Problem rodzinno mieszkaniowy, czyli jak ujść z życiem

[ama4]

Napisane przez klempaa

Znaczy się 10 lat żyć z dziadkami za oknem, zasuwaniem żaluzji, czekaniem, aż tuje w ogródku wyrosną odpowiednio duże, wyłączaniem telefonów itd itp? Nie. Ja tak nawet pół roku nie wytrzymam. Za dużo czasu poswięciłam na wyjście z depresji i ułożenie sobie różnych spraw w głowie, żeby teraz pchać sie z pełną świadomością w tak stresogenną sytuację.

Wiesz, tu dużo zależy od Twojego podejścia. Bo w sumie nie wiem, jaki stres Ci funduje wyłączenie telefonu gdy idziesz spać. Ale skoro nie radzisz sobie z taką sytuacją, to faktycznie szukajcie innego wyjścia.

[sine.ira]

Napisane przez klempaa

Znaczy się 10 lat żyć z dziadkami za oknem, zasuwaniem żaluzji, czekaniem, aż tuje w ogródku wyrosną odpowiednio duże, wyłączaniem telefonów itd itp? Nie. Ja tak nawet pół roku nie wytrzymam. Za dużo czasu poswięciłam na wyjście z depresji i ułożenie sobie różnych spraw w głowie, żeby teraz pchać sie z pełną świadomością w tak stresogenną sytuację.

Co to jest w porównaniu do wieczności ?
Nie, no najpierw rozmowa z Dziadkami, ustalenie zasad współżycia - a potem egzekwowanie swojego. Jak Ci się chce, a jak nie, to przecież Twój tron < jak mawia Hultajka językiem reklamy. Tak radzę, skoro mówisz, że dziadkowie są Ci tak bardzo bliscy. Jak się dowiedzą, żeście w ucieczce przed nimi (bo jak to niby odbiorą inaczej ?) poszukali sobie innego lokum, to im się słodko też nie zrobi.

[CremaCatalana]

Napisane przez elvegirl

Są ludzie, którzy mają w pupie granice. Tak po prostu. A są przy tym przekochani, przecudowni, przewspaniali..."tak tak oczywiście" i za chwilę znowu to samo.

Nie dziwię się absolutnie, że ostatnie na co ma ochotę autorka na nowej drodze życia, to użeranie się o własną przestrzeń życiową.

To nie jest wytłumaczenie. To co, mam np. dać się molestować w pracy, bo "są ludzie którzy mają w pupie granice"? Tak wiem, rodzina to co innego, ale oni dobrze wiedzą, że są przekochani i przecudowni, to nic innego jak szantaż emocjonalny.

Stawianie granic nie jest równoznaczne z walką. Nie chodzi o kłótnie, a o zwyczajne bycie asertywnym, co konsekwentnie i dobrze stosowane przynosi szybsze skutki niż się wydaje. O ile nie dajemy się złapać w pułapkę "babci jest przykro".

[ama4]

Crema - zgadzam się z Tobą. No ale my mamy swoje zdanie i doświadczenia, a dziewczyny swoje

[elvegirl]

Napisane przez CremaCatalana

To nie jest wytłumaczenie. To co, mam np. dać się molestować w pracy, bo "są ludzie którzy mają w pupie granice"?

Nie, możesz stosować metodę zdartej płyty, a ta osoba będzie stosowała tą samą metodę

"tak oczywiście, nie ma problemu, już więcej tego nie zrobię" i tak co drugi dzień

[CremaCatalana]

Napisane przez elvegirl

Nie, bo jej na serio serducho szalało. Taka wrażliwa była po prostu, każdą pierdołą się przejmowała, jak ktoś się spóźniał 10 minut na obiad to płakała w kąciku że odgrzewany już nie będzie taki dobry. Powaga.

Czyli nerwica serca. Moja mama ma i było to samo. Jakoś przeżyła moje stanowcze nie, z czasem przestało jej tak to serducho walić, nie miała wyjścia, musiała się odwrażliwić. Kiedy kłucie przestało przynosić efekty, przestało się pojawiać.

---------- Dopisano o 13:41 ---------- Poprzedni post napisano o 13:36 ----------

Napisane przez ama4

Crema - zgadzam się z Tobą. No ale my mamy swoje zdanie i doświadczenia, a dziewczyny swoje

Ja też długo walczyłam bez efektu, bo źle to robiłam Ogromny wysiłek jakiś czas a potem małe ustępstwo pod wpływem emocji rujnowało wszystko i tak od nowa. Zdarta płyta musi być połączona z zaporą praktyczną, nikt nas nie zmusza do tłumaczenia się, ani nie wyłamuje zamków w drzwiach.

[ama4]

Napisane przez CremaCatalana

Ja też długo walczyłam bez efektu, bo źle to robiłam

Ojj ja też. I też się bałam, że zabiję moją babcię, jak będę stanowcza. Ale potem nauczyłam się ignorować jej szantaż, nauczyłam się rozpoznawać wszystkie figury retoryczne i milczeć na temat niektórych szczegółów z mojego życia. Odpuściłam stresowanie się niektórymi rzeczami, bo nie ma to sensu. Ale to właśnie ta postawa, o której pisałam wcześniej - dla mnie separowanie się od takiej osoby to nie "ciężkie, stresogenne przeżycia". Raczej wcześniejsze życie było stresogenne.

[CremaCatalana]

Jeśli to faktycznie nie wchodzi w grę, to możecie użyć małego podstępu, czyli powiedzieć, że znaleziono grzyb czy żyłę wodną czy karaluchy i rozwiązujecie umowę, szukacie czegoś w innym rejonie i poczekać aż zrezygnują sami.

---------- Dopisano o 13:48 ---------- Poprzedni post napisano o 13:46 ----------

Napisane przez ama4

Ojj ja też. I też się bałam, że zabiję moją babcię, jak będę stanowcza. Ale potem nauczyłam się ignorować jej szantaż, nauczyłam się rozpoznawać wszystkie figury retoryczne i milczeć na temat niektórych szczegółów z mojego życia. Odpuściłam stresowanie się niektórymi rzeczami, bo nie ma to sensu. Ale to właśnie ta postawa, o której pisałam wcześniej - dla mnie separowanie się od takiej osoby to nie "ciężkie, stresogenne przeżycia". Raczej wcześniejsze życie było stresogenne.

Wg mnie to jest szczególnie ważne do zrobienia właśnie dla osoby, która miała takie problemy. Kolejna lekcja w definiowaniu stosunków rodzinnych i międzyludzkich w ogóle. Bo nigdy nie wiesz, co się może stać w przyszłości, może kiedyś w ogródku za tujami zobaczysz swojego szefa? I co, też zmiana domu?

[klempaa]

Napisane przez 1000days

Serio. Jeśli to nówka sztuka to albo coś rypnie w pierwszym roku mieszkania i wtedy będziecie mogli ciągnąć hajs od dewelopera (ale raczej już nie buduje się bubli, poza tym to widać jak bubel) bo jak wam rypnie to i całej reszcie ludzi tam mieszkających, albo zdążycie się wyprowadzić zanim kiwniecie przy tym palcem.
Jeśli lokalizacja dobra, segment wam się podoba i cała reszta pasuje to moim zdaniem jest to rozwiązanie obecnego problemu. Bo z mamą nie ma co gadać, to jasne a i dziadków pewnie nie przekonacie.
A dziadkom się powie, że chcieliście mieć bardziej dom niż mieszkanie i nagle dostaliście zniżkę or smth i nie będzie im przykro

Wiesz, zbudowane jest sensownie (to firma rodziny mojej bardzo dobrej koleżanki )
Lokalizacja - takie samo zadupie, jak to co teraz Więc odpowiada
Segment - w środku ustawiamy ściany jak chcemy, więc tak naprawdę jset pod nas...

Napisane przez ama4

Wiesz, tu dużo zależy od Twojego podejścia. Bo w sumie nie wiem, jaki stres Ci funduje wyłączenie telefonu gdy idziesz spać. Ale skoro nie radzisz sobie z taką sytuacją, to faktycznie szukajcie innego wyjścia.

Ano taki, że ja tego nie robię. I nie chcę musiec tego robić - bo niby po co?
Poza tym nie mogę wyłączyć telefonu na noc - bywa, że jest telefon i lecę i o 2 do szpitala, więc...

Napisane przez sine.ira

Co to jest w porównaniu do wieczności ?
Nie, no najpierw rozmowa z Dziadkami, ustalenie zasad współżycia - a potem egzekwowanie swojego. Jak Ci się chce, a jak nie, to przecież Twój tron < jak mawia Hultajka językiem reklamy. Tak radzę, skoro mówisz, że dziadkowie są Ci tak bardzo bliscy. Jak się dowiedzą, żeście w ucieczce przed nimi (bo jak to niby odbiorą inaczej ?) poszukali sobie innego lokum, to im się słodko też nie zrobi.

Wiesz, mysle, ze udałoby się to z nimi załatwic pt. "Firma taty Karoliny zbudowała, dali nam świetną ofertę, aż grzech nie skorzystać i będziemy mieć mimo wszystko namiastkę domu... zawsze o tym marzylismy" - więc w miarę bezboleśnie.

Napisane przez CremaCatalana

To nie jest wytłumaczenie. To co, mam np. dać się molestować w pracy, bo "są ludzie którzy mają w pupie granice"? Tak wiem, rodzina to co innego, ale oni dobrze wiedzą, że są przekochani i przecudowni, to nic innego jak szantaż emocjonalny.

Stawianie granic nie jest równoznaczne z walką. Nie chodzi o kłótnie, a o zwyczajne bycie asertywnym, co konsekwentnie i dobrze stosowane przynosi szybsze skutki niż się wydaje. O ile nie dajemy się złapać w pułapkę "babci jest przykro".

Tylko widzisz, ja od 8 lat stawiam jasne granice. Naprawdę jestem konsekwentna i staram się mniej patrzeć na to, czy komuś będzie przykro. Jaki skutek? Rodzina ze strony taty sie do mnie nie odzywa od jakichś 3 lat, dziadkowie ze strony taty od 1,5 roku. Matka? Myslę, ze wystarczająco już napisałam W ciągu tych 8 lat w kierunku dziadków ze strony taty poczynilam 1 (słownie: jedno) ustępstwo - przy ich pierwszym, trwającym 3 lata epizodzie pt. "nie mamy już wnuczki" (również z telefonami po rodzinie, jaka to ja jestem zła) - poszłam do nich i chciałam wyjaśnić, jak dorosły człowiek, o co mi chodzi,o co im i może znaleźć kompromis. Jak to się skończyło? Jak widać.Dlatego nie chcę wojować z tymi dziadkami - bo tylko oni mi z rodziny zostali. No cóż, może to i głupie, ale tak juz mam.

[ama4]

W tej całej dyskusji został pominięty jeden fakt - problem wróci. Jak np. babcia zostanie sama po śmierci dziadka i będzie w złym stanie zdrowia, to ktoś będzie musiał z nią zamieszkać. Matka klempy tego nie będzie chciała dla siebie i to wiemy już dzisiaj I co wtedy?

[klempaa]

Napisane przez CremaCatalana

Bo nigdy nie wiesz, co się może stać w przyszłości, może kiedyś w ogródku za tujami zobaczysz swojego szefa? I co, też zmiana domu?

Ale że niby czemu?
Kurde, mam wrazenie, że nie rozumiesz różnicy.
Ale możliwe, że to ja jestem... przewrażliwiona?

---------- Dopisano o 13:55 ---------- Poprzedni post napisano o 13:54 ----------

Napisane przez ama4

W tej całej dyskusji został pominięty jeden fakt - problem wróci. Jak np. babcia zostanie sama po śmierci dziadka i będzie w złym stanie zdrowia, to ktoś będzie musiał z nią zamieszkać. Matka klempy tego nie będzie chciała dla siebie i to wiemy już dzisiaj I co wtedy?

Moja mama ma na tyle dużą potrzebę sprawiania pozorów wzorowej córki - że zagryzie zęby i się babcią zajmie.

[ama4]

Tak? To czemu teraz nie chce dopuścić do ich zamieszkania bliżej siebie, tylko dąży do ulokowania ich blisko Ciebie?

[Lexie]

Napisane przez klempaa

Znaczy się 10 lat żyć z dziadkami za oknem, zasuwaniem żaluzji, czekaniem, aż tuje w ogródku wyrosną odpowiednio duże, wyłączaniem telefonów itd itp? Nie. Ja tak nawet pół roku nie wytrzymam. Za dużo czasu poswięciłam na wyjście z depresji i ułożenie sobie różnych spraw w głowie, żeby teraz pchać sie z pełną świadomością w tak stresogenną sytuację.

Bierzcie segment. Serio serio

Swoje nerwy warto szanować, szczególnie, że trochę wysiłku kosztowało "układanie". Nie warto tego marnować w taki sposób, z powodu mieszkania. A segment fajna sprawa, też nie sądzę żebyś się tam zdążyła z jakimiś naprawami pomęczyć

[201604190949]

Napisane przez klempaa

Wiesz, zbudowane jest sensownie (to firma rodziny mojej bardzo dobrej koleżanki )
Lokalizacja - takie samo zadupie, jak to co teraz Więc odpowiada
Segment - w środku ustawiamy ściany jak chcemy, więc tak naprawdę jset pod nas...

No kochana, to żyć nie umierać! Ja bym się dłużej nie zastanawiała bo tylko stresów sobie dowalasz.

Napisane przez klempaa

Wiesz, mysle, ze udałoby się to z nimi załatwic pt. "Firma taty Karoliny zbudowała, dali nam świetną ofertę, aż grzech nie skorzystać i będziemy mieć mimo wszystko namiastkę domu... zawsze o tym marzylismy" - więc w miarę bezboleśnie.

Bdb!

[klempaa]

Napisane przez ama4

Tak? To czemu teraz nie chce dopuścić do ich zamieszkania bliżej siebie, tylko dąży do ulokowania ich blisko Ciebie?

Bo obok niej:
1 - nic nowego się nie zbudowało
2 - jedyne mieszkanie na sprzedać kosztuje sporo ponad możliwości dziadków i jest na 2 piętrze

[Melanchton]

Napisane przez Narrhien

Moja babcia mojemu ojcu całe życie wrzucała pietruszkę do zupy. Ojciec pietruszki nienawidził, ogólnie odpychało go, wstręt i takie tam. Całe życie usiłował walczyć z pietruszką w zupie.
Mówił babci spokojnie, że nie lubi, że bardzo prosi zupę bez tej pietruszki - "A cóż ci ta pietruszka szkodzi, przecież jest taka zdrowa".
Potem zaproponował, że pomoże przy nalewaniu zupy - mimo że bardzo pilnował talerza, pietruszka jakimś cudem zawsze trafiała do jego zupy.
Potem wyławiał pietruszkę - i nasłuchał się przy stole: "Ciągle tylko wydziwiasz i wydziwiasz, jakbyś nie mógł zjeśc, skoro już nałożyłam". Oczywiście zero reakcji na uprzejme uwagi, żę prosił zupę bez pietruszki.
Potem zapowiedział, że jeśli dostanie pietruszkę, to zupy nie zje i z góry ostrzega. Oczywiście pietruszkę dostawał, więc przestał jeść zupę - i ciągle wyrzuty "Tyle jedzenia marnujesz, tyle pieniędzy na to poszło, no skaranie boskie z tobą" itd.
W końcu dostawał szału, awanturował się i zupę z pietruszką wylewał - ze strony babci żal, płacz, wypominanie, że to tylko zupa, że nikt jej nie docenia, ze jest taka nieszczęśliwa i nie rozumie, co komu może szkodzić taka pietruszka.

Do końca życia mój ojciec dostawał w zupie pietruszkę i podejrzewam, że przez te ponad 20 lat nabawił się pietruszkowej nerwicy.

To tylko przykład działalnośi mojej babci, która ogólnie jest cudowna i kochana, ale ma jedną wadę - kompletnie ignoruje słowa innych ludzi.

Opisałaś mojego ojca, jest taki sam jak Twoja babcia.

[ama4]

Chodziło mi o tamto poprzednie mieszkanie i wybór na kupno tego bliżej Was.

[klempaa]

Napisane przez ama4

Chodziło mi o tamto poprzednie mieszkanie i wybór na kupno tego bliżej Was.

A to nie wiem. Ale tamto poprzednie jest dalej od mojej mamy niz to obok nas

[Paprotka_]

Napisane przez klempaa

A to nie wiem. Ale tamto poprzednie jest dalej od mojej mamy niz to obok nas

No tak, tylko że teraz to nie ma dla niej znaczenia, bo Wy jesteście jeszcze bliżej, więc "w pierwszej kolejności". Generalnie zgadzam się z dzustam, ale jeżeli dla Ciebie to nie do przeskoczenia, to może faktycznie segment byłby lepszym rozwiązaniem.

[Asienka187]

Czyli macie do wyboru mieszkanie w bloku z tego co wywnioskowałam 3 piętrowym na parterze z ogródkiem i dziadkami za oknem, bądź segment? (jeśli źle myślę to mnie popraw).

Ja bym brała segment. Zdecydowanie

[klempaa]

Napisane przez Asienka187

Czyli macie do wyboru mieszkanie w bloku z tego co wywnioskowałam 3 piętrowym na parterze z ogródkiem i dziadkami za oknem, bądź segment? (jeśli źle myślę to mnie popraw).

Ja bym brała segment. Zdecydowanie

Nie. W bloczku 1 piętrowym (8 mieszkań) - dziadkowie w bloku obok, ale tak - za oknem - bądź właśnie ten segment. Cena - identyczna praktycznie (segment 3tys tańszy ). Fakt, segment o trochę mniejszej powierzchni, ale jak na nasze potrzeby - zupełnie wystarczający.

[blekitne_niebo]

Klempaa, rozumiem Twój problem. Ja mieszkanie pojmuję jako azyl, miejsce gdzie ja ustalam zasady. Nie chciałoby mi się z nikim walczyć w takim miejscu. Walczę na studiach, walczę w pracy, ciężko walczę w szpitalu, walczę z rodziną (podobnie jak u Ciebie z połową jestem pokłócona). Nie chciałabym walczyć w kolejnym miejscu. Trzeba mieć miejsce gdzie się jest po prostu sobą, żyje w spokoju, robi co chce. Nie chciałabym we własnym domu szarpać się, miotać, tłumaczyć. Ułożenie sobie życia to sztuka, zakończenie terapii to ogromny sukces, po co wystawiać się na ciężkie boje z dziadkami i chcąc nie chcąc narażać swój związek.
Mnie osobiście ingerowanie w moją przestrzeń sprawia niemal fizyczny ból i kosztuje sporo nerwów. We wczesnej młodości musiałam znosić wieczne wtrącanie się w moje osobiste sprawy i bardzo mocno to przeżyłam. Teraz na to nigdy nie pozwolę. Późne powroty, wychodzenie w środku nocy, światło zapalone do rana, odsypianie nocnych dyżurów to rzecz z której nie chcę się tłumaczyć nigdy i nikomu. Ponadto to niesłychanie męczące tracić czas i nerwy, musieć się tłumaczyć, ciężko pracować i obmyślać strategie jak tu sprawić żeby babcia nie była taka nachalna.

Bierz segment Święty spokój to rzecz bezcenna.

[klempaa]

Napisane przez blekitne_niebo

Klempaa, rozumiem Twój problem. Ja mieszkanie pojmuję jako azyl, miejsce gdzie ja ustalam zasady. Nie chciałoby mi się z nikim walczyć w takim miejscu. Walczę na studiach, walczę w pracy, ciężko walczę w szpitalu, walczę z rodziną (podobnie jak u Ciebie z połową jestem pokłócona). Nie chciałabym walczyć w kolejnym miejscu. Trzeba mieć miejsce gdzie się jest po prostu sobą, żyje w spokoju, robi co chce. Nie chciałabym we własnym domu szarpać się, miotać, tłumaczyć. Ułożenie sobie życia to sztuka, zakończenie terapii to ogromny sukces, po co wystawiać się na ciężkie boje z dziadkami i chcąc nie chcąc narażać swój związek.
Mnie osobiście ingerowanie w moją przestrzeń sprawia niemal fizyczny ból i kosztuje sporo nerwów. We wczesnej młodości musiałam znosić wieczne wtrącanie się w moje osobiste sprawy i bardzo mocno to przeżyłam. Teraz na to nigdy nie pozwolę. Późne powroty, wychodzenie w środku nocy, światło zapalone do rana, odsypianie nocnych dyżurów to rzecz z której nie chcę się tłumaczyć nigdy i nikomu. Ponadto to niesłychanie męczące tracić czas i nerwy, musieć się tłumaczyć, ciężko pracować i obmyślać strategie jak tu sprawić żeby babcia nie była taka nachalna.

Bierz segment Święty spokój to rzecz bezcenna.

No właśnie spisałaś to, co ja czuję. Za duzo użerania sie jest w innych dziedzinach życia, żeby jeszcze musieć kombinować w domu.

[skazana_na_bluesa]

a ile tam bedzie tych mikro-blokow? nie daloby sie zalatwic w dwoch roznych koncach osiadla, zeby dziadkowie nie mieszkali naprzeciwko?

jesli nie - ja bym brala segment. bo ogrodek tez byscie mieli, prawda?

[klempaa]

Napisane przez skazana_na_bluesa

a ile tam bedzie tych mikro-blokow? nie daloby sie zalatwic w dwoch roznych koncach osiadla, zeby dziadkowie nie mieszkali naprzeciwko?

jesli nie - ja bym brala segment. bo ogrodek tez byscie mieli, prawda?

10. I nie da się w drugim koncu osiedla, bo nasz jest na samym koncu, a mieszkania dostępne są tylko w naszym i tym obok

tak tak, w segmencie nawet większy ten ogródek



właśnie dzwonił do mnie kierownik budowy - zeby przyjść i powiedzieć gdzie mają być gniazdka
trafił na idealny wprost moment na takie rozważania....

[skazana_na_bluesa]

to ja bym brala wiekszy ogrodek - wieksza frajda dla psow i daleko od rodziny

[CremaCatalana]

Napisane przez klempaa

Ale że niby czemu?
Kurde, mam wrazenie, że nie rozumiesz różnicy.
Ale możliwe, że to ja jestem... przewrażliwiona

Rozumiem różnicę, chodziło mi o szersze spojrzenie po prostu, generalnie o radzenie sobie z niewygodnymi sytuacjami.

Ale doczytałam teraz, że to mieszkanie nie jest sprawą życia i śmierci i wymarzonym gniazdkiem, więc faktycznie lepiej zerwać umowę. Tylko upewnij się, że Cie dziadkowie nie zerwą też swojej i Cię nie dogonią...

[klempaa]

Napisane przez CremaCatalana

Rozumiem różnicę, chodziło mi o szersze spojrzenie po prostu, generalnie o radzenie sobie z niewygodnymi sytuacjami.

Ale doczytałam teraz, że to mieszkanie nie jest sprawą życia i śmierci i wymarzonym gniazdkiem, więc faktycznie lepiej zerwać umowę. Tylko upewnij się, że Cie dziadkowie nie zerwą też swojej i Cię nie dogonią...

To mieszkanie JEST wymarzonym gniazdkiem. A w każdym razie było nim do momentu, w którym nie dowiedziałam się, że bedziemy mieć tuż obok dziadków. To niestety sytuację bardzo mocno zmieniło.

Dziadkowie tam, gdzie stoją te szeregówki na pewno się nie przeprowadzą, więc akurat takiego niebezpieczenstwa nie ma

[malamenda2009]

A co Twój narzeczony na to? też w razie czego zdecydowałby się na segment?

[klempaa]

Napisane przez malamenda2009

A co Twój narzeczony na to? też w razie czego zdecydowałby się na segment?

Szanownemu narzeczonemu segment bardzo się podoba + stwierdził, że wszędzie, tylko nie z dziadkami za oknem