Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[emiliais]

Napisane przez Agaciok xD

Ja wczoraj byłam po raz pierwszy na psychodynamicznej i nawet nie wiem jak określić moje uczucia co do tego spotkania Zażenowanie, zniesmaczenie, zmieszanie? Właściwie gadałam sama do siebie, czasami już nawet nie wiedziałam co mam powiedzieć, a babka się na mnie patrzy i nic nie mówi, tylko od czasu do czasu zadała jakieś pytanie Nie wiem czy dać jeszcze temu szansę, może kilka pierwszych wizyt tak tylko wygląda, bo chce mnie "poznać"? Jeśli to ma tak wyglądać zawsze to przecież bez sensu, sama do siebie to mogę sobie pogadać w domu i to za darmo.

Dla mnie taka terapia jest bez sensu. Kiedyś bylam na nurcie ericksonowskim, bylam tez u kilku terapeutow okazyjnie, i te spotkania mialy rece i nogi, a to co ty opisujesz doswiadczylam raz (tylko to sie nazywalo nurtem integracyjnym) i moim zdaniem to jest strata czasu, a taki terapeuta sie nie nadaje do tego zawodu. Terapeuta dobry od samego poczatku wprowadza atmosfere zrozumienia, zaufania, wsparcia. Zadaje trafne pytania, wyciaga wnioski z tego co mowisz, dodaje swoje spostrzezenia. Dlatego place za to grube pieniadze, a gadac do siebie to moge za darmo w domu. I tez sie czulam zażenowana, że sobie siedzialysmy w ciszy, ja sie przestalam rozgadywac, bo nie rozumialam sensu tych pytań, które mi zadawala, a ona sie wpatrywala we mnie, jakby sie starala zajrzec w glab mojej duszy. Jak się później podzieliłam swoją opinią, to ta pani się broniła, że terapeuta nie jest od udzielania rad i sugestii. I że "wygadanie się" też jest cenne. Wygadać to się mogę koleżance, ona chociaż okaże więcej zaangażowania w rozmowę niż taka "terapeutka". Zwłaszcza że w końcu się nie dowiedziałam, co ona więcej może mi zaoferować oprócz słuchania w milczeniu. Tyle że ona sama tego nie wiedziała, bo w środku spotkania wprost się mnie o to spytała - czego ja od niej oczekuję i jak ona ma mi pomóc. No padłam.

[Pusheen_]

Napisane przez Agnek

Ja ponad miesiąc temu zakończyłam terapię. Nie było już nawet o czym rozmawiać, wszystko przegadane i ogarnięte. Ale powrót zawsze będę miała i czuję sie bezpieczniej. Ja teraz a ja 2 lata temu to 2 różne osoby


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Zazdroszczę. Ja się przymierzam od jakiegoś czasu do podjęcia terapii, ale chyba się trochę "spóźniłam" w tym temacie :/

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

....

[Agaciok xD]

Napisane przez Agoorka

Też chodziłam na psychodynsmiczna i miałam mieszane odczucia,bo się często czułam jakbym do siebie.Terapeutka była wycofana,ale ona mi to wszystko wyjaśniła na początku.Z czasem weszłam na ścieżkę,że te jej hasła, myśli mnie naprowadzały na schematy, zachowania.Jednak nie było też tak, że milczała,ale wyjaśniała różne kwestie.Mnie terapia w tym nurcie otworzyła oczy na wiele kwestii.Tylko osobiście uważam,że to była długa droga dochodzenia do tego i nie jest to na pewno nurt, który będzie każdemu odpowiadał.Do tego czasem czułam się super po sesji,a czasem jakbym się cofnęła

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez SteveS

Poczytaj o tym rodzaju terapii, bo mniej więcej tak to ma wyglądać. Moim zdaniem ma duży sens, ale to nie jest terapia dla każdego. Mnie poznawczo-behawioralna w☠☠☠☠iała i nakręcała Za to psychodynamiczna pomogła mi w zaskakująco krótkim czasie zrozumieć własne schematy. Były takie sesje, że czułam się gorzej albo miałam wrażenier, że nic się nie zmienia. Aż nagle przychodziły takie, że następował klik i była OGROMNA poprawa.

Napisane przez Pani_Robot

Ja wspominam źle. Miałam 3-4 mce i zerwałam, bo szkoda było pieniędzy. Niemniej mój terapeuta był też mocno niekompetentny w innych kwestiach, ale wracając do sesji, czasem padało jedno krótkie zdanie na spotkanie, a tak - "mhm, proszę mówić dalej". A ja nie wiedziałam o czym mówić i opowiadałam o wizytach w muzeum i oglądaniu obrazów Właściwie zmarnowane pieniądze, zero poruszonych problemów. Zniechęciłam się po tym na kilka (straconych) lat do terapii. Połączenie CBT z terapią schematów i np pracą wyobrazeniową na krzesłach mi bardzo zaskoczyło. Wszystko miałam logicznie rozrysowane, wytłumaczone, dokładnie zbadane. Dostałam realne narzędzia jak radzić sobie z pojawiajacym sie takim, czy innym problemem w zyciu.
Niemniej... nie wiem jak wyglądałaby pierwsza terapia i z niej wspomnienia, gdybym miała kogoś bardziej kompetentnego. I w zależności od tego, nad czym mamy pracować dobiera się rodzaj psychoterapii.
Jestem też osoba bardzo pod intelekt, a mało feelingową, stąd ta miłośc do CBT zapewne.

Napisane przez emiliais

Dla mnie taka terapia jest bez sensu. Kiedyś bylam na nurcie ericksonowskim, bylam tez u kilku terapeutow okazyjnie, i te spotkania mialy rece i nogi, a to co ty opisujesz doswiadczylam raz (tylko to sie nazywalo nurtem integracyjnym) i moim zdaniem to jest strata czasu, a taki terapeuta sie nie nadaje do tego zawodu. Terapeuta dobry od samego poczatku wprowadza atmosfere zrozumienia, zaufania, wsparcia. Zadaje trafne pytania, wyciaga wnioski z tego co mowisz, dodaje swoje spostrzezenia. Dlatego place za to grube pieniadze, a gadac do siebie to moge za darmo w domu. I tez sie czulam zażenowana, że sobie siedzialysmy w ciszy, ja sie przestalam rozgadywac, bo nie rozumialam sensu tych pytań, które mi zadawala, a ona sie wpatrywala we mnie, jakby sie starala zajrzec w glab mojej duszy. Jak się później podzieliłam swoją opinią, to ta pani się broniła, że terapeuta nie jest od udzielania rad i sugestii. I że "wygadanie się" też jest cenne. Wygadać to się mogę koleżance, ona chociaż okaże więcej zaangażowania w rozmowę niż taka "terapeutka". Zwłaszcza że w końcu się nie dowiedziałam, co ona więcej może mi zaoferować oprócz słuchania w milczeniu. Tyle że ona sama tego nie wiedziała, bo w środku spotkania wprost się mnie o to spytała - czego ja od niej oczekuję i jak ona ma mi pomóc. No padłam.

U mnie jest taki problem, że ja już kiedyś byłam na poznawczo-behawioralnej z depresją i faktycznie wtedy mi pomogła, ale terapeutka powiedziała, że z moimi innymi problemami ten nurt nie pomoże (np. mam lękowy styl przywiązania w związkach, przyciąganie narcyzów, osób niedostępnych emocjonalnie itp itd) i że u mnie trzeba zajrzeć do przeszlości, a CBT nie bazuje na przeszłości. No więc została mi chyba tylko ta psychodynamiczna bo nie wiem na jaką jeszcze mogłabym się wybrać. Czy spróbować CBT u kogoś innego? Mój psychiatra (który kiedyś był też terapeutą w psychodynamicznej) powiedział że psychodynamiczna naprawdę zależy od terapeuty, bo będą tacy co się nic nie odezwą, a będą tacy co będą regularnie zadawać pytania czy dawać jakieś rady / przemyślenia. Czuję się trochę jakbym utknęła w martwym punkcie, a może faktycznie jak mnie babka pozna po kilku wizytach to zacznie się odzywać?

[Pani_Robot]

A szukalas np danych jaki rodzaj terapii przy twoim problemie jest najrzadziej porzucany? Ja na CBT pracowałam z maltretowaniem przez rodzica i wszystkim, co się z tym wiązało, więc jak najbardziej przeszlosc. Miałam modelowanie zdrowej, prawidłowej relacji przy okazji. nauczenie sie stawiania granic to było coś

[SteveS]

Napisane przez Agaciok xD

U mnie jest taki problem, że ja już kiedyś byłam na poznawczo-behawioralnej z depresją i faktycznie wtedy mi pomogła, ale terapeutka powiedziała, że z moimi innymi problemami ten nurt nie pomoże (np. mam lękowy styl przywiązania w związkach, przyciąganie narcyzów, osób niedostępnych emocjonalnie itp itd) i że u mnie trzeba zajrzeć do przeszlości, a CBT nie bazuje na przeszłości. No więc została mi chyba tylko ta psychodynamiczna bo nie wiem na jaką jeszcze mogłabym się wybrać. Czy spróbować CBT u kogoś innego? Mój psychiatra (który kiedyś był też terapeutą w psychodynamicznej) powiedział że psychodynamiczna naprawdę zależy od terapeuty, bo będą tacy co się nic nie odezwą, a będą tacy co będą regularnie zadawać pytania czy dawać jakieś rady / przemyślenia. Czuję się trochę jakbym utknęła w martwym punkcie, a może faktycznie jak mnie babka pozna po kilku wizytach to zacznie się odzywać?

Dokładnie. Mi terapeutka psychodynamiczna najpierw zrobi8ła trzy spotkania takie testowe, żebym oceniła, czy mi się podoba ten nurt i żeby ona stwierdziła, czy może mi pomóc. Na pierwszych spotkaniach nie bardzo pytała, ale ja dużo mówiłam, wiec to nie był problem. Potem podpytywała, tłumaczyła różne rzeczy. No i najpierw mi powiedziała, na czym to polega, czego mogę oczekiwać, jakie są założenia i jak to wygląda, wiec też nie byłam zaskoczona.

[Pedro94]

Napisane przez Agaciok xD

U mnie jest taki problem, że ja już kiedyś byłam na poznawczo-behawioralnej z depresją i faktycznie wtedy mi pomogła, ale terapeutka powiedziała, że z moimi innymi problemami ten nurt nie pomoże (np. mam lękowy styl przywiązania w związkach, przyciąganie narcyzów, osób niedostępnych emocjonalnie itp itd) i że u mnie trzeba zajrzeć do przeszlości, a CBT nie bazuje na przeszłości. No więc została mi chyba tylko ta psychodynamiczna bo nie wiem na jaką jeszcze mogłabym się wybrać. Czy spróbować CBT u kogoś innego? Mój psychiatra (który kiedyś był też terapeutą w psychodynamicznej) powiedział że psychodynamiczna naprawdę zależy od terapeuty, bo będą tacy co się nic nie odezwą, a będą tacy co będą regularnie zadawać pytania czy dawać jakieś rady / przemyślenia. Czuję się trochę jakbym utknęła w martwym punkcie, a może faktycznie jak mnie babka pozna po kilku wizytach to zacznie się odzywać?

No to może terapia schematów? Skoro masz problem ze schematami przyciągania nieodpowiednich osób

[tinkerver2]

Dzisiaj czuje się obrzydliwie. Mózg mi nie działa.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Napisane przez tinkerver2

Dzisiaj czuje się obrzydliwie. Mózg mi nie działa.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

U mnie tez paskudne samopoczucie.
Najchętniej bym nie wstała z łóżka.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[blurge]

Ja od niedawna chodzę na CBT. I też mam problemy ze schematami, narcyzami itd, kurcze musze dopytac czy ona jest w stanie mi w ogole pomóc... Pamietam jak bylam na spotkaniu w nurcie psychodynamicznym... Zero pytan, milczenie po drugiej stronie. Cale spotkanie opowiadalam o sobie, poplakalam sie. A ten terapeuta nic. Kompletnie. A niby taki z certyfikatami i z doswiadczeniem. Zaplacilam 200zl. Dla mnie wtedy to bylo bardzo duzo. Powiedzialam sobie, ze nigdy wiecej. Psychiatra poleciła mi CBT. Mam nadzieję, ze ta terapeutka mi wreszcie pomoze.

[jaksy]

Ja chodzę na psychodynamiczną do gościa, który gada na spotkaniu tyle co ja. Na pierwszej sesji mu powiedziałam, że byłam już dawno na terapii PD, gdzie terapeutka głównie milczała i było to dla mnie straszne. Może się przejął Ale z drugiej strony terapia trwa już jakiś czas i końca nie widać. Postęp jest, owszem, ale nie jakiś spektakularny, z częścią tych samych problemów jeszcze się borykam. A może za dużo oczekuję (w sumie poruszę to na następnym spotkaniu )

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[blurge]

Najgorzej jest wieczorami, mam dość OCD

[Harmonia_95]

hej!
ja znalazłam świetną terapeutkę, ale okazało się, że mamy wspólnych znajomych i musiałam zrezygnować ze spotkań, bo złapałam gigantyczną blokadę. szkoooda.

[Agnek]

Mi na psychodynamicznej powiedziala że gdyby nie jej gadulstwo to siedziałybyśmy w ciszy xd do tej pory pamiętam jak gadałyśmy o budynku uczelni do której planowałam isc, jak go beznadziejnie rozbudowali


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Agaciok xD]

Jutro mam mieć drugie spotkanie tej psychodynamicznej, ale chyba zrezygnuję po waszych komentarzach ciągle się waham czy może jeszcze dać szansę, bo pierwsze spotkania to pewnie takie konsultacyjne, musi mnie poznać itp, no ale jednak te 4-5 spotkan to już prawie 1000zł i moze przy innym nurcie nie czułabym takiego zażenowania.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez Agaciok xD

Jutro mam mieć drugie spotkanie tej psychodynamicznej, ale chyba zrezygnuję po waszych komentarzach ciągle się waham czy może jeszcze dać szansę, bo pierwsze spotkania to pewnie takie konsultacyjne, musi mnie poznać itp, no ale jednak te 4-5 spotkan to już prawie 1000zł i moze przy innym nurcie nie czułabym takiego zażenowania.

Może powiedz terapeucie o swoich wrażeniach i wątpliwościach. W końcu pierwsze spotkania również są od tego, żeby ustalić jak będzie wyglądała współpraca.

[Agoorka]

Napisane przez Agaciok xD

Jutro mam mieć drugie spotkanie tej psychodynamicznej, ale chyba zrezygnuję po waszych komentarzach ciągle się waham czy może jeszcze dać szansę, bo pierwsze spotkania to pewnie takie konsultacyjne, musi mnie poznać itp, no ale jednak te 4-5 spotkan to już prawie 1000zł i moze przy innym nurcie nie czułabym takiego zażenowania.

Moje pierwsze trzy spotkania to było takie mówienie o sobie, etapami życia,na czwartym terapeutka mi przedstawiła,co się wg niej najbardziej wysuwa na pierwszy plan, rozmawialiśmy nad czym chce w terapii pracować,jej cel, założenie.Mozesz iść jeszcze i spróbować,ale na pewno nie jest to tak,że w tym nurcie terapeutą będzie bardzo aktywną stroną, jeśli to jest dla Ciebie nie do przyjęcia,to warto poszukać innego nurtu,bo to Ty masz się czuć dobrze,a do tego dochodzą koszta.W tym nurcie czasami doznawałam olśnienia,ale faktycznie to czasem było bardzo mozolne, ogólnie wg mnie terapia to składowa bardzo skrajnych uczuć

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez Agnek

Mi na psychodynamicznej powiedziala że gdyby nie jej gadulstwo to siedziałybyśmy w ciszy xd do tej pory pamiętam jak gadałyśmy o budynku uczelni do której planowałam isc, jak go beznadziejnie rozbudowali

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

U mnie tak wyglądała psychodynamiczna, że własnie były to gadki z sąsiadem, a nie przepracowywanie problemów Bo co ja mu o obrazach w muzeum gadać będę, jak mam przemocowca w domu
Moja babka od CBT starała się, żebym nie robiła dygresji i żebyśmy pracowały na sesjach. Taki small talk zajmował nam max 2-3 minuty.

Dostałam dziś metylofenidat na ADD, od wczoraj mam oficjalnie podwójną diagnozę (byłam kiedyś na wątku, to moja matka znęcała się nad zwierzętami, jeśli pamiętacie motyw, ale nie pamietam, czy te 4-5 lat temu nie miałam innego nicka.)

Ciężko mi babę znosić, ostatnio się zintensyfikowała, wydzwania, przyjeżdża, a emocjonalnie jest na poziomie 4-letniego dziecka, które leży na podłodze w markecie, krzyczy i kopie, bo nie dostało lizaka. I jak to pełne spektrum narcyzmu, winny jest "chłopiec do bicia" za każdą jej głupotę, a robi ich od diabła. Rzuca się, dąsa, robi sceny, szantażuje, bo jej się nie chciało czegoś przeczytać i ja się nie domyśliłam, żeby zrobić to za nią... Najgorzej, że z wiekiem będzie coraz ciekawiej. Już jest... Nie odbieram telefonu, przychodzi litania maili. "Z okazji dnia dziecka" wysłała ze 30-40 SMSów, w których mieszała mnie z błotem. Bo akurat tak się jej odkleiło. "Przeprosiła", pierwszy raz w życiu, jednak kwitując, że sama wiem, że ją zwyczajnie sprowokowałam i ona musiała zareagować.

Pochodziłabym sobie na takie sesje z wsparciem, choćby raz na dwa tygodnie. Takie na przegadanie teraźniejszości. Bardzo miło wspominam ostatnią terapię.

[emiliais]

Napisane przez Agaciok xD

Jutro mam mieć drugie spotkanie tej psychodynamicznej, ale chyba zrezygnuję po waszych komentarzach ciągle się waham czy może jeszcze dać szansę, bo pierwsze spotkania to pewnie takie konsultacyjne, musi mnie poznać itp, no ale jednak te 4-5 spotkan to już prawie 1000zł i moze przy innym nurcie nie czułabym takiego zażenowania.

No właśnie, to jest kupa kasy w plecy... Dla mnie to gadanie, że te pierwsze spotkania są na poznanie się, to bzdura zwyczajnie. Byłam u różnych terapeutów i każdy był w stanie od pierwszego spotkania równolegle mnie poznawać i jednocześnie już dawać mi jakieś informacje zwrotne. Nie u każdego potem kontynuowałam terapię, gdy nie byłam przekonana co do danego terapeuty, ale nawet wtedy nie miałam poczucia kompletnie straconego czasu, jak ten jeden raz gdy gadałam całe spotkanie praktycznie sama do siebie... A jak mi ona potem powiedziała, że terapeuta nie jest od dawania rad, to już się wyjaśniło, że to patałach a nie lekarz. A jeśli taka jest, to niech robi za darmo albo za symboliczne kwoty te pierwsze spotkania, skoro ewidentnie nadal się uczy i nie umie pomóc pacjentowi.
Zapewniam Cię, że jak trafisz na terapeutę, który będzie z tobą rozmawiał a nie oczekiwał monologu, to nie będziesz czuła takiego zażenowania. Każdy czułby się zażenowany, gadając sam do siebie w czyjejś obecności, no w takiej atmosferze nie da się terapii prowadzić.

[Lianhua]

Przyszłam tylko wyrzucić z siebie kilka rzeczy, don’t mind me.



Praktycznie z dnia na dzień zostałam bezrobotna. Mam cała masę rachunków, długów i wszystkiego innego do spłaty i 0 oszczędności, które mogłyby mi jakoś pomoc.
Na jedna rozmowę o prace już nie poszłam, druga mam jutro i tez nie wiem czy pójdę. Potrzebuje pracy na JUŻ, odezwali się do mnie. Co prawda praca na kasie to nie jest moja praca marzeń. Szczególnie po ponad roku siedzącej pracy przed komputerem. Wiem, ze nie mogę wybrzydzać. Wiem. Ale znowu włączył mi się ogromny stres i jeszcze większy brak chęci do życia. Nie wiem co mam robić ze swoim życiem. Jest beznadziejne. Chciałabym, żeby się tak po prostu skończyło. Nie mam nic, nie dorobiłam się niczego (prócz długów), nic sobą nie reprezentuje. Ani nie jestem jakaś ładna, ani mądra, ani inteligenta. Wyglądem nie mogę się pochwalić, majątkiem tez nie, a osobowością już w ogóle. Całe życie mam pod górkę. ZAWSZE. Nie przypominam sobie, czy w ogóle w życiu (mając już ta świadomość, nie będą już dzieckiem) byłam prawdziwie szczęśliwa. Zawsze jak zaczynałam się z czegoś cieszyc, to włączała mi się czerwona lampka, ze coś zaraz je*nie i powinnam się na to przygotować. Nie wiem jak to jest czuć się szczęśliwym. Do niczego się nie nadaje, nikomu nie jestem jakoś super potrzebna, z sama sobą tez nie jest mi dobrze. Moje życie naprawdę pozbawione jest sensu. Od dobrych 10 lat to zwykła wegetacja. Jestem, bo jestem. Zbyt wielkim tchórzem jestem by sobie coś zrobić, ba, nawet jak o tym myśle to mam w głowie tylko takie „AHA, No ale co po tym. Co mi to da?” Przestane czuć? Mam wrażenie, ze i tak w większości jestem wyprana z emocji. Na wszystko mam wywalone w większości, jedyne uczucie jakie we mnie jeszcze siedzi to frustracja i smutek, chociaż myśle, ze i to zaraz wyparuje gdzieś i będę jak taki manekin. Daleko mi do tego nie jest.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Agoorka]

Napisane przez Lianhua

Przyszłam tylko wyrzucić z siebie kilka rzeczy, don’t mind me.



Praktycznie z dnia na dzień zostałam bezrobotna. Mam cała masę rachunków, długów i wszystkiego innego do spłaty i 0 oszczędności, które mogłyby mi jakoś pomoc.
Na jedna rozmowę o prace już nie poszłam, druga mam jutro i tez nie wiem czy pójdę. Potrzebuje pracy na JUŻ, odezwali się do mnie. Co prawda praca na kasie to nie jest moja praca marzeń. Szczególnie po ponad roku siedzącej pracy przed komputerem. Wiem, ze nie mogę wybrzydzać. Wiem. Ale znowu włączył mi się ogromny stres i jeszcze większy brak chęci do życia. Nie wiem co mam robić ze swoim życiem. Jest beznadziejne. Chciałabym, żeby się tak po prostu skończyło. Nie mam nic, nie dorobiłam się niczego (prócz długów), nic sobą nie reprezentuje. Ani nie jestem jakaś ładna, ani mądra, ani inteligenta. Wyglądem nie mogę się pochwalić, majątkiem tez nie, a osobowością już w ogóle. Całe życie mam pod górkę. ZAWSZE. Nie przypominam sobie, czy w ogóle w życiu (mając już ta świadomość, nie będą już dzieckiem) byłam prawdziwie szczęśliwa. Zawsze jak zaczynałam się z czegoś cieszyc, to włączała mi się czerwona lampka, ze coś zaraz je*nie i powinnam się na to przygotować. Nie wiem jak to jest czuć się szczęśliwym. Do niczego się nie nadaje, nikomu nie jestem jakoś super potrzebna, z sama sobą tez nie jest mi dobrze. Moje życie naprawdę pozbawione jest sensu. Od dobrych 10 lat to zwykła wegetacja. Jestem, bo jestem. Zbyt wielkim tchórzem jestem by sobie coś zrobić, ba, nawet jak o tym myśle to mam w głowie tylko takie „AHA, No ale co po tym. Co mi to da?” Przestane czuć? Mam wrażenie, ze i tak w większości jestem wyprana z emocji. Na wszystko mam wywalone w większości, jedyne uczucie jakie we mnie jeszcze siedzi to frustracja i smutek, chociaż myśle, ze i to zaraz wyparuje gdzieś i będę jak taki manekin. Daleko mi do tego nie jest.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Doskonałe rozumieniu,co czujesz,bo pół życia towarzysza mi podobne emocje.Wieczny stres, strach i smutek.Dopiero na terapii wyszło,że moje doświadczenia powodują,że nie umiem przeżywać pozytywnych emocji, jakikolwiek głupio to brzmi,moja głowa woli te trudne i złe,jako naturalne dla siebie.Naprawde da się nad tym pracować, trzeba powoli przełamywać bariery, próbować jakikolwiek małych rzeczy dla siebie i nie dać się tej syrenie w głowie,że zaraz się wszystko zawali.Bierzesz leki jakieś?bo pamiętam,że pisałaś kiedyś o braniu.A jeszcze terapia?Sprobuj z pracą jak potrzebujesz na już.Pamietam,że mieszkasz w Krakowie,więc nie poddawaj się, zawsze się gdzieś zaczepisz,nie daj się autosabotazowi,ten głos chce Cię tylko wytrącić z równowagi.Dobrze wiem jak trudna to droga,ale uwierz,że te wszystkie negatywy wpychają nas w dołek.Życze Ci dużo siły i samozaparcia ️

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agnek]

Ja mam ostatnio trudny czas siedzę i czuję lęk, stres. Najchętniej napisałabym do terapeutki z prośbą o spotkanie, ale nie mogę przecież z każdym problemem do niej chodzić. Po coś zakończyłam tą terapię 🥲


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[tinkerver2]

Aja wam powiem, że po rozwodzie to jakoś moja depresja weszła w fazę remisji, bo (odpukać) pomijając jakieś tam gorsze dni czuje się dobrze.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Napisane przez Agoorka

Doskonałe rozumieniu,co czujesz,bo pół życia towarzysza mi podobne emocje.Wieczny stres, strach i smutek.Dopiero na terapii wyszło,że moje doświadczenia powodują,że nie umiem przeżywać pozytywnych emocji, jakikolwiek głupio to brzmi,moja głowa woli te trudne i złe,jako naturalne dla siebie.Naprawde da się nad tym pracować, trzeba powoli przełamywać bariery, próbować jakikolwiek małych rzeczy dla siebie i nie dać się tej syrenie w głowie,że zaraz się wszystko zawali.Bierzesz leki jakieś?bo pamiętam,że pisałaś kiedyś o braniu.A jeszcze terapia?Sprobuj z pracą jak potrzebujesz na już.Pamietam,że mieszkasz w Krakowie,więc nie poddawaj się, zawsze się gdzieś zaczepisz,nie daj się autosabotazowi,ten głos chce Cię tylko wytrącić z równowagi.Dobrze wiem jak trudna to droga,ale uwierz,że te wszystkie negatywy wpychają nas w dołek.Życze Ci dużo siły i samozaparcia ️

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Leków nie biorę już od jakiegoś czasu, bo na tą chwilę twierdzę, że są mi niepotrzebne. Fakt - nie jestem specjalistą i pewnie powinnam się do niego udać, ale zawsze mam jakieś ALE. Byłam zapisana do terapeuty na NFZ, ale musiałam odwołać, bo pierwsza wizyta dopiero pod koniec listopada, a ja w połowie grudnia przeprowadzam się znowu na 2 koniec PL, także pójście na 1-2 wizyty nie miałoby żadnego sensu.
Twierdzę, że nie są mi potrzebne leki, bo z jednej strony mam wrażenie, że radzę sobie lepiej (w miarę dobrze sypiam, wstaję z łóżka i wychodzę na zewnątrz, chociażby na spacer + wstrzymały mi się te moje przeklęte napady płaczu), ale z drugiej strony jest dużo gorzej (całkowity brak celu, nadziei i jakiejkolwiek minimalnej wiary w siebie. Nie do końca też nazwałabym to myślami samobójczymi, bo w przeszłości naprawdę wyobrażałam sobie swoją śmierć dziesiątki razy i to na różne sposoby i czułam się przez to lepiej, ale ostatnio np 2x zdarzyło mi się myśleć dość poważnie nad tym, który sposób byłby najmniej bolesny i... może nie do końca, ale czułam takie dziwne coś w sobie mówiące "może jednak powinnam?". Nigdy wcześniej mi się to w sumie nie zdarzyło.). W każdym razie to "gorzej" nie przeszkadza mi specjalnie w funkcjonowaniu jak normalny człowiek, więc myślę, że bez leków się obejdę.
Pracę znalazłam, co prawda potrzebna mi tylko na 2/3 miesiące, bo później chcę się przeprowadzić. Praca w sklepie. Nazywam to raczej pracą na niewolniczych warunkach, bo po 12h i za najniższa krajową, ale nie mam nawet siły szukać czegoś innego. Przemęczę się do końca roku.

[Agnek]

Co u Was słychać dziewczyny?


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Agaciok xD]

U mnie nastrój stabilny i samopoczucie fajne, ale antydepresanty kompletnie rozregulowały mi sen, mogę dosłownie przespać cały dzień a i tak będę niewyspana i będzie ciągnęło mnie ciągle do łóżka

[Agnek]

Napisane przez Agaciok xD

U mnie nastrój stabilny i samopoczucie fajne, ale antydepresanty kompletnie rozregulowały mi sen, mogę dosłownie przespać cały dzień a i tak będę niewyspana i będzie ciągnęło mnie ciągle do łóżka

I lepiej coś? Ja ostatnio mam problemy z zasypianiem, dobudzić się nie mogę później..
Przede mną stresujący okres i jutro piszę do mojej terapeutki, mam nadzieje, że znajdzie dla mnie czas nie sądziłam że tak szybko tam wrócę…


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[tinkerver2]

Dziewczyny robiłam sobie ten test Becka o depresji i wyszło, że właściwie to jej nie mam
Idę niedługo do psychiatry, może odstawi mi leki
Mam czasem złe dni, ale przede wszystkim nie mam myśli samobójczych! Wszystko jest po prostu dobrze.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Napisane przez Agaciok xD

U mnie nastrój stabilny i samopoczucie fajne, ale antydepresanty kompletnie rozregulowały mi sen, mogę dosłownie przespać cały dzień a i tak będę niewyspana i będzie ciągnęło mnie ciągle do łóżka

Ja nie biorę żadnych leków, ale na sen to by mi się przydały.
Od jakichś 2tyg sypiam po 2/3h dziennie, ale sam problem ze snem zaczął się jakiś miesiąc, półtora temu. Chociaż raczej zamiast „zaczął” powinnam użyć „wrócił”.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[tinkerver2]

Czuję się o niebo lepiej.
Ale ze spaniem mam ogromne problemy, odstawiłam tabletki nasenne, bo muszę robić wykres spania, żeby dostać się do szpitala na leczenie bezsenności. Dziś zasnęłam po 22, obudziłam się ok 1:30, nie spalam do 3, potem obudziłam się dokładnie o 4:40 i już nie spalam do rana. Masakra.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka