Urodzone w 1989 :) cz. IV

[blaque]

Napisane przez ślimaczek

Jakos sms od Blaque () zmobilizowal mnie do napisania
Tak wiec, powodzenia, dacie rade, wyspijcie sie, załóżcie czerwone majty, wezcie dlugopisy, dowody, legitymacje i co tam jeszcze trzeba i POWODZENIA!!!!
W przyszlym roku licze na kciuki od Was

Jacie ślimaczek mi się ubzdurało, że Ty teraz piszesz

Napisane przez uhahana

Nie ubiegł nie ubiegł, toż to ja napisałam

Serio?

Podziwiam co do 1 tematu



Ja pisałam 2. Jak dla mnie tragedia.
Jestem załamana W ogóle nie czuję, że mi poszedł..
Nie wiem jak tekst na rozumienie, w ostatnim dałam D, dałam popularnonaukowy, gradacja
A wypracowanie.. szkoda gadać. Temat super, tylko fajnie, że fragment w ogóle nie pasował do tematu No, może było kilka linijek pasujących ale reszta..?
I najgorsze co było, że nie było napisane: 'odnieś się do całości utworu'....


Z tego co gadałam z ludźmi, to wszyscy pesymistycznie nastawieni..

[katison]

Napisane przez fugeela

katison, rozumiem..

nie przeczytałam dokładnie
też sprawdzałam podczas egzaminu czy trzeba nanieść na kartę odpowiedzi

[blaque]

Napisane przez fugeela

sążnisty- długi, tasiemcowy, tasiemcowaty, kobylasty, kolubrynowy, kilometrowy, rozwlekły, nieskończony, obszerny (to napisałam), wyczerpujący

kolokwializm nie pamiętam, ale qrcze.. chyba tak
gradacja dobrze
publicystyczny no to mam źle
co do 3 pierwszych jestem pewna,sprawdzałam

Wyczerpujący może być?! Oby uznali.....

[laylaaa]

Napisane przez blaque

Ja pisałam 2. Jak dla mnie tragedia.
Jestem załamana W ogóle nie czuję, że mi poszedł..
Nie wiem jak tekst na rozumienie, w ostatnim dałam D, dałam popularnonaukowy, gradacja
A wypracowanie.. szkoda gadać. Temat super, tylko fajnie, że fragment w ogóle nie pasował do tematu No, może było kilka linijek pasujących ale reszta..?
I najgorsze co było, że nie było napisane: 'odnieś się do całości utworu'....


Z tego co gadałam z ludźmi, to wszyscy pesymistycznie nastawieni..

ja własnie odniosłam się bardziej do całości utworu i opisałam stosunek Izabeli do Wokulskiego, tak jak pisze Uhahana "pojechałam po niej".. niby coś tam cytowałam i interpretowałam, ale mało. a po wyjściu z sali myślałam, że poszło mi dobrze..
ta strona mnie załamała http://damonek.ddl2.pl/polski.htm podają mniej więcej o czym można było pisać.

[kasia89]

Ja nie mogę właśnie mi blaque uświadomiłaś, że ja się odniosłam do całości utoworu. Tzn do fragmentu też, ale w dużej mierze do całości i co i mi tego nie uznają? Jaki ze mnie down

[emememsik]

Napisane przez Ywonula

no na maturze. Nawet na matmie nie wolno. Ale nie wiem co im to da bo ludzie tam maja cyrkiel

Jak to? Ja dostałam taką kartkę co mam wziąć na geografię: czarny długopis, ołówek, gumkę, linijkę, kalkulator, lupę.

Ja mam tak:
peryfraza (zamiast gradacja )
kolokwializm
publicystyczny
sążniście = wyczerpująco
i w ostatnim D

blaque, Ja też nie jestem zadowolona.. Napisałam taką głupotę.. Boję się, czy w ogóle mi uznają.. Mogą stwierdzić, że nie zrozumiałam tekstu..

[fuksjaa]

Napisane przez mathilda

Dobrze Ci... On tak długo u Ciebie zostaje do nocy? Zazdroszczę, ja mojego TŻ mam wyjątkowo krótko

ja przyjeżdża do mnie samochodem to tak do 23.00 jest. jak autobusem to krócej. ja zresztą podobnie, bo odwozi mnie właśnie między 22.00 a 23.00.

a co do matury..
pisałam 2 temat, o "Lalce". na początku było mi ciężko coś wymyśleć, a potem jakoś poszło i napisałam 3,5 strony. może nie będzie aż tak źle. ale odnosiłam się tylko do fragmentu, prawie w ogóle nie pisałam o całości utworu, jedynie we wstępie trochę.

a te ABCD to nie pamiętam jak mam ale zaznaczyłam gradację, tekst publicystyczny, kolokwializmy i w ostatnim D.

gorzej będzie jutro. zachciało mi się rozszerzenia

[uhahana]

ej

http://bi.gazeta.pl/im/4/5180/m5180234.pdf

miałyście te 15 pytanie? Albo ja jestem ślepa, albo go nie miałam...

[Ywonula]

layla ale to nie jest żaden klucz więc ja bym się nie przejmowała. Tymbardziej ze napisali tam o śnie rzeckiego, którego chyba z du*py wzięli, bo trzebabyło odwołać się do fragmentu. ja poczekam spokojnie na klucz z komisji

[fuksjaa]

Napisane przez uhahana

ej

http://bi.gazeta.pl/im/4/5180/m5180234.pdf

miałyście te 15 pytanie? Albo ja jestem ślepa, albo go nie miałam...

miałam

[Ywonula]

uhahana miałam i zaznaczyłam D

[uhahana]

Ej jaki bezsens, no na bank tego pytania nie miałam Miałam kawałek wolnego miejsca, nie była cała strona zapełniona
Dobrze, że to tylko za 1 punkt

Blaque no poważnie napisałam do Pudelka haha Z ciekawości czy rzeczywiście te maile czytają. I jaka szybka reakcja

A co do 1 tematu, to nie ma co podziwiać, po prostu stwierdziłam, że tam jest większa możliwość trafienia w klucz, bo jest więcej do opisywania ot co

[Navien]

Napisane przez fugeela

sążnisty- długi, tasiemcowy, tasiemcowaty, kobylasty, kolubrynowy, kilometrowy, rozwlekły, nieskończony, obszerny (to napisałam), wyczerpujący

kolokwializm
gradacja
publicystyczny
co do 3 pierwszych jestem pewna,sprawdzałam



DZIEWCZYNY MAM PYTANIE
Czy odpowiedzi na te pytania ABCD (nie pamiętam czy było jedno czy więcej) trzeba było nanieść na kartę odpowiedzi ?!

Och, jak miło, a ja wstrzeliłam się w "wyczerpujący" Kolokwializm ok, gradacja mam źle, publicystyczny dobrze noo, nie jest chyba aż tak źle

Pisałam na temat drugi. I podobał mi się on. W sumie pierwszy też nie był taki tragiczny. Och, jutro ang. Ale ang też się nie boję

A i odpowiedzi nie było trzeba nanosić na kartę


Aaaa i kochane, jak będziecie miały choć mały przeciek odnośnie tematu z wosu albo z historii, to będę wdzięczna Chociaż malutka wskazówka!

Z góry dziękuję

[krasulka7399]

Ja też 2 temat, ale w ogóle nie chciałam pisać z Lalki no ale wolałam to niż poezję...
Jestem niezadowolona Ale teraz już nic nie poradzę, trzeba o tym zapomnieć, wyniki dopiero w czerwcu
Wiecie może o ktorej CKE poda klucz odpowiedzi?

[blaque]

Napisane przez laylaaa

ja własnie odniosłam się bardziej do całości utworu i opisałam stosunek Izabeli do Wokulskiego, tak jak pisze Uhahana "pojechałam po niej".. niby coś tam cytowałam i interpretowałam, ale mało. a po wyjściu z sali myślałam, że poszło mi dobrze..
ta strona mnie załamała http://damonek.ddl2.pl/polski.htm podają mniej więcej o czym można było pisać.

Ja nie sprawdzam żadnych stron ani Wyborczej bo nie chce się bardziej stresować a i tak nie sprawdzę co i jak było dokładnie..

Ja 'pojechałam' po niej przy charakteryzacji Wokulskiego: że on ją kochał, ona jego nie, że go olewała i że traktowała go z góry.. Ale to tyle..

Napisane przez kasia89

Ja nie mogę właśnie mi blaque uświadomiłaś, że ja się odniosłam do całości utoworu. Tzn do fragmentu też, ale w dużej mierze do całości i co i mi tego nie uznają? Jaki ze mnie down

Jeśli masz na temat to uznają..
Muszą!

Napisane przez emememsik

blaque, Ja też nie jestem zadowolona.. Napisałam taką głupotę.. Boję się, czy w ogóle mi uznają.. Mogą stwierdzić, że nie zrozumiałam tekstu..

A co pisałaś kochana?
To możemy się pocieszać wszystkie..

[laylaaa]

Napisane przez uhahana

ej

http://bi.gazeta.pl/im/4/5180/m5180234.pdf

miałyście te 15 pytanie? Albo ja jestem ślepa, albo go nie miałam...

Miałam, dałam D.

blee, nie chce juz widzieć tego arkusza

edit: Uhahana jak poważnie tego pytania nie miałaś to niezłe jaja dobrze, że za 1 punkt a nie wiecej.

[Ywonula]

Napisane przez emememsik

Jak to? Ja dostałam taką kartkę co mam wziąć na geografię: czarny długopis, ołówek, gumkę, linijkę, kalkulator, lupę.

Podobno takie były standardy i tak nam mówiono ale i tak połowa maturzystów miała ołówki. Gdybym wiedziała ze tak "sorawdzają" to też bym wzięła

Oj dziewczyny podkusiłyście mnie i sprawdzam te odpowiedzi

http://bi.gazeta.pl/im/5/5180/m5180235.pdf

[emememsik]

Twórca powieści realistycznej dysponował rozmaitymi sposobami
kreowania postaci literackiej. Przede wszystkim do głosu dopuszczał
wszechwiedzącego narratora, który prezentował nie tylko bohatera, ale także
stosunek autora do stworzonej postaci. Często postać literacka
charakteryzowana była poprzez działanie, wypowiedzi innych bohaterów oraz
wypowiedzi własne. Typowe dla powieści realistycznej było opisywanie wnętrz,
w którym bohater przebywał i czuł się dobrze. Charakter przestrzeni
odzwierciedlał potrzeby, obyczaje, przyzwyczajenia bohatera. Wykorzystanie
mowy pozornie zależnej pozwalało przeniknąć serce i umysł postaci.
W kreowaniu bohatera literackiego Prus wykorzystuje także marzenie senne.
Zabieg ten nie był nowością w literaturze. Od czasów Biblii sen był stanem,
w którym człowiek otrzymywał od sił nadprzyrodzonych informacje o sobie
i swojej przyszłości (np. bohaterowie Starego i Nowego Testamentu, Więzień
z III cz. „Dziadów”). W powieści Prusa marzenie senne dotyczy spraw,
o których myślimy w ciągu dnia i które są źródłem udręki i niejasnych przeżyć,
a ponadto przekazują pewną informację o człowieku.
Bohaterka powieści Bolesława Prusa – arystokratka Izabela Łęcka śni
sen, który odzwierciedla jej niepokoje po pierwszym spotkaniu z kupcem
Stanisławem Wokulskim.
Pierwszy akapit podkreśla osamotnienie i wyobcowanie panny Izabeli.
Świat, w którym o wartości człowieka decydują arystokratyczne tytuły,
zapomniał o niej – „znowu siedzi sama w swoim gabinecie”. Za oknem zapada
zmrok, nadchodzi pora dnia, która skłania do refleksji nad sobą i swoim losem.
Narrator (usytuowany poza światem przedstawionym) w formie mowy pozornie
zależnej odtwarza nastrój chwili i opisuje stany emocjonalne bohaterki. Ma
o niej nieograniczoną wiedzę – zna jej myśli i uczucia, wkrada się nawet do jej
snu.
Młoda kobieta uświadamia sobie dramatyzm położenia. Pan Tomasz
zadłuża się u swego lokaja, wygrywa pieniądze w karty od kupców, a panna
Izabela jest zmuszona sprzedać posagowy serwis. Cóż za upokarzająca sytuacja
dla dumnej arystokratki! (wykrzyknienie: „Cóż za straszne położenie!”). Jej los
zależy od lokajów i kupców. Nie miałaby za złe ojcu, gdyby uprawiał hazard
dla sportu i przyjemności. Panowie przecież „wygrywają tysiące”. Ale ona wie
i bardzo nad tym boleje, że ojciec w tak poniżający sposób „zarabia” pieniądze
na utrzymanie domu, „to już nawet nie upadek, to hańba”.
Nachodzą ją czarne myśli, czarne jak zapadający za oknem zmierzch. Jest
sama, więc może zrzucić maskę konwenansu, „wypaść” z roli i zajrzeć w głąb
swojej udręczonej duszy (upada na szezlong, zasłania oczy obiema rękami –
w towarzystwie nie mogłaby się tak zachować; musi stwarzać pozory, by nikt się
nie domyślił, że majątek Łęckich znajduje się na granicy bankructwa).
Narastający niepokój bohaterki o los swój i ojca oddają niedopowiedzenia
zakończone wielokropkiem, wykrzyknienia, pytania retoryczne i słowa o silnym
zabarwieniu emocjonalnym („straszne”, „upadła na szezlong”, „błagać go”).
Gdy wymawia nazwisko Wokulskiego, mówi szeptem, jakby bała się własnych
myśli, które wypowiedziane głośno mogłyby sprowadzić nieszczęście. Ten
człowiek ją intryguje, ale i przeraża. Gdy zobaczyła go po raz pierwszy, ukazał
się jej „pod rozmaitymi postaciami” (filantrop, powiernik ojca, przyjaciel domu,
partner do gry w pikietę. Oszust to czy uczciwy człowiek?) Była zaskoczona tym,
że Wokulski ma do czynienia z jej ciotką i ojcem. Ale jeszcze nie umie sobie
wytłumaczyć, co ją w tym człowieku niepokoi.
Tymczasem w gabinecie jest już ciemno. Uliczne latarnie rzucają cień na ściany
i firanki, układają się w złowróżbny znak krzyża. Ten obraz wywołuje w pannie
Izabeli niejasne skojarzenia i wspomnienia. Jawa miesza się ze snem,
a oniryczna rzeczywistość, w którą wchodzi Izabela, zaczyna się rządzić swoimi
prawami. Sen ujawnia jej nie do końca uświadomione lęki.
Podróż powozem „na krawędzi pierścienia” symbolizuje upokarzające
położenie panny, przywiązanie do klasowych przesądów, niemożność wyjścia
poza konwenans i stereotypy myślowe arystokracji. Pierścień to tajemniczy
krąg, z którego panna Izabela nie może i nie chce się wyrwać. Bohaterka należy
do hermetycznego świata ludzi uprzywilejowanych, którzy sądzą, że z tytułu
pochodzenia przysługuje im lepszy los, a zwykli ludzie istnieją tylko po to, by im
służyć (opozycja: pierścień – jezioro). W takim świecie czuje się bezpiecznie,
„jedzie przez jakąś znaną miejscowość”.
Czas i przestrzeń zostały zestawione na zasadzie kontrastu. Czas podlega
ruchowi (upływa) – promienie słoneczne przesuwają się do tyłu
po „lakierowanym skrzydle powozu”, przestrzeń pozostaje nieruchoma – powóz
„ani zbliża się do niczego, ani od niczego nie oddala”. Ten obraz oddaje
pozorny ruch w przestrzeni (słychać turkot, pojazd „jedzie w dół, a tak jakby
stał w miejscu”) i zapowiada zgubę, czyli społeczną degradację rodu Łęckich
(jazda po krawędzi pierścienia, jazda na dół). Rozdrażniona „utajonym ruchem
powozu” i obojętnością ojca zadaje sobie pytanie: „czy my jedziemy,
czy stoimy?” Zastosowana forma liczby mnogiej pozwala przypuszczać, że obraz
odnosi się nie tylko do położenia ojca i córki, ale i arystokracji. Pozorny ruch
pojazdu symbolizuje stagnację, marazm i konserwatyzm grupy społecznej, która
nie umie przystosować się do nowej rzeczywistości (nadchodzi czas ludzi pracy
i czynu), która kurczowo trzyma się krawędzi pierścienia. Opis zachowania pana
Tomasza jest tego potwierdzeniem. Nie odpowiada na pytanie córki, ogląda
sobie paznokcie i od czasu do czasu zerka na okolicę, co można interpretować
jako egoizm, niezaangażowanie się, zamknięcie w świecie własnych potrzeb.
W środku pierścienia znajduje się jezioro „czarnych dymów i białych
par”, skąd dochodzą odgłosy furkoczących maszyn. W sen panny Izabeli
wkracza świat rzeczywisty. Śpi ona niespokojnie, jeszcze jakiś czas pozostaje
na granicy tego, co świadome i podświadome. Potem senne majaki pochłoną ją
całkowicie. Istnienia jeziora bardziej się domyśla niż je widzi (widać je jakby).
Ona należy do świata „zieloności”. Obydwa światy, zestawione na zasadzie
kontrastu, mają symboliczną wymowę. We śnie arystokratki zieloność gór
i lasów można odczytać jako izolowanie się od prawdziwej rzeczywistości,
trwanie w świecie fałszywych ideałów. Jezioro to obrazowy ekwiwalent
prawdziwego życia, które toczy się gdzieś tam, „na dole”, gdzie zło miesza się
z dobrem, piekło z niebem (symbolika kolorów: czerń – biel), gdzie wre
codzienna praca (turkot machin) i toczy się walka o przetrwanie. I właśnie z tej
rzeczywistości wyłania się człowiek – potwór. To Wokulski – wszak o nim
myślała po zapadnięciu zmroku. Zapamiętała jego czerwone ręce przy
pierwszym spotkaniu.
Opis galanteryjnego kupca jest bardzo plastyczny i sugestywny. Wszystkie
elementy tego obrazu ujawniają myśli i lęki Izabeli. Wyłonił się nagle z podziemi
(niskie pochodzenie), ma krótko ostrzyżone włosy, opaloną twarz i czerwone
ręce (symbol prostactwa i niskiego pochodzenia). Nosi zasmoloną koszulę
z zawiniętymi do łokci rękawami (człowiek pracy i czynu), ma posturę
gladiatora (symbol siły). Ona boi się takich ludzi, oni są ulepieni z innej gliny.
Wokulski gra z panem Tomaszem w karty. Z wachlarza kart (symbol
potencjalnych możliwości podsuniętych przez los) wyciąga jedną, by rzucić ją
na przednie siedzenie powozu. Wszystko stawia na tę kartę (symbol poświęcenia
się jednej idei – idei miłości do kobiety). Ten senny majak budzi lęk
i przerażenie Izabeli. „To straszny człowiek” mówi do ojca. „Straszny człowiek”
znika w oparach dymu, ale w pamięci panny utrwalają się dwa niepokojące
obrazy: obnażona ręka z kartą i „szczególny” wzrok jej prześladowcy.
Wyliczenia w formie pytań retorycznych uporządkowanych anaforycznie,
rozpoczynające się od partykuł: „czy”, „może” urzeczywistniają rozpaczliwe
poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o znaczenie sennych omamów. Symboliczny
język snu przemawia bowiem do człowieka wieloznacznymi obrazami.
Konstatacja Izabeli oparta na zasadzie antytezy (może to – nie to) oddaje
nawarstwiające się w niej przerażenie i poczucie osaczenia. Ona już wie,
że Wokulskiemu nie chodzi o pana Tomasza i ciotkę („człowiek pogrążony
w dymie wciąż patrzy jej w oczy i karty nie rzuca”). Już ich omotał
i podporządkował sobie, żeby nie powiedzieć „kupił”, zdobył ich zaufanie
(„nawet tacy nie robią nic złego kobietom.”). Odkrywa prawdę („Więc może...
Ach!). Stawką w tej grze jest ONA! Młoda kobieta troszcząca się o los i honor
ojca jest zawiedziona jego postawą; jego biernością i zgodą na plany
Wokulskiego.
Sen tłumaczy jej intuicyjną niechęć do Wokulskiego. Odkrywa, że to
wytrawny gracz, zdobywca, człowiek majętny i wpływowy, który nie spocznie
dopóty, dopóki nie osaczy jej ze wszystkich stron. Izabela stawia się w roli ofiary
uciekającej przed myśliwym – zrywa się z szezlonga, wybiega do przedpokoju.
Prosi pannę Florentynę o wniesienie lampy do jej gabinetu. Światło przepędza
czarne myśli i wyznacza granicę między snem i jawą. Izabela wraca
do bezpiecznego świata. Lęki spycha do podświadomości (śmieje się: „tak mi się
coś majaczyło”).
Sen Izabeli wiele powiedział o bohaterce. Z jednej strony ujawnił jej
marzycielskie usposobienie, z drugiej pokazał, że nie jest naiwną panną, która
nie rozumie ekonomicznej sytuacji rodziny. Sen potwierdził jej wrażliwość,
honor i niemożność oderwania się od myślenia kategoriami swojej klasy.
Ponadto odkrył przed czytelnikiem motywy postępowania Łęckiej w relacjach
z Wokulskim, ujawnił skrywaną niechęć i odrazę („zasmolona koszula”,
„czerwone ręce”) do człowieka „nie jej gatunku”. Odsłonił jej charakter (nieco
neurotyczne usposobienie), wydobył nieuświadomione lęki i niepokoje. Pełni sen
wreszcie funkcję proroctwa – zapowiada „zjeżdżanie w dół” – z Kwirynału
do sklepu. Obawy panny Izabeli są uzasadnione, intuicyjnie przeczuwa,
że nie będzie umiała obronić się przed człowiekiem takim jak Wokulski.

[emillkaa]

Napisane przez Ywonula

Podobno takie były standardy i tak nam mówiono ale i tak połowa maturzystów miała ołówki. Gdybym wiedziała ze tak "sorawdzają" to też bym wzięła

Oj dziewczyny podkusiłyście mnie i sprawdzam te odpowiedzi

http://bi.gazeta.pl/im/5/5180/m5180235.pdf

ja już sprawdziłam, ale czekam jeszcze do 15 na cke.

[blaque]

sory, ale nie mogę edytować.

uhahana powaliłaś mnie tym
Weszłam na Pudelka przed wejściem tutaj i od razu pomyślałam: oo, pewnie uhahana napisała..

15 miałam. Dałam D.

Ej kochane a co dałyście w pierwszym?

[krowa_bez_mleka]

Uwazam, że pdostawa miała fajne tematy

Napisane przez laylaaa

a jakie tematy były na rozszerzonym?

Tekst Mrozka i odczytanie paraboli, a drugi to jakaś proza i wiersz Rożewicza do porównania o słowach...

Tematy do których całe to moje wkuwanie mogę sobie wsadzić do ..duupy.

Ogólnie nie były złe, uważam, że całkiem przyjemne, ale pytania do czytania ze zrozumieniem były takie trudne, ze na pracę została mi godzina...
I moja analiza jest dość pobieżna
A teraz ciągle słyszę, czego nie zawarłam, co mam źle.
Wkurza mnie to.

Nie wiem w sumie jak mi poszło.


Boże, są juz poprawne odpowiedzi..........
http://matura.gazeta.pl/matura/1,79505,5179929.html

[katison]

Napisane przez emememsik

Twórca powieści realistycznej dysponował..

też się przeraziłam jak to przeczytałam dobrze że klucz jest 'elastyczny' i będzie zmieniany pod wpływem prac

[emememsik]

Napisane przez blaque

JA co pisałaś kochana?
To możemy się pocieszać wszystkie..

No bo ja naprawdę nie wiedziałam, że ten facet to Wokulski. I pisałam o nim "mężczyzna", "tajemniczy człowiek". I nie wiedziałam, że to chodzi o to, że on stawia wszystko na jedną kartę, napisałam, że być może trzyma w ręce los Izabeli, a potem że to jest może los Wokulskiego.
I tak *******iłam przez całe wypracowanie o niczym..

Myślicie, że mogą mi wyzerować za niezrozumienie tekstu?

Niech ktoś mnie pocieszy.

[blaque]

em ja też o nim pisałam nieznajomy.....
Pod koniec tylko napisałam coś w stylu, że znaczące są słowa Izabeli 'więc może..ach..' (czy coś takiego) i że być może zorientowała się, że to jest Wokulski...
Ja pier***, ja wiedziałam, że to Wokulski tylko nie pisałam o tym, bo myślałam, że nie można...i że to tylko domysły....


em kochana pocieszam Cię jak i siebie.. i mam ochotę zapaść się pod ziemię...

[Ywonula]

Napisane przez emememsik

„czy my jedziemy,
czy stoimy?” Zastosowana forma liczby mnogiej pozwala przypuszczać, że obraz
odnosi się nie tylko do położenia ojca i córki, ale i arystokracji. Pozorny ruch

Taaa napewno bym wpadła na tak beznadziejna głupotę...

A co do tego wypracowania z tej strony to połowa tego jest w mojej pracy o realiźmie Nie wiedziałam ze nauki humanistyczne są tak durne ze można zawrzeć w wypracowaniu kompletnie inny temat i w dodatku miec to dobrez

[emememsik]

Napisane przez blaque

em kochana pocieszam Cię jak i siebie.. i mam ochotę zapaść się pod ziemię...

Ale Ty przynajmniej się domyśliłaś, i napisałaś mniej więcej.
A co napisałaś że oznacza ta karta?

Wyzerują mi?

[Nija_]

Napisane przez emememsik

No bo ja naprawdę nie wiedziałam, że ten facet to Wokulski. I pisałam o nim "mężczyzna", "tajemniczy człowiek". I nie wiedziałam, że to chodzi o to, że on stawia wszystko na jedną kartę, napisałam, że być może trzyma w ręce los Izabeli, a potem że to jest może los Wokulskiego.
I tak *******iłam przez całe wypracowanie o niczym..

Myślicie, że mogą mi wyzerować za niezrozumienie tekstu?

Niech ktoś mnie pocieszy.

Em, ja też nie napisałam, że ten wynurzający się z jeziora facet to Wokulski, do głowy by mi to nie przyszło

Ja w sumie tylko streściłam ten fragment, z testu mam 14/20 - sprawdziłam już;

mam nadzieję, że zdam, kardynalnego nie zrobiłam, bo streszczając tekst i nic nie komentując raczej się nie dało zrobić kardynalnego tylko czy uznają moją pracę za zgodną z tematem

Jeszcze na początku (z wątku maturzystek-moja wypowiedź)

źle mi poszło, bardzo źle, czytanie ze zrozumieniem było w miarę, zrozumiałam ten tekst, ale na pytanie o sprawy językowe nie umiałam odpowiedzieć

A te teksty do analizy mnie strasznie zaskoczyły, znowu sprawdza się zasada, że nie ma co się uczyć ani powtarzać przed maturą z polskiego, bo zawsze będzie coś, czego nikt się nie spodziewa

Najpierw przeczytałam te dwa tematy, wiersze i fragment Lalki, stwierdziłam, że ta Lalka to jakiś bezsens, więc zaczęłam pisać o Odzie do młodości i tym wierszu Tetmajera, ale w ogóle nic nie rozumiałam ani z Ody, ani z tego drugiego wiersza, napisałam jedną stronę, uznałam, że nic więcej sensownego nie napiszę (a jak na razie to się rozpisywałam o apostrofach podmiotu lirycznego do młodości )i skreśliłam to i w panice zaczęłam pisać na drugi temat - o Lalce
została jakaś godzina czasu, więc w sumie to pisałam bez zastanowienia, 2,5 strony, tylko streściłam ten fragment, nie dodałam nic od siebie, żadnej interpretacji tego wynurzającego się człowieka, NIC!

[krasulka7399]

Em, z tym losem Izabeli to poprawnie chyba jest. A losy Wokulskiego jak nie patrząc - to jak ona postąpi miało też wpływ na jego losy bo był niejako od niej uzależniony więc nie powinni Ci wyzerować, mogłaś to odebrać w taki właśnie sposób! Najwyżej nie dadzą Ci za to punktu jeśli nie ma tego w kluczu. Ale żeby skreślić całą pracę to jak dla mnie bardzo wątpliwe.

[laylaaa]

Napisane przez emememsik

No bo ja naprawdę nie wiedziałam, że ten facet to Wokulski. I pisałam o nim "mężczyzna", "tajemniczy człowiek". I nie wiedziałam, że to chodzi o to, że on stawia wszystko na jedną kartę, napisałam, że być może trzyma w ręce los Izabeli, a potem że to jest może los Wokulskiego.
I tak *******iłam przez całe wypracowanie o niczym..

Myślicie, że mogą mi wyzerować za niezrozumienie tekstu?

Niech ktoś mnie pocieszy.

Bedzie dobrze ważne, zeby zdac, polski sie i tak nie liczy.

ja za to w ogole pominełam to, że ktoś tam we śnie wynurza się z jeziora, nie napisalam nic o tym, ze izabela boi się wokulskiego, tylko, że nim gardzi, że jest egocentryczką, uwaza, że ojciec powinien zapewnic jej luksus, a sama jest bezuzyteczna salonowa lalka i tak w tym stylu na prawie cale 4 strony.
na tej przykladowej pracy jest przedstawiona raczej pozytywnie i zanalizowany jest caly tekst wlasciwie fragment po fragmencie.
co za porazka.



kurna, wlasnie sobie przypomnialam, ze chyba nie wpisalam numeru tematu na ktory pisze!!!!!!!!!!!!!!!!!!! nie jestem pewna.
czy wtedy w ogole nie sprawdzaja?!

[Ywonula]

em blaque nie przejmujcuie sie. Żeby wiedziec ze to wokulski trzeba było naprawde znać lekture i pamiętać ja. A ja myśle ze wiele osób jej wogóle nie pamiętało. Więc nie moga Wam dać zero pkt, bo tak musieliby każdemu prawie dawać... Jakies pkt napewno uzbierałyście..