Będę mamą :)

[km]

ja tez bede mama i mam ogromny metlik w glowie....radosc przeplatana ze strachem....

[plusik_99]

no to wklejam cos na dolegliwosci i gratuluje
teraz musisz duzo odpoczywac

[plusik_99]

i jeszcze pare

[Alguien]

Najszczersze gratulacje A jak urodzi się dzidziuś, to zapomnisz o tych dolegliwościach, które masz teraz
Dużo zdrówka!

[demonik]

Tym razem nie będę mamą...

Wczoraj byłam na nieco przyspieszonym USG (badanie miałam wyznaczone w pierwszej połowie czerwca, w 12 t.c.), ponieważ dwa dni temu miałam delikatne plamienie, co mnie zaniepokoiło... Skonsultowałam to z moją lekarką, powiedziała, żebym natychmiast zrobiła USG i jak najszybciej zgłosiła się do niej - wizytę mam dziś o 16.

Byłam u Bonifratrów, badanie robił mi miły, młody lekarz. W pewnym momencie powiedział "Pani Moniko, strasznie mi przykro, ale dziecko nie rozwija się prawidłowo". Czułam, że zdrętwiałam, milion myśli w jednej chwili, zrobiło mi się słabo. Po chwili lekarz dodał, że moje maleństwo nie ma serduszka i jest martwe... Ciąża obumarła, wskazanie - "wywołanie poronienia". Jutro zacznie się 11 tydzień...

Czuję się koszmarnie, trudno mi zebrać myśli. Płaczę bez przerwy, jestem strasznie załamana. Wiem, że nie ma w tym mojej winy, ale trudno się z tym pogodzić. Tym bardziej, że wciąż mam brzuch, a w nim martwe dziecko...
Przed ciążą i w jej trakcie robiłam sporo badań, wszystkie były prawidłowe. Dobrze się odżywiałam, dbałam o siebie, nie przemęczałam się, miałam typowe objawy: mdłości, wstręt do zapachów - nic nie wskazywało na to, że od kilku tygodni jest źle. Cały czas ryczę, pokochałam moją kruszynkę, nastawiłam się na taki piękny prezent gwiazdkowy. Będę musiała znów zrobić porządek w ubraniach...

No i samego zabiegu bardzo się boję. Na szczęście mąż został ze mną w domu, rozmawia ze mną, tuli mnie. Też jest załamany, ale dzielnie się trzyma.

Mam tylko nadzieję, że niedługo znów nam się uda i że wtedy będzie dobrze. Trzymam się tej myśli, choć jest mi straszliwie smutno i ciężko pogodzić się z wczorajszym wyrokiem...

[Doridee]

Moniko.... bardzo bardzo mi przykro... Łzy mi ciekną po policzkach... Wiem jak bardzo sie cieszyłaś i czekałaś na ten skarb.
W tym momencie żadne słowa pocieszenia nie będa miarodajne do tego co czujesz... Wiedz jednak, że jesteśmy z Tobą!!

[fibian]

Demoniku, wiem jak Ci ciężko, sama jestem w ciąży. Dasz sobie radę, a jak wydobrzejesz to znów spróbujesz i tym razem się uda - zobaczysz.
Jak kruszynak miała jakieś wady to może lepiej że tak sięstało - natura sama sobie to reguluje. Następnym razem wszystko bedzie dobrze - jestem z Tobą

[Mariqa]

Moniko, bardzo mi przykro
Jesteśmy z Tobą

[rachela]

Moniko, już wczoraj Ci to napisałam, ale powtórzę - jestem z Tobą myślami, jeżeli mogę Ci jakoś pomóc...
Trzymajcie się ciepło

[km]

Napisane przez demonik

Tym razem nie będę mamą...

Wczoraj byłam na nieco przyspieszonym USG (badanie miałam wyznaczone w pierwszej połowie czerwca, w 12 t.c.), ponieważ dwa dni temu miałam delikatne plamienie, co mnie zaniepokoiło... Skonsultowałam to z moją lekarką, powiedziała, żebym natychmiast zrobiła USG i jak najszybciej zgłosiła się do niej - wizytę mam dziś o 16.

Byłam u Bonifratrów, badanie robił mi miły, młody lekarz. W pewnym momencie powiedział "Pani Moniko, strasznie mi przykro, ale dziecko nie rozwija się prawidłowo". Czułam, że zdrętwiałam, milion myśli w jednej chwili, zrobiło mi się słabo. Po chwili lekarz dodał, że moje maleństwo nie ma serduszka i jest martwe... Ciąża obumarła, wskazanie - "wywołanie poronienia". Jutro zacznie się 11 tydzień...

Czuję się koszmarnie, trudno mi zebrać myśli. Płaczę bez przerwy, jestem strasznie załamana. Wiem, że nie ma w tym mojej winy, ale trudno się z tym pogodzić. Tym bardziej, że wciąż mam brzuch, a w nim martwe dziecko...
Przed ciążą i w jej trakcie robiłam sporo badań, wszystkie były prawidłowe. Dobrze się odżywiałam, dbałam o siebie, nie przemęczałam się, miałam typowe objawy: mdłości, wstręt do zapachów - nic nie wskazywało na to, że od kilku tygodni jest źle. Cały czas ryczę, pokochałam moją kruszynkę, nastawiłam się na taki piękny prezent gwiazdkowy. Będę musiała znów zrobić porządek w ubraniach...

No i samego zabiegu bardzo się boję. Na szczęście mąż został ze mną w domu, rozmawia ze mną, tuli mnie. Też jest załamany, ale dzielnie się trzyma.

Mam tylko nadzieję, że niedługo znów nam się uda i że wtedy będzie dobrze. Trzymam się tej myśli, choć jest mi straszliwie smutno i ciężko pogodzić się z wczorajszym wyrokiem...

poplakalam sie kurcze ja wczoraj bylam na moim pierwszym usg i na szczescie dowiedzialam sie ze 1 centymetrowa fasolka ma sie dobrze, ale musze brac leki przeciw poronieniu

[Selene]

Kochany Demoniku,

trudno mi zebrac mysli i napisac cos sensownego...

moja pierwsza ciaża skończyła się w ten sam sposób(12 tydzien)i takze skierowano mnie wowczas na zabieg.
Bylam uspiona i niczego nie pamietam,wiec sie nie boj.
Lekarze na pewno o Ciebie odpowiednio zadbaja.
Wiem co czujesz ,bo pamietam siebie z tamtego czasu.
Mimo,iz minelo juz wiele lat od tego wydarzenia,po przeczytaniu Twojego postu zaczelam bezwiednie drzec i łzy mi same poplynely...
Pamietam tez pytania i kondolencje ze strony znajomych,przyjaciół,osob spokrewnionych (wszem i wobec bowiem oglosilam swoja ciaze),ktore mnie wtedy nieznosnie kluly i denerwowaly.Bardzo sie wowczas "zamknelam" na ludzi (i to nie bylo dobre)...
Teraz jednak jestem szczesliwa Mamusia 4-letniej coreczki i jestem pewna, ze Ciebie takze wynagrodzi Los.Na razie trzeba czasu aby uporać sie ze strata,przejsc przez okres zalu i zaloby.Bedziecie musieli wraz z mezem "przepracowac" te strate,we dwoje,wspierajac sie i kochajac dacie rade.Jestescie mlodzi i zdrowi,na pewno zdrowy dzidzius sie niedlugo w Waszej Rodzinie pojawi i wszystko bedzie dobrze.

Bardzo,bardzo mocno Ciebie sciskam i caluje

[BabciaWeatherwax]

Monika, skonsultuj to koniecznie z innym, dobrym lekarzem (tzn. zrób jeszcze jedno USG). Koniecznie, bo zdarzaja sie pomyłki. Trzymam kciuki

[Aneth:)]

jejku aż ja się rozryczałam.. (to chyba takie prawdziwe współczuwanie kobiet) Wiesz może naprawdę lepiej, że tak się stało,bo jakby dzidziuś miał być chory..Pamiętaj, że dziecko jest cudem a warto w nie wierzyć i na pewno Ci się uda..Może powiem na swoim przypadku, miałam być usunięta,bo podejrzewali u mojej mamy różyczkę,jednak rodzice nie poddali się.Nie była chora na różyczkę.Urodziłam się jako wcześniak,w przypadku 1/1000.Moja mamę także cudem uratowano.Byłam w krytycznym stanie,praktycznie nie miałam szans na przeżycie.Teraz jestem całkowicie zdrowa i szczęśliwa..
Tak więc... gdzieś na pewno w planach zapisana jest Twoja kruszynka a Pan Bóg dopiero robi stosowne obliczenia kiedy.. I zawsze wierz i miej nadzieje!!!TRZYMAM KCIUKI!!!

[plusik_99]

Trzymaj sie cieplutko.

[et-ka]

jestem z Wami. całym sercem.

[kulbit]

Demoniku choc nei znam cie osobiscie to "znam" z forum slubnego... i gdy przeczytalam co sie stalo.. poprostu nie umiem wyrazic jak jest mi przykro i jak bardzoooo ci wspolczuje... Rozumiem twoj bol...
Przytulam cie tak cieplo jak umiem i trzymam kciuki za ciebie!

[Różowy Strachulec]

Demoniku kochany...

[MartusiaJ]

Demoniku... łzy ciekną mi po policzkach..tak strasznie mi przykro.. jesteśmy z Tobą, trzymaj się ...

[Shemreolin]

Demoniku... pisałam o mojej koleżance, która urodziła Mateuszka. Otóż ona również wcześniej poroniła. Była bardzo załamana, bo bardzo chciała miec dziecko. Wszyscy o tym wiedzieli, ż ejest w ciaży i cieszyli się, a tu nagle dostała ostrego bólu brzucha i poroniła. To było bardzo smutne... Lekarza kazał jej odczekać jakiś czas, dojść do siebie i uważać ze współżyciem. W międzyczasie wzięła ślub ze swoim narzeczonym, a w podróży poślubnej poczęli dziecko, które właśnie niadawno przyszło na świat. Stało sie to w zasadzie w pierwszym terminie, w którym już mogła zajsć w ciazę. Musiała na siebie bardzo uważać w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, ale wszystko skończyło sie szcześliwie.

Tobie również się uda Dojdź do siebie powolutku, bo musisz to przeżyć po prostu. Takich rzeczy nie da się tak po prostu olać. Kiedy będziesz znów gotowa by mieć dzidzię, to na pewno sie uda.

Mocno cię ściskam.

[Lukrecja_Borgia]

Moniko, przykro mi bardzo
Ściskam Cię mocno

[Alien]

Ja też mocno ściskam

[homyk]

Napisane przez demonik

Tym razem nie będę mamą...

Moniczko kochana, to najsmutniejsza wiadomość jaką kiedykolwiek przeczytałam na Wizażu Strasznie mi przykro
Trzymaj się Skarbie. Musisz być dzielna. Następnym razem na pewno wszystko dobrze sie ułoży

[paula78]

[nekome]

Demoniku, przykro mi bardzo. Trzymajcie sie, bede o Tobie i Michale cieplutko myslec.

[beliczek]

Monika.
Napiszę to co wczoraj w smsach: jestem z Tobą i rozumiem jak Ci ciężko. Możesz na mnie liczyć.

[ANKA20]

Bardzo mi przykro Trzymaj się i nie załamuj

[E]

Moniko kochana jest mi przeogromnie przykro!!! Jestem myślami z Tobą i jeśli mogę w jakikolwiek sposób wspomóc Cię w trudnych chwilach - mów śmiało

[misioczat]

Monisia, bardzo mi przykro.. Moja kolezanka ostatnio w podobnych okolicznosciach stracila ciaze, wiem, jaki to dramat.. Nic madrego nie napisze.. Po prostu trzymajcie sie..

[iuvenilis]

trzymaj się Kochana...

[elve]

Demonik, napisałam pw.