Mojego chłopaka nie ma, chociaż trzyma mnie za rękę

[Jagodowaszarlottka]

To się okaże. To właśnie ryzykuje Jestem świadoma

[MaritzaRamos]

Autorko, nie odpowiedziałaś jak długo ten związek na odległość ma potrwać, kiedy on skończy studia?
Jeszcze tak z ciekawości - on naprawdę codziennie tak długo pracował? Od świtu do późnego wieczora?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Jagodowaszarlottka]

Napisane przez MaritzaRamos

Autorko, nie odpowiedziałaś jak długo ten związek na odległość ma potrwać, kiedy on skończy studia?
Jeszcze tak z ciekawości - on naprawdę codziennie tak długo pracował? Od świtu do późnego wieczora?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Teoretycznie jeszcze jakieś 2,5 roku. Mamy plany zamieszkać razem w mieście, w którym studiuje (jeszcze w czasie trwania jego nauki) .

Szczerze mówiąc, obawiam się tu trochę wdawać w dyskusje...Jeśli jesteś ciekawa, możesz do mnie napisać prywatnie. Pozdrawiam

[Silesian Girl]

Autorko mam wrażenie ze jesteś jeszcze młodziutka i bardzo naiwnie patrzysz na życie. Dziewczyny dobrze ci radzą, ale najwyraźniej musisz się sama sparzyć żeby się przekonać ze miały racje. A szkoda bo w twoim wieku można na prawdę przeżyć piękne uczucia i wejść w prawdziwy przynoszący satysfakcję a nie frustrację związek.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Ciężko Ci było ten rok wytrzymać, czy jesteś pewna, że wytrzymasz tak jeszcze ponad 2 lata? W sumie dość słabo się znacie, rzadkie spotkania, związek na odległość... czy jesteś pewna, że dla tak mało znanego człowieka chcesz tyle czasu czekania poświęcić? Wiesz, że 2 lat z życia nikt Ci później nie odda...

[MaritzaRamos]

Ciężko coś doradzić, nie wiadomo, czy on pracował całe wakacje, bo krucho z kasą i musi zarobić na nadchodzący rok, czy musiał koniecznie pomóc ojcu. Nie wiadomo też, jak będzie wyglądał ten związek, gdy w końcu odległość nie będzie problemem. 2,5 roku mija na studiach w mgnieniu oka, wiem z doświadczenia. Nie wiem, czy ja bym dała radę być w związku na odległość. Ale jeśli się wie, że to tylko tymczasowa sytuacja, to jest łatwiej. Radzę Ci tylko, nie traktuj póki co tego związku bardzo poważnie, bo on tego nie robi. Skup się też na sobie, nauce i znajomych. Powodzenia!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[topdong]

Napiszę Ci jako facet, aczkolwiek tutaj to bez większej różnicy. Liczą się akcje, słowa są bez znaczenia. On Cię praktycznie olał w Twoje najważniejsze dni w roku, ledwo znajduje czas, nigdy nie wie ile go będzie miał. Związek na odległość ma szansę wypalić tylko i wyłącznie wtedy, gdy dwie osoby naprawdę tego chcą i aktywnie działają. A tutaj działasz głównie Ty. Pewnego dnia będziesz tym po prostu zmęczona, bo ile można pisać, wychodzić z inicjatywą, prosić, błagać, zapraszać. Nie na tym polega związek. Związek to dialog, a nie monolog.


Sam już to przerabiałem. Generalnie szkoda prądu. Nie traktuj tego poważnie, szczególnie jeśli on tego nie robi. Zajmij się swoim życiem, poznawaj tutaj ludzi - bo nie wiem czy to co macie można w ogóle nazwać związkiem. Dlaczego tak Ci mówię? Bo możesz się po bardzo dłuuuugim czasie (np. po 2 latach) obudzić z ręką w nocniku - Tobie się odechce, jemu się odwidzi, a Ty stracisz masę czasu ścigając jednorożca uciekającego na tęczowej polanie Uwierz mi, nawet najfajniejsza osoba jest NIC nie warta, jeśli nie wykazuje zaangażowania i szacunku wobec Ciebie. A luźne traktowanie Ciebie i ważnych chwil w Twoim życiu średnio wygląda mi jak szacunek.

[Jagodowaszarlottka]

Nie mogę przejść obok tego co piszecie obojętnie, gdzieś tam z tyłu głowy, zdaje sobie sprawę, że w przyszłości to może nie wytrzymać. Jednak muszę się pewnie porządnie sparzyć, żeby coś do mnie dotarło...

Póki co, nie widzę wyraźnego powodu, aby to zakończyć; myślę sobie, że jest jeszcze co ratować i głupotą byłoby odpuszczać tak szybko...
Podejście pewnie godne orderu infantylności, ALE nie chce się użalać, piszę co czuje

[GdyMnieSenZmorzy]

Napisane przez topdong

Napiszę Ci jako facet, aczkolwiek tutaj to bez większej różnicy. Liczą się akcje, słowa są bez znaczenia. On Cię praktycznie olał w Twoje najważniejsze dni w roku, ledwo znajduje czas, nigdy nie wie ile go będzie miał. Związek na odległość ma szansę wypalić tylko i wyłącznie wtedy, gdy dwie osoby naprawdę tego chcą i aktywnie działają. A tutaj działasz głównie Ty. Pewnego dnia będziesz tym po prostu zmęczona, bo ile można pisać, wychodzić z inicjatywą, prosić, błagać, zapraszać. Nie na tym polega związek. Związek to dialog, a nie monolog.


Sam już to przerabiałem. Generalnie szkoda prądu. Nie traktuj tego poważnie, szczególnie jeśli on tego nie robi. Zajmij się swoim życiem, poznawaj tutaj ludzi - bo nie wiem czy to co macie można w ogóle nazwać związkiem. Dlaczego tak Ci mówię? Bo możesz się po bardzo dłuuuugim czasie (np. po 2 latach) obudzić z ręką w nocniku - Tobie się odechce, jemu się odwidzi, a Ty stracisz masę czasu ścigając jednorożca uciekającego na tęczowej polanie Uwierz mi, nawet najfajniejsza osoba jest NIC nie warta, jeśli nie wykazuje zaangażowania i szacunku wobec Ciebie. A luźne traktowanie Ciebie i ważnych chwil w Twoim życiu średnio wygląda mi jak szacunek.

Zgadzam się Autorko,tkwiłam w takiej relacji jak Twoja niby wieczny brak czasu,niechęć do wspólnych wyjść. Po pół roku wyszło dlaczego-byłam ''tą drugą''. Też nie słuchałam rad,gdy mówiono mi że to nie jest normalny związek. Szanuj się...

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Jagodowaszarlottka

Nie mogę przejść obok tego co piszecie obojętnie, gdzieś tam z tyłu głowy, zdaje sobie sprawę, że w przyszłości to może nie wytrzymać. Jednak muszę się pewnie porządnie sparzyć, żeby coś do mnie dotarło...

Póki co, nie widzę wyraźnego powodu, aby to zakończyć; myślę sobie, że jest jeszcze co ratować i głupotą byłoby odpuszczać tak szybko...
Podejście pewnie godne orderu infantylności, ALE nie chce się użalać, piszę co czuje

Ok, to jest Twoja decyzja, nie Ty jedna i nie ostatnia decydujesz się na relację na odległość. Tylko musisz zaakceptować to co się z tym wiąże, żebyś za rok nie była zdziwiona, że znów jest to samo.

Ja bym nigdy nie dała rady być w związku na odległość, bo dla mnie taka forma odpada. Ale każdy jest inny.

[Eunice9]

Napisane przez Jagodowaszarlottka

Nie mogę przejść obok tego co piszecie obojętnie, gdzieś tam z tyłu głowy, zdaje sobie sprawę, że w przyszłości to może nie wytrzymać. Jednak muszę się pewnie porządnie sparzyć, żeby coś do mnie dotarło...

Póki co, nie widzę wyraźnego powodu, aby to zakończyć; myślę sobie, że jest jeszcze co ratować i głupotą byłoby odpuszczać tak szybko...
Podejście pewnie godne orderu infantylności, ALE nie chce się użalać, piszę co czuje

A ja cię rozumiem. To ze innym nie wyszło, nie znaczy że tobie nie może. Ja na twoim miejscu tez bym chociaz sprobowala, jak nie wyjdzie to nie wyjdzie, trudno. Widać że się szanujesz i nie będziesz tkwić tkwić związku w którym będziesz źle traktowana, chcesz po prostu dac szanse i spróbować i ja to bardzo doceniam bo wiem ile siły do tego potrzeba.

Ja bylam w bardzo podobnym zwiazku. Rozmawialam, próbowałam, jakby uczylam od nowa dbanie o drugą osobę (są sytuacje w zyciu przez które w człowieku jest to zanurzone...), bardzo dużo płakałam i cierpiałam ale nie poddalam sie. I co? Mieszkamy już razem, w kwietniu bierzemy slub i jesteśmy obłędnie szczęśliwi Trzeba do tego dużo siły i chociaż trochę wysiłku tej drugiej strony na poczatek, a jest szansa na powodzenie. Może nie zawsze, ale jest więc dlaczego mi próbować skoro ma sie siły?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lexie]

Związek na odległość sam w sobie to nie jest jakaś tragedia, ale w sytuacji, kiedy facet się nieszczególnie stara - robi się z tego duży problem.

Ale nie ma sensu autorki na siłę przekonywać, chce to niech próbuje. Choć też radziłabym nie traktować tej znajomości bardzo poważnie, bo on jej wyraźnie tak nie traktuje.
Sparzy się, to się sparzy. Prawa młodości