Pogadam z osobami, których bliscy chorują na nowotwory.

[Zmienna kobieta]

Kretencjo bardzo się cieszę, że tak szybko udało się z tą operacją. Teraz nie ma co patrzeć, że tata nie spędzi świąt w domu. Najważniejsza jest operacja, bo tak jak napisałaś - liczy się każdy dzień.
I nie bój się operacji - przecież to lekarze, którzy nie raz przeprowadzali takie zabiegi. Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze i że macie jeszcze dużo czasu przed sobą.

[Mariolita]

Witaj Kretencjo.Dawno mnie nie było na forum,dlatego najpierw gratuluję Pociechy Tak naprawdę, to nie wiem,co ci napisać odnośnie choroby Twojego Taty.Wiem,że jesteś silną osobą i dasz sobie radę ze wszystkimi problemami,wierzę,że uda Ci się zrobić wszystko,aby pomóc Rodzicom,a przede wszystkim Mamie w tym trudnym dla Was czasie.Sama wiesz,co działo się u mnie(nadal jest niewesoło),ale to właśnie od Ciebie dostałam najwięcej dobrych i pełnych nadziei słów.Najbliżsi nie okazali tyle zainteresowania,co ludzie na tym forum.Nie będę Ci pisać ,co robić,jak się zachować wobec Taty,bo sama dobrze wiesz,że nie ma recepty na "szczególne traktowanie chorego",a Ty jesteś mądrą osobą i nie potrzebujesz instrukcji,tylko wsparcia i dobrego słowa od nas wszystkich zebranych na tym forum.Cieszę się,że jesteś optymistką,nie tracisz nadziei i myślę,ze to się nie zmieni.Trzymam kciuki za Was wszystkich i modlę się o szczęśliwe zakończenie operacji.Jestem myślami z Tobą i jak będziesz chciała się wyżalić,to PISZ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!

[kretencja]

Bardzo, bardzo Wam dziękuję

Rozmawiałam dziś z Tatą, jest po tej konsultacji z neurochirurgiem w zupełnie innym nastroju niż wczoraj rano, gdy odebrał wyniki tomografii. Słychać w głosie olbrzymią różnicę! Słychać nadzieję Słychać tę wolę walki, którą miał wcześniej, pozytywne nastawienie. Bardzo mnie to cieszy, bo wszyscy wiemy, jak ważne jest nastawienie pacjenta
Nie jest różowo, trzeba się spieszyć, bo nie dość, że jest guz w głowie to jeszcze te w płucach rosną, a z operowaniem ich trzeba poczekać aż Tata wydobrzeje po operacji głowy. Ale najważniejsze, że pojawiło się jakieś światełko, że Tata robi kolejne kroki do tego, by... no, może nie wyzdrowieć, bo z tym się chyba wygrać nie da, ale żeby być tutaj jak najdłużej, żeby przechytrzyć raczysko jeszcze nawet nie raz... I mnie jakoś raźniej dziś, po tym jak z Tatą porozmawiałam. Bo najważniejsze, że się nie poddaje. I tak dobrze, tak wspaniale, było znów usłyszeć jego dawny, pełen energii głos Od czasu, gdy pojawiły się dziwne objawy (zapominanie słów, rozkojarzenie), czyli od poprzedniego tygodnia, Tata był taki smutny, podłamany, jak nie on, jak inny człowiek. A teraz znowu jest sobą Chcę chwytać te lepsze chwile, jak tylko mi się uda.
Wysłałam dziś Rodzicom 3 świeże zdjęcia Synka (niestety ze względu na zdrowotne komplikacje Taty, nie widujemy się tak często, jak byśmy chcieli). Zadzwonił, żeby mi powiedzieć, że jest zachwycony tym małym człowiekiem Może to mój Syn będzie (jest?) tą iskrą, mobilizującą najbardziej do walki

[lidkas102]

Nikt nie wie kiedy będzie trzeba odejść . Wiedziałam że choruje ale dwa tygodnie temu w poniedziałek dowiedziałam się że odeszła w niedzielę . Dawali jej życia dwa dni albo tydzień . Czy oni są bogiem Żyła dziewięć miesięcy . Został trzy letni syn mąż i zrozpaczona rodzina . Ratowali głowę lampami paskudnik był na płucach i w kościach . Odeszła spokojnie z naj blrzszymi . Jest koszmarnie trudno powstrzymać łzy przed dzieckiem ale dla niego trzeba żyć . Życzę tobie i twoim bliskim dużo siły bo teraz i potem będzie wam potrzebna . A ludzie zajmóją zię bzdetami tym co nie potrzebne

[Mariolita]

Kochani,z okazji Świąt Bożego Narodzenia
wielu głębokich i radosnych przeżyć,
wewnętrznego spokoju, wytrwałości i radości
oraz błogosławieństwa Bożego
w każdym dniu nadchodzącego Roku.