Wasze wiersze

[Julie_K]

Ja również coś tam "tworzę"... Trochę się już nawet tego zebrałoNie za bardzo jednak chcę to komukolwiek pokazywać, bo najzwyczajniej w świecie się wstydzę To raczej taka "Moja mała grafomania" Moim skromnym zdaniem bardzo średnia. Niemniej jednak bardzo podobają mi się Twoje miniatury, Dopamino Ostatnio coraz częściej w mojej głowie pojawiają się pojedyncze, ciekawe zdania. Chyba pod wpływem tego wątku siądę dziś i spróbuję je poskładać Nie pamiętam już, kiedy ostatni raz coś naskrobałam...

[riddle92]

Pierwszy jest swietny!
Ja costam piszę, kilka z nich, tylko bez tytulow, bo nie umiem ich nadawac ;P
Nie wiem wlasciwie czy to mozna do konca nazwac wierszami, ale cos to jest ;P

Do końca świata
wystarczy żeby ktoś
otworzył te drzwi
kurtynę przesady
luksusu kradnącego
ostatki realizmu
zanim uwierzymy
do końca że było
Do końca świata
potrzeba żeby coś
zamknęło usta
śmierci, obłudy
zbyt szczęśliwego
życia ucieknijmy
daleko bo nie było
Do końca świata
należy zabrac
ostatnią gwiazdę
i udawac
ze jestesmy szczesliwi
duszac sie w
plastikowej masce
o, proszę,
tylko złoty
dziewiedździesiąt
dziewięc.


Zagrajmy tą rolę na płonących deskach sceny
Wypijmy chociaż butelka prawie pusta
Uciekajmy , ale już nie ma dokąd
Mówmy pomijając fakt
że tematy kończą się powoli
Grajmy mimo iż nuty zostały tylko trzy
Całujmy dopóki nie skończy się dzień
Kochajmy do końca życia
I chwilę dłużej.


Splatając ręce w wianek skruchy
Kładąc głowę na lewym ramieniu
Chowa myśli wśród dymu
kamieniem zabite słowa ksieżyc
zabiera i nigdy nie wrócą
bo odda każdy moment
i zatrzyma swój oddech chociażby
grozili więzieniem wiecznym
ognia dotykiem
szponami czasu i głodu
nie wypowie ani słowa
by dotrzymac obietnicy i wyjsc
pozornie tylko na tarczy
jednak żywym


Bogatsi o jeden oddech
Prawdziwsi od słów zamkniętych
W szklanej butelce odpływającej
nurtem potoku
Zapamiętując każdą minutę którą
dostaliśmy od nieba i ziemii
Odlatujemy jak motyle i oni widzą
tylko jak słońce odbija się od naszych
skrzydeł kolorowych


Zatrzymaj mnie
gdybym próbowała
nie przepraszając
utopic się w tłumie
płomieni
Złap mnie
gdy będę spadała
do góry
i śmiała się przez łzy
Zamknij drzwi
będę starac się
żebyś
okno zostawił otwarte
Zatrzymaj się
tak blisko
jak jesteśmy
że dalej już nie można
Zostań tutaj


Krzycząc przez zamknięte usta
Patrząc przez ciemne okno
Opuszczając kurtynę w środku swojej podróży
Niszcząc nadzieję powtarzając pustą obłudę
Nie widząc cierpienia nocy zakrytego księżycem
Słysząc tylko to co mówią w telewizji
Kryjąc łzy pod przykrywką uśmiechu
Witając wiosnę w środku zimy
Bojąc się słów z ust prawdy
Próbując zatrzymac czas
ulatujący przez uchylone drzwi
Nie bylibyśmy sobą


Zbyt silny, żeby pozostac
Ale za słaby żeby uciec
Chwytasz ją za dłoń
I Każesz się uśmiechac
Przez łzy
Nie widzisz jak traci dom zbudowany nadzieją
Otwierasz jej oczy kiedy śpi
Kradniesz skrzydła kiedy ona je rozkłada
Zamykasz złote usta, kiedy mówi za dużo
Gasisz ognisko, kiedy za mocno je rozpali
Zastawiasz drzwi, kiedy chce wyjśc
Mówiąc że chronisz
Krzywdzisz każdym gestem
Zabierając jej życie
Każdym oddechem
Zabierając to co ma najcenniejsze

wiem ze super .. lol

[thaitii]

Wasze wiersze są piękne!
Pozazdrościć talentu. Ja napisałam wiersz na konkurs obowiązkowy, czyli po prostu mnie zmusili. Zajął mi pare minut, stwierdziłam że nawet wstyd go oddać na konkurs, ale moja nauczycielka mnie zmusiła. I do dziś nie wiem, dlaczego wygrałam. To był wiersz o Janie Pawle II Był taki zwykły. I tak naprawdę to się wstydzę go zamieścić Ot, zwykły banał

[Dopamina]

Dziękuję bardzo za cieplutkie słowa .

Julie_K, ja też kiedyś strasznie się wstydziłam pokazywać swoje wiersze. Do dziś mi zostaje jakieś takie zażenowanie, bo to jednak coś jakby eksybicjonizm duszy... Ale zauważyłam, że przy konstruktywnej krytycje pisze coraz lepiej .

riddle92, można nazwać wierszami na pewno . Podoba mi się sposób w jaki piszesz. Masz ciekawe spojrzenie, poza tym uzewnętrzniasz sprawy, które normalnie są mało istatne, a jednak ważne... Niemniej jednak popracuj troszkę nad warsztatem i będzie super .

thaitii, bo czasem te najzwyklejsze słowa, są najpiękniejsze. Czasem poezja bez patosu potrafi urzekać, bez zbędnych wzniosłości.

I może na koniec moich nudnych wywodów dwa cosie .

Nie-istnienie

Znów będą wieczory ciche
i smutne
ręce zmarzną na wietrze
wykwitną szarością

Rzęsy zlepione od łez
ukruszą wspomnienia
włosy rozwieją się w więzach
- zapomnienia

I pójdziemy gdzieś dalej
jednako wpatrzeni
pół-słodką goryczą milczenia
w obraz nie-istnienia


30.10.2005r
- ociupinka melancholii.


Troszeczkę Więcej

nagnij gałąź wszechrzeczy
pod niebem z uśpionych obłoków
i kołysanie ciszy
wsród ziemi pszenicznych kłosów

otwórz zmysły istnieniem
nad blatem złocistego miodu
i kwiaty wiśni we włosach
szumiace spełnieniem


29.IV.2006 dla P.
- i troszeczkę romantyzmu, a co! .

Pozdrawiam, K.

[Pietia]

Być może nie wiersz, jednak (u)twór jakowyś na pewno. Tekst piosenki. Spisany w ciągu jednej z 3 upojnych nocy jam-session z moim przyjacielem - gitarzystą. Dedykowany Wyjątkowej E. W języku obcym (nie)stety.

"Angels"
I've never felt like this before
Feeling your warmth so close to me
I couldn't touch the skies above
No one can make it with broken wing

My fallen guardian angel
With no desire
Once born in heaven
Reborn from fire

Chorus. Angels never sleep

Angels have no feathers
Using aeroplanes to fly
In a very sad letters
They're writting stories of their lifes

They are just like people
With their big, blue eyes
What differ us from them
Is that when the night comes

Chorus. Angels never sleep

...nagrania ze względu na dość rough wersję tegoż

[ennkaa]

NO to i ja się ośmielę
Mam tego mnóstwo i w różnym stylu. Od fraszek po "poematy"
Poniżej coś co mi było stworzyc najtrudniej bo opisuje emocje, których opisać się nie da... nie sądzę, że jest dobre, ale ma do tego sentyment....to wierszyk dla mojego synka jak się urodził:

... I tak narodziła się miłość,
Tak wielka, że prawie bez końca.
I w moich ramionach niebo się skuliło.
Całe zmyślone ze słońca.
Swą maleńką głowę złożyło
Na dłoniach zmęczonych czekaniem
I krańce umysłu radością wypełniło,
Zbyt wielką do opisania słowami.
Małymi rączkami chwyciło
leciutko za serce dla niego
I tam zamieszkała ta młodziutka miłość:
Zostaniesz już ze mną Niebo!
...a piękno wiszące nad ziemią,
to jest tylko przestrzeń skończona,
bo przecież niebo może być tylko jedno-
- a Niebo śpi w moich ramionach ...


a moja córcia nadal czeka na swój

[Dopamina]

Łał, jestem pod wrażeniem. Ennkaa Twój wiersz jest taki leciutki... Z przyjemnością się go czytało! Naprawdę . Jeżeli mogę mieć tylko jedną małą, malusieńką radę... - uważaj na przyimki .
Kiedy już napiszesz kolejne cudeńko dla córci, odważ się i wrzuć na formu . Bardzo jestem ciekawa, jak Ci wyjdzie, bo wierszyk dla synka zrobił na mnie wrażenie .

Pozdrawiam, K.

[ennkaa]

Dzięki za niewyśmianie mnie i za radę. nie wiem czy się zastosuję bo nie piszę wierszy tylko wywnętrzam się bardziej
Twoje wiersze są piękne, ale nic więcej nie powiem bo się nie znam.Strasznie podoba mi sie pierwszy i ostatni.

I wiersze riidlle naprawdę niezłe. Pierwszy genialny.

ja wracam do szuflady...

[Julie_K]

Ja chyba oszalałam, ale co tam To wpływ późnej pory i braku snu I chyba też ciekawości- nikt "obcy" nigdy nie czytał moich wierszy...Bardzo mnie interesuje jak je odbierzecie.

EDIT- usunęłam moje wiersze...Źle się jednak czułam, wiedząc, że je ktoś czyta...

[mtlk]

dziewczyny naprawde pieknie piszecie!!!! mi ejszcze duzo do Was brakuje... ale zamieszcze cos mojego to nie wiersze... bardizej uczucia przelane na papier... pierwszy raz daje komus je do przeczytania... znajduja sie tylko na moim blogu...


Kolejny raz
cofam czas
i zbieram lzy
i znowu czuje smak
czuje cieplo
i rozkoszuje sie
ta jedna chwila
ktora mi dales
bo potem juz tylko
karmiles zludzeniami
ale moje wyglodniale serce
chcialo czegos wiecej
bo pomiedzy niebem
a ziemia
tkwie juz zawieszona
o sto spojrzen za dlugo

wiec dzis
schodze na ziemie-
mam tylko jedno skrzydlo
nie moge latac

[novakia]

kiedys duzo pisalam, ale juz za stara jestem gdzies mam kilka ale musialabym dobrze poszukac

[gothika]

fajnie było znależć taki wątek , tak dawno nie czytałam wierszy...

wkleję cos swojego, ale one są stare więc , i kontrowersyjne być może

***

ja
dziwna
pokuszona nie jabłkiem
ale
moim
wypinam się na boga
gołą pupą
może dotknie....

***

A szarość nieba wzmogła się
I mur powstał między nami a nim
skorupa ziemii otwożyła się
ogień piekielny
począł tańczyć
a ludzie w raz z nim
Bóg stchórzył
zgładził swego Jezusa

***

Po co budzić się
skoro dzień nic nie przyniesie
Po co próbować zasnąć
skoro sen nie przyniesie ukojenia
Po co umierać skoro
śmierć jest tylko pomostem
między jednym a drugim życiem
Po co żyć

[Natalie of Green Gables]

Podnoszę wątek, bo zaginął w otchłani Wizażu, a szkoda

[anne269]

Pięknie dziewczyny Śliczne są wasze wiersze

[Natalie of Green Gables]

Napisane przez mtlk

dziewczyny naprawde pieknie piszecie!!!! mi ejszcze duzo do Was brakuje... ale zamieszcze cos mojego to nie wiersze... bardizej uczucia przelane na papier... pierwszy raz daje komus je do przeczytania... znajduja sie tylko na moim blogu...


Kolejny raz
cofam czas
i zbieram lzy
i znowu czuje smak
czuje cieplo
i rozkoszuje sie
ta jedna chwila
ktora mi dales
bo potem juz tylko
karmiles zludzeniami
ale moje wyglodniale serce
chcialo czegos wiecej
bo pomiedzy niebem
a ziemia
tkwie juz zawieszona
o sto spojrzen za dlugo

wiec dzis
schodze na ziemie-
mam tylko jedno skrzydlo
nie moge latac

Piękne...

[Largo]

A co powiecie na wątek z naszymi wierszami??
Zobaczymy czy są też tacy co piszą... Ja w sumie nie piszę a ten wiersz to wyjątek bo chciałem pocieszyć koleżankę po stracie chłopaka...

"Życie" to droga, którą trzeba pokonać. Raz masz przeszkodę- ze łzami w oczach pokonujesz bo kolce w sercu czujesz. Ale raz masz z górki i wiatr w plecy wieje a innych serce krwawieje. Ale to wszystko to droga do sukcesu gdzie po obydwóch stronach marginesu masz imiona partnerów. To są Twoi kibice wierni lecz na swoje życie pazerni. Pod każdym z nich kryje się nauka, która sprawia, że czujesz się pewniejsza, silniejsza i ostrożniejsza. Gdy dotrwasz do końca dostrzegasz słońca. Osiągasz "puchar" dla którego rad wszystkich się uczyłaś, a co najważniejsze go wywalczyłaś.

Wiem że dla Was Kobitki dziwne jest że facet napisał wiersz ale jak to się mówi czego dla Was się nie robi...

[*Claire*]

Ja nie piszę wierszy,tak ostatnio mi się udało cos takiego sklecić

Spadające gwiazdy
Z tobą czy bez ciebie
Pozostaną takie same
Dla każdego
Oprócz mnie
Odkąd cię poznałam

[2016070150903]

fajnie piszecie, Dziewczyny.

[goldfish3000]

Memento mori

Znów ci się udało człowieku żałosny
biciem swego serca dzień powitać nowy.
Fakt ten dla ciebie jest pewnie radosny,
bo na me przybycie nie jesteś gotowy.

Zawsze przecież można zrobić to co trzeba,
spłacić swoje długi i winy odkupić,
na pewno to zrobisz, lecz jutro, nie teraz
na właściwą ścieżkę z pewnością powrócisz.

Lecz gdy czas twój przyjdzie, ja bestia krwiożercza
w groszek się zamienie co oddech zatrzyma,
w wadliwą oponę,
narkomana z nożem,
tłusty smar na schodach
albo w zawał serca.

I nic już nie zdziałasz, niczego nie zmienisz,
zmarnowałeś szanse, choć ci była dana,
To że ostrzegałam, za późno docenisz.
Lecz tłumaczyć się będziesz przed obliczem Pana.

[paula007]

Chciałam tu wkleić swój bardzo 'ambitny' wiersz, ale widzę, że bym się tylko wygupiła.

Trzymacie poziom dziewczyny

[goldfish3000]

Napisane przez paula007

Chciałam tu wkleić swój bardzo 'ambitny' wiersz, ale widzę, że bym się tylko wygupiła.

Trzymacie poziom dziewczyny

Pozwolisz,że się z tobą nie zgodzę. Jak nie wkleisz to nikt sie nie dowie, jak bardzo był ambitny a jak wkleisz kto wie, spodoba się, ktoś doceni, ktoś doda odrobinkę konstruktywnej krytyki. I tym prostym sposobem debiut masz za sobą, a potem będzie już tylko lepiej

[paula007]

Napisane przez goldfish3000

Pozwolisz,że się z tobą nie zgodzę. Jak nie wkleisz to nikt sie nie dowie, jak bardzo był ambitny a jak wkleisz kto wie, spodoba się, ktoś doceni, ktoś doda odrobinkę konstruktywnej krytyki. I tym prostym sposobem debiut masz za sobą, a potem będzie już tylko lepiej

No tak, ale nie chodzi o to, że mój wiersz jest niby słaby. Bo mnie się podoba. Tylko, że on się chyba na ten wątek nie nadaje. Bo tu tak podniośle, tak poważnie. Jak wchodziłam do tego wątku, to myślałam, że różne wiersze tu wklejacie, ale to jednak nie moja stylistyka. W każdym razie dziewczyny mają ogromny talent. Podziwiam

[goldfish3000]

Napisane przez paula007

No tak, ale nie chodzi o to, że mój wiersz jest niby słaby. Bo mnie się podoba. Tylko, że on się chyba na ten wątek nie nadaje. Bo tu tak podniośle, tak poważnie. Jak wchodziłam do tego wątku, to myślałam, że różne wiersze tu wklejacie, ale to jednak nie moja stylistyka. W każdym razie dziewczyny mają ogromny talent. Podziwiam

No to najwyższy czas by nieco rozluźnic atmosferę

Zakupy

Szczerze mówiąc, nie wiem sama.
Czy sukienka jest za mała?
Czemu nic nie odpowiadasz?
Z kolegami tyle gadasz.
Jak mi masz doradzić coś,
to od razu tracisz głos.
Czy te paski wyszczuplają?
Ładnie talię podkreślają?
Powiedz że coś do cholery,
przymierzyłam ich ze cztery.
Nie podoba ci się żadna?
Czy we wszystkim jestem ładna?
A spójrz na to! Nie! Na buty!
Czy powinnam takie kupić?
Obcas ci się nie podoba?
Ty się nie znasz, taka moda.
Te za drogie? Misiu, proszę…
wiesz, że takie właśnie noszę.
Dość mam tego, ja wychodzę.
Już cię pewnie nie obchodzę.



Zapamiętaj to mężczyzno!
Wniosek z wiersza jest ponury
czekać będą cię tortury
jeśli będziesz taki głupi
by pójść z babą na zakupy.

[malinka_86]

Napisane przez paula007

No tak, ale nie chodzi o to, że mój wiersz jest niby słaby. Bo mnie się podoba. Tylko, że on się chyba na ten wątek nie nadaje. Bo tu tak podniośle, tak poważnie. Jak wchodziłam do tego wątku, to myślałam, że różne wiersze tu wklejacie, ale to jednak nie moja stylistyka. W każdym razie dziewczyny mają ogromny talent. Podziwiam

Paula no co ty mówisz czekam z niecierpliwością teraz

Napisane przez goldfish3000

No to najwyższy czas by nieco rozluźnic atmosferę

Zakupy

Szczerze mówiąc, nie wiem sama.
Czy sukienka jest za mała?
Czemu nic nie odpowiadasz?
Z kolegami tyle gadasz.
Jak mi masz doradzić coś,
to od razu tracisz głos.
Czy te paski wyszczuplają?
Ładnie talię podkreślają?
Powiedz że coś do cholery,
przymierzyłam ich ze cztery.
Nie podoba ci się żadna?
Czy we wszystkim jestem ładna?
A spójrz na to! Nie! Na buty!
Czy powinnam takie kupić?
Obcas ci się nie podoba?
Ty się nie znasz, taka moda.
Te za drogie? Misiu, proszę…
wiesz, że takie właśnie noszę.
Dość mam tego, ja wychodzę.
Już cię pewnie nie obchodzę.



Zapamiętaj to mężczyzno!
Wniosek z wiersza jest ponury
czekać będą cię tortury
jeśli będziesz taki głupi
by pójść z babą na zakupy.

goldfish3000 - cała prawda

[goldfish3000]

Napisane przez malinka_86

goldfish3000 - cała prawda

Dziękuję
Odkryłam niedawno, że męski punkt widzenia bywa czasem inspirujący

[malinka_86]

no tak zgadzam się faceci są bardziej skomplikowani niż kobiety a dra się na nas

daje coś swojego

zgrzeszyłam siedem razy

pierwszy raz gdy cię zobaczyłam...

i już wiedziałam, że twoje oczy i twój uśmiech bedą moim narkotykiem

nastepnym grzechem był twój głos...

i już wiedziałam, że chce go słuchać do końca swych dni

trzeci raz zgrzeszyłam, gdy dotknełam twych dłoni...

i już wiedziałam, że zawsze będe chciała czuć ich dotyk

nastepny raz był gdy niesmiało mnie pocałowałes....

i już wiedziałam, że twoje usta będa moim ukojeniem

kolejny raz oddałam swą czystość, gdy delikatnie pieściłeś mnie w nocy

i już wiedziałam, że twoja bliskość będzie dla mnie zaspokojeniem

zgrzeszyłam też, gdy moje usta wymówiły słowa Kocham Cię...

bo już wiedziałam, że na zawsze będe twoja..

Ostatnim mym grzechem było zatracenie...

bo już wiedziałam, że każde twe słowo będzie dla mnie kolejnym rozkazem do spełnienia...

zgrzeszyłam siedem razy...

zgrzeszyłam siedem razy...

Siedem Grzechów Głównych: Ty,Ty,Ty,Ty,Ty,Ty,Ty....

(c)2008 Agnieszka Baczewska

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83) utwory literackie sygnowane moim nazwiskiem umieszczone w tym poście stanowią moją własność i są chronione prawami autorskimi.
Zgodnie z regulaminem forum dostępnym tutaj https://wizaz.pl/forum/announcement.php?f=17&a=13 pkt. "8.1. Kopiowanie oraz rozpowszechnianie zdjęć i innych utworów stanowiących własność użytkowniczki Wizaż.pl bez jej pisemnej zgody jest zakazane i stanowi przestępstwo. Osoby łamiące ten zakaz będą bezzwłocznie banowane. W uzasadnionych przypadkach będziemy informować prokuraturę o popełnieniu przestępstwa."

[goldfish3000]

Napisane przez malinka_86

no tak zgadzam się faceci są bardziej skomplikowani niż kobiety a dra się na nas

To chyba zależy raczej od człowieka. Każda z nas zna pustych jak bęben facetów jak i kobitki Ale do rzeczy. Przyznam, że jestem troszkę rozczarowana tym wątkiem. Dominuje w nim schemat: wiersz - zachwyty - wiersz - zachwyty, itd. A prawda jest taka, że część z nich to ciężkie, grafomańskie gnioty, a część jest naprawdę znakomita i na bardzo wysokim poziomie. Ale nieważne jakie one są, czy kiepskie czy świetne, każda z nas, skoro zdecydowała się je opublikować w tym wątku i interesuje się wierszokleceniem, od czegoś musiała przecież zacząć. Nieśmiało, do szuflady czy od razu do śmietnika. A to, że się tu znalazły, wyklucza obawy przed kompromitacją. Ale tu nie ma mowy o jakiejkolwiek kompromitacji skoro brakuje nawet odrobinki krytycyzmu. A nic tak nie motywuje do pracy nad warsztatem jak szczera, konstruktywna krytyka, pozbawiona złośliwości i obiektywna, usłyszana od życzliwych ludzi. Nawet jak ktoś faktycznie czuje "powołanie" do wierszowania i tworzy gnioty, a przy tym słyszy wyłącznie same ochy i achy, za Chiny ludowe nie wzniesie się ponad poziom, który reprezentuje, choć ma nierzadko ku temu możliwości. Często wystarczy mała sugestia, wskazówka, a na pewno kolejne twory będą lepsze, bo uświadomienie sobie jakie błędy się popełnia, pozwola ich unikać. A sam autor bywa zwykle za mało obiektywny, tu potrzebna jest pomoc. To przecież trening czyni mistrza, a Szymborska za debiuty Nobla nie dostała

[malinka_86]

powiem ci, że w pełni się z Tobą zgadzam. ale chyba po prostu nikt nie chce tutaj nikogo urazić dlatego, same zachwyty są. ja chętnie posłuchałabym jakiejś krytyki i wskazówek, bo przecież chyba tak dochodzi się do perfekcji. a przecież lepiej usłyszeć najgorszą prawdę niż słodkie kłamstwo prawda?

[ImpossibleIsNothing]

To ja dam coś swojego, żeby ponownie ożywić ten fajny wątek ; ))

Nie
Nie na własność
I nigdy do końca
Jak jedna całość
Jak dzień do słońca.

Nie.
Nie na wieczność
I nie tak odgórnie
Jak żarówek ostrość
Gdy patrzę pochmurnie.

Nie
Starczy
Ta złość kocia
I tęczowa czapa
Na mojej poduszce
Naprawdę...!



Cicha i skryta
Dla świata nie odkryta
Nieśmiałość w sercu wyryta
Skalpelem

Dziwny pogląd
Wariatki
Co wzbudza szacunek
Niepotrzebnie

A Ty z klapkami na oczach
Też nie odkryłeś
Kalkulator się pomylił...
_________________________ _________________________ ______
"Ciszej!" - wołam
Ryk syren i dźwięk klaksonu
Później dzwony kościoła i pisk telefonu
Poranny gwar szkolnego korytarza
Wesoły gwizd pokojowego malarza

A ja znów : "Ciszej!" - wołam
Szczekanie psa i mruczenie kota
Brzęcząca osa i silnik starego peugeota
I znów to samo


"Ciszej!" - wołam
W końcu już tylko powietrza świst
I czajnika gwizd
A mi wciąż za głośno.

Wkrótce jednak dzwoniąca w uszach cisza
Wiatr czubkami drzew już nawet nie porusza.

A jednak wciąż coś przeszkadza mi
Usłyszeć samą siebie.




"Przytulę mocno" - obiecał - "i nigdy nie puszczę"
Zamknęła oczy. Objął.
Uniosła powieki. Ramię cofnął.

"Otwórz się" - zachęcał - zrozumiem Cię"
Wyspowiadała. Uwierzyła.
Nie zrozumiał. Odrzucona.

"Niebawem przybędę" - zapewniał - "tylko zamknij oczy"
Zamknęła. Wyobrażała.
Nie przybył. Złudzeń pozbawiona.

"Drewniane, duże łoże" - opowiadał - "ciepły koc i długa noc"
Żyła tym. Była tam.
Nie zjawił się. Ale nie zbudziła się.

Wciąż tam jest i żyje
Granatem nieba
Przez nieszczelne okno.



Oniryczne marzenia
Siedziba wiatru
Niby dawne
Jak ta szkatułka na strychu
A świeżość
Tę zwykłą
Tchnie w Ciebie
Oniryczne marzenie
Niby zasnąwszy gubisz podłogę
A fundamentem Domu
Oniryczne marzenia
Niby efemerydy
A w domu krytym strzechą
Trwają wiecznie
Czekając aż je znajdziesz.




Ona cierpliwa jest
Łaskawa
Ona wszystko przetrzyma
Prawda stara jak świat.

Więc ja nie wątpię
I w jej skrzydła się opuszczam coraz niżej
Biegnę przed siebie
Ścieżką wyboistą
Nie bacząc na kamienie
W lekkości ducha

A jednak wciąż coś…
Strach…! Tak, to On.
Bo kiedyś napotkam na mur
I echo mi nie odpowie.



Być echem nieprzebrzmiałym
Mieć wiatr pod skrzydeł cieniem
Czuć radość będąc małym
Widzieć, nie tylko złudnym być wrażeniem.

Czytać z ust jak z ksiąg otwartych kart
Wątpić, będąc pewnym zdarzeń zapisanych
W ułomności swojej wiedzieć „Jestem Ciebie wart!”
I błądzić wśród mnogości krzyków usłyszanych.

Zdarzać się, choć nigdy się nie zdarzyć
Skarżyć, harmonię bezwstydnie przez słomkę sącząc
Skoczyć w szczęścia otchłań w końcu się odważyć
Być igraszką, a jednak tak wiele znaczyć.

Nie oprę się temu
Nie odmówię
I tylko Tobie to mówię…!
Nie wiedząc sama czemu.

Zabierz, a potem daj
Tak jak dałeś, a potem zabrałeś
Kiedy maił się maj.



Że niby daleko?
Że nie ma sprawy?
Że wyolbrzymiam?
Ja nie jestem kaleką!

Że niby bez zmian?
Że do Ciebie należę?
Że mam się nie martwić?
Dość moich starań!

Pokorna nie będę
Złamać się nie dam
I czekać nie będę
Aż w końcu się poddam.

Nie!

Ty sam przyjdziesz.
Do błędu się przyznasz
I nigdzie nie wyjdziesz
Nim winy nie wyznasz…

Nie potrzebuję Cię…
Już wkrótce przekonasz się, że to Ty ze mną
Zechcesz budować każdy dzień.






Cicho
Ciemno
Pusto
Ale
Gwarno
Jasno
Tłoczno.

Wesoło
Beztrosko
Pewnie
Ale smutno
Lękliwie
Niepewnie.

Uśmiech na ustach
Blask jej spojrzenia
W ramionach siła
A w sercu zima
I drobne palce marznące na wietrze
Nigdy nie splecione.

Pogodzona z losem
Nie z samą sobą
Bańka mydlana pęka
A pod nią mała dziewczynka
Czeka na ramię silniejsze.



Wczoraj ty.
Teraz ja.
Jutro? Czyżby My?
Chyba nie.

Z lewej ja.
Z prawej ty.
A pośrodku? Czyżby My?
Chyba nie.

Doliną ty
A ja wzniesieniem
Równina? Czyżby dla Nas?
Chyba nie.

Przed drzwiami ja.
Za nimi ty.
A w progu? Czyżby My?
Chyba nie.


Nie wiem, gdzie nas szukać
Ty też zgubiłeś trop
Kochanie, przecież znajdziemy się
By razem śpiewać „Fields of gold”.

- “Słyszysz? Zboże się kołysze”
- “Tak, tak, już to słyszę…”

Nad, pod i w
Przed, po i podczas
Tam, tutaj i wszędzie
Jesteś. Innego nie będzie.




Domek kryty strzechą
Mój asilum
Brzmią jeszcze echa dawnych ideałów
Co, nie wahając się, zmieniły lokum.

Dom stoi pusty
Albo w ogóle go nie ma
Potknięcie?

A w Tobie ta pycha.
Nie znasz prostoty
Ale wyciągasz tylko rękę
I Dom powraca

Ten jeden gest…!
I głupie słowa – wystarczy chcieć.




Gdzieś pomiędzy światami
Nie licząc się ze stratami
Tkwią razem spleceni
Wśród szarych dni zieleni.

Chcieliby razem
Bo to ich droga
A pozostają poza obrazem
Nieprawdą jemu jej smukła noga.

Nieważne jak bliska!
I po co razem kilka sekund?
Samotne wiecznością
Wygrają wspólnie tych kilka rund
A przecież i tak za moment, dwa, przyjdzie pożegnać się z radością.

Dworcowa ławka. Samochód ojca.
Te dwa pociągi. Zapłakane lica.
Że niby koniec
Szalony taniec...!
Odsuwa ramię

A i tak się odnajdą
By tkwić razem spleceni
Wśród szarych dni zieleni
Zbyt chytre uczucie.






Amatorszczyzna . Pierwszych kilkanascie wierszy w moim życiu. Ale zrodziły się pod wpływem nagromadzenia pewnych trudnych do zrozumienia emocji i dlatego są ważne. Mówię zawsze, że nie zostały napisane, a się zrodziły, bo sama nie wiem, jak to się stało, że znalazły się na kartkach papieru. Usiadłam, najpierw bezmyślnie bazgroliłam po jakimś podręczniku, a godzinę później wiersze leżały przede mną. Obudziłam się z transu i doszłam do wniosku, że chyba napisałam całkiem fajne rzeczy. I od tego czasu piszę sobie już częściej. Pomaga.

A jeśli chodzi o to, co niektóre dziewczyny pisały na temat intymności swoich wierszy, to muszę przyznać, że właśnie nikomu bliskiemu nie odważyłam się ich pokazać. Zbyt prywatne rzeczy. A tutaj mam pewnego rodzaju anonimowość. I dlatego możecie powiedzieć, co o nich sądzicie.

[goldfish3000]

Z uwagi na to, że jako pierwsza w tym wątku zaapelowałam o to, aby słodycz zachwytów złamać nieco szczyptą goryczy krytyki , będę konsekwentna i pozwolę sobię na maleńką analizę twoich wierszy. Zanim jednak zacznę, pragnę zaznaczyć, że jest to wyłącznie moja opinia i nie wygłaszam jej z pozycji autorytetu w tej dziedzinie, nie jest wiążąca i całkowicie do podważenia, intuicyjna i subiektywna. Na tapetę wezmę, hmm.. może po kolei.

Nie
Nie na własność
I nigdy do końca
(b. dobrze ujęte wprowadzenie do tematyki)

Jak jedna całość
Jak dzień do słońca.
( Pierwsza i druga linijka „gryzą się” ze sobą. Pierwsza, w kontekście wstępu sugeruje, że mówisz wyraźnie „nie” dla ujęcia całościowego. Druga nie wzmacnia tego przekazu, gdyż zestawienie słów dzień i słońce nie wywołuje wrażenia, że są to pojęcia wzajemnie się dopełniające, jedynie zakresy ich znaczenia miejscowo się pokrywają. Sformułowanie np. jasność słońca zbliża nas do pożądanego efektu)


Nie.
Nie na wieczność
I nie tak odgórnie
Jak żarówek ostrość
Gdy patrzę pochmurnie.


Nie
Starczy
Ta złość kocia
I tęczowa czapa
( włożyłam maksimum wysiłku by zrozumieć znaczenie tego wyrażenia, w kontekcie i nie – bezskutecznie. Cóż to jest?)
Na mojej poduszce
Naprawdę...!

Wiersz naprawdę dobry. Problematyka ujęta lekko, nie dosłownie, ale przekaz jest wyraźny. Forma oryginalna i w bardzo ładnym stylu.





Cicha i skryta
Dla świata nie odkryta
Nieśmiałość w sercu wyryta
Skalpelem

Dziwny pogląd
Wariatki
Co wzbudza szacunek
Niepotrzebnie

A Ty z klapkami na oczach
Też nie odkryłeś
Kalkulator się pomylił...

Jeśli chodzi o ten fragment (bo nie jestem pewna czy to kontynuacja czy osobny wiersz), to określona grupa wiekowa będzie zachwycona. Przebija wyraźne przesłanie : „Mam w sobie wielką głębię ale nikt jej jeszcze nie dostrzegł” . Ładnie napisane ale nastolatkowate – ale to nie jest zarzut!!! )




"Ciszej!" - wołam
Ryk syren i dźwięk klaksonu
Później dzwony kościoła i pisk telefonu
Poranny gwar szkolnego korytarza
(ta linijka informuje kim jest autor – zamierzone?)
Wesoły gwizd pokojowego malarza
( głębinowy nurek, śpiewana poezja czy notarialny akt brzmią też tak dziwnie)

A ja znów : "Ciszej!" - wołam
Szczekanie psa i mruczenie kota
Brzęcząca osa i silnik starego peugeota
(ta linijka zgubiła rytm, przeczytaj go ze słowem „starego” i bez)
I znów to samo


"Ciszej!" - wołam
W końcu już tylko powietrza świst
I czajnika gwizd
A mi wciąż za głośno.

Wkrótce jednak dzwoniąca w uszach cisza
Wiatr czubkami drzew już nawet nie porusza.

A jednak wciąż coś przeszkadza mi
Usłyszeć samą siebie.


Bardzo ale to bardzo dobry utwór. Znakomity. Brawo! Do zaskakującego i bardzo dojrzałego wniosku końcowego prowadzi oryginalna i przystępna forma. Masz talent. Nie zmarnuj go. Nie będę kontynuować, gdyż nie jestem pewna czy o ci chodziło (chyba że na twoje życzenie), a nie chcę narazić się na zarzut, że podcinam komuś skrzydła