ROZWÓD bez orzekania o winie - jakie pytania padną?

[troszeczke_zagubiona]

I już jestem po... całość trwała może jakieś 10/ 15 min.
Co jednak się stresu najadłam - to moje.

Dzięki raz jeszcze za pomoc.
Pozdrawiam.

[mg78]

Napisane przez troszeczke_zagubiona

I już jestem po... całość trwała może jakieś 10/ 15 min.
Co jednak się stresu najadłam - to moje.

Dzięki raz jeszcze za pomoc.
Pozdrawiam.

witaj,niestety stresu nie da się uniknąć serdecznie pozdrawiam i układaj życie na nowo

[mysiak]

Napisane przez troszeczke_zagubiona

I już jestem po... całość trwała może jakieś 10/ 15 min.
Co jednak się stresu najadłam - to moje.

Nie wierzę, że w takiej sytuacji można się nie stresować... Ale najważniejsze, że to już za Tobą. Trzymaj się ciepło

[troszeczke_zagubiona]

Napisane przez mysiak

Nie wierzę, że w takiej sytuacji można się nie stresować... Ale najważniejsze, że to już za Tobą. Trzymaj się ciepło

Dziękuję bardzo.
Teraz czekam już tylko na uprawomocnienie się wyroku i "papier" potwierdzający to wszystko - konieczny do przepisania hipotecznego kredytu mieszkaniowego na byłego męża...

Swoją drogą ku potomnym.
Cała sprawa wyglądała mniej więcej tak:
sędzina na samym początku zapytała mnie i męża, czy są szanse na pojednanie, nastepnie po pouczeniu wezwała mnie i zapytała dlaczego chcę się rozwieść, gdzie mieszkam, ile mam lat, gdzie pracuję, ile zarabiam i czy mam kogoś na utrzymaniu, czy mamy dzieci. Zapytala czy chcę się wdawać w szczegóły naszego pożycia, czy po prostu rozstać się w zgodzie. Męża zapytała tylko czy podtrzymue, to o czym ja mówiłam, spytała go o wiek, zawód oraz zarobki.
Pouczyła o tym co postępuje i prosiła, by wyjść i poczekać na ogłoszenie wyroku...
Po 5 minutach wezwano nas na salę i ogłoszono wyrok...

[Mrufeczka]

Witam,

jestem nowa na tym forum.
Czekam na rozprawę termin mam na 18 grudnia i już mnie stres zjada. Chiałabym tak jak Wy mieć juz to za sobą....

nie wiem co ze soba zrobic

[troszeczke_zagubiona]

Napisane przez Mrufeczka

Witam,

jestem nowa na tym forum.
Czekam na rozprawę termin mam na 18 grudnia i już mnie stres zjada. Chiałabym tak jak Wy mieć juz to za sobą....

nie wiem co ze soba zrobic

Staraj się o tym nie myśleć, zajmij się czymś innym. Mnie przynajmniej do pewnego momentu to pomagało. Stres złapał mnie dopiero ze dwa dni przed.

Trzymam za Ciebie kciuki.
Powodzenia!

[Mrufeczka]

Dzieki.

ale boje się ze mój jeszce mąż powie cos co nie pozwoli nam skonczyc na jedej rozprawie

on by chciał wrócic ale ja juz nie chce, mam kogos innego nie mieszkamy razem od maja a on nadal nie rozumie ze to już skonczone i bez przyszłości.

[troszeczke_zagubiona]

Mój też mnie straszył, że powie, że mnie kocha, że chce jeszcze raz spróbować itp.
Przed sędziną się jednak tak zestresował, że gdy zapytała go o wiek... odpowiedział "chwilka niech sobie policzę"... tak na dobrą sprawę to tylko coś pod nosem odpowiadał i zgadzał się na wszystko.
Zresztą cała sprawa wyglądała tak, że właściwie większość rzeczy mówiła sędzina, a my tylko przytakiwaliśmy, ewentualnie dosłownie zdawkowo odpowiadaliśmy na pytania. A gdy zapytała czy nie chcę zdradzać więcej szczegółów z prywatnego życia dlatego, by rozwieść się w sposób kulturalny i zgodny tylko potwierdziłam...

Życzę i Tobie by szybko i sprawnie się udało.

Powiedz proszę macie dzieci?

[Mrufeczka]

na całe szczescie nie

jestesmy 3 lata po ślubie a znamy sie 6 lat, mam dopiero 23 lata mam nadzieje ,że nie bedzie problemów

[mysiak]

Napisane przez Mrufeczka

na całe szczescie nie

jestesmy 3 lata po ślubie a znamy sie 6 lat, mam dopiero 23 lata mam nadzieje ,że nie bedzie problemów

To bardzo podobnie jak ja : wzięłam ślub w 21-e urodziny, rozstałam się z mężem tuż przed 23-mi (choć pół roku już dogorywało) a rozwiodłam tuż przed 24-tymi...

Zgadzam się z Zagubioną - postaraj się zająć czymś innym. Ale wcześniej przeczytaj jakie pytania prawdopodobnie padną i spokojnie dwa - trzy razy na nie odpowiedz.

Będzie dobrze, choć stresy Cię nie ominą, nie martw się.

[troszeczke_zagubiona]

To że nie macie dziecka działa na korzyść...
Moja Pani mecenas, gdy ją zapytałam co będzie jeśli mąż powie przed sądem, że mnie kocha... powiedziała, że mam się na zapas nie martwić.
Moje zdanie też się liczy i zapewne sąd weźmie je pod uwagę.
Tym bardziej, że sama z kimś już jestem (do tego prawie w 6 m-cu ciąży), choć o dziwo ani jedno, ani drugie przed sądem i przed byłym nie wyszło... uff...

Wiem, że łatwo mi to pisać, bo u mnie poszło właściwie jak po maśle...

Powiem tylko tyle, że właśnie moja mecenasowa ostatnio miała sprawę, gdzie małżeństwo zgodnie chciało się rozwieść po czym przed sądem i jedno i drugie powiedziało, że się kochają...
Sędzina otworzyła szeroko oczy i drąży temat, że jak siebie kochają to po co się rozchodzą...
Poprosiła, by wyszli z sali porozmawiali i stwierdzili, co i jak...
Wyszło na to, że rozwód dostali..., a całe zamieszanie wyniknęło z tego, że mimo nieporozumień, krzywd, czy innych sytuacji uczucie, które kiedyś istniało tak szybko nie mija...

U mnie też nie ma mowy o obojętności - jestem szczęśilwa w nowym związku, ale martwię się, czy były też sobie życie ułoży, czy sobie poradzi (choć finansowo i materialnie jest dużo lepiej ustawiony ode mnie).

Jak widać cała sprawa nie należy do łatwych, ale jak to mówią co nas nie zabije to nas wzmocni. My kobiety wbrew pozorom jesteśmy dużo silniejsze od mężczyzn, więc głowa do góry - dasz radę!

[mysiak]

Napisane przez troszeczke_zagubiona

U mnie też nie ma mowy o obojętności - jestem szczęśilwa w nowym związku, ale martwię się, czy były też sobie życie ułoży, czy sobie poradzi (choć finansowo i materialnie jest dużo lepiej ustawiony ode mnie).

U mnie jest tak samo. Były jest naprawdę dobrze zarabiającym programistą, ja świeżo upieczonym mgr, szukającym od dwóch miesięcy pracy... I też się martwię, czy były sobie ułoży życie, czy będzie szczęśliwy...

[Mrufeczka]

hmm w sumie tez sie nad tym zastawiam.... wydaje mi sie , ze on tak szybko nie ułozy sobie życia uczuciowego.

Finansowo tez mu sie lepiej powodzi, nawet kupił sobie teraz samochód.
Ja nie chce mówic przed sadem o tym , ze mam kogoś , ale boje sie ze nie bede umiała tego ukryc ( w sensie emocji na twarzy).

Zagubiona jak ukryła 6-scio miesieczna ciaze ??? < gratuacje>

[troszeczke_zagubiona]

Napisane przez Mrufeczka

hmm w sumie tez sie nad tym zastawiam.... wydaje mi sie , ze on tak szybko nie ułozy sobie życia uczuciowego.

Finansowo tez mu sie lepiej powodzi, nawet kupił sobie teraz samochód.
Ja nie chce mówic przed sadem o tym , ze mam kogoś , ale boje sie ze nie bede umiała tego ukryc ( w sensie emocji na twarzy).

Zagubiona jak ukryła 6-scio miesieczna ciaze ??? < gratuacje>

Słuchaj ja tez wolałam nie mówić i jak się okazało sąd nie zapytał...

Co do ciąży to nim poznałam byłego męża byłam "pulpecikiem", takim na serio konkretnym.... Udało mi się jednak zrzucić ponad 30 kg - tak się trzymałam aż do niedawna... tak wiec były mąż myśli, że stres itp. spowodowało to, że około 12 kg przytyłam...
Może to i lepiej...

[Mrufeczka]

Pewnie,że lepiej po co ma wiedziec.


Eh ja przez to wszystko zaczełam sie sprzeczac z moim obecnym partnerem( on nie do konca rozumie , ze ja tak to przezywam)

[troszeczke_zagubiona]

Napisane przez Mrufeczka

Pewnie,że lepiej po co ma wiedziec.


Eh ja przez to wszystko zaczełam sie sprzeczac z moim obecnym partnerem( on nie do konca rozumie , ze ja tak to przezywam)

Oj... staraj się jakoś inaczej odreagowywać...
Teraz tym bardziej powinniście się do siebie zbliżyć i wspierać.
Faceci ogólnie wiele spraw postrzegają zupełnie inaczej niż my - kobiety... i wydaje mi się, że nie dla każdego faceta słowo "kompromis" coś znaczy.
Mój obecny też nie jest w stanie zrozumieć, że martwię się o byłego..., ale cóż tak to już jest...
Głowa do góry - oby tylko to przetrwać!

P.S. odbiegając zupełnie od tematu - od dziś mam nieco inny powód do zmartwienia. Po dzisiejszym USG okazało się, że moja ciąża to bliźnięta

[Mrufeczka]

hehe to nie żaden powód do zmartwien )))) serdecznie gratuluje pewnie sie cieszycie ja osobiście bardzo bym chciała miec bliźnieta

juz jest lepiej u nas , chyba troszke zrozumial , ze ja nie zawsze musze powstrzymywac łzy a on powinien mnie wtedy tylko przytulic i poglaskac po glowie bez zbednych słów.

[AgatkaL]

Bliźniaki...hehe a to Ci niespodzianka...super, gratuluję !!!

A ja nadal się umartwiam...on mnie poniża a ja proszę o jeszcze...CHyba nawet jakby mi powiedział najgorsze rzeczy (zresztą juz powiedział), to puściłabym to mimo uszu i nadal go idealizowała. Kolezanka mnie wczoraj spytała czy chciałbym żeby teraz on wrócił...powiedziałam, ze nie...ale w głębi serca chciałabym...tylko czy to wogóle realne, po tym co się stało między nami...chyba nie realne Druga koleżanka natomiast mi powtarza, żebym tylko nie godziła się na żadne przeprosiny i powroty, ze to co on mi zgotował jest niewybaczalnei nic dobrego z tego nie wyniknie...a ja jak zaslepiona, czekam chyba na cud...

[Michu_Michal]

Witam

Ja chciałbym napisać od innej strony. Jestem partnerem kobiety, która rozwodzi się z mężem. Tzn. pozew składamy w styczniu.
Rozumiem jak trudno jest osobie, która musi podjąć decyzje, tak rozwodzę się. Głównie nie chodzi o męża, żonę, ale o rodzinę. Wiem to po Swojej partnerce, jak waliło jej serce gdy szła na spotkanie z mężem i mu o tym powiedziała, jak rozmowa z jej rodzicami.

Moja partnerka nie ma dzieci, maja też rozdzielność majatkową, bo on ciągle bawił się i do dzisiaj ma jakieś problemy komornicze itd, ale nie o tym. On udaje, że nic nie stało się. Dzwoni pytajac np. będę przejeżdzał kupić Ci coś do jedzenia, albo...chcesz jechać do Makro? Teksty typu...ja Ci wybacze, że mnie zdradzasz, nie chce sie rozstać. Po czym na drugi dzień potrafi ją wyzywać tel. od najgorszych. Trudno mi widząc, że ona to przeżywa, jednak jest 16 lat po ślubie i razem coś przeżyli.
Udaje twardziela, ale to też dla mnie trudne, tym bardziej, że jej mąż straszył mnie najeżdzaniem do pracy, bądź tym, że mogę nie wrócić do domu. Oczywiście nie udowodnie mu tego.
Jak mam ją wspierać teraz z waszego doświadczenia? Chcemy być razem i to nic nie zmieni. Ona bardzo przeżywa to wszystko, chciałaby by było po wszystkim, no ale co trzeba, to trzeba.
Moje pytanie...Jakie łącznie koszty poniosłyście z całą sprawą rozwodową? Adwokat+ sprawa? Chce to wziąć na siebie, finansowo podołam, jej będzie ciężko. Unosi się honorem, ale czasami i kobiety muszą iść na kompromisy
Przepraszam, że tyle rozpisałem się.

Michał

[mysiak]

Witaj Michale
To naprawdę ważne, że chcesz ją wesprzeć w tych trudnych momentach. Fajnie, że nie wstydzisz się tu napisać. Każda z nas mogłaby pewnie powiedzieć coś na temat idealnych metod wspierania. Ja od siebie mogę doradzić:
1. Przytulaj - dużo, często, bez okazji.
2. Słuchaj - również wyrażanych po raz piąty wątpliwości i lęków.
3. Nie bagatelizuj - mężczyźni lubią się pocieszać na wzajem umniejszając wartość ich problemów ("to nic takiego, dasz radę stary"), nas bagatelizowanie naszych odczuć nie pociesza - wręcz przeciwnie.
4. Bądź cierpliwy - prawdopodobnie będzie przestraszona, rozdrażniona, trochę nie swoja. Pamiętaj, że to potworny stres, ale minie
5. Bądź obok - przemyślcie, czy na sprawę (sprawy) będziecie chodzić razem - na salę nie wejdziesz, ale kluczenie po ogromnym budynku i czekanie pod masywnymi drzwiami jest strasznie stresujące, często zdarzają się też opóźnienia. Moja rozprawa była opóźniona "zaledwie" o 30 min, ale kiedy zeznawałam jako świadek na rozprawie rozwodowej, czekałam 3 godziny pod salą, potem przez 1 h 20 min byłam przepytywana, myślałam że padnę z wyczerpania...

Złożenie wniosku = opłata stała 600zł. O stawkach adwokatów nie mam pojęcia, my od początku chcieliśmy się dogadać (choć i tak sprawa wiązała się z potwornym stresem).

[Michu_Michal]

Dzięki za odpowiedź

Na rozprawy będzie chodziła sama, ja będę warował pod Sądem. Nie chce wściekać wilka i udawać koguta, który z nas ma większą grzywę itd.
Odkąd zdecydowaliśmy się złożyć pozew o rozwód wiem co tzn ZNP nie kilkudniowy, ale całomiesięczny jakoś daje radę, choć tony lodów zjedliśmy.
W naszym przypadku, to ona starała się o mnie, ja usilnie broniłem się nie chcąc niszczyć małżeństwa, no ale ile można bronić się przed uczuciem.
Zastanawia mnie ile czeka sie na rozprawę itd, ale pewnie to kwestie bardzo indywidualne. Sądze też, że mąż będzie upierał się, że nie da jej rozwodu itd, tego też obawiamy się jako laicy w kwestii rozwodów.
Na pewno wezmiemy adwokata, nie na tyle, byśmy nie dali rady bez, ale to bardziej dla jej poczucia bezpieczeństwa i spokoju.
Szkoda, że faceci czasami doceniają skarb jaki mieli obok siebie troche za późno, a później myślą, że można pstryczkiem odzyskać wszystko.
Przeczytałem ten wątek dzisiaj cały, dużo dowiedziałem się, a także widzę, że zmieniło się u was ze strachu co to będzie, na już spokój wewnętrzy kobitek wolnych, ale szcześliwych.
Ja jestem na etapie tonięcia w informacjach, jakże pomocnych od was.

Michał

[Mrufeczka]

Hej

witaj Michał

powiem Ci , ze okres czasu jaki trzeba "przecierpieć" do upragnionej rosprawy jest naprawde różny.Ja złożyłam ( a raczej mój obecny partner złozył) mój wniosek w czerwcu tego roku. Teraz dzieli mnie tydzień od rozprawy. W sumie kazdy mi mówi ze to szybko ( dla mnie te pół roku było masakrą). teraz pozostaje nadzieja , ze na 1 rozprawie sie skonczy

Co do wspierania to zgadzam sie z poprzedniczką . Dla mnie osobiście najważniejsze jest to by mój partner był poprostu przy mnie. Ze stresu mam ataki płaczu nocnego wtedy on poprostu przy mnhie siedzi i np głaszcze mnie po głowie. Niec nie mówi, bo niby co miałby powiedzieć. Czeka az sie uspokoje i zasne . Wiem , ze to dla niego - jak i dla Ciebie ejst też męczące ale bez wspólnego zrozumienia, szacunku i cierpliwości i związek raczej nie przetwa tej próby.

Myśle, ze jestes mądrym facetem i dasz sobie rade a Twoja kobiet jeszcze powie Ci, ze jest z Ciebie dumna ,że tak dobrze i efektywnie jej pomagałeś

oj teraz ja sie rozpisałam

[troszeczke_zagubiona]

Witaj Michale...
Co do wspierania - koleżanki powiedziały już wystarczająco dużo...
Będzie ciężko i to nie tylko przed, ale pewnie i jakiś czas po...

Ja rozwód zniosłam dzielnie i sama się dziwiłam, że nie uroniłam ani kropelki łzy... Natomiast teraz po 3 tygodniach zdarza mi się płakać i zastanawiać co ja takiego zrobiłam...
Poczucie winy jest wielkie (powiększa je mój ojciec, który nie akceptuje mojego nowego partnera i przy każdej naszej rozmowie wspomina jak bardzo skrzywdziłam byłego) choć tak na dobrą sprawę nasz związek sam się rozpadł jakieś 2 lata temu.

W takich chwilach nie potrzeba nam krzyku, czy też moralizowania - po prostu bądź przy niej, przytulaj - często nawet nic nie mówiąc...

Pozwolę sobie też nieco napomknąć o adwokacie, bo choć z byłym mężem dogadaliśmy się zdarzały się momenty, że mnie zastraszał, iż nie będzie tak łatwo. - postanowiłam więc "wyposażyć" się we wsparcie prawne.
Mieszkam w dużym mieście, w zachodniej części kraju, które liczy ponad 500 tyś. mieszkańców. Zwróciłam się o pomoc do znanej i polecanej przez znajomych kancelarii adwokackiej, jednak szybko zrozumiałam co znaczy znana i polecana...
Za pierwszą poradę prawną - nim jeszcze podjęłam decyzję o rozwodzie zapłaciłam 150zł - adwokat spędził ze mną blisko 40 min i odpowiadał na moje pytania związane przede wszystkim z podziałem majątku (mamy wspólny kredyt hipoteczny na mieszkanie, a to nie lada problem).
Kolejna wizyta to około 15 min - krótkie przesłuchanie adwokatki i wyciągnięcie ze mnie informacji potrzebnych do spisania pozwu rozwodowego - 1200zł wynagrodzenie Pani adwokat (pod warunkiem, że rozwód nastąpi na 1 rozprawie, 600zł opłata za złożenie pozwu oraz 18zł opłata skarbowa).
Pozew złożono w moim imieniu 4 września, na rozprawę czekałam do 23 listopada. Kilka dni przed rozprawą miałam dosłownie 10 min spotkanie z Panią mecenas, która przybliżyła mi jakie pytania sądu padną i jak mniej więcej mam na nie odpowiadać (nie komplikować, odpowiadać krótko i zwięźle).
Na rozprawę Pani Mecenas wysłała aplikanta (hmm)... jako do mojego pełnomocnika właśnie do niego sędzina kierowała wszystkie pytania - między innymi o koszty za pozew, koszty zastępcze (wynagrodzenie prawnika) itp. Były mąż nie miał adwokata.

Rozprawa o czym wspomniałam już wyżej przebiegła błyskawicznie - może z 5 min odpowiadania na pytania sędziny, później mąż potwierdził tylko moje zeznania - 10 min czekania na korytarzu i ogłoszenie wyroku.
po 21 dniach wyrok nabiera mocy prawnej - by uzyskać wyrok składa się do sądu pismo - wniosek o wydanie wyroku wraz z uzasadnieniem - tym również zajęła się kancelaria - pozostaje mi tylko czekać aż sąd wyśle wspomniane pismo.
Co do kosztów to sąd nakazał byłemu mężowi zwrócenie 150zł (z tych 600zl) na moje konto do 21 dni po rozprawie - jeśli też dobrze zrozumiałam... - przynajmniej tak wspominały koleżanki po podobnych przejściach 300zł zostanie mi jeszcze zwrócone przez sąd.

Pozdrawiam i powodzenia życzę.

[agusia83515]

Witajcie dziewczyny
Jestem 2,5 roku po ślubie, z mężem znamy się prawie 7 lat. Mamy 2 letnie dziecko.
W czwartek 10 grudnia, miała odbyć się nasza pierwsza sprawa rozwodowa, niestety nie odbyła się ona, gdyż musiałam wycofać pozew, inaczej zapłaciłabym grzywnę wysokości 600zł.. podobno od całkowitego rozpadu pożycia małżeńskiego do złożenia pozwu musi minąć 6 m-cy, a u nas były to 4 m-ce od marca do lipca.. wychodzi na to, że się niepotrzebnie pośpieszyłam i pozew został złożony niezgodnie z prawem;( Sędzina była dla nas bardzo niemiła.. wydaje mi się, że potraktowała nas niepoważnie.. chyba wzięła nas za parę małolatów, którzy mają tylko chwilowy kaprys (chcieliśmy rozwód bez orzekania o winie). Powiedziała, że żaden sąd nie da nam rozwodu, że mamy spróbować jeszcze raz.. a jeśli nic się nie zmieni, to następny pozew mogę złożyć dopiero w czerwcu bez sensu.. przecież od marca minęło już 9 m-cy więc zgodnie z prawem mogłabym już teraz złożyć pozew.. prawda? czy ktoś z was zna się na tym? no ale sędzina powiedziała, że za pół roku od tej sprawy, więc niestety, muszę czekać do czerwca a co z alimentami? nie mam zamiaru tyle czekać.. czy mogę złożyć wniosek zaraz na początku roku?
Dodam , że ja mam 26 lat, mąż 24.

[Mrufeczka]

Napisane przez agusia83515

Witajcie dziewczyny
Jestem 2,5 roku po ślubie, z mężem znamy się prawie 7 lat. Mamy 2 letnie dziecko.
W czwartek 10 grudnia, miała odbyć się nasza pierwsza sprawa rozwodowa, niestety nie odbyła się ona, gdyż musiałam wycofać pozew, inaczej zapłaciłabym grzywnę wysokości 600zł.. podobno od całkowitego rozpadu pożycia małżeńskiego do złożenia pozwu musi minąć 6 m-cy, a u nas były to 4 m-ce od marca do lipca.. wychodzi na to, że się niepotrzebnie pośpieszyłam i pozew został złożony niezgodnie z prawem;( Sędzina była dla nas bardzo niemiła.. wydaje mi się, że potraktowała nas niepoważnie.. chyba wzięła nas za parę małolatów, którzy mają tylko chwilowy kaprys (chcieliśmy rozwód bez orzekania o winie). Powiedziała, że żaden sąd nie da nam rozwodu, że mamy spróbować jeszcze raz.. a jeśli nic się nie zmieni, to następny pozew mogę złożyć dopiero w czerwcu bez sensu.. przecież od marca minęło już 9 m-cy więc zgodnie z prawem mogłabym już teraz złożyć pozew.. prawda? czy ktoś z was zna się na tym? no ale sędzina powiedziała, że za pół roku od tej sprawy, więc niestety, muszę czekać do czerwca a co z alimentami? nie mam zamiaru tyle czekać.. czy mogę złożyć wniosek zaraz na początku roku?
Dodam , że ja mam 26 lat, mąż 24.

Witam,
w takim razie ja już zaczynam sie stresować bo nie wiem od kiedy ustanie pożycia mam liczyc <mysli> czy od momentu wyprowadzenia sie męża czy od momentu kiedy przestalismy ze sobą współżyć...
Mąż sie wyprowadził w majau , ja pozew złożyłam w czerwcu jak również sama siewyprowadziłam ( mieszkamlismy razem u moich rodziców) teraz wynajmuję mieszkanie.
Rozprwę mam w ten piatek .....

[pinkNails]

witam serdecznie!!!tak sobie czytam wasze wypowiedzi i się zastanawiam jak to naprawdę jest z tym rozwodem?ja chcę w styczniu 2010r złożyć wniosek rozwodowy do sądu i chciałam sie dowiedzieć jakie potrzebne są dokumenty i wogóle.czy można wniosek zciągnąć z netu?chce sie rozwieść bez orzekania winy i w zgodzie,ze swoim partnerem jestem 5 lat a 3lata po ślubie i sie nam nie układa on robi swoje a ja swoje ,mamy prawie 3 letnią corke i jest mi cięzko ale mam zamar zrobić wszystko żeby było jej jak najlepiej,prosze o opdowiedz,pozdrawiam

[mysiak]

Witaj,
Na każde z tych pytań padła odpowiedź - albo w tym wątku, albo w zaprzyjaźnionym (rozwód na pierwszej sprawie?), który był tu wspomniany...

[agusia83515]

Napisane przez Mrufeczka

Witam,
w takim razie ja już zaczynam sie stresować bo nie wiem od kiedy ustanie pożycia mam liczyc <mysli> czy od momentu wyprowadzenia sie męża czy od momentu kiedy przestalismy ze sobą współżyć...
Mąż sie wyprowadził w majau , ja pozew złożyłam w czerwcu jak również sama siewyprowadziłam ( mieszkamlismy razem u moich rodziców) teraz wynajmuję mieszkanie.
Rozprwę mam w ten piatek .....

Rozpad pożycia małżeńskiego liczy się od zaprzestania współżycia. Sędzia pyta każdego z małżonków kiedy po raz ostatni ze sobą współżyli. U nas było to w marcu, w kwietniu mąż się wyprowadził a w lipcu złożyłam pozew.

[Mrufeczka]

Hej

ja juz jestem po
w sumie trwało to 30 min razem z ogłoszeniem wyroku

[Michu_Michal]

Witam Was

My wczoraj złożyliśmy pozew, tzn adwokat złożył Teraz tylko czekanie na termin rozprawy. Moja kobieta nie wie, ale jestem w kontakcie z adwokatem w związku z nachodzeniem jej męża mnie w pracy i zastraszaniem, że mi nóżki z pupy itd No ale nie mogę wszystkiego jej mówić o nachodzeniu, bo to nic nie zmieni, tylko jej nerwów doda.