Bezdzietne z wyboru / Nie chcę mieć dzieci cz II

[pffe]

Napisane przez Luba

Czyli większość dzieci bierze baloniki, cieszą się a jeden chłopiec nie chciał kwiatka. Może był bardziej bojazliwy, może miał goszy dzien, może coś innego. Ale już jego postac obrosła legendą i na podstawie jego zachowania wysnuto wniosek, że dzieci to sieroty
To nic, że większość dzieci jest inna, to nic, że od zawsze sa bardziej śmiałe i niesmiałe dzieciaki. Definicja "dzisiejszych dzieci" wg Tinkerbell i pffe jest taka jak jest.



Dzieci nie wymuszają płaczem, tak się po prostu komunikują. Komunikują się też z otoczeniem ciałem i wyrazem twarzy.
W sumie, to można byłoby też powiedzieć, że psy czy koty nie są inteligentne, bo to szczekanie i miauczenie przez całe życie... Dziecko się chociaż nauczy mówić a taki pies co? Szczeka i wymusza. Głupek jeden.

Zaś co do tego czy dziecko wyczuwa że ktoś go nie lubi, to owszem potrafi to wyczuć. I nie ma to nic wspólnego z inteligencją, mylisz inteligencję z pierwotnym instynktem. Dziecko zwraca uwagę na mowe ciała, na ton głosu, fałszywą słodycz i takie tam inne. Owszem, nie zawsze tak jest ale zdarza się.



Tak to jest normalve zachowanie dziecka, co usiłuje ci tu już wyjaśnić parę osób i zaznaczam, w większości są to osoby bezdzietne.
To, że nie chcesz lub nie umiesz tego zrozumieć, jest nastepnym problemem z którym musisz powalczyć.

no okej, powiedzmy, że się zdarza, że dziecko wyczuje zamiary. Ale tak czy siak uważam, że dziecko do pewnego momentu nie ma za grosz inteligencji, takie gadanie rodziców, że mają taki inteligentne dzieci bo a to złapie za kredkę a to postoi przy schodach a jest jeszcze małe to głupie gadanie, na prawdę. Dzieci to nie ,osmy cud świata, to kolej rzeczy, są i były i będą, inaczej byśmy wyginęli ale się nad nimi nie ma co rozczulać i nie ma się czym podniecać, że dziecko samo autobusem do babci pojedzie (mówimy tu o małych dzieciach, nie o etapie szkolnym).

[201705121341]

Napisane przez pffe

no okej, powiedzmy, że się zdarza, że dziecko wyczuje zamiary. Ale tak czy siak uważam, że dziecko do pewnego momentu nie ma za grosz inteligencji, takie gadanie rodziców, że mają taki inteligentne dzieci bo a to złapie za kredkę a to postoi przy schodach a jest jeszcze małe to głupie gadanie, na prawdę. Dzieci to nie ,osmy cud świata, to kolej rzeczy, są i były i będą, inaczej byśmy wyginęli ale się nad nimi nie ma co rozczulać i nie ma się czym podniecać, że dziecko samo autobusem do babci pojedzie (mówimy tu o małych dzieciach, nie o etapie szkolnym).

Zauważyłaś, że nie mówimy o nieprzeciętnej inteligencji dzieci które potrafią trzymać kredkę w dłoni tylko o pierwotnych umiejętnościach jakimi jest odczytywanie mowy ciała, mimiki i tonu głosu? Przecież to nawet mój pies potrafi, więc nie upieraj się że dzieci nie umieją.

[201803111829]

Cholera przejrzałaś mnie. Tak naprawdę chcę zarżnąć wszystkich. nożem. mwahahaha.
Nie serio, jak ktoś zostaje matką, to mu się obsrana pielucha na mózg rzuca i tyle po kobiecie zostaje

[Luba]

Napisane przez pffe

no okej, powiedzmy, że się zdarza, że dziecko wyczuje zamiary. Ale tak czy siak uważam, że dziecko do pewnego momentu nie ma za grosz inteligencji, takie gadanie rodziców, że mają taki inteligentne dzieci bo a to złapie za kredkę a to postoi przy schodach a jest jeszcze małe to głupie gadanie, na prawdę. Dzieci to nie ,osmy cud świata, to kolej rzeczy, są i były i będą, inaczej byśmy wyginęli ale się nad nimi nie ma co rozczulać i nie ma się czym podniecać, że dziecko samo autobusem do babci pojedzie (mówimy tu o małych dzieciach, nie o etapie szkolnym).

dziecko jest inteligentne "na swoim poziomie" i tę inteligencję rozwija. To nie jest tak, że dziecko do pewnego wieku jest "durne", a nagle wybucha inteligencją Tak jak rozwija się fizycznie tak i umysłowo od początku


To oczywiste, że dla każdego normalnego rodzica dziecko jest ósmym cudem świata

[Bananalama]

Napisane przez _Tinkerbell

Cholera przejrzałaś mnie. Tak naprawdę chcę zarżnąć wszystkich. nożem. mwahahaha.
Nie serio, jak ktoś zostaje matką, to mu się obsrana pielucha na mózg rzuca i tyle po kobiecie zostaje

lubię Cię, ale przesadziłaś.
Omg, jestem w ciąży, pielucha rzuciła mi się na mózg.

[Luba]

Napisane przez _Tinkerbell

Cholera przejrzałaś mnie. Tak naprawdę chcę zarżnąć wszystkich. nożem. mwahahaha.
Nie serio, jak ktoś zostaje matką, to mu się obsrana pielucha na mózg rzuca i tyle po kobiecie zostaje

Zwracam ci tylko uwagę, że ci poziom agresji rosnie.
Co widać i w tym co piszesz.

[hania207]

Napisane przez whiteglove

Skąd w Tobie tyle złości? Też nie pałam miłością do dzieci, w ogóle nie mam potrzeby posiadania własnych, no ale kurczę - traktujecie je jak jakieś ameby wciśnięte w kształt dziecięcego ciała

też mnie to dziwi skąd ta niechęć i nienawiśc do dzieci

ja nie lubie kotów, nie chce własnego, ale nie mam ochoty ich pozabijać i nie marze o tym by zniknęły z powiechrzni ziemi, ba potrafie nawet powiedziec, że co po niektore są całkiem fajne

a tu ciągle tylko narzekania: dziecko pyskate źle, dziecko wystraszone jeszcze gorzej, bo sierota, oszaleć można

Napisane przez Luba

dziecko jest inteligentne "na swoim poziomie" i tę inteligencję rozwija. To nie jest tak, że dziecko do pewnego wieku jest "durne", a nagle wybucha inteligencją Tak jak rozwija się fizycznie tak i umysłowo od początku


To oczywiste, że dla każdego normalnego rodzica dziecko jest ósmym cudem świata

niestety nie dla każdego

[Luba]

Napisane przez hania207

niestety nie dla każdego

dlatego napisałam o normalnych rodzicach

[pffe]

Napisane przez whiteglove

Zauważyłaś, że nie mówimy o nieprzeciętnej inteligencji dzieci które potrafią trzymać kredkę w dłoni tylko o pierwotnych umiejętnościach jakimi jest odczytywanie mowy ciała, mimiki i tonu głosu? Przecież to nawet mój pies potrafi, więc nie upieraj się że dzieci nie umieją.

tak, tak, ja tylko zahaczyłam o temat inteligencji
rozumiem, że każdy się rozwija w swoim tempie, że każdy w pewnym wieku ma jakąś tam inteligencję.
Mnie tylko denerwuje takie zachwycanie się nad zupełnie zwykłymi sprawami, zupełnie normalnymi.

---------- Dopisano o 12:46 ---------- Poprzedni post napisano o 12:45 ----------

Napisane przez Luba

dziecko jest inteligentne "na swoim poziomie" i tę inteligencję rozwija. To nie jest tak, że dziecko do pewnego wieku jest "durne", a nagle wybucha inteligencją Tak jak rozwija się fizycznie tak i umysłowo od początku


To oczywiste, że dla każdego normalnego rodzica dziecko jest ósmym cudem świata

no właśnie, każdy rodzic się nad swoim dzieckiem zachwyca, jego dziecko jest najlepsze, najmądrzejsze i wydaje mi się, że to tu rodzi się np. problem wychowywania pod kloszem i później sobie nie radzi w dorosłym życiu, być może nawet nastoletnim.
To normalny człowiek, jak każdy inny i nie ma w nim żadnego cudu.

[Luba]

Napisane przez pffe

tak, tak, ja tylko zahaczyłam o temat inteligencji
rozumiem, że każdy się rozwija w swoim tempie, że każdy w pewnym wieku ma jakąś tam inteligencję.
Mnie tylko denerwuje takie zachwycanie się nad zupełnie zwykłymi sprawami, zupełnie normalnymi.

---------- Dopisano o 12:46 ---------- Poprzedni post napisano o 12:45 ----------


no właśnie, każdy rodzic się nad swoim dzieckiem zachwyca, jego dziecko jest najlepsze, najmądrzejsze i wydaje mi się, że to tu rodzi się np. problem wychowywania pod kloszem i później sobie nie radzi w dorosłym życiu, być może nawet nastoletnim.
To normalny człowiek, jak każdy inny i nie ma w nim żadnego cudu.

W dorosłym życiu najczęściej nie radzą sobie ludzie, którymi właśnie rodzice się nie zachwycali. Tacy, którzy mieli za mało uwagi czy miłości rodziców. tacy, którzy mieli w domu rodzinnym braki emocjonalne.

Zaś dzieci, którymi rodzice się interesowali, zachwycali, kochali je po prostu, są jako dorosłe osoby pewne siebie, swojej wartości i zrównoważone.
Owszem, miłośc rodzicielska musi byc mądra, ale też jest w niej miejsce na własnie zachwyt nad tym zwyczajnym człowiekiem, jakim jest własne dziecko. Ono musi czuć, że jest miejsce na ziemi, gdzie jest kochane zawsze i gdzie się ktoś nim zachwyci
Co do jednego się zgadzam, nie należy wymagać od "świata" by się zachwycał naszym dzieckiem, trzeba rozumieć, że dla innych ono nie jest tak wyjątkowe jak dla rodziców. Byłoby tylko miło, gdyby reszta świata rozumiała ten zachwyt rodzicielski i by się nie "nerwiła" tak bardzo.

[wlosomaniaczkaaa]

Podejrzewam, że mało kto by zrozumiał mój zachwyt nad chomikiem, dlatego zostawiam go dla siebie. Tak mądrze i ciekawie się patrzy, a jak słodko się przeciąga.

[AnnaVanDort]

Napisane przez Luba

dziecko jest inteligentne "na swoim poziomie" i tę inteligencję rozwija. To nie jest tak, że dziecko do pewnego wieku jest "durne", a nagle wybucha inteligencją Tak jak rozwija się fizycznie tak i umysłowo od początku

To oczywiste, że dla każdego normalnego rodzica dziecko jest ósmym cudem świata

Zgadzam się z powyższym. Niekiedy nazwę w myślach dzieci głupimi, ale w mózgu wiem, że tak nie jest, tylko to moje osobiste przekonania dochodzą do głosu.

Co do pogrubionego - moi rodzice uważają tak samo, nawet po tych 22 latach w sumie od siebie tez dużo daję. Byłabym zdziwiona, gdyby mieli takie samo podejście jakbym ćpała, chlała lub się źle prowadzała.

Napisane przez wlosomaniaczkaaa

Podejrzewam, że mało kto by zrozumiał mój zachwyt nad chomikiem, dlatego zostawiam go dla siebie. Tak mądrze i ciekawie się patrzy, a jak słodko się przeciąga.

Mój chomiczek to rozpieszczona przeze mnie i przez mamę biała, grubiutka księżniczka I też zachwycamy się nim co niemiara

[pannaatopowa]

święto masakro! skąd w was tyle nienawiści do dzieci? ja nie chcę mieć własnego, ale lubię dzieci. są jakby trochę potrzebne. i są inteligentne. uczą się. muszą w pare lat przejść z ryczącej ameby do człowieka. muszą uczyć się mówić, trzymać widelec i zachowywać się w społeczeństwie. po tym okresie zdolność szybkiego uczenia spada. dlatego języka polskiego uczymy się 2-3 lata a języków obcych całe życie.
a za miłość do swojego dziecka odpowiadają hormony, dlatego po porodzie ledwo żywa matka wgapia się w dziecko i dziwi się, że ma WSZYSTKIE kończyny. jak to możliwe?
a że dziecko boi się świata? to normalne. dziecko się wychowuje w domu. i boi się świata obcych. strach jest warunkiem przetrwania. to strach powoduje że dziecko nie wejdzie do pierwszego lepszego samochodu.

nikt tych dzieci wam nie wpycha na siłę. ale gadać takie rzeczy? ludzie co wam dzieci zrobiły.

[pffe]

Napisane przez pannaatopowa

święto masakro! skąd w was tyle nienawiści do dzieci? ja nie chcę mieć własnego, ale lubię dzieci. są jakby trochę potrzebne. i są inteligentne. uczą się. muszą w pare lat przejść z ryczącej ameby do człowieka. muszą uczyć się mówić, trzymać widelec i zachowywać się w społeczeństwie. po tym okresie zdolność szybkiego uczenia spada. dlatego języka polskiego uczymy się 2-3 lata a języków obcych całe życie.
a za miłość do swojego dziecka odpowiadają hormony, dlatego po porodzie ledwo żywa matka wgapia się w dziecko i dziwi się, że ma WSZYSTKIE kończyny. jak to możliwe?
a że dziecko boi się świata? to normalne. dziecko się wychowuje w domu. i boi się świata obcych. strach jest warunkiem przetrwania. to strach powoduje że dziecko nie wejdzie do pierwszego lepszego samochodu.

nikt tych dzieci wam nie wpycha na siłę. ale gadać takie rzeczy? ludzie co wam dzieci zrobiły.

Są potrzebne - ok. Ale bądźmy szczerzy, to co opisałaś to naturalna kolej rzeczy u każdych zwierząt. Nic specjalnego. Ja dzieci nie lubię (no może kuzyna lubię) w zasadzie przez ich rodziców. Dla mnie dziecko, które w sklepie rzuca się na podłogę i się wydziera wniebogłosy to porażka. Nie mówiąc już o ich agresji, wiecznym darciu się, płaczu i "mama ja chcę!". Chodzące "ja chcę, ja muszę, daj mi".

[pannaatopowa]

owszem, masz rację - szybkie uczenie się jest naturalną koleją rzeczy, większość dzieci rozwija się tak samo. jednak nie można mówić, że to chodzące ameby. mają już swoją osobowość - jedne ryczą, drugie się smieją, inne wszystkiego się boją.

jednak także uważam, że na dzieci za bardzo się chucha i dmucha. wszystko się za nie robi. ojciec opowiadał, że jak szefowa idzie na pole (pracuje w niemieckiej winnicy) to swoje 6-letnie dziecko nosi! no to jakiś absurd. najgorsze jest jednak to że mnóstwo dzieci jest grubych. a dlaczego? dziecko marudzi to dostaje batonika aby się zamknęło, potem chrupki, bo chce, od babci dostanie lizaczka a w domu zamiast latać po dworze to siedzi przed telewizorem albo komputerem, bo mamusia plotkuje albo oglada serial.

[pffe]

Napisane przez pannaatopowa

owszem, masz rację - szybkie uczenie się jest naturalną koleją rzeczy, większość dzieci rozwija się tak samo. jednak nie można mówić, że to chodzące ameby. mają już swoją osobowość - jedne ryczą, drugie się smieją, inne wszystkiego się boją.

jednak także uważam, że na dzieci za bardzo się chucha i dmucha. wszystko się za nie robi. ojciec opowiadał, że jak szefowa idzie na pole (pracuje w niemieckiej winnicy) to swoje 6-letnie dziecko nosi! no to jakiś absurd. najgorsze jest jednak to że mnóstwo dzieci jest grubych. a dlaczego? dziecko marudzi to dostaje batonika aby się zamknęło, potem chrupki, bo chce, od babci dostanie lizaczka a w domu zamiast latać po dworze to siedzi przed telewizorem albo komputerem, bo mamusia plotkuje albo oglada serial.

dlatego uważam, że te dzieci, które sobie później nie radzą w życiu są skrzywdzone przez rodziców.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _Tinkerbell

Ludzie, jak on się mógł wystraszyć. Gadam z jego mamuśką, żartujemy sobie, wzięłam tego kwiatka, daję mu przez ladę, a ona jakbym mu dawała nóż krwią uciapany.

Mógl,moze nie tyle wytraszyc co nie miec zupelnie ochoty na kontak z obca osoba. Dorosly sie przelamie w imie bycia uprzejmym ,dziecko doslownie sie wycofalo.

Moja cora ma 3 lata,w jednym momencie jest supertowarzyska,zagaduje obcych,w drugim chowie sie za mnie i nie chce przywitac nawet ze znajomymi.

---------- Dopisano o 12:02 ---------- Poprzedni post napisano o 11:54 ----------

Napisane przez _Tinkerbell

Cholera przejrzałaś mnie. Tak naprawdę chcę zarżnąć wszystkich. nożem. mwahahaha.
Nie serio, jak ktoś zostaje matką, to mu się obsrana pielucha na mózg rzuca i tyle po kobiecie zostaje

Twojej mamie tez sié rzucila?

Paskudne,wiem,ale nie moglam sie powstrzymac.

[201803111829]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Twojej mamie tez sié rzucila?

Paskudne,wiem,ale nie moglam sie powstrzymac.

Pewnie, ona to dopiero była zwariowana na moim punkcie.. była typową mamuśką z OZM

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _Tinkerbell

Pewnie, ona to dopiero była zwariowana na moim punkcie.. była typową mamuśką z OZM

no i co? złe to było? nic z niej nie zostało?

[Kusum]

Napisane przez _Tinkerbell

Pewnie, ona to dopiero była zwariowana na moim punkcie.. była typową mamuśką z OZM

Mojej do dzis zostalo Rzuca sie na kazdo dziecko

[201803111829]

Napisane przez stokrotka_to_ja

no i co? złe to było? nic z niej nie zostało?

tak serio? Nie. Sama może nie dojadać, bylebyśmy z siostrą miały. sama sobie ciucha nie kupi, tylko mi da. moja siostra ma 25 lat, nieźle zarabia, mieszka z facetem, a moja mama nadal płaci jej za studia. ja mimo że pracuję też mam ciągle wciskane pieniądze, na batonika, na soczek, na bułeczkę. Codziennie gotuje mi obiadki i sprząta pokój. (muszę go zamykać na klucz, bo inaczej wchodzi i sprząta)
Wiadomo, dla mnie to świetnie, bo nie muszę robić absolutnie nic, nawet jakbym rzuciła pracę to i tak powiedziała, że będzie mnie utrzymywać.
ale patrząc na to z boku, to poświęciła mnie i siostrze wszystko, całe życie, wszystkie pieniądze, cały wolny czas. Teraz nie ma pasji, praktyccznie żadnych koleżanek (tylko te z pracy, ale na kawkę nie chodzą), nic nie robi całymi dniami, nigdzie nie wychodzi.
kocham moją mamę najbardziej na świecie, życie bym za nią oddała. ale była typową zwariowaną mamuśką. i nadal jest

[_Jinx_]

Patrząc na Twój podpis _Tinkerbell, można odnieść wrażenie, że czujesz do swojej mamy pewnego rodzaju pogardę. To smutne. Dlatego tez m.in. nie chcę mieć dzieci. Nie wierzę w tę mistyczną więź między dzieckiem a matką.

A do tego nie radzę sobie w kontaktach z dziećmi. Choć niektóre są nawet cwane i zabawne, wolę je jednak oglądać z bezpiecznej odległości http://youtu.be/_0LN8RpOo68

[201803111829]

Czy ja wiem czy pogardę. Moja mama skończyła świetne studia, pracuje w zawodzie, lubi swoją pracę, ale tak jak mówię - zaharowywała się, żeby nam było jak najlepiej, zapominając o sobie. Jak dla mnie największym osiągnięciem mojej mamy jest doktorat, naprawdę ją podziwiam, bo chyba 25 lat temu nie było o niego zbyt łatwo.

[Kusum]

Napisane przez _Jinx_

Patrząc na Twój podpis _Tinkerbell, można odnieść wrażenie, że czujesz do swojej mamy pewnego rodzaju pogardę. To smutne. Dlatego tez m.in. nie chcę mieć dzieci. Nie wierzę w tę mistyczną więź między dzieckiem a matką.

A do tego nie radzę sobie w kontaktach z dziećmi. Choć niektóre są nawet cwane i zabawne, wolę je jednak oglądać z bezpiecznej odległości http://youtu.be/_0LN8RpOo68

to nie jest pogarda. To jest smutek i żal. Jak się kogoś kocha na prawdę i chce się dla niego jak najlepiej to przykro patrzeć gdy się "marnuje". Tinker wie, że jej mama mogła o wiele więcej, a poświęciła się dla dzieci. To jest pewna życiowa mądrość. Tinker, że nie jesteś egoistką i nie uważasz, że mama miała obowiązek robić wszystko dla was. To znaczy, że mama dobrze cię wychowała.

Moja mama ma jeszcze gorzej, bo rzuciła prace żeby wychowywać dzieci i zajmować się domem. W tamtych czasach to było najwłaściwsze. Dziś ma typowy efekt pustego gniazda. Nie ma co ze sobą zrobić. Ciężko powiedzieć takiej osobie żeby po 30 latach znalazła sobie zajęcie, pasję czy znajomych. Całe jej życie kręciło się wokół męża, dzieci i domu. Szkoda mi jej.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _Tinkerbell

Czy ja wiem czy pogardę. Moja mama skończyła świetne studia, pracuje w zawodzie, lubi swoją pracę, ale tak jak mówię - zaharowywała się, żeby nam było jak najlepiej, zapominając o sobie. Jak dla mnie największym osiągnięciem mojej mamy jest doktorat, naprawdę ją podziwiam, bo chyba 25 lat temu nie było o niego zbyt łatwo.

Wiesz,wszystko jest kwestią tego,czy ona to traktowała jako poświęcenie,czy jest z tym szczęśliwa. Jesli kobieta faktycznie 'się poświęca 'i cierpi dla dziecka,to szacunek,ale mi jej żal,jednak jesli jej decyzje są świadome,są wyborem i nie niosą (dla niej) poczucia straty,to w czym problem?

moze byc tak,ze ktoś patrząc z boku mysli 'cierpiętnica,poświęciła wszystko dziecku ' a tej kobiecie wlasnie to co ma pasuje

Serio,są kobiety,dla których to 'oddawanie dziecku wszystkiego ' to coś,co je uszczęśliwia bardziej niż nowy ciuch czy kawa z koleżanką. I nie są z tego powodu głupsze,wybrakowane. Każdy odnajduje swoje szczęście w czym innym i trochę bez sensu to wartościować.

Według mnie w rodzinie wazna jest równowaga po prostu ,zaspokajanie potrzeb wszystkich,ale wiem,ze dla każdego granica między'daję bo chcę' a 'poświęcam się' przebiega gdzie indziej.

[_Jinx_]

Dla mnie wychowywanie dziecka to nie jest czynnością mniej wartościowa od robienia w życiu czegokolwiek innego. A gdy dzieci wyfruną z gniazda, no cóż, wtedy jest to samo gdy ludzie idą na emeryturę. Też ciężko im się odnaleźć.
Wychowywanie dzieci nie musi być marnowaniem sobie życia, dla kogoś może stanowić naprawdę dużą wartość. Ja wiem, że to dziwnie brzmi, bo w dzisiejszych czasach o tym czy człowiek w życiu coś osiągnął świadczy najczęściej to, ile zarobił w życiu pieniędzy.
Piszę o tym, bo trochę smuci mnie ten podpis _Tinkerbell, bo widzę w nim pogardę dla osób o innym światopoglądzie i systemie wartości.

[Kusum]

A ty znowu z tą pogardą Nie znasz innych rzeczowników?

Tinker, wiedzę, że chyba mamy podobne podejście do naszych mam. I nie chcemy powielić ich, w naszym mniemaniu "błędów"?

[_Jinx_]

Chodzi mi po prostu o poczucie wyższości nad osobą, która postanowiła w swoim życiu być mamą. Ja rozumiem, że chcecie inaczej żyć, ale to jak one żyją wcale nie musi być nazywane "błędem".

[Luba]

Napisane przez _Tinkerbell

Czy ja wiem czy pogardę. Moja mama skończyła świetne studia, pracuje w zawodzie, lubi swoją pracę, ale tak jak mówię - zaharowywała się, żeby nam było jak najlepiej, zapominając o sobie. Jak dla mnie największym osiągnięciem mojej mamy jest doktorat, naprawdę ją podziwiam, bo chyba 25 lat temu nie było o niego zbyt łatwo.

Tyle tylko, że tu chodzi o to co dla niej jest największym osiągnięciem. To jej życie i najważniejsze, by była w nim szczęsliwa robiąc to co ona chce, a nie to co inni uważają za dające szczęście.

Napisane przez Kusum

to nie jest pogarda. To jest smutek i żal. Jak się kogoś kocha na prawdę i chce się dla niego jak najlepiej to przykro patrzeć gdy się "marnuje". Tinker wie, że jej mama mogła o wiele więcej, a poświęciła się dla dzieci. To jest pewna życiowa mądrość. Tinker, że nie jesteś egoistką i nie uważasz, że mama miała obowiązek robić wszystko dla was. To znaczy, że mama dobrze cię wychowała.

Powiedz mi co jej mama, tak na zdrowy rozum, mogła osiągnąć więcej? Ma pracę, doktorat, robi to co che robić.
Mogła sobie kupić jedną bluzkę więcej?

Czasem w tym udowadnianiu nieszczęścia dzieciatym zapedzacie się tak bardzo, że mijacie horyzont rozsądku, serio.

Napisane przez _Jinx_

Dla mnie wychowywanie dziecka to nie jest czynnością mniej wartościowa od robienia w życiu czegokolwiek innego. A gdy dzieci wyfruną z gniazda, no cóż, wtedy jest to samo gdy ludzie idą na emeryturę. Też ciężko im się odnaleźć.

[Kusum]

Nie znam jej mamy, ale skoro Tinker twierdzi, że mogła więcej i być może miała ku temu okazję; to ja jej wierzę.
Moja mama też podjęła swoją decyzję. Była szczęśliwa. Wtedy. Dziś trochę tego żałuje.