Jestem w ciąży, nie wiem czy chce to dziecko.

[mm444]

Treść usunięta

[frehya]

Nie powinnam Cię oceniać, ale jak czytam Twój post to ciśnienie mi wzrasta.
Mówisz, że dziecko Cię niszczy, ale tak szczerze gdzie było wtedy zabezpieczenie? Wiedziałaś na co się piszesz rozpoczynając współżycie. Uważam Cię za inteligentną osobę, więc powinnaś o tym pomyśleć.
Szkoda, że jest tyle par, które pragną dziecka i nie mogą go mieć.
Najlepszym rozwiązaniem jak dla mnie to oddanie dziecka do adopcji.
Chociaż gdybym była na Twoim miejscu to nie liczyłyby się dla mnie studia i moja młodość tylko ta mała istotka. Zastanów się trochę nad swoimi czynami a dopiero potem pisz, że niszczy Cię od środka. Nie chcę być niemiła, ale jak dla mnie jesteś dziecinna i mało odpowiedzialna za swoje czyny. Współżycie powinno być dla odpowiedzialnych i świadomych osób. Pomyśl na drugi raz nad tym co robisz.

[kotnaplocie]

Autorko, przygotuj się na różne możliwości. Pogadaj z facetem, czy jeżeli po porodzie nie będziesz chciała dziecka, to on ( czy jego rodzice ) je wezmą. On też musi wiedzieć, że taka sytuacja może mieć miejsce, niech się zastanowi, pogada z nimi i niech się z zdeklarują. Jeżeli się okaże, że oni się nie podejmują, to będziesz miała jasną sytuację, będziesz chciała, to zatrzymasz dziecko, nie, to oddasz do adopcji.

A podejmując decyzję o oddaniu czy zatrzymaniu dziecka kieruj się tylko tym, czy Ty to dziecko jesteś w stanie pokochać, wychować je i zapewnić mu w miarę normalny dom - nie tym, że rodzice się wkurzą, że co ludzie pomyślą, a już na pewno nie tym, że taką masz moralność, że jak naważyłaś piwa, to je na siłę wypijesz, tylko po to, żeby sobie udowodnić, że umiesz wziąść za coś odpowiedzialność. Jest na świecie wiele par starających się o adopcję, i Ci ludzie będą przeszczęśliwi, jeżeli Twoje dziecko dostaną.

[madana]

Napisane przez Flashdance

No to jest dokładnie tak jak pisałam. Dziewczyna sama jest jeszcze na poziomie dziecka. Nie czuje się za nic odpowiedzialna. Seks uprawiała no bo w tak długim związku to trzeba, zabezpiecza się zabezpieczała, ale tak jakoś wyszło że ten jeden raz nie wyszło. Przecież to nie jej wina. Nie jej wina że ma taką moralność i dziecko zatrzyma "bo tak wypada". Dziecka nie chce, ale do adopcji nie odda, bo "co ludzi powiedzą" Nie jej wina, że dziecko popsuło jej życie. I w ogóle o co wam wszystkim chodzi. Uczepiłyście się jej jakby to ona była odpowiedzialna za swoje (teraz także dziecka) życie.

Bezmyślność w wykonaniu Autorki wręcz boli. Wpadki się zdarzają, ale jeśli się już zdarzy to trzeba umieć podjąć decyzję. Aborcja (czasami to lepsze wyjście) lub urodzę dziecko. Jak urodzę to albo oddam je do adopcji albo wychowam. Jeśli wychowam to postaram się zrobić to jak najlepiej, podejmę odpowiednie kroki aby dziecku zapewnić warunki. Sprawdzam jakie mam możliwości, zasięgam porady kompetentnych osób i działam. A tutaj wszystko toczy się samo. Bez udziału osoby zainteresowanej. Dziecko zatrzyma bo "co inni powiedzą", bo "tak wypada". Gratulacje.

- zgadzam się całkowicie z takim "odczytaniem" postępowania. Wszystko opisuje jako "no przydarzyło się", a nie efekt swoich działań; no i dorosłość w sumie na tym polega: ponosi się konsekwencje swoich działań.
I ironizowanie, jakże dziecięce "miałam z seksem do 30 czekać"- tylko niedojrzałość podkreśla, bo NIKT jest tak nie napisał.

[Hultaj]

Klasyczne "trolololo". Ze Tobie sie to nie nudzi?

i kto to mówi.

[martynka89]

Napisane przez Hultaj

jasne, bo urodzenie dziecka nawet w młodym wieku to życiowa tragedia; a młodzi rodzice to nieudacznicy którzy na zawsze nimi pozostają, nie kształcą się i nie dorabiają.

A zebys wiedziala. Moja matka (ma na takie sprawy poglady ze sredniowiecza) jak sie dowiedziala, ze jestem w ciazy, to powiedziala, ze z malym dzieckiem to juz do pracy nie bede mogla wrocic i ze juz do zadnej szkoly nie pojde (od jakiegos czasu mialam w planach szkole jezykowa i szkolenia). Do pracy wrocilam jak dziecko mialo 7 miesiecy a juz niedlugo wybieram sie do szkoly. No i jak widac da sie chodzic do szkoly, pracowac i jeszcze zajmowac malym dzieckiem. Tylko trzeba chciec.

[zagubiona93]

Stop, stop, stop. Nie wiem skad nagle taka agresja u was? Bo nie moge się zdecydowac co zrobic? Wlasnie dlatego ze to decyzja na cale zycie, probuje wszystko przeanalizowac, co jezeli oddam i bede zalowala do konca zycia? Albo z drugiej strony jezeli zostawie i nie bede potrafiła zaakceptowac go?
A co do tekstu, ze do 30 mialam czekac to przeciez byla ironia, która miała na celu pokazac, że w żadko którym związku trwajacym dośc długo partnerzy z myslą o współżycia czekaja do momentu kiedy beda gotowi na ewentualne konsekwencje.
Zrozumiec mnie mogą tylko te, które same to przechodzily.

[_Kari_]

Napisane przez baby montana

usunięcie może ci popsuć psychikę, zastanów się czy nie lepiej na rok odpuścić studia, urodzić dziecko i oddać do adopcji.

Usuniecie??? Jakie usuniecie... Czy ty jestes normalna??? W 20 tygodniu nie mozna usunac cizay...nigdzie ci tego nie wykonaja, nawet za gruba kase gdzies w europie!!!! Przeciez to 4 miesiac... To jest medycznie niedozwolone, nie moralnie... Bo nie jestem jakas tak koscielna despotka, ale medycznie na takim etapie nie mozna usunac zrowej ciazy, jedynie zagrazajace zyciu matki lub nieuleczalnie chore plody!!! Zreszta aborcji wogole w Polsce sie nie wykonuje... Nawet po gwaltach, co akurat mnie oburza!!!


A tak z innej beczki... Ja mam pytanie do autorki!!! Gdzie ty mialas mozg??? Sa tabletki anty itd... A teraz sie poporostu boisz i ci zal dupe zciska ze wpadlas. Ne sadze abys po porodzie stwierdzila ze nic cie z tym dzieckiem nie laczy... Ponad to wszytko jest do ogarniecia, jesli beda wam pomagac wasi rodzice to i studia zrobisz i prace znajdziesz potem ... Ne boj sie, poprostu czas dorosnac. A skoro uznalas sie na tyle dorosla i odpowiedzialna aby uprawiac sex to konsekwencje tez musisz przyjac jak dorosla osoba.

[martynka89]

Napisane przez _Kari_

A tak z innej beczki... Ja mam pytanie do autorki!!! Gdzie ty mialas mozg??? Sa tabletki anty itd... A teraz sie poporostu boisz i ci zal dupe zciska ze wpadlas. Ne sadze abys po porodzie stwierdzila ze nic cie z tym dzieckiem nie laczy... Ponad to wszytko jest do ogarniecia, jesli beda wam pomagac wasi rodzice to i studia zrobisz i prace znajdziesz potem ... Ne boj sie, poprostu czas dorosnac. A skoro uznalas sie na tyle dorosla i odpowiedzialna aby uprawiac sex to konsekwencje tez musisz przyjac jak dorosla osoba.

A ja mam pytanie do ciebie... Bardziej kulturalnie nie dalo sie tego napisac?

[zagubiona93]

Napisane przez _Kari_

Usuniecie??? Jakie usuniecie... Czy ty jestes normalna??? W 20 tygodniu nie mozna usunac cizay...nigdzie ci tego nie wykonaja, nawet za gruba kase gdzies w europie!!!! Przeciez to 4 miesiac... To jest medycznie niedozwolone, nie moralnie... Bo nie jestem jakas tak koscielna despotka, ale medycznie na takim etapie nie mozna usunac zrowej ciazy, jedynie zagrazajace zyciu matki lub nieuleczalnie chore plody!!! Zreszta aborcji wogole w Polsce sie nie wykonuje... Nawet po gwaltach, co akurat mnie oburza!!!


A tak z innej beczki... Ja mam pytanie do autorki!!! Gdzie ty mialas mozg??? Sa tabletki anty itd... A teraz sie poporostu boisz i ci zal dupe zciska ze wpadlas. Ne sadze abys po porodzie stwierdzila ze nic cie z tym dzieckiem nie laczy... Ponad to wszytko jest do ogarniecia, jesli beda wam pomagac wasi rodzice to i studia zrobisz i prace znajdziesz potem ... Ne boj sie, poprostu czas dorosnac. A skoro uznalas sie na tyle dorosla i odpowiedzialna aby uprawiac sex to konsekwencje tez musisz przyjac jak dorosla osoba.

Nie mogłam zażywac tabletek antykoncepcyjnych, ponieważ mam spore problemy z żołądkiem i po prostu one mi go jeszcze bardziej rozwalaly. Człowiek jest istotą, która uczy się na błędach, popełniłam go i mam nauczkę na przyszłość. Teraz musze ponieść konsekwencje i podjac jakas decyzje.

[_Kari_]

Napisane przez zagubiona93

Nie mogłam zażywac tabletek antykoncepcyjnych, ponieważ mam spore problemy z żołądkiem i po prostu one mi go jeszcze bardziej rozwalaly. Człowiek jest istotą, która uczy się na błędach, popełniłam go i mam nauczkę na przyszłość. Teraz musze ponieść konsekwencje i podjac jakas decyzje.

Hmmm... A tabletki oslonowe nic by nie pomogly, teraz sa takie. Pytalas lekarza... Powinien ci takie tez zaproponowac. No ale juz po fakcie nie ma co gdybac...

Jak juz napisalam wczesniej ... Uwazam ze sie boisz, co nie jest wcale dziwne w tak mlodym wieku. Ale uwazam ze spokojnie dacie sobie rade... Najwazniejsze ze twoj chlopak sie nie wypiera i nie ucieka... A rodzice wam pomoga, przeciez jestescie ich dziecmi. Nie sa teraz zadowoleni ale to nie znaczy ze zostawia was samych i kaza sie wyprowadzic i radzic samemu... Ne wiem jaka jest wasza syt. Mieszkaniowa...ale po narodzinach malenstwa najlepiej jakbyscie byli razem pod jednym dachem...albo u jedynch albo u drugich rodzicow. Dacie rade... A malenstwo pokochasz jak tylko zobaczysz...i przestaniesz sie bac

[201803111829]

Napisane przez _Kari_

A malenstwo pokochasz jak tylko zobaczysz...i przestaniesz sie bac

A jak nie? Jak po porodzie (i jakiś czas później) nie poczuje wybuchu miłości?

[GoodNight]

Napisane przez _Kari_

Usuniecie??? Jakie usuniecie... Czy ty jestes normalna??? W 20 tygodniu nie mozna usunac cizay...nigdzie ci tego nie wykonaja, nawet za gruba kase gdzies w europie!!!! Przeciez to 4 miesiac... To jest medycznie niedozwolone, nie moralnie... Bo nie jestem jakas tak koscielna despotka, ale medycznie na takim etapie nie mozna usunac zrowej ciazy, jedynie zagrazajace zyciu matki lub nieuleczalnie chore plody!!! Zreszta aborcji wogole w Polsce sie nie wykonuje... Nawet po gwaltach, co akurat mnie oburza!!!

Opanuj się dziewczyno. Juz kazda która pisała o usunięciu dopisała, ze nie doczytała ktory to tydzien ciąży. Weź sie tak nie gorączkuj.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 18:09 ----------

Napisane przez _Kari_

Jak juz napisalam wczesniej ... Uwazam ze sie boisz, co nie jest wcale dziwne w tak mlodym wieku. Ale uwazam ze spokojnie dacie sobie rade... Najwazniejsze ze twoj chlopak sie nie wypiera i nie ucieka... A rodzice wam pomoga, przeciez jestescie ich dziecmi. Nie sa teraz zadowoleni ale to nie znaczy ze zostawia was samych i kaza sie wyprowadzic i radzic samemu... Ne wiem jaka jest wasza syt. Mieszkaniowa...ale po narodzinach malenstwa najlepiej jakbyscie byli razem pod jednym dachem...albo u jedynch albo u drugich rodzicow. Dacie rade... A malenstwo pokochasz jak tylko zobaczysz...i przestaniesz sie bac

Sranie w banie. Skąd wiesz ze rodzice chca mieszkac z nimi i z dzieckiem? Skad taka pewnosc ze dadzą radę? I to pitu pitu o tym ze jak zobaczy dzidzie to zaraz ją pokocha i świat stanie sie lepszy. Boze skad taka fantasmagoria?

[_Kari_]

Napisane przez _Tinkerbell

A jak nie? Jak po porodzie (i jakiś czas później) nie poczuje wybuchu miłości?

A masz swoje dzieci?

Po porodzie nasz organizm wytwarza hormony odpowiedzialne za wiez matki z dzieckiem... Oksytocyna sie nazywa i jest to niezalezna realkcja od matki, wiec wybuch hormonow jest zawsze po porodzie tak jest skonstuowany nasz organizm moga byc depresja i inne nieciekawe rzeczy... Ale wiez sie utworzy samoistnie, nawet podswiadomie

Dlatego surogatki podpisuja odpowiednie papiery przed porodem .

[madana]

Napisane przez _Kari_

A masz swoje dzieci?

Po porodzie nasz organizm wytwarza hormony odpowiedzialne za wiez matki z dzieckiem... Oksytocyna sie nazywa i jest to niezalezna realkcja od matki, wiec wybuch hormonow jest zawsze po porodzie tak jest skonstuowany nasz organizm moga byc depresja i inne nieciekawe rzeczy... Ale wiez sie utworzy samoistnie, nawet podswiadomie

Dlatego surogatki podpisuja odpowiednie papiery przed porodem .

- Kari, proszę cię: no mam 2 dzieci i CO Z TEGO? "Mama Madzi" też ją urodziła i jakoś od samego faktu urodzenia nie nawiązała tej mitycznej więzi- może dlatego tak popieram adopcję, bo uważam, ze nie tyle ta jest matką, co urodziła, a ta- która kochała i wychowała.
Dziewczyna jest pogubiona, mocno niedojrzała- dla mnie w opisanej sytuacji "a teraz wszyscy zamieszkamy u którychś rodziców" brzmi niedorzecznie- ciąża nie powinna być powodem związku, mieszkania ze sobą.

[_Kari_]

Napisane przez GoodNight

Opanuj się dziewczyno. Juz kazda która pisała o usunięciu dopisała, ze nie doczytała ktory to tydzien ciąży. Weź sie tak nie gorączkuj.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 18:09 ----------



Sranie w banie. Skąd wiesz ze rodzice chca mieszkac z nimi i z dzieckiem? Skad taka pewnosc ze dadzą radę? I to pitu pitu o tym ze jak zobaczy dzidzie to zaraz ją pokocha i świat stanie sie lepszy. Boze skad taka fantasmagoria?

Nie no lepiej jej mowic ze nie dadza rady... Ze dala plame na calej lini i do niczego sie nie nadaje... Co do rodzicow to oczywiscie ze nikt z nas nie wie, ale jesli zdecyduja sie pomoc swoim dziecia to znajdzie sie rozwiazańie.
Rodzice swoich dzieci nawet 19 letnich nie wywala na zbity pysk...

[201803111829]

Napisane przez _Kari_

A masz swoje dzieci?

Po porodzie nasz organizm wytwarza hormony odpowiedzialne za wiez matki z dzieckiem... Oksytocyna sie nazywa i jest to niezalezna realkcja od matki, wiec wybuch hormonow jest zawsze po porodzie tak jest skonstuowany nasz organizm moga byc depresja i inne nieciekawe rzeczy... Ale wiez sie utworzy samoistnie, nawet podswiadomie

Dlatego surogatki podpisuja odpowiednie papiery przed porodem .

Wiem co to oksytocyna moja droga. Ale w takim razie, czemu dzieci są oddawane do adopcji? Jeśli matka żyje, a zrzeka się praw to co?
Gdzie ten twój wybuch hormonów?
Bo nie jestem w stanie zrozumieć - skoro WSZYSTKIE matki, absolutnie WSZYSTKIE kochają swoje dzieciaczki po porodzie, to czemu są domy dziecka?

[GoodNight]

Napisane przez _Kari_

A masz swoje dzieci?

Po porodzie nasz organizm wytwarza hormony odpowiedzialne za wiez matki z dzieckiem... Oksytocyna sie nazywa i jest to niezalezna realkcja od matki, wiec wybuch hormonow jest zawsze po porodzie tak jest skonstuowany nasz organizm moga byc depresja i inne nieciekawe rzeczy... Ale wiez sie utworzy samoistnie, nawet podswiadomie

Dlatego surogatki podpisuja odpowiednie papiery przed porodem .

Prosze cie. Ja jakos nie pamiętam takiego wybuchu

[paula78]

Przede wszystkim idż do urzędu stanu cywilnego z ojcem dziecka i niech uzna dziecko oficjalnie i na papierze a następnie ustalić alimenty.

Reszta do rozwiązania we własnej głowie i otoczeniu.Ale z tego co widze to i tak wyboru za dużego nie masz.

[GoodNight]

Napisane przez _Kari_

Nie no lepiej jej mowic ze nie dadza rady... Ze dala plame na calej lini i do niczego sie nie nadaje... Co do rodzicow to oczywiscie ze nikt z nas nie wie, ale jesli zdecyduja sie pomoc swoim dziecia to znajdzie sie rozwiazańie.
Rodzice swoich dzieci nawet 19 letnich nie wywala na zbity pysk...

A skad ta pewnosc?

[_Kari_]

Napisane przez madana

- Kari, proszę cię: no mam 2 dzieci i CO Z TEGO? "Mama Madzi" też ją urodziła i jakoś od samego faktu urodzenia nie nawiązała tej mitycznej więzi- może dlatego tak popieram adopcję, bo uważam, ze nie tyle ta jest matką, co urodziła, a ta- która kochała i wychowała.
Dziewczyna jest pogubiona, mocno niedojrzała- dla mnie w opisanej sytuacji "a teraz wszyscy zamieszkamy u którychś rodziców" brzmi niedorzecznie- ciąża nie powinna być powodem związku, mieszkania ze sobą.

Dokladnie jak piszesz jest zagubiona... Ale jesli bedzie wiedziala ze strony rodzicow ze np. Istnieje taka mozliwosc to bedzie mogla podjac jakas konkretna decyzje... O to mi chodzilo

A o tej Wasniewskiej to mi nie wspominaj... Przykre ale prawdziwe. Moze mam tez taki meeeeeggggaaa pozytywny przekaz ze wzgl. Na moj wlasny stan ciazowy tylko ze ja jestem duzo starsza niz autorka...

---------- Dopisano o 18:23 ---------- Poprzedni post napisano o 18:20 ----------

Napisane przez _Tinkerbell

Wiem co to oksytocyna moja droga. Ale w takim razie, czemu dzieci są oddawane do adopcji? Jeśli matka żyje, a zrzeka się praw to co?
Gdzie ten twój wybuch hormonów?
Bo nie jestem w stanie zrozumieć - skoro WSZYSTKIE matki, absolutnie WSZYSTKIE kochają swoje dzieciaczki po porodzie, to czemu są domy dziecka?

A od kiedy do wszystkich ale to wszystkich domow dziecka trafiaja same niemowlaki??? Wyjatki potwierdzaja regule...

[Flashdance]

Napisane przez zagubiona93

Stop, stop, stop. Nie wiem skad nagle taka agresja u was? Bo nie moge się zdecydowac co zrobic? Wlasnie dlatego ze to decyzja na cale zycie, probuje wszystko przeanalizowac, co jezeli oddam i bede zalowala do konca zycia? Albo z drugiej strony jezeli zostawie i nie bede potrafiła zaakceptowac go?
A co do tekstu, ze do 30 mialam czekac to przeciez byla ironia, która miała na celu pokazac, że w żadko którym związku trwajacym dośc długo partnerzy z myslą o współżycia czekaja do momentu kiedy beda gotowi na ewentualne konsekwencje.
Zrozumiec mnie mogą tylko te, które same to przechodzily.

Czyli jednak adopcja wchodzi w grę. Bo raz pisałaś że chcesz oddać ,ale wstydzisz się o tym mówić i bliscy i nie pozwolą, później pisałaś, że do adopcji nie oddasz bo taką masz moralność i raczej dziecko zatrzymasz. Teraz piszesz, że zastanawiasz się nad oddaniem dziecka. Jak w końcu jest?


Tak, tylko jeśli ktoś wie że nie jest gotowy do rodzicielstwa to się zabezpiecza za każdym razem a nie czasami.

[mm444]

Treść usunięta

[201803111829]

Napisane przez _Kari_

A od kiedy do wszystkich ale to wszystkich domow dziecka trafiaja same niemowlaki??? Wyjatki potwierdzaja regule...

A kto tu mówi tylko o niemowlakach? skoro oddawane są dzieci roczne, dwu i trzy letnie, pięcio i dziesięcio i wzwyż, to śmiem twierdzić, że matka nie poczuła "wybuchu miłości" a dziecko urodziła i "chowała" (bo ja tego nie nazwę wychowywaniem) "bo tak wypada/bo rodzice/bo moje" a potem jednak coś było nie tak... a widzisz, brak oksytocyny może?
Nie chcę być złośliwa, tylko obalić Twoją teorię dotyczącą cudownej macierzyńskiej miłości, która niestety NIE ZAWSZE jest. Najczęściej jest, jednak czasem jej brak..

[Flashdance]

Napisane przez zagubiona93

Ja wiem, że nie oddam dziecka. A wiecie co jest najgorsze, ze sie łudze, ze moze jeszcze zniknie z mojego życia i bedzie jak dawniej, ze moze poronie...

Napisane przez zagubiona93

Czytam to wszystko i zauważam, że co niektorzy mnie nie zrozumieli. Caly czas sa teksty ze mogłam myslec wczesniej, moglam usunac, przeciez pisalam ze DZIECKA BYM NIGDY NIE ZABILA bo ma prawo życ, urodzić na pewno urodzę ale co dalej? Wydaje mi się, że zatrzymam je, bo tak kaze moja moralność, czy je pokocham sie okaze, mam nadzieje ze tak. Tylko boje sie, ze sobie nie poradze, nie czuje tej wiezi... Poza tym nie chce rezygnowac ze szkoly, a czuje ze nie pogodze malego dziecka z nauka.

O swojej moralności pisała również w kontekście adopcji

[_Kari_]

Napisane przez zagubiona93

Stop, stop, stop. Nie wiem skad nagle taka agresja u was? Bo nie moge się zdecydowac co zrobic? Wlasnie dlatego ze to decyzja na cale zycie, probuje wszystko przeanalizowac, co jezeli oddam i bede zalowala do konca zycia? Albo z drugiej strony jezeli zostawie i nie bede potrafiła zaakceptowac go?
A co do tekstu, ze do 30 mialam czekac to przeciez byla ironia, która miała na celu pokazac, że w żadko którym związku trwajacym dośc długo partnerzy z myslą o współżycia czekaja do momentu kiedy beda gotowi na ewentualne konsekwencje.
Zrozumiec mnie mogą tylko te, które same to przechodzily.

Nigdy się nie dowiesz co by było gdyby... jaką podejmiesz decyzje będziesz musiała z nią życ ... I uważam że powinnaś porozmawiać z rodzicami i o adopcji i o domu dziecka... bo nie wiem jak wyglada adopcja i czy odrazu znajdą się potencjalni rodzice adopcyjni.

Musisz wszystkie opcje przeanalizować z bliskimi, wtedy będziesz miała jasną sytuację... co bedzie jak dziecko zostanie z tobą, jak rodzice by widzieli najbliższą przyszłość, jak chcą lub mogą ci pomóc (no chyba że nie chcą pomóc), lub jak się zapatrują na oddanie dziecka...

Uważam że przedwszystkim potrzebujesz wsparcia i rozmowy z bliskimi... nie daj sobie z drugiej strony wmówić że będzie bezbadziejnie i że zniszczysz sobie zycie itd... bo to nie musi być prawda, to jest strach... strach twój, twojego chłopaka i też rodziców bo to nie jest prosta sytuacja...
Ale może się okazać że będzie ok... że dasz radę, że ci pomogą i wsyztko się ułoży... dizecko to nie wyrok śmierci ani kula u nogi Moja koleżanka urodziła na 1 roku studiów, dojeżdżała coprawda na zaoczne, mama jej pomagałą z maluchem... ale ona porozmawiała z rodziną itd A i zostaął bez faceta bo się ich wyparł... ale jakoś dała radę, może na studach nie była orłem, ale zdawała rok za rokiem

---------- Dopisano o 19:16 ---------- Poprzedni post napisano o 19:14 ----------

Napisane przez _Tinkerbell

....Najczęściej jest, jednak czasem jej brak..

Pieknie to ujełaś... czyli wniosek taki jak mój - wyjątki potwierdzają regułę

[Clemence]

Trzymam kciuki za Ciebie.

[kleo1991]

Napisane przez zagubiona93

Witam! Jestem tutaj nowa, liczę na porady z waszej strony.
Tak więc mam 19 lat jestem w 20 tygodniu ciąży, zaczełam studia 100 km od domu no i juz teraz wiem ze nie jestem w stanie ich raczej tam skończyć. Problem polega na tym, że nie czuję więzi z tym dzieckiem, nie wiem czy je chce... Czuję, że popsuło mi życie, bo przeciez jestem jeszcze zbyt młoda na nie, nie skończyłam szkoły ani nie mam pracy. Ojciec dziecka bardzo mnie wspiera, tylko że on tez jest jeszcze młody (19 lat) w tym roku pisze maturę (jest w technikum). Chodzi o to że nawet jakbyśmy chcieli mieszkać razem to nie mamy za co żadne z nas nie pracuje. Moi rodzice przyjeli fatalnie wiadomość o dziecku, na szczescie juz jest lepiej, chociaż mama nadal się nie może z tym pogodzić, ponieważ zawsze w rodzinie uchodziłam za rozsądną i mądra dziewczynke Rodzice zawalają mnie pytaniami o to co planuje, co dalej, jak sobie wyobrażam moje życie. A ja przeciez nie znam odpowiedzi na te pytania. Boję się komukolwiek wyznac, że czuję jak to dziecko mnie niszczy od środka. Nie wiem co mam zrobić...

Witaj kochanie, nie czytam reszty postów z wiadomych powodów, co niektórzy w ogole nie potrafia sie wczuć w sytuacja.

Sytuacje masz cięzką, co tu powiedziec? Na pewno musisz zmienic plany zyciowe, czy obrac inna droge, ale wszystko jest do zrealizowania, czy to studia, czy jakies inne plany z dzieckiem już to tak jest ze będzie Ci trochę cięzej,ale myślę, ze to nie koniec swiata. Masz wsparcie chłopaka i rodziców, również finansowe jak mniemam. Wiem, ze jest ci teraz bardzo ciezko trzymam kciuki, żeby twoje samopoczucie sie poprawilo.

TO forum i dzial nie SA raczej odpowiednie dla tak wymagającego tematu, poszukaj forum i młodych mamach, one lepiej cie zrozumieja, Poradza cos i pociesza.

Powodzenia!

[paulinika]

Hej. Tez bylam w podobnej sytuacji jak Twoja, tylko ze ja nie mialam rozterek co z dzieckiem zrobic, od poczatku je kochalam. Gdy zaszlam w ciaze mialam 17 lat, wyrzucili mnie ze szkoly, lekarze doslownie patrzyli na mnie jak na jakas tredowata, traktowali mnie jak prostytutke doslownie i przy pierwszej wizycie w 9 tyg zaproponowali aborcje (u nas jest legalna, dziewczyny 16 letnie moga juz decydowac), u mnie roznica bylo to ze moi rodzice wsparli, opiekowali sie mna, pomagali jak mogli, a moj maz zapewnil mi byt itp. Tez nie bylo mi latwo, nie moglam sie uczyc bo nigdzie nie chcieli mnie przyjac, traktowali mnie zle, ale wzielam sie w garsc siedlismy z moim partnerem wszystko obgadalismy z rodzinami to samo (u mnie byla ta roznica ze moj partner mial prace, nie stala ale mial dochod taki bysmy mogli sie utrzymac). Na dzien dzisiejszy skonczylam szkole, gdy moja mala miala 5 miesiecy poszlam do mojej pierwszej pracy, nie bylo latwo bo to po 16h sie pracowalo w swieta tez. Jakos dalismy rade bez pomocy rodziny. Ta wiadomosci chce Ci przekazac ze dla chcacego nic trudnego...moj swiat tez sie zawalil myslisz ze nie?? Ale skoro nawazylam to wypilam to piwo, niestety trzeba ponosic konsekwencje.
Moja rada to wez sie w garsc, jestes w 4 miesiacu z tego co wyczytalam, spotkaj sie z rodzicami obydwie rodziny razem, podejmijcie jakies kroki. Dziecko niczemu nie jest winne i nie powinno byc obwiniane za to ze zrujnowalo jakies tam plany na przyszlosc. Moje dziecko w tej chwili ma prawie 4 lata, ja pracuje, douczam sie, wszystkiego mozna tylko trzeba sie zorganizowac.

---------- Dopisano o 20:45 ---------- Poprzedni post napisano o 20:42 ----------

I jeszcze dopisze, ona daje mi sily na codzien, gdy jest mi zle czy mam gorszy dzien wystarczy ze sie do mnie przytuli czy powie mamo kocham Cie i odrazu jakos inaczej jest. To dla niej sie staram, ona jest moim paliwem do codziennego wstania i walczenia o lepsza przyszlosc.

[201604181004]

paulininka z tego co rozumiem mieszkasz za granicą co ty tutaj w ogóle porównujesz. Ten chłopak żeby utrzymać rodzinę za zarobki w Polsce musiałby chyba zamieszkać w pracy. Nawet jakby dostał 3000 - co to jest? 1500 na mieszkanie, dojazdy do pracy i co dalej, gdzie jedzenie dziecko i leki? Skromne utrzymanie i trochę nierealne. W ogóle nie porównywałabym sytuacji. U niej chłopak który chodzi do szkoły u ciebie mąż który pracował. Za granicą. I kolejna zasadnicza różnica: napisałaś że to dziecko pokochałaś od początku. Ona nie.