Książki podróżnicze

[almondfairy]

Napisane przez maddzia007

Ja dziś byłam w bibliotece z zamiarem pożyczenia książek Kingi Choszcz ale niestety moja biblioteka żadnej nie posiada

moja też niestety żadnej z jej książek nie posiada, podobnie zresztą jak wielu innych - tych podróżniczych. dlatego Moją Afrykę Kingi ostatnio kupiłam, a na kolejną jej książkę muszę trochę pooszczędzac

[aknishia]

przede wszystkim książki alfreda szklarskiego o przygodach Tomka , dalej to książki Cejrowskiego są śmieszne np gringo wśród dzikich plemion, książki tonego halika i jeszcze tam pare ale lepiej samemu podróżować nawet jak sie ma mało kasy niż czytać o podróżach.

[szyszunia_32]

przyłączam się do wątku, bo sama trochę podróżuję i czytam o swiecie. Lubię gdzieś jechać i dużo się wcześniej dowiedzieć o miejscu, które mam odwiedzić. Często też czytam w podróży jakieś reportaże, żeby jeszcze lepiej się wczuć w atmosferę miejsca. Osobiście jestem fanką Ryszarda Kapuścińskiego (mam całą kolekcję na półce). Bardzo mi też przypadł do gustu Jacek Pałkiewicz, który nie tyle pisze dzienniki z podróży, co dzieli się jak przetrwać w trudnym klimacie czy podrzuca mnóstwo ciekawostek. Jego "Syberia" zrobiła na mnie ogromne wrażenie. W ogóle lubię serię Poznaj Świat, książki są ciekawe i pięknie wydane.
Jeśli chodzi o podróżników i ich niesamowite relacje to proponuję wam również stronę internetową pewnej bardzo fajnej pary. Przejechali we dwójkę całą Afrykę samochodem, pedałowali rowerami do Pekinu i w ogóle gdzie oni nie byli. Zainspirowali mnie bardzo do podróży na własną rękę. Byłam na ich wieczorze w warszawskiej knajpce. Z jaką pasją potrafią opowiadać... Od razu chce się wsiąść do pociągu byle jakiego. Polecam www.naszymsladem.pl.

[funfelka12]

o ja też czytałam Pałkiewicza, to wielki podróżnik i znawca survivalu. Polecam jego "Pasję życia".

[almondfairy]

Napisane przez aknishia

przede wszystkim książki alfreda szklarskiego o przygodach Tomka , dalej to książki Cejrowskiego są śmieszne np gringo wśród dzikich plemion, książki tonego halika i jeszcze tam pare ale lepiej samemu podróżować nawet jak sie ma mało kasy niż czytać o podróżach.

ja tam lubię czytac podróżnicze. poznac np. kulturę danego kraju. też wtedy podróżuję - tyle, że w wyobraźni.

Napisane przez szyszunia_32

przyłączam się do wątku, bo sama trochę podróżuję i czytam o swiecie. Lubię gdzieś jechać i dużo się wcześniej dowiedzieć o miejscu, które mam odwiedzić. Często też czytam w podróży jakieś reportaże, żeby jeszcze lepiej się wczuć w atmosferę miejsca. Osobiście jestem fanką Ryszarda Kapuścińskiego (mam całą kolekcję na półce). Bardzo mi też przypadł do gustu Jacek Pałkiewicz, który nie tyle pisze dzienniki z podróży, co dzieli się jak przetrwać w trudnym klimacie czy podrzuca mnóstwo ciekawostek. Jego "Syberia" zrobiła na mnie ogromne wrażenie. W ogóle lubię serię Poznaj Świat, książki są ciekawe i pięknie wydane.
Jeśli chodzi o podróżników i ich niesamowite relacje to proponuję wam również stronę internetową pewnej bardzo fajnej pary. Przejechali we dwójkę całą Afrykę samochodem, pedałowali rowerami do Pekinu i w ogóle gdzie oni nie byli. Zainspirowali mnie bardzo do podróży na własną rękę. Byłam na ich wieczorze w warszawskiej knajpce. Z jaką pasją potrafią opowiadać... Od razu chce się wsiąść do pociągu byle jakiego. Polecam www.naszymsladem.pl.

czytam teraz Heban, wcześniej był Cesarz też bardzo mi się podobają, ale mnie interesuje głównie Afryka, więc nie wiem czy sięgnę po pozostałe pozycje ale fakt - styl pisania rewelacyjny

[Tygrysicaaaaaa]

Lubię Wojciecha Cejrowskiego i chętnie sięgam po jego pozycje wydawnicze.Ostatnio Rio Anaconda.Bardzo interesująca książka.

[aknishia]

Napisane przez Tygrysicaaaaaa

.Ostatnio Rio Anaconda.Bardzo interesująca książka.

zgadzam sie w 100 procentach

[hihicz]

"Gringo wśród dzikich plemion" wydaje mi się lepsza, ale może to moje subiektywne wrażenie. Ogólnie muszę przyznać, że Cejrowski zaskoczył mnie swoją twórczością. Jego książki mają w sobie takie coś, że zaczynasz czytać i czytasz póki nie skończysz. Przynajmniej te, które miałam w łapkach

[sweet_sofia]

Ja też jestem fanką Kapuścińskiego, ale to bez dwóch zdań reportaże wielkiego formatu, czytałam też Pałkiewicza - dużo porad i ciekawostek. Cejrowski pisze z humorem, choć moim zdaniem dużo koloruje. Zaglądałam na tę stronę podróżników, o których pisze szyszunia i faktycznie ich podboje są imponujące. Oh, żeby tak trafić szóstkę w totka i ruszyć przed siebie...

[brizoo]

Kiedyś zostały świetnie wydane pamiętniki Kazimierza Nowaka z podróży...

[emememsik]

Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd.

[Jula84]

Ja właśnie kończę czytać "Ekstremalne wyprawy" Nick'a Middleton'a.
Fajna, szybko się czyta, polecam.

[girls1394]

Jeżeli kogoś to interesuje to w Biedronce są promocje na książkę Cejrowskiego, Pawlikowskiej i Wojciechowskiej.

[2016070150903]

Napisane przez girls1394

Jeżeli kogoś to interesuje to w Biedronce są promocje na książkę Cejrowskiego, Pawlikowskiej i Wojciechowskiej.

a konkretniej na te: http://www.biedronka.pl/ksiazki/

[girls1394]

Ja zakupiłam ostatnio książkę Cejrowskiego Gringo Wsród dzikich plemion i podoba mi się jak pisze on o tych podróżach. Ma się wrażenie, że się samemu doświadcza tych sytuacji i przygód. Na razie mi się podoba.

[katoola]

Ja polecam książki podróżnicze takich autorów:
*Jack London
*James Olivier Curvood
*Arkady Fiedler
*Centkiewiczów

A przede wszystkim mało znanego ale świetnego Farley Mowata np: "Zagubieni w tundrze kanadyjskiej", "Przekleństwo grobu Wikinga" czy "Zwariowana łódka".

[miss kitsch]

Napisane przez girls1394

Jeżeli kogoś to interesuje to w Biedronce są promocje na książkę Cejrowskiego, Pawlikowskiej i Wojciechowskiej.

Już ich nie ma w ogóle

[201606242122]

Napisane przez emememsik

Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd.

zgadzam się w 100% chciałam tylko przejrzeć książkę, ale jak usiadłam to tak zaczęłam ją czytać całą bardzo ciekawa.

ja kilka miesięcy temu podetknęłam książki Cejrowskiego dla mojego taty i był zachwycony teraz muszę mu wyszukiwać inne książki podróżnicze, tak właśnie natknęłam się na "Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd".
Jednak już powoli brakuje mi pomysłów co polecać tacie. Pawlikowska do gustu mu nie przypadła
Swoją drogą bardzo przyjemnie jest zarażać pasją czytania innych i obserwować jaką frajdę sprawia czytanie innym.
Teraz jako "ofiarę" obrałam sobie brata

[magnolia79]

Bill Bryson:

Śniadanie z kangurami. Australijskie przygody!!!!

pokochałam autora od pierwszego akapitu...
wystarczyło, że przeczytałam 20 stron, a czułam, że jestem w Australii, do tego czytając nie mogę przestać się śmiać :d

[Jula84]

Odkurzam wątek

[nosfera]

Ja wychowałam się na "Tomkach.." Szklarskiego i Arkadym Fiedlerze i zawsze do nich z przyjemnością wracam. A z bardziej współczesnych autorów bardzo lubię Pawlikowską i Cejrowskiego.

[wesna]

Z wszystkich książek Cejrowskiego najbardziej lubię "Gringo.."

Ostatnio miałam wielki zapał do czytania książek o USA. W ten właśnie sposób zaliczyłam:
- "Ameryka nie istnieje" Wojciecha Orlińskiego
- "Inne stany" Tomasza Zalewskiego
- "Okruchy Amerykańskie" A. Taborskiej, M. Giżyckiego
- "Odkrywanie Ameryki" Mariusza Max Kolonko
Bardzo dużo ciekawych rzeczy się dowiedziałam i napaliłam na podróż do USA

Od pewnego czasu ostrzę zęby na reportaże podróżnicze Paula Therouxa. Szczególnie "Wielki Bazar Kolejowy. Podróż przez Azję", oraz "Pociąg widmo do gwiazd wschodu"

[201607121225]

Ja polecam książkę "Gorączka. W świecie poszukiwaczy skarbów" Tomka Michniewicza. Właśnie kończę ją czytać, jest bardzo wciągająca. To taki reportaż podróżniczo przygodowy. Opowiada o współczesnych poszukiwaczach skarbów, których losy mogłyby posłużyć za scenariusz niejednej hollywoodzkiej superprodukcji na miarę Indiany Jones'a

[DwaKoty]

Dolaczam sie do listy fanow Billa Brysona i Paula Therouxa. Ich ksiazki sa wysmienite.

Pico Iyer natomiast do mnie jakos nie przemawia - nadety i wszystkowiedzacy jakis, z gory patrzy na czytelnika.

Moja wlasna ksiazka ma wyjsc w lipcu (nawet nie wiem czy w ogole wolno mi tu na forum to powiedziec, moze to lamie regulamin forum?) i juz sie trzese na sama mysl, jak zostanie przyjeta.

[Elladorea]

DwaKoty, wow
Możesz zdradzić coś więcej na temat Twojej książki? Czyżby o Japonii?

Polecam książki Ossendowskiego, Nowaka, a z nowszych Michniewicza i Kingi Choszcz. Uwielbiam czytać o podróżach

[DwaKoty]

Napisane przez Elladorea

Możesz zdradzić coś więcej na temat Twojej książki? Czyżby o Japonii?

Dokladnie. Takie opowiesci z mojej, jakze bardzo ekscytujacej, prowincji. LOL! A tak na serio, strasznie sie boje, ze japonofile zywcem mnie zjedza, bo wiem, ze moje wypociny literackie nie beda im sie podobac.

[Mary_mary]

Kochane, a mogłybyście mi polecić książke podróżniczą, dzieki której mogłabym mieć obraz o życiu w Indonezji/ Malezji? Będę wdzięczna

[DwaKoty]

Mary, nie jest to ksiazka podroznicza, ale akcja toczy sie w Malezji, "Rice Mother" autorka jest Rani Manicka.

I ten blog jest o zyciu w Malezji:
http://fashiomemy.blogspot.com
pisany przez super sympatyczna Polke, ktora obecnie mieszka w Kuala Lumpur, a poprzednio - w malym miasteczku na poludniu Malezji.

[iamcookie]

Reportaże Kapuścińskiego, wg mnie znakomite. Ostatnio czytałam "Wojna futbolowa", polecam, trochę o Afryce, trochę o Ameryce Płd., niezwykły post-kolonijny obraz Konga i innych afrykańskich państw.

[megamag]

To moja top lista, pewnie część się będzie powtarzała, ale szczerze polecam.

1. Kazimierz Nowak ROWEREM I PIESZO PRZEZ CZARNY LĄD. Listy z podróży afrykańskiej z lat 1931-1936

Przejmująca, napisana pięknym, barwnym językiem, prawdziwa opowieść o spełnionych marzeniach polskiego przedwojennego podróżnika, który różnymi środkami transportu - głównie jednak rowerem - dzięki niesamowitej odporności fizycznej i psychicznej dwukrotnie pokonał kontynent afrykański! Wnikliwa analiza socjologiczna, krytyka polityki kolonialnej i spostrzeżenia, które wydają się niezwykle aktualne również w odniesieniu do Afryki współczesnej.

„Przejęty jestem lekturą książki Kazimierza Nowaka Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd. To zupełnie niezwykła książka ze względu na treść i osobę autora, zasługująca na dużo większą uwagę i szerszy oddźwięk. Rewelacyjna to rzecz, którą włączam jako stałą pozycję do swoich wykładów, rozmów, refleksji na temat reportażu zagranicznego; oby zajęła ona stałe miejsce na listach klasyki polskiego reportażu - czego zresztą jestem od tego momentu sam gorącym zwolennikiem”.

Ryszard Kapuściński

2. Liao Yiwu Prowadzący Umarłych

Zbiór blisko trzydziestu wywiadów z przedstawicielami najniższych warstw chińskiego społeczeństwa. Wśród rozmówców Liao Yiwu są m. in.: handlarz ludźmi, kierownik szaletu publicznego, mistrz feng shui, trędowaty, chłopski cesarz, lunatyk, śpiewak uliczny. Ich opowieści mówią nam równie wiele o życiu codziennym Chińczyków żyjących na samym dole drabiny społecznej, ile o kulturowym bogactwie, wielosetletniej tradycji i skomplikowanej historii najnowszej tego kraju. Oddając głos tym, jak to określił Philip Gourevitch, "zakneblowanym grupom społeczeństwa", tym nieuznawanym przez Partię renegatom i pariasom, Liao Yiwu kreśli pasjonujący i bardzo prawdziwy obraz Chin.

3. Jacek Hugo-Bader Biała gorączka

"Pojechałem do ZSRR kilka razy w 1991 i 1992 roku i więcej nie chciałem. Fantastyczni ludzie i obraza rozumu. Wielka sztuka i poniżające poszukiwania z opuszczonymi spodniami choć kawałka papieru toaletowego. Wspaniała architektura i okno wychodzące na górę śmieci na wysokość drugiego piętra. Zabrakło mi wtedy reporterskiego zrozumienia, zabrakło determinacji. I oto Jacek Hugo-Bader wchodzi w imperium dla mnie. Bo kiedy czytam jego reportaże, mam wrażenie, że specjalnie dla mnie-czytelnika przeżywa te wszystkie przygody. Przeżywa je niejako w moim imieniu. Wiem, że inni też mają takie wrażenie: czytają i czują, że to jest ich człowiek tam. I włazi, gdzie ja bym się bał wleźć.
Ryszard Kapuściński opisywał imperium z lotu ptaka; uchwycił mechanizmy myślenia, zachowań, procesów.
Hugo-Bader opisuje imperium z perspektywy wałęsającego się psa; chwyta mechanizmy myślenia, zachowań, procesów i na dodatek szczura za ogon.”
Mariusz Szczygieł, reporter

4. Mariusz Szczygieł Gottland

Wybór znakomitych reportaży poświęconych Czechom, uwikłanym w czasy, w jakich przyszło im żyć. Czechosłowacja i Czechy - Gottland - to kraj horroru, smutku i groteski. "Gottland" Mariusza Szczygła nie ma nic wspólnego ze stereoptypową opowieścią o kraju wesołków, zabijających czas przy piwie.

Aktorka Lida Baarova - kobieta, przez którą płakał Goebbels; rzeźbiarz Otakar Szvec – twórca największego pomnika Stalina na kuli ziemskiej, który nim skończył dzieło, postanowił się zabić, autentyczna siostrzenica Franza Kafki, która do dziś żyje w Pradze; piosenkarka Marta Kubiszova, której komunistyczny reżim na 20 lat zabronił śpiewać i skasował nagrania z radiowych archiwów; legendarny producent obuwia Tomáš Bata, który stworzył kontrolowane przez siebie miasto na 10 lat przed pomysłami Orwella; pisarz Eduard Kirchberger, który stworzył siebie na nowo i został Karelem Fabianem oraz wielu innych – to bohaterowie tej książki. Poprzez ich barwne życiorysy Mariusz Szczygieł opowiada o czasach, w jakich przyszło im (i nam) żyć. Opowiada o wygórowanej cenie, jaką musieli zapłacić za pozornie nieważne decyzje, o tragicznym splocie przypadku i przeznaczenia, kształtującym życie całych pokoleń.

5. Jean Jatzfeld Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy

Wiosną 1994 roku, kiedy w Rwandzie Hutu zaczynają mordować Tutsi, Jean Hatzfeld jest w Sarajewie. Pierwsze obrazy ludobójstwa ogląda w telewizji w hotelowym pokoju w San Francisco, gdzie dla dziennika "Libération" relacjonuje mistrzostwa świata w piłce nożnej. Jakiś czas później wyjeżdża do Rwandy, by pisać o ucieczce setek tysięcy Hutu do sąsiednich krajów. Po powrocie do Paryża zastanawia się, dlaczego media tak mało interesują się tymi, którzy przeżyli. W 1997 roku ponownie jedzie do Rwandy, by wysłuchać opowieści ocalonych. Świadectwa trzynaściorga z nich, pierwszych, którzy zdecydowali się mówić, składają się na książkę Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy.

6. Peter Fröberg Idling Uśmiech Pol Pota

W 1975 roku, po pięciu latach bezmyślnych rządów wojskowej kliki generała Lon Nola, władzę w Kambodży zdobywają Czerwoni Khmerzy. Mają ogromne poparcie ludu i lewicujących środowisk europejskich. Zniszczony amerykańskimi nalotami i wojną domową kraj przedzierzga się w Demokratyczną Kampuczę, w której hasła chłopskiej rewolucji mają zbudować nową, lepszą przyszłość. Peter Fröberg Idling zabiera czytelników w przerażającą i fascynującą podróż do serca tego kraju. Niczym detektyw śledzi sprzeczne doniesienia, ze strzępów informacji buduje prawdziwy obraz życia w obłąkańczej utopii i odsłania tajemnice jednej z najkrwawszych dyktatur XX wieku.

Odkrywa też niechlubną kartę z przeszłości. Szwedzcy entuzjaści rewolucji Pol Pota, głusi na relacje uchodźców, niezachwianie wierzyli, że czerwony terror to tylko konieczny etap na słusznej drodze do wyzwolenia. Fröberg Idling pyta, w jaki sposób udało się Khmerom zamydlić oczy szwedzkiej delegacji, która w 1978 roku odwiedziła Kampuczę. Dlaczego w sprawozdaniach, na zdjęciach i w filmie nie widać zagłodzonych i zastraszonych ludzi, o których mówili uciekinierzy?

Pragnie również zrozumieć, co sprawiło, że Saloth Sar, wykształcony w Paryżu młody fan piłki nożnej i francuskiej poezji romantycznej, stał się Pol Potem, krwawym tyranem, pod którego rządami zginęła prawie jedna czwarta ludności całego kraju. Odpowiedzi szuka zarówno w dokumentach, jak i w rozmowach ze świadkami terroru Czerwonych Khmerów. Z relacji tych buduje literacki reportaż przejmujący do szpiku kości.

7. Arkady Fiedler Kanada pachnąca żywicą

Fiedler opisuje Kanadę jaką zobaczył, są tu również liczne rozdziały o historii Ameryki Północnej. Autor zwiedzał Kanadę zarówno ucywilizowaną, jak i oddaloną od osiedli ludzkich o kilka dni drogi. Z dużą wrażliwością opisuje ludzi i przyrodę. Przedstawia losy poznanych Polaków mieszkających w Kanadzie, a także postacie historyczne, które miały duży wpływ na rozwój nowego państwa. Kilka historii z książki: Grey Owl, wojna z wróblami, Irokezi, Hudson's Bay Company, Pokahontas, Mikołaj Szulc, Jan Flis.

8. Juliette Morillot i Dorian Malovic Uchodźcy z Korei Północnej. Relacje świadków

Wiadomości na temat Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej docierające poprzez media są niepełne, lakoniczne i nie oddają wciąż owianego tajemnicą obrazu tego kraju. Aby to zmienić, Morillot i Malovic, doświadczeni francuscy dziennikarze, przeprowadzili wiele rozmów z północnokoreańskimi uchodźcami, do których trudno dotrzeć: z byłymi dyplomatami, byłą oficjalną pisarką reżimu, byłym pułkownikiem, byłą urzędniczką. Świadectwa emigrantów są najczęściej przerażające: obozy pracy, edukacja ideologiczna, zmuszanie kobiet do prostytucji, bieda i głód. Ci, którym udało się uciec, w przejmujący sposób opowiadają o marzeniach, miłości, samotności, strachu oraz o tęsknocie za najbliższymi, którzy zostali po tamtej stronie. Uciekinierzy, których historie przedstawione są w książce, przemawiają nie tylko w swoim imieniu. W istocie reprezentują setki tysięcy podobnych im Koreańczyków, próbujących ratować się ucieczką od reżimu, przemocy i nędzy.

10. Peter Godwin Gdzie Krokodyl Zjada Słońce

Peter Godwin pędzi życie nomady, dziennikarza specjalisty od spraw Afryki, który podąża od zlecenia do zlecenia, z jednego kontynentu na drugi. Od czasu do czasu odzywa się do mieszkających w Zimbabwe rodziców, by upewnić się, że wszystko w porządku. Pewnego dnia okazuje się, że nic nie jest w porządku: ojciec jest umierający. Tak zaczyna się najniezwyklejsza, najdalsza i najboleśniejsza z podróży Petera Godwina. Jego osobista historia splecie się nie tylko z dramatycznym upadkiem Zimbabwe, ale zupełnie niespodziewanie zatoczy wielkie koło, by powrócić do przedwojennej Polski.

11. Ryszard Kapuściński Heban

Jest to reporterski zapis z podróży Ryszarda Kapuścińskiego po Afryce (m.in. Etiopia, Tanzania, Nigeria, Ghana), od 1958 do wczesnych lat sześćdziesiątych, kiedy kraje te były ogarnięte ogniem różnych rewolucji i przewrotów politycznych. Jest to książka pisana w stylu, w którym reportaż przeplata się z powieścią, tworząc coś na kształt pamiętnika reportera. W książce występuje wiele porównań życia mieszkańców Afryki do życia mieszkańców Europy.

12. Ryszard Kapuściński Chrystus z karabinem na ramieniu

To zbiór reportaży z Bliskiego Wschodu, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Bohaterami reportaży są Palestyńczycy, Syryjczycy, Libańczycy, Jordańczycy i Żydzi, partyzanci Mozambiku i Salwadoru, zamieszkujący jedną wyspę obywatele dwu państw Dominikany oraz Haiti, zmieniające się jak rękawiczki rządy Boliwii, porwany przez terrorystów ambasador RFN w Gwatemali Karl von Spreti, wreszcie prezydent Salvadore Allende i rewolucjonista Che Guevara, którego Dziennik z Boliwii Kapuściński opublikował w swoim tłumaczeniu w roku 1969. Jak autor Buszu po polsku wspominał po latach: 'To jest książka o ruchach partyzanckich, działających w końcu lat 60., z którymi miałem możność się zetknąć i które miałem możność obserwować. Tytuł książki jest związany z postacią kolumbijskiego księdza, żyjącego wśród biednych latynoamerykańskiego chłopstwa, który w sutannie, z karabinem poszedł walczyć do oddziału partyzanckiego w Kolumbii i zginął'.

13. Ryszard Kapuściński Jeszcze jeden dzień życia

"Reportaż ten jest zapisem wydarzeń wojny domowej w Angoli w ostatnich miesiącach przed uzyskaniem przez ten kraj niepodległości 11 listopada 1975 roku. Autor obserwuje i opisuje wydarzenia z wyludnionej i zagrożonej atakiem obcych interwentów stolicy - Luandy, a także bezpośrednio na froncie.

Jeszcze dzień życia jest książką bardzo osobistą. Nie o wojnie, nie o tych walczących stronach, tylko o zagubieniu, o niewiadomej, o niepewności, co się z tobą stanie. Były tam takie sytuacje, że człowiek właściwie wiedział, że nie będzie już żył. I każdego dnia mówiło się z ulgą: - O, jeszcze jeden dzień z życia mam za sobą, jeszcze jeden mnie czeka. Ale już nie więcej.”

Ryszard Kapuściński

14. Ryszard Kapuściński Wojna futbolowa

W żadnej z dotychczasowych książek Kapuścińskiego nie dostrzegało się jeszcze świata jako spójnej całości. Dopiero 'Wojna futbolowa' każe nam widzieć, że pomiędzy wyglądem ulicy w Gwatemali podczas porwania Karla von Spreti, wyglądem wyludnionej Kinszasy, zamkniętej w skrzyniach Luandy a wyglądem słonecznej uliczki w Tbilisi - istnieje coś wspólnego. I tego wspólnego jest tak dużo, że spomiędzy egzotycznych miast i krajów wyjrzy ku nam często jakieś rodzime miasteczko, znajoma ulica, bar, twarz znajomego lub dobrze znanego człowieka... Wiemy, że owa spójność i niepodzielność świata istnieją dzięki ludziom, którzy go zaludniają, niszczą i budują. Andrzej W. Pawluczuk ('Kontrasty')

15. Ryszard Kapuściński Cesarz

Przedmiotem reportażu-powieści są ludzie dworu cesarza Etiopii Hajle Sellasje zmarłego w 1975 roku. Ukazując ich służalczość, lizusostwo, strach, pazerność, uległość oraz walkę o względy władcy, Kapuściński w mistrzowski sposób przedstawia ponure kulisy jego panowania. Książka ma uniwersalny charakter, obnaża mechanizmy władzy nie tylko politycznej. Cesarzem Ryszard Kapuściński rozpoczął karierę międzynarodową i nadał reportażowi wymiar literacki.