Cierpisz na samotność ? Zapraszamy! Razem ją pokonamy ! Wątek zbiorczy

[paulinika]

Napisane przez ytaaa

Kolorowe jak najbardziej, ale każdy kolor po kolei lub takie mniejsze pasemka. Na moich ciemnych długich włosach dobrze by wyglądały. Ale chyba nigdy bym się nie porwała na takie szaleństwo.
Ombre już miałam. Tylko ombre samemu zrobić to nic trudnego, ale za takie pasemka to zupełnie nie wiem jak się zabrać.


Ile masz km do najbliższego miasta?

Mój humor tak średnio. Napewno miałabym lepszy jak bym znalazła pracę i wkońcu się w czym sprawdziła/była dobra, bo przez jej brak czuję się bezwartościowym śmieciem
No i pieniądze by mi poprawiły humor, byłabym szczęśliwa nawet z jakiejś stówki

Najblizej mam godzine autobusem ale nie ma tez bo bylam i chodzilam po fryzjerskich. Bylam tez tutaj u fryzjerki zapytac sie ile by wziela ale jak ja zobaczylam to mnie na wymioty wzielo, brudna, fleja, przetluszczone wlosy itp.

Tez by mi sie przydalo, ale jak zauwazylam na tej wsi nikt sie nie maluje wiec moj zawod tutaj to jak bym go nie miala

[ytaaa]

Napisane przez paulinika

Najblizej mam godzine autobusem ale nie ma tez bo bylam i chodzilam po fryzjerskich. Bylam tez tutaj u fryzjerki zapytac sie ile by wziela ale jak ja zobaczylam to mnie na wymioty wzielo, brudna, fleja, przetluszczone wlosy itp.

Tez by mi sie przydalo, ale jak zauwazylam na tej wsi nikt sie nie maluje wiec moj zawod tutaj to jak bym go nie miala

Duża ta wieś? Wy tak na stałe tam się przeprowadziliście?
Może rozpuść wici lub daj jakieś ogłoszenie, może czasem jakieś wesele komuś wypadnie to będziesz miała co robić.

[paulinika]

Napisane przez ytaaa

Duża ta wieś? Wy tak na stałe tam się przeprowadziliście?
Może rozpuść wici lub daj jakieś ogłoszenie, może czasem jakieś wesele komuś wypadnie to będziesz miała co robić.

31 bedzie miesiac jak sie tu przeprowadzilam i jeszcze nie obczailam terenu, jedyne co wiem to to ze i tak jestem dziwnym czlowiekiem z moimi dyskretnymi makijazami to wogole

3,5 tys mieszkancow.

[konfitura_]

Temat straszny ;____;

Też mieszkam na wsi. Przyjeżdżam tu do rodziców, bo studiuję 600km dalej. Jeśli chodzi o fryzjerkę/kosmetyczkę mamy jedną, ma klientów dosłownie wszędzie, bo sobie wyrobiła renomę i nie liczy ogromnych kosztów. Nie poddawaj się, uda się.

Macie jakieś postanowienia noworoczne? Ja założyłam sobie, że chcę przeczytać ok. 40 książek w roku, a jak się uda więcej, to super. Nie chcę marudzić, odcinam się od toksycznych ludzi, nadrabiam filmy. Oraz stare, dobre SCHUDNĘ.

[Yin]

Napisane przez Lilia909

Nie wiem, czy życie w Afryce jest takie kolorowe, jak opisujesz...

Zależy o jaką cześć Afryki nam chodzi bo nie cały kontynent jest objęty totalną biedą, wpływami skorumpowanej polityki, wojen oraz epidemii. Raczej chodzi mi o tereny sawanny, gdzieś gdzie znajdują się jakieś plemiona mocno zżyte z naturą i odcięte od całej cywilizacji, żyjące swoim życiem i swoim czasem jaki mają dla siebie. Co do ucieczki - powiem Ci, że po prostu czułabym tam spokój, otwarcie i powrót do tzw. "korzeni". Do nowoczesnych feministek nie należę (raczej do starych tradycjonalistek), więc takie społeczeństwo byłoby dla mnie odpowiednie (?) bo miałabym podobnych sobie.

Pozatym planuję za 2,3 lata jechać do Afryki na wolontariat

Napisane przez konfitura_

Macie jakieś postanowienia noworoczne? Ja założyłam sobie, że chcę przeczytać ok. 40 książek w roku, a jak się uda więcej, to super. Nie chcę marudzić, odcinam się od toksycznych ludzi, nadrabiam filmy. Oraz stare, dobre SCHUDNĘ.

Jak w sygnaturce
+ wrócić co wolontariatu i przyłożyć się bardziej w pracy

[paulinika]

Napisane przez konfitura_

Temat straszny ;____;

Też mieszkam na wsi. Przyjeżdżam tu do rodziców, bo studiuję 600km dalej. Jeśli chodzi o fryzjerkę/kosmetyczkę mamy jedną, ma klientów dosłownie wszędzie, bo sobie wyrobiła renomę i nie liczy ogromnych kosztów. Nie poddawaj się, uda się.

Macie jakieś postanowienia noworoczne? Ja założyłam sobie, że chcę przeczytać ok. 40 książek w roku, a jak się uda więcej, to super. Nie chcę marudzić, odcinam się od toksycznych ludzi, nadrabiam filmy. Oraz stare, dobre SCHUDNĘ.

Nie poddaje sie, tylko ze jestem tu nowa i ta o ktorej wspominalam ta fryzjerka tez maluje wiec narazie obmyslam co i jak zeby dac sie poznac.

Moje postanowienia? Nie byc taka nie ogarnieta chcialabym tez cos z tymi wlosami sie nauczyc a tak ogolnie to dalej chudnac, to nie jest zadne postanowienie bo 17 kg juz za mna

[konfitura_]

No to pięknie! Ja jeszcze chcę oszczędzać, marzy mi się Paryż, albo nowy telefon. Tutaj znalazłam fajny plan oszczędzania. Odkładamy kwotę zgodną z numerem tygodnia.
http://www.thecollegeprepster.com/20...-schedule.html

[beri899]

Napisane przez sonia_24

Beri 899 wspolczuje rozstania. Wiem co przezywasz bo mi sie rozpadl 6,5 letni zwiazek...zareczyn nie bylo ale i tak bardzo ciezko to znioslam.morze lez wylanych.to boli wiadomo.ale minie,uwierz mi. Tylko mysle ze juz nie spotkam takiej milosci jak tamta,bo mimo wszystko milo wspominam tamten zwiazek i kontakt mamy..ale ciezko teraz zaufac mezczyznom. Wiekszosc "porzadnych" i milych facetow jest zajeta i dzieciata. Tak samo jak grono moich znajomych,kolezanki wychodza za maz,rodza dzieci.juz nawet nie ma z kim na drinka wyskoczyc..wiec jesli sa tu dziewczyny w podobnej sytuacji lub po prostu otwarte na nowe znajomosci chetnie nawiaze nowe kontakty

Najważniejsze, żeby smutek mi przeszedł!! I żeby do tego nie wracać. Dziewczyny dzięki za wsparcie! Dużo facetów jest już zajętych, ale coś dla nas się też znajdzie)) ojj też mam problem żeby z kimś wyskoczyć gdzieś... Ale dzisiaj idę do kina z bratem na Hobbita ( rok temu byliśmy na nim z moim ex narzeczonym), tak czy siak idę na ten film i nie zamierzam się dołować. Byle pokonać tą głupią samotność i zakopać dołka... Kolejny kierunek w moim życiu to znalezienie pracy w Krakowie i zmiana stylu życia oraz nie myślenie o tym debilu Jutro rodzinka się rozjeżdża, ale mam nadzieję, że jakoś będąc nawet sama się pozbieram :P

[konfitura_]

Ja się zastanawiam jak pokonać samotność. Nie jestem osobą, która pije alkohol. Rzadko, bardzo rzadko wino/piwo, jestem typową kobietą nerdem/geekiem. A facetów to nie pociąga.

[Yin]

Napisane przez konfitura_

Ja się zastanawiam jak pokonać samotność. Nie jestem osobą, która pije alkohol. Rzadko, bardzo rzadko wino/piwo, jestem typową kobietą nerdem/geekiem. A facetów to nie pociąga.

Eeee tam przesadzasz - są też faceci lubiący takie dziewczyny. Wystarczy tylko poszukać, znaleźć dla siebie miejsce i wuala - znajdzie się Pamiętaj, że my kobiety wystarczy, że będziemy zadbane i nie będziemy nolifeami i możemy liczyć na powodzenie.

[paulinika]

Ja tez myslalam ze nie znajde drugiej polowki bo coz nie jestem jakas wymarzona kobieta. Ale znalazl sie taki jeden i juz 6 lat mnie kocha.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[konfitura_]

Napisane przez Yin

Eeee tam przesadzasz - są też faceci lubiący takie dziewczyny. Wystarczy tylko poszukać, znaleźć dla siebie miejsce i wuala - znajdzie się Pamiętaj, że my kobiety wystarczy, że będziemy zadbane i nie będziemy nolifeami i możemy liczyć na powodzenie.

Czasami się obawiam, że jestem takim no-lifem.

[Yin]

Napisane przez konfitura_

Czasami się obawiam, że jestem takim no-lifem.

Jeśli wychodzisz z domu nie tylko do szkoły/pracy/w celach ważnych to no-lifem raczej nie jesteś

[maggie_grace]

Napisane przez Yin

Jeśli wychodzisz z domu nie tylko do szkoły/pracy/w celach ważnych to no-lifem raczej nie jesteś

Z tego opisu to trochę wynika, że ja jestem no-lifem.

[ytaaa]

Dużo facetów chce spokojnych kobiet , więc nie masz co się obawiać Każdy mówi, że każda sobie kogoś znajdzie, ale jest też ileś % osób, które umierają samotnie. Także nie dla każdej jest jakiś facet przeznaczony

[Yin]

Napisane przez maggie_grace

Z tego opisu to trochę wynika, że ja jestem no-lifem.

No life czy nie, naprawde warto czasem zrobić sobie 2-3 dni przerwy od kompa i po prostu spróbować porobić rzeczy jakie by się robiło, gdyby kompów nie wynaleziono. Ofc. lepiej tego nie robić jak się ma związane z tym jakieś życie zawodowe.

Napisane przez ytaaa

Dużo facetów chce spokojnych kobiet , więc nie masz co się obawiać Każdy mówi, że każda sobie kogoś znajdzie, ale jest też ileś % osób, które umierają samotnie. Także nie dla każdej jest jakiś facet przeznaczony

Za chwilę spróbuje napisać Ci z czego to MOŻE wynikać tylko muszę poszukać pare artykułów na ten temat, aby nie być gołosłowna. Jedno jest pewne - samotność da się zniwelować, ale w jaki sposób..cóż, nie zawsze jest on sposobem na naszą rękę :p

[paulinika]

Napisane przez Yin

No life czy nie, naprawde warto czasem zrobić sobie 2-3 dni przerwy od kompa i po prostu spróbować porobić rzeczy jakie by się robiło, gdyby kompów nie wynaleziono. Ofc. lepiej tego nie robić jak się ma związane z tym jakieś życie zawodowe.

Czytalam ostatnio artykul jak wzieli iles tam osob i mieli spedzic iles tam czasu bez komputera...masakryczne wyniki.

---------- Dopisano o 19:58 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

To o dzieciach pisali, kopiuje z fejsa.

Dzieciom w wieku 12-18 lat zaproponowano dobrowolne spędzenie 8 godzin w odosobnieniu. Każde z nich miało ten czas spędzić ze sobą, bez możliwości korzystania ze środków komunikacji (telefony komórkowe, internet). Nie wolno im było również włączać komputera, korzystać z gadżetów, z radia i telewizora.

Dozwolony był natomiast cały szereg klasycznych zajęć: pisanie, czytanie, gra na instrumentach muzycznych, rysowanie, rękodzieło, śpiewanie, spacery itp.

Autor eksperymentu – psycholog rodzinny – badała postawioną przez siebie hipotezę, że współczesne dzieci i młodzież szukają źródeł rozrywki na zewnątrz, nie są w stanie zajmować się sobą i nie znają swojego świata wewnętrznego.

Zgodnie z regułami eksperymentu, dzieci miały następnego dnia opowiedzieć o tym, jak czuły się podczas próby samotności. Miały możliwość zapisywania swoich działań, refleksji i odczuć. W przypadku nadmiernego dyskomfortu, stanu niepokoju lub napięcia – psycholog zaleciła natychmiastowe przerwanie eksperymentu oraz odnotowanie czasu i powodu jego zaprzestania.

Na pierwszy rzut oka eksperyment wydawał się całkiem niegroźny. Psycholog uznała, że będzie to absolutnie bezpieczna próba. Jednak tak szokujących wyników nikt się nie spodziewał.

Z 68 uczestników eksperymentu tylko 3 osoby dotrwały do końca – jedna dziewczynka i dwóch chłopców. Trzy osoby miały myśli samobójcze, pięć osób doświadczyło ataku paniki, u 27 osób wystąpiły objawy wegetatywne zaburzeń lękowych: mdłości, nadmierne pocenie, drżenie, zawroty głowy, uderzenia gorąca, bóle brzucha, wrażenie ruszania się włosów na głowie i inne. Praktycznie każdy uczestnik doświadczył uczucia lęku i niepokoju.

Ciekawość nowej sytuacji, zainteresowanie i radość ze spotkania ze sobą zniknęły praktycznie u wszystkich w drugiej i trzeciej godzinie eksperymentu. Jedynie 10 osób z grupy, która przerwała eksperyment, poczuło niepokój dopiero po trzech lub więcej godzinach samotności.

Bohaterska dziewczynka, która dotrwała do końca eksperymentu, przyniosła zeszyt, w którym przez osiem godzin szczegółowo opisywała swój stan. Wówczas to pani psycholog włosy na głowie stanęły dęba. Z pobudek etycznych twórcy eksperymentu odmówili opublikowania tych notatek.

W trakcie trwania eksperymentu młodzi ludzie:
Gotowali jedzenie, jedli,
Czytali albo usiłowali czytać,
Odrabiali lekcje (eksperyment był przeprowadzany w czasie wakacji, ale w przypływie rozpaczy niektórzy sięgnęli po podręczniki),
Patrzyli przez okno albo chodzili po mieszkaniu,
Wyszli na dwór i poszli do sklepu lub do kawiarni (nie wolno było się komunikować, ale uczestnicy uznali, że rozmowa ze sprzedawcą lub z kelnerem się nie liczy),
Rozwiązywali krzyżówki,
Układali Lego,
Rysowali albo próbowali rysować,
Myli się,
Sprzątali mieszkanie lub pokój,
Bawili się z psem lub kotem,
Ćwiczyli, robili gimnastykę,
Zapisywali swoje odczucia, refleksje, pisali listy na papierze,
Grali na gitarze, na pianinie (jedna osoba na flecie),
Trzy osoby pisały wiersze lub prozę,
Jeden chłopiec prawie przez 5 godzin jeździł po mieście autobusami,
Jedna dziewczynka haftowała,
Jeden chłopiec poszedł do wesołego miasteczka i przez trzy godziny kręcił się na karuzeli,
Jeden młody człowiek przeszedł miasto z jednego końca w drugi (25 kilometrów),
Jedna dziewczynka udała się do muzeum,
Jeden chłopiec poszedł do ogrodu zoologicznego,
Jedna dziewczynka się modliła.

Praktycznie każdy próbował zasnąć, ale nikt nie był w stanie spać, wszyscy mieli myśli obsesyjno-kompulsywne.

Po zakończeniu lub przerwaniu eksperymentu, 14 osób natychmiast zalogowało się w sieciach społecznościowych, 20 osób zadzwoniło z komórki do przyjaciół, trzy osoby zadzwoniły do rodziców, pięć osób poszło do znajomych. Pozostali włączyli telewizor lub zajęli się grami komputerowymi. Prawie wszyscy i prawie natychmiast włączyli muzykę lub skorzystali ze słuchawek.

Wszystkie lęki i inne objawy ustąpiły po zakończeniu eksperymentu.

63 osoby uznały eksperyment za ciekawy i pożyteczny dla samopoznania i samorozwoju. Sześć osób powtórzyło go na własną rękę i twierdzą, że za drugim (trzecim, piątym) razem się udało.

Podczas analizy przebiegu eksperymentu, 51 osób użyło sformułowanie „uzależnienie”, mówiło: „wygląda na to, że nie mogę żyć bez…”, „niezbędna dawka”, „syndrom odstawienniczy”, „delirka”, „muszę przez cały czas…”, „czułem się na głodzie” itd. Wszyscy bez wyjątku mówili, ze byli ogromnie zdumieni myślami, które przychodziły im do głowy w trakcie eksperymentu, ale nie potrafili im się „przyjrzeć” zbyt uważnie, ponieważ ich ogólny stan się pogarszał.

Pierwszy z dwóch chłopców, którzy ukończyli eksperyment, przez 8 godzin sklejał model żaglowca z przerwą na obiad i spacer z psem. Drugi najpierw porządkował swoją kolekcję, a następnie przesadzał kwiaty. Żaden z nich nie odczuwał w trakcie trwania eksperymentu negatywnych emocji ani nie zauważył „dziwnych” myśli.

Wobec takich rezultatów psycholog przestraszyła się nie na żarty. Hipoteza hipotezą, ale gdy założenie potwierdza się aż tak bardzo…

Należy ponadto wziąć pod uwagę, że w eksperymencie wzięli udział zainteresowani nim ochotnicy.

[Yin]

Napisane przez paulinika

Czytalam ostatnio artykul jak wzieli iles tam osob i mieli spedzic iles tam czasu bez komputera...masakryczne wyniki.

---------- Dopisano o 19:58 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

To o dzieciach pisali, kopiuje z fejsa.

Dzieciom w wieku 12-18 lat zaproponowano dobrowolne spędzenie 8 godzin w odosobnieniu. Każde z nich miało ten czas spędzić ze sobą, bez możliwości korzystania ze środków komunikacji (telefony komórkowe, internet). Nie wolno im było również włączać komputera, korzystać z gadżetów, z radia i telewizora.

Dozwolony był natomiast cały szereg klasycznych zajęć: pisanie, czytanie, gra na instrumentach muzycznych, rysowanie, rękodzieło, śpiewanie, spacery itp.

Autor eksperymentu – psycholog rodzinny – badała postawioną przez siebie hipotezę, że współczesne dzieci i młodzież szukają źródeł rozrywki na zewnątrz, nie są w stanie zajmować się sobą i nie znają swojego świata wewnętrznego.

Zgodnie z regułami eksperymentu, dzieci miały następnego dnia opowiedzieć o tym, jak czuły się podczas próby samotności. Miały możliwość zapisywania swoich działań, refleksji i odczuć. W przypadku nadmiernego dyskomfortu, stanu niepokoju lub napięcia – psycholog zaleciła natychmiastowe przerwanie eksperymentu oraz odnotowanie czasu i powodu jego zaprzestania.

Na pierwszy rzut oka eksperyment wydawał się całkiem niegroźny. Psycholog uznała, że będzie to absolutnie bezpieczna próba. Jednak tak szokujących wyników nikt się nie spodziewał.

Z 68 uczestników eksperymentu tylko 3 osoby dotrwały do końca – jedna dziewczynka i dwóch chłopców. Trzy osoby miały myśli samobójcze, pięć osób doświadczyło ataku paniki, u 27 osób wystąpiły objawy wegetatywne zaburzeń lękowych: mdłości, nadmierne pocenie, drżenie, zawroty głowy, uderzenia gorąca, bóle brzucha, wrażenie ruszania się włosów na głowie i inne. Praktycznie każdy uczestnik doświadczył uczucia lęku i niepokoju.

Ciekawość nowej sytuacji, zainteresowanie i radość ze spotkania ze sobą zniknęły praktycznie u wszystkich w drugiej i trzeciej godzinie eksperymentu. Jedynie 10 osób z grupy, która przerwała eksperyment, poczuło niepokój dopiero po trzech lub więcej godzinach samotności.

Bohaterska dziewczynka, która dotrwała do końca eksperymentu, przyniosła zeszyt, w którym przez osiem godzin szczegółowo opisywała swój stan. Wówczas to pani psycholog włosy na głowie stanęły dęba. Z pobudek etycznych twórcy eksperymentu odmówili opublikowania tych notatek.

W trakcie trwania eksperymentu młodzi ludzie:
Gotowali jedzenie, jedli,
Czytali albo usiłowali czytać,
Odrabiali lekcje (eksperyment był przeprowadzany w czasie wakacji, ale w przypływie rozpaczy niektórzy sięgnęli po podręczniki),
Patrzyli przez okno albo chodzili po mieszkaniu,
Wyszli na dwór i poszli do sklepu lub do kawiarni (nie wolno było się komunikować, ale uczestnicy uznali, że rozmowa ze sprzedawcą lub z kelnerem się nie liczy),
Rozwiązywali krzyżówki,
Układali Lego,
Rysowali albo próbowali rysować,
Myli się,
Sprzątali mieszkanie lub pokój,
Bawili się z psem lub kotem,
Ćwiczyli, robili gimnastykę,
Zapisywali swoje odczucia, refleksje, pisali listy na papierze,
Grali na gitarze, na pianinie (jedna osoba na flecie),
Trzy osoby pisały wiersze lub prozę,
Jeden chłopiec prawie przez 5 godzin jeździł po mieście autobusami,
Jedna dziewczynka haftowała,
Jeden chłopiec poszedł do wesołego miasteczka i przez trzy godziny kręcił się na karuzeli,
Jeden młody człowiek przeszedł miasto z jednego końca w drugi (25 kilometrów),
Jedna dziewczynka udała się do muzeum,
Jeden chłopiec poszedł do ogrodu zoologicznego,
Jedna dziewczynka się modliła.

Praktycznie każdy próbował zasnąć, ale nikt nie był w stanie spać, wszyscy mieli myśli obsesyjno-kompulsywne.

Po zakończeniu lub przerwaniu eksperymentu, 14 osób natychmiast zalogowało się w sieciach społecznościowych, 20 osób zadzwoniło z komórki do przyjaciół, trzy osoby zadzwoniły do rodziców, pięć osób poszło do znajomych. Pozostali włączyli telewizor lub zajęli się grami komputerowymi. Prawie wszyscy i prawie natychmiast włączyli muzykę lub skorzystali ze słuchawek.

Wszystkie lęki i inne objawy ustąpiły po zakończeniu eksperymentu.

63 osoby uznały eksperyment za ciekawy i pożyteczny dla samopoznania i samorozwoju. Sześć osób powtórzyło go na własną rękę i twierdzą, że za drugim (trzecim, piątym) razem się udało.

Podczas analizy przebiegu eksperymentu, 51 osób użyło sformułowanie „uzależnienie”, mówiło: „wygląda na to, że nie mogę żyć bez…”, „niezbędna dawka”, „syndrom odstawienniczy”, „delirka”, „muszę przez cały czas…”, „czułem się na głodzie” itd. Wszyscy bez wyjątku mówili, ze byli ogromnie zdumieni myślami, które przychodziły im do głowy w trakcie eksperymentu, ale nie potrafili im się „przyjrzeć” zbyt uważnie, ponieważ ich ogólny stan się pogarszał.

Pierwszy z dwóch chłopców, którzy ukończyli eksperyment, przez 8 godzin sklejał model żaglowca z przerwą na obiad i spacer z psem. Drugi najpierw porządkował swoją kolekcję, a następnie przesadzał kwiaty. Żaden z nich nie odczuwał w trakcie trwania eksperymentu negatywnych emocji ani nie zauważył „dziwnych” myśli.

Wobec takich rezultatów psycholog przestraszyła się nie na żarty. Hipoteza hipotezą, ale gdy założenie potwierdza się aż tak bardzo…

Należy ponadto wziąć pod uwagę, że w eksperymencie wzięli udział zainteresowani nim ochotnicy.

Ten eksperyment znam akurat z demotywatorów. Cóż - może to zabrzmi brutalnie, ale to są skutki uboczne rozwoju cywilizacyjnego. Ja jeszcze pamiętam (nie wiem jak u innych - jestem rocznik '94) kiedy place obok moich bloków były zapełnione młodzieżą, można było sobie wyjść na dwór pogadać, pójść na klopsztangę na gadki szmatki, szło sie ulice dalej i mozna bylo sobie pograć w siatke z znajomymi. Pamiętam jeszcze jak wchodziły telefony komórkowe i jak każdy chodził z tymi ceglanymi motorolami. Swoją drogą w swoim domu nadal posiadam antyk:



I to było fajne - pamiętam jeszcze jak w tych czasach miałam swoją paczkę znajomych która rządziła na naszym blokowisku nikt nas nie umiał tknąć (a było nas z 20)

[konfitura_]

Czyli jestem no-lifem. Uczelnia-praca-uczelnia-praca. Co do tego eksperymentu, moje życie uczelniano-zawodowe opiera się na tym, tłumaczę, pisze artykuły etc, niestety nie moge sobie pozwolić na takie wakacje.

A co do samotności, idzie się przyzwyczaić, tylko czasami boli.

[ytaaa]

Wolę nie eksperymentować z życiem bez komputera. Po prostu lubię mieć dopływ świeżych informacji. Nie muszę zapisywać na kartkach rozkładu jazdy , tylko włączę komputer i mam. Słucham cały czas nowej muzyki, a nie ogranej w radio, na kasetach lub płytach. Owszem miałam takie sytuacje, że czasem nie miałam internetu, przeżyłam. Nie były to taki zachowania jak u tych dzieciaków, ale taka poczucie, że na pewno coś ważnego się stało,a ja o tym nie wiem. Zresztą teraz taki świat, że czasem pewne sprawy tylko internetowo można załatwić, więc internet jest naszym przyjacielem Zdarzają mi się takie dni kiedy z niego nie korzystam lub korzystam przez 5 min, ale to wtedy jak jestem z rodziną. Jak jestem sama na stancji to co miałabym robić przez 12 h

---------- Dopisano o 20:13 ---------- Poprzedni post napisano o 20:09 ----------

Napisane przez Yin

Ten eksperyment znam akurat z demotywatorów. Cóż - może to zabrzmi brutalnie, ale to są skutki uboczne rozwoju cywilizacyjnego. Ja jeszcze pamiętam (nie wiem jak u innych - jestem rocznik '94) kiedy place obok moich bloków były zapełnione młodzieżą, można było sobie wyjść na dwór pogadać, pójść na klopsztangę na gadki szmatki, szło sie ulice dalej i mozna bylo sobie pograć w siatke z znajomymi. Pamiętam jeszcze jak wchodziły telefony komórkowe i jak każdy chodził z tymi ceglanymi motorolami. Swoją drogą w swoim domu nadal posiadam antyk:



I to było fajne - pamiętam jeszcze jak w tych czasach miałam swoją paczkę znajomych która rządziła na naszym blokowisku nikt nas nie umiał tknąć (a było nas z 20)

Ja jestem starsza od Ciebie, ale i za moich czasów place zabaw były pełne. Teraz na placu zabaw są takie małe dzieciaczki do około 4 - 5 lat, chyba tylko przez to , że nie umieją się jeszcze postawić.

Pierwszy telefon komórkowy kupiła mi mama , bardziej z jej chęci niż moich. Ja wolałam wtedy nowe buty, ale po zakupie butów kupiła mi i telefon.

[maggie_grace]

Napisane przez Yin

No life czy nie, naprawde warto czasem zrobić sobie 2-3 dni przerwy od kompa i po prostu spróbować porobić rzeczy jakie by się robiło, gdyby kompów nie wynaleziono. Ofc. lepiej tego nie robić jak się ma związane z tym jakieś życie zawodowe.

Przez 4 dni nie siedziałam także wiesz. :P Święta spędzałam z chłopakiem, więc to dlatego, ale wiem, że jakbym go nie miała to wtedy byłabym no-lifem, bo brakuje mi po prostu znajomych, wyjść z kimś od czasu do czasu, pogadać. Mnie jedynie internet tak trzyma w szponach, bo bez tv i komórki to bym przeżyła.

Napisane przez Yin

Ten eksperyment znam akurat z demotywatorów. Cóż - może to zabrzmi brutalnie, ale to są skutki uboczne rozwoju cywilizacyjnego. Ja jeszcze pamiętam (nie wiem jak u innych - jestem rocznik '94) kiedy place obok moich bloków były zapełnione młodzieżą, można było sobie wyjść na dwór pogadać, pójść na klopsztangę na gadki szmatki, szło sie ulice dalej i mozna bylo sobie pograć w siatke z znajomymi. Pamiętam jeszcze jak wchodziły telefony komórkowe i jak każdy chodził z tymi ceglanymi motorolami. Swoją drogą w swoim domu nadal posiadam antyk:

Też jestem '94 i pamiętam tamte czasy i bardzo fajny plac zabaw w parku, po pierwsze był zawsze zapełniony, po drugie bardzo ładnie zrobiony, a teraz? obszar tego placu jest wyłożony czymś miękkim (bo dawniej dziecko jak upadło na ziemię to zdarło tylko kolano, a teraz pewnie by się zabiło stąd ta "podłoga") wszystkie huśtawki, zjeżdżalnie, domki itp. plastikowe (a wtedy drewniane). Jedna wielka beznadzieja. Zresztą jak już jakieś dzieciaki się tam znajdą to jest latanie do siebie i chwalenie się telefonami. I tęsknię za grą telewizyjną, chętnie bym ją sobie kupiła.

[Yin]

Napisane przez maggie_grace

I tęsknię za grą telewizyjną, chętnie bym ją sobie kupiła.

Pewnie chodzi Ci o pegazusy ? Sama miałam z 2, z czego jeden mi się zniszczył bo spadł z 1 piętra. Taa...chodziło się wtedy z znajomymi na miejscowy targ i kupowało się te kasetki z grami, zapraszało się znajomych, kupowało się żarcie i zabawa na maksa

W sumie nadal pamiętam tego kultowego Mario

[konfitura_]

Pegazusy są na allegro za max. 40zł, kupiłam tacie pod choinkę, graliśmy całe dnie.

[maggie_grace]

Napisane przez Yin

Pewnie chodzi Ci o pegazusy ? Sama miałam z 2, z czego jeden mi się zniszczył bo spadł z 1 piętra. Taa...chodziło się wtedy z znajomymi na miejscowy targ i kupowało się te kasetki z grami, zapraszało się znajomych, kupowało się żarcie i zabawa na maksa

W sumie nadal pamiętam tego kultowego Mario

Tak o to właśnie mi chodzi, pamiętam jak odziedziczyłyśmy z siostrą po kuzynach. Zaczynało się to co teraz jest na porządku dziennym, czyli dziecko cały dzień przed TV. :P Powiem wam, że nawet teraz wolę pograć w takie stare co ta grafika jest jaka jest, niż w te najnowsze co są bardziej rzeczywiste niż sama rzeczywistość. (Głównie dlatego, że tam jest milion ustawień, a w starych tego nie ma i coś jednak w sobie mają).

Napisane przez konfitura_

Pegazusy są na allegro za max. 40zł, kupiłam tacie pod choinkę, graliśmy całe dnie.

Już raz z chłopakiem oglądałam, ale zrezygnowałam bo czułam, że pogramy chwilkę i będzie leżeć, ale znowu mi to wraca. Może się kiedyś skuszę, ale sobie na prezent zażyczę. :P

Nie musicie dużo pisać przez ten tydzień, bo nie będę miała dostępu do internetu.

[paulinika]

Pamietam te czasy gdy dostalam pierwsza komorke. Mialam chyba 16 lat i byla to ceglana motorola

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[paulinika]

Dzien dobry

[felufela]

Hejka, można się dołączyć?
Ostatnio się czuję coraz bardziej samotna. Kiedyś miałam przyjaciółki, ale jedna się wyprowadziła, a druga mnie olewała i przychodziła tylko, jak coś ode mnie chciała, więc postanowiłam zakończyć tę "przyjaźń".
Z facetami też się średnio układa, ostatnio spotykałam się z kimś ponad rok temu i na razie nie widać żadnych perspektyw.
Jestem na pierwszym roku studiów i mam nadzieję, że teraz się coś zmieni, chcę coś zmienić
Wczoraj napisała do mnie koleżanka z grupy, czy chcę iść z nią na imprezę w Sylwestra. Tylko, że oprócz niej nikogo tam nie będę znała, co myślicie ?

[paulinika]

Napisane przez felufela

Hejka, można się dołączyć?
Ostatnio się czuję coraz bardziej samotna. Kiedyś miałam przyjaciółki, ale jedna się wyprowadziła, a druga mnie olewała i przychodziła tylko, jak coś ode mnie chciała, więc postanowiłam zakończyć tę "przyjaźń".
Z facetami też się średnio układa, ostatnio spotykałam się z kimś ponad rok temu i na razie nie widać żadnych perspektyw.
Jestem na pierwszym roku studiów i mam nadzieję, że teraz się coś zmieni, chcę coś zmienić
Wczoraj napisała do mnie koleżanka z grupy, czy chcę iść z nią na imprezę w Sylwestra. Tylko, że oprócz niej nikogo tam nie będę znała, co myślicie ?

Witamy Oczywiscie ze isc Zawsze kogos poznasz i bedzie milo

---------- Dopisano o 10:20 ---------- Poprzedni post napisano o 10:15 ----------

Ten eksperyment znam akurat z demotywatorów. Cóż - może to zabrzmi brutalnie, ale to są skutki uboczne rozwoju cywilizacyjnego. Ja jeszcze pamiętam (nie wiem jak u innych - jestem rocznik '94) kiedy place obok moich bloków były zapełnione młodzieżą, można było sobie wyjść na dwór pogadać, pójść na klopsztangę na gadki szmatki, szło sie ulice dalej i mozna bylo sobie pograć w siatke z znajomymi. Pamiętam jeszcze jak wchodziły telefony komórkowe i jak każdy chodził z tymi ceglanymi motorolami. Swoją drogą w swoim domu nadal posiadam antyk:

Ja jestem rocznik 91 i bylo identycznie, a teraz wez pusc dziecko same do parku...w zyciu. Pamietam jak wszyscy zbieralismy sie na wakacje i od 8 do 22 sie nie szlo do domu zreszta pamietam do dzis jak babcia nam z czwartego pietra kanapki rzucala przez okno bo sie wchodzic nie chcialo w karty sie gralo, ja nawet slub na trawie z sasiadem wzielam

[konfitura_]

Cześć Wam wszystkim, pochorowałam się na amen, nie widzę na oczy, a tyle pracy dzisiaj mnie czeka! Dzisiaj mam zepsuty strasznie humor, więc nie będę się udzielać i psuć powietrza. Miłego dnia

[Lilia909]

Napisane przez konfitura_

Cześć Wam wszystkim, pochorowałam się na amen, nie widzę na oczy, a tyle pracy dzisiaj mnie czeka! Dzisiaj mam zepsuty strasznie humor, więc nie będę się udzielać i psuć powietrza. Miłego dnia

Nie martw się, wyzdrowiejesz. Możesz "psuć powietrze" - myślę, że jakoś to zniesiemy A może inne Wizażanki znają sprawdzone sposoby na poprawę takiego nastroju i "oczyszczenie" powietrza?