Powrót do pracy po wychowawczym.

[iizabelaa]

rozumiem,
chociaż ja akurat rozważałam prywatny klubik malucha,
a teraz zaczęłam myśleć, że może udało by nam się z tż opiekować młodą na zmiany przynajmniej przez kilka miesięcy

martita_891
ale np. moją mamę młoda zna od urodzenia, praktycznie co dzień u niej jesteśmy, i ją tam zostawiałam na 1-2h

[Jaatkaa85]

Ja z kolei nie załuje swojej decyzji o poworcie do pracy. NIe wyobrażam sobe, zebym miała tym wszystkim w domu sie sama zajmowac - bo gdybym została w domu z dziećmi, to już raczej dom na mojej głowie, a tak, dzielimy się z mężem obowiazkami. Dostałabym swira. Jestem człowiekiem zadaniowym i skupiam sie na jednym - wiec zyłabym tylko tym domem i dziecmi/ A gdzie reszta życia? A gdzie ja? Znajomi?
Dzieckiem opiekuje sie niania, strasza córka chodzi do szkoły, więc nie ma problemu, a syn ma 1,5 roku. Jestem bardzo zadowolona z jej usług, choc na początku bardzo się bałam - był oczywiscie okres adaptacji, ale mimo tego miałam obawy.

Kazdy am inne podejscie - na pozatku tez sie wahałam - mały bardzo płakał za mną. Czasami serce mi pekało. Teraz jest normalnie, juz rozumie, ze mam idzie i wróci. Po pracy poswiecamy z męzem dzieciom dużo czasu. Śpimy razem, karmie jeszcze synka piersią. Pracuję na 3/4 etatu, choc zdarza sie, ze wychodzi mi cały.

Pamiętam, ze jak córka była mała, to bardziej czułam sie zmeczona, kiedy poszłam do pracy - narzekałam na ciagły brak czasu. Teraz sobie wszystko logistycznie ładnie ułozyliśmy i mamy czas na wszystko, nie czuje sie już wiecznie zmęczona, a nawet jesli czasem, to trudno. Przy drugim dziecku jakos tak łatwiej sie wszystko poukładało.


Moim zdaniem nei am co załować podjetych decyzji, tylko spróbować sie w nich odnalezć, Klarissa, wszystko sie poukłada, zobaczysz!!!

[traicionera]

z tego, co zauważyłam, obserwują kolejne dzieci, które przychodzą do żłobka młodej, trudno znaleźć regule na to, jak zareaguje dziecko na rozstanie z mama. W grę wchodzi sporo czynników, zarówno wiek, jak i temperament dziecka, jedne dzieci szybko dostosowują się do nowej sytuacji, inne potrzebują więcej czasu i bardziej odreagowują rozstanie. W żłobku dochodzi jeszcze kwestia innych dzieci, pewnego harmidru, który jest nieunikniony-dziecko przyzwyczajone do ciszy i spokoju może czuć się wystraszone. Czasem reakcje dziecka sa tez wypadkowa nastawienia rodzica-moja mam pracowała wiele lat jako opiekunka i nieraz była świadkiem, jak rodzic tak bardzo przeżywał każde wyjście z domu, ze udzielało się to dziecku i zaczynało ono odbierać te sytuacje jako zagrożenie.

[iizabelaa]

Napisane przez Jaatkaa85

Ja z kolei nie załuje swojej decyzji o poworcie do pracy. NIe wyobrażam sobe, zebym miała tym wszystkim w domu sie sama zajmowac - bo gdybym została w domu z dziećmi, to już raczej dom na mojej głowie, a tak, dzielimy się z mężem obowiazkami. Dostałabym swira. Jestem człowiekiem zadaniowym i skupiam sie na jednym - wiec zyłabym tylko tym domem i dziecmi/ A gdzie reszta życia? A gdzie ja? Znajomi?

ja akurat rozważam powrót do pracy z innych powodów - akurat teraz trafia się pewna okazja i pieniądze

choć teraz nie pracuję, to obowiązkami się z mężem dzielimy,
ze znajomymi też się widuję

za to jak wrócę do pracy to pewnie zabraknie czasu na znajomych, wypady z koleżankami,
bo czas po pracy będę chciała młodej poświecić

a teraz mam czas na dużo rzeczy oprócz znajomych, poczytać książkę itp
krótko mówiąc rozleniwiłam się, a przed dzieckiem dużo pracowałam

[lemoorka]

Witam!

Dziewczyny ja roważam powrót do pracy i nie wiem co robic

Za dwa miesiące końćzy mi się zaległy urlop i co dalej?

Karmie dalej piersią, Młody odmawia współpracy by jeść coś innego, z butli wszytsko jest be, jak już coś to łyżeczka, ale pod koniec jedzenia musi poprawić cycem.
Nie chce smoczka, uspokaja się w moich ramionach, albo pociamka cyca. Z moją mama może zostać, ale na krotko, bo jest jeden wielki ryk potem,że nie ma mamy.
Wrociłabym pewnie na cześć etatu, bo moja mama moze sie nim zajac tylko 3 dni w tygodniu.
Tz namawia mnie bym została do ukonczenia przez niego roku. Młody powinien do tego czasu przejsc na diete mniej piersiowa, ja czułabym sie bardziej komfortowo jakbym nie miała mleka w piersiach bo aktualnie mam tyle, ze bym bliźniaki wykarmiła.
Finansowo dalibyśmy rade. Ja w swojej pracy zarabiam niezbyt duzo ja na nasze polskie ceny, tylko prace mam w swoim miescie, co prawda na peryferiach, ale dojazd jest dobry.
Wracajac do mojej mamy ma rente do konca lipca, wiec potem byłaby wielka niewiadoma, na zlobek w moim miescie nie ma szans, a na nianie i prywatny zlobek mnie nie stac, bo nawet tyle nie zarabiam.
Czekac do wrzesnia, az sie wszystko wyjasni i Młody sie odchowa?
Czy robic wszystko na wariata?

[iizabelaa]

ochhh lemoorka
chyba nikt ci nie odpowie na te pytania

ja gdyby mi mama zajęła się młodą to bym pewnie wróciła, ale to tylko takie moje gdybanie,
na razie jestem na wychowawczym

co do żłobaka to u mnie tez wszyscy mówią że nie ma szans,
a tydzień temu spotkałam znajoma która bez problemu się dostała w środku roku

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A ja w Twojej sytuacji, Lemuś, poczekałabym do tego roku. Przede wszystkim piszesz, że dacie radę finansowo - a to jest najważniejsze przy takiej decyzji. Poza tym roczne dziecko nawet nie jedząc piersi w ciągu dnia - da radę spokojnie No i miałabyś czas, by wypracować sobie mniejsze uzależnienie synka od mamy

[traicionera]

Napisane przez iizabelaa

ochhh lemoorka
chyba nikt ci nie odpowie na te pytania

ja gdyby mi mama zajęła się młodą to bym pewnie wróciła, ale to tylko takie moje gdybanie,
na razie jestem na wychowawczym

co do żłobaka to u mnie tez wszyscy mówią że nie ma szans,
a tydzień temu spotkałam znajoma która bez problemu się dostała w środku roku

Iza, a na pewno dostała sie bez znajomości? U nas to raczej byłoby niemożliwe, no chyba, ze w jakiejś mocno starzejącej się dzielnicy, czyli nie mojej

[iizabelaa]

Napisane przez traicionera

Iza, a na pewno dostała sie bez znajomości? U nas to raczej byłoby niemożliwe, no chyba, ze w jakiejś mocno starzejącej się dzielnicy, czyli nie mojej

na pewno to nie wiem,
ale mówi, że pojechała się zapytać i tam jej powiedzieli, ze akurat w tym przedziale wiekowy od stycznia jest miejsce i tyle,

ja osobiście znam 2 osoby, których dzieci tam chodzą/chodziły
to obie normlanie zloyly podanie na wiosne o przyjecie od wrzesnia i się dostały, tylko, że jedna z tych osób pracuję w UM

sama nie wiem ...
ale podejrzewam że w takim małym mieście jak moje to dużo dzieci z babciami zostaje

[traicionera]

Napisane przez iizabelaa

na pewno to nie wiem,
ale mówi, że pojechała się zapytać i tam jej powiedzieli, ze akurat w tym przedziale wiekowy od stycznia jest miejsce i tyle,

ja osobiście znam 2 osoby, których dzieci tam chodzą/chodziły
to obie normlanie zloyly podanie na wiosne o przyjecie od wrzesnia i się dostały, tylko, że jedna z tych osób pracuję w UM

sama nie wiem ...
ale podejrzewam że w takim małym mieście jak moje to dużo dzieci z babciami zostaje

w takim dużym jak moje tez głównie babcie, na drugim miejscu nianie, a na trzecim żłóbki prywatne. Stosunek miejsc w żłóbkach publicznych względem zapotrzebowania jest wprost spieszny

[Jaatkaa85]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;31441562]A ja w Twojej sytuacji, Lemuś, poczekałabym do tego roku. Przede wszystkim piszesz, że dacie radę finansowo - a to jest najważniejsze przy takiej decyzji. Poza tym roczne dziecko nawet nie jedząc piersi w ciągu dnia - da radę spokojnie No i miałabyś czas, by wypracować sobie mniejsze uzależnienie synka od mamy [/QUOTE]


Powiem ci, ze to najwazniejszy plus chyba tego , ze poszłam do pracy.
Ja nie odmawiam i nigdy nie odmawiałam miłości swoim dzieciom, pryztulamy się kiedy chcą i bawimy, ale ... sądze, ze dobrze sie stało, ze wróciłam do pracy; przedtem syn nie dał mi się ruszyc nawet do toalety, teraz pracuję już prawie rok i on nauczył się być ze wszystkimi członkami rodziny - a wg mnie to wazne, aby dziecko nauczyło sie zyc z innymi niż matka członkami "stada", nie byłoby to możliwe, gdybym ja była cały czas z nim.

[traicionera]

Ja zauważyłam, ze im bliżej roku, tym dzieciom ciężej się rozstać z mama, mowie tak na przykładzie dzieci oddawanych na adaptacje w żłobku. Jeśli się trafi na okres leku separacyjnego, to wtedy może być problem.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Jaatkaa85

Powiem ci, ze to najwazniejszy plus chyba tego , ze poszłam do pracy.
Ja nie odmawiam i nigdy nie odmawiałam miłości swoim dzieciom, pryztulamy się kiedy chcą i bawimy, ale ... sądze, ze dobrze sie stało, ze wróciłam do pracy; przedtem syn nie dał mi się ruszyc nawet do toalety, teraz pracuję już prawie rok i on nauczył się być ze wszystkimi członkami rodziny - a wg mnie to wazne, aby dziecko nauczyło sie zyc z innymi niż matka członkami "stada", nie byłoby to możliwe, gdybym ja była cały czas z nim.

Oczywiście. Ale tego się nie wypracuje z dnia na dzień, niestety :/

[33owieczka]

Lemoorka, też bym odczekałąm do tego roku. Jeżeli nie ma potrzeby- a z tego co piszesz- naglącej nie ma, to po co męczyć Młodego i siebie?

[Klarissa]

Napisane przez iizabelaa

Klarissa
ehhh to potwierdziłaś moje obawy
a nie pracujesz na pełen etat i córką się babcia zajmuję

Wiesz u mnie jest chyba trochę tak jak napisałaś poniżej - to jest bardziej mój problem niż mojego dziecka. Bo dziecko jest zadowolone, nie widać, żeby jej brakowało miłości itd. a jednak to ja mam ciągle wyrzuty, że zbyt mało czasu mam dla niej. Plus jeszcze do tego mam wyrzuty, że zbyt mało czasu mam dla swojego domu.

Napisane przez iizabelaa

szaja
ja to zaczynam myśleć, o kogo reakcję się bardziej boję,
córki czy swoją

Znam to

Napisane przez Jaatkaa85

Ja z kolei nie załuje swojej decyzji o poworcie do pracy. NIe wyobrażam sobe, zebym miała tym wszystkim w domu sie sama zajmowac - bo gdybym została w domu z dziećmi, to już raczej dom na mojej głowie, a tak, dzielimy się z mężem obowiazkami. Dostałabym swira. Jestem człowiekiem zadaniowym i skupiam sie na jednym - wiec zyłabym tylko tym domem i dziecmi/ A gdzie reszta życia? A gdzie ja? Znajomi?

Każdy w czym innym czuje się dobrze. Ja bardzo lubię prace domowe, mnie nie przeszkadzało to, że "wszystko" robię sama (poza tym nawet jak nie pracowałam to i tak część rzeczy robił mąż, fakt, że teraz robi więcej niż przedtem, ale przecież on też pracuje i efekt jest taki, że oboje jesteśmy śmiertelnie zmęczeni a przedtem jednak jakoś lepiej się to rozkładało).

No i co do reszty życia to moja była zdecydowanie bogatsza na urlopie wychowawczym. Teraz moje życie polega na pójściu do pracy, na zakupy po pracy, do domu gotować, sprzątać, nadrabiać brak czasu dla dziecka, a nocami przeważnie piorę. Po prostu rewelacja... jak byłam na wychowawczym stale gdzieś jeździłam - to na spacer, zakupy, do koleżanek itd.

Moim zdaniem nei am co załować podjetych decyzji, tylko spróbować sie w nich odnalezć, Klarissa, wszystko sie poukłada, zobaczysz!!!

No nie wiem, bo ja czuję się z tym wszystkim źle i zastanawiamy się z mężem co zrobić, bo ja czuję, że popadam w jakąś depresję i żadna kasa mi nie wynagrodzi tego beznadziejnego samopoczucia.

Napisane przez lemoorka

Witam!

Dziewczyny ja roważam powrót do pracy i nie wiem co robic

Za dwa miesiące końćzy mi się zaległy urlop i co dalej?

Karmie dalej piersią, Młody odmawia współpracy by jeść coś innego, z butli wszytsko jest be, jak już coś to łyżeczka, ale pod koniec jedzenia musi poprawić cycem.
Nie chce smoczka, uspokaja się w moich ramionach, albo pociamka cyca. Z moją mama może zostać, ale na krotko, bo jest jeden wielki ryk potem,że nie ma mamy.
Wrociłabym pewnie na cześć etatu, bo moja mama moze sie nim zajac tylko 3 dni w tygodniu.
Tz namawia mnie bym została do ukonczenia przez niego roku. Młody powinien do tego czasu przejsc na diete mniej piersiowa, ja czułabym sie bardziej komfortowo jakbym nie miała mleka w piersiach bo aktualnie mam tyle, ze bym bliźniaki wykarmiła.
Finansowo dalibyśmy rade. Ja w swojej pracy zarabiam niezbyt duzo ja na nasze polskie ceny, tylko prace mam w swoim miescie, co prawda na peryferiach, ale dojazd jest dobry.
Wracajac do mojej mamy ma rente do konca lipca, wiec potem byłaby wielka niewiadoma, na zlobek w moim miescie nie ma szans, a na nianie i prywatny zlobek mnie nie stac, bo nawet tyle nie zarabiam.
Czekac do wrzesnia, az sie wszystko wyjasni i Młody sie odchowa?
Czy robic wszystko na wariata?

Ja bym w twojej sytuacji została jeszcze jakiś czas w domu i starała się dzieciaczka przystosować bardziej do samodzielności. Bo teraz to będzie straszna tragedia jak nagle przestaniesz karmić, znikniesz, zostawisz z kimś innym itd. To się chyba powinno robić stopniowo.

Napisane przez Jaatkaa85

Powiem ci, ze to najwazniejszy plus chyba tego , ze poszłam do pracy.
Ja nie odmawiam i nigdy nie odmawiałam miłości swoim dzieciom, pryztulamy się kiedy chcą i bawimy, ale ... sądze, ze dobrze sie stało, ze wróciłam do pracy; przedtem syn nie dał mi się ruszyc nawet do toalety, teraz pracuję już prawie rok i on nauczył się być ze wszystkimi członkami rodziny - a wg mnie to wazne, aby dziecko nauczyło sie zyc z innymi niż matka członkami "stada", nie byłoby to możliwe, gdybym ja była cały czas z nim.

To chyba zależy od dziecka, moja nigdy nie była aż taką przylepą, żeby nie została z kimś innym - z tatą, z babcią itd. Może po prostu twój synek miał taką potrzebę przylepiania się do ciebie.

[iizabelaa]

Napisane przez Klarissa

No nie wiem, bo ja czuję się z tym wszystkim źle i zastanawiamy się z mężem co zrobić, bo ja czuję, że popadam w jakąś depresję i żadna kasa mi nie wynagrodzi tego beznadziejnego samopoczucia.

ehhh
to faktycznie ciężko ci
mam nadzieję, że coś wymyślicie albo że przyzwyczaisz się do nowej sytuacji
każda kobieta inaczej to odbiera,
ja na razie czuję, że nie jestem gotowa rozstać się z młodą,
ale miałam cichą nadzieję, że może jak będzie mieć rok to się zmieni

nie wiem czy bym aż tak jak ty zareagowała, bo z drugiej strony ja dużo pracowałam, lubiłam swoja pracę, lubiłam się postresować itp
choć mnie czasami męczyła to czułam zadowolenie, satysfakcje

osoby z którymi pracowałam się w szoku że nie wróciłam do pracy zaraz po macierzyńskim


czuję się rozdarta

ale już nie męczę bo dużo kobiet ma takie dylematy a ja sie użalam i roztrząsam ta sparwe na wszystkie strony

[lemoorka]

Dziewczyny dziekuje za pomoc.

Chyba zostaje w domu, o ile nie zwariuje, bo ja nie mam natury takiej oddanej Matki. Moze dlatego,ze jestem jedynaczka i wszystko do tej pory było dla mnie, a teraz musze sie z kims dzielic nawet czasem.

Dzisiaj była kolejna proba z butelka i herbatka, skonczyło sie na piciu herbatki lyzeczka. Zamowiła kubek didy moze cos pomoze, bo sie zajade:/

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Lem, a próbowałaś po prostu niekapka?

[Klarissa]

lemoorka widzę, że twój maluch skończył 5 miesięcy - kup sobie plastikowy kubek z wywiniętym brzegiem i spróbuj dawać "po dorosłemu"

[Dilayla]

co do powrotów do pracy-ja nie mam za bardzo gdzie wracac...rozwiazanie wydaje mi sie takie ze aby nie ''musiec''wracac do firmy to powinnam złożyc wypowiedzenie ?(w przypadku gdy np.znajde inna prace?)może mnie ktos uswiadomic jak najlepiej rozwiazac taka sytuacje?

[Klarissa]

Napisane przez Dilayla

co do powrotów do pracy-ja nie mam za bardzo gdzie wracac...rozwiazanie wydaje mi sie takie ze aby nie ''musiec''wracac do firmy to powinnam złożyc wypowiedzenie ?(w przypadku gdy np.znajde inna prace?)może mnie ktos uswiadomic jak najlepiej rozwiazac taka sytuacje?

Jeśli już wyczerpałaś cały urlop wychowawczy (całe 3 lata) to nie pozostaje nic innego jak tylko złożyć wypowiedzenie jeśli nie chcesz wracać do starej pracy. No i jeszcze sprawdź jaki masz termin wypowiedzenia, żeby nie było tak, że złożysz bez zachowania terminu i będziesz musiała jeszcze tam trochę pochodzić, chyba, że masz możliwość zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia.

[iizabelaa]

Klarissa
Ja znowu z tym samym pytaniem do Ciebie:
Jak teraz wygląda u ciebie sytuacja? Unormowało się, przyzwyczaiłyście ie się do sytuacji czy nadal myślisz o rezygnacji z pracy?

Do mnie temat teraz wrócił, bo młode się do żłobka dostało

[passionfruit]

Kurcze Klarissa ciężko coś doradzić, ale ja chyba bym wróciła do pracy. Tak naprawdę ten pierwszy rok będzie decydujący i dosyć ciężki. Ale lada chwila dziecko pójdzie do przedszkola, a ty jeśli zdecydujesz się teraz zostać w domu, będziesz musiała szukać pracy co jest do kitu.
Z babcią krzywda się nie stanie.

---------- Dopisano o 14:46 ---------- Poprzedni post napisano o 14:46 ----------

To napisałam na czas...

[Klarissa]

Napisane przez iizabelaa

Klarissa
Ja znowu z tym samym pytaniem do Ciebie:
Jak teraz wygląda u ciebie sytuacja? Unormowało się, przyzwyczaiłyście ie się do sytuacji czy nadal myślisz o rezygnacji z pracy?

Do mnie temat teraz wrócił, bo młode się do żłobka dostało

Przyzwyczailiśmy się, ale nie czuję się zadowolona, nie do końca tak to sobie wyobrażałam i jak pisałam wcześniej nie spodziewałam się aż takiego zmęczenia fizycznego Jest mi ciężko, ciągle muszę być zorganizowana i poukładana, nie mogę nigdy odpuścić, a jak odpuszczę coś sobie, to potem mam 2x więcej roboty. Generalnie bardzo narzekam na brak czasu.

Cały czas myślę dodatkowo o jakimś klubie malucha, bo ciągłe korzystanie z opieki babci w tygodniu sprawia, że nie mamy żadnej możliwości wyjścia z mężem z domu w celach relaksacyjnych np. w weekend. Poza tym nie do końca nam się podobają niektóre rzeczy i chcielibyśmy nieco ograniczyć opiekę ze strony babci. A poza tym sama babcia by też trochę odpoczęła.

Napisane przez passionfruit

Kurcze Klarissa ciężko coś doradzić, ale ja chyba bym wróciła do pracy. Tak naprawdę ten pierwszy rok będzie decydujący i dosyć ciężki. Ale lada chwila dziecko pójdzie do przedszkola, a ty jeśli zdecydujesz się teraz zostać w domu, będziesz musiała szukać pracy co jest do kitu.
Z babcią krzywda się nie stanie.

---------- Dopisano o 14:46 ---------- Poprzedni post napisano o 14:46 ----------

To napisałam na czas...

Lepiej późno niż wcale czy jakoś tak

[passionfruit]

Czyli zdecydowałaś się na wychowawczy

---------- Dopisano o 21:29 ---------- Poprzedni post napisano o 21:29 ----------

Tzn na przerwanie wychowawczego.

[iizabelaa]

Klarissa
w jakim wymiarze czasu teraz pracujesz?

[julka910]

Fajnie, ze macie gdzie wracać po macierzyńskim.

Ja znow zaczynam od zera

[Klarissa]

Napisane przez iizabelaa

Klarissa
w jakim wymiarze czasu teraz pracujesz?

3/4 etatu w takim trybie, że od 8.30 do 17.00 przez 4 dni w tygodniu a co drugi tydzień przez 3 dni. Tym sposobem 6 dni roboczych w miesiącu mam całkowicie wolnych. Ma to swoje zalety - jest czas żeby coś porobić w domu, gdzieś pójść z córką itd. Nie chce wracać na pełny etat na razie czuje, że to by było dla mnie zbyt dużo.

[iizabelaa]

Ja chce wrócić na razie tylko na 1/2. I zobaczyć jak to będzie.
I chce codziennie chodzić po 4h. Zresztą muszę.

Jestem ciekawa jak w pracy zareagują.

[Evelinqa]

Witam,

podbijam temat...

Kwestia powrotu do pracy spędza mi sen z powiek...
Moja córeczka ma obecnie prawie 4 miesiące...ale czas płynie tak szybko.
Od lutego będę musiała wrócić do pracy- w przeciwnym wypadku wiem,że mnie zwolnią.Pracuję w godz.8-16, w tym czasie z Małą zostanie Teściowa...
i tu moje pytanie i lęki:
czy dziecko się z nią za bardzo nie zżyje? w końcu to z nią będzie całymi dniami...wiem,że Babcia będzie oddaną opiekunką i o opiekę się nie martwię-ale właśnie o ten kontakt emocjonalny. Dziecko od 7mca tworzy mocniejsze więzi i nie przeżyję jeśli będzie wolała Babcię od Mamy...
Jakie są Wasze doświadczenia w tej kwestii?