Powiedz to tutaj, część 8

[KamilaAnna1990]

Czy ten wątek naprawdę jest magiczny?

Jeśli tak to proszę... Niech wszystko co na dziś zaplanowałam się uda... Proszę, proszę, proszę...

[JakasXxTam]

Kurva, zamist ochrony środowiska biologia? Um, no sorry. Ale nie mam innego wyjścia. Spaliłam za sobą jedyny most

[taktaktoja]

Dzisiaj jestem rada,odpowiedzieli mi na ważnego maila,przez przypadek znalazłam ofertę idealnej dla mnie praktyki,proszę niech rozmowa się powiedzie i mnie przyjmą,proszę proszę..

[stupify]

Co sie z nami stało? Czy znowu przesadzam? Nie do cholery! Jak Ty sobie to wyobrażasz?! Lada dzień się wyprowadzam, a Ty nie masz czasu i ochoty by sie ze mna spotkać... Dobra mam to gdzieś...

[Pstra]

jeszcze tylko 2 godzinki

[dziuba85]

Bieganie do kanału ciepł. , walka z instalacją c.o., baner do firmy z logo, do tego jeszcze ten ☠☠☠... kierownik - życie jest piękne!

[201607260936]

Dopasuj 2 plany, zapisz się na przedmioty, na które chcesz, dopasuj do tego wf, zapisz się na niego, dodaj dodatkowy fitness oraz praktyki w kancelarii No proste, ze mnie trafia Oby to się udało

[f88fd72a1baff1f55628bb9023d16cbac19cdced_65c025028a53e]

smutno mi, wiem, że chcesz dobrze, ale chyba nie powinieneś tego robić

[velara]

Ta sytuacja jest dowodem na to, że czasem nie należy się tak ze wszystkim spieszyć. My się pospieszyliśmy, teraz żałujemy. Mam nadzieję, że nie będzie nas to zbyt wiele kosztować. Bo teraz wycofać się już nie możemy.

[Nulka93]

Tydzień, ostatni tydzień wakacji, błogiego lenistwa. A potem przeprowadzka, nowe miasto, nowi ludzie, nowe wszystko. Nawet nie wiem z kim będę mieszkać. Dobrze, że siostra będzie ze mną w pokoju. Nawet się cieszę na to, ale najgorsze w tym wszystkim jest to, że ja tam, a Ty tu. Już nie będziemy się spotykać na tygodniu kiedy tylko nam się zachce, już nie będziemy razem leżeć "do góry dupą" jak to zawsze przyjemnie ujmujesz. Teraz będą ja i moje studia, Ty i Twoja praca, Twoje studia w weekendy. Ale damy radę. Mamy siebie a to najważniejsze. Wierzę się się uda..

[201604301943]

Napisane przez Phoce

Muszę to gdzieś napisać, te myśli mnie zjedzą, a nie mogę nikomu powiedzieć, bo się posypię. Nienawidzę płakać przy ludziach, więc zmęczę ten wątek. Niezbyt przyjemna lektura, więc walę na biało..
Boję się tego tygodnia, znowu się boję. Boję się, że jak już tam pojedziesz to usłyszysz coś w stylu, że tego nawet się nie leczy, albo że zostały Ci jakieś dwa miesiące życia. Wiem, że nie możesz się doczekać tego leczenia, bo się źle czujesz, ale co jeżeli w trakcie będziesz czuła się milion razy gorzej. To nie jest leczenie antybiotykami, to jest leczenie trucizną, która zrobi Ci spustoszenie w ciele a i tak nie ma żadnej pewności, że pomoże. Ciągle mam wrażenie, że wypieram to wszystko. Przecież to nie jest grypa, a nowotwór, nie musi się udać. Wiem, że przyszedł czas na mnie, żeby stać się dorosłą, żeby przejąć Twoją rolę poniekąd i być przy Tobie, silniejsza niż Ty, tylko że ja boję się każdego telefonu, jak widzę Twój albo ojca numer na swoim wyświetlaczu, zastanawiam się, czy gdy odbiorę usłyszę zapłakany głos. Tyle lat zajmowałaś się mną, opiekowałaś, pocieszałaś, gotowałaś, harowałaś, znosiłaś nieraz cholernie ciężki charakter mojego ojca i to wszystko dla nas, dla mnie. Ja nawet nie potrafiłam Ci się odwdzięczyć. Teraz chyba czas najwyższy na to. To takie banalne, ale musiała stać się tragedia, żeby coś do mnie dotarło. Tylko to trochę nie fai. Jeszcze za wcześnie, jeszcze musisz nauczyć mnie wielu rzeczy, jeszcze musisz doczekać się wnuków lub chociaż zwykłych wakacji. Nie wierzę, że Twoja rola się skończyla, więc nie masz prawa tego przegrać. Postaram się zrobić wszystko, żebyś czuła się pewnie, żebyś nie musiała się bać. Jestem silną osobą, ciągle uczę się życia, ciągle zmusza mnie ono do szybszego dorastania, ale nie narzekam. Tęsknię trochę za czasami, gdy miałam banalne problemy, ale widocznie to wszystko stało się po to, żebym się trochę ogarnęła i przestała przejmować pierdołami, a wreszcie zauważyła, co w życiu jest NAPRAWDĘ istotne. Będzie cholernie ciężko, ale jestem w stanie podjąć tę walkę.



P.S. Jeżeli to czytasz, a wiem, że tak, bo przecież mimo moich próśb, nie umiałeś pewnie sobie odmówić stalkowania mnie, chciałam tylko napisać, że Twoje zachowanie jest obrzydliwe i nie dziw się mojemu zachowaniu. Mówisz jedno, robisz inne. Wiesz jak to się nazywa? Kłamanie.

od wszystkiego innego ważniejsza jest wiara w to że się uda

[BeforeIForget]

Chyba pora przestać przejmować się pierdołami. Tylko czy umiem?


Zaczyna mi za bardzo zależeć na czymś, czego nie ma. Ze mną musi być coś nie tak.

[tutaj]

Obiecuję sobie, że od poniedziałku zaczynam szukać tych praktyk!!

[adziorek1990]

Było dobrze, nie diabeł taki straszny jak go malują. Pozytywnie.

Ciekawe, ciekawe jak to będzie wieczorem.

[paula-zla]

Napisane przez tutaj

Obiecuję sobie, że od poniedziałku zaczynam szukać tych praktyk!!

Ja też muszę

[2018070520180950]

Już chce tego iPhone czemu muszę miesiąc jeszcze czekać :/

[paula-zla]

Wyjdę, czy nie wyjdę...

[adziorek1990]

To może dzisiaj się odezwiesz? Odezwij się PROSZĘ..

[Serekha]

Boże , proszę!! Niech dzisiaj spotkam któregoś z trzech. Tak bardzo chcę , chcę chcę!!! Jezu chcę mieć dzisiaj swój dzień! <3

[Ewelajna140]

ja chcę to mieszkanie!!! proszę!!!

[sweet_chocolate]

Mega zmęczona po całym dniu pracy, ale jeszcze zaraz biorę się za sprzątanie...

[Nulka93]

Kupiłam eyeliner. Ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć i będę mistrzem kreski

[2018070520180950]

chociaz z pracy dobre wiesci

[Syla_]

TOŻ TO SZALEŃSTWO
Ty

[KamilaAnna1990]

Jeszcze dziś okaże się czy po raz kolejny popełniłam ten sam błąd czy też tym razem będzie inaczej...

Zawsze wierze, że tym razem będzie inaczej. Oby to był ten raz.

[monilkaa]

Spakowałam swoje życie w dwa pudła i czerwoną walizkę. Zostawiam wszystko i wyjeżdżam. Nie wiem, jak będzie mi się z wami mieszkać, nie wiem, czy polubią mnie ludzie na studiach, nie wiem, czy nie wywalą mnie po pierwszej sesji, czy znajdę pracę i zdołam to pogodzić. Dopiero teraz zacznie się "życie". Tyle razy się odgrażałam, że się wyprowadzę, że nie mogę się doczekać, a teraz chce mi się płakać jak pomyślę o tym, że będę tam samiutka jak palec. Nie tak miało być. Nie tam się miałam przeprowadzać. Za każdym razem, gdy widzę W. w telewizji, na spotach, reklamach, w wiadomościach ogarnia mnie żałość. Nawet to mi się nie mogło udać. Pewnie się przekonam, ale tam nie ma moich ukochanych miejsc, mojej siostry, moich przyjaciół. To przecież nie tak miało być. Miałam chodzić z wami nad Wisłę, mieszkać z O, miałam studiować zupełnie gdzie indziej. Wątpię, że uda się przenieść. Wysoka średnia na pierwszym roku jest wykonalna, ale bardzo trudna. W dodatku za rok, już nic nie będzie takie samo. Wszystko mnie przerosło, a widok walizek-przeraził. Przecież ja jestem jeszcze dzieckiem, w dodatku błądzącym jak we mgle.

[martynusia222]

Czemu byłam taka naiwna

Żałuję, żałuję, żałuję...

[QueenBlair]

Tak bardzo, aż do bólu tęsknię ...

[paula-zla]

Napisane przez monilkaa

Spakowałam swoje życie w dwa pudła i czerwoną walizkę. Zostawiam wszystko i wyjeżdżam. Nie wiem, jak będzie mi się z wami mieszkać, nie wiem, czy polubią mnie ludzie na studiach, nie wiem, czy nie wywalą mnie po pierwszej sesji, czy znajdę pracę i zdołam to pogodzić. Dopiero teraz zacznie się "życie". Tyle razy się odgrażałam, że się wyprowadzę, że nie mogę się doczekać, a teraz chce mi się płakać jak pomyślę o tym, że będę tam samiutka jak palec. Nie tak miało być. Nie tam się miałam przeprowadzać. Za każdym razem, gdy widzę W. w telewizji, na spotach, reklamach, w wiadomościach ogarnia mnie żałość. Nawet to mi się nie mogło udać. Pewnie się przekonam, ale tam nie ma moich ukochanych miejsc, mojej siostry, moich przyjaciół. To przecież nie tak miało być. Miałam chodzić z wami nad Wisłę, mieszkać z O, miałam studiować zupełnie gdzie indziej. Wątpię, że uda się przenieść. Wysoka średnia na pierwszym roku jest wykonalna, ale bardzo trudna. W dodatku za rok, już nic nie będzie takie samo. Wszystko mnie przerosło, a widok walizek-przeraził. Przecież ja jestem jeszcze dzieckiem, w dodatku błądzącym jak we mgle.

Kochana, piszesz mądrze i prawdziwie.

Na przeprowadzkę się cieszyłam jak głupia, pamiętam pierwsze dni i dziką euforię. Potem zaczęłam szukać pracy i momentami miałam dosyć, byłam totalnie bezradna, ponieważ stosy wysłanych CV nie przynosiły żadnych efektów, nie miałam żadnego, nawet najmniejszego doświadczenia, niektórzy wręcz krzywo się uśmiechali widząc moje CV. Ale byłam twarda, nie poddawałam się. Wierzyłam w siebie i w to, że w końcu musi się udać. Zaczynałam od gównianej słuchawki, a potem dostałam pierwszą, prawdziwą pracę. Nieskromnie przyznając, zarabiałam więcej niż moja mama z 20-letnim doświadczeniem zawodowym. Może trochę dopieszczam swoje ego tym postem, ale chcę Ci pokazać, że wszystko jest możliwe
Spełniaj swoje marzenia!

[GagaFace]

Od jutra tydzień spędzę tylko z Tobą, nareszcie sami.
Tylko Ty i Ja.