Długotrwały związek.On kocha,ja chce odejść...

[xsenia35]

napisał, że ma watpliwosci czy cię kocha? To pewnie nie kocha. Jak ktos jest zakochany to wierz mi ale takich rozsterek nie przeżywa. Byłam kiedys w podobnej sytuacji, 10 lat z facetem , który był w stanie zrobic dla mnie wszystko. Jak zaczęło sie walic (z mojej winy, zakochałam sie w moim obecnym mężu) to pszedł nawet na terapie (sam) aby ten pomógł mu mnie na nowo zdobyc. Ale ja i tak odeszłam i nie żałuję, bo mężą kocham tak mocno jak nigdy wczesniej. O tamtym szybko zapomniałam, on teraz mnie nienawidzi.

Myslę, że ty nie kochasz pierwszego partnera i dobrze, ze odeszłas. Czy wyjdzie ci z obecnym , nie sądze, on juz teraz ma wątpliwości, a własnie teraz miłosc powinna byc najsilniejsza. więc? czas pokaże. Tak czy siak podjęłas słuszną decyzję o odejsciu - odzyskałas szanse zgobycia kogos kogo naprawde pokochasz (i nie musi to byc ten do którego poszłas teraz)pa

[Agnesia_]

odkopuję stary wątek, bo czuję się podobnie, mimo że nasz związek ma dopiero 1.5-roczny staż ;(

mój TŻ - ZACYTUJĘ Yrminę - "wspaniały człowiek, o dobrym sercu, uczciwy, rozsądny, kochający, spokojny, pracowity, czuły, opiekuńczy - naprawdę moge o nim mówić w samych superlatywach. dzielnie znosi moje humorki, mój nerwowy, wybuchowy charakter i wiem że barzo mnie kocha. Zawsze tuli, całuję, głaszcze, uspokaja. Wiem że taki mężczyzna to marzenie wielu kobiet.".

w sferze seksualnej jest generalnie nadal w porządku. zawsze znajdujemy czas na pieszczoty/seks, no i jest pierwszym facetem z którym mam orgazm i mam je regularnie. w łóżku jestem spełniona ale.. zarówno wcześniej przy innych mężczyznach, jak i na początku związku z moim TŻ, chodziłam zawsze napalona, chciało mi się zawsze i wszędzie i nawet nie potrzebowałam, by ktoś zajmował się mną, sprawiało mi przyjemność dawanie rozkoszy facetowi teraz po 1.5 roku po prostu mi się na codzień nie chce. jeśli TŻ się zaczyna do mnie dobierać, to od razu nabieram ochoty i nasze igraszki są satysfakcjonujące, ale mnie samej z siebie się już nie chce, a kiedyś to ja potrafiłam rzucać się na niego zawsze i wszędzie. no ale w tej sferze jemu nie mogę niczego zarzucić, ze mną po prostu coś się potentegowało

ale pomijając seks, czego mi w nim brakuje ? szaleństwa ! nie ma w nim takiej hmm, witalności, jest po prostu trochę sztywny. owszem, ma poczucie humoru itd., ale ja potrzebuję szaleństwa. sęk w tym, że to nie jest kwestia 'idźcie zróbcie coś szalonego', nie chodzi o adrenalinę, chodzi ogólnie o sposób bycia, o to, że nie jest takim 'wariatem' w zachowaniu, w sposobie mówienia, w czymkolwiek - nie umiem tego dobrze opisać. o, o PRZEBOJOWOŚĆ mi chodzi ! ;p

dodatkowo TŻ ma tendencję do zamartwiania się, np. o pracę itd. a ja zawsze potrzebowałam faceta, który chwyta byka za rogi. po prostu wiem, że to ja jestem silniejszą osobowością w związku i to ja będę musiała mówić 'Kochanie, weź się w garść, zrób to i to, spróbuj tak i tak, nie zamartwiaj się, bo nic z tego nie wyniknie, trzeba działać!'. czuję, że będę dominować w związku (potrafię, to nie jest jakiś problem), ale chciałam zawsze faceta w 100% męskiego, który potrafi dominować, przy którym będę czuła się tą bezbronną dziewczynką, którą on się zaopiekuje

ogólnie mam parę grzeszków młodości, które mogą być ciężkie do przełknięcia dla faceta. TŻ-towi od początku związku wszystko wyłożyłam na stół, zrozumiał i mnie kocha mimo wszystko. jest wyrozumiały w każdej kwestii, a to przy moim charakterze (i przy mojej rodzinie) jest konieczne. dodatkowo jest niesamowicie rodzinnym człowiekiem, jest zżyty z rodziną, kocha ich, zawsze z szacunkiem do rodziców, uczynny, miał w domu zawsze wiele obowiązków, co tymbardziej przekonuje mnie, że jest idealnym kandydatem na męża i ojca, idealny do stworzenia rodziny. kocha mnie całym sobą. zrobi dla mnie wszystko. On jest jest pierwszą osobą, której powiedziałam kocham.

najdziwniejsze, że poznaliśmy się w sposób, który możnaby uznać za klasyczny przykład przeznaczenia. moje plany w ten dzień dziwnie się pozmieniały, jego jak się potem okazało też, dzięki czemu znaleźliśmy się w tym samym miejscu w tym samym czasie (w którym normalnie wcale nie mieliśmy wtedy być ), spojrzeliśmy na siebie widząc się pierwszy raz w życiu i oboje poczuliśmy, że 'to jest to!'.

na początku związku kiedy wyobraziłam sobie, że moglibysmy się rozejść zaczęłam ryczeć jak bóbr. teraz, kiedy wyobrażam sobie, że nie jesteśmy razem nie czuję nic. [a nawet może nadzieję, że znajdę faceta, który będzie odpowiadał mi w 100%]. kiedyś każda rozłąka była dla mnie męką, teraz nie czuję tęsknoty.

najgorzej, że wiedząc o tym, jak TŻ był skrzywdzony przez poprzednią dziewczynę, zawsze obiecywałam, że ja mu tego nigdy nie zrobię, że przeze mnie nie będzie cierpiał

[essilorka]

Podobny wątek do mojego...
Też byłam z facetem ponad 9 lat... jakis czas temu odeszłam bo raz- już dawno się coś wypaliło, dwa- poznałam kogoś nowego i zaiskrzyło... Poczułam się w końcu spełniona...
Długo myslałam czy zostać i tak sobie dalej tkwić w związku w którym zostało przyzwyczajenie czy odejść i zacząć od nowa... No i odeszłam... Nie żałuje... Jestem teraz szczęśliwa i mam nadzieję, że będę już zawsze z obecnym facetem
Także dziewczyny... Jeżeli nie jesteście pewne co robić, słuchajcie głosu serca... Bo każdy zasługuje na szczęście

[karolinkamalinka]

Napisane przez Agnesia_

najgorzej, że wiedząc o tym, jak TŻ był skrzywdzony przez poprzednią dziewczynę, zawsze obiecywałam, że ja mu tego nigdy nie zrobię, że przeze mnie nie będzie cierpiał

Agnesia będąc z nim z litości, przyzwyczajenia i czegokolwiek innego prócz miłości krzywdzisz go, tym bardziej, kiedy on myśli,że z miłości z nim jesteś. To strasznie banalne,ale tak jest. To co zaczęło się tak romantycznie teraz wydaje ci się chyba nieco nudne...Związek z czasem się zmienia i wiadomo,że potem nie ma już takich "motyli w brzuchu" i to może być naturalna zmiana,ale może być tak,że to facet nie dla Ciebie, może potrzebujesz kogoś innego, innego związku...Trudno to czasem z samą sobą rozstrzygnąć ale tylko Ty sama możesz odpowiedzieć sobie na pytanie, czy być z nim czy szukać dalej.

[essilorka]

Całkowicie popieram wypowiedź mojej poprzedniczki... Nie ma co byc na siłę w związku w którym osoba czuje się niespełniona, a im dłużej się zwleka z rozstaniem, tym gorzej (wiem to z własnego doświadczenia).

[LUCRETIA82]

Napisane przez taka taka

coś w tym jest
ja powiedziałabym, bądź ze swoim byłym partnerem szczera, nawet jeśli to będzie okrutne
czy powiedziałaś mu że odchodzisz do kogoś innego? powinien to wiedzieć, powinien wiedzieć, że to koniec (piszę o tym bo osoby porzucone często nie do końca wiedzą, albo nie chcą o tym wiedzieć, trzeba im to bardzo jasno i prosto, często w okrutny sposób powiedzieć)
nawet jeśli mielibyście jeszcze kiedyś ze sobą być, bo przecież tak też może się zdarzyć

neistety zgadzam się z tobą mowie neistety bo czliwiek nie chce skrzywdzic kogos ale czasem lepiej powiedziec wprost i nei robic nadziei skoro wiadomo ze ty już nic nie czujesz.ja nie chcialam mowic mezowi ze to koniec(akurat u nas chodzilo o inne rzeczy faceta nie mailam ale to nieistotne)az w koncu doprowadzil mnei na skraj zalamania i pwoeidzialam mu bardzo ostro ze nic juz nei bedzie i ze ma nie miec cienia nadziei bo inaczej nie zrozumial, mowilam mu co chwile mnie kocham cie nie kocham cie (wiem to straszne ale musialam) a on swoje ale ja ciebie tak itd.w koncu przestal to mowic bo chyba mnie zneinawidził i wreszcie sie wyprowadzil

[Biedronilla]

Napisane przez karolinkamalinka

Agnesia będąc z nim z litości, przyzwyczajenia i czegokolwiek innego prócz miłości krzywdzisz go, tym bardziej, kiedy on myśli,że z miłości z nim jesteś. To strasznie banalne,ale tak jest. To co zaczęło się tak romantycznie teraz wydaje ci się chyba nieco nudne...Związek z czasem się zmienia i wiadomo,że potem nie ma już takich "motyli w brzuchu" i to może być naturalna zmiana,ale może być tak,że to facet nie dla Ciebie, może potrzebujesz kogoś innego, innego związku...Trudno to czasem z samą sobą rozstrzygnąć ale tylko Ty sama możesz odpowiedzieć sobie na pytanie, czy być z nim czy szukać dalej.

Zgadzam się również. Mądrze napisane.

[Agnesia_]

Napisane przez karolinkamalinka

Agnesia będąc z nim z litości, przyzwyczajenia i czegokolwiek innego prócz miłości krzywdzisz go, tym bardziej, kiedy on myśli,że z miłości z nim jesteś. To strasznie banalne,ale tak jest. To co zaczęło się tak romantycznie teraz wydaje ci się chyba nieco nudne...Związek z czasem się zmienia i wiadomo,że potem nie ma już takich "motyli w brzuchu" i to może być naturalna zmiana,ale może być tak,że to facet nie dla Ciebie, może potrzebujesz kogoś innego, innego związku...Trudno to czasem z samą sobą rozstrzygnąć ale tylko Ty sama możesz odpowiedzieć sobie na pytanie, czy być z nim czy szukać dalej.

przez pewien czas myślałam, że po prostu zakochanie przeszło w miłość, że to chyba dobrze, że teraz to uczucie jest dojrzalsze, że nie ma różowych okularów. ale z czasem zamiast myśleć, że zakochanie przeszło w miłość zaczęłam czuć, że raczej zakochanie przeszło bardziej w przyjaźń.

stworzyłam ostatnio demotywatora o wewnętrznym rozdarciu i większość ludzi komentowało 'nie wolno trwać w takim związku' itd. natomiast zacytuję inny komentarz: "Czegoś brakuje...może i dobrze! Na świecie nie ma ideałów. I dlatego miłość jest piękna. Mam podobnie.
Ostatnio to zauważyłam. I wiele myślałam o zakończeniu związku. Ale teraz wiem, że to byłby największy błąd w moim życiu, ponieważ straciłabym coś, czego szukałam. Niestety za bardzo to sobie wyidealizowałam. A nie chcę ideału, bo GO NIE MA! Cieszę się tym co mam, chodź ma wiele wad. Kocham go!" to pokazuje, że jednak może warto trwać w tym ?

ostatnio powiedziałam TŻ-towi prosto w oczy, że nie wiem czy go kocham, że często płaczę, że płaczę jadąc do niego, że nawet gdybyśmy rozeszli się 'na chwilę', by zatęsknić, to bym nie tęskniła itd. po prostu wyrzuciłam z siebie wszystko, chyba zwaliło go to z nóg. zapytał wprost, czy chcę się rozstać, powiedziałam "nie wiem, nie...". i najśmieszniejsze, że spotkaliśmy się na drugi dzień, a ja czułam się tak lekko, tak dobrze, tak.. szczęśliwie ? że cieszę się że go mam, że mam go takiego jakim jest. powiedział, że mogłabym chociaż to wszystko zrobić po weekendzie, chociaż udać że niby coś sobie przemyślałam, a nie tak na drugi dzień zachowuję się jakby nigdy nic, po tym jak powiedziałam tyle gorzkich i strasznych słów. ale ja naprawdę czułam się świetnie ! nie wiem dlaczego. może ulżyło mi, że o wszystkim powiedziałam mu dzień wcześniej ? aczkolwiek i tak nie ma żadnych fajerwerków czy też motylków w brzuszku, ale przynajmniej było mi dobrze, a w ostatnim okresie drażnił mnie samą swoją obecnością

o Boże.... ;p

[Kuracjuszka]

Witam wszystkie forumiczki,
Sama nie wiem od czego zacząć.....Wątek założony przez Yrminę jest mi bardzo bliski. Żałuję że nie ma dalszych wieści co tam u Niej słychać. Czytając niedawno jej pierwszy wpis miałam wrażenie, że czytam o sobie samej. Oczywiście są różnice w naszych historiach, ale emocje jakie mną targają są przerażająco podobne. Nigdy nie sądziłam, że znajdę się w takiej sytuacji. Kiedyś wszystko było dla mnie białe albo czarne, a teraz są wszystkie kolory. Stwierdziłam że muszę to z siebie wyrzucić, bo mam wrażenie że lada moment eksploduję Mam kochających mnie rodziców, fajnych przyjaciół ale......., no właśnie ale, oni podchodzą do całej sprawy co zrozumiałe bardzo emocjonalnie, a nie chcę jeszcze sobie dodawać stresu, że oni się stresują.....oj zamotałam

Ale od początku. Mam +/- 30 lat. Od półtora roku jestem mężatką. Ze sobą jesteśmy parę lat więcej. Obecnie stoję przed poważną decyzją co robić. Odejść czy zostać. Co jest nie tak?, zarówno wszystko jak i nic. Nie chcę tutaj podawać konkretnych przykładów, bo oczywiście paraliżuje mnie strach, że a nóż od trafi na ten wpis. Tak czy owak w oczach rodziny, przyjaciół, znajomych uchodzimy za zgraną parę. Wszyscy go polubili. No po prostu istna sielanka. Bo tak naprawdę jest to bardzo dobry facet. Kocha mnie bardzo. Przez te wszystkie lata był i jest we mnie zapatrzony, ani razu mnie nie obraził, ma fantastyczną ciepłą rodzinę. Cały swój czas chciałby spędzać ze mną itp itd. Mnie się wydawało, że ja również tego pragnę, ale teraz już sama nie wiem. Duszę się. Mam wrażenie, że mentalnie zaczynam mieć spokojnie 10 lat więcej. Że wszystko już do końca życia mam zaplanowane......aaaaaa. Nie chcę go skrzywdzić, ale wariuję. Nie bez znaczenia też jest czas naszego poznania się oraz istnienie pewnego kogoś. Nie nie nie zdradziłam swojego męża....nie fizycznie, ale psychicznie to już sama nie wiem. Z ktosiem byliśmy kiedyś ze sobą krótko zanim poznałam obecnego męża. Z pewnych przyczyn musieliśmy się wtedy rozstać. Przez lata widzieliśmy się zaledwie parę razy na kawie (próśb o spotkanie było znacznie więcej z jego strony, jednak ja odmawiałam, wydawało mi się to nie ma sensu). Iskrzyło i iskrzy między nami zawsze. Zapewne nie jedna z was teraz stuknie się w głowę i zapyta to po co ona brała ślub? A odpowiedź jest taka ........Wydawało mi się że to jest to czego pragnę, że ewentualne moje wątpliwości to jakieś urojenia, że przecież nie może być inaczej, że wszystko jest takie jak powinno być, że inne rozwiązania nie mają sensu, bo wszystko jest takie idealne. A teraz wiem że nic nie jest idealne i nie było. W połowie wakacji złapał mnie emocjonalny dół. W konsekwencji pozwoliłam sobie na większe otwarcie do ktosia. Od tego czasu kaw i herbat wypiliśmy hektolitry. Wszystko odżyło (a raczej chyba przez te lata emocje były tylko lekko uśpione). Tęsknię za nim. Jak przytula mnie na pożegnanie, to bym chciała, aby ta chwila trwała i trwała. Wiem, że nie jest ideałem, ale nie mogę przestać o nim myśleć, on zresztą o mnie też nie. .................Nie wiem co zrobić. Próbowałam rozmawiać z mężem że nie jest ok. On co trudno się dziwić przyjmuje to strasznie. Widzę że cierpi a ja razem z nim, że mu to robięJa wiem, że on byłby ze mną na dobre i na złe tak jak zresztą obiecywał. I że możemy tak sobie spokojnie żyć. Wiem też że życie z ktosiem z różnych przyczyn miałoby dużą dawkę niepewności i adrenaliny.

Chce mi się płakać.......

[Biedronilla]

Napisane przez Kuracjuszka

Witam wszystkie forumiczki,
Sama nie wiem od czego zacząć.....Wątek założony przez Yrminę jest mi bardzo bliski. Żałuję że nie ma dalszych wieści co tam u Niej słychać. Czytając niedawno jej pierwszy wpis miałam wrażenie, że czytam o sobie samej. Oczywiście są różnice w naszych historiach, ale emocje jakie mną targają są przerażająco podobne. Nigdy nie sądziłam, że znajdę się w takiej sytuacji. Kiedyś wszystko było dla mnie białe albo czarne, a teraz są wszystkie kolory. Stwierdziłam że muszę to z siebie wyrzucić, bo mam wrażenie że lada moment eksploduję Mam kochających mnie rodziców, fajnych przyjaciół ale......., no właśnie ale, oni podchodzą do całej sprawy co zrozumiałe bardzo emocjonalnie, a nie chcę jeszcze sobie dodawać stresu, że oni się stresują.....oj zamotałam

Ale od początku. Mam +/- 30 lat. Od półtora roku jestem mężatką. Ze sobą jesteśmy parę lat więcej. Obecnie stoję przed poważną decyzją co robić. Odejść czy zostać. Co jest nie tak?, zarówno wszystko jak i nic. Nie chcę tutaj podawać konkretnych przykładów, bo oczywiście paraliżuje mnie strach, że a nóż od trafi na ten wpis. Tak czy owak w oczach rodziny, przyjaciół, znajomych uchodzimy za zgraną parę. Wszyscy go polubili. No po prostu istna sielanka. Bo tak naprawdę jest to bardzo dobry facet. Kocha mnie bardzo. Przez te wszystkie lata był i jest we mnie zapatrzony, ani razu mnie nie obraził, ma fantastyczną ciepłą rodzinę. Cały swój czas chciałby spędzać ze mną itp itd. Mnie się wydawało, że ja również tego pragnę, ale teraz już sama nie wiem. Duszę się. Mam wrażenie, że mentalnie zaczynam mieć spokojnie 10 lat więcej. Że wszystko już do końca życia mam zaplanowane......aaaaaa. Nie chcę go skrzywdzić, ale wariuję. Nie bez znaczenia też jest czas naszego poznania się oraz istnienie pewnego kogoś. Nie nie nie zdradziłam swojego męża....nie fizycznie, ale psychicznie to już sama nie wiem. Z ktosiem byliśmy kiedyś ze sobą krótko zanim poznałam obecnego męża. Z pewnych przyczyn musieliśmy się wtedy rozstać. Przez lata widzieliśmy się zaledwie parę razy na kawie (próśb o spotkanie było znacznie więcej z jego strony, jednak ja odmawiałam, wydawało mi się to nie ma sensu). Iskrzyło i iskrzy między nami zawsze. Zapewne nie jedna z was teraz stuknie się w głowę i zapyta to po co ona brała ślub? A odpowiedź jest taka ........Wydawało mi się że to jest to czego pragnę, że ewentualne moje wątpliwości to jakieś urojenia, że przecież nie może być inaczej, że wszystko jest takie jak powinno być, że inne rozwiązania nie mają sensu, bo wszystko jest takie idealne. A teraz wiem że nic nie jest idealne i nie było. W połowie wakacji złapał mnie emocjonalny dół. W konsekwencji pozwoliłam sobie na większe otwarcie do ktosia. Od tego czasu kaw i herbat wypiliśmy hektolitry. Wszystko odżyło (a raczej chyba przez te lata emocje były tylko lekko uśpione). Tęsknię za nim. Jak przytula mnie na pożegnanie, to bym chciała, aby ta chwila trwała i trwała. Wiem, że nie jest ideałem, ale nie mogę przestać o nim myśleć, on zresztą o mnie też nie. .................Nie wiem co zrobić. Próbowałam rozmawiać z mężem że nie jest ok. On co trudno się dziwić przyjmuje to strasznie. Widzę że cierpi a ja razem z nim, że mu to robięJa wiem, że on byłby ze mną na dobre i na złe tak jak zresztą obiecywał. I że możemy tak sobie spokojnie żyć. Wiem też że życie z ktosiem z różnych przyczyn miałoby dużą dawkę niepewności i adrenaliny.

Chce mi się płakać.......

Nie za ciekawa sytuacja.. Nie napisałaś nic o uczuciach do męża; kochasz go jeszcze,czy już tylko zastanawiasz się jak zakończyć to małżeństwo? Szkoda, że kiedy pojawił się między wami kryzys nie próbowałaś jakoś go rozwiązać, spróbować, by było jak dawniej tylko pozwoliłaś aby znajomość z 'ktosiem' się rozwinęła, w sumie to najgorsze co mogłaś zrobić. Tymbardziej, że jak sama piszesz zawsze między wami iskrzyło, więc można było się domyśleć jak się to potoczy... No żal mi w tym momencie męża twojego bo zdaje się jest na przegranej pozycji. Ja nie będę cię namawiać, byś tkwiła w czymś co nie daje ci szczęścia, ale radzę byś podjęła decyzję w miarę szybko, bo spotykając się z tym 'ktosiem' zachowujesz się nie fer wobec męża. Nie sądzę by sobie na to zasłużył, poza tym jeszcze pytanie, czy on wie o tych waszych spotkaniach i wzajemnych uczuciach? Bo może jakby wiedział to sam podjął by decyzję

[kalincia]

Chcesz odejść, to odejdź. Da się. Wiem to. Lepiej nie będzie. chcesz tak tkwić?

[krolowaa]

a ja dzis powiedziałam tż ,ze chce rozwodu
hmm historia długa ale tak w streszczeniu
znamy sie 10 lat a 9 jestesmy po ślubie ,mamy 2 dzieci
mój tż od 7 lat pracuje w irl w polsce bywa co 2,5 miesiaca
a najwazniejsze rok temu poznałam faceta [żonatego] w którym sie bardzo zakochałam z ogromna wzajemnoscią to trwa do dzis.
dręczy mnie ta cała sytuacja ,mojemu tz powiedziałam o zdradzie kilka mies temu ,myslalam ze mnie zostawi ale nie on mówi ze kocha ale dręczy mnie na kazdym kroku i przypomina co zrobiłam...obiecywał ze przestanie ale nie ,nadal to robi w kazdym momencie...
a tak podsumowując facet ,którego poznałam jest moim ideałem pod względem charakteru ,tego sie nie da opisac ,lubimy to samo,myslimy tak samo ...
z tz tego nie miałam ,nasze charaktery sie gdzies tam gubiły ,kazdy wolał co innego ,niby razem ale osobno..hmm

[preetamsingh]

Napisane przez krolowaa

a ja dzis powiedziałam tż ,ze chce rozwodu
hmm historia długa ale tak w streszczeniu
znamy sie 10 lat a 9 jestesmy po ślubie ,mamy 2 dzieci
mój tż od 7 lat pracuje w irl w polsce bywa co 2,5 miesiaca
a najwazniejsze rok temu poznałam faceta [żonatego] w którym sie bardzo zakochałam z ogromna wzajemnoscią to trwa do dzis.
dręczy mnie ta cała sytuacja ,mojemu tz powiedziałam o zdradzie kilka mies temu ,myslalam ze mnie zostawi ale nie on mówi ze kocha ale dręczy mnie na kazdym kroku i przypomina co zrobiłam...obiecywał ze przestanie ale nie ,nadal to robi w kazdym momencie...
a tak podsumowując facet ,którego poznałam jest moim ideałem pod względem charakteru ,tego sie nie da opisac ,lubimy to samo,myslimy tak samo ...
z tz tego nie miałam ,nasze charaktery sie gdzies tam gubiły ,kazdy wolał co innego ,niby razem ale osobno..hmm

Facet jest żonaty. Czego oczekujesz? że zostawi swoją rodzinę? Pomyslałaś o tamtej kobiecie, czy może wciskał Ci kit, że "żona go nie rozumie" i "praktycznie już się mają rozwodzić"....
Litości...

[krolowaa]

Napisane przez preetamsingh

Facet jest żonaty. Czego oczekujesz? że zostawi swoją rodzinę? Pomyslałaś o tamtej kobiecie, czy może wciskał Ci kit, że "żona go nie rozumie" i "praktycznie już się mają rozwodzić"....
Litości...

wiem,ze to co teraz napisze zabrzmi delikatnie ujmując strasznie ale kobieta mojego kochanka to moja dobra kolezanka ,miedzy nimi jest tragicznie ...
a tak odpowiem on dla mnie zostawi rodzine !

[preetamsingh]

Napisane przez krolowaa

wiem,ze to co teraz napisze zabrzmi delikatnie ujmując strasznie ale kobieta mojego kochanka to moja dobra kolezanka ,miedzy nimi jest tragicznie ...
a tak odpowiem on dla mnie zostawi rodzine !

boże czy nie uczciwiej jest NAJPIERW zakończyć jeden związek a potem wskakiwać w drugi??- to tyczy się i kobiety i faceta

[dzinek]

jesne ze uczciwiej
ale malo jest na tym swiecie ludzi uczciwych w stosunku do samych siebie a co dopiero innych
Kazdy orze jak moze

[Ivy123]

Napisane przez krolowaa

wiem,ze to co teraz napisze zabrzmi delikatnie ujmując strasznie ale kobieta mojego kochanka to moja dobra kolezanka ,miedzy nimi jest tragicznie ...
a tak odpowiem on dla mnie zostawi rodzine !

[krolowaa]

Napisane przez dzinek

jesne ze uczciwiej
ale malo jest na tym swiecie ludzi uczciwych w stosunku do samych siebie a co dopiero innych
Kazdy orze jak moze

nie o to do konca chodzi ale nie zawsze sie da tak uczciwie od poczatku ....ludzie niestety sa rózni,niektóre sprawy załatwia sie tak żeby skrzywdzic jak najmniej ta druga osobe
druga kwestia jezeli ktos nie był w podobnej sytuacji to nie moze tego wiedziec.
kolejna kwestia sama zdrada a romans to zupelnie cos innego
u mnie najpierw była miłosc potem reszta .

[preetamsingh]

Napisane przez krolowaa

nie o to do konca chodzi ale nie zawsze sie da tak uczciwie od poczatku ....ludzie niestety sa rózni,niektóre sprawy załatwia sie tak żeby skrzywdzic jak najmniej ta druga osobe
druga kwestia jezeli ktos nie był w podobnej sytuacji to nie moze tego wiedziec.
kolejna kwestia sama zdrada a romans to zupelnie cos innego
u mnie najpierw była miłosc potem reszta .

Nie zrozum mnie źle- życzę Ci szczęścia, ale wydaje mi się, że ta kobieta Twojego kochanka tez będzie cierpieć, zwłaszcza, że piszesz, że to Twoja koleżanka, ona w ogóle wie o Was?

[krolowaa]

Napisane przez preetamsingh

Nie zrozum mnie źle- życzę Ci szczęścia, ale wydaje mi się, że ta kobieta Twojego kochanka tez będzie cierpieć, zwłaszcza, że piszesz, że to Twoja koleżanka, ona w ogóle wie o Was?

nie nic nie wie
nie zebym ją chciała oczerniac ale ona ma cos z psychika,ostatnio mówiła ,ze nie raz miała ochote podciąć sobie żyły i ze dzieci zabierze ze soba z tego świata ,jest bardzo nerwową osobą
napewno nie chciałabym zeby wyszło na jaw ze to z mojej winy ,nigdy nie wiesz co taka osoba może zrobic
a czy bedzie cierpiec ...nie jestem wredotą ale kazdy jest kowalem swojego losu ,męża traktuje jak chłopaka na posyłki -ogólnie zle wiec nie ma sie co dziwic

[Biedronilla]

Napisane przez krolowaa

nie nic nie wie
nie zebym ją chciała oczerniac ale ona ma cos z psychika,ostatnio mówiła ,ze nie raz miała ochote podciąć sobie żyły i ze dzieci zabierze ze soba z tego świata ,jest bardzo nerwową osobą
napewno nie chciałabym zeby wyszło na jaw ze to z mojej winy ,nigdy nie wiesz co taka osoba może zrobic
a czy bedzie cierpiec ...nie jestem wredotą ale kazdy jest kowalem swojego losu ,męża traktuje jak chłopaka na posyłki -ogólnie zle wiec nie ma sie co dziwic

A ty skąd to wiesz? Za prześcieradło u nich robisz, czy w szafie siedzisz i posłuchujesz jak im się życie na codzień układa??? Może taka nerwowa bo widzi, że facet ją w bambuko robi i nerwy jej puszczają, nie pomyslałaś o tym?? Nie ma to jak z buciorami się komuś w życie wpieprzać i jeszcze go oczerniać, że taka świruska z niej, a ty to kto anioł zbawiciel

[krolowaa]

Napisane przez Biedronilla

A ty skąd to wiesz? Za prześcieradło u nich robisz, czy w szafie siedzisz i posłuchujesz jak im się życie na codzień układa??? Może taka nerwowa bo widzi, że facet ją w bambuko robi i nerwy jej puszczają, nie pomyslałaś o tym?? Nie ma to jak z buciorami się komuś w życie wpieprzać i jeszcze go oczerniać, że taka świruska z niej, a ty to kto anioł zbawiciel

widze ze wzburzyłas sie ,ciebie tez tż zdradził
wiem wszystko tak ;jak rozmawiam z nią ona mi mówi o swoich problemach ,wrecz marudzi ,czasami mam juz dosc słuchania
a on mówi o nich równiez wiec ,trudno zebym nie wiedziała
i jeszcze jedna kwestia to on pierwszy powiedział ,ze mnie kocha !!! zdziwiona ?

[Biedronilla]

Napisane przez krolowaa

widze ze wzburzyłas sie

a owszem, oburzała i oburza mnie wciąż hipokryzja, zakłamanie, dwulicowość i temu podobne zjawiska
Wyobraź sobie, że zwierzasz się swojej najlepszej kumpeli ze swoich problemów małżeńskich a potem dowiadujesz się, że ta kumpela radośnie bzykała sie z twoim mężem za twoimi plecami, miodzio nie?

[Qaren]

Na szczęście nie miałam takiej sytuacji ale jabym się dowiedziała, że moja przyjaciółka bzykała się z MOIM mężem to chyba skończyłabym w więzieniu za zabójstwo

[krolowaa]

ok koleżanka koleżanka a przepraszam co z mężem? niewinny czy jak?
chyba jednak mocniej związany z żona niz ja z kolezanką ?
pisałam wczesniej nigdy do głowy by mi nie przyszło zeby wchodzic w takie układy ale ...facet sie zakochał i naprawde szaleje za mną
juz raz próbowałam to skonczyc dla świetego spokoju itp ale on sie odzywa mówi ze kocha i teskni i za nic nie chce zrywac tej znajomosci...
stało sie takie rzeczy sie zdarzają ....

[kalincia]

Czasem uczucie wybiera za nas. Kroolowo, byłam w takiej sytuacji. Oboje mieliśmy partnerów z moim ukochanym, gdy się poznaliśmy. Z tym, że ja nie znałam jego żony. Wszyscy mi mówili, że to bez perspektyw, że będę cierpieć, bo facet nie odejdzie od żony, nawet jeśli łączy ich tylko przyzwyczajenie. Odszedł, jesteśmy razem, kochamy się. Też oberwałam na tym forum, bo "zabrałam innej faceta". Facet nie rzecz - sam decyduje. Nie dziwię się, że wybiera miłość zamiast tkwienia w zimnym związku. A są tacy, których rzeczywiście "żona nie rozumie i wcale ze sobą nie śpią". Traktowani jak "przynieś, podaj, pozamiataj". I jeszcze "zapłać". Dbaj dziewczyno o swoje szczęście. Jego decyzja o odejściu do ciebie, nie czyni ciebie winną. Każdy wybiera sam.

[krolowaa]

Napisane przez kalincia

Czasem uczucie wybiera za nas. Kroolowo, byłam w takiej sytuacji. Oboje mieliśmy partnerów z moim ukochanym, gdy się poznaliśmy. Z tym, że ja nie znałam jego żony. Wszyscy mi mówili, że to bez perspektyw, że będę cierpieć, bo facet nie odejdzie od żony, nawet jeśli łączy ich tylko przyzwyczajenie. Odszedł, jesteśmy razem, kochamy się. Też oberwałam na tym forum, bo "zabrałam innej faceta". Facet nie rzecz - sam decyduje. Nie dziwię się, że wybiera miłość zamiast tkwienia w zimnym związku. A są tacy, których rzeczywiście "żona nie rozumie i wcale ze sobą nie śpią". Traktowani jak "przynieś, podaj, pozamiataj". I jeszcze "zapłać". Dbaj dziewczyno o swoje szczęście. Jego decyzja o odejściu do ciebie, nie czyni ciebie winną. Każdy wybiera sam.

ładnie to ujęłaś dziekuje za wsparcie

[montita]

Cześć dziewczyny... Też mam podobny problem i nie radze sobie. Ponad 10 lat jestem z facetem o którym mogłabym pisać w samych superlatywach ale nie jest tak jak być powinno. Kiedyś już się z nim rozstałam, ale wróciłam po półrocznej przerwie bo się cały czas na siebie natykaliśmy, widywaliśmy ze wspólnymi znajomymi i tak jakoś wyszło. Poza tym nacisk przyjació i rodziny też zrobił swoje. Przez jakiś czas było ok ale we mnie w sumie się wszystko wypaliło a co gorsze- zablokowałam się na jego uczucia. To pracowity facet, zaradny, mam w nim oparcie w wielu sprawach, ale bardziej chyba traktuje go jako przyjaciela... Unikam z nim zbliżeń, fizycznej bliskości, bo po prostu nie chce tego od NIEGO. Irytuje mnie wręcz, kiedy on mnie dotyka, czy przytula a do seksu się zwyczajnie zmuszam... To nie jest normalne... Widzę, że to go boli, że jestem taka oziębła, ale co ja mam zrobić? Na siłę się nie zmienie, bo tak nie idzie... Coraz częściej myśle, by to zakończyć, bo nie jestem szczęśliwa, ale się boję, że jak go zostawie, to on się nie pozbiera...
Co robić? Macie jakieś wskazówki?

[Biedronilla]

Napisane przez krolowaa

ładnie to ujęłaś dziekuje za wsparcie

o jak miło, nie ma to jak porządne wsparcie

Tylko widzisz, ja nie o tym kto komu miłość wyznawał i generalnie jak to między wami było tylko, że nie masz cywilnej odwagi kumpeli powiedzieć 'słuchaj, bzykam się z twoim mężem', czy też (wersja dla tchórzy), zakończyć JAKOŚ tę znajomość z nią .

Dla mnie te relacje są chore i tyle.

---------- Dopisano o 20:34 ---------- Poprzedni post napisano o 20:24 ----------

Napisane przez montita

Cześć dziewczyny... Też mam podobny problem i nie radze sobie. Ponad 10 lat jestem z facetem o którym mogłabym pisać w samych superlatywach ale nie jest tak jak być powinno. Kiedyś już się z nim rozstałam, ale wróciłam po półrocznej przerwie bo się cały czas na siebie natykaliśmy, widywaliśmy ze wspólnymi znajomymi i tak jakoś wyszło. Poza tym nacisk przyjació i rodziny też zrobił swoje. Przez jakiś czas było ok ale we mnie w sumie się wszystko wypaliło a co gorsze- zablokowałam się na jego uczucia. To pracowity facet, zaradny, mam w nim oparcie w wielu sprawach, ale bardziej chyba traktuje go jako przyjaciela... Unikam z nim zbliżeń, fizycznej bliskości, bo po prostu nie chce tego od NIEGO. Irytuje mnie wręcz, kiedy on mnie dotyka, czy przytula a do seksu się zwyczajnie zmuszam... To nie jest normalne... Widzę, że to go boli, że jestem taka oziębła, ale co ja mam zrobić? Na siłę się nie zmienie, bo tak nie idzie... Coraz częściej myśle, by to zakończyć, bo nie jestem szczęśliwa, ale się boję, że jak go zostawie, to on się nie pozbiera...
Co robić? Macie jakieś wskazówki?

Nie ma bezbolesnych rozstań. Pytanie tylko, czy cierpieć będziesz ty - zostając z nim, czy on - kiedy się rozejdziecie... Za to im dłużej będziesz w tym tkwiła tym gorzej, szkoda też marnować kolejne lata w oczekiwaniu na cud, bo chyba tylko on mógłby coś między wami zmienić. Oczywiście mam na myśli ciebie, nie wierzę po prostu w to, że twoje uczucia co do niego się zmienią. Zbyt dużo tego jest zwyczajnie...

[krolowaa]

Biedronilla znajomosc z nią zakonczyłam..spotykamy sie czasami w szkole no ale to siła wyższa
a z drugiej strony łatwo sie mówi trudniej wykonac pewne tak delikatne kwestie.
inna kwestia mamy swoje plany ale po mału z tym wszystkim...co nagle to po diable !
wszystko w swoim czasie

---------- Dopisano o 23:26 ---------- Poprzedni post napisano o 23:23 ----------

Napisane przez montita

Cześć dziewczyny... Też mam podobny problem i nie radze sobie. Ponad 10 lat jestem z facetem o którym mogłabym pisać w samych superlatywach ale nie jest tak jak być powinno. Kiedyś już się z nim rozstałam, ale wróciłam po półrocznej przerwie bo się cały czas na siebie natykaliśmy, widywaliśmy ze wspólnymi znajomymi i tak jakoś wyszło. Poza tym nacisk przyjació i rodziny też zrobił swoje. Przez jakiś czas było ok ale we mnie w sumie się wszystko wypaliło a co gorsze- zablokowałam się na jego uczucia. To pracowity facet, zaradny, mam w nim oparcie w wielu sprawach, ale bardziej chyba traktuje go jako przyjaciela... Unikam z nim zbliżeń, fizycznej bliskości, bo po prostu nie chce tego od NIEGO. Irytuje mnie wręcz, kiedy on mnie dotyka, czy przytula a do seksu się zwyczajnie zmuszam... To nie jest normalne... Widzę, że to go boli, że jestem taka oziębła, ale co ja mam zrobić? Na siłę się nie zmienie, bo tak nie idzie... Coraz częściej myśle, by to zakończyć, bo nie jestem szczęśliwa, ale się boję, że jak go zostawie, to on się nie pozbiera...
Co robić? Macie jakieś wskazówki?

taki związek nie ma sensu ....szkoda marnowac czas i zawracac komus głowe