Gość na weselu - bliska osoba, czy koperta i talerzyk?

[Natalie_Alex]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89251208]No niestety, czy dziecko, czy dorosły, jak się ma wszystko na wyciagnęciu ręki i zawsze dostępne, to przestaje cieszyć.

Dlatego tak miło wspominają dzieciństwo roczniki 80 i 90. Totalnej biedy już nie było, ale do konsumpcjonizmu daleko i dziecko cieszyło się, ze dostało karteczki do segregatora. Zwykła hulajnoga to było coś.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Czy ja wiem? Ja jako dziecko (którym też byłam w latach 90-tych) również otrzymywałam w prezencie rzeczy, które wtedy bardzo chciałam mieć. Ale nie chwaliłam się nimi wokół, nie rzucałam na szyję obdarowującym, ani nie otwierałam ich przy gościach.
Nie wszyscy okazują emocje i zadowolenie w taki sam sposób i nie ma sensu wymuszać tego na dzieciach.
Pamiętam, że kiedyś jakaś ciotka powiedziała mojej mamie, że niby to jestem niewdzięcznym dzieckiem, chociaż ładnie jej za prezent podziękowałam, ani o niego wcale nie prosiłam. Wkurza mnie takie wymuszanie na dzieciach zadowolenia.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez Natalie_Alex

Czy ja wiem? Ja jako dziecko (którym też byłam w latach 90-tych) również otrzymywałam w prezencie rzeczy, które wtedy bardzo chciałam mieć. Ale nie chwaliłam się nimi wokół, nie rzucałam na szyję obdarowującym, ani nie otwierałam ich przy gościach.

Nie wszyscy okazują emocje i zadowolenie w taki sam sposób i nie ma sensu wymuszać tego na dzieciach.

Pamiętam, że kiedyś jakaś ciotka powiedziała mojej mamie, że niby to jestem niewdzięcznym dzieckiem, chociaż ładnie jej za prezent podziękowałam, ani o niego wcale nie prosiłam. Wkurza mnie takie wymuszanie na dzieciach zadowolenia.

I przez cały dzień nie dotykalas tego prezentu? Nie zobaczyłaś, czy w ogóle pasuje ( mówię tu o czymś większym jak rowerze hulajnoga, rolki) Nikt nikomu nie każe się rzucać na siłę i zachwycać.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[this_witch]

Napisane przez Natalie_Alex

Czy ja wiem? Ja jako dziecko (którym też byłam w latach 90-tych) również otrzymywałam w prezencie rzeczy, które wtedy bardzo chciałam mieć. Ale nie chwaliłam się nimi wokół, nie rzucałam na szyję obdarowującym, ani nie otwierałam ich przy gościach.

Nie wszyscy okazują emocje i zadowolenie w taki sam sposób i nie ma sensu wymuszać tego na dzieciach.

Pamiętam, że kiedyś jakaś ciotka powiedziała mojej mamie, że niby to jestem niewdzięcznym dzieckiem, chociaż ładnie jej za prezent podziękowałam, ani o niego wcale nie prosiłam. Wkurza mnie takie wymuszanie na dzieciach zadowolenia.

Mam podobne doświadczenia. Byłam zawsze dosyć powściągliwa w okazywaniu radości i też spotykałam się z komentarzami jakim to jestem "dziwnym" dzieckiem i że nie potrafię się z niczego cieszyć. A ja się cieszę, ale w środku nie cierpiałam też jak cała rodzina patrzy się na mnie w oczekiwaniu jak rozpakowuję prezent. Jako dorosła mam nadal tak samo, ale już nauczona doświadczeniem staram się czasem "odegrać swoją rolę" i wyrazić zachwyty werbalnie żeby nikomu nie było przykro.

Sent from my SM-G996B using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:05 ---------- Poprzedni post napisano o 10:01 ----------

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89251811]I przez cały dzień nie dotykalas tego prezentu? Nie zobaczyłaś, czy w ogóle pasuje ( mówię tu o czymś większym jak rowerze hulajnoga, rolki) Nikt nikomu nie każe się rzucać na siłę i zachwycać.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Ja jak dostaję prezenty, to wolę je sobie odłożyć na bok i potem obejrzeć na spokojnie sama. Potem pisze np do obdarującego albo wspominam przy kolejnym spotkaniu, że prezent mi się bardzo podoba i jeszcze raz dziękuję.
Jako dziecko tak samo, peszyło mnie takie przymierzanie/ogladanie wszystkiego przy oczekującym wzroku gości.

Sent from my SM-G996B using Tapatalk

[meliandra]

Napisane przez khloe

Byłam w niedzielę na komunii u córki koleżanki. Bardzo bliskiej- mieszkamy naprzeciwko siebie, często się odwiedzamy, jej dzieci często spędzają u mnie czas

I ta dziewczynka dostała na komunię rower, telefon, zegarek, aparat instax ( jej mama mi napisała).

Ale do czego zmierzam. Miałam taka smutną refleksję, że dzieciaki ewidentnie mają już wszystko, bo ona wcale się nie cieszyła z tych prezentow.

Rower stał całą komunie, nawet go nie dotknęła, nie przejechała się nim. Mówię do niej na koniec imprezy " a ty się rowerem nie przejedziesz wcale?". Ona do mnie "przecież to żadne zaskoczenie, wiedziałam, że go dostanę".

Następnego dnia, w poniedziałek poszłam do nich na kawę. Liczyłam ,że będzie się chwalić co dostała, będzie pokazywać, albo gadać. Ona nic.

Trochę mnie to dziwi, bo pamiętam jak my mieliśmy komunie to był szał - całą komunie jeździliśmy na tym rowerze, podnieta zegarkiem itp.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja też to zauważyłam. Dzieci teraz wszystko mają, więc jak coś dostaną, to powiedzą dzięki i często odłożą na bok i nawet się tym nie interesują.

Napisane przez effcia82

Ja nie chcę żadnych gości, między innymi ze względu na to, że nie chcę aby ktoś czuł się zobowiązany do obdarowywania nas czymkolwiek. Problem jest tylko z tymi świadkami. Nie chcę fatygować nikogo a są wymagani. No i tak od kilkunastu lat nie mogę się decydować na ślub.

To już dla mnie przesada w drugą stronę. Nie robienie imprezy, bo goście będą się czuli zobowiązani dać prezent.

Napisane przez Natalie_Alex

Nie każde dziecko lubi się chwalić, tym co dostało w prezencie. I to chyba dobrze, bo chwalenie się prezentami jest trochę słabe.
Ja pamiętam, że jako dziecko też nie lubiłam się czymś chwalić lub sztucznie coś zachwalać, choć niektórzy dorośli chyba tego oczekiwali.

To nie chodzi o chwalenie, ale o taką zwykłą dziecięcą radość.



[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89251275]Ah, tak! hulajnoga to był mój hit, na któres urodziny dostałam. Po mnie jeszcze moja siostra na niej śmigała, do tej pory działa bez zarzutu. Nawet kółka się do tej pory świecą to był szpan.

Dobre podsumowanie, że biedy nie było, a konsumpcjonizmu też jeszcze nie. Teraz mamy tyle sklepów, że w takim pepco możesz za 5 dych kupić od cholere głupotek, więc bez względu na zasobność portfela półki w pokoju u dziecka i tak się uginają. U mnie cała rodzina narzeka, gdy zbliżają się święta, że "co tym dzieciom kupić, one wszystko mają", a sami to nakręcają... chociaż nie wiem, czy bym była taka mądra, jakbym miała swoje dziecko, ale mam nadzieję, ze tak[/QUOTE]


Zgadzam się. Teraz jest na każdym kroku pełno rożnego badziewia. Można iść właśnie do pepeco albo do jakiego marketu i kupić coś za kilka złotych. Potem dzieci mają cały pokój gratów i z niczego się nie cieszą.

[Monia284]

Napisane przez Sorine

Autentycznie nie pamiętam co dostałam na komunię, ile pieniędzy i co za ten hajs rodzice mi kupili. Ale pamiętam, że impreza mi się podobała . Trochę zazdrościłam koleżankom, które miały imprezy w lokalach, bo to już był ten czas, że ludzie zaczynali organizować poza domem, ale moja mama uważała, że to fanaberia. Miałam więc imprezę w domu i szalałam z kuzynami. Teraz jak czytam jakie rzeczy są na komuniach to szok. Nie chciałoby mi się tego wszystkiego organizować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja jestem rocznik 91 i być może niektórzy mieli imprezy w lokalach ale u mnie też w domu. Było i tak super.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[siarka40]

Napisane przez this_witch

Mam podobne doświadczenia. Byłam zawsze dosyć powściągliwa w okazywaniu radości i też spotykałam się z komentarzami jakim to jestem "dziwnym" dzieckiem i że nie potrafię się z niczego cieszyć. A ja się cieszę, ale w środku nie cierpiałam też jak cała rodzina patrzy się na mnie w oczekiwaniu jak rozpakowuję prezent. Jako dorosła mam nadal tak samo, ale już nauczona doświadczeniem staram się czasem "odegrać swoją rolę" i wyrazić zachwyty werbalnie żeby nikomu nie było przykro.


Ja jak dostaję prezenty, to wolę je sobie odłożyć na bok i potem obejrzeć na spokojnie sama. Potem pisze np do obdarującego albo wspominam przy kolejnym spotkaniu, że prezent mi się bardzo podoba i jeszcze raz dziękuję.
Jako dziecko tak samo, peszyło mnie takie przymierzanie/ogladanie wszystkiego przy oczekującym wzroku gości.

Ojesu, siostro! Myślałam, że to tylko ja jestem taka inna^^.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Napisane przez meliandra

Ja też to zauważyłam. Dzieci teraz wszystko mają, więc jak coś dostaną, to powiedzą dzięki i często odłożą na bok i nawet się tym nie interesują.

Zgadzam się. Teraz jest na każdym kroku pełno rożnego badziewia. Można iść właśnie do pepeco albo do jakiego marketu i kupić coś za kilka złotych. Potem dzieci mają cały pokój gratów i z niczego się nie cieszą.

Nie wiem w jakich środowiskach ludzi z dziećmi się tu komentujące obracacie ( bo chyba większość dzieci nie ma?)-jakichs wyjątkowo zblazowanych chyba
ale zapewniam, że wciąż w Polsce jest mnóstwo dzieci m które się cieszą z prezentow, tych drobnych i tanich też i to często bardziej nawet niż drogich. Właśnie z jakichś kolorowych notesikow, tęczowych mazakow, slodkich uroczych gadżetów itp. Ja znam mnóstwo takich dziwci- łażę na te 'urodzinki' na salach zabaw i widzę jak sobie nad prezentami "ochają" chociaz wiadomo- zależy od temperamentu, niektóre są stonowane i nie 'skaczą z radosci'.
A z prezentów po komunii to też często najbardziej się cieszą jak dobie same coś wymarzonego kupiamnawet stosunkowo taniego niz że 'standardow' typu rower czy laptop.
Np. Zestaw lego z ulubionej bajki

Co do zbieractwa KIEDYS śmieci to... zeszłego lata był szał na zbieranie papierków po lodach ekipy
Naprawdę zbieractwo mamy raczej w genach I współczesne dzieci też mają

[effcia82]

Ja się rzadko cieszyłam z prezentów bo od dzieciństwa jestem minimalistą

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maria04kowal]

Napisane przez this_witch

Mam podobne doświadczenia. Byłam zawsze dosyć powściągliwa w okazywaniu radości i też spotykałam się z komentarzami jakim to jestem "dziwnym" dzieckiem i że nie potrafię się z niczego cieszyć. A ja się cieszę, ale w środku nie cierpiałam też jak cała rodzina patrzy się na mnie w oczekiwaniu jak rozpakowuję prezent. Jako dorosła mam nadal tak samo, ale już nauczona doświadczeniem staram się czasem "odegrać swoją rolę" i wyrazić zachwyty werbalnie żeby nikomu nie było przykro.

Sent from my SM-G996B using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:05 ---------- Poprzedni post napisano o 10:01 ----------



Ja jak dostaję prezenty, to wolę je sobie odłożyć na bok i potem obejrzeć na spokojnie sama. Potem pisze np do obdarującego albo wspominam przy kolejnym spotkaniu, że prezent mi się bardzo podoba i jeszcze raz dziękuję.
Jako dziecko tak samo, peszyło mnie takie przymierzanie/ogladanie wszystkiego przy oczekującym wzroku gości.

Sent from my SM-G996B using Tapatalk

Jezu, tak, ja też tak mam jakoś od nastoletnich lat, że otwieram prezenty dopiero po pójściu gości, chociaż nie chodzi o to, że by mi się nie spodobały, bo mi się każdy prezent podoba, tylko nwm takie to jest niezręczne, a może chce się też podkreślić, że się nie jest materialistką i prezent poczeka?
Raz pożałowałam, jak ciocia mi kupiła xxxx o którym marzyłam dobre dwa lata wcześniej, i ona dobrze o tym wiedziała, i jak poszła (pewnie zawiedziona, że przy niej nie otworzyłam), to otwieram i miałam ochotę od razu do niej dzwonić z podziękowaniami i żałowałam, że jej kurczę nie mogę ze szczęścia przytulić.