Tygodniowe ćwiczenia motywujące

[Ilta]

Napisane przez Paula_95

Hehe, z tymi omamami to dobre , bo ja właściwie to nie mam pojęcia, co mogłabym tutaj napisać...

O, wiem. Z każdym dniem, kiedy walczę, staję się silniejsza

Bo czasami trzeba się długo pozastanawiać a czasami przychodzą nam do głowy rzeczy, których nie chcemy pisać na forum. Ale człowiek jest z natury stworzeniem, który nie chce dla siebie krzywdy. Nawet jak się tnie to uważa, że robi sobie dobrze bo zwalcza kogoś, kogo nienawidzi, pozbywa się go i krzywdzi. Albo - że teraz wreszcie czuje jakiś prawdziwy ból. Etc. Więc każdy napad czy głodzenie się też muszą w naszym odczuciu dawać coś pozytywnego.

Tylko teraz - ile osób się do tego u siebie dogrzebie a ile będzie chciało o tym napisać na forum

Od razu mówię, że nie naciskam. Dobrze jak ktoś w ogóle trafi na ten wątek i go przeczyta, bo będzie mógł sam tę kwestię przemyśleć.

[blax5]

Napisane przez Ilta

Bo czasami trzeba się długo pozastanawiać a czasami przychodzą nam do głowy rzeczy, których nie chcemy pisać na forum. Ale człowiek jest z natury stworzeniem, który nie chce dla siebie krzywdy. Nawet jak się tnie to uważa, że robi sobie dobrze bo zwalcza kogoś, kogo nienawidzi, pozbywa się go i krzywdzi. Albo - że teraz wreszcie czuje jakiś prawdziwy ból. Etc. Więc każdy napad czy głodzenie się też muszą w naszym odczuciu dawać coś pozytywnego.

Tylko teraz - ile osób się do tego u siebie dogrzebie a ile będzie chciało o tym napisać na forum

Od razu mówię, że nie naciskam. Dobrze jak ktoś w ogóle trafi na ten wątek i go przeczyta, bo będzie mógł sam tę kwestię przemyśleć.

Jak pierwszy raz usłyszałam to pytanie to się oburzyłam. Ale teraz już widzę, że nie jest ona wcale taki głupie, a wręcz przeciwnie.
Bardzo dobrze jest sobie uświadomić co poprzez chorobę zyskujemy i pomyśleć jak możemy te profity znaleźć bez niej.
Wymaga to czasu, ale jestem pewna, że warto go na to poświęcić.
Do roboty dziewczyny! Napiszcie może chociaż czy udało wam się wykonać ćwiczenie, hmm?

[201607040946]

Nie wiem, czy o to chodziło, ale ... u mnie to jest chęć utraty kontroli.

Jeśli jestem na diecie, dbam o kalorie, skupiam się tylko na tym, ćwiczę, nigdzie nie wychodzę, bo boję się pokus (wiem,ze sie złamię, więc lepiej ich unikac), żyję od posiłku do posiłku, ale ALE z radością obserwuje, jak zmienia się moje ciało. ALE odrzucam drugą stronę siebie. Tę, która chce być wolna, spontaniczna, towarzyska. Wyjść z przyjaciółmi, zjeść pizzę, wypić piwo, poznać kogoś nowego (u mnie niemożliwa jest impreza bez piwa i papierosów, a wiadomo, że wtedy popłynę, no i to szkodzi mięśniom, więc po co potem ćwiczyć).

chcę po prostu sex drugs & rock'n'roll, oczywiście nie dosłowanie no może tylko trochę i nie wszystko...

napad otwiera na krótko furtkę do tej drugiej Ja. wtedy znika napięcie, pojawia sie uczucie odprężenia. jakbym pozbyła się ogromnego ciężaru odpowiedzialności.

[tikwa]

dzieki mojej chorobie znalazłam sie w miejscu w ktorym stoje teraz
poznałam wspaniałych ludzi,ktorych zapewne bym nie poznala gdybym byla chora
zyskalam tez mozliwosc poznania siebie lepiej,nauczylam sie sluchac wlasnego ciala i umyslu...nie wiele zdrowych osob idzie na psychoterapie ktora chcac czy nie uczy nas siebie
dostalam mojego ukochanego psa
nauczylam sie walczyc
przekonalam sie ze jestem silna
moglam byc troszke bardziej leniwa,nie musialm wielu rzeczy robic od razu,dostawalam czas
zaprzyjaznilam sie z moja mama

[Ilta]

Kolejne: napisać list do swojej choroby. Najpierw jak do przyjaciela. Potem - jak do wroga.

Publikuje kto zechce

[Paula_95]

Napisane przez Ilta

Kolejne: napisać list do swojej choroby. Najpierw jak do przyjaciela. Potem - jak do wroga.

Publikuje kto zechce

Już wiem, co zrobię dzisiaj wieczorem. Przynajmniej będę mieć zajęcie jakieś i w międzyczasie nie będę jeść.

[marma53]

Czemu by nie spróbować?
Chociaż czytając mój pamiętnik, na przemian są właśnie inwokacje do choroby jako przyjaciela a zarazem jako do wroga.

[Ilta]

Coś mało Was się tu udziela, nie wiem czy pisać dalej.

----

Cudów nie ma. Można powtarzać: "Chcę być chuda bo chcę być chuda","Chcę schudnąć bo chcę być chuda", ale to takie masło maślane. Chudość COŚ DA. A co ?
Oto zadanie dla Was.

Co da Wam bycie chudym ? Nie mówię o aspektach fizycznych, tylko ogólnych. Po co chcecie być chude ?

Czy jeżeli odpowiedzią jest: "bo będę miała przyjaciół, będę kochana, inni mnie dostrzegą" to czy chodzi Wam realnie o ludzi, którzy ocenią Was tylko pod kątem tego, jak wyglądacie i TYLKO ZA TO będą Wami zainteresowani....
....czy chudnięcie ma być wołaniem: "Chcę być kochana, chcę być zauważona !" ?

[Immoral]

Dla pewnosci siebie

[emila86]

Uwagę innych... staje się czlowiek wbrew pozorom "widoczny" bo jest inny, nieprzeciętny.

[Paula_95]

Napisane przez Ilta

Co da Wam bycie chudym ? Nie mówię o aspektach fizycznych, tylko ogólnych. Po co chcecie być chude ?

Czy jeżeli odpowiedzią jest: "bo będę miała przyjaciół, będę kochana, inni mnie dostrzegą" to czy chodzi Wam realnie o ludzi, którzy ocenią Was tylko pod kątem tego, jak wyglądacie i TYLKO ZA TO będą Wami zainteresowani....
....czy chudnięcie ma być wołaniem: "Chcę być kochana, chcę być zauważona !" ?

To pierwsze. Ja chcę pokazać ludziom, którzy całe życie nie widzieli we mnie nic poza tłuszczem, że jeśli chcę, to mogę. Lecz mimo to, że ludzie z gimnazjum na ulicy zamiast ''Hej'', mówią do mnie ''Jezu, jak ty schudłaś!'', nie odczuwam satysfakcji mam wrażenie, że to ciągle za mało. Jeszcze kiedyś to myślałam :''ooo, jak schudniesz to będziesz taka fajna, lekka itd. itp.'', a teraz chudnę i co? I nic. Nie jestem ani trochę fajniejsza, wręcz przeciwnie, stałam się dzikuską

[marma53]

Napisane przez Ilta

Coś mało Was się tu udziela, nie wiem czy pisać dalej.

----

Cudów nie ma. Można powtarzać: "Chcę być chuda bo chcę być chuda","Chcę schudnąć bo chcę być chuda", ale to takie masło maślane. Chudość COŚ DA. A co ?
Oto zadanie dla Was.

Co da Wam bycie chudym ? Nie mówię o aspektach fizycznych, tylko ogólnych. Po co chcecie być chude ?

Czy jeżeli odpowiedzią jest: "bo będę miała przyjaciół, będę kochana, inni mnie dostrzegą" to czy chodzi Wam realnie o ludzi, którzy ocenią Was tylko pod kątem tego, jak wyglądacie i TYLKO ZA TO będą Wami zainteresowani....
....czy chudnięcie ma być wołaniem: "Chcę być kochana, chcę być zauważona !" ?

List do choroby chyba jest jednak zbyt prywatną sprawą jak dla mnie...
a jeśli chodzi o to, co mi dawała chudość i dlaczego czasem jeszcze chciałabym wrócić do tych czasów, to:
- byłam pewniejsza siebie
- miałam poczucie kontroli
- rodzina zaczęła mnie zauważać i się o mnie troszczyć
- mogłam chudością pokazać ojcu, że robię mu na złość
- mogłam pokazać swoją niezależność od jego uczuć i opinii
- mogłam mieć coś swojego, co ja chcę i co chcę po swojemu.

[yoka]

Nawet nie wiedziałam, że powstał tak cudowny wątek.

Odkopuję po roku - ostatnie ćwiczenie.

Chciałam być chuda, bo:
- wierzyłam, że zmiana wagi będzie równoznaczna ze zmianą własnego postrzegania siebie (od nienawiści do polubienia)
- bycie chudą powodowało automatyczne zainteresowanie moją osobą i moim samopoczuciem wśród bliskich mi ludzi
- czułam, że mam kontrolę nad sobą, nad swoją wagą, nad swoim ciałem
- lubiłam słuchać, jak ktoś mówił "ojej, jaka Ty chuda jesteś, taka drobniutka, malutka" i "ale schudłaś!"
- chciałam wyglądać lepiej niż własna mama.

[Erena]

Też właśnie odkopałam ten wątek. A nawet, mimo iż nikt do niego dawno nie zaglądał, spróbowałam sił z niektórymi ćwiczeniami.

A zatem nawiązując do ostatniego. Chciałam być chuda, bo:
- było to dla mnie równoznaczne z przezwyciężeniem pewnych własnych słabości
- chciałam pozbyć się kompleksu nastolatki z nadwagą
- chciałam pokazać tym, którzy widzieli mnie w grubych czasach, że potrafię nad tym zapanować i się zmienić
- chciałam móc wejść do którejkolwiek sieciówki dla osób w moim ówczesnym wieku i znaleźć fajny ciuch, a nie znowu wstyc, że w takim rozmiarze nie produkują.

Obecnie chcę się utrzymać na moim szczupło-wysportowanym poziomie i ewentualnie nieco poprawić (czytaj - wyrzeźbić a nie odchudzić), bo:
- widok, że moje ciało wpisuje się w moje prywatne kanony estetyczne, daje mi ogromną satysfakcję,
- bo chyba nadal tkwi we mnie lwia część kompleksów z dawnych czasów, a praca nad sportową sylwetką to najlepsze lekarstwo na nie, jakie do tej pory udało mi się znaleźć,
- bo działania prowadzące do osiągania mojego celu mają skutek uboczny w postaci bardzo dobrej i coraz lepszej kondycji, co dla mnie - człowieka typu "śrubku w dupku" - jest integralnym elementem mojego jestestwa