Jestem stara i przegrałam życie

[ama]

Napisane przez Red Candy

Przyszła kiedyś do mnie klientka, babeczka "ą, ę", elegancka niezmiernie, w futro spowita. Zostawiłam ci ja ją w korytarzu, biegnę po to, co jej miałam dać, wracam i przeżywam zawał, bo kobiecina na ścianie rozpłaszczona, lęk przedśmiertny w oczach, a moje Głupie Bydlę Numer Jeden trzyma łapy na jej ramionach i dźga ją ogromnym, czarnym fiutem* prosto w wymalowaną buźkę.


*dostałam przed ślubem od znajomych otwieracz do piwa w kształcie sporego penisa, pieseczek chciał się pobawić, to capnął pierwszy lepszy przedmiot z biurka i zrobił swoje słynne "zooobacz jakie fajne, zooobacz, ale widzisz, na pewno widzisz? bo mogę pokazać bliżej!"

Umarłam

[mikia20]

Napisane przez Red Candy

Przyszła kiedyś do mnie klientka, babeczka "ą, ę", elegancka niezmiernie, w futro spowita. Zostawiłam ci ja ją w korytarzu, biegnę po to, co jej miałam dać, wracam i przeżywam zawał, bo kobiecina na ścianie rozpłaszczona, lęk przedśmiertny w oczach, a moje Głupie Bydlę Numer Jeden trzyma łapy na jej ramionach i dźga ją ogromnym, czarnym fiutem* prosto w wymalowaną buźkę.


*dostałam przed ślubem od znajomych otwieracz do piwa w kształcie sporego penisa, pieseczek chciał się pobawić, to capnął pierwszy lepszy przedmiot z biurka i zrobił swoje słynne "zooobacz jakie fajne, zooobacz, ale widzisz, na pewno widzisz? bo mogę pokazać bliżej!"

Rozwaliłaś system. Naprawdę.

Ok, ja mam hobby bardzo niepopularne - tzn nikt się wprost na tym forum chyba nie przyzna że lubi - uwielbiam zakupy. Wszelkie. Jednak wczoraj miałam taki zj...any humor że w ogóle nie sprawiło mi to radości, wręcz miałam ochotę wszystkich powystrzelać. Kupiłam może 1/4 tego co sobie zaplanowałam, a wiem że jak teraz nie kupię na wyprzedażach to będę znów czekać do lata marudząc że tego nie mam. Ehh...

[otako]

Napisane przez Red Candy

Przyszła kiedyś do mnie klientka, babeczka "ą, ę", elegancka niezmiernie, w futro spowita. Zostawiłam ci ja ją w korytarzu, biegnę po to, co jej miałam dać, wracam i przeżywam zawał, bo kobiecina na ścianie rozpłaszczona, lęk przedśmiertny w oczach, a moje Głupie Bydlę Numer Jeden trzyma łapy na jej ramionach i dźga ją ogromnym, czarnym fiutem* prosto w wymalowaną buźkę.

*dostałam przed ślubem od znajomych otwieracz do piwa w kształcie sporego penisa, pieseczek chciał się pobawić, to capnął pierwszy lepszy przedmiot z biurka i zrobił swoje słynne "zooobacz jakie fajne, zooobacz, ale widzisz, na pewno widzisz? bo mogę pokazać bliżej!"

Pisz tu częściej!

[Lisciolaz Straszliwy]

Napisane przez Red Candy

Cześć A zgadnij, zgadnij, ciekawam, jak mnie widać? słychać? czytać?

Dobrz, typowałabym zatem klimaty, takie jak: rockabilly; new wave; synthpop; industrial; może jakieś retrosentymenty typu swing; szeroko pojęta alternatywa.
Aha, i pewnie jakieś Bauhausy i The Cure'y
Iiiii jak? Wygrałam toster?

[zakonna]

Red Candy , mam dwa pytania. Ile waży bydlątko? Ile masz tych piesełów?
Poza tym historia powalająca

[201705080934]

Napisane przez Mekare76

Witajcie.

Cześć Mekare, sorry, że się witam z opóźnieniem

Rany... Koguta... Ileż beznadziejnych ludzi na świecie, aż się ciepło na sercu robi na myśl, że jest nas aż tyle

[mia945]

Napisane przez Rany Koguta

Cześć Mekare, sorry, że się witam z opóźnieniem

Rany... Koguta... Ileż beznadziejnych ludzi na świecie, aż się ciepło na sercu robi na myśl, że jest nas aż tyle

tyle rodzenstwa
znaczy no witam się po dłuższej przerwie
i mam smakolyki

[Mekare76]

Napisane przez Rany Koguta

Cześć Mekare, sorry, że się witam z opóźnieniem

Rany... Koguta... Ileż beznadziejnych ludzi na świecie, aż się ciepło na sercu robi na myśl, że jest nas aż tyle

a dzień dobry

oczywiście, jak wyżej pisałyście- w stadzie raźniej

[201604280909]

Witajcie Red Candy ,Mekare76

Domyślam się że ta klientka więcej nie skorzystała z Twoich usług

[Red Candy]

Fajnie, że opowieść się Wam spodobała. Nasze rodzinno-psie życie to w ogóle jedna wielka anegdota

Baby_Spice - Oczywiście, klientka nie wróciła

zakonna - stadko moje wygląda następująco:
Głupie Bydlę Numer Jeden, 50 kg
Głupie Bydlę Numer Dwa, 45 kg
Głupie Bydlę Numer Trzy (zmarło w lutym , ale jakoś tak odruchowo z serca wciąż mówię, że mam 3 psy), 35 kg

Lisciolaz Straszliwy - no niestety, tostera nie będzie. Ale robię dobre czekoladki, wyślę Ci jako nagrodę pocieszenia. Metal, zwykły, chamski metal, o zgrozo, niemiecki, plus trochę gotyku

[201705080934]

Odświeżono wątek o DDD. Przeczytałam i aż mi się łezka w oku zakręciła. Wiele do mnie pasuje. Ciekawa jestem, ile z Was, też pokręconych, pasuje do opisu DDD (dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych)? Niekoniecznie musi chodzić o przemoc czy alkoholizm w rodzinie.
Hmm... Naprawdę ciekawe, jak to się wiąże.
(Oczywiście mam świadomość, że wątek o przegranych staruszkach jest z przymrużeniem oka, nie traktuję się zbyt poważnie, luz )

[zakonna]

ja jestem DDD i DDA, lata psychoterapii za mną i oczywiście dzieciństwo ma wielki wpływ na to jak może życie wygląda teraz.

[201705080934]

Napisane przez zakonna

ja jestem DDD i DDA, lata psychoterapii za mną i oczywiście dzieciństwo ma wielki wpływ na to jak może życie wygląda teraz.

Ale przecież nie może tak być, że dzieciństwo (w moim przypadku ciągłe, nie do końca zdrowe, relacje z porąbanymi, choć kochanymi rodzicami) determinuje całe nasze życie... To by było zbyt niesprawiedliwe. Chociaż czasem, np. dzisiaj, mam ochotę siąść i płakać, bo czuję, że nic się nigdy nie zmieni.

[zakonna]

Chcemy czy nie chcemy, pewne wdrukowane wzorce zostają w nas właśnie z dzieciństwa, dlatego wiele rzeczy się nie układa i potrzebna jest fachowa pomoc. Byłaś na psychoterapii?

[lapida]

Widzę, że więcej tu osob z DDA..

[201705080934]

Próbowałam parę razy, ale nie umiałam otworzyć się przed obcym człowiekiem. Idę na terapię, a potem sobie zaczynam robić jaja i stwierdzam z uśmiechem, że wszystko u mnie w porządku. Planuję kolejne podejście niebawem, bo coraz gorzej ze mną, szczególnie, że problemów mi spadło na łeb do diabła i trochę. Nie wiem, jak obejść tę blokadę, może na kartce sobie spiszę i zostawię panu doktorowi, bo powiedzieć chyba nie będę w stanie.

O, Lapida, Ty też?

[zakonna]

Napisane przez Rany Koguta

Próbowałam parę razy, ale nie umiałam otworzyć się przed obcym człowiekiem. Idę na terapię, a potem sobie zaczynam robić jaja i stwierdzam z uśmiechem, że wszystko u mnie w porządku. Planuję kolejne podejście niebawem, bo coraz gorzej ze mną, szczególnie, że problemów mi spadło na łeb do diabła i trochę. Nie wiem, jak obejść tę blokadę, może na kartce sobie spiszę i zostawię panu doktorowi, bo powiedzieć chyba nie będę w stanie.

Kochanie, o ile mogę coś poradzić, to po pierwsze znajdź dobrego PSYCHOTERAPEUTĘ, nie psychologa tylko właśnie specjalistę psychoterapii. Po drugie, nie rezygnuje na początku. Te jaja, które sobie robisz, to po prostu mechanizm obronny, który terapeuta bez trudu rozpozna i będzie wiedział jak sobie z tym poradzić. Po trzecie, nastaw się na długą i żmudną drogę oraz pogorszenie stanu psychicznego na początku.
Poza tym, dobry terapeuta nie oczekuje, że od razu, na pierwszym spotkaniu wywalisz z siebie wszystkie flaki. To jest proces, który trwa. Nie musisz wszystkiego mówić na samym początku.

[201705080934]

Właśnie dlatego, że trafiłam na dobrego terapeutę (żaden tam mądry psycholog, psychiatra z doświadczeniem), to w ogóle wracam. Dawno temu próbowałam, trafiłam dwa razy na panie idiotki i potem miałam długą przerwę. W końcu trafiłam na niego i tak od paru lat się bujamy, ale zawsze mnie przyjmuje, nawet jak wracam po urwaniu kontaktu. Jestem coraz bliżej, ale trudny przypadek ze mnie.
Mam coraz większą samoświadomość na szczęście. Cały czas się uczę siebie i próbuję zrozumieć.
A jak to było/jest u Was?

[ZawzietyRudzielec]

Kogucie wołasz, przybywam. Tylko narazie jeszcze jestem dosłownie nie w temacie Życia może jeszcze nie przegrałam, i stara nie jestem, ale jestem na dobrej drodze jako ktoś z ujemnym poczuciem własnej wartości. W terapie nie wierzę, zraziłam się kilkakrotnie, ja mówię że z tego się trzeba samemu wygrzebać. Podobno "wszystko wydaje się niemożliwe dopóki się tego nie zrobi", tak?

[zakonna]

Ja jestem w trzeciej terapii, za każdym razem byłam zadowolona z terapeutki. Oczywiście za każdym razem jakaś część mojego życia i zdrowia się zmieniała na lepsze. Plus jestem po 3 letnim leczeniu psychiatrycznym i na razie jest bardzo dobrze. Myślę, że gorszego stanu życia i emocji już nie doświadczę, chyba niemożliwe jest większe piekło. (przynajmniej mam taką nadzieję)
Co do wielu lat u jednego terapeuty, bardzo mocno zastanowiłabym się nad zmianą fachowca, może na kogoś, kto pracuje w innym nurcie.

[201705080934]

Napisane przez ZawzietyRudzielec

Kogucie wołasz, przybywam. Tylko narazie jeszcze jestem dosłownie nie w temacie Życia może jeszcze nie przegrałam, i stara nie jestem, ale jestem na dobrej drodze jako ktoś z ujemnym poczuciem własnej wartości. W terapie nie wierzę, zraziłam się kilkakrotnie, ja mówię że z tego się trzeba samemu wygrzebać. Podobno "wszystko wydaje się niemożliwe dopóki się tego nie zrobi", tak?

Pozwolę sobie pochwalić się drobnym sukcesem: oto właśnie ściągnęłam tu kolejną wariatkę - Zawziętego Rudzielca z DDD
Fajnie, że jesteś, odnajdziesz się tu. Tylko jeszcze musisz dziewczynom napisać, dlaczego jesteś beznadziejna

Napisane przez zakonna

Myślę, że gorszego stanu życia i emocji już nie doświadczę, chyba niemożliwe jest większe piekło. (przynajmniej mam taką nadzieję)
Co do wielu lat u jednego terapeuty, bardzo mocno zastanowiłabym się nad zmianą fachowca, może na kogoś, kto pracuje w innym nurcie.

Po pierwsze, trzymam za Ciebie kciuki i wierzę, że dasz sobie radę, bo jesteś tak pozytywną i pełną dobrej energii osobą, że polubiłam Cię po kilku postach.
Nigdy nie zdecydowałam się na terapię z prawdziwego zdarzenia, mimo że lekarz wielokrotnie mi ją proponował. Załatwialiśmy tylko sprawy bieżące np. bezsenność. Dzięki jego cierpliwości postanowiłam spróbować naprawdę. Nie wyobrażam sobie pójść z tym całym syfem do kogoś innego. Być może jestem jeszcze za mało dojrzała. Na razie będę się go trzymać, spróbuję i zobaczymy, co będzie.

[ZawzietyRudzielec]

Hmm. Po szczegóły zapraszam tu -> https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...2#post44444522

A tak w skrócie, dlaczego jestem beznadziejna. Wszystkiego się boję, za wszystko się obwiniam, tygodniami (a w ekstremalnych przypadkach latami) rozpamiętuję gafy które popełniłam aż wzdrygam się z obrzydzenia do samej siebie. Rozkładam wszystko na czynniki pierwsze i zamęczam się. Od zawsze jestem samotna, nigdy nie byłam nawet na randce a lat mam 23 (HA! Czyż nie pobiłam rekordu beznadziejności?) bo zawsze byłam gruba, brzydka, niepewna siebie i wszędzie węszyłam złe intencje, bo do tego byłam i jestem przyzwyczajona. Nieliczni chłopcy których odrzuciłam bo koleżanki się z nich śmiały a ja kierowałam się ich opinią są teraz szczęśliwymi mężami, a ja płaczę w poduszkę za straconymi szansami.
Od niedawna parę mądrych osób próbuje mi przemówić do rozumu więc to się POWOLI zmienia, ale generalnie kiedy ktoś jest dla mnie miły, mówi mi że jestem fajna albo robi coś fajnego dla mnie, albo zwyczajnie chce się ze mną zobaczyć, jestem w autentycznym i gigantycznym szoku.
Niby skończyłam studia za granicą a boję się choćby wysłać aplikacje o pracę płatną bo uważam że nic nie umiem i do niczego się nie nadaję. Nie wiem kompletnie co ze sobą zrobić, jestem totalnie pogubiona i bez przerwy czuję niepokój i nienawiść do siebie.

I jestem mistrzem robienia dobrej miny do złej gry. Powstrzymuję się od wybuchnięcia śmiechem kiedy ludzie mówią mi że jestem fajna, wesoła, pozytywna. Ha ha ha, dobre sobie, pod czachę byście zajrzeli to byście się załamali...

Pisać dalej? Czy jest to wystarczająco beznadziejny i żałosny obrazek?

[201705080934]

Napisane przez ZawzietyRudzielec

Hmm. Po szczegóły zapraszam tu -> https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...2#post44444522

A tak w skrócie, dlaczego jestem beznadziejna. Wszystkiego się boję, za wszystko się obwiniam, tygodniami (a w ekstremalnych przypadkach latami) rozpamiętuję gafy które popełniłam aż wzdrygam się z obrzydzenia do samej siebie. Rozkładam wszystko na czynniki pierwsze i zamęczam się. Od zawsze jestem samotna, nigdy nie byłam nawet na randce a lat mam 23 (HA! Czyż nie pobiłam rekordu beznadziejności?) bo zawsze byłam gruba, brzydka, niepewna siebie i wszędzie węszyłam złe intencje, bo do tego byłam i jestem przyzwyczajona. Nieliczni chłopcy których odrzuciłam bo koleżanki się z nich śmiały a ja kierowałam się ich opinią są teraz szczęśliwymi mężami, a ja płaczę w poduszkę za straconymi szansami.
Od niedawna parę mądrych osób próbuje mi przemówić do rozumu więc to się POWOLI zmienia, ale generalnie kiedy ktoś jest dla mnie miły, mówi mi że jestem fajna albo robi coś fajnego dla mnie, albo zwyczajnie chce się ze mną zobaczyć, jestem w autentycznym i gigantycznym szoku.
Niby skończyłam studia za granicą a boję się choćby wysłać aplikacje o pracę płatną bo uważam że nic nie umiem i do niczego się nie nadaję. Nie wiem kompletnie co ze sobą zrobić, jestem totalnie pogubiona i bez przerwy czuję niepokój i nienawiść do siebie.

I jestem mistrzem robienia dobrej miny do złej gry. Powstrzymuję się od wybuchnięcia śmiechem kiedy ludzie mówią mi że jestem fajna, wesoła, pozytywna. Ha ha ha, dobre sobie, pod czachę byście zajrzeli to byście się załamali...

Pisać dalej? Czy jest to wystarczająco beznadziejny i żałosny obrazek?

Moim zdaniem totalna załamka, ale ja Cię tu lobbuję, więc moje zdanie się nie liczy

[Mekare76]

ZawziętyRudzielec, witaj

No przykro się to czyta. Tym bardziej jak się to rozumie, bo się jest podobnym ewenementem

[ZawzietyRudzielec]

cóż. tylko ja się teraz zastanawiam, co dalej zrobić i jak postępować, bo przegrać życia to ja nie mam zamiaru ;P

[lapida]

Napisane przez Rany Koguta

O, Lapida, Ty też?

nom, niestety

i niestety, ale nie stać mnie na terapię, a nfz kojarzy mi się z 'bylejakością'.

TŻ jakoś mnie wspiera, na początku znajomości napisałam mu wszystko na kartce, bo przez usta mi to nie przeszło, ale ogólnie nie poruszamy tego tematu.

U mnie głównie w syndromie dominuje potrzeba kontroli sytuacji - np w pracy, 'jest ujowo, ale stabilnie'. Chciałabym zmienić pracę, ale nie wiem, co mnie czeka w nowej, nie dam rady psychicznie samej z siebie się zwolnić bez świadomości co potem.
Oczywiście system zero-jedynkowy, czyli albo jesteś fajny albo wypad. często jest tak, że tż coś zrobi niefajnego (często błahostka, durnota), a ja już szukam w nim cech ojca i wmawiam sobie, że skończę jak te wszystkie współuzależnione zony.

[201705080934]

Napisane przez ZawzietyRudzielec

cóż. tylko ja się teraz zastanawiam, co dalej zrobić i jak postępować, bo przegrać życia to ja nie mam zamiaru ;P

Oj, życia to żadna z nas tak na serio jeszcze nie przegrała przecież (bo póki żyjemy...), a starość nie dosięgła nas aż tak, żeby artretyzm nie pozwalał stukać w klawiaturę

[I am Rock]

Napisane przez zakonna

ja też nie jestem utalentowana w tym zakresie, ale od czasu jak zaczęłam stosować magiczną zasadę "wszystkie składniki w temperaturze pokojowej" to wyszedł mi nawet sernik.

Mnie zazwyczaj tylko sernik wychodzi
Zastanawiam się, dlaczego nasze psy nie są normalne? Ma tutaj ktoś zwyczajnego, statecznego, dobrze wychowanego psa?

[ZawzietyRudzielec]

Napisane przez Rany Koguta

Oj, życia to żadna z nas tak na serio jeszcze nie przegrała przecież (bo póki żyjemy...), a starość nie dosięgła nas aż tak, żeby artretyzm nie pozwalał stukać w klawiaturę

Ależ ja nie powiedziałam tego, tylko że nie mam zamiaru przegrać życia choć w gorszych momentach wydaje mi się ze już po ptokach, ale kiedy myślę trzeźwo wiem że to gówno prawda

---------- Dopisano o 18:43 ---------- Poprzedni post napisano o 18:42 ----------

Psa od 4 lat nie mam niestety, ale jak był no na pewno nie był psem normalnym ;D

[PaniPedagog]

Napisane przez zakonna

Ja jestem w trzeciej terapii, za każdym razem byłam zadowolona z terapeutki. Oczywiście za każdym razem jakaś część mojego życia i zdrowia się zmieniała na lepsze. Plus jestem po 3 letnim leczeniu psychiatrycznym i na razie jest bardzo dobrze. Myślę, że gorszego stanu życia i emocji już nie doświadczę, chyba niemożliwe jest większe piekło. (przynajmniej mam taką nadzieję)
Co do wielu lat u jednego terapeuty, bardzo mocno zastanowiłabym się nad zmianą fachowca, może na kogoś, kto pracuje w innym nurcie.

Trzymam kciuki, żeby już wszystko szło w pozytywną stronę.