dziecko w tym wieku

[Ingel]

Napisane przez mikia20

Ale zaraz zaraz. Nikt nie mówi że bez studiów to życia nie ma. Ale nawet żeby skończyć zawodówkę po gimnazjum i być dobrą fryzjerką, stylistką paznokci, kucharką itd trzeba na to poświęcić trochę czasu i włożyć jakąś pracę w to, zdobyć minimalne doświadczenie.

A w poście założycielskim to ja widzę postawę - dziecko łatwo się robi, możemy szybko trzasnąć kolejne, mąż na to radośnie zapracuje i tak dojedziemy do wieku emerytalnego.

Nawet nie wiecie ile ludzi jest ZDZIWIONYCH że dziecko wymaga tyle kasy, bo przecież to co za wydatek mleko z cyca a potem jedna marcheweczka. I to najczęściej zdarza się ludziom młodym, którzy ledwie od maminych obiadków odeszli, zakupów w sklepie nie robili, nigdy nie prowadzili domu - a już za dziecko chcą się brać. A potem tak jak pisałam, żale i zęby w parapet. Od dzieciatych koleżanek słuchałam długaśnych monologów jak to na wszystko brakuje, ile kosztuje, i jak ja życia nie znam bo mogę kupić szminkę a ona nie.

no, bobo jest takie słodkie, pampersy można kupić tanio w biedronce, ciuszki dostanę od koleżanki, misiu zarabia przecież 2 tysiące - tak więc planujemy dziecko a potem żal i pretensje, że na nic nie stać, dziecko potrzebuje specjalnego mleka, rachunki wysokie, a misiu musi wyjechać za granicę, żeby na wszystko zarobić.

moim zdaniem planowanie dziecka nie mając stałej pracy i przyzwoitych dochodów to głupota. Mało która 19-latka czy też 20-latka ma wyżej wymienione, a wyłączne utrzymywanie przez chłopaka/męża jest dla mnie hmmm, niezbyt fajne.

[zuhanka]

Napisane przez _ema_

A ja myślę, że ludzie sobie szukają problemów.
Dziewczyna wpadła, jakoś tam sobie życie poukładała, najwyraźniej jej to odpowiada. Proste, że każda sroczka swój ogonek chwali, więc i Ciebie zapytała kiedy dziecko. Nie ccesz dziecka, to odpowiadasz 'nie planuję' i tyle. Nie wiem po co aż wątek na wizażu.
Chociaż nie, wiem. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to wątek pt. chwalcie mnie dojrzałą i razem ponarzekajmy na utrzymanki. Nie skomentuję takiego oceniania ludzkiego życia.
Powiem tylko, że dla mnie nie ma nic nagannego zarówno w młodym macierzyństwie i utrzymywaniu przez mężczyznę, jak i w niezależności. Dopóki oboje taki model popierają i się w nim spełniają, to nie ma powodu odczuwać nad nimi wyższości. Która, tak nawiasem mówiąc, właśnie z pierwszego posta bije.

Nie chodziło o to, aby moja odpowiedzialność wyszła na pierwszy plan. Wątek założyłam po to, aby dowiedzieć się co myślicie na ten temat. Nie mam nic do 'utrzymanek' i kobiet które wychowują dziecko, nie pracując przy tym zawodowo i w pełni poświęcając się rodzinie. Chciałam po prostu podsumować, że każdy ma inne priorytety i wartości w życiu. I nie uważam , żeby matka 30l była matką starą. Każda matka bez względu na wiek powinna kochać swoje dziecko. Nie ma określonej granicy, że 19latka kocha bardziej dziecko niż np 40latka. Także, nie ma co się denerwować

[kaledonia]

Napisane przez mikia20

Ale zaraz zaraz. Nikt nie mówi że bez studiów to życia nie ma. Ale nawet żeby skończyć zawodówkę po gimnazjum i być dobrą fryzjerką, stylistką paznokci, kucharką itd trzeba na to poświęcić trochę czasu i włożyć jakąś pracę w to, zdobyć minimalne doświadczenie.

A w poście założycielskim to ja widzę postawę - dziecko łatwo się robi, możemy szybko trzasnąć kolejne, mąż na to radośnie zapracuje i tak dojedziemy do wieku emerytalnego.

Nawet nie wiecie ile ludzi jest ZDZIWIONYCH że dziecko wymaga tyle kasy, bo przecież to co za wydatek mleko z cyca a potem jedna marcheweczka. I to najczęściej zdarza się ludziom młodym, którzy ledwie od maminych obiadków odeszli, zakupów w sklepie nie robili, nigdy nie prowadzili domu - a już za dziecko chcą się brać. A potem tak jak pisałam, żale i zęby w parapet. Od dzieciatych koleżanek słuchałam długaśnych monologów jak to na wszystko brakuje, ile kosztuje, i jak ja życia nie znam bo mogę kupić szminkę a ona nie.

Niestety prawda. Dodałabym do tego powiedzenie,że jakoś to będzie,że babcia się przecież zaopiekuje wnukiem, będziemy kochającą się rodzinką ze słodkim bobaskiem,który przecież nigdy nie płacze i nie choruje.

Napisane przez Ingel

no, bobo jest takie słodkie, pampersy można kupić tanio w biedronce, ciuszki dostanę od koleżanki, misiu zarabia przecież 2 tysiące - tak więc planujemy dziecko a potem żal i pretensje, że na nic nie stać, dziecko potrzebuje specjalnego mleka, rachunki wysokie, a misiu musi wyjechać za granicę, żeby na wszystko zarobić.

moim zdaniem planowanie dziecka nie mając stałej pracy i przyzwoitych dochodów to głupota. Mało która 19-latka czy też 20-latka ma wyżej wymienione, a wyłączne utrzymywanie przez chłopaka/męża jest dla mnie hmmm, niezbyt fajne.

...ciuszki się znajdą, wózek ktoś pożyczy,bo po co kupować jak on taki drogi Szkoda,że o cenach i kosztach życia nie myślą przed poczęciem dziecka.

Ale masz autorko przykład,nie ma co. Koleżanka zaliczyła wpadkę,ma farta,że facet jej nie zwiał i jeszcze dumna jak paw chodzi i się chwali swym "osiągnięciem"

Osobiście nie znam ani jednej pary,która zaliczywszy wpadkę w tym wieku nie rozeszła się po max 5 latach Dla mnie to kolejność powinna być inna ślub,a dopiero później dziecko.

[Bea_91]

Musiała sie jakos dowartosciowac

Wysyłane z mojego HTC Desire C za pomocą Tapatalk 2

[Shira Yuki]

Napisane przez _Supernova_

Dojrzałosc to jest w pewnym sensie kwestia wyboru i doswiadczenia. Jesli ktos jest niedojrzały w wieku powiedzmy 30- 40 lat to moim zdaniem to oznacza, ze albo mu tak wygodnie, albo ma jakies zaburzenia. Natomiast kwestii doswiadczenia nie przeskoczysz, mozesz myslec powaznie, natomiast 10 lat doswiadczenia zyciowego to naprawde ogromny bagaż, nie mozna więc porównywac dojrzalosci np 20 latka i 30 latka. To abstrakcyjne i nierealne.

porównanie wiekowe jest niemożliwe,ponieważ można byc bardzo doświadczonym i samodzielnym 20-to latkiem i nieświadomym dorosłości na wikcie mamusi 30-tkiem

[laisla]

Napisane przez Shira Yuki

porównanie wiekowe jest niemożliwe,ponieważ można byc bardzo doświadczonym i samodzielnym 20-to latkiem i nieświadomym dorosłości na wikcie mamusi 30-tkiem

Albo zadłużonym po uszy w kredytach wszelkiej maści 40-latkiem Będąc 20-latkiem człowiek zazwyczaj jeszcze nie jest tym obciążony.

[leniwca]

Napisane przez lutien

Twój tok myślenia jest taki, że jak już dostaniesz pracę po rozmowie kwalifikacyjnej to nikt cię zwolnić nie może Otóż nawet jak na rozmowie kwestia posiadanych dzieci i ich wieku nie zostanie poruszona to podczas pracy zapewne już ten fakt wyjdzie. teraz prawie nikt nie dostaje umów o pracę na czas nieokreślony, więc widmo zwolnienia jest realne.

Nie wiem, na jakiej podstawie sobie wymyśliłaś, jakie to ja mam podejście, ale ok, pominę.
Co z tego, że w trakcie pracy wyjdzie na wierzch to, o co nie można pytać na rozmowach kwalifikacyjnych. I co, szef zwolni, ot tak, bo się okaże, że ktoś ma dzieci? Czy dlatego, że ich nie ma?

Co do tej samodzielności, to wiecie, moja kuzynka, jej mąż i 2 dzieci mieszkają z jej rodzicami. Nie dokładają do rachunków, nie kupią opału na zimę. To, co zarobi mąż, i kuzynka- sezonowo, idzie na ich zachcianki, xboxa, laptopa i inne przyjemności. Jak ktoś umie, to się ustawi A oboje są po 30stce. Jak widać każdy ma inny plan na swoje życie.

[laisla]

Napisane przez leniwca

Nie wiem, na jakiej podstawie sobie wymyśliłaś, jakie to ja mam podejście, ale ok, pominę.
Co z tego, że w trakcie pracy wyjdzie na wierzch to, o co nie można pytać na rozmowach kwalifikacyjnych. I co, szef zwolni, ot tak, bo się okaże, że ktoś ma dzieci? Czy dlatego, że ich nie ma?

Co do tej samodzielności, to wiecie, moja kuzynka, jej mąż i 2 dzieci mieszkają z jej rodzicami. Nie dokładają do rachunków, nie kupią opału na zimę. To, co zarobi mąż, i kuzynka- sezonowo, idzie na ich zachcianki, xboxa, laptopa i inne przyjemności. Jak ktoś umie, to się ustawi A oboje są po 30stce. Jak widać każdy ma inny plan na swoje życie.

A to już różnie z tym bywa Jeden będzie bał się luki w personelu podczas macierzyńskiego, drugi częstych zwolnień z uwagi na chore dziecko. Niestety kobiety w wieku rozrodczym mają trochę pod górkę zawsze, jakby na to nie spojrzeć Nie mówiąc już o tym, że bardzo trudno jest poświęcić się tak jakby się chciało i dziecku i pracy jednocześnie.