(nie)spanie z dzieckiem...

[Klarissa]

Napisane przez karolinaP103

A ja jestem z tych wyrodnych matek które zostawiaja dziecko same aż zaśnie Córka pięknie tak zasypiała a ż do czasu kiedy się złamałam ( bo płacze... bo jej jest smutno...) i doszło do tego ,że usypiałam dziecko 2-3 godziny
Syna uczę tak samo: pomarudzi trochę i zaśnie. Nie wydziera się w łóżeczku w niebogłosy ale trochę popłacze i zasypia

Dla mnie "pięknie zasypiała" wyraźnie kłóci się z "trochę popłacze i zasypia" Moja córka pięknie zasypiała, w ten sposób, że położona do łóżeczka tuliła misia i usypiała, bez płaczu, bez protestu. Ale niestety było, minęło.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;30647134]A u nas...
Córa zasypiała sama właściwie zawsze, dopiero teraz gdy ma 1,5 roku zaczyna się coś dziać i już ostatnio 2 razy musiałam usypiać ją na naszym łóżku, leżąc obok I od jakiegoś miesiąca też - budzi się z placzem w nocy i trzeba ją wziąć do nas i spać.

Ale... teraz mi to już nie przeszkadza, dorosłam, dojrzałam do tego, że dziecko nie musi wcale spać samo Pewnie, wygodnie gdy usypia sama, ale jak nie - to już mam audiobooka na słuchaczu nagranego [/QUOTE]
U nas jest podobnie. Odkąd poszłam do pracy córka potrzebuje nas do zasypiania, kładziemy się z nią na naszym łóżku i czekamy aż uśnie, tulimy się, głaszczemy itd. Z reguły zasypia ok., 30 minut, potem przekładam ją do łóżeczka i tam śpi sobie dopóki nie poczuje głodu i wtedy się budzi, karmimy, bierzemy do nas i dosypiamy (bo je ok. 5-6 rano).

Ja akurat lubię usypiać dziecko, bo to jest taki nasz czas na przytulanie, głaskanie itd. W dzień córka chce się bawić, gonić itd. nie chce się tulić, to ją nudzi. Wieczorami wręcz przeciwnie robi się małym tulisiem, chce być głaskana Mnie to pasuje

[invisible_01]

Jak byłam mała to spałyśmy z siostrą z tatą. Ale nie w tym sensie, że w jednym łóżku. My w swoich osobnych łóżeczkach, a on między nami na podłodze, trzymając nas za łapki Nie wiem, jak on tak wytrzymywał, często zasypiał razem z nami i dopiero w środku nocy szedł do swojego pokoju. Ale chociaż to było strasznie dawno temu, pamiętam to do dzisiaj. Tę bliskość, którą nam dawał. Dla nas było to bardzo ważne, że tata przyjdzie do nas wieczorem, że poleży z nami, przytuli, pogłaszcze... Z czasem nauczyłyśmy się spać bez niego. Teraz w dorosłym życiu jestem samodzielna, szczęśliwa, a więź z moim tatą jest ogromna i u mnie, i u mojej siostry. Nadal przytulam się do taty, trzymam go za rękę, daję buziaki. Z mamą, która nie spała z nami, nie mam i nigdy nie miałam takiej więzi.

Dla mnie to było bardzo ważne, że mogłam na rodziców liczyć. Że jak płakałam, to nikt nie zostawiał mnie samej sobie, tylko przychodzili, przytulali, głaskali, pocieszali... Ja to pamiętam do dzisiaj.

Nie mam dziecka, ale nie wyobrażam sobie zostawić płaczącego dziecka samopas, żeby je wytresować. Pewnie, że dziecko po jakimś czasie przestaje płakać, ale to, co dzieje się w jego główce, podejrzewam że nie ucieszyłoby takich rodziców. Dla mnie to jest okrutne takie tresowanie, że "nie masz co płakać, rodzic i tak ma Cię gdzieś". Bo dla mnie właśnie taki przekaz dajemy dziecku. A slogan o uczeniu sobie radzenia z własnymi emocjami do mnie nie trafia. Dziecko malutkie ma prawo być rozemocjonowane, bo emocjami się komunikuje - płaczem, śmiechem. Zostawiając je samo, kiedy próbuje do nas dotrzeć (płaczem czy czymkolwiek innym), pokazywanie, że jego potrzeby mamy gdzieś, to moim zdaniem zła metoda.

[żurawinka]

Invisible piękna historia, miałaś kochanego tatę
Ja z moim dzieckiem spałam tylko na pocżatku, karmienie było wygodniejsze, a mi podobała sie bliskość z dzieckiem której wydawało mi się może nie mogłam mu zapewnić poprzez karmienie piersią. Pamiętam to wtulone ciepłe ciałko we mnie, uwielbiałam te chwile. Potem mała zaczęłą się przekręcać i dla wspólnego bezpieczeństwa przeskoczyła na swoje łóżeczko.
Czasem tęsknię za spaniem razem ale raz na jakiś czas przychodzi chwila że nie może długo usnąć i wtedy biorę ją do siebie (9 miesiąc) i ... ochota na wspólne spanie przechodzi gdy robi się niewygodnie
Sama pamiętam długo przyłaziłam do rodziców i wyganiałam tatę , zobaczymy jak to będzie u nas. Dopuszczam możliwość spania razem raz na jakiś czas. Napewno wtedy kiedy dziecko płacze z jakiegoś powodu, boi się, chce pobyć razem ... zobaczymy jak to wyjdzie w praniu.

[invisible_01]

Napisane przez żurawinka

Invisible piękna historia, miałaś kochanego tatę

Mam na szczęście nadal I widząc naszą relację wierzę w to, a raczej jestem o tym przekonana, że to, jak się postępuje z dzieckiem od samego początku ma na nie wielki wpływ. Nigdy nie przekona mnie idea "zimnego chowu", jakiegoś uczenia dziecka, że ze swoimi emocjami zostaje samo, bo musi nauczyć sobie z nimi radzić To może od razu roczniaka wyśmiewajmy na każdym kroku, bo potem sobie lepiej poradzi w szkole, jak go koledzy nie zaakceptują. Według mnie dziecko zawsze powinno czuć, że ma w rodzicach oparcie. I tak, ja jestem dorosłą kobietą, ale mimo to przytulam się do taty, trzymam go za rękę, daję buziaka, gadamy, oglądamy filmy... Czy to coś złego? Nie zostałam wychowana pod kloszem, raczej w domu pełnym miłości, ale to wcale nie sprawiło, że ludzie mną pomiatali. Wręcz przeciwnie - dzięki temu, że rodzice mówili mi, że jestem cudowna, znam swoją wartość i nie złamie mnie byle uwaga na mój temat. I ktoś powie, że można dziecku na wiele sposobów okazując miłość. To prawda. Ale gdyby do nas tata nie przychodził, gdy byłyśmy małe, my byśmy go wołały, płakały, a on by nas tresował i "uczył radzić sobie z emocjami", to jestem pewna, że nie byłby w moich oczach takim człowiekiem, jakim jest teraz, po tych wszystkich nocach przespanych między nami na podłodze.

[stokrotka_to_ja]

Invisible
mam nadzieję,ze moja córka kiedyś tak powie o swoim tacie

[znasz_mnie]

też uważam, że spanie z dzieckiem to nie najlepszy pomysł. co to za problem, żeby dziecko spało w łóżeczku obok i czuwać przy nim? żaden! to wszystko lenistwo rodziców, którym się nie chce wstawać!

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez znasz_mnie

też uważam, że spanie z dzieckiem to nie najlepszy pomysł. co to za problem, żeby dziecko spało w łóżeczku obok i czuwać przy nim? żaden! to wszystko lenistwo rodziców, którym się nie chce wstawać!

a ta odpowiedz to do...?

tak,to ze spię z córką to moje lenistwo Bo wolę byc wyspana ,ona tez sie lepiej wtedy wysypia.Co to za problem?zaden

[dudipopka]

za mną noc przespana we 3wczorajsza nie przedwczorajsza nie
nawet nie wiem o której przyszła odchyliłam tylko kołdre przytuliłam i spaliśmy dalej
tak musiała bym wstać przenieść 20 kg wrócić spowrotem i podejrzewm ze było by już po moim spaniu
a tak wstaliśmy przed 9
no ale jestem leniwa to wiadomo co się będę przesilać w nocy

[stokrotka_to_ja]

nie leniwa,tylko energooszczędna ---> Twój podpis (uwielbiam go )

[dudipopka]

zapomniałam no tak energo oszczędna

[Sosnowa]

Napisane przez znasz_mnie

też uważam, że spanie z dzieckiem to nie najlepszy pomysł. co to za problem, żeby dziecko spało w łóżeczku obok i czuwać przy nim? żaden! to wszystko lenistwo rodziców, którym się nie chce wstawać!

no tak... bo potrzeba snu, odpoczynku, spokojnej nocy to fanaberia... ewentualnie potrzeba bliskości także.... też mi podsumowanie