Na huśtawce

[aleks_90]

Napisane przez mud

Oboje jesteśmy honorowi/dumni i zdarza nam się trochę za bardzo nakręcać w chwilach zapalnych.

Autorko "Oboje" to znaczy on i kto jeszcze? Chyba nie mówisz o sobie?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez mud

Dziewczyny, napisałyście mi tu masę świetnych rzeczy, za co bardzo Wam dziękuję.
Moja huśtawka trwa dalej - nie zamierzam kończyć tego związku, choć są dni - jak dziś - kiedy ze stresu nie jem i mam trudności z koncentracją. Od czasu, gdy założyłam ten wątek, w naszej relacji panowała niemal non stop sielanka.

Pracujemy razem, mój partner jest zajęty fizycznie przez wiele godzin każdego dnia, więc ja, żeby go odciążyć, między swoimi zajęciami ogarniam nasz kwadrat - w domu piorę, zmywam, w firmie robię zakupy i przygotowuję posiłki, przynosząc talerze do stołu. Mówi, ze jest głodny, więc ja idę po coś do jedzenia, przygotowuję, podaję. Taka gosposia level extreme hard.
Nie robię tego po to, żeby zgarniać laury, tylko żeby mu faktycznie pomóc, jako że on jest stroną pracującą ciężej, ale i zarabiającą więcej. Pewnie powiecie, że jestem frajerką - a ja nie umiem się zdecydować, jestem czy nie W każdym tak to wygląda.

Dziś mój partner ma totalnie trudny dzień, więc staram się udawać, że mnie nie ma w tych samych pomieszczeniach i kiedy tylko mogę, gdzieś tam umykam. Łatwo sobie wyobrazić, jak frustrujące jest fizyczne zmęczenie bez możliwości odpoczynku i piętrzące się trudności, a w międzyczasie wciąż pojawiający się klienci oraz inne sprawy dnia codziennego. Dzielę więc wszystkie wydarzenia i emocje przez dziesięć. Tak czy inaczej, dziś na naszym placu boju miał miejsce atak furii, rozwalenie w nerwach kilku przedmiotów o różnej wadze strategicznej. Nie moje, nie odzywam się. Ale próbuję pomóc, podejść, pogłaskać - zostaję odtrącona, bo zaczynam robić coś, co zawsze lubił i o co prosił, a dziś odepchnął moją dłoń i powiedział, że tego nienawidzi. Fajnie, dobra lekcja. Dodatkowo był tak wkurzony z wielu powodów, że bez słowa wyszedł, wrócił po półgodzinie z gotowym daniem, zagrzał je SOBIE i zjadł. Ja najwidoczniej byłam wówczas ubrana w czapkę niewidkę. Od tamtej pory nie gadamy, w ogóle prawie dzisiaj nie rozmawialiśmy. Ja zaraz wychodzę do domu, bo mam takie ciśnienie ze stresu że muszę stąd zniknąć.

Chcąc nie chcąc czuję na sobie ogromną presję. Raz, bo trudno mi znieść atmosferę, na której można by wieszać siekiery, a dwa, bo jeśli w taki dzień czymś "podpadnę", spodziewam się takich emocji, że np. usłyszę znów, że mam wyp... no wiecie.

Czy tak wygląda definicja idiotki?

idiotka to chyba za mało powiedziane.

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

No cóż... kolejny super przykry wątek, ale Wizaż nie będzie w stanie pomóc osobie, która sama nie chce sobie pomóc. No i tyle.

[mud]

Cześć Dziewczyny
Mój związek trwa nadal, powiedziałabym, że jest trochę lepiej, a są tego dwa powody.
Pierwszy jest taki, że dzięki różnym minionym, nagromadzonym sytuacjom, instynktowi samozachowawczemu i Waszym komentarzom, zaczęłam patrzeć na sytuację inaczej. Już nie z pozycji "zrobię wszystko, przecież wiesz". Odbyliśmy niedawno po pewnych turbulencjach rozmowę, choć bardziej był to mój monolog - w której wypunktowałam wszystko to, co usłyszałam a nigdy nie powinnam i zastrzegłam, że jeśli znów usłyszę "sp**laj" czy kilka innych przyjemności, nie będę w stanie nie wykonać "polecenia". Przedstawiłam kilka z takich sytuacji odwrotnie, zapytałam na przykład, czy byłby ze mną, czy chciałby ze mną być, gdybym to ja kazała mu wyp*dalać. I oczywiście powiedział, że natychmiast byśmy się rozstali. Zapytałam więc, dlaczego liczy na to, że ja tego nie usłucham i będę trwać przy jego nóżce, merdając ogonkiem? Dlaczego mówi do mnie takie słowa jednocześnie chcąc kontynuować związek, kochając mnie? Otóż oczywiście dlatego, że ja swoim zachowaniem / gadaniem stanęłam na tym samym poziomie, co on ze swoim sprdlj.
Natomiast po tej rozmowie rzeczywiście coś zaskoczyło, zmieniło się. Widać udało mi się dać mu jasno do zrozumienia, że ja już osiągnęłam wszystkie swoje limity. I że nie jestem taka głupia, żeby pozwalać po sobie jechać w nieskończoność, że nie jestem osobą, która dostaje w dziób i się cieszy. Pewnie część z Was mnie wyśmieje ale serio ta rozmowa spowodowała zmiany. Spowodowało je to, że przedstawiłam wszystkie te sytuacje ze mną w jego roli i nim w roli mojej. Przeprosił, powiedział, że nie chce żebym się tak czuła. Ustaliliśmy na tym polu zasady, których złamanie na pewno skończy się rozstaniem.

[Adrianna_8]

Napisane przez mud

Cześć Dziewczyny
Mój związek trwa nadal, powiedziałabym, że jest trochę lepiej, a są tego dwa powody.
Pierwszy jest taki, że dzięki różnym minionym, nagromadzonym sytuacjom, instynktowi samozachowawczemu i Waszym komentarzom, zaczęłam patrzeć na sytuację inaczej. Już nie z pozycji "zrobię wszystko, przecież wiesz". Odbyliśmy niedawno po pewnych turbulencjach rozmowę, choć bardziej był to mój monolog - w której wypunktowałam wszystko to, co usłyszałam a nigdy nie powinnam i zastrzegłam, że jeśli znów usłyszę "sp**laj" czy kilka innych przyjemności, nie będę w stanie nie wykonać "polecenia". Przedstawiłam kilka z takich sytuacji odwrotnie, zapytałam na przykład, czy byłby ze mną, czy chciałby ze mną być, gdybym to ja kazała mu wyp*dalać. I oczywiście powiedział, że natychmiast byśmy się rozstali. Zapytałam więc, dlaczego liczy na to, że ja tego nie usłucham i będę trwać przy jego nóżce, merdając ogonkiem? Dlaczego mówi do mnie takie słowa jednocześnie chcąc kontynuować związek, kochając mnie? Otóż oczywiście dlatego, że ja swoim zachowaniem / gadaniem stanęłam na tym samym poziomie, co on ze swoim sprdlj.
Natomiast po tej rozmowie rzeczywiście coś zaskoczyło, zmieniło się. Widać udało mi się dać mu jasno do zrozumienia, że ja już osiągnęłam wszystkie swoje limity. I że nie jestem taka głupia, żeby pozwalać po sobie jechać w nieskończoność, że nie jestem osobą, która dostaje w dziób i się cieszy. Pewnie część z Was mnie wyśmieje ale serio ta rozmowa spowodowała zmiany. Spowodowało je to, że przedstawiłam wszystkie te sytuacje ze mną w jego roli i nim w roli mojej. Przeprosił, powiedział, że nie chce żebym się tak czuła. Ustaliliśmy na tym polu zasady, których złamanie na pewno skończy się rozstaniem.

A od kiedy trwa ta zmiana? Coz, ja nie wierze w takie nagle zmiany.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Napisane przez mud

Cześć Dziewczyny
Mój związek trwa nadal, powiedziałabym, że jest trochę lepiej, a są tego dwa powody.
Pierwszy jest taki, że dzięki różnym minionym, nagromadzonym sytuacjom, instynktowi samozachowawczemu i Waszym komentarzom, zaczęłam patrzeć na sytuację inaczej. Już nie z pozycji "zrobię wszystko, przecież wiesz". Odbyliśmy niedawno po pewnych turbulencjach rozmowę, choć bardziej był to mój monolog - w której wypunktowałam wszystko to, co usłyszałam a nigdy nie powinnam i zastrzegłam, że jeśli znów usłyszę "sp**laj" czy kilka innych przyjemności, nie będę w stanie nie wykonać "polecenia". Przedstawiłam kilka z takich sytuacji odwrotnie, zapytałam na przykład, czy byłby ze mną, czy chciałby ze mną być, gdybym to ja kazała mu wyp*dalać. I oczywiście powiedział, że natychmiast byśmy się rozstali. Zapytałam więc, dlaczego liczy na to, że ja tego nie usłucham i będę trwać przy jego nóżce, merdając ogonkiem? Dlaczego mówi do mnie takie słowa jednocześnie chcąc kontynuować związek, kochając mnie? Otóż oczywiście dlatego, że ja swoim zachowaniem / gadaniem stanęłam na tym samym poziomie, co on ze swoim sprdlj.
Natomiast po tej rozmowie rzeczywiście coś zaskoczyło, zmieniło się. Widać udało mi się dać mu jasno do zrozumienia, że ja już osiągnęłam wszystkie swoje limity. I że nie jestem taka głupia, żeby pozwalać po sobie jechać w nieskończoność, że nie jestem osobą, która dostaje w dziób i się cieszy. Pewnie część z Was mnie wyśmieje ale serio ta rozmowa spowodowała zmiany. Spowodowało je to, że przedstawiłam wszystkie te sytuacje ze mną w jego roli i nim w roli mojej. Przeprosił, powiedział, że nie chce żebym się tak czuła. Ustaliliśmy na tym polu zasady, których złamanie na pewno skończy się rozstaniem.

Hm, to tekst, który wiele razy w różnych wątkach padał ze strony różnych obrzydliwych przemocowych patusów. Jeśli on ma taką mentalność, to najprawdopodobniej dał się na chwilę ugłaskać, żebyś się odczepiła i znowu zmiękła, a potem popracuje nad tym, żebyś nawet nie zauważyła jak znowu się zacznie.
Ale trzymam kciuki żeby tak nie było, tylko nie trać teraz czujności.

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Ja też nie wierzę w takie zmiany, jako iż sama je przechodziłam w swoim patologicznym związku. Wspominam jako ciszę przed burzą i jako danie mi nadziei, która we mnie gasła, żeby utrzymać coś, co nie miało prawa istnieć.
I w sumie osobiście nie znam, ani jednego przypadku, aby nastąpiła zmiana z toksycznej relacji w choćby poprawną. Takie opowieści znam tylko z forum.

[Disnejova]

Mój mężczyzna z kolei w sytuacjach gdy jest zły ! nie hamuje słów rzuca jak mięsem klnie raz nawet wpadł w szał i wiecie co ? wróciliśmy z zakupów siatki leżały na podlodze skopał pomidory ;O warzywa ... odrzuca mnie i nie wiem jak mam dla niego być mila uprzejma tulić się pocałować cokolwiek on tego potrzebuje ale nie potrafię . Nie chciałabym go stracić ale również nie mogę patrzeć że boje się jak dorośli ludzie dojrzali porozmawiać .
Psychofag?

[Adrianna_8]

Napisane przez Disnejova

Mój mężczyzna z kolei w sytuacjach gdy jest zły ! nie hamuje słów rzuca jak mięsem klnie raz nawet wpadł w szał i wiecie co ? wróciliśmy z zakupów siatki leżały na podlodze skopał pomidory ;O warzywa ... odrzuca mnie i nie wiem jak mam dla niego być mila uprzejma tulić się pocałować cokolwiek on tego potrzebuje ale nie potrafię . Nie chciałabym go stracić ale również nie mogę patrzeć że boje się jak dorośli ludzie dojrzali porozmawiać .
Psychofag?

No dla mnie to bylby powod do zerwania, ale ja bym sie z nerwowym czlowiekiem raczej nie zwiazala. Nie musi, a wrecz nie powinno Ci sie to podobac. Nie dziwie Ci sie, ze Cie to odrzuca. Prawidlowa reakcja na agresje. Zastanow sie, co zrobic dalej. Kiedys to Ciebie moze skopac .

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[eu phobia_]

Przeczytałam cały wątek i naprawdę dziewczyny mają rację. Kiedyś też byłam w podobnym związku i jak czytałam podobne rady, podchodziłam do nich z dużą dozą sceptycyzmu, bo "łatwo radzić innym, łatwo się mówi - to toksyk, rzuć go". Ale z biegiem czasu, gdy zakończyłam mój "wspaniały" związek, gdy wyrwałam się spod manipulacji byłego faceta, gdy zyskałam obiektywizm i w końcu swoje poczucie wartości - w końcu zrozumiałam. Mój partner też bywał czuły, okazywał uczucia, dbał, był dobry. Ale miał też drugą twarz - choleryka. I też miewał napady szału, też nie przebierał w słowach, bo był zdenerwowany, bo to przez moje zachowanie, bo jestem taka i taka, bo to źle zrobiłam... Też starałam się tłumaczyć jego zachowanie, usprawiedliwiać, przymykać oko, bo burzy było już dobrze. Ale tak na dłuższą metę to nie działa. Samoocena spada, człowiek uzależnia swój nastrój od tego, jaki humor ma partner, stara się podporządkować, żeby nie miał powodów do nerwów.
Autorko, ja już nie wierzę w zmiany takich ludzi. Kiedy ktoś pozna smak władzy, tego, że jest "wyżej" od partnera, to już zawsze będzie czuł nad nim przewagę. Gdzie tu jest właściwie partnerstwo? Te epitety, zdanie o łasce itp to wszystko bardzo przypomina mi moją sytuację. Ja byłam ze swoim partnerem 5 lat, też dużo zainwestowałam, ale znacznie więcej zyskałam jak się z nim rozstałam.
Autorko, tak nie wygląda zdrowy związek. W zdrowej relacji nie ma przewagi, braku szacunku i poczucia bycia gorszym od partnera. Niestety, to Tobie bardziej zależy i Twój chłopak to wykorzystuje. Sama ta świadomość, że w obliczu jakiegoś kryzysu on by nie walczył - dałaby mi mocny argument, żeby poważnie zastanowić się nad tym związkiem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[faeria]

Też, zwłaszcza po obserwacjach i moich osobistych przeżyciach, nie uwierzyłabym niestety w taką przemianę
Manipulant i tyle, czeka, aż się wyciszysz, żeby zaraz znów uderzyć.
Przerabiałam taki związek i nie polecam.

[Lexie]

Minął miesiąc i na tej podstawie ciężko stwierdzić, że ktoś się zmienił. Prędzej, że facet się nieco przestraszył i stara się nad sobą panować. Pytanie jak długo mu się uda to robić... Bo zanim człowiek naprawdę coś zrozumie i zmieni swoje zachowanie, swoje nawyki, swoje reakcje kiedy jest zestresowany na przykład, i panuje nad sobą słabiej, mija duuużo czasu.

[Mojwa]

Napisane przez Adrianna_8

No dla mnie to bylby powod do zerwania, ale ja bym sie z nerwowym czlowiekiem raczej nie zwiazala. Nie musi, a wrecz nie powinno Ci sie to podobac. Nie dziwie Ci sie, ze Cie to odrzuca. Prawidlowa reakcja na agresje. Zastanow sie, co zrobic dalej. Kiedys to Ciebie moze skopac .

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

Generalnie trudno żyć z takim cholerykiem, ale bez przesady źr kiedyś ja skopie. Ja w złości trzaskam drzwiami i wyzywam się na rzeczach martwych, ale to nie oznacza ze komuś krzywdę zrobię.

[Disnejova]

Napisane przez Adrianna_8

No dla mnie to bylby powod do zerwania, ale ja bym sie z nerwowym czlowiekiem raczej nie zwiazala. Nie musi, a wrecz nie powinno Ci sie to podobac. Nie dziwie Ci sie, ze Cie to odrzuca. Prawidlowa reakcja na agresje. Zastanow sie, co zrobic dalej. Kiedys to Ciebie moze skopac .

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

Tak racje przyznaję ja musze zadbać o siebie bo jestem w słabej kondycji psychicznej ... dopadł mnie wielki ogromny dołek .. z którego ciężko mi wyjść ...mam wrażenie że nie nadaje sie do naszej mentalności . ;| za delikatna wrażliwa jestem . Daje sobie czas z TŻ na swoje przemyślenia, dbałam o niego jak mamuśka! A co ze mną? ... A swojego faceta usprawiedliwiałam że ma ciężka pracę dużo stresu nie radzi sobie i tak to przynosi do domu sam sie do tego przyznazł ;O a rzadko to robi.