Starsi mężczyźni i młodsze kobiety - 10 lat i więcej? :) cz.2

[zmxncbv]

behind wszystkiego najlepszego

justynkavip ja tez bym sie umowiła. różnica u Was spora prawie tak jak w moim zwiazku i bez znaczenia czy bedziecie tylko znajomymi czy cos z tego wyjdzie to uwierz mi że bardzo duzym plusem jest to ze przyjaciele Cie wspieraja.

[malgoskagc]

Napisane przez justynkavip

dziękuję Wam bardzo za miłe słowa jestem bardzo zauroczona Nim i cieszy mnie to, że On też zwrócił na mnie uwagę. jeszcze dwa dni do spotkania dzisiaj zdałam ostatni egzamin, ale mówię Wam jak ja się stresowałam.

Ja lubię to uczucie z okresu "poznawania się"
Ależ Ci zazdroszczę, że już masz po egzaminach, u mnie jeszcze sesja się nie zaczeła :/

Napisane przez Aivilo

Łooooo, a widziałaś jakieś sławne osoby?
Ja mam taką jedną wadę, a raczej słabość... po prostu lubię spotykać sławnych ludzi, ekscytuje mnie to, taki chyba trochę snob jestem jak czasem na Rynku zobaczę kogoś sławnego (i Maćka Stuhra mi się zdarzyło, i Adamczyka, któremu nadepnęłam na stopę, bo go nie zauważyłam i premiera Maroka) to od razu euforia cały dzień

Ale nie przybiera to u mnie jakichś maniakalnych zachowań, po prostu lubię takich ludzi spotykać


I nie świruj, kochana, środa już blisko, na pewno gorrrrąco się przywitacie

hehehe ja w sobote bylam na koncercie z rodzenstwem jakies regge i typ z zespolu przybil mi pione :P nie znam nawet goscia za bardzo, ani zespolu (tzn teraz juz kojarze piosenki)

[mag_a]

behind, wszystkiego najlepszego Kochana

[Aivilo]

Napisane przez malgoskagc

Ja lubię to uczucie z okresu "poznawania się"
Ależ Ci zazdroszczę, że już masz po egzaminach, u mnie jeszcze sesja się nie zaczeła :/



hehehe ja w sobote bylam na koncercie z rodzenstwem jakies regge i typ z zespolu przybil mi pione :P nie znam nawet goscia za bardzo, ani zespolu (tzn teraz juz kojarze piosenki)

Heh, no ja od dziecka w sumie w życiu miałam dużo spotkań ze sławami różnego kalibru i chyba dlatego tak mi się ta słabość w głowie zakorzeniła
Zdjęc mam mało, autografów prawie w ogóle, bo jakoś nie lubię takich rzeczy zbierać, ale w głowie przechowuję cenne wspomnienia I czasem sobie leżę i tak wspominam, albo widzę w tv kogoś i sobie myślę - "o jaaa, widziałam go/rozmawiałam z nim, super!".
Głupota, wiem


A sesja u mnie... hm, pierwszy egzamin, przedterminowy, mam 2 czerwca, ale żeby do niego podejść, potrzebuję zaliczenia z cwiczeń, a uwaliłam kolosa w zeszłym tygodniu i jutro podchodzę jeszcze raz, ustnie... siedzę teraz i zakuwam, powiem szczerze, że nawet mnie to interesuje, aczkolwiek pluję sobie w brodę, że tak zlekceważyłam w zeszłym tygodniu to kolokwium, wstyd... jak teraz czytam z uwagą skrypt, to bez problemu znajduję odpowiedzi na pytania z zeszłego tygodnia...
Wystarczyłoby, gdybym raz, a DOKŁADNIE i uważnie przeczytała skrypt, a ja tylko przeleciałam wzrokiem, coś tam do notatek zaglądnęłam i poszłam sobie spać... jedyne, co miałam wykute, to ONZ, z którego nie było ani jednego pytania

Głupia ja... dzisiaj siedzę do oporu, czyli dopóki mój umysł będzie chłonny no i jutro mam cały ranek

[behindblueeyes]

Dziękuję raz jeszcze za życzenia

Wieczór bardzo sympatyczny. Najpierw pakowanie prezentów u K. w domu - na kolanach w kuchi Akurat wróciła jego mama do domu,a ja w takiej pozycji,hihi
Potem facet jego mamy odwiózł nas do bratowej na imieninki. W ogóle, to K. miał wieczorem mecz, także on sobie grał, a my z małą Julką buszowalyśmy obok, na placu zabaw Nieźle mnie przegoniła

Cieszę się,że ma jakiś hobby i nie chcę żeby z niego rezygnował. Myślalam,że po imieninach zabiorę go na jakieś jedzonko, w ramach świętowania urodzin. A tu mecz A on do tego nie doleczył do końca przeziębienia i jeszcze od soboty obolały,bo dostał po żebrach..
Nie mam prawa czegokolwiek mu zakazywac i nawet nie zamierzam. Niemniej ta piłka jest chyba dla niego troszkę za wazna.
A ja jestem taka,że zamiast powiedziec co mi na serduchu leży,to dusze to w sobie..W sumie on zauważył,że jakaś małomówna byłam..no i,że pewnie zła jestem,bo głupio wyszło z meczem..Aja oczywiście,że nie itd.;/
Dziś mecz,jutro też..w czwartek trening, w sob mecz..Tym bardziej,że nie widujemy się codziennie,bo on różnie pracuje..Echhh musiałam się wygadać. Ale dziś mogę pomarudzić, jeszcze 48min mam urodziny

[justynkavip]

wyobraźcie sobie, że właśnie jest u mojej Przyjaciolki i Jej Męża i żali się, że ma doła bo nikogo nie ma a Oni delikatnie wspominają mu o mnie jeszcze dwa dni. ależ mam motylki w brzuszku

[Aivilo]

Napisane przez behindblueeyes

Dziękuję raz jeszcze za życzenia

Wieczór bardzo sympatyczny. Najpierw pakowanie prezentów u K. w domu - na kolanach w kuchi Akurat wróciła jego mama do domu,a ja w takiej pozycji,hihi
Potem facet jego mamy odwiózł nas do bratowej na imieninki. W ogóle, to K. miał wieczorem mecz, także on sobie grał, a my z małą Julką buszowalyśmy obok, na placu zabaw Nieźle mnie przegoniła

Cieszę się,że ma jakiś hobby i nie chcę żeby z niego rezygnował. Myślalam,że po imieninach zabiorę go na jakieś jedzonko, w ramach świętowania urodzin. A tu mecz A on do tego nie doleczył do końca przeziębienia i jeszcze od soboty obolały,bo dostał po żebrach..
Nie mam prawa czegokolwiek mu zakazywac i nawet nie zamierzam. Niemniej ta piłka jest chyba dla niego troszkę za wazna.
A ja jestem taka,że zamiast powiedziec co mi na serduchu leży,to dusze to w sobie..W sumie on zauważył,że jakaś małomówna byłam..no i,że pewnie zła jestem,bo głupio wyszło z meczem..Aja oczywiście,że nie itd.;/
Dziś mecz,jutro też..w czwartek trening, w sob mecz..Tym bardziej,że nie widujemy się codziennie,bo on różnie pracuje..Echhh musiałam się wygadać. Ale dziś mogę pomarudzić, jeszcze 48min mam urodziny

Kochana, myślę, że powinnaś z nim porozmawiac o tym, co cię gryzie, przecież to nie musi równać się ograniczeniu. Po prostu, na spokojnie porozmawiaj z nim, że widzisz, że ma pasję, że piłka jest dla niego ważna i bardzo to podziwiasz,że chętnie będziesz chodzić na mecze mu kibicować (nawet jeśli niechętnie, to jakoś zagryziesz zęby i dasz radę ), ale chciałabyś, by cię upewnił w przekonaniu, że ty jednak od tej piłki jesteś ważniejsza i w związku z tym żeby uprzedzał cię o meczach, bo też czasem chciałabyś dla was coś zaplanować i jest ci przykro, gdy nagle okazuje się, że on nie ma czasu, bo ma mecz, o którym nawet nie wspomniał.

Jak chłopak jest w porządku (a wygląda na takiego) to od razu cię zapewni,że nic nie jest ważniejsze od ciebie

Wiem,że takie mówienie o tym, co nam nie pasuje jest ciężkie, ale to ważne,żeby mówić... nasz ostatni kryzys z Misiem wynikł właśnie z tego, że on nigdy nie mówił co go gryzie, co smuci, co sprawia mu przykrość... nawet jak widziałam,że coś jest nie tak, to odpowiadał, że nieprawda, że wszystko ok... dopiero po dziesiątym "przecież widzę,że nie jest ok" czasem się przyznawał, ale wtedy już oboje byliśmy zdenerwowani i zamiast rozmowy wynikały wzajemne pretensje.
Najgorsze jest to,że ja go w ogóle od tej strony nie znam, zero, null, obcy człowiek. To nienormalne, żebym po rocznym związku wciąż nie wiedziała, co sprawia, że mój facet jest smutny, co sprawia, że mu przykro, co go rozczarowuje... i bezwiednie pewnie ciągle robię takie rzeczy.
Oczywiście często się domyślam,ale jasnowidzem nie jestem, domysły to nie wiedza, a mnie taka niepewność dodatkowo zabija, bo jestem człowiekiem stresowym i nerwicowym.

W związku z tym jednym z naszych postanowień zeszłotygodniowej konferencji na szczycie było właśnie to, że Miś ma mi mówić nie tylko o dobrych emocjach, ale i o złych - ma mówić, kiedy jest na mnie zły, co mu się w moim zachowaniu nie podoba, czym go zasmuciłam i zraniłam... ja mu zawsze wszystko mowie, ale po pewnym czasie to zaczynało wyglądać tak - oboje czymś zatroskani, ja mu wylewam żale, on milczy i w związku z tym wychodzi na to,że tylko ja w tym związku ciągle mam jakies pretensje i zastrzeżenia.
A naprawdę było tak, że oboje te pretensje i zastrzeżenia mieliśmy, jednak tylko ja o nich mówiłam.


No, tak czy inaczej życzę powodzenia i wracam do konfliktów zbrojnych

---------- Dopisano o 23:44 ---------- Poprzedni post napisano o 23:40 ----------

Napisane przez justynkavip

wyobraźcie sobie, że właśnie jest u mojej Przyjaciolki i Jej Męża i żali się, że ma doła bo nikogo nie ma a Oni delikatnie wspominają mu o mnie jeszcze dwa dni. ależ mam motylki w brzuszku

Heh, no to trzymam kciuki bardzo za spotkanie.
Tylko uprzedź znajomych, żeby nie mówili mu o tobie zbyt wiele i nie nakręcali go, bo takie działanie często ma efekty przeciwne do zamierzonych
A czasem wychodzi na to,że znajomi nakręcają chłopaka, on się napala, a ty po spotkaniu uważasz, że to jednak nie to... i nie dość, że chłopak zraniony "No bo jak to, Kasia i Tomek mówili, że idealnie do siebie pasujemy, czemu nie chcesz się ze mną spotykać?", to jeszcze znajomi urażeni "Taki ten Władek fajny, idealnie do siebie pasujecie, a ty nic. I jak my teraz mamy się zachować, tyle mu opowiadaliśmy, przekonywalismy do ciebie, a ty tak po prostu to olewasz, w ogóle nie doceniasz naszych starań" :brzyda l:

[behindblueeyes]

Napisane przez Aivilo

Kochana, myślę, że powinnaś z nim porozmawiac o tym, co cię gryzie, przecież to nie musi równać się ograniczeniu. Po prostu, na spokojnie porozmawiaj z nim, że widzisz, że ma pasję, że piłka jest dla niego ważna i bardzo to podziwiasz,że chętnie będziesz chodzić na mecze mu kibicować (nawet jeśli niechętnie, to jakoś zagryziesz zęby i dasz radę ), ale chciałabyś, by cię upewnił w przekonaniu, że ty jednak od tej piłki jesteś ważniejsza i w związku z tym żeby uprzedzał cię o meczach, bo też czasem chciałabyś dla was coś zaplanować i jest ci przykro, gdy nagle okazuje się, że on nie ma czasu, bo ma mecz, o którym nawet nie wspomniał.

Właśnie o tym myślałam..zawsze powtarzam,że szczera rozmowa to podstawa..a nie jakieś domyslanie się co jest nie tak i o co chodzi.
Tylko tak trudno mi to zacząć.. Ogólnie należę do tolerancyjnych osób. Nawet dziś coś do brata mówił,że ze mną to ma dobrze,bo laski kumpli robią ciągle jakieś fochy
K. też jest w porządku, czasem aż za bardzo się wszystkim przejmuje. Niemniej momentami mam wrażenie,że ma klapki na oczach i widzi tylko piłkę. Rozumiem,że prawie 2 lata był sam i tylko praca-mecze-praca itd...ale teraz trochę się pozmieniało.
Pogadam z nim na pewno,bo mi samej z tym źle. Dziś mi tak mega przykro było.. Ale ciężko było wydusić z siebie,że coś jest nie tak.
Szkoda by było,żeby coś się zepsuło,bo mi przy nim naprawdę dobrze

Napisane przez Aivilo

Jak chłopak jest w porządku (a wygląda na takiego) to od razu cię zapewni,że nic nie jest ważniejsze od ciebie

sie okaze

Napisane przez Aivilo

Wiem,że takie mówienie o tym, co nam nie pasuje jest ciężkie, ale to ważne,żeby mówić... nasz ostatni kryzys z Misiem wynikł właśnie z tego, że on nigdy nie mówił co go gryzie, co smuci, co sprawia mu przykrość... nawet jak widziałam,że coś jest nie tak, to odpowiadał, że nieprawda, że wszystko ok... dopiero po dziesiątym "przecież widzę,że nie jest ok" czasem się przyznawał, ale wtedy już oboje byliśmy zdenerwowani i zamiast rozmowy wynikały wzajemne pretensje.
Najgorsze jest to,że ja go w ogóle od tej strony nie znam, zero, null, obcy człowiek. To nienormalne, żebym po rocznym związku wciąż nie wiedziała, co sprawia, że mój facet jest smutny, co sprawia, że mu przykro, co go rozczarowuje... i bezwiednie pewnie ciągle robię takie rzeczy.
Oczywiście często się domyślam,ale jasnowidzem nie jestem, domysły to nie wiedza, a mnie taka niepewność dodatkowo zabija, bo jestem człowiekiem stresowym i nerwicowym.

W związku z tym jednym z naszych postanowień zeszłotygodniowej konferencji na szczycie było właśnie to, że Miś ma mi mówić nie tylko o dobrych emocjach, ale i o złych - ma mówić, kiedy jest na mnie zły, co mu się w moim zachowaniu nie podoba, czym go zasmuciłam i zraniłam... ja mu zawsze wszystko mowie, ale po pewnym czasie to zaczynało wyglądać tak - oboje czymś zatroskani, ja mu wylewam żale, on milczy i w związku z tym wychodzi na to,że tylko ja w tym związku ciągle mam jakies pretensje i zastrzeżenia.
A naprawdę było tak, że oboje te pretensje i zastrzeżenia mieliśmy, jednak tylko ja o nich mówiłam.


No, tak czy inaczej życzę powodzenia i wracam do konfliktów zbrojnych

Łatwo się mówi o tym co nas cieszy,ale jak już jest niefajnie to gorzej cokolwiek powiedzieć. Ja tak mam

justynka - nie zapomnij odwalić się na całego

[justynkavip]

czarna sukienka w białe grochy do kolan zakończona leciutką koronką i czarne bolerko + moje długie granatowo czarne włosy do pasa oczywiście rozpuszczone może być?

---------- Dopisano o 00:12 ---------- Poprzedni post napisano o 00:11 ----------

a co do dwójki moich przyjaciół, to nie są to tacy ludzie którzy będą nakręcać kogoś na coś. dziś nawet nie zdążyli mu wspomnieć o mnie a sam zapytał jak mi Przyjaciółka to napisała to chce mi się piszczeć!

[zmxncbv]

Behind troche Cie rozumiem z tymi meczami. moj już nie gra choc kiedyś dużo grał. ale tez oglada i obstawia. ale dla mnie umie zrezygnowac z meczu. ale np jest mecz a on go nie oglada to potem dzwoni do kumpli i pyta o wynik. albo jedna z pierwszych rzeczy ktore robi jak wchodzimy do niego to wlacza telegazete i sprawdza wyniki. zdarzylo sie ze mu o to marudzilam ale raczej mi to nie przeszkadza. zawsze mowi ze ma chociaz z tego troche zabawy. taa zabawy... ja juz czasem widziałam jak ta zabawa wyglada jak nie ta druzyna wygra.


justynkavip napewno bedziesz super wygladała

[justynkavip]

i zadzwoniła rano moja Przyjaciółka, i opowiedziała mi jak wyglądało ich spotkanie! powiedział, że musi się wreszcie zainteresować swoją maturzystką!
to już jutro! energia mnie rozpiera i jednocześnie zaczynam się bać

[mag_a]

Napisane przez Aivilo

Wiem,że takie mówienie o tym, co nam nie pasuje jest ciężkie, ale to ważne,żeby mówić... nasz ostatni kryzys z Misiem wynikł właśnie z tego, że on nigdy nie mówił co go gryzie, co smuci, co sprawia mu przykrość... nawet jak widziałam,że coś jest nie tak, to odpowiadał, że nieprawda, że wszystko ok... dopiero po dziesiątym "przecież widzę,że nie jest ok" czasem się przyznawał, ale wtedy już oboje byliśmy zdenerwowani i zamiast rozmowy wynikały wzajemne pretensje.
Najgorsze jest to,że ja go w ogóle od tej strony nie znam, zero, null, obcy człowiek. To nienormalne, żebym po rocznym związku wciąż nie wiedziała, co sprawia, że mój facet jest smutny, co sprawia, że mu przykro, co go rozczarowuje... i bezwiednie pewnie ciągle robię takie rzeczy.
Oczywiście często się domyślam,ale jasnowidzem nie jestem, domysły to nie wiedza, a mnie taka niepewność dodatkowo zabija, bo jestem człowiekiem stresowym i nerwicowym.

Wypisz wymaluj Nasza sytuacja I nie mogę przekonać TŻ do tego, żeby w końcu zaczął mówić...

Napisane przez justynkavip

i zadzwoniła rano moja Przyjaciółka, i opowiedziała mi jak wyglądało ich spotkanie! powiedział, że musi się wreszcie zainteresować swoją maturzystką!
to już jutro! energia mnie rozpiera i jednocześnie zaczynam się bać

Powodzenia

Heh! Wracam do pracy, bo ostatnio mam istne urwanie głowy

[Serpentine]

Ojj z facetami pod tym względem ciężko... Nie chcą mówić. Dlatego w niedziele miałam rozmowę z M. na ten temat. A niestety do dobrego się przyzwyczaiłam, bo przez poprzedni rok, będąc w jakichś tam relacjach z A. - On zawsze mówił. Wszystko! Co czuje, dobre czy złe. Więc teraz też bym chciała...

[Aivilo]

Ja się dowiedziałam, że on nie chce mówić, bo nie chce się nad sobą użalać, nie chce dokładać mi kłopotów i mnie martwić.

Kurcze, może to wynika z tego, że kobiety generalnie są bardziej gadatliwe i emocjonalne - ja potrzebuję się wygadać, żeby jakoś opanować emocje i rozsądnie się nad czyms zastanowić. Muszę to z siebie wyrzucić i tyle.
A faceci... lubią tłumić takie emocje, bo nie wiem, uznają to za objawy słabości?

Nie generalizowałabym tak, gdybym po całej tej sytuacji nie zadzwoniła do przyjaiciółki z opowieścią, a ona na to, że jej TŻ robi dokładnie to samo! A różni się od mojego Misia jak ogień i woda.
I nie dosć, że robi to samo, to na dodatek tłumaczy się tak samo! Ze nie chce sprawiać kłopotu, dokładać zmartwień, nie chce się nad sobą użalac i takie puste gadanie nic nie daje.

A tutaj widzę, że nie jesteśmy z przyjaciółką jedyne, wasi panowie mają tak samo

Cóż, u mnie była rozmowa, czekam na efekty. Jak na razie nie ma żadnych spięć, więc i efektów nie widać

[behindblueeyes]

Napisane przez justynkavip

czarna sukienka w białe grochy do kolan zakończona leciutką koronką i czarne bolerko + moje długie granatowo czarne włosy do pasa oczywiście rozpuszczone może być?

no no no, zapowiada się interesująco

Napisane przez zmxncbv

Behind troche Cie rozumiem z tymi meczami. moj już nie gra choc kiedyś dużo grał. ale tez oglada i obstawia. ale dla mnie umie zrezygnowac z meczu. ale np jest mecz a on go nie oglada to potem dzwoni do kumpli i pyta o wynik. albo jedna z pierwszych rzeczy ktore robi jak wchodzimy do niego to wlacza telegazete i sprawdza wyniki. zdarzylo sie ze mu o to marudzilam ale raczej mi to nie przeszkadza. zawsze mowi ze ma chociaz z tego troche zabawy. taa zabawy... ja juz czasem widziałam jak ta zabawa wyglada jak nie ta druzyna wygra.

Wiesz no nie chcę żeby rezygnował ze swojego hobby przeze mnie..Po prostu wczoraj mi było przykro,bo jednak miałam ur. i inaczej sobie wyobrażałam wspolny wieczór
Spróbuje z nim pogadać,ale to będzie mega trudne.Ja jestem raczej wygadana,ale zalezy w jakich kwestiach

[Aivilo]

Aaa Jezu, urodziny, to faktycznie chłopak nieco przegiął. I należy mu to uświadomić

[behindblueeyes]

Napisane przez Aivilo

Aaa Jezu, urodziny, to faktycznie chłopak nieco przegiął. I należy mu to uświadomić

Postaram się
Ale to będzie taki truuuudne, zawsze się stresuję w takich rozmowach

[zmxncbv]

Behind mysle ze jak mu wszystko wytlumaczysz to napewno zrozumie.

a co do nie mowienia o problemach to moj Tż tez tak troche ma. ale ja niestety tez wiec to juz w ogole czasem zamiast rozmawiac o tym co nas meczy i martwi to nikt nic nie mowi. choc musze przyznac ze on chyba i tak wiecej mowi niz ja.

[behindblueeyes]

Napisane przez zmxncbv

Behind mysle ze jak mu wszystko wytlumaczysz to napewno zrozumie.

Wiem,wiem..
Właśnie napisał smsa czy spędzimy razem dzisiejszy dzień. Chyba wyczuł,że szykuje się rozmowa

Miłego dnia

[morenica]

U mnie z kolei zawsze było inaczej. On nawijał o swoich problemach, kłopotach i tylko tak jakby od niechcenia od czasu do czasu wtrącił a co u Ciebie? I tyle. I to właśnie jest jeden z powodów na których już nie chcę z Nim być. Ja też chcę się poczuć ,że o mnie dba, martwi się. a nic. Od niedzieli żadnego smsa czy wróciłam do domu cała i zdrowa, jak się czuję, co słychać. Jestem teraz zła, że byłam taka głupia. No ale... Tylko jak pisałam wczoraj napisał, że pracuje do 22 i tyle.

Męczyłam właśnie swój licencjat. Masakra jakaś...nie mam już siły więc uciekam na zakupy kosmetyczne, i do babci na obiadek i może dalej potem powalczę ze swoim licencjatem.

Behind udanej rozmowy na pewno będzie ok. Ech, faceci. w większości nie przywiązuję wagi do takich rzeczy. dla nich to pierdołki. Ja miałam w niedzielę imieniny i oczywiście nie doczekałam się od Niego życzeń, pomimo, że wiedział. pewnie zapomniał jak Go znam, ale nie jest mi nawet przykro z tego powodu

No nic...uciekam się...Miłego dnia Kochane

[zmxncbv]

Behind powodzenia na rozmowie

morenica a Tobie udanych zakupow

a ja ide zrobic moze cos dla siebie, cos moze upiekszajacego juz za mna chodzi to od paru dni... jakies maseczki, moze wlosy ufarbuje itp a potem moze gdzies wyskocze z Tż...
takze miłego dnia rownież życze

[Aivilo]

wróciłam od psychologa,mam skierowanie do psychiatry (depresja) i generalnie cóż, no trzeba jakoś się brać za siebie

Musi mi pójść, będę nad sobą pracować i w ogóle i wierzę,że Miś będzie to robił wraz ze mną.

Boję się tego,że on nie da rady, że odpuści... ale wierzę, że się uda trza być twardym a nie miętkim

[pannafu]

Witam.
Mam 19 lat. Moje dotychczasowe związki, a raczej brak prawdziwych doprowadziły do tego, że na jakiś czas zrezygnowałam z jakiegokolwiek życia towarzyskiego, zapomniałam o tym, żeby ładnie wyglądać, żeby zadbać o siebie. Jednym zdaniem – zapomniałam, że jestem kobietą. Ostatnio zaczęłam intensywniej myśleć o tym, że nadal jestem sama i, że nikt mnie nie chce. Popadam już ze skrajności w skrajność. Już sobie nie radzę z faktem bycia (chyba nie do końca świadomie) singlem, kiedy wokół mnie każdy ma drugą połówkę. Już nie idę w zaparte, że nikogo nie chcę, że dam sobie radę sama, że nie potrzebuję faceta. Jako bardzo młoda dziewczyna przeżyłam wiele rozczarowań i wiele bólu ze strony mężczyzn. Przyznaję, sama też nie zawsze byłam fair, więc wszystko jest kwita. Kila lat temu zaufałam komuś kto bardzo mnie skrzywdził, później były tylko jakieś „jednorazowe” spotkania z kolegami ze szkoły, czasem coś więcej, ale to wszystko na krótko. W każdym potencjalnym partnerze potrafiłam znaleźć jakiś defekt, który sprawiał, że o dalszych spotkaniach nie było mowy. Nikt mi nie pasował. Ten był za chudy, ten za niski, ten był blondynem, z tym się nie miałam o czym rozmawiać. To wszystko było do czasu kiedy poznałam D. - wysoki, brunet, zawsze pod krawatem w idealnie skrojonym garniturze, 28 lat. Oszalałam. Dzięki mamie poznałam faceta, który mimo, iż nie był Bradem Pittem zabójczo mi się podobał… miał w sobie to „coś”, co niewątpliwie przyciągało. Jego rodzice mnie uwielbiali i uwielbiają nadal. Na pewno nie raz toczyły się dyskusje na mój temat. D. nie był całkowicie obojętny na moją osobę, ale później dał mi do zrozumienia, że chyba jednak nie jest mną zainteresowany... Stwierdziłam: ok., jestem zbyt młoda. Jak na lekarstwo potrzebowałam faceta... i wtedy pojawił się M. Ja miałam 17 lat, on 23. Pomyślałam: o nie, nie wejdę drugi raz do tej samej rzeki, ale stało się… oczarował mnie totalnie, straciłam głowę. Nie zakochałam się, ale zbyt silnie zauroczyłam, a później bardzo cierpiałam. M. był dla mnie chodzącym ideałem. D. przy nim wymiękał (ale tylko jeżeli chodzi o wygląd). Mieliśmy wspólne pasje i rozumieliśmy się bez słów. Pomiędzy nami była chemia, o której tyle słyszałam, a której nigdy nie czułam. To była krótka znajomość, ale znajomość, która najwięcej mnie nauczyła i, która pozwoliła choć na trochę czuć się bezpiecznie, czuć ciepło drugiego człowieka. To był pierwszy mężczyzna, który znaczył w moim życiu najwięcej. Męczyłam się długo, ból i rozgoryczenie dusiłam w sobie, ale pomału pozbierałam się po tym, że go straciłam. Jak się okazało… na zawsze. To wszystko było tak silne, bo silne łączyły mnie z nim relacje. Kiedyś było okropnie, teraz jest znacznie lepiej. M. nadal będzie dla mnie kimś więcej niż tylko kolegą. Teraz wspominam już o nim z sentymentem... ogromnym sentymentem. Nie oglądam już jego zdjęć, bo gdy tylko to robiłam miałam dzień z głowy, po prostu wyrzuciłam go z pamięci, ale z serca niestety już nie i chyba nigdy tego nie zrobię, bo zajmuje w nim szczególne miejsce. Czekam na kogoś kto wypełni tą pustkę po nim i będzie ponad. Czasem jak mi się przypomni to wszystko co z nim przeżyłam, to zwyczajnie jest mi smutno. Już nie płaczę, bo widocznie tak musiało być, ale rozrywa się jakaś rana i przypomina ból, który nie da o sobie zapomnieć... mam nadzieję, że może z czasem. Kontakt z M. znacznie się urwał, ale ja zawsze będę pamiętać o jego urodzinach i o tym, że był. Był w moim życiu. Zawsze miałam słabość do starszych mężczyzn. Moje koleżanki nie rozumiały, dlaczego jest jak jest i nadal nie rozumieją do końca, bo same mają facetów w swoim wieku. Wiem, że swoje zrobił fakt, iż wychowywałam się bez ojca. Poza tym gdzieś zawsze była myśl, że starszy=dojrzały. Zresztą, moi koledzy byli i są na etapie klocków. D. był w moim życiu niczym nie znaczącą postacią i był w nim już od dawien dawna jak same widzicie, ale tak prawdziwie pojawił się w zasadzie jakiś czas temu, kiedy spotkałam go po jego dość długiej nieobecności. Teraz widzę, że M. był przy D. dzieciakiem, a przecież nie tego szukałam. Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak łatwo zrezygnowałam z D. Te kilka lat sprawiło, że niesamowicie dojrzałam i coś zrozumiałam. Zrozumiałam, że wtedy widziałam w D. po prostu starszego faceta, którym byłam "podjarana". Teraz jest dla mnie kimś innym. Nie wiem czy będę miała jakąkolwiek szansę u niego i czy kiedykolwiek będziemy choćby przyjaciółmi, ale chcę spróbować coś stworzyć. Nie wiem czy mogę do Was dołączyć, bo póki co to będę starać się kontaktować jakoś z D., ale z wielką chęcią będę czytać co u Was i jak się mają Wasze związki, mając nadzieję, że może mnie uda się z D., bo chciałabym spróbować nawet wtedy kiedy miałoby nie wyjść.
Pozdrawiam.


PS. Przepraszam, przesadziłam z długością tekstu . Dziękuję wytrwałym.

[Aivilo]

Oczywiście, że możesz dołączyć, aczkolwiek szczerze mówiąc trochę dziwi mnie twoja historia...

Masz dziewiętnaście lat i już kilka lat temu przeżyłaś jakiś duży zawód? To ile miałaś lat, 14, 15?Przepraszam, może mam przestarzałe poglądy, ale uważam, że dzieciaki w tym wieku zbyt często mylą fascynację z zakochaniem.

Oczywiscie moglaś zostać zraniona, ale piszesz jak starsza kobieta po wieloletnich bojach, piszesz, że potrzebujesz partnera, że już nie godzisz się z byciem singlem...

Kochana, ty masz 19 lat! Wiele dziewcząt w twoim wieku jeszcze nawet nie miało chłopaka! Całe życie przed tobą, to, że teraz akurat nie znajdujesz partnera nie oznacza, ze jest z tobą coś nie tak, masz kupę czasu na miłość.

Wydaje ci się,że wiele przeżyłaś, ale prawda jest taka że DOPIERO teraz zaczynasz wkraczać w świat prawdziwej miłości, prawdziwych związków. Wszystko jest przed tobą.

Przestań usilnie nad tym rozmyślać i po prostu niech życie toczy się swoim torem, na pewno spotkasz na swej drodze swojego księcia - nie warto szukac go na siłę, bo "ja musze mieć chopaka". To nie tak działa.

Co do D., skoro dał ci do zrozumienia, że nie jest zainteresowany, to ja bym się nie poniżała i nie latała za nim. Oczywiście, mogła go odrzucać różnica wieku, trudno, żeby facet w wieku 28 lat spotykał się z szesnastolatką, z uczennicą.
Inaczej sprawa wygląda, jeśli już zdałaś maturę i stałaś się niezależna, jednak on nie jest ani głupi (jak sądzę) ani sklerozy nie ma, skoro ty go pamiętasz, to i on ciebie, zdaje sobie chyba sprawę z tego, że przybyło ci kilka lat.
Gdyby był zainteresowany, to sam postarałby się o kontakt z tobą.

oczywiście spróbować nie zawadzi, ale ja na twoim miejscu nie próbowałabym.

Myślę,że nie powinnaś odgrzewać kotletów z przeszłości, bo może się okazać, ze będą twarde i łykowate w smaku. Ubij sobie jakiegoś nowego kotlecika, skoro cię głód przyciska do muru. Co prawda zrobienie takiego schabowego potrwa trochę dłużej niż wrzucenie na szybkiego do mikrofalówki, ale będzie zdecydowanie smaczniejszy, no i ryzyko niestrawnosci mniejsze

Wzięło mnie na kulinarne metafory, bo nie jadłam caly dzień

Nie ma co pozostawać na uwięzi przeszłości. Skończyłaś szkołę, być może idziesz na studia - to jest inny świat, to jest ogromna różnica w stosunku do liceum. Zasmakuj tego życia, skoro masz okazję, nie przypinaj się do łancucha i nie żyj zdarzeniami z przeszłości

[behindblueeyes]

Napisane przez Aivilo

wróciłam od psychologa,mam skierowanie do psychiatry (depresja) i generalnie cóż, no trzeba jakoś się brać za siebie

Musi mi pójść, będę nad sobą pracować i w ogóle i wierzę,że Miś będzie to robił wraz ze mną.

Boję się tego,że on nie da rady, że odpuści... ale wierzę, że się uda trza być twardym a nie miętkim

Trzymam kciuki za Ciebie i za Was oczywiście. Na pewno będzie ok!

Niedawno wróciłam ze spotkania z K. Spędziliśmy razem jakieś 6h Pogadaliśmy, w sumie on się domyślał o co chodziło. Dziś był jeszcze na moment u brata i oni jak się dowiedzili,że miałam wczoraj ur. to go opieprzyli,że im nic nie powiedział i jeszcze za to,że poszedł grać zamiast spędzić ten wieczór we 2 Sam z resztą tak mówił..Powiedziałam,że mi przykro było itd. No i sukces pedagogiczny - bo dziś zrezygnował z treningu
Poszwędaliśmy się po mieście. Odwiedziliśmy dwa Aparty w poszukiwaniu jakiejś fajnej biżuterii. Ogólnie mega fajny i wesoły wieczór Wpadłam po uszy

A gdzie się podziala reszta Dziewczyn? nataluska, besio, foremka, Morire, Suger, malgosia? mag_a też coś nie za często nas odwiedza Smutno i pusto tu bez Was..

morenica, spotkasz się z tym gościem?

pannafu - witaj zgadzam się z Aivilo, jesteś jeszcze młodziutka i całe życie przed Tobą spotkasz odpowiedniego faceta, kwestia czasu..

[justynkavip]

ach. to już dzisiaj. zaczynam się denerwować! czuję już wiertarę w brzuszku a zostało mi 16h! jestem podekscytowana i jednocześnie się boję!

[morenica]

A jeszcze się nie spotkałam, bo muszę jechać do miasta, jeśli bym chciała, a narazie nie mam nic do załatwienia w urzędzie, a nie chcę, żeby tak było, że niby specjalnie się pojawiłam :P
A poza tym w przyszłym tygodniu do fryzjera się wybieram (kusi mnie taki jasny blond albo coś z czerwonym :P) i może wtedy

Justynka powodzenia Kochana Na pewno Go olśnisz i będzie super

W ogóle wczoraj do mnie dzwonił. Najpierw nie poznałam kto to, bo mam zapisane Go jako nie odbierać :P i nie odebrałam Potem drugi raz. W końcu odebrałam, ale wiecie taki służbowy głos. On zaczął się jakoś jąkać, że dzisiaj nie pracuje, że może się spotkamy,że da znać. Ja tylko, że ok. No i się spotkaliśmy. Było dziwnie, drętwo. Ja w sumie gadałam o pracy swojej i tyle. Nic żadnego, że tęsknię, że kocham...Nie powiem, że nic do Niego nie czuję, jak Go zobaczyłam, Jego śliczne oczka, uśmiech to zrobiło się tak cieplej :P a jeszcze potem jak zakupy robiliśmy i tak stałam z boku i patrzyłam na Niego to nie powiem, kocham Go, ale to wszystko jakoś skutecznie moje uczucia osłabiło. Nie chcę o to walczyć, stało mi się już zupełnie obojętnie czy On jest czy Go nie ma. Nie myślę o Nim wieczorami już, nie patrzę na zegarek i nie myślę, cholera a już powinnien się odezwać, a co On teraz robi? Skończyło się wszystko i tyle...Jeśli teraz będzie dzwonił i pisał to powiem, że nie chce się z Nim widzieć spotykać. Owszem od czasu do czasu kawę wypić mogę...ale już nie planuję z Nim życia

A dzisiaj wybieramy się z siostrą na Jej urodzinki, najpierw kino (Disco Robaczki), potem jakieś piwko wesoło będzie zrobię się na bóstwo

No nic...wracam do pisania licencjatu Miłego dnia

[mag_a]

Napisane przez morenica

U mnie z kolei zawsze było inaczej. On nawijał o swoich problemach, kłopotach i tylko tak jakby od niechcenia od czasu do czasu wtrącił a co u Ciebie? I tyle. I to właśnie jest jeden z powodów na których już nie chcę z Nim być. Ja też chcę się poczuć ,że o mnie dba, martwi się. a nic. Od niedzieli żadnego smsa czy wróciłam do domu cała i zdrowa, jak się czuję, co słychać. Jestem teraz zła, że byłam taka głupia. No ale... Tylko jak pisałam wczoraj napisał, że pracuje do 22 i tyle.

I facet twierdził, że Cię kocha? Może miał na myśli SIEBIE

Z TŻ jest ten kłopot, że widzę, że coś Go dręczy, męczy i w ogóle, ale zanim to z Niego wydobędę, to sytuacja czasami robi się 'napięta'

No nic, uczę Go rozmów i tyle. Już parę razy pokazałam Mu, że to ma sens.

Napisane przez Aivilo

wróciłam od psychologa,mam skierowanie do psychiatry (depresja) i generalnie cóż, no trzeba jakoś się brać za siebie

Musi mi pójść, będę nad sobą pracować i w ogóle i wierzę,że Miś będzie to robił wraz ze mną.

Boję się tego,że on nie da rady, że odpuści... ale wierzę, że się uda trza być twardym a nie miętkim

Uda się, na pewno Aivilo, twardym, nie 'mientkim' Kochana

Napisane przez pannafu

Witam.
Mam 19 lat. Moje dotychczasowe związki, a raczej brak prawdziwych doprowadziły do tego, że na jakiś czas zrezygnowałam z jakiegokolwiek życia towarzyskiego, zapomniałam o tym, żeby ładnie wyglądać, żeby zadbać o siebie. Jednym zdaniem – zapomniałam, że jestem kobietą. Ostatnio zaczęłam intensywniej myśleć o tym, że nadal jestem sama i, że nikt mnie nie chce. Popadam już ze skrajności w skrajność. Już sobie nie radzę z faktem bycia (chyba nie do końca świadomie) singlem, kiedy wokół mnie każdy ma drugą połówkę. Już nie idę w zaparte, że nikogo nie chcę, że dam sobie radę sama, że nie potrzebuję faceta. Jako bardzo młoda dziewczyna przeżyłam wiele rozczarowań i wiele bólu ze strony mężczyzn. Przyznaję, sama też nie zawsze byłam fair, więc wszystko jest kwita. Kila lat temu zaufałam komuś kto bardzo mnie skrzywdził, później były tylko jakieś „jednorazowe” spotkania z kolegami ze szkoły, czasem coś więcej, ale to wszystko na krótko. W każdym potencjalnym partnerze potrafiłam znaleźć jakiś defekt, który sprawiał, że o dalszych spotkaniach nie było mowy. Nikt mi nie pasował. Ten był za chudy, ten za niski, ten był blondynem, z tym się nie miałam o czym rozmawiać. To wszystko było do czasu kiedy poznałam D. - wysoki, brunet, zawsze pod krawatem w idealnie skrojonym garniturze, 28 lat. Oszalałam. Dzięki mamie poznałam faceta, który mimo, iż nie był Bradem Pittem zabójczo mi się podobał… miał w sobie to „coś”, co niewątpliwie przyciągało. Jego rodzice mnie uwielbiali i uwielbiają nadal. Na pewno nie raz toczyły się dyskusje na mój temat. D. nie był całkowicie obojętny na moją osobę, ale później dał mi do zrozumienia, że chyba jednak nie jest mną zainteresowany... Stwierdziłam: ok., jestem zbyt młoda. Jak na lekarstwo potrzebowałam faceta... i wtedy pojawił się M. Ja miałam 17 lat, on 23. Pomyślałam: o nie, nie wejdę drugi raz do tej samej rzeki, ale stało się… oczarował mnie totalnie, straciłam głowę. Nie zakochałam się, ale zbyt silnie zauroczyłam, a później bardzo cierpiałam. M. był dla mnie chodzącym ideałem. D. przy nim wymiękał (ale tylko jeżeli chodzi o wygląd). Mieliśmy wspólne pasje i rozumieliśmy się bez słów. Pomiędzy nami była chemia, o której tyle słyszałam, a której nigdy nie czułam. To była krótka znajomość, ale znajomość, która najwięcej mnie nauczyła i, która pozwoliła choć na trochę czuć się bezpiecznie, czuć ciepło drugiego człowieka. To był pierwszy mężczyzna, który znaczył w moim życiu najwięcej. Męczyłam się długo, ból i rozgoryczenie dusiłam w sobie, ale pomału pozbierałam się po tym, że go straciłam. Jak się okazało… na zawsze. To wszystko było tak silne, bo silne łączyły mnie z nim relacje. Kiedyś było okropnie, teraz jest znacznie lepiej. M. nadal będzie dla mnie kimś więcej niż tylko kolegą. Teraz wspominam już o nim z sentymentem... ogromnym sentymentem. Nie oglądam już jego zdjęć, bo gdy tylko to robiłam miałam dzień z głowy, po prostu wyrzuciłam go z pamięci, ale z serca niestety już nie i chyba nigdy tego nie zrobię, bo zajmuje w nim szczególne miejsce. Czekam na kogoś kto wypełni tą pustkę po nim i będzie ponad. Czasem jak mi się przypomni to wszystko co z nim przeżyłam, to zwyczajnie jest mi smutno. Już nie płaczę, bo widocznie tak musiało być, ale rozrywa się jakaś rana i przypomina ból, który nie da o sobie zapomnieć... mam nadzieję, że może z czasem. Kontakt z M. znacznie się urwał, ale ja zawsze będę pamiętać o jego urodzinach i o tym, że był. Był w moim życiu. Zawsze miałam słabość do starszych mężczyzn. Moje koleżanki nie rozumiały, dlaczego jest jak jest i nadal nie rozumieją do końca, bo same mają facetów w swoim wieku. Wiem, że swoje zrobił fakt, iż wychowywałam się bez ojca. Poza tym gdzieś zawsze była myśl, że starszy=dojrzały. Zresztą, moi koledzy byli i są na etapie klocków. D. był w moim życiu niczym nie znaczącą postacią i był w nim już od dawien dawna jak same widzicie, ale tak prawdziwie pojawił się w zasadzie jakiś czas temu, kiedy spotkałam go po jego dość długiej nieobecności. Teraz widzę, że M. był przy D. dzieciakiem, a przecież nie tego szukałam. Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak łatwo zrezygnowałam z D. Te kilka lat sprawiło, że niesamowicie dojrzałam i coś zrozumiałam. Zrozumiałam, że wtedy widziałam w D. po prostu starszego faceta, którym byłam "podjarana". Teraz jest dla mnie kimś innym. Nie wiem czy będę miała jakąkolwiek szansę u niego i czy kiedykolwiek będziemy choćby przyjaciółmi, ale chcę spróbować coś stworzyć. Nie wiem czy mogę do Was dołączyć, bo póki co to będę starać się kontaktować jakoś z D., ale z wielką chęcią będę czytać co u Was i jak się mają Wasze związki, mając nadzieję, że może mnie uda się z D., bo chciałabym spróbować nawet wtedy kiedy miałoby nie wyjść.
Pozdrawiam.


PS. Przepraszam, przesadziłam z długością tekstu . Dziękuję wytrwałym.

Tradycyjnie już chyba, zgadzam się z aivilo MAsz 19 lat, a piszesz jak trzydziestoparoletnia Kobieta! Ja wiem, że są ludzie, którzy są bardziej dojrzali od rówieśników, ale żeby aż tak... Odetchnij troszkę, zaszalej, naciesz się młodością, wolnością, którą masz. Jasne, ze fajnie jest mieć kogoś do przytulenia, ale życie bez takiej osoby nie jest dramatem. Zwłaszcza, gdy jesteś młoda, nie masz zobowiązań, rodziny (->dzieci), masz czas dla siebie, znajomych.
Podobno miłość znajduje się wtedy, gdy nauczy się żyć bez niej. I coś w tym jest

Napisane przez behindblueeyes

A gdzie się podziala reszta Dziewczyn? nataluska, besio, foremka, Morire, Suger, malgosia? mag_a też coś nie za często nas odwiedza Smutno i pusto tu bez Was..

Przygotowuję pewna firmę do udziału w przetargu i tonę, po prostu tonę w tłumaczeniach I tak będzie jeszcze przez tydzień, dlatego, prawie mnie nie ma

Swoją drogą morire, nataluska i besio powinny ostro dostac po pupie za nieobecności

Napisane przez morenica

W ogóle wczoraj do mnie dzwonił. Najpierw nie poznałam kto to, bo mam zapisane Go jako nie odbierać :P i nie odebrałam Potem drugi raz. W końcu odebrałam, ale wiecie taki służbowy głos. On zaczął się jakoś jąkać, że dzisiaj nie pracuje, że może się spotkamy,że da znać. Ja tylko, że ok. No i się spotkaliśmy. Było dziwnie, drętwo. Ja w sumie gadałam o pracy swojej i tyle. Nic żadnego, że tęsknię, że kocham...Nie powiem, że nic do Niego nie czuję, jak Go zobaczyłam, Jego śliczne oczka, uśmiech to zrobiło się tak cieplej :P a jeszcze potem jak zakupy robiliśmy i tak stałam z boku i patrzyłam na Niego to nie powiem, kocham Go, ale to wszystko jakoś skutecznie moje uczucia osłabiło. Nie chcę o to walczyć, stało mi się już zupełnie obojętnie czy On jest czy Go nie ma. Nie myślę o Nim wieczorami już, nie patrzę na zegarek i nie myślę, cholera a już powinnien się odezwać, a co On teraz robi? Skończyło się wszystko i tyle...Jeśli teraz będzie dzwonił i pisał to powiem, że nie chce się z Nim widzieć spotykać. Owszem od czasu do czasu kawę wypić mogę...ale już nie planuję z Nim życia

A dzisiaj wybieramy się z siostrą na Jej urodzinki, najpierw kino (Disco Robaczki), potem jakieś piwko wesoło będzie zrobię się na bóstwo

No nic...wracam do pisania licencjatu Miłego dnia

Brawo morenica! Normalnie jestem z Ciebie dumna




Miłego dnia Dziewczynki:c mok:

[behindblueeyes]

Napisane przez justynkavip

ach. to już dzisiaj. zaczynam się denerwować! czuję już wiertarę w brzuszku a zostało mi 16h! jestem podekscytowana i jednocześnie się boję!

Powodzenia i koniecznie daj znać jak było

Napisane przez morenica

Jeśli teraz będzie dzwonił i pisał to powiem, że nie chce się z Nim widzieć spotykać. Owszem od czasu do czasu kawę wypić mogę...ale już nie planuję z Nim życia

I tak będzie chyba najlepiej

Napisane przez morenica

A dzisiaj wybieramy się z siostrą na Jej urodzinki, najpierw kino (Disco Robaczki), potem jakieś piwko wesoło będzie zrobię się na bóstwo

Udanego wieczoru

Napisane przez mag_a

Przygotowuję pewna firmę do udziału w przetargu i tonę, po prostu tonę w tłumaczeniach I tak będzie jeszcze przez tydzień, dlatego, prawie mnie nie ma

Ach to rozumiem i wybaczam

Ale reszta to będzie się musiała ostro tłumaczyć

Ja się od rana przymierzałam,bo za 1,5tyg. idziemy na te chrzciny,ale oczywiście muszę już wiedzieć co ubiorę

W ogóle to wczoraj coś tam w rozmowie weszło na temat zaręczyn i ja mówię do K.,że moi rodzice zaręczyli się po 2 miesiącach. A on na to,że teraz już wie dlaczego przedstawiłam go rodzicom właśnie po takim czasie

[justynkavip]

wychodzę już. mam motylki w brzuszku pomieszane z nerwami. boje sie boje sie boje sie boje sie

będzie dobrze!

trzymajcie kciuki
to jeden z ważniejszych wieczorów w moim życiu