Mąż mnie zdradził po tym jak powiedziałam ze jestem w ciąży

[paziiiak]

Jeżeli to wszystko prawda, to masz niesamowicie pokręcone życie. Polecałabym sobie to jakoś poukładać z psychologiem.

[Skaner123]

To jest mój ostatni post w tej sprawie. Niestety opisanie tu tego problemu nic mi nie dało. Zamiast otrzymać wsparcia dostaje tylko hejty i zarzuca się mi, że wszystko zmyśliłam. Co jeszcze bardziej pogorsza moje samopoczucie. Mój mąż stał się moim oprawcom i Wy też. Możecie sobie nie wierzyć w to co się☠stało ale to fakt. Zejdźcie na ziemię. Nie macie pojęcia jak dziwni są☠ludzie i jakie niewyobrażalne sytuacje ich spotykają. Co druga osoba tu okazuje się☠psychologiem, i neguje słowa specjalisty wymądrzając się☠po przeczytaniu jednego artykułu w sieci. Tylko ktoś kto też jest DDA i przeszedł terapie może też stawiać diagnozy mi i moich zachować. Czytanie tych wszystkich komentarzy i podejmowanie na tej podstawie decyzji sprawi, że jeszcze bardziej zniszczy sobie życie, bo wypowiadają się☠osoby, które nie maja o niczym pojęcia a uważają się za specjalistów. Wszystkim tym, którzy mnie nie oceniali, wspierali i dawali rady od serca bardzo dziękuję. Tylko dzięki Wam wierzę jeszcze w ludzi. Cała reszta powinna się wstydzić a szczególnie kobiety. W tych czasach powinniście być wsparciem dla drugiej kobiet a nie ją dołować. Tyma bardziej kobiety w ciąży. Moze chociaż jedna z Was przemyśli swoje postępowanie i udzieli kiedyś wsparcia kobiecie w potrzebie.

[Nimve]

Napisane przez Skaner123

To jest mój ostatni post w tej sprawie. Niestety opisanie tu tego problemu nic mi nie dało. Zamiast otrzymać wsparcia dostaje tylko hejty i zarzuca się mi, że wszystko zmyśliłam. Co jeszcze bardziej pogorsza moje samopoczucie. Mój mąż stał się moim oprawcom i Wy też. Możecie sobie nie wierzyć w to co sięstało ale to fakt. Zejdźcie na ziemię. Nie macie pojęcia jak dziwni sąludzie i jakie niewyobrażalne sytuacje ich spotykają. Co druga osoba tu okazuje siępsychologiem, i neguje słowa specjalisty wymądrzając siępo przeczytaniu jednego artykułu w sieci. Tylko ktoś kto też jest DDA i przeszedł terapie może też stawiać diagnozy mi i moich zachować. Czytanie tych wszystkich komentarzy i podejmowanie na tej podstawie decyzji sprawi, że jeszcze bardziej zniszczy sobie życie, bo wypowiadają sięosoby, które nie maja o niczym pojęcia a uważają się za specjalistów. Wszystkim tym, którzy mnie nie oceniali, wspierali i dawali rady od serca bardzo dziękuję. Tylko dzięki Wam wierzę jeszcze w ludzi. Cała reszta powinna się wstydzić a szczególnie kobiety. W tych czasach powinniście być wsparciem dla drugiej kobiet a nie ją dołować. Tyma bardziej kobiety w ciąży. Moze chociaż jedna z Was przemyśli swoje postępowanie i udzieli kiedyś wsparcia kobiecie w potrzebie.

Jesteśmy oprawcami, aha. Kpisz, że co druga osoba okazuje się psychologiem, ale "wsparcia" oczekiwałaś jakby co nanjmniej to była opłacona przez Ciebie sesja, a ludzie tu mieli jakieś obowiązki wobec Ciebie. Nikt tu dyżurów nie pełni, żeby pisać co Ci się podoba i co sobie wymyśliłaś żeby przeczytać. Jak opisałaś tak Ci odpowiedziano. Zejdź na ziemię dzieciaku, bo nie wiesz co to hejt, napewno go tu nie dostałaś.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mikroorganizm]

Autorko, chciałam Ci napisać kilka słów, mam nadzieję, że jeszcze przeczytasz.

Zakładam, że piszesz prawdę, różne już historie widziałam.

1. Rzekoma choroba męża. Proszę, pamiętaj, że podejrzenie choroby/zaburzenia to nie diagnoza, i w żadnym razie nie usprawiedliwia podłych czynów! Owszem, może mu być trudniej niż "zwykłemu" człowiekowi, ale to nie znaczy, że jego czyn jest mniej zły, i trzeba to tolerować i akceptować. Zresztą, jakie to tak naprawdę ma znaczenia, czy mąż jest zwykłym czy zaburzonym/chorym gnojem..?

2. Samotne macierzyństwo/honor. Powiem tak. Ogarnij się. Mówię to szczerze i z serca, sama jestem/byłam samodzielną matką i uwierz mi, bywało bardzo ciężko, a były nie raz mnie zaskoczył. Bardzo, bardzo żałuję pewnych rzeczy, a też byłam pewna, że dam radę i niczego nie potrzebuję, a z byłym się dobrze dogadaliśmy. Przy czym my nie byliśmy małżeństwem, więc pewne rzeczy było o wiele łatwiej załatwić. Aha, i ten "mój" też jest zaburzony Naprawdę wolałabym, żeby teraz gadał, jaka jestem okropna, niż przechodzić przez to, co przechodziłam. Podsumowując, nie warto unosić się honorem w obliczu takich okoliczności, zwłaszcza, że nie jesteś/nie będziesz sama.

3. Nawet jeśli mu wybaczysz. Naprawdę, prędzej przekonasz się czy warto, jeśli będziesz grać ostro i konkretnie, chowając dumę do kieszeni. Daj sobie czas. Odpocznij, owszem, ale idź na terapię, bo to cholernie ciężka sytuacja, zwłaszcza dla DDA (sama jestem DDD, obecnie w terapii, wiem co mówię). Na Twoim miejscu poszłabym do kogoś innego niż ten terapeuta/seksuolog, o którym tu pisałaś...

4. Powodzenia. Będzie ciężko, ale co nie postanowisz, dasz sobie tak czy inaczej radę


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Trzepotka]

Treść usunięta