1o lat związku bez zaręczyn i wspólnego mieszkania

[madana]

związek bez planów, rozmów o przyszłości może trwać szczęśliwie do końca życia partnerów. Dopóki obojgu taki stan rzeczy odpowiada, nie uważam, żeby była potrzeba planowania i konkretyzowania celów.

- no ale problem w tym,że dziewczynie chyba nie odpowiada, skoro przed znajomymi udaje, że jednak razem mieszkają i ma inna wizję przyszłości. Jak dla mnie, zmarnowała 10 lat życia. I tak, wbrew pozorom liczby mają tu znaczenie, bo inaczej wchodzi w związki 20+, trochę inaczej 30+ czy 40+, bo i wybór mężczyzn trochę już inny.

[ulicznica]

Napisane przez xzora

5 lat to jakaś przełomowa data?


przez 10 lat to można wiele razy zmienić pogląd na ślub


nie rozumiem zawodzenia ile to lat, że po tylu to powinno się zrobić to, a po tylu to

związek bez planów, rozmów o przyszłości może trwać szczęśliwie do końca życia partnerów. Dopóki obojgu taki stan rzeczy odpowiada, nie uważam, żeby była potrzeba planowania i konkretyzowania celów.




ja przeciwnie, uważam, że rozmowa powinna być całościowa, natomiast nie wszystkie działania trzeba od razu rozpoczynać, ani też nie wszystkie terminy od razu definiować. Ważne jest natomiast ustalenie, które z celów chcemy zrealizować i ustalić czas dla tych najbliższych.

---------- Dopisano o 19:09 ---------- Poprzedni post napisano o 19:04 ----------


bo patrzysz z perspektywy osoby, która od początku wie, że ze swoim partnerem chce wziąć ślub

nie wszyscy są tacy, dla jednych celem związku jest ślub, dzieci, a dla innych związek jest celem samym w sobie

Próbuję spojrzeć na to z perspektywy osoby, która potrzebuje ślubu, żeby mieć poczucie stabilizacji. Nie musisz robić ze mną pingpongowej wymiany postów na ten temat.
Całościowa rozmowa jasne, ale biorąc też pod uwagę zdanie partnera, a nie stawianie pod ścianą "kochanie, decyduj się: albo mieszkanie + ślub + dziecko, albo odchodzę".

[seductivee]

Dla mnie ta sytuacja przedstawia się jednoznacznie - partner nie traktuje Cię na poważnie.
Gdyby po twojej propozycji wspólnego mieszkania, facet powiedział Ci - słuchaj, musimy to dokładnie omówić, ponieważ boję się, że przez wspólne mieszkanie zaniedbam siostrę, czy nasze relacje się popsują. Wypiszmy wszelkie za i przeciw wspólnego mieszkania, a w międzyczasie codziennie szukajmy fajnych ofert mieszkań. Dajmy sobie na znalezienie czegoś miesiąc. - to ja bym zrozumiała, że się waha. Ale jak widać, on się nawet nie waha, on po prostu NIE CHCE z Tobą mieszkać.

.. poza tym - przecież można dać swoje własne ogłoszenie w rubryce: kupię lub wynajmę. Można samemu zaoferować się, że za taką i taką cenę kupię mieszkanie tu i tu w określonym standardzie.. Ja tak robiłam jak szukałam sobie mieszkania i znalazłam ofertę.

[wika82]

Napisane przez klempaa

No faktycznie, o takiej opcji nie pomyślalam
Niestety taki rozwój wypadków nie ma nic wspólnego z opisywaną historią do której się odnosiłam - bo tam podobno facet nie wiedział nic na temat ślubu i nie chodziło o zmianę daty

Potraktowałabym tę historię z przymrużeniem oka, podejrzewam, że dziewczyna poszła ustalić, kiedy jest najbliższy wolny termin, a nie wyznaczyć w sensie formalnym.

[_chocolate]

Napisane przez seductivee

.. poza tym - przecież można dać swoje własne ogłoszenie w rubryce: kupię lub wynajmę. Można samemu zaoferować się, że za taką i taką cenę kupię mieszkanie tu i tu w określonym standardzie.. Ja tak robiłam jak szukałam sobie mieszkania i znalazłam ofertę.

U nas czasami ludzie wrzucają też do skrzynek pocztowych takie ogłoszenia, że kupią mieszkanie w tej okolicy. To też może pomóc jak ktoś szuka.

[niut80]

Napisane przez klempaa

Trochę mało realne.
Do tego, żeby zarezerwować termin ślubu w USC potrzebni są oboje narzeczeni

Kochane, przecież napisałam "poszła zarezerwować termin w USC" a nie złożyć papiery. No ale na ambicję mi wjechałyście.

Mówimy o dwóch różnych rzeczach. Uzgodnienie terminu, a złożenie wymaganych domumentów i oświadczeń (minimum na 1 miesiąc przed ceremonią) gdzie faktycznie trzeba iść we dwoje, to coś zupełnie innego.

np Grudziądz, ostatnia linijka.
http://bip.grudziadz.pl/dokumenty/pokaz/621.dhtml

U nas 2 miesiące, a w Grudziądzu to masz aż pięć miesięcy, co by chłopa do USC zawlec, co by się zdeklarował że chce zawrzeć "w pełni świadomy" i "aż do śmierci", choć mężczyźni twierdzą, że te dwa zwroty się wzajemnie wykluczają.

[klempaa]

Napisane przez niut80

Kochane, przecież napisałam "poszła zarezerwować termin w USC" a nie złożyć papiery. No ale na ambicję mi wjechałyście.

Mówimy o dwóch różnych rzeczach. Uzgodnienie terminu, a złożenie wymaganych domumentów i oświadczeń (minimum na 1 miesiąc przed ceremonią) gdzie faktycznie trzeba iść we dwoje, to coś zupełnie innego.

np Grudziądz, ostatnia linijka.
http://bip.grudziadz.pl/dokumenty/pokaz/621.dhtml

U nas 2 miesiące, a w Grudziądzu to masz aż pięć miesięcy, co by chłopa do USC zawlec, co by się zdeklarował że chce zawrzeć "w pełni świadomy" i "aż do śmierci", choć mężczyźni twierdzą, że te dwa zwroty się wzajemnie wykluczają.

Hm, no to u nas jest trochę inaczej - wszystko robi się za jednym razem.
Wszyscy znajomi tak mieli i jak dzwoniłam do USC to pani również powiedziała że mamy przxyjść razem i wziąć dowody osobiste.
Widocznie nie wszędzie tak jest, zwracam honor

[sine.ira]

Napisane przez niut80

Kochane, przecież napisałam "poszła zarezerwować termin w USC" a nie złożyć papiery. No ale na ambicję mi wjechałyście.

Mówimy o dwóch różnych rzeczach. Uzgodnienie terminu, a złożenie wymaganych domumentów i oświadczeń (minimum na 1 miesiąc przed ceremonią) gdzie faktycznie trzeba iść we dwoje, to coś zupełnie innego.

np Grudziądz, ostatnia linijka.
http://bip.grudziadz.pl/dokumenty/pokaz/621.dhtml

U nas 2 miesiące, a w Grudziądzu to masz aż pięć miesięcy, co by chłopa do USC zawlec, co by się zdeklarował że chce zawrzeć "w pełni świadomy" i "aż do śmierci", choć mężczyźni twierdzą, że te dwa zwroty się wzajemnie wykluczają.

W USC nie gada się nic o śmierci tylko o tym, że się uczyni wszystko żeby małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe. To w kościele ludzie...przesadzają i pociskają mało realne obietnice

A u mnie (Toruń) żeby zarezerwować termin, to trzeba przyjść we dwoje. Swoją drogą zastanawiam się po jaką cholerę jest wymóg składania odpisu aktu urodzenia (u osób urodzonych poza miejscowością, w ktorej się chce brać ślub). Sory, przychodzi dwoje dorosłych ludzi, mają dowody osobiste, to chyba powinno wystarczyć tak na zdrowy rozum

[niut80]

Bo jest zakaz małżeństw pomiędzy krewnymi bodajże do 2 stopnia w linii bocznej, ze względu na występujące wady genetyczne u dzieci. I muszą tę kwestię sprawdzić, bo u nas to już 20 lat przecież komputeryzują urzędy.

[201607110949]

Napisane przez klempaa

Hm, no to u nas jest trochę inaczej - wszystko robi się za jednym razem.
Wszyscy znajomi tak mieli i jak dzwoniłam do USC to pani również powiedziała że mamy przxyjść razem i wziąć dowody osobiste.
Widocznie nie wszędzie tak jest, zwracam honor

u mnie to samo - przy jednej wizycie złożyliśmy dowody i zaklepaliśmy termin

[_Juliette_]

Mnie to jedna rzecz w tym wszystkim szokuje. Tyle osób radzi, żeby Autorka porozmawiała z chłopakiem i zapytała o wszystko: czy chce wziąć ten ślub, czy nie, czy zamieszkają razem, czy nie, co będzie w przyszłości. To co, Autorka i jej TŻ przez 10 lat związku nie rozmawiali w ogóle? Jakaś wieczna cisza? Bo NIE WIERZĘ, że po dekadzie razem nie wyszło w zwykłych, codziennych rozmowach, jakie jej partner ma poglądy na życie, na małżeństwo, na współdzielenie stołu i łoża.
To jakieś chore. Jaka między nimi była komunikacja? Na poziomie: "co słychać?" "jak tam na uczelni/w pracy" i tyle? O CZYM oni rozmawiali przez tyle lat? Żadnych konkretów w rozmowie nigdy nie było?

Ja mam 22 lata i jestem z moim TŻtem prawie 3 lata i nigdy nie usiedliśmy uroczyście na sofie, żeby przedyskutować przyszłość za jednym zamachem. A jakoś wiem, co myśli o małżeństwie, o dzieciach itp., zanim razem zamieszkaliśmy wiedziałam, że tego chciał, tuż przed wynajęciem mieszkania ustaliliśmy tylko gdzie, za ile itp.

Jakoś nie wyobrażam sobie, że para z 10-letnim stażem przeprowadza rozmowę w stylu "Kochanie, a czy Ty właściwie chcesz mieć ze mną dzieci? Czy chcesz się pobrać w niedalekiej przyszłości?". Te rzeczy powinny wynikać z codziennych kontaktów.

[ulicznica]

Napisane przez _Juliette_

Mnie to jedna rzecz w tym wszystkim szokuje. Tyle osób radzi, żeby Autorka porozmawiała z chłopakiem i zapytała o wszystko: czy chce wziąć ten ślub, czy nie, czy zamieszkają razem, czy nie, co będzie w przyszłości. To co, Autorka i jej TŻ przez 10 lat związku nie rozmawiali w ogóle? Jakaś wieczna cisza? Bo NIE WIERZĘ, że po dekadzie razem nie wyszło w zwykłych, codziennych rozmowach, jakie jej partner ma poglądy na życie, na małżeństwo, na współdzielenie stołu i łoża.
To jakieś chore. Jaka między nimi była komunikacja? Na poziomie: "co słychać?" "jak tam na uczelni/w pracy" i tyle? O CZYM oni rozmawiali przez tyle lat? Żadnych konkretów w rozmowie nigdy nie było?

Ja mam 22 lata i jestem z moim TŻtem prawie 3 lata i nigdy nie usiedliśmy uroczyście na sofie, żeby przedyskutować przyszłość za jednym zamachem. A jakoś wiem, co myśli o małżeństwie, o dzieciach itp., zanim razem zamieszkaliśmy wiedziałam, że tego chciał, tuż przed wynajęciem mieszkania ustaliliśmy tylko gdzie, za ile itp.

Jakoś nie wyobrażam sobie, że para z 10-letnim stażem przeprowadza rozmowę w stylu "Kochanie, a czy Ty właściwie chcesz mieć ze mną dzieci? Czy chcesz się pobrać w niedalekiej przyszłości?". Te rzeczy powinny wynikać z codziennych kontaktów.

Wreszcie przyszło jakieś wsparcie - dla moich postów w tym temacie
Też mi się właśnie wydaje, że w sytuacjach gdzie komunikacja wewnątrz związku nie szwankuje, takie rozmowy (zamiast jednej wielkiej rozmowy po 10 latach na temat przyszłości) wychodzą same z siebie, raz na jakiś czas.

[leniwca]

Napisane przez ulicznica

Wreszcie przyszło jakieś wsparcie - dla moich postów w tym temacie
Też mi się właśnie wydaje, że w sytuacjach gdzie komunikacja wewnątrz związku nie szwankuje, takie rozmowy (zamiast jednej wielkiej rozmowy po 10 latach na temat przyszłości) wychodzą same z siebie, raz na jakiś czas.

Też przyłączam się do zdziwienia, jak po 10latach można dopiero zacząć poważnie rozmawiać na temat wspólnej przyszłości.
Moim zdaniem uczucie jednak przygasło, to nie TO.

[doriss]

Z tym "sprawdzeniem" siebie przed ślubem, ze wspólnym zamieszkaniem przed ślubem itd. to go rozumiem. Należy najpierw zamieszkać razem, zobaczyc czy potraficie żyć razem dzień w dzień. Ale to, że on tak dziwnie reaguje na temat slubu tez jest dziwne. Może uda Ci sie go naprowadzic na dobrą sciezke mysli? Musisz sprobowac, bo szkoda by bylo stracic 10-letniego zwiazku. A co do jego siostry to kazdy przez zycie musi isc swoja sciezka, nie moze przeciez mieszkac z nia cale zycie, bo zadna kobieta na cos takiego nie pojdzie i w rezultacie beda tak mieszkac ze soba do starosci.

[_Juliette_]

Napisane przez ulicznica

Wreszcie przyszło jakieś wsparcie - dla moich postów w tym temacie
Też mi się właśnie wydaje, że w sytuacjach gdzie komunikacja wewnątrz związku nie szwankuje, takie rozmowy (zamiast jednej wielkiej rozmowy po 10 latach na temat przyszłości) wychodzą same z siebie, raz na jakiś czas.

Jak ktoś nie rozmawia ze swoim partnerem, to znaczy, że chyba nie chce z nim rozmawiać. A jak komunikacja szwankuje to znak, że coś w związku nie hula. I to jest problem, a nie to, że się chłop nie oświadczył i nie zamieszkał. Bo to, że się nie oświadczył i nie zamieszkał to raczej następstwo.

[201803290936]

Napisane przez andzia1989r

Takie historie kończą się zwykle w smutny sposób.

Bo nagle pan/pani co byli niezdecydowani poznają kogoś innego, i nagle są po roku, dwóch (a czasami i wcześniej) gotowi na wszystko to, z czym z poprzednią partnerką zwlekali latami.

I to nie jest premedytacja najczęściej z strony tych osób. Po prostu niepewnośc, którą się rozumie dopiero, gdy się spotka tą właściwą osobę.

Może jestem dziwna, ale nie czekałabym na nikogo 10 lat. Szkoda życia.

Po bliższym i dalszym otoczeniu widzę, że tak właśnie bywa.

---------- Dopisano o 17:23 ---------- Poprzedni post napisano o 17:21 ----------

Napisane przez _Juliette_

Mnie to jedna rzecz w tym wszystkim szokuje. Tyle osób radzi, żeby Autorka porozmawiała z chłopakiem i zapytała o wszystko: czy chce wziąć ten ślub, czy nie, czy zamieszkają razem, czy nie, co będzie w przyszłości. To co, Autorka i jej TŻ przez 10 lat związku nie rozmawiali w ogóle? Jakaś wieczna cisza? Bo NIE WIERZĘ, że po dekadzie razem nie wyszło w zwykłych, codziennych rozmowach, jakie jej partner ma poglądy na życie, na małżeństwo, na współdzielenie stołu i łoża.
To jakieś chore. Jaka między nimi była komunikacja? Na poziomie: "co słychać?" "jak tam na uczelni/w pracy" i tyle? O CZYM oni rozmawiali przez tyle lat? Żadnych konkretów w rozmowie nigdy nie było?

Ja mam 22 lata i jestem z moim TŻtem prawie 3 lata i nigdy nie usiedliśmy uroczyście na sofie, żeby przedyskutować przyszłość za jednym zamachem. A jakoś wiem, co myśli o małżeństwie, o dzieciach itp., zanim razem zamieszkaliśmy wiedziałam, że tego chciał, tuż przed wynajęciem mieszkania ustaliliśmy tylko gdzie, za ile itp.

Jakoś nie wyobrażam sobie, że para z 10-letnim stażem przeprowadza rozmowę w stylu "Kochanie, a czy Ty właściwie chcesz mieć ze mną dzieci? Czy chcesz się pobrać w niedalekiej przyszłości?". Te rzeczy powinny wynikać z codziennych kontaktów.

Słuszna uwaga. To rzeczywiście zaskakujące i mocno zastanawiające.

[loloona_79]

dla mnie to niepojęte!!!
rozumiem, że jak zaczynaliście byc razem byliście za młodzi by razem mieszkać ale teraz?

on szuka wymówki, może mu tak wygodnie, może się boi zobowiązań?

Sytuacja analogczna
mój brat miał z dzwieczyną staż też ok 9 - 10 letni. mieli różne przeboje, chwilę mieszkali razem , potem nie, rozeszli się zeszli itp . Ale ona po zejści uśe postawiła ultimatum - zamieszkamy razem jak będziemy mieć wspólna przyszłość,oświadczysz mi się. Dała czas do końca roku albo odchodzi. I mój brat, w ostatniej sekundzie roku - klęknął i się oświadczył.
Ślub za 3 tygodnie
Pytanie czy to im na zdrowie wyjdzie bo z tego co mówi czuł się przymuszony i teraz pół żartem pół serio mówi o GPS na palcu o końcu zycia, wolności itp

rozumiem Autorkę, ale też nie wierzę w takie ultimatum do końca. Nic na siłę, a na pewno nie ślub. Nie wiem czy bym chciała wyjść za kogoś kto czuje przymus...

[201803080934]

takkkkk, przyłączam się do zdziwienia jak można przez 10 lat nie poznać swoich poglądów na życie i/lub nie widzieć, że owe poglądy się rozmijają i/lub, że któraś strona coś kręci i nie do końca szczerze owe poglądy prezentuje

byłam z ostatnim eksem prawie 3 lata, fakt, żeśmy gówniarstwem byli, ale jednak traktowałam go poważnie, kochałam, planowałam przyszłość, ale jakoś tak... kiedyś. kiedyś chciałam wziąć ślub, kiedyś chciałam razem mieszkać, kiedyś tam mieć dzieci.

mimo że bardzo go kochałam i chciałam z nim być. życie ułożyło się tak, że już razem nie jesteśmy, a z obecnym chłopakiem, z którym jestem od 4 miesięcy już zaplanowaliśmy wspólne mieszkanie [od lipca ], wiemy co i jak ze ślubem, a dzieci... eee, kiedyś tam*

* do miłośniczki dzieci mi daleko


mi się wydaje, że on cię jak najbardziej może traktować poważnie, może cię kochać, i tak dalej, ale.. to nie wygląda jakby z jego strony było to.
bo ja eksa też kochałam, ale jak poznałam obecnego to mnie coś strzeliło, coś, co powoduje, że ja chcę się starać, chcę ruszyć związek dalej. i widzę, że on też chce.
a ty niby chcesz, ale nic nie robisz, facet niby też chce, ale.. no właśnie dokładnie tak samo jak ty nic nie robi

[PrivateMember]

Nie wiem, czy uda mi się odpowiedzieć na wszystkie posty, ale spróbuję odnieść się do najważniejszych kwestii...
Z tym nierozmawianiem, to trochę się zapędziłyście... Rozmawiamy i to bardzo dużo, na tematy głębokie i o pierdołach, naprawdę dużo i często... Przyszłość, także wspólna, również się przewijała, mamy przegadanych wiele wspólnych planów i marzeń, choć przyznaję – także z mojej strony – nigdy nie padły konkretne daty, ciągle nam się wydawało, że jesteśmy młodzi i mamy czas... Był zawsze tylko jeden temat tabu: słowo „ślub” nigdy nie padało w odniesieniu do nas... Kiedyś mi to w ogóle nie przeszkadzało i wręcz nie rozumiałam dziewczyn, które mają parcie na ślub. Wierzyłam sobie naiwnie, że kiedyś TO się po prostu stanie, że on zrobi mi wielką niespodziankę i się oświadczy... Nie pamiętam kiedy poruszyłam ten temat po raz pierwszy, ale wydaje mi się, że ok. 2 lata temu, więc rzeczywiście „trochę” późno. Nie udało mi się normalnie porozmawiać o tym, on nigdy nie chciał, nigdy nie było dobrego momentu. To powinno było mi dać do myślenia, ale ja dalej naiwnie wierzyłam, że kiedyś w końcu się „zbierze”, wpadnie na to, poczuje potrzebę...eh...zwłaszcza , że wśród naszych znajomych i rodziny same śluby, ciąże, dzieci...
Nie docierało do mnie jak bardzo kiepska jest ta sytuacja z tego tylko powodu, że poza tym „szczegółem” czułam się zawsze przez niego kochana, szanowana, traktowana poważnie, czasem nawet rozpieszczana...
Frustracja rośnie we mnie dopiero od pewnego czasu, a odkąd zaczęłam okłamywać ludzi (w nowej pracy), że z nim mieszkam, to zdałam sobie sprawę, że to jest mocno popieprzona sytuacja...

A teraz wyniki mojego szantażu/ultimatum, z czym czuję się zresztą kiepsko, że musiałam się do tego posunąć...
Usłyszałam przeprosiny za całą tą sytuację, przyznanie racji, że było mu tak wygodnie, wyjaśnienie, że właściwie nie wie na co czekał i zapewnienie, że chce wszystko zmienić. Ponieważ w moim ultimatum nie chodziło o obietnice, tylko czyny (co musiałam powtórzyć mu jeszcze z 10 razy, bo nie docierało) – znalazł mieszkanie. We wtorek mamy podpisać umowę, a wprowadzić się od 15.06. Ale tu znowu ja wszystko psuję, bo 1. chciałabym je jednak obejrzeć osobiście, niby mam do niego zaufanie, widziałam na zdjęciach w ogłoszeniu, ale wiecie, facet mógł nie zwrócić uwagi na różne istotne szczegóły 2. jest drogie, dużo droższe, niż kiedyś zakładaliśmy, a co mnie najbardziej boli to oprócz stałych opłat jest na wstępie prowizja dla agencji 900 zł...niby on to bierze na siebie, ale wolałabym za to kupić coś do mieszkania (oboje nie mamy praktycznie nic „w posagu”), albo nawet jechać gdzieś na weekend, no toż to jest kupa kasy.
O ślubie gadaliśmy, jak kazałam mu podać datę to usłyszałam lipiec/sierpień, ale oczywiście nie biorę tego serio. Przy okazji wyszła też mała rozbieżność między tym, jak go sobie wyobrażamy: ja bym chciała jak najmniejszy, najlepiej tylko ze świadkami, a on uważa, że jednak wypada zaprosić rodzinę. Zgodni jesteśmy co do tego, że tylko cywilny.
Ale przekonania nie mam co do tego, czy on naprawdę chce. Mając do wyboru znaleźć mieszkanie, albo kupić pierścionek, wybrał jednak to pierwsze, droższe i trudniejsze tak naprawdę rozwiązanie...
Nie jestem więc dalej ani spokojna, ani usatysfakcjonowana. Ciągle mi chodzą takie myśli po głowie, że coś w tym związku jednak musiało być nie tak, skoro tak długo staliśmy w miejscu...
Zobaczymy...
Dziękuję wszystkim za uwagi, rady i opinie (choć niektóre były przykre, nie powiem).

[malamenda2009]

Nie dziwię Ci się, że chcesz zobaczyć mieszkanie - skoro masz też w nim mieszkać, to chyba normalne, że oglądacie i wybieracie razem. Skoro on zapłaci prowizję, to cóż, to i tak szybki termin na znalezienie mieszkania, może okaże się, że i tak warto.
A co do ślubu to i tak nie da się uniknąć rozmów jak ma wyglądać i kiedy, myślę, że znajdziecie jakiś kompromis. Natomiast czy dobrze zrozumiałam, że postawiłaś mu ultimatum: albo wspólne zamieszkanie albo pierścionek? i że wybrał to pierwsze? a mówi, że ślub chiałby już w wakacje, to znaczy, że bez zaręczyn?
Rozumiem Twoje wątpliwości i to, że zsatanawiasz się nad przyszłością tego związku, ale może takie ultimatum było potrzebne właśnie? Tak czy siak wiele tematów przed Wami do przegadania i lepiej tego nie odkładać tak jak wcześniej, tak samo jak temat dzieci i podziału obowiązków związanych ze wspólnym mieszkaniem... Mam nadzieję, że Ci się ułoży i że jego słowa to nie puste obietnice. A Ty idź za ciosem i rozmawiaj teraz na każdy ciążący Ci temat. Powodzenia

[_chocolate]

Dziwię się tylko, że wynajmuje mieszkanie przez agencję, dla mnie to bezsensowne koszty - lepiej za to kupić różne rzeczy do mieszkania (choćby garnki, mikser i inne rzeczy do kuchni) albo nawet gdzieś sobie wyjechać, coś zobaczyć. Jest pełno ogłoszeń bezpośrednich, a tak to oprócz prowizji będziecie mieć różne inne koszty, m.in. przy wyprowadzce musicie odmalować mieszkanie. Nie dziwię Ci się, bo ja nie wyobrażam sobie wcześniej nie obejrzeć mieszkania. Z moich doświadczeń wiem, że czasami jest przepaść między zdjęciami (szczególnie przy ogłoszeniach agencji) a rzeczywistością.
Ale to w sumie są kwestie drugorzędne, najważniejsze, żeby Wam się dobrze mieszkało wspólnie.

[kotnaplocie]

Dobrze, że spróbujecie ze wspólnym mieszkaniem, natomiast na Twoim miejscu nie brałabym ślubu jeszcze tego lata. Facet dostał ultimatum to podał termin, ale moim zdaniem, powinniście najpierw trcohę pomieszkać razem i zobaczyć, jak się Wam to sprawdza, wszystko sobie wyjaśnić. Bo u Was najpierw przez dziesięć lat nie było nic, potem ultimatum, natychmiast mieszkanie, chwilę później ślub. Daj facetowi okrzepnąć w tej decyzji, żeby Wam chwile po slubie nie zaczęły jakies zgryty wychodzić.

[Brook]

Powiem ci ze i tak dlugo czekalas na rozmowe o slubie z nim- jak 8 lat- chcialas , liczyłaś na jego deklaracje ze wyjdzie z tym sam? dałabym czas na to 4-5 lat ale jak nawet nie wspomnial o tym, nie robił podchodow w rozmowach w tym kierunku - zapalilaby mi sie czerwona lampka chyba...ze nie podpytuje cie , jak ty sie w tym temacie widzisz
to sa tak wazne kwestie ze ja nie widze powodu by slub i rozmowy o nim mialy wynikac tylko od faceta- zwiazek tworza dwie osoby i kazda ma rowne prawo temat zaczac- no ale oswiadczyny to juz wiaodmo od faceta


porozmawiaj z nim i postaw siealbo w ta albo w ta
edit doczytalam postanowione zmiany:
teraz patrz na to co robi, jak sie w tym udnajduje i czy go to cieszy jak nie
to sama bym sie nad slubem zastanowila

[_Juliette_]

A moim zdaniem koleś po prostu chce kontrolować wszystko.
Autorka ględziła o ślubie miesiącami- nic, zero reakcji.
Naciskała na mieszkanie- nic.
W końcu postawiła ultimatum i pan teżet się przestraszył, że ona przejmuje dowodzenie.
Więc SAM, BEZ NIEJ (wtf?!) znalazł mieszkanie i wszystko zaklepał. Ona go nawet nie widziała.
Dlaczego? Dlatego, że on chce decydować. Kiedy i czy w ogóle będzie zamieszkanie razem, zaręczyny, ślub. Sam wybrał mieszkanie, takie, jakie jemu pasuje. Żeby tylko wszystko było dla niego uszyte na miarę.

No i autorka pisała, że niby przez te 10 lat rozmawiali i przewijały się tematy wspólnej przyszłości. No właśnie widać

Materiału do "Taka miłość się nie zdarza" to tutaj nie ma

[perobelka]

Co mnie najbardziej dziwi, to to, jak mozna zgodzić sie na zapłacenie prawie 1000zł agencji za pośrednictwo? Co za marnowanie pieniędzy, w życiu bym się na to nie zgodziła, nawet jesli pieniędze nie byłyby moje. Glupota w czystej postaci, znalazłabym tysiąc sposobów jak wydać te pieniądze ciekawiej.
A co do tego że w ogóle nie widziałas mieszkania przed wynajmem? Dla mnie niepojęte.

[mazena111]

Fakt, że wolał zapłacić komuś grubą kasę za znalezienie mieszkania, które nie wiadomo nawet, czy przypadnie do gustu Autorce- świadczy jedynie o totalnym lenistwie, braku zainteresowania Nią i jej upodobaniami, bo gdzie niby miał poznać te jej upodobania- nocując raz na parę tygodni w nie jej mieszkanku? Czy on w ogóle spytał cię o zdanie nt pośrednictwa agencji oraz tego, czy zdajesz się w ciemno na niego? To szalenie istotne. Jeśli postawił cię przed faktem dokonanym, to czarno widzę dalsze wasze losy.

[201803080934]

Napisane przez PrivateMember

Ale przekonania nie mam co do tego, czy on naprawdę chce. Mając do wyboru znaleźć mieszkanie, albo kupić pierścionek, wybrał jednak to pierwsze, droższe i trudniejsze tak naprawdę rozwiązanie...

postawiłaś mu ultimatum, że albo ślub albo mieszkanie?

jakkolwiek głupie było to ultimatum, to chyba dobrze, że najpierw sprawdzicie jak wam się razem mieszka, a dopiero potem ślub.

btw. płacenie agencji takiej kasy to marnowanie pieniędzy. w tym momencie jest maaaaaaaasa mieszkań od prywatnych osób, w całkiem dobrej cenie, bo właśnie kończy się rok studencki i mieszkania się zwalniają. z tż-tem znaleźliśmy miesiąc temu genialne mieszkanie i jak na warszawę oraz standard tego mieszkania, będzie bardzo tanio. może rozejrzyj się jeszcze za innym zanim dojdzie do podpisania umowy.

[6610e975c85461a73511d7b83bf3e01cd5d91d24_6487a38504e0b]

Facet nic nie robi - źle.
Facet wziął sprawy w swoje ręce - jeszcze gorzej. I na pewno mu nie zależy.
Wszystko robi źle, nawet jak nic nie robi!

[andromed]

Znowu Was boli nie wasza kasa? Ma pieniądze to wydaje, może nawet 200 kg bananów kupić, albo tonę liści z drzewa! Zarobił sam to i może wydać sam, nikomu nic do tego. Poza tym tylko 1000 zł, nie przesadzajmy że to jakieś szaleństwo finansowe

[lady17]

Napisane przez andromed

Znowu Was boli nie wasza kasa? Ma pieniądze to wydaje, może nawet 200 kg bananów kupić, albo tonę liści z drzewa! Zarobił sam to i może wydać sam, nikomu nic do tego. Poza tym tylko 1000 zł, nie przesadzajmy że to jakieś szaleństwo finansowe

1000 zł to jest bardzo duzo pieniędzy, które możnaby było zainwestowac w wspólne mieszkanie. Ja tez nie widzę potrzeby wywalania takiej kasy skoro można poszukać samemu.