowanie nie kojarzy mi się dobrze, podobnie jak dość treserska książka ' w Paryżu dzieci nie grymasza '

[pani-jesień]

Napisane przez _vixen_

Nie czytałam, jakoś nie mam zaufania do takich książek.
Ale widzę, że w arosie jest w niezłej cenie, więc może kupię:
http://aros.pl/ksiazka/dlaczego-fran...ci-nie-pyskuja

Ja też nie. Podejrzewam, że to kolejny podręcznik z radami, jak wytresować dziecko Tak mi jakoś brzmi ten tytuł. Coś w stylu "W Paryżu dzieci nie grymaszą" czy inne "Zaklinaczki dzieci"

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

A ja o "W Paryżu dzieci nie grymaszą" słyszałam dobre opinie Już nawet chciałam zamawiać. Czemu treserska?

[pieleszka]

Napisane przez pani-jesień

A w jakim wieku jest dziecko? Mój ma 8 miesięcy, mógłby żyć o samym mleku, więc daję mu to mleko i nie wmuszam w niego na siłę stałych posiłków. Zje 5 kęsów banana? To tyle zje, nie wciskam mu więcej. Zje 5 łyżeczek papki i więcej nie chce? To więcej nie daję.
Nie wyobrażam sobie wciskania dziecku jedzenia na siłę, z tego to dopiero mogą być później problemy

postępowałam tak samo. moje dziecko na początku rozszerzania diety nie chciało jeść za specjalnie. zjadło 1 łyżeczkę ok, nie chciało tej łyżeczki też ok. zaczęłam wcześnie rozszerzać, bo wracałam do pracy, jak mała miała 7 miesięcy, ale na spokojnie próbowałam codziennie podawać jakiś posiłek łyżeczką (kaszkę, obiadek) i w końcu po jakiś 2 miesiącach mała zjadała już jakieś ilości. takie by wytrwać beze mnie i mojego mleka 7 godzin (opcja odciągnięcia i podania dziecku mleka z butelki w czasie, gdy byłam w pracy odpadała - mała była totalnie antysmoczkowa i antybutelkowa). z czasem mała zaczęła jeść większe ilości, polubiła jedzenie (ale ja szybko ze słoiczków przeszłam na moje gotowane jedzenie) i tak ma do dzisiaj.

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Napisane przez Debrah

Francuskie wychowanie nie kojarzy mi się dobrze, podobnie jak dość treserska książka ' w Paryżu dzieci nie grymasza '

Mam takie samo zdanie.
Te dzieci nie maja prawa grymasic, za to rodzice maja prawo policzkowac swoje dzieci.

[ajah]

Napisane przez szuuu

Dziewczyny a czytałyście może książkę "Dlaczego francuskie dzieci nie pyskują"? Co o tym myślicie? O metodach, które są w niej opisane?

Tak mi się skojarzyło jak jedna z was na 1. stronie pisała, że nie lubi jak jakieś dziecko okłada jej dzieciaka a rodzice z tym nic nie robią.

Książki nie czytałam.
Za to miałam okazję spędziś trochę czasu we Francji z przeciętnymi jak i dobrze sytuowanymi rodzinami.
Jak usłyszałam jak dziecko mówi do dorosłego: ale się wychlapałeś i wyglądasz jak prosiak to mi oczy na wierzch prawie wyszły.

W życiu bym się tak do rodzica ani innego dorosłego członka rodziny nie odezwała.

[Klarissa]

Napisane przez sliweczka85

Chyba niepotrzebnie się tym martwisz. Wg. mnie to normalne zachowanie rodzeństwa. Między moimi dziećmi jest tylko rok różnicy i jest podobnie jak u ciebie.
Niby się kochają i żyć bez siebie nie mogą ale zgodzić im się też jest bardzo trudno. Jedno bez drugiego nie pójdzie się bawić do ogrodu, bo nudno, a jak idą razem to po 10 minutach zwykle się pokłócą/pobiją...

Wpajane im normy dot. zachowania względem drugiego człowieka respektują wobec innych, natomiast nie wobec siebie nawzajem. Tak jakby brat/siostra nie był pełnowartościowym człowiekiem.

Ta pierwsza część opisu wygląda mi znajomo i zarazem krzepiąco.

Tak jak opisałaś dokuczają sobie nawzajem, przezywają się jednocześnie stają w swojej obronie, pilnują się nawzajem, martwią jeżeli coś się stanie ( niejednokrotnie jedno dziecko przeprasza drugie i np."dmucha" lub przynosi lód na bolące miejsce po zbyt mocnym uderzeniu)

Tak to już chyba jest pomiędzy rodzeństwem, moja mama powtarza, że ja i brat byliśmy identyczni.

Oczywiście cały czas, do znudzenia im zwracam uwagę, że tak nie można. Za bicie czy przezywanie się są konsekwencje ale chyba tak już będzie jeszcze przez jakiś czas i trzeba to przetrzymać

Niestety ta część już nie, bo to pogrubione dotyczy tylko mojego młodszego dziecka. Stasza nie ma absolutnie żadnych wyrzutów z powodu np. rozbitej przez nią głowy brata i w ogóle potrafi się jeszcze obrazić jak jej zwrócę uwagę, albo właśnie słyszę, że "to nie moja wina" i foch...

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;50888798]Klarrisa, nie pomogę, bo mam jednego, ale jak tak czytam, to Twój synek to straszny słodziak w stosunku do siostry Naprawdę aż wzruszające są takie opisy [/QUOTE]
Moja córka też jest kochana i bardzo grzeczna w stosunku np. do nas rodziców, do dziadków, po prostu brata traktuje tak samo jak inne otaczające ją przedmioty - niestety

[201711281320]

Klarissa, a może to prostu kwestia różnicy wieku. Pewnie córkę denerwuje młodszy brat, który "nic nie rozumie" i przeszkadza jej tylko w zabawie.

U mnie też córka starsza i częściowo widzę podobieństwo zachowania do twojej.

[pani-jesień]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;50889212]A ja o "W Paryżu dzieci nie grymaszą" słyszałam dobre opinie Już nawet chciałam zamawiać. Czemu treserska?[/QUOTE]

A przeczytaj fragment w załączniku

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Napisane przez pani-jesień

A przeczytaj fragment w załączniku

Plus przeczytaj ten artykul: Francuska awantura o to, jak bić dzieci

[Klarissa]

Dziwna ta książka...

[201710041131]

Napisane przez pani-jesień

A przeczytaj fragment w załączniku

A to źle, że nie biega się na każde zawołanie? Nie pytam złośliwie, tylko nie mam dzieci i z żadnym nigdy nie miałam kontaktu, więc "badam teren", tzn. czemu powinno się biegać od razu? Żeby czuło bliskość, bezpieczeństwo? Czy o coś innego chodzi?

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Dziewczyny, dzięki! Zaoszczędziłam pieniądze Te fragmenty to jakiś dramat.

---------- Dopisano o 19:43 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------

Napisane przez szuuu

A to źle, że nie biega się na każde zawołanie? Nie pytam złośliwie, tylko nie mam dzieci i z żadnym nigdy nie miałam kontaktu, więc "badam teren", tzn. czemu powinno się biegać od razu? Żeby czuło bliskość, bezpieczeństwo? Czy o coś innego chodzi?

Ja reagowałam zawsze i od razu. Nie wiem, czego ma uczyć takie przetrzymywanie. Małe dziecko ma niewiele potrzeb do zaspokojenia, pełny brzuch, sucha pielucha i bliskość rodzica. Naprawdę nie trzeba być nie wiadomo kim, żeby je spełnić.
Teraz czasami powiem mu, że przyjdę zaraz, zajmę czymś innym, ale ono już rozumie, że jestem w drugim pomieszczeniu i że jest bezpieczne.
Chociaż w nocy też reaguję od razu, bo wtedy usypia zaraz (z reguły wtedy śpię z nim), a jak mu dam "chwilę", to się bujamy potem godzinę, dwie..

[201710041131]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;50893487]
Ja reagowałam zawsze i od razu. Nie wiem, czego ma uczyć takie przetrzymywanie. Małe dziecko ma niewiele potrzeb do zaspokojenia, pełny brzuch, sucha pielucha i bliskość rodzica. Naprawdę nie trzeba być nie wiadomo kim, żeby je spełnić.
Teraz czasami powiem mu, że przyjdę zaraz, zajmę czymś innym, ale ono już rozumie, że jestem w drugim pomieszczeniu i że jest bezpieczne.
Chociaż w nocy też reaguję od razu, bo wtedy usypia zaraz (z reguły wtedy śpię z nim), a jak mu dam "chwilę", to się bujamy potem godzinę, dwie..[/QUOTE]
Ok, rozumiem...
Wydaje mi się, że autorce książki z powyższego fragmentu chodzi o to, żeby dziecko nie nauczyło się, że jest na każde zawołanie rodziców. Ale taki dzieciak i tak chyba nie skuma o co chodzi i czemu mama nie przychodzi, więc chyba to nie ma sensu... Ech... Jako nie-matka jestem przerażona tym wszystkim...
Ja byłam bardzo grzecznym dzieckiem, tylko raz w życiu dostałam w tyłek (rzuciłam się w sklepie na podłogę i potem już nigdy więcej tego nie zrobiłam), więc nawet nie będę miała do kogo się zwrócić jeśli moje dziecko będzie robiło mi takie numery, bo moja mama czegoś takiego nie przeżyła...

[pani-jesień]

Napisane przez szuuu

Ok, rozumiem...
Wydaje mi się, że autorce książki z powyższego fragmentu chodzi o to, żeby dziecko nie nauczyło się, że jest na każde zawołanie rodziców. Ale taki dzieciak i tak chyba nie skuma o co chodzi i czemu mama nie przychodzi, więc chyba to nie ma sensu... Ech... Jako nie-matka jestem przerażona tym wszystkim...

Pewnie o to właśnie chodzi autorce. A dziecka nie powinno uczyć się czegoś takiego Dziecko ma czuć, że jest ważne, że mama/tata przyjdzie do niego, że może liczyć na rodziców. Dziecko nie ma poczucia czasu, dla niego kilka minut to jak cała wieczność.
Wiadomo, że nie zawsze da się przybiec od razu, bo np. jest się w łazience, odcedza makaron, czy otwiera drzwi listonoszowi itd. Ale celowa pauza? Nie nie nie

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Takie małe dziecko nie manipuluje rodzicami poprzez płacz, tylko wyraża swoje potrzeby.

[Debrah]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;50893852]Takie małe dziecko nie manipuluje rodzicami poprzez płacz, tylko wyraża swoje potrzeby.[/QUOTE]
Taaak mi się miło Was czyta !
Jesień, ty wiesz dlaczego

Napisane przez pani-jesień

Pewnie o to właśnie chodzi autorce. A dziecka nie powinno uczyć się czegoś takiego Dziecko ma czuć, że jest ważne, że mama/tata przyjdzie do niego, że może liczyć na rodziców. Dziecko nie ma poczucia czasu, dla niego kilka minut to jak cała wieczność.
Wiadomo, że nie zawsze da się przybiec od razu, bo np. jest się w łazience, odcedza makaron, czy otwiera drzwi listonoszowi itd. Ale celowa pauza? Nie nie nie

[pani-jesień]

Napisane przez Debrah

Taaak mi się miło Was czyta !
Jesień, ty wiesz dlaczego

[ajah]

Osobiście uważam, że za długa pauza nie jest zła.
Nie za długa to znaczy taka, że kwęknięcie nie oznacza zrywu powstańczego rodzica, a piętnaście sekund pauzy, a może i dwadzieścia to nie jest problem.
Zresztą codzienność czasami pauzowanie narzuca.

[pani-jesień]

Napisane przez ajah

Osobiście uważam, że za długa pauza nie jest zła.
Nie za długa to znaczy taka, że kwęknięcie nie oznacza zrywu powstańczego rodzica, a piętnaście sekund pauzy, a może i dwadzieścia to nie jest problem.
Zresztą codzienność czasami pauzowanie narzuca.

Pogrubione - o tym właśnie pisałam
A kwęknięcie, fakt, nie musi oznaczać "zrywu powstańczego", płacz - już tak.
Nie pamiętam dokładnie, ale zalecana pauza w książce to chyba kilka minut.

[lekkaatletka]

Napisane przez pani-jesień

Pogrubione - o tym właśnie pisałam
A kwęknięcie, fakt, nie musi oznaczać "zrywu powstańczego", płacz - już tak.
Nie pamiętam dokładnie, ale zalecana pauza w książce to chyba kilka minut.

Wg autorki "nie chodzi tu o wypłakiwanie, pauza trwa od 5 do 10 minut"

Jak przeczytałam tę książkę, to mi się płakać chciało... a dziecka jeszcze nie mam

[karolca]

Kolejna mądra książka o tresowaniu dzieci jak spać... Masakra. I ludzie w to wierzą. Nie wiem co bardziej smuci. Książki czy wiara w to, co jest tam zawarte. Wszakże, efekt końcowy jest.

Ech, wiadomo, kiedy do dziecka trzeba iść od razu, kiedy można chwilę "zaczekać" a kiedy można zignorować (moja często w nocy w półśnie majaczy, ale póki nie ma głośnego wołania czy płaczu - nie idę).

[pannaatopowa]

Napisane przez Klarissa

Kiedyś słyszałam u fryzjera jak się jedna pani "chwaliła", że jej 2 letni syn mówi "kulwa, kulwa mać" i pani uważała, że to jest śmieszne i takie słodkie...

W wiosce mojego narzeczonego jest kobieta, która śmiała się z każdej "kulfy" i jeszcze uczyła dzieci. Dziś potrafią powiedzieć do niej "ty szmato" (już są dorosłymi ludźmi).

---------- Dopisano o 23:40 ---------- Poprzedni post napisano o 23:33 ----------

[1=d9dafda22031a08fb930d3c 506630231eeee4640;5089191 8]Plus przeczytaj ten artykul: Francuska awantura o to, jak bić dzieci[/QUOTE]

Bicie w tyłek uwłacza godności a w twarz nie?

---------- Dopisano o 23:45 ---------- Poprzedni post napisano o 23:40 ----------

Napisane przez karolca

Kolejna mądra książka o tresowaniu dzieci jak spać... Masakra. I ludzie w to wierzą. Nie wiem co bardziej smuci. Książki czy wiara w to, co jest tam zawarte. Wszakże, efekt końcowy jest.

Ech, wiadomo, kiedy do dziecka trzeba iść od razu, kiedy można chwilę "zaczekać" a kiedy można zignorować (moja często w nocy w półśnie majaczy, ale póki nie ma głośnego wołania czy płaczu - nie idę).

Matka wie dlaczego dziecko płacze. Ja ponoć byłam płaczliwym dzieckiem i mama wiedziała czy mam jakąś potrzebę, czy mi się nudzi. Trzeba zachować zdrowy rozsądek. Dziecko powinno uczyć się samodzielności (nie mówię tylko o niemowlakach). Potrzebuje ono także przytulenia, szczególnie jak ząbkuje, ma kolkę, czy coś go boli. Nie ma nic gorszego dla dziecka jak ma problem a mamusia czeka aż dzieciak się zamknie. Bo ja tak to właśnie widzę, takie czekanie. Wychowanie dziecka to nie tylko czerń (wychowanie w chłodzie) i biel (bliskość i stawanie na baczność przy każdym dźwięku). Jest jescze coś po środku, co się nazywa zdrowym rozsądkiem.

EDIT: Tak sobie przypomniałam z artykułu. We Francji pojawił się pomysł na wprowadzenie granicy wiekowej dla kar cielesnych. Jak to ma wyglądać? "Synku już masz dwa lata, w prezencie dostaniesz pasem"

[karolca]

Dzis jedna kobieta stwierdzila, że moja córka jest... "rozpieszczona", bo pozwoliłam jej tanczyc w poczekalni, bawić się butelka z sokiem... kolejka była długa, nawet ja byłam zmęczona czekaniem.
Ale przecież powinna grzecznie siedzieć na moich kolanach

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez pani-jesień

Pogrubione - o tym właśnie pisałam
A kwęknięcie, fakt, nie musi oznaczać "zrywu powstańczego", płacz - już tak.
Nie pamiętam dokładnie, ale zalecana pauza w książce to chyba kilka minut.

No to prawda, ale jak z kwęknięcia się rozwija płacz, to już nie czekam ani chwili. Owszem, czasami dziecko jest w stanie samo wrócić do snu, ale takie małe (do 4 m-ca) raczej rzadko..

Napisane przez karolca

Dzis jedna kobieta stwierdzila, że moja córka jest... "rozpieszczona", bo pozwoliłam jej tanczyc w poczekalni, bawić się butelka z sokiem... kolejka była długa, nawet ja byłam zmęczona czekaniem.
Ale przecież powinna grzecznie siedzieć na moich kolanach

Nie przejmuj się

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Napisane przez karolca

Dzis jedna kobieta stwierdzila, że moja córka jest... "rozpieszczona", bo pozwoliłam jej tanczyc w poczekalni, bawić się butelka z sokiem... kolejka była długa, nawet ja byłam zmęczona czekaniem.
Ale przecież powinna grzecznie siedzieć na moich kolanach

Ostatnio moja córka pod gabinetem lekarskim u specjalisty stwierdziła, że tu brzydko pachnie, a potem, że śmierdzi płaszcz pana obok- odpowiedziałam jej, że w szpitalu niezbyt dobrze pachnie, bo tu jest dużo chorych ludzi, nie będę zaprzeczać dziecku, kiedy to prawda
Poprosiłam, żeby nie biegała, ale to nie ze względu na czekających, tylko nierobienie hałasu, bo słychać w gabinecie i to przeszkadza, kiedy lekarz siedzi 3-4 m za drzwiami (o czym np. nie myślą pacjenci czasem kłócąc się pod samymi drzwiami w POZ np. na tematy polityczne, jak już nie kolejkowe a przeszkadzają im biegające dzieci).
Tym razem czekałyśmy dość długo (ponad godzinę), nie było na czym usiąść (brak krzeseł w tej części korytarza), było jeszcze jedno dziecko, trochę mniejsze i jego mama i ja musiałyśmy kucać przy dzieciach i trzymać je w tej pozycji na kolanach, kiedy chciały siedzieć, bo już nie mogły stać a dorośli, którzy przyszli po mnie jeszcze próbowali się wkręcić przed nami, bo tak im się spieszy... chwaliłam córkę, że dzielnie znosi czekanie i badania (bo w międzyczasie chodziłyśmy do innej pracowni i wracałyśmy z wynikiem) i może dlatego nikt z kolejkowiczów nie palnął mi tekstu o rozpieszczaniu , mimo jej bezkompromisowych opinii i rozmów na różne tematy. np. o ślimakach.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Dziś mi wpadło, a propos wymuszania i tych innych głupot
http://dziulkacrew.pl/top-5-glupot-k...y-mloda-matka/

(nie znam bloga, wpadło gdzieś na FB, ale adekwatne i śmieszne )

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

W kwestii "wymuszania" przez niemowlaka to mam wrażenie, że jest tak źle widziane przez otoczenie, bo matka "ulega presji" dziecka a nie otoczenia- niedzieciaci znajomi oczekują, że dziecko nie powinno aż tak wpływać na całą resztę życia i krytykują, a dzieciata rodzina chciałaby trochę "porządzić" - stąd głupie dobre rady, albo pobawić się jak zabawką i dziecko wędruje na ręce tłumnie odwiedzających pociotków zdrowych czy chorych lub tych-niedługo- przy świątecznym stole.

Odnośnie pierwszego tematu, czyli jedzenia- nigdy nie biegaliśmy za dzieckiem z jedzeniem- od początku dziecko miało regularne pory konkretnych posiłków a przy rozszerzaniu diety pozytywny przekaz, że jedzenie jest dobre -staramy się jeść wspólnie przynajmniej obiadokolację, w dni wolne- wszystkie posiłki; kiedy odmawia nawet spróbowania, to mówimy- nie musisz, my to zjemy, bo pyszne i wtedy próbuje i zjada większość bez problemu (czasem zostawia jakiś 1 składnik).
A też jest żywiołowym dzieckiem (po wstaniu od stołu idzie od razu skakać lub biega) , ale jakoś lubi jeść- nadal najbardziej nudne i dokuczliwe jest ubieranie
W przedszkolu zraziła się do pewnych potraw i tam mało co zjada na obiad, z kolei w domu je znacznie mniej, kiedy choruje (b. często- znów przedszkole).
Teraz była 1.5 miesiąca w domu (izolacja od chorych), mało chorowała i nieźle się czuła- przybrała na wadze po raz pierwszy od wiosny ubiegłego roku, kiedy zaczęła przedszkole.

[karolca]

Perse, jej opinia zwisa mi i powiewa

Berry, jasne, to co dzieci moga w duzej mierze zalezy tez od miejsca, liczby ludzi, warunkow.
Tamtej kobiecie brakowało chyba rozmówcy ale chyba za słabo dałam do zrozumienia, ze nie mam ochoty na pogawedke akurat z nia