Niechęć do dzieci i strach (fobia) przed ciążą :(

[Merys]

Paulinka675 Dlaczego pozwalasz na takie traktowanie? Czy ty jestes laleczka barbie? Bozia po to dala Ci gebe zebys mogla wyrazic swoje zdanie, a facetowi dala po to, zeby wrazie czego mozna bylo mu w nia strzelic.

[psychotropina]

lejdibird -"Moim zdaniem naprawde dla wielu facetow najlepszy wiek na dziecko zaczyna sie po 30. Szkoda, ze kobietom tez ten czas tak nie sluzy "

- mieszkam w pobliskim kraju europejskim i widze na ulicach bardzo czesto szpakowatych tatusiow z wozkami, musze przyznac rozczula mnie ten widok. Niestety (przewaznie) facet przed 30 a nawet po to jeszcze dzieciak, ktory chce miec zabawke w postaci dziecka, ktore potrzyma od czasu do czasu i zrobi sobie fotke...A wszystkie obowiazki spoczywaja na kobiecie. Nie dajmy sie kobiety wpedzic w taki model spoleczny i badzmy po prostu madre . Facet starszy jest ustabilizowany w sensie psychicznym, kieruje sie swiadomiej wartosciami jakimi jest bycie ojcem i partnerstwo z kobieta, czego 20latkowi brakuje, bo dopiero co wyszedl od mamy.
Natomiast kobieta ma czas do 35 roku zycia , jest to rowniez sprawa indywidualna. Nie rozumiem niektorych osob, ktore chca te sprawy "odwalic" w ciagu cwierc wieku...A potem co...puste zycie..hmm
Czyli pokutuje w mlodych kobietach jakis przymus spoleczny, przymus powtarzania syndromu matki polki...

Do autorki watku:
z tymi psychicznymi sprawami jest tak, ze lubia sie transformowac z jednej postaci w inna, np:
zaleczone objawy nerwicowe "wychodza" po czasie pod postacia jakiejs fobii czy hipochondrii, czyli troche inaczej, a zrodlo wciaz to samo - genetyczne obciazenia czy nawet hormonalne, do tego uwarunkowania osobowosciowe, rozwojowe, spoleczne...
Ps: fobia, lek przed porodem nazywa sie tokofobia.
Wierze, ze sie z tym uporasz, poniewaz masz zasoby psychiczne w postaci intelektu, nie boisz sie poprosic o pomoc, szukasz rozwiazan, no i daj sobie czas, sa wakacje, jest czas na wachanie roz)

[Klarissa]

Napisane przez Temperance30

Zawsze powtarzam - nie każda kobieta chce i powinna mieć dzieci.
Ja mam 31 lat i jakoś mi się nie spieszy do pieluch itd.
Uważam, że dziecko zabiera wolność i w większości przypadków - rozwala związek.
Proszę mnie nie linczować za poglądy - żyjemy przecież w wolnym kraju.

Masz prawo do swoich poglądów.
Ja z kolei uważam, że życie singla = zmarnowane życie.

A pomyślałaś o tym, że są osoby, które nie mogą korzystać z żadnej formy zabezpieczenia? np. uczulenie na prezerwatywy, globulki, nietolerancja antykoncepcji hormonalnej, krwotoki przy spirali...a przecież w naszym wspaniałym kraju podwiązywanie jajowodów jest nielegalne...

To już jest problem tych osób jak się skutecznie zabezpieczać. Tak przykładowo jak ktoś nie umie pływać to jest jego problemem żeby tak prowadził swoje życie aby się nie znaleźć w zbyt dla niego głębokiej wodzie. A autorka mówi "nie umiem pływać i nie chcę się nauczyć" i skacze na główkę do basenu olimpijskiego... Jak dla mnie jest to totalnym brakiem już nie tylko rozsądku ale nawet jakiegoś instynktu samozachowawczego.

Chyba, że istnieje druga opcja - tj. paulince się wydaje, że tych dzieci aż tak bardzo nie cierpi i za kilka lat okaże się, że jednak tak nie jest, a zniechęcała ją głównie presja ze strony chłopaka i jego krewnych oraz brak jej własnej dojrzałości. Tylko po co wtedy tak głupio gadać "nie będę mieć nigdy dzieci bo są obrzydliwe" jeśli zamierza się za rok brać ślub a być może za kilka lat zakładać rodzinę?

[cava]

Napisane przez psychotropina

Niestety (przewaznie) facet przed 30 a nawet po to jeszcze dzieciak, ktory chce miec zabawke w postaci dziecka, ktore potrzyma od czasu do czasu i zrobi sobie fotke...

Jak mnie irytuje robienie z dorosłych ludzi hutowo niedorozwiniętych emocjonalnie popaprańców.
Nie wiem gdzie Wy tych upośledzonych facetów znajdujecie, bo jak patrze w koło siebie to taki schemat nie istnieje, ze mężczyźni to jak leci, jakas niepełnosprawna odrębna rasa, niezdolna dorosnąć do a nawet po 30tce.

Wsród meżczyzn jak i wśród kobiet sa osoby ogólnie, od początku ogarnięte i wiedzące czego chcą w życiu, i sa takie które tego nie wiedzą - tych drugich radze unikać zamiast na ich przykładzie generalizować.

Juz mi sie niedobrze robi od tych około 30to letnich dzidzi-piernik i pobłażania dla ich zyciowego niedorobienia

[Paulinka675]

nie wiem co będzie za kilka lat, na tą chwilę myśl o dziecku mnie odrzuca.
Posiadanie męża nie oznacza, że muszę od razu mnożyć się na potęgę, wiele ludzi żyje w małżeństwie i nie posiadają dzieci i wcale nie są gorsi, i nie odczuwają żadnej pustki związanej z brakiem potomstwa.
Dojrzałość nie = chęci posiadania dzieci. To wybór indywidualny, ja myślę, że na moją decyzję miało duży wpływ to, że pochodzę z rozbitej rodziny. Kobiety które nie chcą mieć dzieci zaraz są negowane, a chyba żyjemy w wolnym kraju i mam jakieś prawo do wyboru.

[Merys]

Napisane przez Paulinka675

Kobiety które nie chcą mieć dzieci zaraz są negowane, a chyba żyjemy w wolnym kraju i mam jakieś prawo do wyboru.

W tym zwiazku raczej tego wyboru nie masz i swiadomie sie na to godzisz bedac z nim

[hihi]

Napisane przez Paulinka675

To wybór indywidualny, ja myślę, że na moją decyzję miało duży wpływ to, że pochodzę z rozbitej rodziny. Kobiety które nie chcą mieć dzieci zaraz są negowane, a chyba żyjemy w wolnym kraju i mam jakieś prawo do wyboru.

A i owszem, prawo do wyboru się ma. Również prawo do wyboru partnera życiowego, który zapatruje się na przyszłość tak jak Ty oraz wyznaje takie same bądź podobne wartości. Ty związałaś się z kimś, kto uważa, iż kobiety muszą rodzic dzieci, więc tego wyboru nie masz. A dodatkowo sama zamykasz sobie usta, udając przed nim i rodziną, że tak naprawdę to nie wiadomo nie wiadomo, może się zachce.

[wika82]

Ja miałam tak samo, jeszcze do niedawna czułam niechęć, wręcz obrzydzenie, itd., itp., na samą myśl o ciąży, porodzie, dzieci też nie wzbudzały mojego entuzjazmu.
Od pewnego czasu wszystkie negatywne uczucia odpłynęły, ale to pewnie wynika z faktu, że mam 28 lat, a za rok biorę ślub. Dziecko planuję w wieku 30-31 lat.

[Klarissa]

Napisane przez Paulinka675

nie wiem co będzie za kilka lat, na tą chwilę myśl o dziecku mnie odrzuca.
Posiadanie męża nie oznacza, że muszę od razu mnożyć się na potęgę, wiele ludzi żyje w małżeństwie i nie posiadają dzieci i wcale nie są gorsi, i nie odczuwają żadnej pustki związanej z brakiem potomstwa.
Dojrzałość nie = chęci posiadania dzieci. To wybór indywidualny, ja myślę, że na moją decyzję miało duży wpływ to, że pochodzę z rozbitej rodziny. Kobiety które nie chcą mieć dzieci zaraz są negowane, a chyba żyjemy w wolnym kraju i mam jakieś prawo do wyboru.

No ale ty sobie sama zabierasz prawo do tego wyboru swoim postępowaniem - nie stosując antykoncepcji i pozostając w związku z facetem, który naciska na posiadanie dzieci, a ty go jeszcze okłamujesz, że "może kiedyś"... Jakoś nie jawisz mi się tutaj jako strona pokrzywdzona . Stwórz związek z kimś, kto jak ty również nie chce się rozmnażać.

[psychotropina]

cava:"Juz mi sie niedobrze robi od tych około 30to letnich dzidzi-piernik i pobłażania dla ich zyciowego niedorobienia"
Nie zrozumialam na kogo tu wyrzygujesz sie, mozesz wyjasnic?

[hihi]

Napisane przez psychotropina

cava:"Juz mi sie niedobrze robi od tych około 30to letnich dzidzi-piernik i pobłażania dla ich zyciowego niedorobienia"
Nie zrozumialam na kogo tu wyrzygujesz sie, mozesz wyjasnic?

Wyrzyguje się i ona i ja się dołączę, na to wszechobecne robienie niedojrzałych dzieci z dorosłych ludzi, którzy są w tym wieku, że powinni już mieć jakąś świadomość, ukształtowane poglądy, plany na życie, być za siebie odpowiedzialni. A nie wieczne mają czas, są za młodzi, mogą się wyszaleć.

Kiedyś 25latek to był dorosły, odpowiedzialny człowiek, od którego się dorosłości oczekiwało i koniec. A teraz? 25latek to jest przecież młodzik jeszcze, nie ma co oczekiwać deklaracji, nie ma co się spodziewać odpowiedzialnego zachowania, bo to młody człowiek, prawie dziecko, toć ledwo pełnoletność osiągnął, no jak to tak...

[roxyroxy]

Mialam dokladnie tak samo. Sama mysl o ciazy, o ruszajacym sie dziecku, porodzie, karmieniu piersia wzbudzala we mnie wstret. Bylam pewna ze dzieci miec nie chce!

Ale od jakiegos czasu rozbudzil sie we mnie instynkt, ktory jest silniejszy ode mnie. Patrze na niemowlaka i mysle,ze chcialaby miec takie malenstwo. Kiedy nadchodzi pragnienie posiadania dziecka , fizjologia calego procesu staje sie zlem koniecznym! Nadal budzi we mnie nieprzyjemne odczucia ale mysle ,ze jestem w stanie je pokonac. Z checi posiadania dziecka.

U Ciebie tez tak moze byc- przyjdzie chcec posiadania dziecka i wszystko inne zejdzie na dalszy plan ( w sensie awersja do ciazy i porodu).Albo nigdy takiego pragnienia nie bedziesz miec, a wtedy mowi sie trudno, bedziesz musiala pogodzic sie z faktem ,ze nie chcesz miec dzieci.

w kazdym razie jestes mloda i masz mnostwo czasu na potomstwo. Na twoim miejscu nie przejmowalabym sie tym za bardzo! W kazdym razie , jeszcze nie teraz

[Klarissa]

Napisane przez hihi

Wyrzyguje się i ona i ja się dołączę, na to wszechobecne robienie niedojrzałych dzieci z dorosłych ludzi, którzy są w tym wieku, że powinni już mieć jakąś świadomość, ukształtowane poglądy, plany na życie, być za siebie odpowiedzialni. A nie wieczne mają czas, są za młodzi, mogą się wyszaleć.

Kiedyś 25latek to był dorosły, odpowiedzialny człowiek, od którego się dorosłości oczekiwało i koniec. A teraz? 25latek to jest przecież młodzik jeszcze, nie ma co oczekiwać deklaracji, nie ma co się spodziewać odpowiedzialnego zachowania, bo to młody człowiek, prawie dziecko, toć ledwo pełnoletność osiągnął, no jak to tak...

Zgadzam się z wami - z tobą i Cavą. Mnie również drażni traktowanie mężczyzny jak niedorozwiniętego bo "jeszcze przed 30-stką".

[hihi]

Napisane przez Klarissa

Zgadzam się z wami - z tobą i Cavą. Mnie również drażni traktowanie mężczyzny jak niedorozwiniętego bo "jeszcze przed 30-stką".

Klarisso, teraz dotknęłaś jeszcze innej kwestii, która mnie doprowadza do szału.

Robienie z facetów niedorozwojów emocjonalno-umysłowych dlatego, że są tylko facetami. Tłumaczenie ich głupiego, nieodpowiedzialnego, chamskiego, jakiego tam jeszcze się chce, zachowania tym, że to tylko facet. Jakby facet miał przynajmniej o połowę mózgu mniej niż kobieta. Jakby to, że nosi spodnie upośledzało jego zdolność racjonalnego myślenia i analizowania swoich zachowań. No tosz jak to widzę, to mnie krew zalewa i mam ochotę napisać, że jak się faceta traktuje, takiego się ma, więc nie ma co oczekiwać rozsądku i odpowiedzialności od faceta, którego traktuje się jak niedorozwoja.

Co gorsza!! Młodzi faceci zaczynają robić ze sobą to samo, nie dalej jak wczoraj trafiłam na wypowiedź jakiegoś młodego chłopaka w tonie, że on tylko mężczyzną jest, że mężczyźni nie rodzą się z umiejętnością kochania, no w genach jej nie mają, oni się miłości muszą uczyć... miłości, rozumienia kobiet, bycia w relacji. No bidulek on taki, no nic Ci faceci nie mają, takie malutkie poszkodowane, a baby ich nie rozumieją, tylko wymagają

[Soso]

Moim zdaniem to, że 30letni męzczyzna (czy kobieta whatever) nie jest gotowy na dziecko nie czyni z niego niedojrzałego/niedorowiniętego.
Potrafię sobie wyobrazić, że jest milion innych rzeczy, które ludzie wolą robić niż zajmować się maluchem, któremu, nie oszukujmy się, przynajmniej w poczatkowych latach życia trzeba poświęcić większość swojego czasu. Podsumowując, tak - uwazam, że ani ja (rocznik 82), ani mój partner (78) nie jesteśmy gotowi na dziecko, choć za niedojrzałych małolatów się nie uważamy

[Klarissa]

Napisane przez hihi

Klarisso, teraz dotknęłaś jeszcze innej kwestii, która mnie doprowadza do szału.

Robienie z facetów niedorozwojów emocjonalno-umysłowych dlatego, że są tylko facetami. Tłumaczenie ich głupiego, nieodpowiedzialnego, chamskiego, jakiego tam jeszcze się chce, zachowania tym, że to tylko facet. Jakby facet miał przynajmniej o połowę mózgu mniej niż kobieta. Jakby to, że nosi spodnie upośledzało jego zdolność racjonalnego myślenia i analizowania swoich zachowań. No tosz jak to widzę, to mnie krew zalewa i mam ochotę napisać, że jak się faceta traktuje, takiego się ma, więc nie ma co oczekiwać rozsądku i odpowiedzialności od faceta, którego traktuje się jak niedorozwoja.

Co gorsza!! Młodzi faceci zaczynają robić ze sobą to samo, nie dalej jak wczoraj trafiłam na wypowiedź jakiegoś młodego chłopaka w tonie, że on tylko mężczyzną jest, że mężczyźni nie rodzą się z umiejętnością kochania, no w genach jej nie mają, oni się miłości muszą uczyć... miłości, rozumienia kobiet, bycia w relacji. No bidulek on taki, no nic Ci faceci nie mają, takie malutkie poszkodowane, a baby ich nie rozumieją, tylko wymagają

Na ten temat też akurat mam takie samo zdanie

Napisane przez Soso

Moim zdaniem to, że 30letni męzczyzna (czy kobieta whatever) nie jest gotowy na dziecko nie czyni z niego niedojrzałego/niedorowiniętego.
Potrafię sobie wyobrazić, że jest milion innych rzeczy, które ludzie wolą robić niż zajmować się maluchem, któremu, nie oszukujmy się, przynajmniej w poczatkowych latach życia trzeba poświęcić większość swojego czasu. Podsumowując, tak - uwazam, że ani ja (rocznik 82), ani mój partner (78) nie jesteśmy gotowi na dziecko, choć za niedojrzałych małolatów się nie uważamy

Tu absolutnie nie chodzi o to, że ktoś kto nie chce dziecka jest automatycznie niedojrzały Tu chodzi o argumentowanie czyjegoś postępowania na zasadzie "on nie jest dojrzały bo to tylko facet" - tak jakby bycie facetem wykluczało w ogóle dojrzałość...

[Soso]

Napisane przez Klarissa

Tu absolutnie nie chodzi o to, że ktoś kto nie chce dziecka jest automatycznie niedojrzały Tu chodzi o argumentowanie czyjegoś postępowania na zasadzie "on nie jest dojrzały bo to tylko facet" - tak jakby bycie facetem wykluczało w ogóle dojrzałość...

Jasna sprawa

Aczkolwiek z moich obserwacji wynika, że mężczyźni, którzy tatusiami zostali po 30stce (czytaj w miare ustabilizowana pozycja zawodowa, rozpoznane pasje, wyszumiane imprezy itp itd) pełniej przeżywają swoje rodzicielstwo.

[syklamen]

Zarówno kobiety jak i mężczyźni mogą być niedojrzali do zakładania rodziny, posiadania dzieci...i nie ma na to reguły, że jak facet ma 20-parę lat to jest niedojrzały. Jak ktoś się nie nauczy odpowiedzialności za drugą osobę, to uważam, że na dziecko nie powinien się decydować i tyle
Jeżeli ktoś nie czuje potrzeby posiadania potomstwa, to nie ma co się zmuszać. Bo dziecko będzie potem czuło, że jest niechciane
hihi...wiem o czym mówisz. Zdarzyło mi się spotkać z wypowiedzią kolegi, że 'On przecież jest tylko facetem. I podobają mu się różne kobiety' na mój zarzut, że nie powinien flirtować tak otwarcie z innym kobietami, skoro ma dziewczynę. I co to za argument, 'że jestem facetem'. To nie zwalnia od myślenia

[Temperance30]

Napisane przez Klarissa

[COLOR=Silver] Masz prawo do swoich poglądów.
Ja z kolei uważam, że życie singla = zmarnowane życie.

Ja też tak uważam, a życie nie jest czarno - białe

[cava]

No i Klarissa z hihi wszytko wyjaśniły, w sprawie od czego i na co robi mi się odruch wymiotny.

Napisane przez Soso

Jasna sprawa

Aczkolwiek z moich obserwacji wynika, że mężczyźni, którzy tatusiami zostali po 30stce (czytaj w miare ustabilizowana pozycja zawodowa, rozpoznane pasje, wyszumiane imprezy itp itd) pełniej przeżywają swoje rodzicielstwo.

Z moich tak nie wynika.
Poza tym nie bardzo rozumiem co znaczy "rozpoznane pasje"?
15 lat temu mój mąz miał regularna korbe na punkcie programowania, potem były kolejne, obecnie jest na tapecie MTB i gitara. Co będzie za 10 lat kto wie?
Jakos mu ten brak rozpoznania nie przeszkadza być dobrym ojcem.

Stabilizacja zawodowa - bez względu na wiek dziś jest jutro mozna być bankrutem bez pracy i pieniędzy. Myśmy juz to przerobili (mając dzieci) i wiemy że to co się ma dziś nic nie znaczy jutro, nie ma czegoś takiego jak stabilizacja na stałe po przekroczeniu okreslonego wieku. Prace zawsze mozna zstracić, własna firma zawsze moze zbankrutować, może się trafić jak rok temu kryzys, albo jak w tym roku powódz, wypadek, choroba.

Z tym wyszumieniem tez róznie. Nie każdy lubi po prostu i nie każdy programowo "szumi"

[Soso]

Napisane przez cava

No i Klarissa z hihi wszytko wyjaśniły, w sprawie od czego i na co robi mi się odruch wymiotny.




Z moich tak nie wynika.
Poza tym nie bardzo rozumiem co znaczy "rozpoznane pasje"?
15 lat temu mój mąz miał regularna korbe na punkcie programowania, potem były kolejne, obecnie jest na tapecie MTB i gitara. Co będzie za 10 lat kto wie?
Jakos mu ten brak rozpoznania nie przeszkadza być dobrym ojcem.

Stabilizacja zawodowa - bez względu na wiek dziś jest jutro mozna być bankrutem bez pracy i pieniędzy. Myśmy juz to przerobili (mając dzieci) i wiemy że to co się ma dziś nic nie znaczy jutro, nie ma czegoś takiego jak stabilizacja na stałe po przekroczeniu okreslonego wieku. Prace zawsze mozna zstracić, własna firma zawsze moze zbankrutować, może się trafić jak rok temu kryzys, albo jak w tym roku powódz, wypadek, choroba.

Z tym wyszumieniem tez róznie. Nie każdy lubi po prostu i nie każdy programowo "szumi"

Rozpoznane pasje - łatwiej zrobić kurs nurkowania, pilotowania samolotu czy skakania ze spadochronem, bawić się w różne offroady, pojechac do Kenii czy w inną dzicz zanim się zostanie rodzicem. Raz, że ryzyko, a dwa, że zajmuje to masę czasu. Oczywiście wiem, że są ludzie, którym rodzicielstwo w niczym nie przeszkadza - mam znajomych, który mając potomostwo, nieraz w liczbie mnogiej, cały czas jeżdzą po świecie, zdobywają szczyty, zwiedzają Syberię, Chiny czy co tam jeszcze, ale ich dzieci w tym czasie zostają w domu, z partnerką. Nie wyobrazam sobie takiej sytuacji w odniesieniu do swojego związku. Byłam tez na wakacjach ze znajomymi, którzy targali ze sobą dwuletniego malucha i uroczyście przyrzekłam sobie, ze nigdy więcej - choć i ludzie bardzo fajni i dziecko ułożone, ale zawsze maluch w podróży to ograniczenia, no chyba, że mówimy o wakacjach stacjonarnych, w jednym hotelu, all inclusive itp, ale to nie moja bajka, zanudziłabym się po dwóch dniach.

Odnośnie stabilizacji zawodowej - nie wyobrażam sobie decydowania się na dziecko, w sytuacji, w której wiem, że będę musiała na nim oszczędzać - nie będzie mnie stać na nianię (a wieku 20 lat pewnie nie mogłabym sobie na nią pozwolić), na dobre jakościowo ubrania/zabawki/pielęgnację i co tam jeszcze dziecku potrzeba, jedzenie, edukację itp itd. I znowu, wiem, że ludzie się na to decydują, jestem w stanie nawet to zrozumieć, ale dla mnie taki model życia jest mało komfortowy i ja bym sie na niego nie zdecydowała. Dziecko w tym momencie oznacza dla mnie/dla nas poświęcenie i wolę poczekać, aż będzie dopełnieniem, że tak górnolotnie dorzucę

[cava]

Napisane przez Soso

Rozpoznane pasje - łatwiej zrobić kurs nurkowania, pilotowania samolotu czy skakania ze spadochronem, bawić się w różne offroady, pojechac do Kenii czy w inną dzicz zanim się zostanie rodzicem. Raz, że ryzyko, a dwa, że zajmuje to masę czasu. Oczywiście wiem, że są ludzie, którym rodzicielstwo w niczym nie przeszkadza - mam znajomych, który mając potomostwo, nieraz w liczbie mnogiej, cały czas jeżdzą po świecie, zdobywają szczyty, zwiedzają Syberię, Chiny czy co tam jeszcze, ale ich dzieci w tym czasie zostają w domu, z partnerką. Nie wyobrazam sobie takiej sytuacji w odniesieniu do swojego związku. Byłam tez na wakacjach ze znajomymi, którzy targali ze sobą dwuletniego malucha i uroczyście przyrzekłam sobie, ze nigdy więcej - choć i ludzie bardzo fajni i dziecko ułożone, ale zawsze maluch w podróży to ograniczenia, no chyba, że mówimy o wakacjach stacjonarnych, w jednym hotelu, all inclusive itp, ale to nie moja bajka, zanudziłabym się po dwóch dniach.

dziecko jest małe krótko. teraz miał 2 lata i dawał radę zaraz będzie miał 12 cie i to rodzice nie będa za nim nadążać.
Co do pasji- no przecierz to nie jest tak, że każda jak leci nalezy zaznać. mnie żeby płacili, to nie skoczę na spadochronie i nie zanurkuję, nie pójde w góry zdobywac szczytów.
A na koniu jezdzę, razem z dziećmi teraz
Owszem, czasem zostaję w domu jak mąz np jedzie na kilkudniowy kurs gitarowy - ja nie jadę bo bym się tam zanudziła na śmierć i dzieci nie maja do tego nic wspólnego. tak samo jak mój mąz nie pojedzie ze mną na rajd konny, bo niby co by tam robił? Przebywał w obecności koni które chca go zjeść?
Małżeństwo to nie butapren, ż ejak się człowiek sklei to już musi wszędzie i wszytko razem. Dla zwykłej higieny psychicznej warto porobic coś na własną rekę.

Odnośnie stabilizacji zawodowej - nie wyobrażam sobie decydowania się na dziecko, w sytuacji, w której wiem, że będę musiała na nim oszczędzać - nie będzie mnie stać na nianię (a wieku 20 lat pewnie nie mogłabym sobie na nią pozwolić), na dobre jakościowo ubrania/zabawki/pielęgnację i co tam jeszcze dziecku potrzeba, jedzenie, edukację itp itd. I znowu, wiem, że ludzie się na to decydują, jestem w stanie nawet to zrozumieć, ale dla mnie taki model życia jest mało komfortowy i ja bym sie na niego nie zdecydowała. Dziecko w tym momencie oznacza dla mnie/dla nas poświęcenie i wolę poczekać, aż będzie dopełnieniem, że tak górnolotnie dorzucę

Ale ja piszę własnie o tym że NIGDY nie ma się gwarncji że się będzie miało pieniądze jutro skoro sie ma je dziś w ilości wręcz nadmiarowej. Nie ma takiej gwarancji i piszę to z własnych doświadczeń. Prace można stracić, oszczędności zainwestowac i "umoczyć" nie z własnej winy , firma może zbankrutować w wyniku niezależnych od niej zdarzeń losowych i wczoraj się miało na wszytko a dziś się ma z ledwością na zakupy w biedronce.
Nam się zdarzyło "tapnięcie" finansowe tuz przed 40tką. dzieci juz były. i co? mogliśmy przewidzieć nadejście kryzysu te 10 lat wczesniej i sie nie rozmnażać?
Najwazniejsze to mieć w sobie wsparcie i umieć się pozbierać, zamiast ubolewać że konieć świata komfort zycia się pogorszył.
Nam się udało, zycie toczy się dalej, ale wiem, ze chocdziś znów jest dobrze, to być może, kiedyś znów trzeba bedzie zaczynac od nowa, bo tak to już w życiu jest.

jak tak patrze po znajomych moich i starszych, to raczej mało kogo omijają takie fluktuacje zyciowo-majątkowe. Moi rodziec"bankrutowali" 3 razy- tez się zawsze pozbierali.
Moja mama mówi- normalka, a co sobie wyobrażałaś?

Dlatego wazniejsze od kierowania się wyimaginowanym komfortem zycia (który ZAWSZE jest ciut za mały, bo apaetyt rosnie w miare jedzenia) lepiej się kierowac ogólna swoją wizją na zycie.

[Soso]

Cavo toteż ja nie podaję jedynego właściwego przepisu na życie dla wszystkich, tłumaczę jedynie, dlaczego niektórzy w wieku trzydziestuparu lat wciąż moga czuć się niegotowi na potomstwo, choćby nie wiem jak dojrzali byli Pasje jak najbardziej z Tżetem mamy różne, choć rzeczywiście gro z nich uskuteczniamy razem, niemniej czy razem czy osobno, angażują one całe mnóstwo czasu, który w przypadku posiadania dzieci musielibyśmy na nie właśnie poświęcić. A to, ze dziecko małe jest krótko pozwolę sobie oprotestować - imho 5ciolatek w górach również będzie marudził (no chyba, ze to ja trafiam na takie rozkapryszone przypadki), no i przede wszystkim naszą pasją są podróże, a trudno mi je sobie wyobrazić z dzieckiem.

Jeśli chodzi o finanse mam nieco inne zdanie, myślę, ze inwestowanie w nieruchomości jest w stanie w pewnym stopniu zabezpieczyć rodzinę przed koniecznością zakupów w biedronce, ze się tak niefortunnie wyrażę. Ale - rozumiem, co masz na myśli i gratuluję siły przetrwania Nie ukrywam też, ze mam po prostu inne doswiadczenia (bankructwo to dla mnie bynajmniej nie normalka), trudno mi sobie przypomnieć kogoś z otoczenia, kto w szybkim czasie stracił 'wszystko' Stąd być moze inne na to spojrzenie.

[siwunia_]

Napisane przez giginthesky

Niektórzy zwyczajnie nie lubią dzieci. To nie jest równoznaczne z problemami z psychiką
I nie każda kobieta musi być matką. Ja nie znoszę dzieci, nienawidze tych ich zaślinionych twarzy, zasmakranych nosów, smierdzacych pieluszek, głupiego gaworzenia, debilowatego spojrzenia, rozdziawionej paszczy bez zębów itd. po prostu mam alergie na dzieci. jak i na ich mamusie, które gadają o konsystencji kupy swoich dzieci (nie wszystkie takie są, ale zatrważająca większość ). ciagle slysze durne teksty jak ide z psem ulicą. "o ziobać agatko, idzie pani z pieśkiem! a cio lobi piesiek? hał hał!" do szału mnie to doprowadza.
i owszem, mam problemy z psychiką. ha! przejrzalas mnie! ale nie sądzę, żeby moja niechęć do bachorów była jakimkolwiek ich przejawem

zaraz pewnie przeczytam, że jestem niedojrzała i egoistyczna i typowe "ty też byłaś dzieckiem"

---------- Dopisano o 18:26 ---------- Poprzedni post napisano o 18:23 ----------

a psoiadanie ciała obcego w brzuchu jest dla mnie obrzydliwe.

podpisuje się pod każdą napisaną literką.

ja mam 20lat i moją największą fobią jest ryzyko że zajdę w ciążę i jej konsekwencje w całym moim życiu. nawet jeśli w danym miesiącu nie uprawiałąm seksu a okres zaczyna mi się spóźniać to panikuję, choć wiem że nie było możliwe zajście w ciążę

[cava]

Napisane przez Soso

Jeśli chodzi o finanse mam nieco inne zdanie, myślę, ze inwestowanie w nieruchomości jest w stanie w pewnym stopniu zabezpieczyć rodzinę przed koniecznością zakupów w biedronce, ze się tak niefortunnie wyrażę. Ale - rozumiem, co masz na myśli i gratuluję siły przetrwania Nie ukrywam też, ze mam po prostu inne doswiadczenia (bankructwo to dla mnie bynajmniej nie normalka), trudno mi sobie przypomnieć kogoś z otoczenia, kto w szybkim czasie stracił 'wszystko' Stąd być moze inne na to spojrzenie.

Napisałam bankructwo, ale czasami to wygląda tak że masz mieszkanie, jakies dobra inne, ziemię czy tam kamienicę i... brak dochodów np.przez rok a koszta jak zwykle. Przejadasz oszczędności, z powodów niezależnych nie mozecie podjąc pracy i... czarna diupa.
Życie pisze takie scenariusze że głowa mała.
jkaby mi matka powiedziałą ze to "normalka" półtora roku temu to bym się w głowe popukał.
Teraz wiem, ze po prostu, różnie w życiu bywa.


Zanim sprzedasz nieruchomość, możesz umrzeć z głodu, bo tracisz tzw płynośc finansową. Co z tego ze masz ziemię czy kamienicę, jak nie ma na nia akurat kupców, ew są, ale daja tak smieszne pieniądze że szkoda w ogóle z nimi gadać?
Nie widzisz co się dzieje na rynku nieruchomości od ponad roku? świetny czas na kupowanie, ale spróbuj coś sprzedać z sensem.

[cerveza]

Jeśli mogę się wtrącić... ja również nie chcę mieć dzieci i jest mi trochę głupio z tego powodu i trochę mnie to martwi, ponieważ słyszę od wielu, wielu kobiet to samo. Wiele o tym pisze na wizażu. Boję się, że naprawdę nie będzie komu robić na nasze emerytury
Poświęcać siebie dla dobra społeczeństwa? to by była chyba przesada, ale pewne wyrzuty sumienia są.

[agusia5144]

Może chęć i sympatia do dzieci przyjdzie do Ciebie z czasem Nic na siłę.

[Paulinka675]

jest tyle innych kobiet w tym kraju które chcą mieć dzieci, kolejna porcja dzieci jest w domach dziecka więc będzie miał kto na nas pracować

zadziwiające jest to, że najwięcej dzieci rodzi się w patologicznych rodzinach, tam to dopiero nie ma świadomości i dojrzałości, siedzą tylko i produkują się na potęgę a potem z dzieci wyrastają kryminaliści

ja tam uważam że jak kogoś nie stać na dziecko to niech go sobie nie robi,

[cerveza]

Napisane przez Paulinka675

jest tyle innych kobiet w tym kraju które chcą mieć dzieci, kolejna porcja dzieci jest w domach dziecka więc będzie miał kto na nas pracować

zadziwiające jest to, że najwięcej dzieci rodzi się w patologicznych rodzinach, tam to dopiero nie ma świadomości i dojrzałości, siedzą tylko i produkują się na potęgę a potem z dzieci wyrastają kryminaliści

ja tam uważam że jak kogoś nie stać na dziecko to niech go sobie nie robi,

Ale demografowie alarmują cały czas, że w tej chwili 4 osoby zarabiają na jednego emeryta, a za hmm 50 lat? będzie to jedna osoba. Chyba taka reklama w tv nawet leci.
Także rokowania nie są dobre, a kobiety w dzisiejszych czasach rzadko kiedy chcą rodzić 5 czy 6 dzieci jak kiedyś. Wtedy miało to związek z większą religijnością, mniejszym dostępem do antykoncepcji, tradycjami rodzinnymi, tym, że kobieta nie pracowała tylko zajmowała się domem i dzieciakami. Teraz te czynniki nie mają już większego znaczenia, kobieta rodzi jedno, dwójkę dzieci, bo też pracuje, ma swoje życie, wykształcenie itd.

[Paulinka675]

to niech nasz kraj przygotuje lepsze świadczenia rodzinne i podwyższy pensje, przykro mi ale za 1500zł to nawet jedna osoba się nie utrzyma, a co dopiero matka z dzieckiem, może wtedy kobiety będa miały większe chęci na dzieci