Czy miłośc na odlełośc ma prawo przetrwać?

[Medżi_86]

O i ja bidulka jestem w takim zwiazku
Jestesmy ze soba 4 lata a od 8 miesiecy jestesmy w rozlace.Widzielismy sie tylko 2 razy na 2 tygodnie....
Kurcze,jest tak strasznie ciezko!!!Chciala bym miec go przy sobie,przytulic sie,pocalowac,miec w nim wsparcie na zywo,z nie przez telefon...Ostatnio w moim zyciu tyle sie wydarzylo i bardzo potrzebowalam jego obecnosci przy mnie w tych ciezkich chwilach.Ale to nie bylo mozliwe...

Taka rozląka napewno oddala ludzi,bo nie widziec sie kilka miesiecy a widziec sie codziennie to naprawde duza roznica Ale nalezy po powrocie odbudowywac,odnawiac ta milosc.Jak sie da to super,a jak nie...Jest to naprawde duzzza proba dla zwiazku i nawet najlepsze i najdluzsze zwiazki czesto jej nie potrafia przetrwac...

Czesto miewam chwile zwatpienia czy to ma sens...Czy to przetrwa?Ale bedzie co mam byc,jestem dobrej mysli

[beat@]

Moja historia "troszkę"różni się od waszych i ludzie często to krytykują

Poznałam go przez internet. Znamy się już ponad 8 miesięcy. Może się wam to wydać smieszne ale muszę przyznać, że z biegiem czasu bardzo polubiłam rozmowy z nim i go pokochałam mimo iż jeszcze go nie widziałam . Ciąglę ze sobą rozmawiamy, o wszystkim. Nigdy nie kończą nam się tematy. Rozmawiamy ze sobą przez Skypa, przez GG i przez telefon. Wysyłamy do siebie masę sms'ów. Istnieją też przezcież kamerki internetowe. On także mi mówi że mnie kocha. Wie także ze i ja go kocham. Czasami jak zaczniemy rozmawiać rano to kończymy gróbo po północy. czas wtedy strasznie szybko płynie wręcz za szybko nawet. Gdyby te rozmowy miały nam się znudzić to by już tak było. Ponad 8 miesięcy rozmawiana ze sobą dzień w dzień, a jednak nam się nie nudzi. Moglibyśmy tak 24/h.
Moja siostra mówi ze już żyję w świecie witrualnym nie zgadzam się z nią. Poza tym nie zwierzam się jej więc nie wie o co chodzi. Bo po co mam jej się zwierzać skoro i tak to skrytykuje.
Za to jego rodzeństwo, życzy mu jak najlepiej. Jak dostał ode mnie prezent na święta to wszystkim się pochwalił. Bracia życzą mu aby jak najlepiej się układało jak to oni powiedzieli mu z Twoją Beatką. jego siostra tym prezentem była zachwycona, a mama, mama też.Zresztą ma bardzo miłą mamę.
Widzę że to jest to coś, to na co długo czekałam . Fakt mam obawy bo właśnie ta odległość. Ale kto ich nie ma. Nawet on je ma. napewno nie chciałby aby to zakończyło się tak jak jego wcześniejszy związek . Wiem co wtedy czuł bo przeżywałam praktycznie w tym samym czasie to samo.
Mamy naprawdę wiele wspólnego. ja mu ufam on ufa mi. Pomijam już parę bardzo ważnych szczegułów. Fakt czasami brakuje mi i jemu już siły aby czekać. Szczególnie jak mamy jakiś cięzki dzień. Ale wspieramy siebie nawzajem. jak on to ujął hmmm....
a pamiętam, że gdyby nie ja to już dawno straciłby wiarę że wszystko będzie ok było źle, było bardzo źlebył załamanyi w tych trudnych dla niego chwilach wspierałam go jak tylko potrafiłam. Też sie wtedy bałam, naprawde, bałam się że coś się nie uda ale nie mogłam tego okazać i tak też zrobiłam Ani razu nie wyczuł w moim głosie lęku. Teraz na szczęście jest już wszystko OK. Lubi samochody i lubi wyścigi samochodowe :/ W zimie ostatnio taki numer wykręcił Powiedział mi o tym, aż mi się gorąco zrobiło jak usłyszałam ze jechał 190 przy ograniczeniu do 80 km/h. i jeszcze do tego wpadł w poślizg , całe szczęście że udało mu się zapanować nad pojazdem. Nie poradziłabym sobie gdybym go straciła, załamałabym się i to bardzo
Tak więc uważam że warto czekać na dzień kiedy w końcu będziemy razem, to bedzie pierwszy dzień czegoś co trwa już od bardzo dawna. Pierwszy a potem kolejny i kolejny..... i tak już zawsze Kocham go i nic tego nie zmieni
Niby proste spotkanie, a jednak są problemy ehhhh .Była taka okazja i dzień wcześniej wszystko się posypało dzięki mojej jeszcze wtedy "dobrej koleżance".Bardzo mnie to ruszyło, bo mieliśmy spędzić razem cały weekend. Jednak zamiast tego to ja cały ten weekend spędziłam w domu płacząc w poduszkę . Pocieszał mnie wtedy, mówił że sobie to jeszcze odbijemy i to nie raz . i wierzę w to, że tak będzie. W jego głosie słyszałam, że jemu także jest bardzo przykro z tego powodu. Mogłabym do niego jechać nawet zaraz, niestety sprawa z moimi rodzicami ma się inaczej. Nie tyle tato, co moja mama nie akceptuje tego. Gdy ostatnio jej powiedziałam, że zapraszam go jako osobę towarzyszącą na wesele do mojego kuzyna, to usłyszałąm tylko: "absolutnie, wybij to sobie z głowy" . No i w tym momencie zaczęła się awantura . Ja go broniłam a mama obstawała za swoim. A przecież to moje życie i ona nim rządzić nie może. Powiedziała mi że jak chcę później płakać to moja sprawa. To stwierdziłam że to przecież ja będę płakać najwyżej a nie ona!! Oświadczyłam także że jeśli ona dalej będzie tak sprawę stawiać to ja na żadne wesele nie idę. pójdę tylko do kuzyna i jego narzeczonej, złożę im życzenia i wręczę prezent. Wytłumaczę oczywiście dlaczego mnie nie będzie. a jak reszta rodziny będzie się pytać dlaczego mnie nie ma to niech się wtedy mama tłumaczy. To ona się wstydu naje, a nie ja!
Oczywiście mamy chęć być blisko siebie i to bardzo. Przytulić się, uściskać bardzo mocno Nie, nie mamy zamiaru spędzić całego życia nie spotkając się. Nie mamy też zamiaru ranić siebie nawzajem, bo zarówno on dużo przeszedł i nie mógł się pozbierać po tym jak dziewczyna go zostawiła wysyłając mu eska tylko że to konieć, że poznała kogoś innego.... tak samo i ja również dużo przeszłam. Na szczęśćie zapomnieliśmy już o tym i żadne z nas nie chce już wracać to tego.Moja koleżanka mówi, że zazdrości mi tej miłoąści, tego uczucia, że gdy widzi mnie jak o nim mówię albo gdy akurat rozmawiam z nimprzez fona to cała promienieję ze szczęścia, i przyznam że czuję się bardzo bardzo szczęśliwa. Tak szczęśliwa jeszcze nigdy nie byłam
Mogę smiało teraz powiedzieć że to mój TŻ'cik. Kocham go bardzo i nic tego nie zmieni. Wierzę, że zawsze już będę go kochać. to mój TŻ, mój Zresztą mój opisik wyraża to jak go kocham

tylko nie krytykujcie

[Medżi_86]

Betako,nie skrytykuje Cie!!Fajna ta Wasza historia.Jak bajkaAle pamietaj,ze codzienność przez internet zupelnie sie mija z codziennoscia przy sobie,na zywo.Prawdziwy zwiazek przeciez sprawdza sie dopiero w codziennym życiu.
Ale zycze Ci jak najlepiej,zebys byla dalej szczesliwa jak jestes teraz,byscie wkoncu sie spotkali,byscie sie kochali dalej,ale tez zycze zebys sie nie rozczarowala...

[et-ka]

dokładnie..nigdy nie wiesz, jak potoczy się zycie, gdy już w końcu dane będzie Wam się spotkać. ja się strasznie bałam spotkania z moim TŻtem, a było to po jakiś 2tygodniach, gdy coś się zaczęło klarować. okazało się, ze w realu jest lepiej niż w necie. kolejne obawy miałam, gdy TŻ przeprowadzał się do Warszawy..bo codzienne gadanie przez net i widzenie się co 2 tygodnie, co tydzień..to nie to samo, co widzenie się codziennie. jednak opłacało się i było wartosć. bo rzeczywistość jest bajką w porównaniu do tego, co było.
i Tobie też życzę takiego zakończenia sprawy. życzę Ci by ta wirtualna miłość przerodziła się w miłość w realnym świecie. i tak samo jak Medźi.. życzę Ci byś się nie rozczarowała..

[natee]

5/7 dni w tygodniu jestem sama , dzis np popiłam troszq i miałam okazję zaszaleć z innym , ale tego nie zrobiłam , to kwestia siły uczucia , jeśli chcesz to ta miłość na odległość bedzie udana , ale jeśli sie poddasz/nie wytrwasz ... to nie ma sensu tego ciągnąć.Ja jestem zdecydowana i bede wierna Życze zdecydowania

[ewula83]

Dziewczynki,miłośc na odległosc przetrwa,ja po czterech lata tesknoty i dołowania,za rok biore slub!!!!!!!!

[Medżi_86]

Napisane przez ewula83

Dziewczynki,miłośc na odległosc przetrwa,ja po czterech lata tesknoty i dołowania,za rok biore slub!!!!!!!!

Gratulacje!!!

[beat@]

Dziewczyny my wierzymy że się uda i że się nie rozczarujemy. znamy się już tak długo że oboje stwierdzamy jednogłośnie że nie ma innej opcji Kochamy się po prostu i spotkanie będzie cudowne, wiemy że nie będzie to pomyłka Ehhh już się doczekać nie mozemy, nie będziemy się wtedy odstępować ani na chwilkę wszedzie razem, wszystko razem bedziemy robic, ahhh będzie idealnie bo to ten mój jeden jedyny

[kasiakasienka]

Napisane przez Medżi_86

Betako,nie skrytykuje Cie!!Fajna ta Wasza historia.Jak bajkaAle pamietaj,ze codzienność przez internet zupelnie sie mija z codziennoscia przy sobie,na zywo.Prawdziwy zwiazek przeciez sprawdza sie dopiero w codziennym życiu.
Ale zycze Ci jak najlepiej,zebys byla dalej szczesliwa jak jestes teraz,byscie wkoncu sie spotkali,byscie sie kochali dalej,ale tez zycze zebys sie nie rozczarowala...

to prawda...spotkaj sie z nim...

[beat@]

Napisane przez kasiakasienka

to prawda...spotkaj sie z nim...

mamy zamiar się spotkać, jednak nie teraz bo mu zaczynają się egzaminy i mi i oczywiście mam mase nauki z prawa ale zaraz po egzaminach to koniecznie. Będę się starała pojechać do niego, poznam jego mamę i będziemy szczęśliwi. O przepraszam na momencik właśnie dzwoni

[Nikula5]

mój związek na odległość przetrwał co prawda nieduża ta odległosć bo 80 km ale zawsze ja pracowałam codziennie więc pozostawały weekendy ale mój Tż pracuje w mundurówce i ma taki system pracy 12 godzinny że pracuje cały dzień potem noc i potem ma dwa dni wolne wiec weekend wolny przypada raz w miesiącu święta , Sylwester tez czasem w pracy poradziliśmy sobie bo poznaliśmy się na studiach zaocznych wiec często tam na początku naszego związku spędzaliśmy razem najwięcej czasu ale to był juz 4 rok on przyjeżdzał do mnie jak miał wolne w tygodniu czasem ogólnie nie było źle czasem były gorsze chwile ... jak był na kursie kilka tygodni... ale zawsze pozostawała komórka zresztą to dzięki niej miedzy nami zaiskrzyło a teraz jesteśmy ze sobą 2,5 roku od pół roku mieszkamy razem w jego mieście ... aby razem zamieszkać ja zostawiłam pracę - w obliczu awansu ! pracowałam tam 5 lat - otrzymałam propozycję awansu - związany by był z tym , że bym często wyjeżdzała po Europie no i musiała bym zostać w firmie ... więc złożyłam wymówienie ... zaczęłam pracę tutaj ale nie wypaliło teraz szukam nowej ... grunt to być razem!W październiku ślub - dodam ż e oboje mieliśmy wcześniej związki z kimś z tego samego miasta i on i ja parę kroków od domu a jednak - nie wyszło ,...a my jesteśmy bardzo happy

[Soncia]

Hej!
Ja tez jestem w takim zwiazku Dzieli nas ponad 500km. Poznalismy sie bardzo typowo, bo przez internet. Ale sie zakochalismy i jestesmy juz ze soba 9 miesiecy. Milosc kwitnie Zawsze TŻ do mnie jezdzil, a teraz na mnie kolej 22 maja do niego jade, z czego sie bardzo ciesze

Wszystkim, ktorzy sa w zwiazku na odleglosc, zycze szczescia i wytrwalosci!!

Pozdrawiam serdecznie

[Nikula5]

uważam ,że jak się czegoś bardzo chce i kogoś bardzo kocha ... to odległość nie ma znaczenia ... bo przecież nie jedna z Nas poszła by za swoim Tż na koniec świata

[Taverney]

A my mieszkamy 15 minut od siebie
i powiem Wam, że codzienne widywanie się jest czasem męczące,
ale
ja bym nie mogła na odległość, tęsknota chyba by mnie dobiła...lubię mieć pewność, że w każdej chwili może mnie przytulić, jak zrobi mi się źle...
podziwiam Was, kochane, za miłość, za wytrwałość... i życzę wszystkim powodzenia

[Nikula5]

nie jest tak żle jak myslisz a tęsknota choć czasem daje w kość to dodaje też skrzydeł a jak się człowiek spotyka to jest ze sobą 24 h

[wilczyca]

albo i nie jest 24 h
my jesteśmy razem od czwartku do poniedziałku nad ranem (4, 5 rano) ale tylko popołudnia i, bo on pracuje i studiuje zaocznie (połowę zajęć i tak przeze mnie opuszcza)
i jest ciężko, strasznie czasem przychodzą myśli, że zwątpienie, że chciałoby się kogoś na miejscu, kto w każdej chwili może przytulić...
ale jak się kocha...

[Nikula5]

no właśnie - wydaje mi się że kluczem do sedna sprawy jest miłość jak się kogos kocha to się walczy o zwiazek pomimo złych chwil

[MoniaaM]

Tak bym chciała na to pytanie odpowiedziec pozytywnie i twierdząco ale.... narazie nie moge bo nie wiem.
Mój TZ-mąz za 10 dni leci za ocean i nie bedzie go pół roku. To pierwszy taki okres w naszym wspólnym życiu, że bdziemy tak daleko i na tak dlugo bez siebie.
Bardzo się tego boje i na samą myśl, grochy w oczach mi sie pojawiają .Pożegnania na lotnisku chyba nie przeżyje bez uspokajaczy .

Straszny ze mnie uczuciowiec.

[beat@]

Napisane przez Soncia

Hej!
Ja tez jestem w takim zwiazku Dzieli nas ponad 500km. Poznalismy sie bardzo typowo, bo przez internet. Ale sie zakochalismy i jestesmy juz ze soba 9 miesiecy. Milosc kwitnie Zawsze TŻ do mnie jezdzil, a teraz na mnie kolej 22 maja do niego jade, z czego sie bardzo ciesze

Wszystkim, ktorzy sa w zwiazku na odleglosc, zycze szczescia i wytrwalosci!!

Pozdrawiam serdecznie

Również życzę szczęścia i wytrwałości. jej to widzę że naszych TŻ'tów od nas dzieli naprawdę duża odległość A przepraszam że pytam, ale ciekawi mnie jak się przez neta poznaliście Ja ze swoim TŻ'tem jestem 8 miesięcy, tylko to jest tak że niestety zawsze jak mamy do siebie pojechać to sie nie uda bo zawsze cos waznego wyskoczy

ale ciiiii na razie nic więcej nie powiem ale jest szansa na szybkie spotkanie, ale na razie tylko szansa. okaże się dopiero. Teraz muszę tylko trzymać bardzo ale to bardzo mocno kciuki

[*Ancia*]

Napisane przez MoniaaM

Tak bym chciała na to pytanie odpowiedziec pozytywnie i twierdząco ale.... narazie nie moge bo nie wiem.
Mój TZ-mąz za 10 dni leci za ocean i nie bedzie go pół roku. To pierwszy taki okres w naszym wspólnym życiu, że bdziemy tak daleko i na tak dlugo bez siebie.
Bardzo się tego boje i na samą myśl, grochy w oczach mi sie pojawiają .Pożegnania na lotnisku chyba nie przeżyje bez uspokajaczy .

Straszny ze mnie uczuciowiec.

Bedzie dooobrze

[Medżi_86]

Te rozstanie sprawia,że czasmi jestem optymistka i wtedy wierze,że taka milosc,nasza milosc,moze przetrwac Ale czasmi jestem pesymistką,że to nie przetrwa,że to nie ma sensu.....

Ostatnio miewam wlasnie takie pesymistyczne dni...

Mam nadzieje,ze szybko mi przejada bo zwarjuje!!!!!!!!!!

[Guni]

Małgorzata Hiller
"Miłość"
Jest czekaniem
na niebieski mrok
na zieloność traw
na pieszczotę rzęs

Czekaniem
na kroki
szelesty
listy
na pukanie do drzwi

Czekaniem
na spełnienie
trwanie
zrozumienie

Czekaniem
na potwierdzenie
na krzyk protestu

Czekaniem
na sen
na świt
na koniec świata

[beat@]

Guni bardzo ładny wiersz

[karolca]

Napisane przez monloug

No właśnie jak z tym jest... czy ktoraś z was jest w 'związku na odległość'? Czy ludzie, którzy sa ze sobą juz długi czas(ładnych pare latek), mogą przezyć rozłąke i spotykać sie tylko kilka razy do roku( np. gdy chłopak wyjechał do pracy za granice) i nadal sie bardzo kochać, być sobie wiernym i ufać wazjemnie?Czy takie zjawisko ma prawo zaistnieć?
Czy ktoraś z was była w takiej sytuacji?Czy miałyście obawy przed takim czymś i czy te obawy sie spełniły?... Proszę odpiszcie...

JASNE ZE MOŻE!!
Sama byłam (w zasadzie nadal jestem mimo iż "mieszkamy razem").
Przez prawie dwa lata związku (w tym takze pol roku narzeczeństwa) z ukochanym mieszkalismy w dosc odleglych miestach w Polsce. Podstawą komunikacji byl internet i telefon. Staralismy sie takze spotykac przy kazdej okazji (studiowal zaocznie wiec tez nie mial wiele wolnego czasu a ja musialam przygotowywac sie do matury). W końcu jakimś dziwnych trafem załapał się do pracy w moim mieście. Pracował za marne pieniadze, ze ledwo starczało na nasze oplaty i Jego dojazdy na uczelnie (musial zaliczyc chociaz tamten rok - taki postawilam mu warunek).
Pracowal tam rok. Zmienil prace i obecnie pracuje głownie w delegacjach. Widujemy sie raz na dwa tygodnie mimo iż jestesmy malzenstwem.

Bardzo nie chcialam kolejny raz zyc z Nim na odleglosc, bo to za bardzo mnie boli. Kazde rozstanie... Staram sie z tym pogodzić ale ciężko jest samej kłaśc sie spać i budzić w pustym łózku...

Z doświadczenia wiem, ze związki na odległość to coś bardzo trudnego i naprawde niewielu parom udaje się przetrwać taką próbe. Ale jezeli to nie zniszczy związku to już chyba nic go nie zniszczy.

Trzeba być wytrwalym, ufać bezgranicznie, a przede wszystkim umieć rozmawiać i cieszyc się drobnostkami. Na pewno nie mozna sie uzalać ukochanej osobie i narzekać, bo to ją do nas zraża. Bo praktycznie jest bezradna na taką sytuację. Odległość jest dobrymi podwalinami pod fundament, który zaczynamy stawiac gdy bliska osoba jest razem z nami na dlluzej. Bo jesli dobre podwaliny to juz mamy polowe sukcesu.

[dzastina/25]

Witam was dziewczynki Ja żylam w zwiazku na odleglosc przez dwa lata, a odleglosc byla spora bo ok 1000km ja konczylam studia a tz pracowal za granica, widzielismy sie przez ten czas moze z 10 razy, powiem teraz ze to bylo straszne, nie bylo to latwe i mialam wiele chwil pelnych watpliwosci, czasem juz myslalam ze nie wytrzymam, moje rachunki tel byly kosmiczne jego tez. Bylo mi o tyle ciezko ze jestem troche za mocno zazdrosna i to czasami doprowadzalo mnie do szalenstwa ale udalo sie teraz od pol roku jestem z moim tz, mieszkamy razem. Jestem pewna ze mnie nie zdradzil ja go tez nie i wiedzielismy jedno od poczatku jak decydowalismy sie na jego wyjazd jak sie kochamy to nam sie uda. I tak sie stalo
Wiec życze wiary w uczucie bo jak prawdziwe to przetrwa a jak nie przetrwa to nie warte rozpaczy.

[m-i-s-i-a]

Jeśli to prawdziwe uczucie to napewno przetrwa

[mały_groszek]

Napisane przez MoniaaM

Tak bym chciała na to pytanie odpowiedziec pozytywnie i twierdząco ale.... narazie nie moge bo nie wiem.
Mój TZ-mąz za 10 dni leci za ocean i nie bedzie go pół roku. To pierwszy taki okres w naszym wspólnym życiu, że bdziemy tak daleko i na tak dlugo bez siebie.
Bardzo się tego boje i na samą myśl, grochy w oczach mi sie pojawiają .Pożegnania na lotnisku chyba nie przeżyje bez uspokajaczy .

Straszny ze mnie uczuciowiec.

mam podobą sytuację...
mój TŻ kochany leci 15 czerwca do USA do pracy na 3 miesiące..
niestety musi jechać,ponieważ zanim się poznaliśmy(a jesteśmy "tylko" 3 miesiące ze sobą...)już miał wszystko zaklepane i nie może zrezygnować
jakby tego było mało w październiku jedzie na stypendium do Hannoveru..
staram się o tym nie myśleć,ale ciężka próba tak na samym początku...
ale wspólnie doszliśmy do wniosku,że przetrwamy,oboje głęboko w to wierzymy...inaczej zrezygnowalibyśmy z tego pięknego uczuciowego daru zanim zaszłoby to tak daleko...
dobrze,że moje wakacje zapowiadają się obiecująco i też będę pracować z tym,że przez 2 miesiące i w UK...
Kocham go bardzo i mam nadzieję,że dam radę...

niemniej boję się...

pozdrawiam cieplutko wszystkie Wizażanki i buziakuje

[beat@]

Napisane przez mały_groszek

mam podobą sytuację...
mój TŻ kochany leci 15 czerwca do USA do pracy na 3 miesiące..
niestety musi jechać,ponieważ zanim się poznaliśmy(a jesteśmy "tylko" 3 miesiące ze sobą...)już miał wszystko zaklepane i nie może zrezygnować
jakby tego było mało w październiku jedzie na stypendium do Hannoveru..
staram się o tym nie myśleć,ale ciężka próba tak na samym początku...
ale wspólnie doszliśmy do wniosku,że przetrwamy,oboje głęboko w to wierzymy...inaczej zrezygnowalibyśmy z tego pięknego uczuciowego daru zanim zaszłoby to tak daleko...
dobrze,że moje wakacje zapowiadają się obiecująco i też będę pracować z tym,że przez 2 miesiące i w UK...
Kocham go bardzo i mam nadzieję,że dam radę...

niemniej boję się...

pozdrawiam cieplutko wszystkie Wizażanki i buziakuje

napewno dacie radę ja to ze swoim TŻ'tem to dopiero końcem lipca się zobaczę Jejku to jeszcze tyle czekania, ja już wytrzymać nie mogę

[kociaczek]

coraz czesciej w to watpie ze da sie prztrwac widze po moich znajomych a kiedys po sobie .....

[Madziarka.n]

Chyba ma prawo przetrwać, skoro jestem ze swoim facetem juz prawie 2 lata. On mieszka 150 km ode mnie :/ Widujemy się tak często jak tylko możemy. Najgorsze jest to, że nie ma Go przy mnie w chwilach, gdy najbardziej mi Go potrzeba (np. teraz