Marnuje mi się brat

[kissoflife001]

Z opisu jaki przeczytałam, brat drogiej autorki wątku jest jak Sheldon z teorii wielkiego podrywu. Nie wiem czy któraś z was oglądała to choćby przez chwilę, ale ja odnoszę wrażenie, że przesadna inteligencja wnerwia. Dlatego koleżanki po randce z nim czuły się przytłoczone. Albo je zagadał albo cały czas poprawiał, zwracał uwagę a przecież nie o to w randkach chodzi ;>
Najlepszą kobietą byłaby po prostu jakąś wolna pani doktor z tego samego wydziału, ktoś z równą inteligencją :P A jeśli nie to zostanie sam w swoim świecie, bo tak to możemy nazwać.

[mpt]

Ja tu widzę pozbawionego luzu, fałszywego typa ze znaczącym przerostem ego. Powiem tyle - nie trafia na inteligentnych ludzi, bo ludzie inteligentni unikają takich osób.

[Loorrdd]

Tylko coś przeczuwam, iż z wolną panią dr. z wydziału także nie ułożyłoby się im za bardzo. Ponieważ brat autorki, nie tyle żyje w swoim świecie, tylko żyje w starożytnym świecie, przez co może byc odbierany jako zwyczajny dziwak. To odstrasza kobiety. Co z tego, że koleżanka z wydziału dorówna inteligencją jak może będzie zwolenniczką kolczyka w pępku? Brat autorki z taką osobą już nigdy nie zechce rozmawiać.

[SmoczycaPodwawelska]

Czemu zainterweniowałam, kiedy za dużo pomagał ludziom? Bo ludzie go wykorzystywali. Wykorzystywali to, że był dla nich za dobry. Czy widzi w sobie wady? Tak, widzi. Zdaje sobie sprawę z tego, że ma bardzo wysokie wymagania, co do ludzi, choć zawsze powtarza "ale przecież wymagam tylko tyle, ile od siebie" albo "skoro ja mogę to ona/on tym bardziej". Wie, że jest mało towarzyski. Walczy z tym, powoli ale się zmienia. Kilka lat temu wyciągnięcie go do pubu wymagało użycia traktora. Dzisiaj pójdzie sam. Z oporami, ale pójdzie. Nawet mu się raz na jakiś czas zdarza samemu zaproponować (choć z reguły jego propozycja rozrywki to wizyta w jakimś muzeum, bo przyjechała wystawa kogoś tam, o kim nikt nie słyszał, ale wedle B. jest to wybitny przedstawiciel czegoś tam). Do ludzi też się bardziej otwiera. Nauczył się siedzieć cicho. Kiedyś nie potrafił przemilczeć, jak ktoś powiedział coś źle i prostował to. Teraz już z reguły nie reaguje i z kamienną miną siedzi i słucha, jak ktoś coś tam bredzi. Czy jest szczery? Jak komuś ufa, to do bólu, ale zanim nie zaufa to przybiera "minę służbową" czyli neutralny uśmiech i daleko posuniętą ostrożność w wypowiedziach. W relacjach z kobietami jest bardzo zachowawczy i grzeczny. Koleżanki mówią, że czują się przy nim jak duchy, bo nie przejawia żadnego seksualnego zainteresowania. Nie popatrzy się w dekolt, nie powie nic dwuznacznego. Jest 100% hetero i wiem, że niektóre z nich mu się podobają, ale na moje pytanie, czemu to zawsze odpowiada, że na początkowym etapie znajomości tego typu uwagi czy gesty są niegrzeczne i mogą wprowadzić drugą stronę w zakłopotanie.

[mpt]

Napisane przez SmoczycaPodwawelska

[...]W relacjach z kobietami jest bardzo zachowawczy i grzeczny. Koleżanki mówią, że czują się przy nim jak duchy, bo nie przejawia żadnego seksualnego zainteresowania. Nie popatrzy się w dekolt, nie powie nic dwuznacznego. [...]

Ale czego oczekujesz? Nie ma dla niego kobiety i tyle. No nie ma, a on nie ma potrzeb seksualnych, więc nie ma też problemu. Albo problem jest ogromny. Narcyz nigdy nie wejdzie w zdrową relację z drugim człowiekiem, bo ani relacji, ani człowieka nie potrzebuje. Potrzebuje poczucia zachwytu nim, a do tego Ty mu wystarczasz.

[Loorrdd]

Do autorki. Może moja rada wydać ci się dziwna, ale polecałbym aby skorzystał z porady psychologa. Może on go ukierunkuje jak powinien postępować. Możliwe, że jest dobrym i fajnym człowiekiem, ale nadal dziwnym, jakby nie z tej epoki. On żyje standardami z przeszłości, i dla tego jest odbierany w społeczeństwie jako dziwak. Niech pracuje nad sobą.

[201712071518]

zgadzam się z mpt - jeśli nie ma potrzeb seksualnych ani poczucia bliskości to niech sobie żyje ze swoimi wymaganiami.
Jak mu będzie z tym źle to wtedy okaże się, że te jego ''wymagania'' dziwnie się rozmyją


Swoją droga to raczej smutne, że człowiek kupując powiedzmy nowy samochód (Twój przykład) nie ma nikogo do kogo mógłby zadzwonić i porwać na fajna przejażdżkę i musi się żalić siostrze - nie ma znajomych, kolegów, przyjaciół?

[Fleur_D]

Wydaje mi się, że rozpatrując ten temat, zapominacie o drugiej stronie medalu czyli kwestii czy ten pan spełniłby wymagania potencjalnej partnerki. Moje zdanie pewnie będzie kontrowersyjne, sądzę bowiem, że nie ma szans, żeby inteligentna kobieta była szczęśliwa w tym związku. Natomiast byłby odpowiedni dla typowej pozerki, która musi przekonywać świat o swej inteligencji.

[SmoczycaPodwawelska]

Towarzyski nie jest, ale przyjaciół ma. Jest ich trójka podobnych do siebie facetów - wszyscy z doktoratami, wszyscy równie towarzyscy i otwarci. Jakim cudem oni się tak dobrali, to ja nie wiem. Jemu chodziło jednak o typowo damskie towarzystwo. Psycholog? Ale co psycholog tu pomoże? Człowiek jest całkowicie zdrowy na umyśle i normalny (uprawia strzelectwo sportowe i żeby dostać pozwolenie na broń, musiał przejść badania psychologiczne). Po prostu ma - jak sam stwierdziłeś - standardy inne, niż większość społeczeństwa. A nie spełniłby oczekiwań kobiety? Rozwiń myśl.

[kennedy]

Napisane przez SmoczycaPodwawelska

Towarzyski nie jest, ale przyjaciół ma. Jest ich trójka podobnych do siebie facetów - wszyscy z doktoratami, wszyscy równie towarzyscy i otwarci. Jakim cudem oni się tak dobrali, to ja nie wiem. Jemu chodziło jednak o typowo damskie towarzystwo. Psycholog? Ale co psycholog tu pomoże? Człowiek jest całkowicie zdrowy na umyśle i normalny (uprawia strzelectwo sportowe i żeby dostać pozwolenie na broń, musiał przejść badania psychologiczne). Po prostu ma - jak sam stwierdziłeś - standardy inne, niż większość społeczeństwa. A nie spełniłby oczekiwań kobiety? Rozwiń myśl.

Pewnie chodzi o to ze ma slabo rozwinieta inteligencje emocjonalna albo cos w tym stylu.

[150f22149d232a15625e38a732d46b6c6e220cbb_63e043022f3b0]

Napisane przez SmoczycaPodwawelska

Towarzyski nie jest, ale przyjaciół ma. Jest ich trójka podobnych do siebie facetów - wszyscy z doktoratami, wszyscy równie towarzyscy i otwarci. Jakim cudem oni się tak dobrali, to ja nie wiem. Jemu chodziło jednak o typowo damskie towarzystwo. Psycholog? Ale co psycholog tu pomoże? Człowiek jest całkowicie zdrowy na umyśle i normalny (uprawia strzelectwo sportowe i żeby dostać pozwolenie na broń, musiał przejść badania psychologiczne). Po prostu ma - jak sam stwierdziłeś - standardy inne, niż większość społeczeństwa. A nie spełniłby oczekiwań kobiety? Rozwiń myśl.

Padło tutaj wiele słów na temat Twojego brata - część z nich była dość przykra, ale przedstawiłaś go w trochę niekonsekwentny sposób. Myślałaś może o tym, że ty jako jego siostra nie jesteś w stanie spojrzeć na niego w sposób obiektywny? I oceniasz go jako bardzo fajnego człowieka, bo to Twój brat, spędziliście razem masę czasu itp.

Wiele wizażanek po Twoim opisie oceniło go w sposób niezbyt przyjemny. Może warto się nad tym zastanowić i faktycznie są w nim cechy, które sprawiają, że kobiety nie chcą się z nim spotykać itp. Zresztą ja tam uważam, że skoro z bratem (jako tako) wszystko jest ok, był już w związku to da sobie radę. Tylko ciężko będzie mu kogoś znaleźć.

[Mick]

Eee tam. Im dłużej czytam, tym jestem coraz bardziej pewna, że brat autorki ma po prostu pecha w miłości. Gdyby nigdy nie miał dziewczyny albo cierpiał na chorobliwą nieśmiałość - można byłoby się zmartwić. A tak ma swoje wymagania, jest trochę dziwakiem, no cóż: będzie miał trudniej w życiu ale bez przesady. Też obstawiam, że jakaś dziewczyna na uczelni go wyrwie (jeśli to ona od razu przejmie inicjatywę ).

Chociaż teraz już ciężko coś doradzić, bo z każdym postem autorka coraz bardziej wybiela brata a użytkowniczki szukają nowego powodu, żeby chłopakowi dowalić. Tekst o tym, że żalenie się siostrze zamiast przyjacielowi jest smutne - no naprawdę, bo siostra już nie może być przyjaciółką?...

[HealthOne]

Poza inteligencją , bystrością i rozgarnięciem istnieje też coś takiego jak inteligencja emocjonalna- wygląda na to że twojemu bratu bozia jej postąpiła

[xenon88]

Jedna z użytkowniczek dyskretnie napisała, że takie zachowania czasem wiążą się z zespołem Aspergera, a im więcej czytam postów Twoich, Autorko, tym trudniej mi na Twojego brata spojrzeć jak na dziwaka i narcyza. Może rzeczywiście psycholog nie jest złą opcją?

[201607050913]

Problem leży w jego charakterze i podejściu do świata, a nie wykształceniu. Doktorzy to nie są jacyś nadludzie, wystarczy być inteligentnym i systematycznym. Czasami jest tak, że ludzie biegną za ambicjami, bo nie potrafiąc funkcjonować w społeczeństwie i czują się samotni, a nie odwrotnie, czyli że to niby ambicje sprowadziły na nich samotność. On musi chcieć naprawić swoje stosunki z resztą świata, a nie zwalać to na zbytnią mądrość.

[mikia20]

Napisane przez xenon88

Jedna z użytkowniczek dyskretnie napisała, że takie zachowania czasem wiążą się z zespołem Aspergera, a im więcej czytam postów Twoich, Autorko, tym trudniej mi na Twojego brata spojrzeć jak na dziwaka i narcyza. Może rzeczywiście psycholog nie jest złą opcją?

No autorka nie odpowiedziała na mój post, szkoda. Ale czym więcej o bracie pisze to wręcz książkowe objawy.
Asperger nie jest niepełnosprawnością, a dziwactwem i mocnym utrudnieniem niektórych życiowych spraw.

[mpt]

Napisane przez xenon88

Jedna z użytkowniczek dyskretnie napisała, że takie zachowania czasem wiążą się z zespołem Aspergera, a im więcej czytam postów Twoich, Autorko, tym trudniej mi na Twojego brata spojrzeć jak na dziwaka i narcyza. Może rzeczywiście psycholog nie jest złą opcją?

Z zespołem Aspergra łączy się też poczucie dyskomfortu, niezrozumienia i bycia nierozumianym, problemy z interpretacją żartów. Autorka pisze, że brat jest lubiany i jest kopalnią zabawnych historyjek. Jakoś mi jej opis nie pasuje do aspergerowców.

[wika82]

Napisane przez _ema_

Jak to mawiał mój dziadek - wykształcony to może on i jest, ale inteligentny to już nie bardzo. Inteligentny człowiek porozmawia z każdym i odnajdzie przyjemność w tej rozmowie
Dziadek już nie żyje, a słowa dalej aktualne.

Ciężko się nie zgodzić. )

[xenon88]

Zgadza się, mpt, ale Asperger to nie autyzm; to jest zaburzenie, które mieści się w spektrum autyzmu (troszkę zacytowałam z Wiki, bo nie umiałam tego samodzielnie w słowa ubrać ), ale wydaje mi się, że każdy przypadek jest inny, bo z tego, co zrozumiałam facet ma problemy z dialogiem, relacjami międzyludzkimi. Niby żartuje, ale to podobno "bardzo cięty, ostry humor", więc może tym tropem warto iść? Nie mówię, że to na bank Asperger, ale 2 lata studiowałam na kierunku "asystent osoby niepełnosprawnej" i jakoś tak mi się skojarzyło z tym, co wiem (lub nie wiem ). Myślę jednak, że warto wszystko pod uwagę wziąć, bo może to tylko lekka odmiana, albo pojedyncze zachowania "autystyczne", które można samodzielnie przepracować, albo po rozmowie z psychologiem.

z mikia20 też się zgadzam (opóźniony zapłon )

[mikia20]

Napisane przez mpt

Z zespołem Aspergra łączy się też poczucie dyskomfortu, niezrozumienia i bycia nierozumianym, problemy z interpretacją żartów. Autorka pisze, że brat jest lubiany i jest kopalnią zabawnych historyjek. Jakoś mi jej opis nie pasuje do aspergerowców.

Serio? Ja żarty rozumiem. Z wiekiem je zrozumiałam. A my tu mówimy o trzydziestolatku, na dodatek inteligentnym. Lubiana także też jestem. Nie przez wszystkich ale naprawdę potrafię być duszą towarzystwa i rzucać zabawnymi historyjkami. Większość niedomagań aspergerowych można zakryć zwykłymi ćwiczeniami i inteligentnym wyciąganiem wniosków.

Nie chcę robić off topu, ale jestem ciekawa jaki mpt masz obraz Aspergerowców bo z Twojego posta wydaje się, że nezbyt dobry.

---------- Dopisano o 21:52 ---------- Poprzedni post napisano o 21:47 ----------

Napisane przez xenon88

Zgadza się, mpt, ale Asperger to nie autyzm; to jest zaburzenie, które mieści się w spektrum autyzmu (troszkę zacytowałam z Wiki, bo nie umiałam tego samodzielnie w słowa ubrać ), ale wydaje mi się, że każdy przypadek jest inny, bo z tego, co zrozumiałam facet ma problemy z dialogiem, relacjami międzyludzkimi. Niby żartuje, ale to podobno "bardzo cięty, ostry humor", więc może tym tropem warto iść? Nie mówię, że to na bank Asperger, ale 2 lata studiowałam na kierunku "asystent osoby niepełnosprawnej" i jakoś tak mi się skojarzyło z tym, co wiem (lub nie wiem ). Myślę jednak, że warto wszystko pod uwagę wziąć, bo może to tylko lekka odmiana, albo pojedyncze zachowania "autystyczne", które można samodzielnie przepracować, albo po rozmowie z psychologiem.

Dokładnie - to jest sedno problemów osoby, która może mieć coś z Apergera/autyzmu. Większość lekkich odmian w ogóle nie podejrzewa że coś jest nie tak, a otoczenie ewentualnie skomentuje że dziwak i tyle.

[SmoczycaPodwawelska]

Dziewczyny czytajcie uważnie. Z głową ma on wszystko w porządku, na co ma nawet stosowny papierek, bo posiada pozwolenie na broń (uprawia strzelectwo sportowe). Musiał więc przejść stosowne badania psychologiczne i lekarskie i co jakiś tam czas ma badania kontrolne. Inteligencja emocjonalna u niego kuleje? I tak i nie. Ma w sobie wiele współczucia, bo (pisałam już) przez długi czas w ramach wolontariatu pomagał niepełnosprawnym. Wiem też, że mogę do niego zadzwonić w środku nocy i powiedzieć "przyjedź, bo mi źle" a za kwadrans usłyszę, jak parkuje samochód pod moim domem. Z drugiej strony faktycznie często nie rozumie pewnych ludzkich zachowań - to jego ciągłe "przecież nic się nie stało" albo "spójrz na to logicznie". On ma raczej alergię na głupotę a do głupoty zalicza on bardzo wiele zachowań

[_Matilde_]

Napisane przez SmoczycaPodwawelska

Czemu zainterweniowałam, kiedy za dużo pomagał ludziom? Bo ludzie go wykorzystywali. Wykorzystywali to, że był dla nich za dobry. Czy widzi w sobie wady? Tak, widzi. Zdaje sobie sprawę z tego, że ma bardzo wysokie wymagania, co do ludzi, choć zawsze powtarza "ale przecież wymagam tylko tyle, ile od siebie" albo "skoro ja mogę to ona/on tym bardziej". Wie, że jest mało towarzyski. Walczy z tym, powoli ale się zmienia. Kilka lat temu wyciągnięcie go do pubu wymagało użycia traktora. Dzisiaj pójdzie sam. Z oporami, ale pójdzie. Nawet mu się raz na jakiś czas zdarza samemu zaproponować (choć z reguły jego propozycja rozrywki to wizyta w jakimś muzeum, bo przyjechała wystawa kogoś tam, o kim nikt nie słyszał, ale wedle B. jest to wybitny przedstawiciel czegoś tam). Do ludzi też się bardziej otwiera. Nauczył się siedzieć cicho. Kiedyś nie potrafił przemilczeć, jak ktoś powiedział coś źle i prostował to. Teraz już z reguły nie reaguje i z kamienną miną siedzi i słucha, jak ktoś coś tam bredzi. Czy jest szczery? Jak komuś ufa, to do bólu, ale zanim nie zaufa to przybiera "minę służbową" czyli neutralny uśmiech i daleko posuniętą ostrożność w wypowiedziach. W relacjach z kobietami jest bardzo zachowawczy i grzeczny. Koleżanki mówią, że czują się przy nim jak duchy, bo nie przejawia żadnego seksualnego zainteresowania. Nie popatrzy się w dekolt, nie powie nic dwuznacznego. Jest 100% hetero i wiem, że niektóre z nich mu się podobają, ale na moje pytanie, czemu to zawsze odpowiada, że na początkowym etapie znajomości tego typu uwagi czy gesty są niegrzeczne i mogą wprowadzić drugą stronę w zakłopotanie.

Ale może on tez chcial sie czuc potrzebny, dlatego komuś pomagał. A Ty chcesz decydować za niego. Rozumiem że to młodszy brat i jesteś przyzwyczajona go niańczyc, ale on w miedzyczasie urosł, ma 30 lat, niechże robi co mu sie podoba

Jak sobie coraz lepiej radzi, wychodzi do ludzi, wszystko idzie ku dobremu, to w czym problem? Daj mu troche czasu i sam sobie poradzi

Ja bym proponowała bratu Autorki trening interpersonalny - wyjaśniłoby sie m. in. czy jego poczucie wyższości widac w zachowaniu i w ogole co robi źle, że przytłacza partnerki

[mikia20]

Napisane przez SmoczycaPodwawelska

Dziewczyny czytajcie uważnie. Z głową ma on wszystko w porządku, na co ma nawet stosowny papierek, bo posiada pozwolenie na broń (uprawia strzelectwo sportowe). Musiał więc przejść stosowne badania psychologiczne i lekarskie i co jakiś tam czas ma badania kontrolne. Inteligencja emocjonalna u niego kuleje? I tak i nie. Ma w sobie wiele współczucia, bo (pisałam już) przez długi czas w ramach wolontariatu pomagał niepełnosprawnym. Wiem też, że mogę do niego zadzwonić w środku nocy i powiedzieć "przyjedź, bo mi źle" a za kwadrans usłyszę, jak parkuje samochód pod moim domem. Z drugiej strony faktycznie często nie rozumie pewnych ludzkich zachowań - to jego ciągłe "przecież nic się nie stało" albo "spójrz na to logicznie". On ma raczej alergię na głupotę a do głupoty zalicza on bardzo wiele zachowań

No jak nic Aspi i wiem co piszę :P

Ja też świetnie przechodzę testy psychologiczne. Które badają tylko wybraną część umiejętności a sorry, przy badaniach do pozwolenia o broń nikt go nie pytał się jak mu z dziewczynami idzie.

Pogrubione - masz sedno.

[szmyrk]

Tak mi sie tylko skojarzylo... http://www.youtube.com/watch?v=mr6XHJ7qcSE

[xenon88]

Smoczyco, ogarniam, co piszesz, ale wyłapałam pewne niuanse i one najbardziej dały mi do myślenia. Poza tym, nikt nie mówi, że on ma coś z głową on nie jest niezrównoważony, chory psychicznie, ani nie jest psychopatą (przynajmniej z tego, co piszesz ). Może mieć pojedyncze zachowania autystyczne, które nie dają mu przebić muru swojego umysłu, bo co z tego, że jest wybitny (w co nie wątpię), skoro brakuje mu kogoś u boku, ale nie umie kobiety zdobyć? Czemu nie umie, Smoczyco? On jest normalny, Kobieto, tylko może ma jakiś taki wewnętrzny, "autystyczny" mur? Nie wiem, jak do EWENTUALNEGO zespołu Aspergera ma się pozwolenie na broń, przydałby się prawnik, albo policjant Powtarzam po raz kolejny, ja nie uważam, że on jest nienormalny, polecam Ci po prostu zastanowić się nad Twoim bratem również pod tym kątem.

Poza tym, uważam, że mikia20 wpadła na dobry trop i naprawdę warto się nad tym zastanowić. Nie bać się, nie demonizować, ale zastanowić. Pogadaj z Bratem może o tym. Skoro jest taki chłonny wiedzy, to może coś Ci na ten temat też powie? A może sam dowie się czegoś o sobie? Mikia - czy badania psychologiczne w ogóle uwzględniają zaburzenia ze spektrum autyzmu jako powód do nie wydania pozwolenia na posiadanie broni? Nigdy się nad tym nie zastanawiałam

szmyrk, uwielbiam Twój awatar od początku mej bytności na wizażu

[mikia20]

Napisane przez szmyrk

Tak mi sie tylko skojarzylo... http://www.youtube.com/watch?v=mr6XHJ7qcSE

Muszę w końcu obejrzeć ten serial.

[szmyrk]

A moze brat autorki jest fajnym gosciem, ktoremu w zyciu nie ulozylo sie jeszcze /swoja droga, phi, gdzie jestescie wszyscy tu mowiacy, ze 30 na karku to nie koniec zycia i nie trzeba jeszcze trumny wybierac..? / moze po prostu autorka kreuje nam taki dziwny jego obraz bo nadopiekuncza taka i zaspepiona miloscia do brata..

Napisane przez xenon88

szmyrk, uwielbiam Twój awatar od początku mej bytności na wizażu

Ja tez uwielbiam moj awatar, mam go od samego poczatku tutaj

[mikia20]

Napisane przez xenon88

(...)Mikia - czy badania psychologiczne w ogóle uwzględniają zaburzenia ze spektrum autyzmu jako powód do nie wydania pozwolenia na posiadanie broni? Nigdy się nad tym nie zastanawiałam
(...)

Ja też się nad tym nigdy nie zastanawiałam; ale chyba nie. Tak w ogóle to zawsze można "nie wiedzieć" że się ma Aspergera. Bo i tak mnóstwo osób nie ma o tym pojęcia. Wiem tylko że przyznanie się do ZA utrudniłoby mi dostanie wizy australijskiej, bo tam prześwietlają ludzi na wszystkie strony i mogliby to uznać za niepełnosprawność.

[Siurniety Krolik]

Żadną miarą Asperger ani nic podobnego nie wchodzi w grę przy posiadaniu pozwolenia na broń. Chłop musiał przejść badania, gdzie sprawdzano między innymi to, czy nie ma zaburzeń emocjonalnych, czy ma odpowiedni poziom empatii itp. Asperger to całościowe zaburzenie rozwojowe i jako takie dyskwalifikuje delikwenta chcącego posiadać broń - to wynika ze stosownego rozporządzenia. Przypuszczam, że u niego po prostu rozum góruje nad emocjami. Stąd nie jest w stanie zrozumieć, czemu siostra nad czymś rozpacza (spójrz na to logicznie), ale jednocześnie doskonale wie, że jak rozpacza, to trzeba jej pomóc i ją pocieszyć (przyjeżdża do niej w nocy).

[mikia20]

Napisane przez Siurniety Krolik

Żadną miarą Asperger ani nic podobnego nie wchodzi w grę przy posiadaniu pozwolenia na broń. Chłop musiał przejść badania, gdzie sprawdzano między innymi to, czy nie ma zaburzeń emocjonalnych, czy ma odpowiedni poziom empatii itp. Asperger to całościowe zaburzenie rozwojowe i jako takie dyskwalifikuje delikwenta chcącego posiadać broń - to wynika ze stosownego rozporządzenia. Przypuszczam, że u niego po prostu rozum góruje nad emocjami. Stąd nie jest w stanie zrozumieć, czemu siostra nad czymś rozpacza (spójrz na to logicznie), ale jednocześnie doskonale wie, że jak rozpacza, to trzeba jej pomóc i ją pocieszyć (przyjeżdża do niej w nocy).

Kolejny znafca