Wasza najgorsza randka ;)

[Amaryllis]

Napisane przez heheszki12

Przypadki sprzed kilku lat:
1. Na forum tematycznym umówiłam się na randkę w ciemno w kinie, gdzie miał być wyświetlany film na interesujący nas oboje temat. Po filmie koleś nalegał, żebyśmy poszli gdzieś jeszcze na kawę. Zgodziłam się. W kawiarni po dość opornej wymianie zdań na temat obejrzanego filmu, następuje cisza. Postanawiam przełamać ją najbardziej chyba neutralnym pytaniem o to, czym się zajmuje. Koleś kluczy, kręci, po czym z autentycznym strachem w oczach kręci tylko głową na znak, że nie powie. Następują wlokące się w nieskończoność minuty ciszy, przerywane tylko brzękiem filiżanek. Ok, mówię, to może będziemy się zbierać. Prosimy kelnerkę, rachunek leży na stole, a ten nic-ani się nie odzywa (nadal), ani po niego nie sięga. W końcu wyjmuję swój portfel i kładę na stole, licząc, że zrobi to samo. Dalej nic. Siedzimy w milczeniu. No to ja zadaję w końcu pytanie czy na coś jeszcze czekamy. Na co, mój sparaliżowany towarzysz, no że czeka, aż wyjmę pieniądze za swoją kawę.

2. Zapisałam się na portal randkowy. Jeden z kandydatów, z którymi piszę, wyróżnia się tym, że na żadną z wiadomości nie odpisuje inaczej, jak jakimś zdawkowym słowem i ponawianym ciągle zaproszeniem na kawę, typu: „-co Cię sprowadza na ten portal?, -szukam. Pójdziesz ze mną na kawę?, -ok, ale może coś więcej o Tobie…ja zajmuję się tym i tym…,- pracuję. Umówisz się ze mną na kawę?”. Umawiam się z nim na kawę. Randka spoko, nie zapamiętałam nic szczególnego ani in minus, ani in plus. Ale na następny dzień przychodzi sms: ”Jakie masz plany na wieczór?, - No.. w pociągu właśnie siedzę do X. Wydawało mi się, że Ci wspominałam, że wyjeżdżam na weekend.,- Do X.??? naprawdę??? Nie, nic nie wspominałaś a szkoda, bo ja właśnie też tam jadę do kumpla i mogłem Cię podwieść – No trudno, może następnym razem– Żartowałem pamiętałem, że mówiłaś”.

3. Jakiś czas później, ze zmiennym szczęściem nadal korzystam z portali randkowych. Kolejny rozmówca jest starszy ode mnie, z „bagażem” życiowym, ale wydaje się być elokwentny, dowcipny, oczytany. Zdjęcia nie publikuje. Umawiamy się na spacer i kawę. Na spotkanie przychodzę punktualnie, ubrana bardziej na kawę, czyli w sukience, buty na obcasie. W moją stronę, spóźniony, po paru minutach zmierza przeszkaradny facet, ubrany chyba w najbrzydszą i najbardziej znoszoną koszulę jaką wygrzebał w ciuchlandzie handlującym rzeczami z lat 70., jakieś luźne spodnie i sportowe sandały. Strój raczej do wynoszenia śmieci, a nie na randkę z interesującą go kobietą, ale myślę, no trudno, nie szata zdobi człowieka..nie osądzajmy nikogo po wyglądzie..Rozmowa jakoś się tam klei, spacerujemy parkiem, po chwili widać już kawiarnie. Wyrażam jakoś między wierszami chęć udania się do jednej z nich na umówioną kawę, bo dzień chyli się już ku zachodowi i zimno mi po nogach w mojej eleganckiej sukience, ponadto bolą mnie stopy od szpilek. Na co mój towarzysz, jakoś tak coś niewyraźnie mnie zbywa, że kawy, to on nie…herbaty też nie…no w sumie moglibyśmy wejść, bo potrzebowałby skorzystać z toalety, ale jednak nie, bo tak w ogóle, to on nie lubi przesiadywać w żadnych przybytkach konsumpcjonizmu..Słowem: szkoda mu zapłacić nawet tylko za siebie te 8 zł. Gwóźdź programu objawia się parę metrów dalej w postaci rozłożystego żywopłotu, za którym mój kandydat znika celem załatwienia potrzeby fizjologicznej, zostawiając mnie na środku ścieżki gdzie obserwuje mnie z politowaniem para staruszków… Chociaż prawdziwym gwoździem, czy też bombą był naglący mail, jaki od niego dostałam kilka tygodni później, po zignorowaniu kilku wcześniejszych (z telefonu ma się rozumieć nie korzystał jak na antykonsumpcjonistę przystało), w którym stwierdził, że ja to pewnie szukam męża, który będzie mnie utrzymywał i jakkolwiek on się nie widzi w tej roli, to i tak by się ze mną chętnie spotykał i że to w ogóle bardzo brzydko i nieładnie, że mu nie odpisuję.

4. Nauczona doświadczeniem na spotkanie z kolejnym kandydatem umawiam się z zastrzeżeniem, że ma być na luzie, czyli stroje niezobowiązujące. Kandydat chyba nazbyt dosłownie traktuje moje słowa, bo na „randkę” przybywa w crocsach i dżinsach jakoś tak śmiesznie uciętych w połowie łydki. Zauważam przy powitaniu, że jest po piwie, na co on, że jest piątek, więc czemu by miał się nie napić po pracy. Czerwona lampka się świeci, ale nic to, pozwalam mu wybrać lokal. Następuje rajd przez pół miasta chyba (dobrze, że mam tym razem adidasy), którego metą okazuje się być speluna chyba spod najciemniejszej gwiazdy…Zapiekanki i jeden rodzaj piwa, którego mój towarzysz przezornie zamawia od razu z 6 butelek. Siedzimy, gadamy, rozmowa wręcz nabiera rumieńców w pewnym momencie, bo pada z jego strony jakże istotne pytanie: „A Ty to tak na wesoło czy na smutno się raczej upijasz?”. Kończymy, ja swoje jedno, on 5te piwo. Po drodze na przystanek mój towarzysz kupuje jeszcze 2 –„na drogę”. Puentuje spotkanie, proponując niezwykłą atrakcję na następną randkę; miejsce, gdzie bywa naprawdę wiele znanych osób, które na pewno chciałabym poznać albo chociaż zobaczyć. A jakież to miejsce? A mityng AA.

świetne historie, a raczej świetnie opisane Może ktoś coś jeszcze ma do podzielenia się?

[polkadot]

Napisane przez kevschaa

Ja pamiętam jedną sytuację dawnooo temu.

Ja: "zimno mi"
Koleś: "Dałbym ci kurtkę ale wtedy będzie mi zimno"

dżentelmen przez duże DŻ

oj, skąd ja to znam. Spotykałam się z takim jednym dżentelmenem. Ja- "zimno mi", on- "trzeba się cieplej ubierać", ja- "może mogłabym wejść pod twój parasol?", on- "trzeba sprawdzać prognozę pogody przed wyjściem z domu", ja- "ciężka ta torba, może być pomógł?", on- "to świetny fitness dźwigać takie ciężary"
Generalnie już dawno straciłam nadzieję, że mężczyźni lubią czuć się tacy męscy i potrzebni kobietom.

[neskarta]

Napisane przez polkadot

oj, skąd ja to znam. Spotykałam się z takim jednym dżentelmenem. Ja- "zimno mi", on- "trzeba się cieplej ubierać", ja- "może mogłabym wejść pod twój parasol?", on- "trzeba sprawdzać prognozę pogody przed wyjściem z domu", ja- "ciężka ta torba, może być pomógł?", on- "to świetny fitness dźwigać takie ciężary"
Generalnie już dawno straciłam nadzieję, że mężczyźni lubią czuć się tacy męscy i potrzebni kobietom.

Odpowiedzialas mu cos, zeby poszlo w piety?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Bzibzienka]

Witam...fajny temat szkoda, że prawie zapomniany więc odświeżę może ktoś się dołączy
Miałam wiele randek w swoim życiu, głównie z internetu
Ostania taka randka była 3 lata temu...
Tak więc standardowo poznaliśmy się na jednym portalu randkowym potem korespondencja jakieś 2 tygodnie i wreszcie spotkanie. Facet był raczej punktualny więc pierwszy plus dla niego...nieco dziwnie ubrany coś jak pracownik zakładu pogrzebowego, ale co tam każdy ma swój styl Poszliśmy na kawę potem po jednym piwku...rozmowa całkiem przyjemna, gość całkiem fajny. Po wyjściu myślałam, że może pójdziemy na spacer bo nie było zbyt późno, ale nagle mój towarzysz zrobił się niezbyt miły i zakomunikował mi niemiło, że to już koniec spotkania. Ok szkoda,...pewnie siedział ze mną te 3 godziny z grzeczności, a ja mu nie przypadałam do gustu. Wróciłam do domu i postanowiłam zapomnieć o tej randce raczej byłam pewna, ze facet więcej się nie odezwie. Myliłam się zaczął się odzywać, zaproponował spotkanie, nie pytałam nawet czemu pod koniec tak się zachował...Dwa miesiące spotkań jedne udane drugie mniej facet nie pocałował mnie nawet w rękę nic zero jakiegokolwiek kontaktu żadne buzi w policzek. Raz była sytuacja z mojej strony, że chciałam tak jakby się przytuli odsunął się jak oparzony...Totalny szok! Zaczynałam się zastanawiać o co chodzi? Zależy mu na spotkaniach doszło do tego, że były prawie codziennie. Czas mijał padały z jego strony już wielkie słowa czyli zależy mi na tobie bardzo lub zakochałem się w tobie a tu takie zachowanie Wspólny wyjazd weekendowy zmienił całkiem jego zachowanie. Teraz wiem czemu tak było, zniosłam też inne dziwne akcje...Potem dużo z nim rozmawiałam, mówiła co mi się nie podoba jak nie powinien się zachowywać itd...Obecnie ten nieco dziwnie zachowujący się chłopak jest moim mężem i bardzo go kocham Czemu akurat na tym forum piszę bo czasem warto dać szansę nie każdy facet jest super wychowany wie co i jak wypada i jak ma się zachować. Nie zapłacił za twoją kawę trudno moze zapłaci na drugim spotkaniu. Mój zapłacił na pierwszym i drugim, a na 3 już nie...zapłaciłam korona z głowy mi nie spadała. Przyszedł raz w swetrze założonym na lewą stronę ze sterczącą metką i co z tego. Czasem denerwował mnie jakimś gestem lub tekstem zwróciłam mu uwagę wyjaśniłam sytuację. I teraz tak myślę gdybym się tak o wszystko obrażała jak kiedyś, obecnie byłabym sama, ciągle szukając księcia z bajki na białym koniu. Tacy moje drogie są faceci co drugi to lepszy aparat Owszem rozumiem kiedy koleś na pierwszej randce jest np nachalny wulgarny lub pijany itd...to raczej zniechęca do dalszych spotkań itd...

[topolka01]

ja tak na szybko napiszę. poznałam się z chłopakiem przez obozy harcerskie, miło nam sie rozmawiało no i końcu doszło do spotkania. ubrałam koturny, sukienkę, no normalnie jak stróż w boże ciało no i poszłam. gdy tylko wysiadłam but się rozleciał (był na paski). poszliśmy do niego do domu, bo powiedział że to naprawi po czym wyjął klej i..... gwóźdź... otóż drodzy państwo, przebił mi buta gwoździem, żeby pasek był zaczepiony... nie były to drogie buty, więc w sumie dałam mu je by w sumie zobaczyć co wypyśli.. Wyszłam w wielkim szoku i bez butów. Wracałam w szybko zakupionych japonkach.

[servatka]

Bzibzienka, fajna historia.

[Frozen_Rose]

Fajny wątek, muszę go odświeżyć Czytając, cały czas śmiałam się, łapałam się za głowę, czułam zażenowanie albo zbierało mi się na wymioty. Jakby tak zebrać wszystkie historie, to by całkiem niezła książka z tego wyszła. Boże... skąd się tacy ludzie biorą, niektórzy to są serio straszni. W większości ci amanci, to są po prostu życiowe przegrywy. Przecież to masakra jakaś jest.

To teraz ja, postaram się jak najkrócej opisać nie tylko „randkę”, ale i znajomość z pewnym „X” Z mojej strony randką bym tego nie nazwała, tylko spotkaniem koleżeńskim. Poznałam go w technikum, był kolegą chłopaka mojej przyjaciółki. Miły, kulturalny, trochę przystojny, ale zdecydowanie nie w moim typie. Po maturze urwał się z nim kontakt. Jeśli mnie pamieć nie myli, będąc na 2 roku studiów, przez pomyłkę złożyłam X życzenia urodzinowe na facebook’u (miał urodziny tego samego dnia, jak mój drugi kolega) i kontakt się nam odnowił. Na początku pisało się fajnie, chociaż z czasów technikum rozmawialiśmy ze sobą mało i tylko na przerwach. Po kilku dniach zaczęliśmy rozmawiać codziennie (przez messenger’a oraz sms). Jestem introwertykiem, także więc codzienne rozmowy, trwające od rana do późna w nocy bez przerwy są dla mnie irytujące, tym bardziej, że koleś nawet nie był dla mnie bliskim znajomym. Nie zawsze odpisywałam, drama queen żalił się: „Dlaczego nie odpisujesz? To nie kulturalne z twojej strony”. Nie docierało do niego to, że mam też wiele innych zajęć i nie siedzę non-stop na telefonie, więc nie na każdą wiadomość mogę mu odpisać. Próbowałam X wytłumaczyć, że nie czuję potrzeby codziennego pisania, męczą mnie takie rozmowy Niestety jak grochem o ścianę, tylko na krótki czas udało ograniczyć z nim kontakt. W między czasie nalegał uparcie na spotkanie. Na początku nie chciałam się zgodzić. Mieliśmy bardzo mało wspólnych tematów, a większość naszych poglądów różniła się. Nie widziałam więc powodu dla, którego mielibyśmy się umówić. Nie odpuszczał, pisał codziennie, wiecznie chciał wiedzieć co w danym momencie robię, biadolił mi cały czas o spotkaniu, więc trochę dla świętego spokoju, trochę dla beki zgodziłam się. Pierwsza propozycja? „Spotkajmy się u mnie w domu, obejrzymy jakiś film, zjemy pizzę, napijemy się piwa”. O nie, co to to nie! Do mieszkania obcego faceta nigdy się nie pcham. Dla mnie krótka znajomość = obca osoba. Następnie proponował mi spotkanie w klubie o bardzo późnej porze. Ja na to, że nie ma mowy, żebym wyszła z nim w nocy na miasto. Kiedyś w wieku nastoletnim miałam niemiłą sytuację, próbę napadu / gwałtu (co prawda beznadziejnie nieudaną, ale jednak strach po tym został). Jaśnie pan obraził się o to, że "jak ja śmiem uważać go za obcą osobę i traktować jako potencjalnego gwałciciela" Następnego dnia przeprosił mnie i łaskawie pozwolił mi wybrać miejsce i godzinę spotkania.

Rozpoczęło się normalnie, jednak czym dalej w las, tym gorzej. Głównie mówił o sobie, przez większość czasu to ja milczałam, akurat taki stan rzeczy mi nie przeszkadzał. Wolałam skupić się na pizzy, niż na rozmowie. Przez 1/3 czasu pokazywał mi zdjęcia i filmiki swojego chrześniaka (wtedy myślałam, że on chciał się nim pochwalić, ale teraz wiem, że to był podryw na dzieciaka ). Nie przepadam za dziećmi i chyba było widać to po mojej minie, ponieważ dostał nagle olśnienia i zmienił temat na to jak miał źle w domu, przez co został zmuszony do wyprowadzki, a przez następne 2/3 czasu żalił się na swoje poprzednie dziewczyny. Co one wyprawiały, jak biedaka wykorzystywały, jakie były złe, niedobre. A on taki dobry, zaradny, mądry jest, jak to sobie dobrze w życiu radzi ohhhyy i aahhhhyyy Rzucał w moim kierunku "oryginalne" komplementy, że ja nie jestem taka zła jak inne laski, jestem inna, wyjątkowa Uważał się za feministę. Skoro kobiety walczyły o równouprawnienie, to nie powinny teraz traktować facetów jak skarbonki oraz każda ze stron powinna za siebie płacić. Myślę, no i fajnie, ponieważ ja też wolę się dzielić, a w sytuacji kiedy ktoś za wszystko sam płaci, czuję się tak jakbym miała sponsora Po niecałych 2 godzinach wykorzystując moment wyjścia X do toalety, zmyśliłam, że dostałam sms od brata, który mnie prosi o pomoc w kupieniu czegoś tam. Odetchnęłam z ulgą, kiedy mieliśmy zapłacić za rachunek i się rozejść. Niestety okazało się, że szanowny feminista chce sam za wszystko zapłacić. Przypomniałam mu o tym, że przecież przed spotkaniem inaczej się umawialiśmy i teraz stawia mnie w niezręcznej i nieprzyjemnej sytuacji. Skwitował tekstem „normalnie to bym się z kobietą złożył wspólnie na rachunek, ale czuje, że jesteś wyjątkową osobą, chyba coś z tego będzie i zrobię dla ciebie wyjątek. A jeśli tak bardzo chciałabyś zapłacić, to możesz się zrewanżować na następnym spotkaniu” Wiedziałam, że drugiego spotkania na pewno nie będzie, a chciałam być wobec X sprawiedliwa. Zmyśliłam, że nie wiem kiedy się następnym razem spotkamy ponieważ mam problemy w domu i na uczelni, a ten mi odpowiedział jakże romantycznie, patrząc głęboko w oczy „spokojnie, na ciebie warto poczekać kilka lat. Poukładasz sobie najpierw swoje życie, wtedy się spotkamy i ułożymy nasze wspólne” Pierwszy raz w życiu byłam jednocześnie tak wku*wiona i rozbawiona. Pomimo mojego stanowczego sprzeciwu, zapłacił za wszystko sam. Co do tego „chyba coś z tego będzie” i "ułożymy nasze wspólne życie" nie wiem skąd on to sobie ubzdurał Uprzedzałam go przecież, że to jest tylko spotkanie koleżeńskie i nic więcej, nic do niego nie czuję. Prawie z nim nie rozmawiałam i z większym uczuciem patrzyłam się na pizzę, niż na X A on sobie wymyślił nie wiadomo co. Następnego dnia, z samego rana wysłał mi już pytanie kiedy się widzimy, wymigałam się tym samym co w pizzerii, czyli brakiem czasu i problemami.

Wybaczcie, że się tak rozpisałam, ale inaczej nie mogłam. Dalej nie będę wchodziła w szczegóły, tylko przejdę do tego jak skończyła się nasza znajomość Coraz częściej przesyłał mi zdjęcia i filmiki tego swojego chrześniaka. Chyba jakieś podchody do mnie robił o zakładanie rodziny, zachęcał mnie też do związku, nie pożałuję, ponieważ to może być fajne doświadczenie. Pytał się kiedy chciałabym wyjść za mąż, kiedy urodzić dzieci i ile. Czy kiedy wpadnę to rzucę studia czy nadal będę studiować? Czy będę siedziała w domu z dzieckiem czy pójdę do pracy? Czy chciałabym już teraz założyć rodzinę? Czy byłam kiedyś w związku? Czy jestem dziewica? Czy z kimś już spałam? Z iloma facetami albo kobietami spałam? No ku*wa to były takie bez wyczucia, bezmyślne, bezpośrednie i prostackie pytania. Oczywiście nie odpowiedziałam na żadne z nich, bo to nie jego sprawa. Później próbował mi wmówić, że wszystkie kobiety kochają dzieci, każda z nas chciałaby zostać matką. Wszystkie mamy instynkt macierzyński, bo to jest naturalne, a te które tego nie odczuwają, są spaczone albo jeszcze niedojrzałe emocjonalnie. To była dobra okazja do zerwania z nim znajomości.

Ogólnie ten temat działa na mnie jak płachta na byka. W czasie rozmowy, przez głowę przelatywało mi tysiące wiązanek przekleństw. Ledwo się powstrzymałam od wyzwania go od najgorszych, w przeciwieństwie do niego jednak chciałam zachować chociaż odrobinę kultury
Po mojej ostatniej wiadomości nie wiedział o co chodzi, o co się obraziłam. Przez następne tygodnie nadal pisał do mnie codziennie Raz z przeprosinami, a raz normalnie zaczepiając o jakiś losowy temat. Na sam koniec, oburzony panicz oskarżył mnie o oszustwo i wyzywał mnie od utrzymanek. Zacytuje kilka wypowiedzi: "Jesteś utrzymanką, szukasz naiwnego sponsora, a ja się nie dam nabrać. Tak być nie może, zapłaciłem za ciebie i mi uciekłaś. Jesteś pewnie sknerą. Mieliśmy drugi raz się spotkać i się nie odzywasz. Nie ma tak, że najadłaś się za darmo. Raz ja postawiłem kolację, teraz to ty powinnaś. Wszystkie jesteście takie same” itd Zirytowana, na zakończenie znajomości wysłałam mniej więcej pożegnanie: „Teraz mi tu nie płacz jaki jesteś biedny, cierpiący i nieszczęśliwy. Trzeba było mnie wcześniej słuchać, a nie ignorować, kiedy chciałam wspólnie zapłacić za rachunek. I nie zapomnij mnie dopisać na listę złych i niedobrych kobiet”. Na dalsze wiadomości nie odpisywałam. Zauważył, że jego zaczepki nie dają żadnych efektów, więc w końcu odpuścił i pewnie mnie dopisał na listę złych kobiet . Ufff

[Shady_Lady]

Prawdopodobnie z typem który zostal mi podsuniety przez jego znajomych na zasadzie "daj sie mu zaprosic". Jako ze nie mialam co robic wieczorem to stwierdzilam ze spoko, zwlaszcza ze juz wczesniej sie troche znalismy ze wspolnych imprez. Ogólnie randka byla beznadziejna bo caly czas zachowywal sie jakby wcale nie chodzilo mu o randke czy zainteresowanie moja osobą, jak dopilam wino i powiedzialam ze sorry ale nic z tego nie bedzie chcąc wyjsc to zaczął sie obruszac ze on nie wie o co mi chodzi przecież on nie sugerowal zainteresowania moja osoba, bla bla bla.

Podobno potem marudzil znajomym, ze dalam mu kosza.

[DarkChocolate666]

Druga randka, facet przyniosl mi duzy bukiet kwiatow na imieniny. Poszlismy na spacer, potem po gentelmensku odprowadzal mnie do domu. I wszystko szlo pieknie, jeszcze kilka krokow i bedziemy pod moja klatka. Tyle, ze facet chcial sie popisac (nie wiem czym tu sie popisywac) i podskoczyl do rosnacej nieopodal sliwki... no i rozlegl sie glosny piaaard... Podobno "trzymal" tego piarda cale spotkanie...

Sent from my SM-G960F using Wizaz Forum mobile app

[Mijanou]

Chyba moja pierwsza randka. Mieliśmy chyba po 13 lat i umówiliśmy się na randkę na rowery. A później on spotkał kolegę (też na rowerze) i normalnie gdzieś razem pojechali a mnie zostawili

To była taka puppy love ale więcej już się z nim nie zgodziłam umówić a on ze złości zabrał mi zimą szalik i zwiał. Odnowiliśmy kontakt internetowo kilka lat temu. Podobno ten szalik ma do dziś, ale nie określił, czy w charakterze zdobyczy wojennej, czy pamiątki.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Mijanou

Chyba moja pierwsza randka. Mieliśmy chyba po 13 lat i umówiliśmy się na randkę na rowery. A później on spotkał kolegę (też na rowerze) i normalnie gdzieś razem pojechali a mnie zostawili

To była taka puppy love ale więcej już się z nim nie zgodziłam umówić a on ze złości zabrał mi zimą szalik i zwiał. Odnowiliśmy kontakt internetowo kilka lat temu. Podobno ten szalik ma do dziś, ale nie określił, czy w charakterze zdobyczy wojennej, czy pamiątki.

Moją najgorszą randkę w życiu (która się odbyła, bo zdarzało się, że ktoś mnie wystawił przed) również odbyłam na rowerach. Miałam coś koło 19-20 lat. Facet wydawał mi się fajny, miło się wcześniej rozmawiało - poznaliśmy się na dyskotece. Ale na samym spotkaniu był jakiś taki spięty (nie z nieśmiałości, czy coś, wyczuwałam w tym takie "wcale nie chciałem tu być"). W ogóle nie śmiał się z moich żartów, czy opowieści - a śmiało stwierdzam, że naprawdę mam niezłe poczucie humoru i jakoś wcześniej mu odpowiadało. Generalnie było sztywno, jak się starałam, a on się zachowywał tak, jakby mi wielką łaskę zrobił tą randką. Wyszedł z niego straszny bubek.