Wszystkie ZA i PRZECIW mieszkania z mężczyzną...

[olciaolciaa]

Jak wyzej pisalam, jestem teraz na pierwszym roku studiow. Chcialam zamieszkac z Tż'tem, wrecz bardzo tego pragnelam, ale on byl przeciwny. Były klotnie, placze, rozmowy i nic. Rok akademicki zaczal sie w pazdzierniku, a on w grudniu ze mna zerwal po 2,5 roku bycia razem. Moze dlatego nie chcial ze mna zamieszkac? a ja moze tego chcialam zeby naprawic zwiazek, bo rzeczywiscie zaczelo sie sypac miedzy nami. Zeszlismy sie pod koniec stycznia (z jego inicjatywy) i ja teraz sie zmienilam. Narazie jest nam naprawde super, jestem sczesliwa on tez, ale to zerwanie tak jak by mnie zniechecilo i juz troche sie boje z nim zamieszkac. Chociaz ostatnio mowilam mu ze juz mam z kim mieszkac w przyszlym roku i ze chcemy z kolezankami z grupy szukac mieszkania razem i opowiadalam mu jak sie smialysmy jak to bedzie fajnie razem. Po czym on spytal, czy juz nie chce z nim mieszkac.. i jak zaczelismy rozmawiac, to juz nie bylo stanowczego "nie", bylo cos takie jakby sie wachal... jak by chcial ale nie byl pewny, a ja sie boje...
Moze mialyscie podobnie? albo chociaz powiecie mi czym jest spowodowana jego i moja zmiana zdania?

No i to chyba jest wlasnie powodem ze szukam argumentow przeciw.

[pani ćma]

Napisane przez bitter

DOKŁADNIE. Pani Ćma pisze mądre i prawdziwe rzeczy, przynajmniej w odniesieniu do mojego związku

nie obraź się, ale dla mnie te problemy są strasznie wymyślane i na siłę. kiedy ja chciałam zamieszkać z TŻ każdy nerw mi się do tego palił, chociaż wiedziałam jaki jest i że czeka mnie droga przez mękę i praca u podstaw

ale mi sie milo zrobilo dziekuje

i tez tak to odebralam - szukanie problemow na sile. ja gdybym sie wahala, balabym sie raczej innych rzeczy. chociaz tak jak u ciebie - tez nie moglam sie doczekac wspolnego zamieszkania z TŻtem, chociaz wiedzialam, ze poczatki nie beda latwe i ze czeka mnie, jak to trafnie okreslilas, praca u podstaw

[paula78]

Napisane przez olciaolciaa

Jak wyzej pisalam, jestem teraz na pierwszym roku studiow. Chcialam zamieszkac z Tż'tem, wrecz bardzo tego pragnelam, ale on byl przeciwny. Były klotnie, placze, rozmowy i nic. Rok akademicki zaczal sie w pazdzierniku, a on w grudniu ze mna zerwal po 2,5 roku bycia razem. Moze dlatego nie chcial ze mna zamieszkac? a ja moze tego chcialam zeby naprawic zwiazek, bo rzeczywiscie zaczelo sie sypac miedzy nami. Zeszlismy sie pod koniec stycznia (z jego inicjatywy) i ja teraz sie zmienilam. Narazie jest nam naprawde super, jestem sczesliwa on tez, ale to zerwanie tak jak by mnie zniechecilo i juz troche sie boje z nim zamieszkac. Chociaz ostatnio mowilam mu ze juz mam z kim mieszkac w przyszlym roku i ze chcemy z kolezankami z grupy szukac mieszkania razem i opowiadalam mu jak sie smialysmy jak to bedzie fajnie razem. Po czym on spytal, czy juz nie chce z nim mieszkac.. i jak zaczelismy rozmawiac, to juz nie bylo stanowczego "nie", bylo cos takie jakby sie wachal... jak by chcial ale nie byl pewny, a ja sie boje...
Moze mialyscie podobnie? albo chociaz powiecie mi czym jest spowodowana jego i moja zmiana zdania?

No i to chyba jest wlasnie powodem ze szukam argumentow przeciw.

tym ,ze nie jestescie siebie pewni a zeszliscie sie bo sie znacie i jest tak wygodniej niz zaczynac cos od nowa.

szczerze nie wierze w odgrzewane zwiazki ,szczegolnie odgrzewane na sile.

troche wymyslasz problemy tam gdzie ich nie ma.

skup sie na nauce a prawdziwa milosc i dojrzalosc przyjdzie sama.
nic na sile.

[Karmelowa Kotka]

Mnie się jakoś nie spieszy. Mam prawie 19 lat, mój TŻ 22. Jesteśmy ze sobą 2 lata. Takie spotykanie się, umawianie ma swoje uroki. To mój pierwszy poważny związek dlatego wiem, że życie może się różnie ułożyć. Jestem szczęśliwa, ale nigdy nic nie wiadomo. Poza tym nie jestem zwolenniczką trwałego mieszkania razem przed ślubem. Nie chodzi tu o względy religijne, lecz jakoś tak inaczej to jest gdy się z tym czeka do ślubu. To oczekiwanie i zupełnie nowe życie jako małżeństwo jest moim zdaniem fajne. Gdy mieszkacie razem ślub nie jest aż tak "wyjątkowy", jest bardziej formalnością. Zresztą gdy zdarzy sie rozstanie, nie raz problemy "co czyje"... póki jest miłość może być pięknie, gorzej, gdy komuś "przejdzie"...

[madzikUK]

Napisane przez paula78

skup sie na nauce a prawdziwa milosc i dojrzalosc przyjdzie sama.
nic na sile.

i tu sie zgodze. w moim przypadku mieszkanie razem bylo nastepstwem rzeczy, jako ze wyjechalismy do UK. nie bylo zadnego gdybania czy powinnismy, czy jestesmy gotowi czy to czy tamto. podjelismy decyzje, ze wyjezdzamy i mieszkanie razem bylo normalna decyzja, bez namyslania i gdybania czy jestesmy gotowi. najwidoczniej obydwoje bylismy.
olciaolcia jezeli nie jestes gotowa i masz tysiace bijacych sie mysli, to raczej znak ze nie powinniscie mieszkac razem (przynajmniej na razie). wszystko przyjdzie z czasem

[zielonka88]

Napisane przez olciaolciaa

Dodam jeszcze, ze moj Tż mieszka z para ma stancji i patrzac na nich, odechciewa nam sie mieszkac razem:P Mlodzi ludzie, a siedza ciagle w domu, nie wychodza i ciagle jedza, zero uczuc nic - duzo by pisac

no ładnie to podsumowałaś! a skąd możesz wiedzieć czy między nimi jest zero uczuć? ! Skoro to modzi ludzie, jeszcze przed ślubem to szczerze wątpie, że gdyby było faktycznie tak kiepsko, dalej 3mali by się razem

Może nie lubią hucznych imprez, może długo chciali mieszkać razem i teraz chcą się sobą nacieszyć w domu, może są zajęci i jak wracają chcą odpocząć, a może po prostu są domatorami I może ich hobby jest gotowanie!

Łatwo tak radośnie oceniać inne zwiazki. Naprawdę strasznie nie lubię takiej maniery krytykowania i porównywania par.

Dodam jeszcze, że przecież nie każdy ma możliwość przyjścia na "noc" do TŻ czy T Żtki bo czasami po prostu nie ma warunków (np. koszt pokoju jednoosobowego jest dwa razy wyższy niż podwójnego. I jak się mieszka z koleżanką to z złym tonie jest zapraszać TŻta na noc) i wtedy trzeba podjąc decyzje, czy jeszcze nie jesteśmy gotowi na mieszkanie razem czy decydujemy się na wspólne życie.

Każdy chciałby mieć wygodne życie, dwa pokoje na dwie osoby, i najlepiej wszystko na raz A tak nie ma i często trzeba się decydować na coś konkretnego.

[julittaa22]

Ja byłam z Tz 3 lata zanim zdecydowaliśmy się zamieszkac razem (niestety z jego rodzicami :/) bi po prsty wdzenie sie tylko w weekendy- mieskalismy w innych miejscowościach nam juz przestalo wystarczac I jeśli chodzi o plusy-
- brak nudy, wspolnie organizujemy sobie czas
-wspolne zasypianie, czestsze pieszczoty
-wspolne budzenie, czestsze pieszczoty
-takie scementowanie zwiazku- od momentu zamieszkania moj Tz jest moim jeszcze wiekszym przyjacielem
- mnostwo drobnostek wynkajacych ze wspolnego mieszkania ktore sa niesamowicie przyjemne i daja mi poczucie bezpieczenstwa

Minusy
- musze caly czas za nim sprzatac- doprowadza mnie to do szalu no i sprzeczamy sie z tego powodu..
- a wlasnie duzo czestsze sprzeczki...przy codziennym "widzeniu sie" nietrudno wkurzyc druga osobe
- mniej czasu dla siebie i znacznie mniej intymności...teraz jestesmy My nie Ja a czasem chcialabym byc egoistycznie Ja
- nerwy jak druga osoba gdzies wychodzi i dluuugo nie wraca...jak mieszkalam z rodzicami nie denerwowalo mnie to wcale- czego oczy niewidzą, temu sercu nie żal....

Ehhh duzo tych minusów...jak ktoś nie czuje sie jeszcze gotowy do wspolnego zamieszkadzia radze odczekac gdyz takie docieranie sie bywa bardzo trudne i jest sprawdzianem dla zwiazku....ale przyznaje..gdy wieczorem wtulam sie w ramiona mojego Tż i odplywam w spokojny sen uczucie to wynagradza mi te wszystkie "minusiki"

[bitter]

Napisane przez Karmelowa Kotka

Mnie się jakoś nie spieszy. Mam prawie 19 lat, mój TŻ 22. Jesteśmy ze sobą 2 lata. Takie spotykanie się, umawianie ma swoje uroki. To mój pierwszy poważny związek dlatego wiem, że życie może się różnie ułożyć. Jestem szczęśliwa, ale nigdy nic nie wiadomo. Poza tym nie jestem zwolenniczką trwałego mieszkania razem przed ślubem. Nie chodzi tu o względy religijne, lecz jakoś tak inaczej to jest gdy się z tym czeka do ślubu. To oczekiwanie i zupełnie nowe życie jako małżeństwo jest moim zdaniem fajne. Gdy mieszkacie razem ślub nie jest aż tak "wyjątkowy", jest bardziej formalnością. Zresztą gdy zdarzy sie rozstanie, nie raz problemy "co czyje"... póki jest miłość może być pięknie, gorzej, gdy komuś "przejdzie"...

hehehe
ja też byłam, do momentu kiedy poznałam TŻ. na początku nam obydwojgu wydawało się że trzeba trochę poszaleć, zrobić licencjat... mam takie odczucie, że jak człowiek się z kimś zwiąże na poważnie to na początku jest pełen wzniosłych ideałów (zwłaszcza w wieku około i policealnym) . a teraz nie zamieniłabym drobnych sprzeczek i budzenia się koło TŻ, robienia mu śniadanek, naszych wieczorów tylko we dwoje za nic w świecie

[Klarissa]

Wg mnie trudno to rozpatrywać w kategoriach "za" i "przeciw" czyli w domyśle - lepiej/gorzej. Jest po prostu inaczej. Ja jestem przeciwniczką prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego gdy się nie ma doprecyzowanych planów matrymonialnych (chyba, że ktoś z założenia nie chce ślubu, obie strony są zdecydowane żyć w wolnym związku - wtedy to ich sprawa) ponieważ często kończy się rozstaniem i ogromnym zawodem jednej ze stron, a dodatkowo dezorganizuje to na pewien okres czasu całe zaplecze "mieszkaniowo-materialne".

To jest prawie jak rozwód z tym, że częściej się zdarza i ma większe prawdopodobieństwo. Poza tym ma niezaprzeczalny urok wspólne zamieszkanie po ślubie, jest w tym jakaś magia (i rzecz jasna cała masa konfliktów ). Nie zgodzę się z opinią, że jak ktoś wcześniej ze sobą nie zamieszka to się potem nie porozumie. W młodym małżeństwie każdej ze stron zależy żeby się dogadać więc kompromis na pewno zostanie osiągnięty, a rozstają się coraz częściej i takie pary, które ze sobą mieszkały - jak widać guzik im to dało - wniosek jest prosty, to nie ma takiego wielkiego znaczenia.

Na pewno jest spora różnica między mieszkaniem z rodzicami, mieszkaniem samodzielnie a mieszkaniem z facetem/mężem. Wszystkie te opcje przerabiałam i muszę powiedzieć, że najwygodniejsze dla mnie były czasy jak mieszkałam sama z dojeżdżającym TŻ-tem na weekendy Zdecydowanie łatwiej żyje się gdy ponosi się odpowiedzialność tylko za siebie i tylko o siebie dba, gdy dochodzi druga osoba dochodzi też różnica zdań, wychowania, sposobu na życie a za tym idą konflikty. Wszystko ma jednak swój urok.

[pani ćma]

Napisane przez paula78

tym ,ze nie jestescie siebie pewni a zeszliscie sie bo sie znacie i jest tak wygodniej niz zaczynac cos od nowa.

skup sie na nauce a prawdziwa milosc i dojrzalosc przyjdzie sama.
nic na sile.

racja

Napisane przez Karmelowa Kotka

Nie chodzi tu o względy religijne, lecz jakoś tak inaczej to jest gdy się z tym czeka do ślubu. To oczekiwanie i zupełnie nowe życie jako małżeństwo jest moim zdaniem fajne. Gdy mieszkacie razem ślub nie jest aż tak "wyjątkowy", jest bardziej formalnością.

hm, zgodze sie co do tego, ze przy takim oczekiwaniu slub nabiera wiekszego znaczenia, albo po prostu innego wymiaru. natomiast moim zdaniem to oczekiwanie nie jest warte tego, zeby ten najtrudniejszy okres docierania sie wspolnego przypadal na okres zaraz po slubie - to naprawde trudny czas i wiele osob moze tego nie przetrwac. A lepiej moim zdaniem byloby, zeby po slubie nie bylo juz tych trudnosci zwiazanych ze wspolnym mieszkaniem. Zeby bylo pieknie bo takie docieranie sie trwa zazwyczaj kilka miesiecy i nie jedna/nie jeden moglaby/moglby zaczac plakac po nocach, ze to jednak nie to i zalowac, ze byl slub.
co innego, ze mnostwo par nie potrafi ze soba sie dotrzec i mieszkac. po prostu inne nawyki, ktorych czasem nie potrafia zmienic i czasem brak komunikacji sprawiaja, ze pary bez wzgledu na milosc sie rozstaja, bo maja siebie dosc po wspolnym mieszkaniu. ja wolalabym sie o tym przekonac przed slubem, nie po

Napisane przez zielonka88

Może nie lubią hucznych imprez, może długo chciali mieszkać razem i teraz chcą się sobą nacieszyć w domu, może są zajęci i jak wracają chcą odpocząć, a może po prostu są domatorami I może ich hobby jest gotowanie!

Łatwo tak radośnie oceniać inne zwiazki. Naprawdę strasznie nie lubię takiej maniery krytykowania i porównywania par.

zgadzam sie! zapomnialam o tym wczesniej napisac, a tez uderzylo mnie to po oczach. nie kazdy lubi latac po dyskotekach i nie kazdy lubi taki sposob odpoczynku. niektorzy po calym tygodniu pracy lub zajec na studiach maja wszystkiego po dziurki w nosie i sa zmeczeni na tyle, ze jedyne czego chca, to pozostac w domu i nacieszyc sie ksiazka, kapiela, dobrym filmem, wspolnym gotowaniem i po prostu wspolnym lenistwem wiem to z autopsji, bo sama tak czesto mam. poza tym jako studentke nie stac mnie by co tydzien gdzies wychodzic (nawet wyjscie do kawiarni kosztuje, bo przieciez nie posiedzisz przy jednej kawie wiecej niz 30minut), wiec wyjscia do barow itp. nawet z tego powodu sa rzadsze.
tym bardziej nie rozumiem oceniania ich uczuc. tez tego bardzo nie lubie.

Napisane przez julittaa22

Minusy
- musze caly czas za nim sprzatac- doprowadza mnie to do szalu no i sprzeczamy sie z tego powodu..
- mniej czasu dla siebie i znacznie mniej intymności...teraz jestesmy My nie Ja a czasem chcialabym byc egoistycznie Ja

nie rozumiem pierwszego minusa. jak to MUSISZ za nim sprzatac caly czas? chyba ze on jest chory i nie ma rąk, albo w jakikolwiek sposob zdrowie mu na to nie pozwala, to przepraszam. nie wyobrazam sobie sprzatac po TŻ, co on jest, dziecko? zreszta nawet male dzieci mozna nauczyc po sobie sprzatac. wiec pracuj nad nim kobieto, bo go przyzwyczaisz.

a ja paradoksalnie mam wiecej czasu dla siebie, niz gdybysmy mieszkali osobno - dojazdy do i od siebie to strata czasu jak dla mnie, zwlaszcza w duzym miescie.

[kariera85]

ja mieszkam z TŻ i dla mnie to najpiekniejszy okres w dotychczasowym zyciu

raz duzy plus za samodzielność o ktorej marzyłam, teraz niestety nie stać by mnie było na kawalerkę a mieszkać z obcymi jakos tak niefajnie..
kiedy zasypiam i sie budze zawsze TŻ mnie przygniata albo oplata brudne naczynia same znikają ze zlewu a pranie potrafi sie rozwiesić zza jego pleców podglądam horrory.. przyniesie zmywaczyk jak maluję pazurki.. zrobi sniadanie do łóżka.. wygląda jak ustrój feudalny ale ja tez się staram umilać mu zycie na wszelkie sposoby :P

może trochę dennie to brzmi ale oboje jestesmy prze-szczęśliwi

[olciaolciaa]

Napisane przez zielonka88

no ładnie to podsumowałaś! a skąd możesz wiedzieć czy między nimi jest zero uczuć? ! Skoro to modzi ludzie, jeszcze przed ślubem to szczerze wątpie, że gdyby było faktycznie tak kiepsko, dalej 3mali by się razem

Może nie lubią hucznych imprez, może długo chciali mieszkać razem i teraz chcą się sobą nacieszyć w domu, może są zajęci i jak wracają chcą odpocząć, a może po prostu są domatorami I może ich hobby jest gotowanie!

Łatwo tak radośnie oceniać inne zwiazki. Naprawdę strasznie nie lubię takiej maniery krytykowania i porównywania par.

Dodam jeszcze, że przecież nie każdy ma możliwość przyjścia na "noc" do TŻ czy T Żtki bo czasami po prostu nie ma warunków (np. koszt pokoju jednoosobowego jest dwa razy wyższy niż podwójnego. I jak się mieszka z koleżanką to z złym tonie jest zapraszać TŻta na noc) i wtedy trzeba podjąc decyzje, czy jeszcze nie jesteśmy gotowi na mieszkanie razem czy decydujemy się na wspólne życie.

Każdy chciałby mieć wygodne życie, dwa pokoje na dwie osoby, i najlepiej wszystko na raz A tak nie ma i często trzeba się decydować na coś konkretnego.

Sprostuje... a wiec, nie oceniam kogos nie poznajac blizej sprawy, to po pierwsze! po drugie czesto bywam u Tż'ta w domu, a on z kolega mieszkaja razem z nimi i w koncu widza co sie dzieje ! Ich pokoje rozdziela cienka sciana, mieszkanko jest male tak wiec raczej nie da sie duzo ukryc. Widzisz.. ona nie jest urodziwa kobieta i jest to jej pierwszy facet, on drugi rok zawalil uczelnie, jest kompletnym leniem, nic nie robi tylko cale dnie gra w gry i oglada tv, nie sprzata, nie gotuje... wszystko robi jego dziewczyna! doslownie! a jak juz od czasu do czasu zachce mu sie umyc naczyn bo np. ona jest chora to sie pyta co chwile ktore to sa ich naczynia;] Ona do niego mowi zdrobniale, a on "zrob obiad" "zrob mi kanapki" nie ma ,, czy moglabys", jest tylko rozkaz. Kiedys byla naprawde wesola dziewczyna, wychodzila na imprezy, wiec nie jest domatorka.... bo jak mozna sie nagle zmienic? Zreszta czesto sie kloca a ona placze... wychodzi i siedzi w kuchni. jest jeszcze wiele takich scen, ale nie chce za duzo pisac.
Ja, jak i moj Tż i kolega (podkreslam, ktorzy z nimi mieszkaja) uwazaja ze poprostu ona sie kurczowo jego trzyma, bo moze mysli ze nie znajdzie nikogo (chociaz jest naprawde fajna dziewczyna) a on z wygody... bo na nic innego to nie wyglada.
No i teraz nasuwa sie pytanie... czy to jest uczucie? czy tak powinno wygladac mieszkanie razem i zwiazek? Odpowiedz sobie sama, bo mi sie tak nie wydaje.
Pozdrawiam.

---------- Dopisano o 20:43 ---------- Poprzedni post napisano o 20:40 ----------

Napisane przez Karmelowa Kotka

Mnie się jakoś nie spieszy. Mam prawie 19 lat, mój TŻ 22. Jesteśmy ze sobą 2 lata. Takie spotykanie się, umawianie ma swoje uroki. To mój pierwszy poważny związek dlatego wiem, że życie może się różnie ułożyć. Jestem szczęśliwa, ale nigdy nic nie wiadomo. Poza tym nie jestem zwolenniczką trwałego mieszkania razem przed ślubem. Nie chodzi tu o względy religijne, lecz jakoś tak inaczej to jest gdy się z tym czeka do ślubu. To oczekiwanie i zupełnie nowe życie jako małżeństwo jest moim zdaniem fajne. Gdy mieszkacie razem ślub nie jest aż tak "wyjątkowy", jest bardziej formalnością. Zresztą gdy zdarzy sie rozstanie, nie raz problemy "co czyje"... póki jest miłość może być pięknie, gorzej, gdy komuś "przejdzie"...

Z tym sie zgadzam

[paula78]

Napisane przez julittaa22

J

Minusy
- musze caly czas za nim sprzatac- doprowadza mnie to do szalu no i sprzeczamy sie z tego powodu..
- a wlasnie duzo czestsze sprzeczki...przy codziennym "widzeniu sie" nietrudno wkurzyc druga osobe
- mniej czasu dla siebie i znacznie mniej intymności...teraz jestesmy My nie Ja a czasem chcialabym byc egoistycznie Ja
- nerwy jak druga osoba gdzies wychodzi i dluuugo nie wraca...jak mieszkalam z rodzicami nie denerwowalo mnie to wcale- czego oczy niewidzą, temu sercu nie żal....

-mieszkasz z facetem/partnerem czy dzieckiem ?
-czyli po slubie sprzeczki
-co znaczy mniej czasu dla siebie ?

no w twoim przypadku to sie sprawdza bo musisz zea nim sprzatac.
i mniej intymnosci ?

-jak mozna mieszkac razem ,byc razem szanowac sie i byc odpowiedzilanym i wysjc nie mowiac dokąd i kiedy sie wroci,nie zadzwonic itp ?

chyba faktycznie zamieszkalas z dzieckiem.

Napisane przez Klarissa

Wg mnie trudno to rozpatrywać w kategoriach "za" i "przeciw" czyli w domyśle - lepiej/gorzej. Jest po prostu inaczej. Ja jestem przeciwniczką prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego gdy się nie ma doprecyzowanych planów matrymonialnych (chyba, że ktoś z założenia nie chce ślubu, obie strony są zdecydowane żyć w wolnym związku - wtedy to ich sprawa) ponieważ często kończy się rozstaniem i ogromnym zawodem jednej ze stron, a dodatkowo dezorganizuje to na pewien okres czasu całe zaplecze "mieszkaniowo-materialne".

no chyba ,że jest sie niezaleznym ( w sensie posiada sie mieszkanie swoje ,lub stac go na wyprowadzke z dnia na dzien) to raz
dwa rozstanie zawsze jest zwiazane z rozczarowaniem jednej ze stron

Napisane przez Klarissa

To jest prawie jak rozwód z tym, że częściej się zdarza i ma większe prawdopodobieństwo. Poza tym ma niezaprzeczalny urok wspólne zamieszkanie po ślubie, jest w tym jakaś magia (i rzecz jasna cała masa konfliktów ). Nie zgodzę się z opinią, że jak ktoś wcześniej ze sobą nie zamieszka to się potem nie porozumie. W młodym małżeństwie każdej ze stron zależy żeby się dogadać więc kompromis na pewno zostanie osiągnięty, a rozstają się coraz częściej i takie pary, które ze sobą mieszkały - jak widać guzik im to dało - wniosek jest prosty, to nie ma takiego wielkiego znaczenia.

wiesz kiedys sie nie mieszkalo razem rpzed slubem i tez sie malzenstwa rozpadaly lub zyli ze soba jak wrogowie wiec to czy sie fdogadaja mieszkajac czy nie mieszkajac zalezy od ludzi a nie planow matrymonialnych czy slubu.

obecnie sa tez wieksze mozliwosci zamieszkania razem przed slubem i byc moze te rozstania przed slubem nie podnosza statystki rozwodow po slubie.

Napisane przez Klarissa

Na pewno jest spora różnica między mieszkaniem z rodzicami, mieszkaniem samodzielnie a mieszkaniem z facetem/mężem. Wszystkie te opcje przerabiałam i muszę powiedzieć, że najwygodniejsze dla mnie były czasy jak mieszkałam sama z dojeżdżającym TŻ-tem na weekendy Zdecydowanie łatwiej żyje się gdy ponosi się odpowiedzialność tylko za siebie i tylko o siebie dba, gdy dochodzi druga osoba dochodzi też różnica zdań, wychowania, sposobu na życie a za tym idą konflikty. Wszystko ma jednak swój urok.

dlatego ja polecam przedewszytskim przed ladowaniem sie w jakikolwiek zwiazek czy papierkowy czy nie pomieszkanie samemu lub w grupie kolezanek aby poczuc smak zycia samemu ,poznac siebie i tego czego sie chce w zyciu a potem z swiadomoscia siebie i swoich potrzeb i oczekiwac zamieszkiwac z partnerem .

[Klarissa]

Napisane przez paula78

no chyba ,że jest sie niezaleznym ( w sensie posiada sie mieszkanie swoje ,lub stac go na wyprowadzke z dnia na dzien) to raz
dwa rozstanie zawsze jest zwiazane z rozczarowaniem jednej ze stron

Problem mają zawsze obie strony - i ta, co się wyprowadza i ta, od której ktoś się wyprowadza.

wiesz kiedys sie nie mieszkalo razem rpzed slubem i tez sie malzenstwa rozpadaly lub zyli ze soba jak wrogowie wiec to czy sie fdogadaja mieszkajac czy nie mieszkajac zalezy od ludzi a nie planow matrymonialnych czy slubu.

No właśnie dokładnie to napisałam

dlatego ja polecam przedewszytskim przed ladowaniem sie w jakikolwiek zwiazek czy papierkowy czy nie pomieszkanie samemu lub w grupie kolezanek aby poczuc smak zycia samemu ,poznac siebie i tego czego sie chce w zyciu a potem z swiadomoscia siebie i swoich potrzeb i oczekiwac zamieszkiwac z partnerem .

To nic nie da. Poczujesz ten smak życia jak piszesz, pomieszkasz sama/z koleżanką, potem zakochasz się, poznasz faceta, założysz rodzinę, wszystko się zmieni i na koniec może się okazać, że zmiany się nie spodobały po 10 latach i co wtedy?

Moim zdaniem to czy się pomieszkuje/nie pomieszkuje z facetem nie ma kompletnie żadnego wpływu na powodzenie w związku. Są pary z góry skazane na porażkę i takie, którym na pewno się uda - ale to zależy od charakteru, podejścia, priorytetów, podobieństwa dążeń i wielu innych rzeczy, z których wspólne mieszkanie razem akurat jest na szarym końcu.

[julittaa22]

Napisane przez paula78

-mieszkasz z facetem/partnerem czy dzieckiem ?
-czyli po slubie sprzeczki
-co znaczy mniej czasu dla siebie ?

no w twoim przypadku to sie sprawdza bo musisz zea nim sprzatac.
i mniej intymnosci ?

-jak mozna mieszkac razem ,byc razem szanowac sie i byc odpowiedzilanym i wysjc nie mowiac dokąd i kiedy sie wroci,nie zadzwonic itp ?

chyba faktycznie zamieszkalas z dzieckiem.

.

Matko...tak tak, trzeba się koniecznie dopatrywać w moim przypadku nieprawidłowości..szkoda że jeszcze nie powołałaś się na jakieś psychologiczne farmazony.... fakt napisałam "muszę" ale sensie gdy dwie osoby mieszkają na 10 metrach kw. w tym jedna osoba (ja) pracuje 3h dziennie a on 10-12h to chyba naturalne, że mam więcej sprzątania i to ja dbam o ogólny porządek pomieszczenia..czyli ja zbieram talerzyki z kolacji, wkładam mu do szufladki bokserki i skarpety , ścieram kurze itd...i uważam, że to ok, gdyż mój Tź jak ma wolne zawsze pomaga mi w większych porządkach tzn odkurza, myje podłogi, sprząta za meblami i więcej od niego nie oczekuje Jest tak jak być powinno

A co do tych sprzeczek my akurat jak juz wspomniałam mamy tak niekomfortową sytuację, że mieszkamy z jego rodzicami na łacznie 46metrach wiec nie ma sie co dziwic ze czasem czuje sie przytlamszona...jak sie posprzeczamy (mam nadzieje ze mnie nie zlinczujecie ze to konec- co to za zwiazek w ktorym dochodzi do sprzeczek ) to nie mam gdzie pobyc sama ze soba...-przeciez nie pojde do lazienki ehhh czasem na spacerek czy do kolezanki wyskocze..albo pobiegac czy na rowerek rozladowac emocje...co prawda rzadko sie to zdarza ale jednak...nie ma co, gdy mieszka sie samemu jest duzo duzo lepiej i latwiej..mieszkanie z rodzicami ktorejkolwiek ze stron to wielka sztuka kompromisu teraz przymierzamy sie do zamieszkania osobno..opiesze wrazenia jak juz bedzie po

[paula78]

Napisane przez julittaa22

Matko...tak tak, trzeba się koniecznie dopatrywać w moim przypadku nieprawidłowości..szkoda że jeszcze nie powołałaś się na jakieś psychologiczne farmazony.... fakt napisałam "muszę" ale sensie gdy dwie osoby mieszkają na 10 metrach kw. w tym jedna osoba (ja) pracuje 3h dziennie a on 10-12h to chyba naturalne, że mam więcej sprzątania i to ja dbam o ogólny porządek pomieszczenia..czyli ja zbieram talerzyki z kolacji, wkładam mu do szufladki bokserki i skarpety , ścieram kurze itd...i uważam, że to ok, gdyż mój Tź jak ma wolne zawsze pomaga mi w większych porządkach tzn odkurza, myje podłogi, sprząta za meblami i więcej od niego nie oczekuje Jest tak jak być powinno

A co do tych sprzeczek my akurat jak juz wspomniałam mamy tak niekomfortową sytuację, że mieszkamy z jego rodzicami na łacznie 46metrach wiec nie ma sie co dziwic ze czasem czuje sie przytlamszona...jak sie posprzeczamy (mam nadzieje ze mnie nie zlinczujecie ze to konec- co to za zwiazek w ktorym dochodzi do sprzeczek ) to nie mam gdzie pobyc sama ze soba...-przeciez nie pojde do lazienki ehhh czasem na spacerek czy do kolezanki wyskocze..albo pobiegac czy na rowerek rozladowac emocje...co prawda rzadko sie to zdarza ale jednak...nie ma co, gdy mieszka sie samemu jest duzo duzo lepiej i latwiej..mieszkanie z rodzicami ktorejkolwiek ze stron to wielka sztuka kompromisu teraz przymierzamy sie do zamieszkania osobno..opiesze wrazenia jak juz bedzie po

to skad twoje wczesniejsze narzekania na wspolne mieszkanie ,sprzatnie,klotnie ?

[Elfir]

Poza tym nie mieszkacie razem, tylko razem z przyszłymi teściami, a to potrafi zabić nawet małżeństwo.

[adunia89]

Ja również mieszkam ze swoim TŻtem i to dosyć spory okres czasu (oczywiście jak na mój wiek - 20 lat), bo nieco ponad 2 lata. Decyzji o zamieszkaniu razem w sumie nie podjęliśmy, zostawał po prostu na jedną, dwie noce, później więcej, aż okazało się, że szafy w jego domu zostały opróżnione i wszystkie jego rzeczy znajdują się u mnie Co do plusów i minusów, jest ich mnóstwo, ale ja osobiście jestem bardzo zadowolona, tym bardziej jeśli Twoja druga połówka pomaga, razem lepiej się usypia i budzi, prościej prowadzi się dom (mój TŻ uwielbia gotować, ja nie bardzo). Minusem są oczywiście sprzeczki, czasem o dosyć błahe sprawy, ale tak na prawdę to kto się nie kłóci? Ja jestem jak najbardziej za!

[niqita]

Ja natomiast mam nieco inny problem i mam nadzieję, że mi doradzicie, co zrobić.
Jestem z facetem ponad rok. Niedawno postanowiliśmy, że chcielibyśmy w przyszłym roku, jak skończę studia, zamieszkać razem. Jednak czasami się zastanawiam, czy z tego powodu nie będę przeżywać wewnętrznych rozterek. Może się to wydawać dziwne, ale nie chcę opuszczać rodziców (choć nie mają ciężkich schorzeń i którzy również, jak mój TŻ mieszkają w Bydgoszczy) i swojego domu.
On mieszka z matką w małym mieszkanku. To nie byłoby w sumie też takie straszne, gdyby nie to, że całe nadaje się do wymiany.
Nie wiem, czy nie przesadzam myśląc o tym, że rodzice zostaną sami i że czeka nas dużo pracy i wydatków związanych z super gruntowną zmianą wyglądu mieszkania. No i "teściowa"..;D Ale o nią martwić się nie muszę, bo b.lubimy ze sobą przebywać i rozmawiać.
Co wy o tym sądzicie?

[paula78]

Napisane przez niqita

Ja natomiast mam nieco inny problem i mam nadzieję, że mi doradzicie, co zrobić.
Jestem z facetem ponad rok. Niedawno postanowiliśmy, że chcielibyśmy w przyszłym roku, jak skończę studia, zamieszkać razem. Jednak czasami się zastanawiam, czy z tego powodu nie będę przeżywać wewnętrznych rozterek. Może się to wydawać dziwne, ale nie chcę opuszczać rodziców (choć nie mają ciężkich schorzeń i którzy również, jak mój TŻ mieszkają w Bydgoszczy) i swojego domu.
On mieszka z matką w małym mieszkanku. To nie byłoby w sumie też takie straszne, gdyby nie to, że całe nadaje się do wymiany.
Nie wiem, czy nie przesadzam myśląc o tym, że rodzice zostaną sami i że czeka nas dużo pracy i wydatków związanych z super gruntowną zmianą wyglądu mieszkania. No i "teściowa"..;D Ale o nią martwić się nie muszę, bo b.lubimy ze sobą przebywać i rozmawiać.
Co wy o tym sądzicie?

skoro sie nie chcesz wyprowadzac to tego nie rob ,zreszta za rok moze sie wiele zmienic.

co do pracy i kosztow -takie zycie ,czas dorosnąć

[buunka88]

ja z moim Tz mieszkamy razem juz 2 rok. wymienilabym wiecej zalet niz wad takiego mieszkania razem, choc czasami mam go serdecznie dosc;p Czasami chcialabym troche sie z nim poumawiac na randki pospotykac na miescie, wtedy nasz zwiazek bylby bardziej "energiczny". Jesli chcielibysmy sie spotkac to musielibysmy sie starac aby tak bylo, a jak mieszka sie razem to trudno na siebie nie wpasc w drodze do lazienki Ale fajnie mi sie mieszka z moim Tzem jeszcze fajnie zasypia mi sie przy nim i budzi rano. Kiedy otwieram rano oczy a On juz nie spi tylko mi sie przyglada czuje sie jakbym wygrala los na loterii. Mimo, ze mieszkamy razem, a jednak osobno od moich rodzicow to oni pare razy w tyg. robia nam niespodziewany nalot, wiec czesto czuje sie jakbysmy mieszkali z nimi ;P Mysle, ze wspolne zamieszkanie razem przed slubem to fajna sprawa i proba dla zwiazku, bo wtedy wkrada sie rutyna, dziewczyna bez makijazu i niemodelowy facet i to jest piekne ! A i mozna sie pobawic w dom i meza i zone ;P choc swiadomosc tego mnie czasem przeraza :P

[Unforgiv4blE]

A ja z moim Tż-tem mieszkam juz 1,5 rokuByłam w sumie mloda (18) jak zaczelismy mieszkac ze soba."Zmusila" mnie sytuacja w domu do tego zeby zaczac mieszkac sama.I podjelismy z Tż taka deycjze ze zamieszkamy razem (bylismy ze soba dopiero 3 miesiace).Na poczatku byly spiecia,"docieralismy"sie itd,ale teraz juz nie potrafilabym inaczej!!Po pierwsze stalam bardziej samodzielna,nauczylam sie mase rzeczy(wczesniej w zyciu nie gotowalam!!).Moj Tż we wszystkim mnie wspiera,pomaga,praktyczni e wszystko robimy wspolnie Uwielbiam robic dla niego obiad,jak rowniez ciesze sie ze on robi dla mnie.Obowiazkami w domu sie dzielimy.Ja w sumie ciesze sie jak male dziecko kiedy cos robimy w domu wspolnie,kiedy kupujemy choinke i razem ubieramy!dla mnie to bezcenne 1,5 roku i nie chcialabym inaczeji kazda sprzeczka z Tż uczy czegos nowego i dochodzimy do kompromisow dla mnie zamieszkanie razem to swietna sprawa

[foltynka]

napisze krótko ale wyraźnie!

Jeśli chcesz dobrze poznać faceta musisz z nim zamieszkać!
Wielokrotnie żałowałam, że nie zamieszkałam z moim mężem przed ślubem, bo napewno by do tego slubu nie doszło!! Gdybym wiedziała wtedy jakie bedą nas czekały kłótnie, sprzeczki o byle co, to pewnie bysmy sie dawno rozstali. Naprawde takie zamieszkanie razem dużo daje, nie ma wmiatania problemów pod dywan, tylko trzeba sie z nimi zmierzyć :/

[Tetrix]

Marzę o tym aby zamieszkać na stałe z moim facetem.
Mieszkaliśmy już razem ok 4 miesiące i była to sielanka - zero kłótni, zero znudzenia, czysta radość z każdego dnia, z pójścia razem pod prysznic, z przygotowywania śniadania, z tego że możemy je zjeść razem, właściwie każda czynność wykonywana wspólnie stała się czymś fascynującym
Gdy On chorował, byłam przy nim, gdy on wyzdrowiał i okazało się, że Jego wirus przeszedł na mnie - opiekował się mną tak wspaniale, że była to najpiękniejsza choroba w moim życiu. Wiedziałam, że mogę sobie leżeć nieprzytomna, bo on czuwa. Wiedziałam, że mogę wymiotować, bo on potrzyma mi włoski. Zero skrępowania. Może to głupio zabrzmi, ale właśnie tę chorobę wspominam najlepiej z okresu gdy mieszkaliśmy razem. Poczuliśmy że możemy na siebie liczyć i ufać sobie w 100%.
Także wspólne mieszkanie jest genialnym pomysłem, gdy ma się szansę na wynajem, albo pomieszkiwanie u partnera - nie można nie skorzystać z tej wspaniałej okazji sprawdzenia się w typowych sytuacjach. Sprawdzenia, czy czar nie pryśnie, gdy okaże się, że nasz ukochany może mieć rozwolnienie, albo grzybicę stóp

[Haniula]

Ja z moim TŻ od wiosny będziemy remontowac mieszkanko i wspolnie zamieszkamy juz nie moge sie doczekac! Chociaz wiem ze beda i te ciezkie chwile.. Mimo ze nie jestesmy ze soba dlugo (7miesiecy) to wiem ze to dobry krok,jak i duza proba. Jak to mowia, ze zwiazek to sztuka kompromisów i tego napewno bedziemy musieli sie nauczyc. Jestem przekonana ze damy rade
Za pare miesiecy opisze moje ZA i PRZECIW
a tymczasem wytrwałosci, powodzenia i samych rozkosznych chwil z TŻ-etami w waszym eM - życzę Wam Wizażanki

[szatanica1989]

Hm, o mieszkaniu z facetem to ja mogę książkę napisać - mieszkam z trzema z czego jeden osobisty, trzy lata hodowany.

Z Tżtem od października dzielimy jeden pokój w mieszkaniu trzypokojowym. Dzielimy też łazienkę i toaletę. W sumie tej ostatniej nie dzielimy, nie popadajmy w skrajności

Wrażenia? Cóż, na pewno jest to trochę z początku dyskomfort ktoś Ci zalega w łóżku, zajmuje komputer, wyjada z lodówki, generalnie - zawadza tu i ówdzie. Masz mniej prywatności, czasami delikwent próbuje Cię wychowywać, z marnym skutkiem. I jest dużo więcej kłótni o bałagan/okruszki na laptopie/brudne naczynia w zlewie/o to, kto ma odgrzać obiad ze słoika

Są też plusy - wspólne zakupy, sprzątanie, gra w Jengę, spanie z wielkim miśkiem u boku, z którym musisz walczyć o kołderkę

Generalnie, są plusy i są minusy, dla mnie mieszkanie z Tżtem to dobra opcja, bo pokój dla dwójki jest tańszy Do tego jak wracam to mam często obiadek na stole, śniadanko rano, czasami kąpiel nawet, taki pakiet podstawowy polecam

[foltynka]

Napisane przez szatanica1989

Wrażenia? Cóż, na pewno jest to trochę z początku dyskomfort ktoś Ci zalega w łóżku, zajmuje komputer, wyjada z lodówki, generalnie - zawadza tu i ówdzie. Masz mniej prywatności, czasami delikwent próbuje Cię wychowywać, z marnym skutkiem. I jest dużo więcej kłótni o bałagan/okruszki na laptopie/brudne naczynia w zlewie/o to, kto ma odgrzać obiad ze słoika

Są też plusy - wspólne zakupy, sprzątanie, gra w Jengę, spanie z wielkim miśkiem u boku, z którym musisz walczyć o kołderkę

świetna wypowiedz, uśmiałam sie, ale tak jest.. wyjadanie z lodówki, komputer albo tv gdy ja chce to akurat zajete hehe jedyny plus to taki,że każdy z nas ma własna kołdre i nie trzeba o nią walczyć

[Agaaa-a]

Ja ze swojego doświadczenia powiem ,że zamieszkać jak najszybciej z partnerem na neutralnym gruncie (czli nie u mamusi czy przyszłych teściów).
Tak na prawdę pod wspólnym dachem , dopiero wychodzi co to za człowiek.
Na randkach to każdy potrafi być czarujący.
Uwierz mi nie każdy facet nadaje się na partnera życiowego (bo zwyczajnie nie da się z nim mieszkać), lepiej przekonać się o tym szybko i przed ślubem , niż płakać po ślubie.

[kurakowa]

.

[foltynka]

Agaaa-a całkowicie Cie popieram i jestem takiego samego zdania

podam wam przykład pewnien z życia... kumpel mojego mężą nie nadaje sie w ogóle na meżą, jest niedopowiedzialny, dziecinny i w ogóle ma kilka nałogów.. chodził 3lata z dziewczyna, pozniej zamieszkali razem, wyszło na jaw jaki jest naprawde i po 4 miesiacach takiego mieszkania po jednej kłótni sie wyprowadził i na tym sie zakonczył związek. Teraz on chodzi z moją koleżanka (współczuje jej bo nie wie co ją czeka w życiu ) w maju planuja wesele, bardzo szybka decyzja o ślubie,według mnie pochopna... juz ją troche zmienil, dziewczyna ma inne podejscie do wszystkiego... zamieszkali razem, czesto sie niby na żarty bija, tłuką hehehe... jestem ciekawa jak im sie bedzie żyło po ślubie