W oczekiwaniu na miłość

[Fifty50]

Napisane przez inka1980

Czy zdarzyło Wam się w życiu, że byłyście z kimś, kto wcześniej Wam się długo podobał? Czy miałyście, bądź mieliście taką sytuację, że kogoś nie znaliście, a Wam się podobał, potem się poznaliście i wreszcie byliście razem? Bo na ogół jest tak, że dwie osoby się poznają, potem zaczynają się spotykać i stają się parą. A znacie taki przypadek, bądź z opowiadań, bądź z autopsji, że ktoś był w końcu z kimś, kto mu się długo podobał, kim ta osoba była zafascynowana? Ja tylko raz byłam z chłopakiem, na którego wcześniej „miałam oko” i bardzo się czaiłam, jak go poznać. Ale to było na wakacjach i on też się „czaił” , więc dość szybko nam się udało zawrzeć znajomość. Potem byliśmy parą przez 3.5 roku, ale na odległość, więc ten czas trochę inaczej się liczy. W każdym innym przypadku byłam z facetem, którego gdzieś poznałam, lub z którym znałam się dużo wcześniej. Ale to chyba jest fajne tak na kogoś czekać i się doczekać. Choć chyba rzadko kiedy prawdopodobne, jak myślicie? Ja mam jedną taką koleżankę, gdzie oni chodzili razem do klasy w liceum, przyjaźnili się i w końcu Kama zakochała się w Kubie. Trochę musiała poczekać na wzajemność, ale są już razem z 8 lat i w czerwcu się pobrali. A znacie takie przypadki, gdzie dana osoba nie znała tej drugiej osobiście, ale była nią zafascynowana i w końcu udało im się być razem?

Ehhh skąd ja to znam?? Ja z moją połówką poznałem się<w zasadzie to wpadliśmy sobie w oko> w dość dziwnym miejscu-w punkcie ksero:P Od razu mi się spodobała Potem było parę lat mijania się na ulicy, aż w końcu los sprawił, że się poznaliśmy Pierwsze pół roku nienawidziliśmy się szczerze, potem ja zacząłem się w Niej zakochiwać i pewnego razu się spotkaliśmy... Od tamtego czasu (czyli od prawie 2 lat) widujemy się codziennie nawet po kilka razy, a razem jesteśmy prawie 7 miesięcy Mógłbym opisać tu całą historię tej znajomości, ale to byłoby zbyt długie ale napewno ciekawe

W każdym razie kocham Ją tak jak nigdy nikogo nie kochałem i już nigdy nie pokocham... Jak tylko przypominam sobie jak to było wcześniej to aż mi się łezka w oku kręci

J

Pozdrawiam...

[maniutek-mania]

Napisane przez Fifty50

Mógłbym opisać tu całą historię tej znajomości, ale to byłoby zbyt długie ale napewno ciekawe

Opisz, ja bym poczytała ...

[aarriieellkkaa]

taaak opisz

[lumiaa]

u mnie to było kiedyś tak, że w liceum byłam strasznie na facetów cięta - az grzech sie przyznawać ale paskuda była ze mnie straszna...wybierałam przebierałam raz ten raz tamten, jak mi sie jakiś spodobał to po tygodniu/miesiącu czy 3 okazywało sie że przestawał mnie interesować i adieu (podstawą to było to żeby mnie facet zaintrygował intelektualnie i nie tylko) i tak w kółko...znajomi w głowe zachodzili jak to sie dzieje, bo "laska" była ze mnie średnia tylko włosiska cudne złote długaśnie no i diablik ze mnie był niesforny, szalony... no a dodam, że mieszkalam wtedy niemal na końcu śwata - godzina w autobusie w jedną stronę i tymże autobusem dojeżdżałam do centrum - do szkoły, na "osiedlu" wydawało mi sie że wszystkich znałam dopóki w tymże autobusie nie przyważyłam przypatrujących mi sie błękitnych oczu...no a potem to juz sie tak jakos potoczyło...zaczepił mnie raz czy dwa, zaczęliśmy sie spotykać, zaiskrzyło, miałam wtedy 17 lat,,,wpadłam wtedy jak śliwka w kompot...to juz ponad 10 lat minęło a ja nadal czasem sobie z sentymentem wspominam... to był pamiętny związek, szalony, pełen namietności i romantyzmu,emocji, aczkolwiek też dziwny bo byliśmy jak ogień i woda, często się kłócilismy i na przemian wracalismy do siebie, nie bez znaczenia były absolutnie fantastyczne doznania erotyczne, to był mój poważny pierwszy partner więc tym silniejsze, - wydawało mi się że o czymś takim to się czyta w książkach...był doskonały jako kochanek, zadziwiająco w sumie jak na swój wiek, zero egoizmu... doprowadzał mnie do szaleństwa...byliśmy razem 2 lata,spędzaliśmy razem szalone wakacje włócząc sie tam i ówdzie, a potem nadszedł czas wyboru dalszej drogi życiowej, studiów, planowalismy studia w tym samym mieście- on sie dostał - ja nie - i on wyjechał na drugi koniec Polski, po pół roku rozłąki podczas której korespondencyjnie zrywalismy i wracalismy do siebie okazało sie że mój ukochany pocieszył sie w ramionach innej...płakalam i płakałam i wydawało mi sie że mój świat sie dla mnie skończył - odszedł razem z "miłością mego życia"....
więc zrobiłam sobie "żałobę" chodziłam na czarno i unikałam jak tylko mogłam facetów wychodząc z założenia że stanowią źródło moich problemów...raz jeden zrobiłam wyjątek i poszłam na klimatyczny wieczór dla wielbicieli muzyki irlandzkiej pamiętam to jak dzisiaj- ubrałam sie oczywiście na czarno, praktycznie zero makijażu, włosiska rozpuściłam, posiadzialam 2 godziny i poniewaz było nieciekawie wróciłam do domu...

a za 2 dni zadzwonił do mnie chłopak, który był też na tym wieczorze i mnie wypatrzył...nieżle sie musiał postarac żeby wydobyc numer teefonu od któregos z moich znajomych... nie mialam najmniejszej ochoty sie z nikim umawać ale był taki sympatyczny, wesoły i szczery że poszłam z nim na kawę...był naprawde bardzo miły, interesujący, potem była kolejna kawa i kolejna i tak jakoś zaczęłam zapominac o swoim "fatalnym zauroczeniu". On byl zupelnie inny, trochę starszy, poważniejszy, rozsądniejszy, jednoczesnie wesoły i taki ciepły, opiekuńczy...zaczęłam go lubić...po kilku długich miesiącach stalismy sie parą...po kolejnym roku zaczęłam rozumieć jak może wyglądac udany związek, że miłośc nie musi tak szarpac i boleć...po kolejnym roku byłam zakochana na zabój, po kolejnym wzieliśmy ślub- jesteśmy razem do dzisiaj
mój ex jeszcze mi sie odbijał echem gdy wrócił po skończonych studiach, nie przeszkadzało mu że jestem mężatką i chciał sie spotykać...odmówiłam. Był zdziwiony gdy mu powiedzialam, że już go dawno nie kocham...

ech histori jak z Harlekina ale musiałam to wszystko napisać..wspomnienia

[aarriieellkkaa]

up :")

[Marzenia_F]

Mnie też przydarzyło sie coś takiego. Z moim obecnie już byłym (rozstaliśmy sie rok temu) mijaliśmy sie na ulicy. niby nic takiego a jednak. Jakieś tam zdawkowe cześć i tak wogóle odezwaliśmy się do siebie po raz pierwszy gdy ja o mało co nie zabiłam sie na śliskim chodniku. On zachował sie jak facet i pomogł mi wstać i jakos poszło od słowa do słowa i zostalismy parą. Fajnie było, nasz związek przetrwał 1.5roku. Ale nadal utrzymujemy ze sobą kontakty.

[ewka033]

z nami tak wlasnie bylo, ja sie czailam, on sie czail (widzialam że cos czesto mi sie przyglada) wiec zrobilam pierwszy krok, wcisnelam moj nr kom wspolnemu koledze i wyciagnelam od niego nr jego kom no i jestesmy ze soba juz 2,5 roku

[tricomi]

lumiaa woooow

[wolk]

ja mając lat naście bardzo się kochałam w jednym fececie, straaaaaasznie starszym, ale go wtedy nie znałam. poznałam go 10 lat później i okazało się, że choć wyglądał na intelektualistę, i nawet miał ku temu tytuł, bo był profesorem zwyczajnym - był intelektualnie cokolwiek pospolity. no i nici z romansu, bo nie znoszę głupich facetów. lepiej nie poznawać osobiście swoich dziewczęcych miłości.

[Smile_Smile]

Byłam z facetem 2,5 lroku. Po ponad roku zaczelo sie wszystko psuc.tzn psuło sie wczesniej ale po ponad roku juz ewidentnie. Poznalam takze nablizszego kumpla mojego najblizszego kumpla widywalam go w knajpce,bylismy pare razy na piwku w gronie znajomych. Zawsze cos mnie do niego ciagnelo. Kiedys,gdy juz na dobre bylo zle miedzy mna a moim facetem pojechalsimy na imprezke.Oczywiscie ON tam byl. Na imprezie caly czas klocilam sie z moim facetem. Ale tez ciagnelo mnie cos do NIEGO,kumpla mojego kolegi Wtedy nie przyszlo mi nawet do glowy ze moglibysmy byc razem. Bylam zakochana w moim OBECNYM i okropnie cierpialam. Kiedy imprezka dobiegla konca,pamietam ze KOLEGA KOLEGI podszedl do mnie i powiedzial ze musi juz isc. pamietam ze spojrzalam mu sie wtedy w oczy, ze wydawalo mi sie ze jest mu bardzo smutno,i pamietam ze nagle gdy spojrazalam mu sie w oczy przeleciala mi przez glowe taka oto mysl,ze z tym czlowiekiem cos bedzie mnie kiedys łączyc,ale nie wiem co,cos takiego bylo w jego spojrzeniu.Ale nie odebralam tego na powaznie. Od tamtej imprezki nie widzielismy sie juz jakos. I nagle po roku, gdy zerwalam z moim chlopakiem, moj inny kolega mowi mi ze "ON" chce isc nim na piwko i czy moze pojde z nimi. No wiec sie umowilsimy.I znowu bylo tak ze caly czas czulam ze cos kiedys bedzie nas łączyc. Przez glowe przelatywaly mi jakies obrazy ktore takze wyadwaly mi sie smieszne i niedorzeczne. pzoniej juz sami,tylko we dwojke spedzalismy czas. Cos mnie okropnie elektryzowalo.... I stalo sie. Pewnego wieczoiru zaczelismy sie calowac. I od tamtej pory nie rozstajemy sie na krok. Jestesmy razem juz pare miesiecy i jest cudownie... DOdam ze bardzo pomogl mi pozbierac sie po nieudanym zwiazku.... I jest tak inaczej... wreszcie komus ufam. Kocham GO BARDZO. Co do chemii... to na sam JEGO widok cos mi sie robi. Jest taki odpowiedzialny i kochany.Jestem z NIM szczesliwa. Dopiero gdy zaczelismy byc razem przypomniala mi sie TA impreza,kiedy to moje wlasne mysli wydawaly mi sie smieszne i niedorzeczne. pamietam to spojrzenie wtedy,chyba pelne milosci... bo teraz widze takie samo.... czuje sie bardzo szczesliwa. I te wszystkie chwile ktore wtedy przelatywaly mi przed oczami i tak dziwily,teraz sprawdzily sie.

[sweetes_things]

Ja miałam podobną sytuacje hehe Jak byłam w klasie 1 gimnazjum bardzo podobał mi sie jeden chłopak..on natomiast niezwracał na mnie uwagi ;] Po 3 latach [jak zmieniłam całkowicie swój image:P]zaczął mnie podrywać ;] Spotykaliśmy sie..ale nie byłam z nim związana,bo wiedziałam,że mu zależy tylko i wyłącznie na moim wyglądzie..a nie na mnie samej

[mosticchio]

Moj maz czail sie okolo 3 dni ale bylismy zwiazkiem na odleglosc prawie rok i dwa miesiace ,obecnie jestesmy 5 letnim malzenstwem.Ale moim zdaniem jak dana osoba: sie wam podoba ,macie ze soba wiele wspolnego,ma fajny charakter,czujecie sie z nim dobrze .To dlaczego nie zaryzykowac ,moja mama z tata byli zwiazkiem na odleglosc 3,5 roku

[~Słoneczko18~]

Moj obecny chlopak mnie wyczailChoc musze przyznac ze wczesniej go zauwazalam(bo jak tu nie zwrócic uwagi na takiego przystojniachy) ale tylko mi sie podobal(jak wielu innych) i po wczesniejszych niepowodzeniach nie chcialam sie zakochiwac i przezwac rozczarowania.No wiec jak juz mnie wyczail to sie tak spotykalismy.zakochalismy w sobie i jest tak do dzis a minelo 15 miesiecy

[eluśka87]

Ja mam jedną taką koleżankę, gdzie oni chodzili razem do klasy w liceum, przyjaźnili się i w końcu Kama zakochała się w Kubie. Trochę musiała poczekać na wzajemność, ale są już razem z 8 lat i w czerwcu się pobrali.

Ta sama klasa-Tak...Liceum-Tak...

hmm...coś podobnego i mnie spotkało pozdrawiam

[gosiaska]

Ja mam podobnie jak Tricomi i Maniutek boję się zrobić pierwszy krok chocaz raz mi sie zdarzyło podejsc do faceta i zarywać- co zupełnie nie podobne bylo do mnie no i kosza dostalam ale w bardzo łagodnej formie na szczescie. Ale to mnie wyleczyło i raczej już tak więcej nie zrobię.

Poszukuję osoby ktora będzie trochę podobna do mnie w sensie osobowosci ale nie całkiem bo to by była mieszanka wybuchowa. A jedna z najwazneijszych cech zeby oprocz tego zeby mnie kochał i był
odpowiedzialny itd. To żeby on miał inicjatywę w wyrazaniu uczuć, bo u mnie z tym kiepsko ... Zeby był otwarty bo jestem raczej samotnikiem ewentualnie dualistą ( nie lubię tłumów znajomych ale wole towarzystwo jednej lub najwyzej dwoch osob).

Jesli chodzi o moje dwoswiadzczenia partnerskie to moje zycie uczuciowe nei nalezy do udanych z pewnościa. Z nikim nigdy nie bylam na dluzej zwykle okazywalo sie ze albo sie komuś nie spodobalam albo nie nadawalismy na tych samych falach i zwiazek sam sie rozpadal po parunastu spotkaniach wiec BEZNADZIEJA. Raz byłąm zkaochana i to nieszczesliwie - ta osoba mnie odrzucila i mozna powiedziec ze sponiewierala moje uczucia. Dlatego teraz mamwypaczone podejscie do facetow i roztaczam mur "dzięki" ktoremu niby czuję sie bezpiecznie. Doszly do tego dziwaczne sytuacje z moim znajomym kolegą ktory chcial ze mna być ale nie czulam sie przy nim sobą i nie bylo chemii nie wyobrazalam sobie zeby go pocalowac a znamy sie ponad rok. Tylko sie oklamywalam i mialam wyrzuty sumienia bo doskwieralami samotnosc ale moj racjonalny czachor stwierdzil ze nie moge z nim byc tylko dlatego ze tak mi zle samej- bez chłopaka- to by bylo oszustwo. Ciagle sie zastanawiam czy dobrze zrobilam bo chyab faktycznie boje sie tej samotnosci i martwie sie ze juz nikt sie mna nie zainteresuje,,, bo nie jestem zbyt imprezowa i w ogole samotnik, urody też wielkiej nei posiadam, raczje mam sporo komplexow moze zbyt ubzduarnych ale tak to jzu jest z babami

Podsumowujac nie czekam na milosc bo czasami w nia watpię a znwou z drugiej stony marzy mi sie ktos kto w koncu przebędzie ten moj mur