Dzisiejsza młodzież

[Natcia]

Napisane przez megamag

No pewnie, że nie. Nie było żadnych yuppie w latach 90. A wcześniej na wsiach to się córek za mąż za morgi nie wydawało... A nie, czekaj.

Wtedy, w latach 90 już powoli się to zaczynało. Mówisz o czymś innym... moja mama w liceum nie myślała o tym "kim będzie w przyszłosci" nie miała takiego pędu do kariery, nie chodziła na milion zajęć dodatkowych, nastolatki między sobą nie rozmawiały o tym jak wyobrażają sobie życie za 10 lat gdzie będą pracować, jaką karierę robić, jak zarabiać i jak żeby sie to wszystko opłacało. Żyli bardziej chwilą, szli na studia bardziej na luzie, nie myśleli czy im sie będzie to w 100% opłacać czy znajdą po tym mega super płatną pracę. Nikt im nie wmawiał że są mało ambitni bo idą na polonistykę czy pedagogikę. U mnie wszystko było dokładnie odwrotnie. Już w liceum czuć było presję, ogromną presję.

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Napisane przez patusiaa23

Kobieto, jestem mniej więcej w twoim wieku. Halo. Galerianki. To 10 lat temu faktycznie istniało zjawisko oddawania się bogatym męzczyznom za markowe ubrania. To się naprawde z czapy nie wzięło. Naprawdę 10 lat temu było dokładnie to samo co teraz, lol.

Sorry, ja sama na bal gimnazjalistów szłam w obcasach, pomalowałam się szminką. A włosy farbowałam od 13 roku życia. Jak z resztą bardzo wiele moich koleżanek.

No faktycznie, wynalazek 2019 roku

Rodzice nas źle wychowali.
Dobrze że są jeszcze dobrze wychowani ludzie na tym świecie.

[Natcia]

Napisane przez megamag

Bo w PRL to państwo kierowało do pracy i człowiek miał niewiele do gadania? I czy robił, czy leżał, to tyle samo dostawał? A jak PRL upadł, to nagle się okazało, że trzeba się wysilić i coś potrafić, żeby się utrzymać. To się ludzie tym zaczęli przejmować i o tym myśleć.

Widocznie mnie bardziej odpowiadało tamto podejscie. Nie chodzi o zupełny brak ambicji, tylko o martwienie sie na zapas i wytwarzaniu w młodych ludziach lęku, ze jak nie znają 3 języków biegle, nie skończą informatyki na najlepszej uczelni to nic nie osiągną, będą klepać biedę i cały czas wytwarzanie presji kto więcej osiągał, więcej robi więcej sie stara... a jeśli ktoś nie nadąża, to znaczy, że się leni albo coś z nim nie tak. Taki mamy klimat

[m_maciejka]

W gimnazjach TERAZ dzieją się cuda wianki? jestem już na prawdę długi czas po gimanazjum, i wtedy też się działy takie rzeczy, że mi samej, gdzie ja brałam w tym udział, wierzyć się nie chce.


Nie ma różnicy pomiędzy kiedyś a dziś.

[megamag]

Napisane przez Natcia

Wtedy, w latach 90 już powoli się to zaczynało. Mówisz o czymś innym... moja mama w liceum nie myślała o tym "kim będzie w przyszłosci" nie miała takiego pędu do kariery, nie chodziła na milion zajęć dodatkowych, nastolatki między sobą nie rozmawiały o tym jak wyobrażają sobie życie za 10 lat gdzie będą pracować, jaką karierę robić, jak zarabiać i jak żeby sie to wszystko opłacało. Żyli bardziej chwilą, szli na studia bardziej na luzie, nie myśleli czy im sie będzie to w 100% opłacać czy znajdą po tym mega super płatną pracę. Nikt im nie wmawiał że są mało ambitni bo idą na polonistykę czy pedagogikę. U mnie wszystko było dokładnie odwrotnie. Już w liceum czuć było presję, ogromną presję.

Nie wiem, kiedy Twoja mama była w szkole i na studiach, ale moja to jeszcze w głębokim PRL-u. I tam rzeczywiście się o tym nie myślało i nie rozmawiało, ale to tylko dlatego, że wszyscy mieli świadomość, że po studiach i tak dostaną skierowanie do zakładu pracy.

A jeśli Twoja mama studiowała w latach 90., to właśnie wtedy w Polsce pojawiła się fala yuppie. Więcej osób mogło też pójść na studia, pojawiły się szkoły prywatne i ludzie rzeczywiście masowo chodzili. Tylko że wtedy jeszcze nie wszyscy ogarniali jak działa rynek i często chodzi na kierunki, które były modne i prestiżowe w PRL-u, a które do nowej rzeczywistości, przynajmniej z taką masą absolwentów, już nie przystawały. Ludziom się często wtedy wydawało, że jak skończą jakiekolwiek studia, to już da im to pracę. Rzeczywiście pewnie część nie myślała, co może po danym kierunku robić, bo mieli jeszcze taką wizję z poprzedniej epoki, że same studia to już jest wow. Tylko że Ci młodzi ludzie zaliczyli bardzo twarde lądowanie. Tzn. ogromne bezrobocie i rozczarowanie. Dlatego swoich dzieci próbowali już uczyć czego innego i jakiegoś bardziej rozsądnego podejścia, choć nie zawsze się im to udaje (bo wielu z myślenia magicznego, że studia dają pracę, przeszło na myślenie magiczne, że niektóre kierunki studiów dają pracę).

[Natcia]

Napisane przez megamag

Nie wiem, kiedy Twoja mama była w szkole i na studiach, ale moja to jeszcze w głębokim PRL-u. I tam rzeczywiście się o tym nie myślało i nie rozmawiało, ale to tylko dlatego, że wszyscy mieli świadomość, że po studiach i tak dostaną skierowanie do zakładu pracy.

Chodziła w PRLu, lata 70-80



To wszystko nie znaczy, ze trzeba w młodych ludziach wytwarzać takie nastroje. Tak wielką presję, straszyć ich wizjami tego co będzie za x lat kiedy nikt tak naprawdę nie wie jak będzie wyglądał. Nie ma takiej szansy, zeby wszyscy osiągnęli Bóg wie co, bo nie wszyscy są na tule zdolni, bystrzy itd. większość ludzi chce żyć normalnie, przeciętnie. Mnie właśnie wkurza to co piszesz, ze teraz ludzie niby to "z troski? robią z tak naprawdę napastują młodego człowieka, który nie do końca jeszcze wie, i nie powinien w tym wieku na 100% wiedzieć i tylko tym żyć. Krwawy kapitalizm nie dla mnie. Potem się dziwić, ze tylu ludzi ląduje u psychologów i psychiatrów bo czuje się przytłoczony wszystkim, mało wartościowy itd.

[megamag]

Napisane przez Natcia

Widocznie mnie bardziej odpowiadało tamto podejscie. Nie chodzi o zupełny brak ambicji, tylko o martwienie sie na zapas i wytwarzaniu w młodych ludziach lęku, ze jak nie znają 3 języków biegle, nie skończą informatyki na najlepszej uczelni to nic nie osiągną, będą klepać biedę i cały czas wytwarzanie presji kto więcej osiągał, więcej robi więcej sie stara... a jeśli ktoś nie nadąża, to znaczy, że się leni albo coś z nim nie tak. Taki mamy klimat

Ale całe pokolenie Polaków po zmianie systemu właśnie to przeżyło. Nagle okazało się, że mają zbyt niskie kompetencje, żeby znaleźć jakąkolwiek pracę na wolnym rynku. Wielu stanęło przed problemem autentycznego braku pieniędzy i wizją utraty dachu nad głową. Ja jeszcze mniej więcej pamiętam czasu dwudziestoprocentowego bezrobocia w Polsce, Ty byłaś pewnie wtedy jeszcze mała. Dla ciebie presja, którą się na Ciebie nakłada, to zwykły materializm, bo tak naprawdę nie pamiętasz złych czasów. Ale jeszcze wielu ludzi w tym kraju pamięta, co to znaczy być biednym i że to coś znacznie gorszego niż zawracanie głowy o plany życiowe.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez megamag

No pewnie, że nie. Nie było żadnych yuppie w latach 90. A wcześniej na wsiach to się córek za mąż za morgi nie wydawało... A nie, czekaj.

A idź tam, bujdy pewno jakie. Kiedyś to tylko spokój, długie, głębokie rozmowy, manna z nieba spadała a ludzie cieszyli się sobą przy wyłączonym prądzie i kawałku słoniny na całą rodzinę.

Napisane przez Natcia

To bulszit, że kiedyś mniej się rozmawiało o pracy, karierze, pieniądzach? Ja uważam coś innego. Kiedyś nie wybiegało się w przyszłość tak bardzo jak teraz. Ludzie bardziej cieszyli się z tego co mieli, nie wpadali w takie paranoje jak teraz...

Tak, to bulszit.
Spoko, opinia jak doopa, każdy ma swoją. Ale zakłamywanie rzeczywistości zdrowe nie jest. Ja tam ci mówię, że i 10, i 20 lat temu też to istniało. Wierzyć nie musisz.

[megamag]

Napisane przez Natcia

Chodziła w PRLu, lata 70-80



To wszystko nie znaczy, ze trzeba w młodych ludziach wytwarzać takie nastroje. Tak wielką presję, straszyć ich wizjami tego co będzie za x lat kiedy nikt tak naprawdę nie wie jak będzie wyglądał. Nie ma takiej szansy, zeby wszyscy osiągnęli Bóg wie co, bo nie wszyscy są na tule zdolni, bystrzy itd. większość ludzi chce żyć normalnie, przeciętnie. Mnie właśnie wkurza to co piszesz, ze teraz ludzie niby to "z troski? robią z tak naprawdę napastują młodego człowieka, który nie do końca jeszcze wie, i nie powinien w tym wieku na 100% wiedzieć i tylko tym żyć. Krwawy kapitalizm nie dla mnie. Potem się dziwić, ze tylu ludzi ląduje u psychologów i psychiatrów bo czuje się przytłoczony wszystkim, mało wartościowy itd.

Nie mówię, że presja jest super, ale z czegoś wynika. Że po prostu na wielu ludziach to ogromne bezrobocie zostawiło piętno. A krwawy kapitalizm to już w tym kraju był i ciesz się, że nie musiałaś wtedy pracować, teraz naprawdę jest dużo lepiej.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez megamag

Ale całe pokolenie Polaków po zmianie systemu właśnie to przeżyło. Nagle okazało się, że mają zbyt niskie kompetencje, żeby znaleźć jakąkolwiek pracę na wolnym rynku. Wielu stanęło przed problemem autentycznego braku pieniędzy i wizją utraty dachu nad głową. Ja jeszcze mniej więcej pamiętam czasu dwudziestoprocentowego bezrobocia w Polsce, Ty byłaś pewnie wtedy jeszcze mała. Dla ciebie presja, którą się na Ciebie nakłada, to zwykły materializm, bo tak naprawdę nie pamiętasz złych czasów. Ale jeszcze wielu ludzi w tym kraju pamięta, co to znaczy być biednym i że to coś znacznie gorszego niż zawracanie głowy o plany życiowe.

Tak bardzo tak.

[Natcia]

Napisane przez megamag

Nie mówię, że presja jest super, ale z czegoś wynika. Że po prostu na wielu ludziach to ogromne bezrobocie zostawiło piętno. A krwawy kapitalizm to już w tym kraju był i ciesz się, że nie musiałaś wtedy pracować, teraz naprawdę jest dużo lepiej.

I sama widzisz, sama przyznałaś że krwawy kapitalizm już był i że teraz jest lepiej. Więc? Może warto spuścić trochę z tonu a nie straszyć młodych ludzi i wywierać na nich ogromną presję? Uważam po prostu, że martwienie się w wieku 19-20 lat co będzie za 10 jest chore i ja np. nie chciałam o tym myśleć.



A złośliwości mogłyście sobie darować. Poza tym to nie są tylko moje opinie, ale np. moich rodziców, którzy widzą ile się teraz od młodych wymaga a jakie oni mieli życie na studiach.

[megamag]

Napisane przez Natcia

I sama widzisz, sama przyznałaś że krwawy kapitalizm już był i że teraz jest lepiej. Więc? Może warto spuścić trochę z tonu a nie straszyć młodych ludzi i wywierać na nich ogromną presję? Uważam po prostu, że martwienie się w wieku 19-20 lat co będzie za 10 jest chore i ja np. nie chciałam o tym myśleć.

Dużo piszesz o empatii, a sama niewiele jej wykazujesz. Tłumaczę Ci przez co przeszło pokolenie Twoich rodziców, żebyś zrozumiała, co oni mogą czuć. I dlaczego aż tak bardzo panikują i wywierają presję. Doświadczenie biedy i bezrobocia to silny stres, który zmienia człowieka. Jeśli ktoś tego doświadczył, to raczej to poczucie niepokoju już nigdy go nie opuści. A że doświadczyła tego spora część pokolenia, to i zmieniła się kultura.

Łatwo jest kogoś oceniać z wygodnej pozycji osoby, która ma zaspokojone wszystkie podstawowe potrzeby. Na przekład ja jako dziecko sporo spędzałam czasu z osobami z pokolenia, które przeżyło wojnę. I mogłabym napisać, jacy to byli materialistyczni i ksenofobiczni. No bo byli, ale to z czegoś wynikało. Nie przeżyłam tak traumatycznych rzeczy co oni, żeby ich oceniać.

Dlatego może jednak trochę więcej empatii i zrozumienia, a trochę mniej roszczeniowości. Bo przecież ta cała presja, o której piszesz, to tylko zwykłe gadanie. Możesz je zignorować i robić tak, jak uważasz za stosowne. Serio. I naprawdę doceń to, co masz. Bo to że nie musisz się martwić o podstawowe potrzeby i możesz studiować to, co chcesz, naprawdę jest osiągnięciem, o którym wiele pokoleń mogło tylko pomarzyć.

[Natcia]

Napisane przez megamag

Dużo piszesz o empatii, a sama niewiele jej wykazujesz. Tłumaczę Ci przez co przeszło pokolenie Twoich rodziców, żebyś zrozumiała, co oni mogą czuć. I dlaczego aż tak bardzo panikują i wywierają presję. Doświadczenie biedy i bezrobocia to silny stres, który zmienia człowieka. Jeśli ktoś tego doświadczył, to raczej to poczucie niepokoju już nigdy go nie opuści. A że doświadczyła tego spora część pokolenia, to i zmieniła się kultura.

Łatwo jest kogoś oceniać z wygodnej pozycji osoby, która ma zaspokojone wszystkie podstawowe potrzeby. Na przekład ja jako dziecko sporo spędzałam czasu z osobami z pokolenia, które przeżyło wojnę. I mogłabym napisać, jacy to byli materialistyczni i ksenofobiczni. No bo byli, ale to z czegoś wynikało. Nie przeżyłam tak traumatycznych rzeczy co oni, żeby ich oceniać.

Dlatego może jednak trochę więcej empatii i zrozumienia, a trochę mniej roszczeniowości. Bo przecież ta cała presja, o której piszesz, to tylko zwykłe gadanie. Możesz je zignorować i robić tak, jak uważasz za stosowne. Serio. I naprawdę doceń to, co masz. Bo to że nie musisz się martwić o podstawowe potrzeby i możesz studiować to, co chcesz, naprawdę jest osiągnięciem, o którym wiele pokoleń mogło tylko pomarzyć.

Nie powiedziałabym że pokolenie wojenne było materialistyczne i ksenofobiczne z powodu swoich doświadczeń, wręcz przeciwnie. Mimo przeżyć było w nich dużo człowieczeństwa i wyrozumiałości oraz doceniania tego co mieli. Mało empatii zauważam raczej w Tobie, skoro przyklaskujesz takim postawom i tłumaczysz je sfrustrowaniem w ich pokoleniu co odbijają sobie na obecnych młodych. Zauważam to zwłaszcza w ludiach urodzonych w latach 70-80, nawet nie wśród rodziców. Więcej presji i strachu doświadczyłam od np. nauczycieli ze szkoły którzy straszyli nas wizją bezrobocia, braku perspektyw, wyzywali od leni i mało ambitnych niż od rodziców przez co czasem nie wiedziałam komu wierzyć. Każdy ma prawo do swoich odczuć. Gadanie uporczywe gadanie potrafi bardzo człowiekowi dopiec i zmienić jego postrzeganie świata. Doceniam i nie potrzebuję pouczania. Roszczeniowa nie jestem i nie wiem skąd takie wnioski i nadinterpretacje.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez Natcia

I sama widzisz, sama przyznałaś że krwawy kapitalizm już był i że teraz jest lepiej. Więc? Może warto spuścić trochę z tonu a nie straszyć młodych ludzi i wywierać na nich ogromną presję? Uważam po prostu, że martwienie się w wieku 19-20 lat co będzie za 10 jest chore i ja np. nie chciałam o tym myśleć.



A złośliwości mogłyście sobie darować. Poza tym to nie są tylko moje opinie, ale np. moich rodziców, którzy widzą ile się teraz od młodych wymaga a jakie oni mieli życie na studiach.

A kto cię tak konkretnie straszy? Rówieśnicy? Ciotki-klotki? Rodzice? Nauczyciele?

Rodziców mówisz? Wiesz, ja uważam, że takie rzeczy w dużej mierze właśnie wynosi się z domu. Utyskiwanie na upadek obyczajów i "kiedyś było lepij" niestety też. Jak sobie przypomnę moją babcię, to widzę, że mam dużo po niej. Ona zwyczajnie lubiła ludzi, cieszył ją dobrobyt innych, nie goniła za niczym, nie zazdrościła, nie miała nigdy bólu tyłka o nic. Zawsze pozytywnie mówiła o młodych ludziach (a to że teraz mogą się fajnie ubierać, a to że mogą iść robić karierę, a jak nie chcą to nie muszą, a to że można chodzić na randki i fajnego męża sobie znaleźć, a nie brać sąsiada zza płotu ), o dzieciach - jakie teraz mają fajne rzeczy i ile jest udogodnień dla młodych rodziców. Bardzo pozytywna osoba, chociaż życie miała bardzo ciężkie. Nigdy nie zgredziła, a mogła, miałaby na co. Tylko po co? A presja? Siedzi w głowie tego, kto próbuje ją naciskać. Nie trzeba tego brać do siebie.

[Natcia]

[1=c27114ece7e97a9e5dae0be d5be495ab318e4b93_5e17be8 29368c;86996671] Bardzo pozytywna osoba, chociaż życie miała bardzo ciężkie. Nigdy nie zgredziła, a mogła, miałaby na co. Tylko po co? A presja? Siedzi w głowie tego, kto próbuje ją naciskać. Nie trzeba tego brać do siebie.[/QUOTE]




Zgadzam się i wcale się nie przejmuję, ale przyznam, że kilka lat temu, gdy wchodziłam w dorosłość, chodziłam do liceum, szłam na studia miałam w sobie ten lęk i nie potrafiłam sobie z presją poradzić. Presją zewnętrzną, od różnych obcych i mniej obcych ludzi, nauczycieli rodziny (wyłączając rodziców) dlatego nie podoba mi się wywieranie presji na młodych ludziach. Są ludzie wrażliwsi i nie po każdym spłynie jak po kaczce.



Ja wcale nie narzekam na dobrobyt i nieprawda, że nie widzę plusów. Nic takiego nie napisałam. Napisałam tylko o tym co według mnie jest złe i negatywne. A młodzieży też nie krytyjuję, poza tym młodzież kształtują starsi, nie jest to żaden osobny byt żyjący na innej planecie. Wszyscy wzajemnie na siebie wpływamy.

[stewardesa]

Napisane przez Natcia

Młodzież jest częścią społeczeństwa i wszystkie te zachowania dotyczą społeczeństwa, bez względu na wie. Według mnie ludzie są teraz bardziej zamknięci. Zamknięci na kontakty, na rozmowy, wszystko staje się bardziej oschłe niż kiedyś. Rozmowy głównie o pracy, kariere, planach na przyszłość co za 5, 10, 15 lat, brak czasu. Jako młodą osobę denerwują mnie ciągłe pytania co zamierzasz, co po studiach, co za 5 lat, co chcesz robić w życiu bo ja wciąż szukam i nie wiem a jednocześnie nie chce mi się ciągle o tym myśleć. Jest jak jest. Brak życia tym co tu i teraz, tylko ciągła walka by gnać do przodu.

Bo skoro nie wiesz, to się obudzisz z ręką w nocniku. Sama kiedyś stwierdzisz, że najgorsze było nie wiedzieć. A to akurat najprzyjemniejsza część - ustalić, o czym się marzy i w czym byłoby się szczęśliwym. I nie spowiadać się z tego innym, bo połowa powie, że to głupie, a druga połowa, że niemożliwe. Albo wszystko naraz.
Ludzie się po prostu nasłuchali innych wielce zdziwionych, że po ukończeniu kierunku, po którym nie za bardzo wiedzieli, co chcą robić i wybrali najbardziej oczywistą opcję, dostają minimalną płacę, która im nie wystarcza. Tak jakby liczyli, że w międzyczasie cud się zdarzy.
Jednocześnie takie gadanie niczego nie zmieni - jak do tej pory nie wiesz, to pewnie nie będziesz wiedziała i tylko Cię to wkurza.

Napisane przez Natcia

Mnie rozwala gdy słyszę np. koleżanek w pracy, gdy planują coś kupić dzieciom z rodziny w prezencie. "Co ja mam kupić, on WSZYSTKO ma". To się już słyszy od kilku lat, ale teraz coraz częściej. Co to znaczy wszystko ma? Ja bym nie chciała, żeby moje dziecko wszystko miało. To paranoja dzisiejszych czasów. Jeśli ma wszystko to znaczy, że nie ucieszy się z kolejnej lalki, samochodzika, książeczki? Dla dzieci teraz trzeba wymyślać rozmaite atrakcje bo wszystko je nudzi. Dziecko musi mieć teraz wszystko markowe, piękne, idealnie dobrane. To mi się nie podoba w dzisiejszym podejściu. Jest to jeden z przykładów, może jak mi się przypomni napiszę coś jeszcze.

To właśnie dobrze, że wszystko mają - nie będą się tak skupiać na dobrach materialnych jak biedniejsi. Nie będą co rusz dostawać bólu dupy, bo ktoś ma coś droższego.

Napisane przez Natcia

Ludzie nie są przecież inni niż kiedyś, nie uważam, że są gorsi, ale priorytety się zmieniły. Kiedyś żyło się bardziej na luzie, jakkolwiek to brzmi. Słyszę to od starszych pokoleń i zauważam we wspomnieniach z dzieciństwa i młodszych lat. One się powoli zacierają, ale z każdym rokiem wszystko się nasila bardziej. Pęd do kariery, rozwoju i patrzenia w odległą przyszłość nawet w zwykłej rozmowie w kawiarni z koleżanką.

To bulszit, że kiedyś mniej się rozmawiało o pracy, karierze, pieniądzach? Ja uważam coś innego. Kiedyś nie wybiegało się w przyszłość tak bardzo jak teraz. Ludzie bardziej cieszyli się z tego co mieli, nie wpadali w takie paranoje jak teraz, że 18 letnia dziewczyna po maturze idzie na studiach i wybiera kierunek a wszyscy dookoła "Boże, co ty robisz, ten kierunek zły, tamten zły, co ty chcesz robić po tych studiach, nie bedziesz miała pracy, wylądujesz na kredycie a co ty chcesz w ogóle robić w życiu, JAK MOŻESZ NIE WIEDZIEĆ?!". Osoby które chcą założyć rodziny w wieku dwudziestu paru lat i nie mają jakichś większych ambicji, chcą sobie spokojnie żyć, moze nie bogato ale normalnie, są uważane za leniwe i mało ambitne. Ciągłe martwienie się o przyszłość, nacisk na rozwój już od maleńkości. Nie mówię, że to się zmieniło teraz, to się powoli zmieniało już od ok 20 lat i uważam, że jest to na niekorzyść. Ile ja się nasłuchałam przez te powiedzmy ostatnie 8 lat co ja chce w życiu robić, co osiągnąć... ledwo zdałam maturę a już było o planach życiowych na za 10 lat. Dla mnie to jest normalne.



Ciągłe ocenianie innych, podsumowywanie i wymaganie ideałów. Każdy tylko patrzy by się pochwalić sobą, by być najlepszym. Dążenie do doskonałości, żeby wszyscy ludzie byli piękni, mądrzy, ambitni, super zaradni. No cóż. To moje zdanie. Mogę być starą babą. Początek tego zauważyłam już w szkole, ale teraz ten trend niebezpiecznie rośnie.

Ja jestem starsza i non stop słyszałam takie pytania i porównania, co Ty. I wiele nieproszonych porad. To się chyba nigdy nie zmieni.

Napisane przez megamag

Bo w PRL to państwo kierowało do pracy i człowiek miał niewiele do gadania? I czy robił, czy leżał, to tyle samo dostawał? A jak PRL upadł, to nagle się okazało, że trzeba się wysilić i coś potrafić, żeby się utrzymać. To się ludzie tym zaczęli przejmować i o tym myśleć.

Właśnie. I jakoś się to starsze pokolenie nie odnalazło w nowych realiach i postępie technologicznym. A oceniać to by chcieli.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez Natcia

Zgadzam się i wcale się nie przejmuję, ale przyznam, że kilka lat temu, gdy wchodziłam w dorosłość, chodziłam do liceum, szłam na studia miałam w sobie ten lęk i nie potrafiłam sobie z presją poradzić. Presją zewnętrzną, od różnych obcych i mniej obcych ludzi, nauczycieli rodziny (wyłączając rodziców) dlatego nie podoba mi się wywieranie presji na młodych ludziach. Są ludzie wrażliwsi i nie po każdym spłynie jak po kaczce.



Ja wcale nie narzekam na dobrobyt i nieprawda, że nie widzę plusów. Nic takiego nie napisałam. Napisałam tylko o tym co według mnie jest złe i negatywne. A młodzieży też nie krytyjuję, poza tym młodzież kształtują starsi, nie jest to żaden osobny byt żyjący na innej planecie. Wszyscy wzajemnie na siebie wpływamy.

Jak dla mnie to ludzie zachowywali się tak od kiedy pamiętam. Jestem prawie dekadę starsza od ciebie a teź takich tekstów wysłuchiwałam. Moi starsi znajomi również. To nie tak, że tylko teraz jest presja. Zawsze była. I mimo wszystko 50 lat temu też "ucz się bo będziesz rowy kopać", bo to fstyd i co ludzie powiedzo. To nie jest problem naszych czasów, tak samo jak gonienie za kasą. Kiedyś to się poprostu inaczej odbywało, bo i możliwości były inne. Ale nastroje te same.

[Natcia]

Napisane przez stewardesa

Bo skoro nie wiesz, to się obudzisz z ręką w nocniku. Sama kiedyś stwierdzisz, że najgorsze było nie wiedzieć. A to akurat najprzyjemniejsza część - ustalić, o czym się marzy i w czym byłoby się szczęśliwym. I nie spowiadać się z tego innym, bo połowa powie, że to głupie, a druga połowa, że niemożliwe. Albo wszystko naraz.
Ludzie się po prostu nasłuchali innych wielce zdziwionych, że po ukończeniu kierunku, po którym nie za bardzo wiedzieli, co chcą robić i wybrali najbardziej oczywistą opcję, dostają minimalną płacę, która im nie wystarcza. Tak jakby liczyli, że w międzyczasie cud się zdarzy.
Jednocześnie takie gadanie niczego nie zmieni - jak do tej pory nie wiesz, to pewnie nie będziesz wiedziała i tylko Cię to wkurza.

No i dokładnie o tym piszę "nie wtrącam się, ale..." co Ciebie to kuźwa obchodzi gdzie ja się obudzę za 10 lat? Skąd Ty wiesz gdzie ja wyląduję? Skad wiesz co będzie za X lat? Bo X lat temu było tak? Skąd ludzie roszczą sobie prawo do takich opinii. A nawet jeśli wyląduję pod mostem to co Tobie do tego? Dopóki po pieniądze do Ciebie nie przychodzi warto sobie darować takie opinie, tak samo kierunkach mniej przydatnych takich s/rakich i owakich. To mnie właśnie wkurza, wszyscy się mądrzą a tak naprawdę gucio wiedzą. A może sobie znajdę bogatego męża? A może mam zabezpieczenie w postaci mieszkania np.? A może nie mam wielkich potrzeb i w razie W wyżyję na najniższą krajową ew. wtedy zmienię coś w swoim życiu?

To, że "nie wiem" nie znaczy, że nic nie robię. O tym dokładnie mówię, i to mi nie pasuje w podejściu. To moje zdanie.

---------- Dopisano o 12:46 ---------- Poprzedni post napisano o 12:38 ----------

[1=c27114ece7e97a9e5dae0be d5be495ab318e4b93_5e17be8 29368c;86996759]Jak dla mnie to ludzie zachowywali się tak od kiedy pamiętam. Jestem prawie dekadę starsza od ciebie a teź takich tekstów wysłuchiwałam. Moi starsi znajomi również. To nie tak, że tylko teraz jest presja. Zawsze była. I mimo wszystko 50 lat temu też "ucz się bo będziesz rowy kopać", bo to fstyd i co ludzie powiedzo. To nie jest problem naszych czasów, tak samo jak gonienie za kasą. Kiedyś to się poprostu inaczej odbywało, bo i możliwości były inne. Ale nastroje te same.[/QUOTE]


Czyli nie było tak samo.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez Natcia

Czyli nie było tak samo.

Było. Efekt był taki sam.

[Natcia]

[1=c27114ece7e97a9e5dae0be d5be495ab318e4b93_5e17be8 29368c;86996861] Było. Efekt był taki sam.[/QUOTE]


Nie był taki sam.

[megamag]

Napisane przez Natcia

Czyli nie było tak samo.

No nie było tak samo, bo jeszcze kilkadziesiąt lat temu poza perswazją ustną rodzice mogli też spuścić manto. I wymagali bezwzględnego posłuszeństwa. A presja była niekoniecznie na naukę. Mogła być tez presją na zamążpójście. Na przykład jak moja mama chciała iść na studia, to dziadek się wściekł, bo chciał, żeby wyszła za sąsiada, który miał pole obok i by się połączyło. A nie jakieś fanaberie i on na to grosza nie da.

A tak poza tym Natcia to wydaje mi się, że Ty masz głównie problem ze sobą, a nie z pokoleniem. Widać, że to Cię jakoś strasznie kłuje, że nie masz tych planów na życie sprecyzowanych i dlatego tak bardzo emocjonalnie reagujesz na wszelkie uwagi.

[Natcia]

Napisane przez megamag

A tak poza tym Natcia to wydaje mi się, że Ty masz głównie problem ze sobą, a nie z pokoleniem. Widać, że to Cię jakoś strasznie kłuje, że nie masz tych planów na życie sprecyzowanych i dlatego tak bardzo emocjonalnie reagujesz na wszelkie uwagi.

Zachowaj takie uwagi na siebie i zajmij się swoim życiem. Piszę ogólnie o obecnych standardach i o tym jak to widzę i nie życzę sobie takich uwag a już na pewno gadania że "ma problem ze sobą", nigdy bym nikomu nie miała czelności tak napisać, zastanów się może. Ja Tobie uwag personalnych nie robię. Żegnam bo nie mam ochoty rozmawiać w taki sposób.

[stewardesa]

Napisane przez Natcia

No i dokładnie o tym piszę "nie wtrącam się, ale..."

Ja się wtrąciłam. Bez "ale".

Napisane przez Natcia

co Ciebie to kuźwa obchodzi gdzie ja się obudzę za 10 lat? Skąd Ty wiesz gdzie ja wyląduję? Skad wiesz co będzie za X lat? Bo X lat temu było tak? Skąd ludzie roszczą sobie prawo do takich opinii. A nawet jeśli wyląduję pod mostem to co Tobie do tego? Dopóki po pieniądze do Ciebie nie przychodzi warto sobie darować takie opinie, tak samo kierunkach mniej przydatnych takich s/rakich i owakich. To mnie właśnie wkurza, wszyscy się mądrzą a tak naprawdę gucio wiedzą. A może sobie znajdę bogatego męża? A może mam zabezpieczenie w postaci mieszkania np.? A może nie mam wielkich potrzeb i w razie W wyżyję na najniższą krajową ew. wtedy zmienię coś w swoim życiu?

To, że "nie wiem" nie znaczy, że nic nie robię. O tym dokładnie mówię, i to mi nie pasuje w podejściu. To moje zdanie.

No i dobrze, tak odpowiadaj.

Napisane przez Natcia

Czyli nie było tak samo.

Tak, żyjemy w całkowicie wyjątkowych czasach, akurat my. Przez tysiące lat nie było aż tak inaczej. - rzekło każde pokolenie.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez Natcia

Nie był taki sam.

To twoje zdanie. Mało realnie patrzysz na wiele rzeczy, ale to w sumie nie mój problem.


A już tak ogólnie do ludzi idealizujących "dawne czasy" - idealizujcie na zdrowie, pomijając, że to i tak psu na budę bo jak dotąd wehikułu czasu nie wynaleziono, więc pozostaje wam pogrąźyć się w zgorzknieniu i umartwiać obecną degeneracją.

[Natcia]

Napisane przez stewardesa

Tak, żyjemy w całkowicie wyjątkowych czasach, akurat my. Przez tysiące lat nie było aż tak inaczej. - rzekło każde pokolenie.

Nie, każde czasy są po prostu "trochę" inne i w każdych komuś moze coś nie odpowiadać, dlatego sie tym dzieli - np. tutaj na forum. Ja nigdzie nie napisałam że czasy są gorsze od czasów innych, tylko napisałam co mi się nie podoba.

---------- Dopisano o 13:20 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------

[1=c27114ece7e97a9e5dae0be d5be495ab318e4b93_5e17be8 29368c;86996901]To twoje zdanie. Mało realnie patrzysz na wiele rzeczy, ale to w sumie nie mój problem.
[/QUOTE]


A czyje ma być zdanie jak nie moje. Twoje zdanie też jest Twoje i nie jest jedyne i lepsze od mojego.

[megamag]

Napisane przez Natcia

Zachowaj takie uwagi na siebie i zajmij się swoim życiem. Piszę ogólnie o obecnych standardach i o tym jak to widzę i nie życzę sobie takich uwag a już na pewno gadania że "ma problem ze sobą", nigdy bym nikomu nie miała czelności tak napisać, zastanów się może. Ja Tobie uwag personalnych nie robię. Żegnam bo nie mam ochoty rozmawiać w taki sposób.

Ten histeryczny post świadczy o tym, że jednak masz problem. Może lepiej byłoby popracować trochę nad asertywnością i reagowaniem na krytykę? Bo to zawsze będzie tak, że komuś nie będzie się podobało, jak żyjesz. Czy to nauczycielom, czy rodzicom, czy sąsiadce. Lepiej nauczyć się sobie z tym radzić niż zamykać się w sobie i tęsknić za jakimiś mitycznymi czasami, w których społeczeństwo nie wywierało presji na jednostce i których nigdy nie było i pewnie nigdy nie będzie.

[c27114ece7e97a9e5dae0bed5be495ab318e4b93_5e17be829368c]

Napisane przez Natcia

A czyje ma być zdanie jak nie moje. Twoje zdanie też jest Twoje i nie jest jedyne i lepsze od mojego.

Ok, to na jakiej podstawie twierdzisz, że np 25 czy 30 lat temu nie było presji czy pogoni za kasą? Bo tego wtedy nie doświadczyłaś? No logiczne, nie było cię na świecie.

[Natcia]

Napisane przez megamag

Ten histeryczny post świadczy o tym, że jednak masz problem. Może lepiej byłoby popracować trochę nad asertywnością i reagowaniem na krytykę? Bo to zawsze będzie tak, że komuś nie będzie się podobało, jak żyjesz. Czy to nauczycielom, czy rodzicom, czy sąsiadce. Lepiej nauczyć się sobie z tym radzić niż zamykać się w sobie i tęsknić za jakimiś mitycznymi czasami, w których społeczeństwo nie wywierało presji na jednostce i których nigdy nie było i pewnie nigdy nie będzie.

To nie jest histeryczny post tylko zdecydowana reakcja na chamski wpis który nie powinien mieć miejsca z Twojej strony bo wychodzisz za daleko - dokładnie to o czym piszesz, asertywność. Nie życzę sobie żadnych psychoanaliz i mądrowania z Twojej strony. Takie uwagi to brak kultury.

[stewardesa]

Napisane przez Natcia

Nie, każde czasy są po prostu "trochę" inne i w każdych komuś moze coś nie odpowiadać, dlatego sie tym dzieli - np. tutaj na forum. Ja nigdzie nie napisałam że czasy są gorsze od czasów innych, tylko napisałam co mi się nie podoba.

Ale nie wymieniłaś niczego, czego nie byłoby wcześniej.

[Natcia]

[1=c27114ece7e97a9e5dae0be d5be495ab318e4b93_5e17be8 29368c;86996938]Ok, to na jakiej podstawie twierdzisz, że np 25 czy 30 lat temu nie było presji czy pogoni za kasą? Bo tego wtedy nie doświadczyłaś? No logiczne, nie było cię na świecie. [/QUOTE]


Np na podstawie rozmów z ludźmi z poprzednich pokoleń? Które wie czym się przejmowali ludzie kiedyś a czym teraz. A Ty, skąd wiesz że jest dokładnie tak samo, że teraz np. nie jest "bardziej" niż w "Twoich" czasach? Każdy z nas przeżył tylko jedno pokolenie i cała reszta to obserwacje i rozmowy z innymi. Chyba wszystko to są nasze obserwacje i odczucia, nie piszę tu żadnej pracy dyplomowej tylko rozmawiam o SWOICH odczuciach i nie zamierzam nikomu nic udowadniać.