Straszny wątek cz. 2.

[aniusia82]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

Nic Tobie do tego czy wierze czy nie

[Mijanou]

Napisane przez agnieszka_2612

Jak mój kot zaginął i juz wiedziałam, że nie żyje, to przez jakiś czas słyszałam jego miauczenie, nawet kilka razy czułam jak mi się ociera o nogi.. ale wiem ze to było z przyzwyczajenia i po prostu brakowało mi tego Nic szczególnego

Oj wiem, co czujesz.
Ja miałam moją kotkę przez 17 lat- odeszła w końcu ze starości, naturalną śmiercią, na moich kolanach. Lekarz, który przybył do domu (można do umierającego zwierzęcia wezwać weterynarza do domu, oczywiście odpłatnie) stwierdził, że kotka nie cierpi, ot powoli sobie gaśnie i nie ma sensu narażać jej na dodatkowy stres związany z usypianiem farmakologicznym.

Kotka miała zwyczaj, że po zgaszeniu świateł obchodziła całe mieszkanie, wskakiwała na łóżka upewniając się, że zainteresowani w nich są i tak patrolem robiła kilka rundek charakterystycznie przy tym tupiąc, choć na ogół poruszała się bezszelestnie, jak to koty.

Ja to jej charakterystyczne tupanie słyszałam jeszcze szereg dni po jej odejściu, gdy w domu zgasło na noc światło. Oczywiście- wyobraźnie płatała mi figle, bo z kotką byłam silnie związana emocjonalnie- w sumie od dzieciaka mi towarzyszyła w dobrym i złym. A może nie płatała? Nie wiem. Mam zwyczaj racjonalizować wszelkie zdarzenia, ale tutaj głowy bym nie dała.

Kurczę, kocham moje koty, ale za tamtą wciąż tęsknię. I jeśli gdzieś jest jakieś niebo to wierzę, że wybiegnie mi na spotkanie, bo niebo bez kotów nic nie jest warte.

[_Matilde_]

Napisane przez Mijanou

Oj wiem, co czujesz.
Ja miałam moją kotkę przez 17 lat- odeszła w końcu ze starości, naturalną śmiercią, na moich kolanach. Lekarz, który przybył do domu (można do umierającego zwierzęcia wezwać weterynarza do domu, oczywiście odpłatnie) stwierdził, że kotka nie cierpi, ot powoli sobie gaśnie i nie ma sensu narażać jej na dodatkowy stres związany z usypianiem farmakologicznym.

Kotka miała zwyczaj, że po zgaszeniu świateł obchodziła całe mieszkanie, wskakiwała na łóżka upewniając się, że zainteresowani w nich są i tak patrolem robiła kilka rundek charakterystycznie przy tym tupiąc, choć na ogół poruszała się bezszelestnie, jak to koty.

Ja to jej charakterystyczne tupanie słyszałam jeszcze szereg dni po jej odejściu, gdy w domu zgasło na noc światło. Oczywiście- wyobraźnie płatała mi figle, bo z kotką byłam silnie związana emocjonalnie- w sumie od dzieciaka mi towarzyszyła w dobrym i złym. A może nie płatała? Nie wiem. Mam zwyczaj racjonalizować wszelkie zdarzenia, ale tutaj głowy bym nie dała.

Kurczę, kocham moje koty, ale za tamtą wciąż tęsknię. I jeśli gdzieś jest jakieś niebo to wierzę, że wybiegnie mi na spotkanie, bo niebo bez kotów nic nie jest warte.

Też mam nadzieję, że gdzieś się jeszcze kiedyś spotkam z moimi psiakami

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:22 ----------

Napisane przez aniusia82

Nic Tobie do tego czy wierze czy nie

Umieszczając coś na forum liczysz się z tym, że będzie to skomentowane. Tak to działa

[aniusia82]

Napisane przez _Matilde_

Też mam nadzieję, że gdzieś się jeszcze kiedyś spotkam z moimi psiakami

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:22 ----------



Umieszczając coś na forum liczysz się z tym, że będzie to skomentowane. Tak to działa

Zgadza sie, wiec ja też miałam prawo skomentować, co ja na ten temat uważam

[_Matilde_]

Napisane przez aniusia82

Zgadza sie, wiec ja też miałam prawo skomentować, co ja na ten temat uważam

Więc z czym masz problem, że potrzebujesz używać tekstów "nic Tobie do tego"?

[aniusia82]

Napisane przez _Matilde_

Więc z czym masz problem, że potrzebujesz używać tekstów "nic Tobie do tego"?

Przepraszam Nie zamierzam sie z nikim kłócić, to w końcu watek traktowany z przymrużeniem oka, podeszłam zbyt emocjonalnie.

[ponury1939]

Napisane przez JossStone

że skoro zabrała go karetka (nie mogą zabierać zwłok), nie było policji i prokuratury (a muszą być przy śmiertelnych wypadach, żeby ustalić czy to nie samobójstwo albo zabójstwo)

Nie prawda. Kiedy mój dziadek zginął w wypadku drogowym (został śmiertelnie potrącony prze samochód) lekarz z karetki powiedział mojej mamie żeby nie robić zbędnej szopki to go zabiorą do kostnicy i w papierach napiszą że zmarł w karetce, chociaż w momencie kiedy przyjechali już nie żył. Także wszystko zależy od sanitariuszy.

[Vectraa]

Jakaś dziwna załoga karetki

[Nightmare666]

Napisane przez aniusia82

Po pierwsze, to watek o duchach itp., i od tego jest.Kuzyn zadzwonił do mnie i mi o tym opowiedział, wiec pozwoliłam sobie tutaj napisać. Twoja sprawa, czy wierzysz w duchy czy nie wierzysz. A pies nie wyciagnał wtyczki ,bo wyszedł z piwnicy razem z moim kuzynem. Pozdrawiam

Nie ma co się unosić, nikt Ci nie każe nie wierzyć, jak to sprawi, że lepiej się poczujesz, to masz do tego prawo . Ja osobiście nie wierzę w takie rzeczy, ale to nie znaczy, że mam rację i mnie się trzeba słuchać. Forum jest by o czymś rozmawiać, na spokojnie

[Mijanou]

Napisane przez Nightmare666

Nie ma co się unosić, nikt Ci nie każe nie wierzyć, jak to sprawi, że lepiej się poczujesz, to masz do tego prawo . Ja osobiście nie wierzę w takie rzeczy, ale to nie znaczy, że mam rację i mnie się trzeba słuchać. Forum jest by o czymś rozmawiać, na spokojnie

No dokładnie. Sama nie bardzo wierzę w takie"znaki" ale tak, jak gdzieś naisałam za Szekspirem: "Są rzeczy na niebie i ziemi (...)". Do końca i tak nie da się potwierdzić/zaprzeczyć istnienia zjawisk paranormalnych. Dlatego nigdy nie wyśmiewam kogoś, kto w nie wierzy. Kłótnia w tym temacie nie ma sensu a tylko niepotrzebnie robi się nieprzyjemnie.

[coco_kiciusia]

Napisane przez Mijanou

No dokładnie. Sama nie bardzo wierzę w takie"znaki" ale tak, jak gdzieś naisałam za Szekspirem: "Są rzeczy na niebie i ziemi (...)". Do końca i tak nie da się potwierdzić/zaprzeczyć istnienia zjawisk paranormalnych. Dlatego nigdy nie wyśmiewam kogoś, kto w nie wierzy. Kłótnia w tym temacie nie ma sensu a tylko niepotrzebnie robi się nieprzyjemnie.

Napisane przez Mijanou

Kurczę, kocham moje koty, ale za tamtą wciąż tęsknię. I jeśli gdzieś jest jakieś niebo to wierzę, że wybiegnie mi na spotkanie, bo niebo bez kotów nic nie jest warte.

Chciałabym też w to wierzyć

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[agnieszka_2612]

Napisane przez Mijanou

Oj wiem, co czujesz.
Ja miałam moją kotkę przez 17 lat- odeszła w końcu ze starości, naturalną śmiercią, na moich kolanach. Lekarz, który przybył do domu (można do umierającego zwierzęcia wezwać weterynarza do domu, oczywiście odpłatnie) stwierdził, że kotka nie cierpi, ot powoli sobie gaśnie i nie ma sensu narażać jej na dodatkowy stres związany z usypianiem farmakologicznym.

Kotka miała zwyczaj, że po zgaszeniu świateł obchodziła całe mieszkanie, wskakiwała na łóżka upewniając się, że zainteresowani w nich są i tak patrolem robiła kilka rundek charakterystycznie przy tym tupiąc, choć na ogół poruszała się bezszelestnie, jak to koty.

Ja to jej charakterystyczne tupanie słyszałam jeszcze szereg dni po jej odejściu, gdy w domu zgasło na noc światło. Oczywiście- wyobraźnie płatała mi figle, bo z kotką byłam silnie związana emocjonalnie- w sumie od dzieciaka mi towarzyszyła w dobrym i złym. A może nie płatała? Nie wiem. Mam zwyczaj racjonalizować wszelkie zdarzenia, ale tutaj głowy bym nie dała.

Kurczę, kocham moje koty, ale za tamtą wciąż tęsknię. I jeśli gdzieś jest jakieś niebo to wierzę, że wybiegnie mi na spotkanie, bo niebo bez kotów nic nie jest warte.

To nie jestem sama, ja nadal tęsknię za moim kotem, mimo że minęło już 7 lat

Na razie kota nie mogę mieć, ale jak skończę studia i z tż będziemy po ślubie to zapewne jakiś kotek zawita u nas
Chyba, że będę miała pewną pracę to wcześniej - wtedy będę często w domu i będę mogła się kotem zająć

[201703061208]

Widzę, że temat o zwierzakach więc zapytam-co robicie ze zmarłymi podopiecznymi? Mi pies czy kot jeszcze nigdy nie umarł, bo zawsze miałam tylko małe gryzonie typu chomisie, myszki i szczurek+świnki morskie, żółw przyjaciółki, te stworzenia pakowałyśmy w ładne pudełko z ich ulubioną zabawką. Później na działce pod jabłoniami wykopywałyśmy dość głęboki dół i w ten sposób zrobiłyśmy mały cmentarzyk. Zawsze po śmierci jakiegoś zwierzaka była taka procesja, ja, siostry, przyjaciółki, robiłyśmy ją pod wieczór bo sąsiedzi myśleli, że odprawiamy jakieś okultystyczne rytuały z tymi świeczkami. Najgorzej zrobić pogrzeb w zimie, musimy kopać dół na zmianę ponieważ ziemia zamarznięta i trzeba używać dużo siły. Szkoda, że w Polsce mało takich cmentarzy dla zwierząt z prawdziwego zdarzenia jak w Ameryce.

[JossStone]

Napisane przez aisha21

Widzę, że temat o zwierzakach więc zapytam-co robicie ze zmarłymi podopiecznymi? Mi pies czy kot jeszcze nigdy nie umarł, bo zawsze miałam tylko małe gryzonie typu chomisie, myszki i szczurek+świnki morskie, żółw przyjaciółki, te stworzenia pakowałyśmy w ładne pudełko z ich ulubioną zabawką. Później na działce pod jabłoniami wykopywałyśmy dość głęboki dół i w ten sposób zrobiłyśmy mały cmentarzyk. Zawsze po śmierci jakiegoś zwierzaka była taka procesja, ja, siostry, przyjaciółki, robiłyśmy ją pod wieczór bo sąsiedzi myśleli, że odprawiamy jakieś okultystyczne rytuały z tymi świeczkami. Najgorzej zrobić pogrzeb w zimie, musimy kopać dół na zmianę ponieważ ziemia zamarznięta i trzeba używać dużo siły. Szkoda, że w Polsce mało takich cmentarzy dla zwierząt z prawdziwego zdarzenia jak w Ameryce.

Ja mieszkam na wsi, więc cmentarzysko mamy pod gruszą w ogrodzie, a jeden pies na ogródku pod orzechem, to był spory mieszaniec z owczarkiem kaukaskim i zdechł w styczniu, masa śniegu i lodu, dłuuugo tata musiał kopać zanim mu się udało. Inny pies i właśnie chomiki, króliki, świnki morskie i też kurczaki leżą właśnie pod gruszą.
Wiem, że część osób na wsi prosi osoby, które zajmują się utylizacją (spalaniem ) krów, świń itp. o zabranie także psa jeżeli zdechnie. W mieście też mi się wydaje, że można skorzystać z utylizacji ale raczej mało kto to robi i chyba większość woli sama gdzieś zakopać psiaka.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[201703061208]

A jest możliwość, żeby właściciel np. psa odebrał jego prochy do trzymania w urnie? Btw. ja też nie chcę być pogrzebana, już zapowiedziałam rodzinie że gdyby kiedykolwiek coś wolałabym być skremowana niż rozkładać się w ziemi przez wiele lat (umrzeć na zawsze i tak nigdy nie umrę. Kościół nie popiera kremacji ale ja nie popieram pochówków w ziemi, tutaj nie da rady pogodzić dwóch skrajności.

[PieceOfMeWantToBeNasty]

Napisane przez aisha21

A jest możliwość, żeby właściciel np. psa odebrał jego prochy do trzymania w urnie? Btw. ja też nie chcę być pogrzebana, już zapowiedziałam rodzinie że gdyby kiedykolwiek coś wolałabym być skremowana niż rozkładać się w ziemi przez wiele lat (umrzeć na zawsze i tak nigdy nie umrę. Kościół nie popiera kremacji ale ja nie popieram pochówków w ziemi, tutaj nie da rady pogodzić dwóch skrajności.

Jeśłi lecznica zabiera zwierzaka to nie, ponieważ są one spalane razem. Oczywiście są firmy zajmujące się kremacją zwierząt, ale to spory wydatek. Przyjaciółka kremowała swoją kotkę i wiem że zapłaciła 900 zł za tą usługę (Wrocław).

[spaghettii]

A ubezbpieczenie nie pokrywa kremacji?


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[GrumpyCat]

Śledzicie na fb Fundację Nautilus? Jeśli nie to polecam Ostatnio pisali o pewnej dziewczynce (7 letniej), potrąconej śmiertelnie przy stacji orlen. Od tamtej pory kilkunastu klientów (nie byli wtajemniczeni ani nic) widziało ducha dziewczynki, że błąka się obok tej stacji i nie może przejść na tamten świat. Wpis zaraz zniknął, wytłumaczyli, że dostali maila od przerażonych pracowników tej stacji, żeby nie podawać namiarów i nie nakręcać sensacji. Szkoda bo jestem ciekawa jak się sprawa zakończy.

---------- Dopisano o 14:00 ---------- Poprzedni post napisano o 13:58 ----------

O znalazłam coś o tym http://www.paranormalne.pl/topic/390...rach-wielkich/

[spaghettii]

Napisane przez GrumpyCat

Śledzicie na fb Fundację Nautilus? Jeśli nie to polecam Ostatnio pisali o pewnej dziewczynce (7 letniej), potrąconej śmiertelnie przy stacji orlen. Od tamtej pory kilkunastu klientów (nie byli wtajemniczeni ani nic) widziało ducha dziewczynki, że błąka się obok tej stacji i nie może przejść na tamten świat. Wpis zaraz zniknął, wytłumaczyli, że dostali maila od przerażonych pracowników tej stacji, żeby nie podawać namiarów i nie nakręcać sensacji. Szkoda bo jestem ciekawa jak się sprawa zakończy.

---------- Dopisano o 14:00 ---------- Poprzedni post napisano o 13:58 ----------

O znalazłam coś o tym http://www.paranormalne.pl/topic/390...rach-wielkich/

A co to za fundacja?


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[GrumpyCat]

Organizacja badająca zjawiska niewyjaśnione.

Wierzycie w reinkarnację? Oglądałyście to? Zresztą wiele jest ciekawych filmów na ten temat


---------- Dopisano o 14:33 ---------- Poprzedni post napisano o 14:32 ----------

http://www.nautilus.org.pl/?p=artykul&id=2778

[Wieszczka]

Ja wierzę, ale uważam też że nie ma niczego co bylibyśmy w stanie poznać do końca i posiąść zupełną wiedzę na jakiś temat. Czyli jest wg mnie jako takie zjawisko pamięci sprzed życia, acz nie możemy mieć mega pewność, że dotyczyło to nas i że wszystkie fragmenty które pamiętamy wydarzyły się na pewno.
Jednak to ciekawa sprawa, ja robiłam autohipnozę, praktykowałam medytację, OOB, karty. Jakby co to pytajcie.

[szatanica1989]

Napisane przez agnieszka_2612

Moja babcia ma prorocze sny... Zawsze jak jej się śni ogromny krzyż i na niego patrzyła to ktoś z rodziny umierał (całe szczęście od 5 lat nic takiego nie ma miejsca)... sprawdzało się to w ciągu 2 tyg, oprócz w przypadku dziadka, wtedy minęły 3 mc. Ale nikomu się nawet nie przyznała ze jej się znów to śniło, bo uznała, ze skoro po 2 tyg nic się nie stało to był to "fałszywy" alarm...

Moja babcia miała prorocze sny, ma je moja mama i mam również - niestety - ja. Kiedyś przyśnił mi się syn sąsiadów, który zginął tragicznie. Stał w swoim domu, w garniturze. Złapałam go za rękę, zapytałam co się stało - powiedział, że nie chce o tym mówić, ale martwi się o tatę. Rano zadzwoniłam do rodziców z pytaniem o sąsiada, od jakiegoś czasu miał bóle w żebrach, podobno od uderzenia się. Zmarł w niedługo potem, na raka. Jeszcze jak był zdrowy śnił mi się kondukt pogrzebowy na ich podwórku.

Nie wiem czy pisałam o tym, ale w dzień śmierci babci obudziłam się rano słysząc jak mnie woła - mieszkała z nami w pokoju obok, często budziła mnie jak chciała np. pić. Ale tej nocy nie była w domu, tylko już od kilku dni w szpitalu. Rano wstaje mój tata i mówi, że miał dziwny sen, że śniło mu się, że go babcia wołała z pokoju. Aż mnie ciarki przeszły. I zmarła tego samego popołudnia.

Dzisiaj miałam dziwny sen, że babcia umiera (nie mam już żadnej babci żyjącej), w zasadzie w trakcie snu mieszały się twarze obu moich nieżyjących babć w jednej osobie. W pewnym momencie przytuliłam ją, powiedziałam że ją kocham, a ona, że mam ją zatrzymać. Ja powiedziałam, że nie umiem, że nie wiem jak - i wtedy sen się urwał. Niezbyt przyjemny, dziwny, nie wiem jak go sobie tłumaczyć

Inna sprawa, że mieszkanie mojej drugiej babci nadal pachnie tak, jak za jej życia i nie lubię tam chodzić, zawsze to dla mnie przykra sprawa.

[Wieszczka]

Ja z jednymi moimi dziadkami miałam słaby kontakt, bo rzadko ich widziałam. Babcia zmarła jak miałam 8 lat a dziadek gdy miałam 15. Babcia duchowo była obecna z nami jeszcze jakiś czas (około rok, bo ją słyszałam, natomiast jako dziecko nie miałam odwagi spojrzeć i nie wiem czy ukazywała się wizualnie), a dziadek odszedł i nigdy nawet się nie przyśnił. Potem miałam sytuację dość nieprzyjemną, zaprosiła mnie do siebie za granicę moja siostra cioteczna (miałyśmy wspólnych dziadków i z racji małej rodziny jesteśmy swoimi najbliższymi i niemal jedynymi krewnymi z tego pokolenia). Kuzynka nie była dla mnie dobra (nie wchodząc w szczegóły), wtedy w myślach poprosiłam dziadka (była z nim zżyta bardzo) żeby przyszedł, dał jej znak, że ona źle robi względem mnie. Potem w domu działy się dziwne rzeczy, ale poprzez sen dziadek jej się nie ukazał, choć jej synek widział: "jakiegoś pana" w nocy w swoim pokoju. Kuzynka nie zajarzyła związku zjawisk z postacią dziadka, choć nakierowywałam na ten tor i niestety nadal mnie psychicznie męczyła.

[coco_kiciusia]

Napisane przez aisha21

A jest możliwość, żeby właściciel np. psa odebrał jego prochy do trzymania w urnie? Btw. ja też nie chcę być pogrzebana, już zapowiedziałam rodzinie że gdyby kiedykolwiek coś wolałabym być skremowana niż rozkładać się w ziemi przez wiele lat (umrzeć na zawsze i tak nigdy nie umrę. Kościół nie popiera kremacji ale ja nie popieram pochówków w ziemi, tutaj nie da rady pogodzić dwóch skrajności.

Fakt, nie popiera, ale na szczęście nie zabrania, tylko musi się to odbyć zgodnie z określonymi zasadami, nie żadne rozsypywanie prochów w ogródku czy do morza, tylko normalny pogrzeb z mszą (teoretycznie powinna być przed kremacją, w praktyce nie zawsze jest przecież taka możliwość).
I powiem Wam, że na pogrzebie, jak już się widzi tą urnę, to łatwiej jest przyjąć czyjąś śmierć. To jest takie uczucie, jakby już było po wszystkim. Pamiętam, że jako dziecko bywałam na pogrzebach, gdzie wcześniej była otwarta trumna i się widziało tą osobę (głupota jak dla mnie, lepiej zapamiętać kogoś jak był żywy i uśmiechnięty a już dla dzieci w ogóle może to być trauma). Nie mówiąc już o tym, że (już to kiedyś pisałam w tym wątku) niektórzy robią zdjęcia ciałom w trumnie, czego nigdy nie zrozumiem I właśnie po tym, jak już byłam na czyimś pogrzebie, i widziałam to ciało, tą trumnę i jak się ją umieszcza w ziemi, to za każdym razem jak przyszłam na cmentarz na grób tego kogoś, wyobrażałam sobie, jak to ciało teraz wygląda i pytałam się rodziców, czy widać już kości, czy nie.

[f1c0d63fc5ca1c381c342967d346813606c679f4_610b1c1cbeee7]

W moim regionie rowniez jest zawsze otwarta trumna i na pierwszym pogrzebie na ktorym bylam, mialam 6 lat. Dla mnie to nie byla trauma, ale rozumiem, że sa inne dzieci i one moga sie czuc niekomfortowo w takiej sytuacji. Rowniez nie rozumiem, jak mozna fotografowac pogrzeby, ciala

[Wieszczka]

Moja mama robiła zdjęcia na pogrzebach dawno temu, bardzo źle to wspomina. To jeszcze stary zwyczaj, kiedy fotograf był drogi i mało zdjęć robiło się ogólnie, tylko na wielkie okazje - chrzest, komunia, ślub i potem pewnie nie było czasu i kasy więc kolejne zdjęcia już niestety po śmierci.

[201711281122]

Otwarta trumna nie byla dla mnie niczym traumatycznym, bardziej przykrym pod tym wzgledem, ze ktos mi bliski juz nie zyje.

Co do zdjec post mortem... Hmm... Kiedys ludzie byli bardziej ludzcy, a smierc czyms powszednim. Nie widze tutaj nic zlego.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[mabi27]

Napisane przez aardbei77

Otwarta trumna nie byla dla mnie niczym traumatycznym, bardziej przykrym pod tym wzgledem, ze ktos mi bliski juz nie zyje.

Co do zdjec post mortem... Hmm... Kiedys ludzie byli bardziej ludzcy, a smierc czyms powszednim. Nie widze tutaj nic zlego.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

U mojej babci była szuflada pełna zdjęć i tam było bardzo dużo zdjęć różnych zmarłych osób, czasem babcia opowiadała mi, kto, co. Nie było to dla mnie straszne ani traumatyczne, ale nie wyobrażam sobie teraz robienia zdjęć zmarłym. Kojarzy mi się to tylko z tymi starymi fotografiami i z dawnymi czasami.
Widzę na pogrzebach, ze zwłaszcza dla starszych osób ważne jest zobaczyć osobę zmarłą w trumnie, chcą ją chyba zobaczyć ten ostatni raz, jeżeli np. nie zdążyli/nie mogli się pożegnać wcześniej. Młodzi raczej nie podchodzą do otwartej trumny. (czasem tylko się zastanawiam, czy to nie ciekawość jednak, nie wiem)