Rozstanie z facetem XXXII

[Loisto]

Napisane przez She is pink

To fajnie. Mam nadzieję, że wszystkie tu znajdziemy faceta, a którym będzie nam o wiele lepiej niż z eksem. Że jeszcze naszych eks uznamy za kompletnych cieniasów. Że będziemy z kimś kto nas będzie kochał, szanował i za nami szalał. Że będzie to i namiętny kochanek i przyjaciel

Tak będzie!

[fajniejestfajnie]

tak Was czytam i stwierdziłam, że muszę napisać.
mówicie, że czujecie, że z dnia na dzień jest gorzej. ale to tylko Wasze odczucie. Tak naprawdę to jesteście coraz bliżej rozpoczęcia nowego lepszego rozdziału w Waszym życiu. Brzmi to bardzo poważnie, ale gdyby nie takie myślenie chyba bym się wykończyła. Nie jestem ze swoim byłym juz rok i 7ms, chociaż w tym czasie zdarzylo sie trzy-cztery razy, ze prawie do siebie wróciliśmy. Raz nawet specjalnie wrócił dla mnie z Anglii zawalając pracę. Ale co z tego, skoro okazał się ostatecznie tchórzem..
Ostatnio mam dni, że mam ochotę się rozpaść na kawałki. Przez to że wciąż go kocham. Ale też coraz częściej przez to, że denerwuje mnie moja reakcja na niego.
tak więc dopinguję Was, z doświadczenia wiem, że nawet te dołujące dni są oznaką lepszego.

[come_away]

Wszystkie dzisiaj maja gorszy dzien? O co tu chodzi...
Z lekkim przerazeniem czytalam niegdys posty niektorych dziewczyn o tym, jak mialy sie dobrze, a tu nagle po np. 2 miesiacach znow przezywaja zalamanie na nowo. Ostatnio miewalam sie calkiem okej, dobrze mi bylo ze soba, a tu dzisiaj... W miedzyczasie dowiadywalam sie roznych rzeczy i bolalo, jednak szybko sie podnosilam i bylam poniekad dumna, ze odnajduje w sobie sile. Dzisiaj powoli czuje, ze ta sytuacja mnie jednak przerasta.
Pod wieloma Waszymi postami moglabym sie podpisac. Ze porzadny facet, bylo nam razem dobrze, jednak cos nie zagralo. Przestal mnie kochac. A w dojsciu do takiej decyzji, mam nieodparte wrazenie, pomogl mu jego kumpel. Nie twierdze, ze to on zaszczepil wczesniej w nim te watpliwosci, jednak mysle, pomogl mu je utrzymac i ostatecznie podjac decyzje o rozstaniu. Kiedys zreszta historie opisywalam.
Wracaja do mnie mysli o poczatkach. Kiedy to tez zakochiwalam sie z czasem coraz bardziej i jego szczerosc wobec mnie robila na mnie wrazenie. W ogole mam bardzo malo zlych wspomnien z nim. Nawet jesli jakies sa, to przyznawal sie do bledu i poprawial. Straszne zamieszanie w tej glowie mam teraz.
Myslicie rzeczywiscie, ze wybranie sie w miejsca, w ktorych sie z eksem bylo, to dobry pomysl? Poprzezywam i potem bedzie latwiej? Bo moj sposob proby zapomnienia troche sie nie sprawdza na ten moment.

[kawa_o]

Eks przysłał mi moje rzeczy i znowu czuje,ze jest pogorszenie,nawet boję się to otworzyć :/

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[dominikak_]

nowy wątek, super
chociaż nie piszę tutaj zbyt często, śledzę wasze wpisy i łącze się z Wami. dla mnie to chyba za wcześnie tak szczegółowo rozpamiętywać to co było, za bardzo boli to, że dałam sie aż tak oszukać

[cochonnetta]

Dziewczyny, bardzo Wam dziękuję, że pisałyście tu o tym Badoo, nigdy wcześniej o tym nie słyszałam, a wczoraj się zarejestrowałam i przegadałam pół nocy z jednym chłopakiem, a jutro idę na randkę .

a mój ex nie odzywa się od 3 dni. W niedzielę spędziliśmy cały dzień razem, było świetnie i już miałam cichą nadzieję, że będzie chciał do mnie wrócić (o ja głupia ) tzn. powiedział mi, że dawno nie był taki szczęśliwy i że chyba musimy porozmawiać, na co ja odparłam, że nie mam siły teraz rozmawiać o poważnych rzeczach i następnym razem pogadamy. Oczywiście nie poruszył tego tematu od tamtej pory

To już prawie 3 tygodnie

[nie_powiem]

Ja dzisiaj przeżywam prawdziwy dramat. Tak źle to chyba czułam się tylko dwa dni od rozstania.
Może to ta data - bo mija dzisiaj miesiąc od rozstania..

Popłakałam się oczywiście, ale no jakoś trzeba przez to przejść.

[Onnaa88]

I ja się melduje,wprawdzie jestem w prawie 3 miesięcznym związku ale lubie tutaj pisać

[Loisto]

Ja czuję taki głęboki smutek i żal. Już nie złość. Gniew napędza, ale jest destrukcyjny. Teraz jestem spokojna, ale czuję jakby na sercu głaz mi ciążył. Mam nadzieję, że z każdym dniem będzie lżej...

[nie_powiem]

Ja napisałam byłemu wiadomość, że minął miesiąc od rozstania i, że go przepraszam zwyczajnie za swoje głupie zachowanie. Że dużo zrozumiałam i ,że mi wstyd, że tak się zachowywałam szczeniacko.. I, że chyba miłość mnie zaślepiła. Że może na mnie liczyć jakby miał problem albo coś. Bo ja zawsze mogłam na niego liczyć a on na mnie raczej tak średnio..
Boję się zarówno jego odpowiedzi jak i jej braku. Ale z pokorą odchodzę.

Teraz jestem jakaś spokojniejsza, chwilowo szczęśliwsza. Mam ochotę płakać ze szczęścia i bólu, że takie coś zrozumiałam!
Postanowiłam podkulić ogon, ale wziąć też życie w swoje ręce. Właśnie zaczynam sprzątać bo zrobiłam sobie porozstaniowy bajzel i już mi coś wyrosło w herbacie sprzed kilku dni

[apetyczna166]

witam wypowiadam sie na tym forum po raz pierwszy. Ja nie licze ile minelo od mojego rozstania z eks, bo tez nie wiem kiedy to wszystko tak naprawde sie skonczylo... wiem ze definitywnie to ja zakonczylam ten zwiazek, i nie jest mi latwo bo ciagle boli i przypomina mi sie jak plakal mi przez tel zebym wrocila do Polski i ze on sie zmieni. Boli mnie to ze nie docenial tego co mial jak bylam jeszcze w polsce. Ale podjelam taka decyzje ze dla nas obojgu bedzie lepiej jak przestaniemy sobie mieszac w glowach. Czasem sa gorsze dni czasem lepsze, niby poznalam kogos ale on sie okazal hm tchorzem. Ale wierze w to ze kiedys za kilka lat znajdzie sie jakis mezczyzna ktoremu zaufam i pokocham. A teraz singielki wiem ze jest ciezko wam ale trzeba wstac i walczyc o swoje szczescie. Kazdej zycze powodzenia

[dominikak_]

jak się czujecie?
cały dzień było okej, ale teraz znowu wszystko wraca.. czuje się jakby mi ktoś zabrał wszystko co miałam i nie wiem jak mam pozbierać się od nowa...

[Lovemes]

Napisane przez dominikak_

jak się czujecie?
cały dzień było okej, ale teraz znowu wszystko wraca.. czuje się jakby mi ktoś zabrał wszystko co miałam i nie wiem jak mam pozbierać się od nowa...

czuje to samo. jest źle..

[harvvey]

Napisane przez nie_powiem

Ja napisałam byłemu wiadomość, że minął miesiąc od rozstania i, że go przepraszam zwyczajnie za swoje głupie zachowanie. Że dużo zrozumiałam i ,że mi wstyd, że tak się zachowywałam szczeniacko.. I, że chyba miłość mnie zaślepiła. Że może na mnie liczyć jakby miał problem albo coś. Bo ja zawsze mogłam na niego liczyć a on na mnie raczej tak średnio..
Boję się zarówno jego odpowiedzi jak i jej braku. Ale z pokorą odchodzę.

Daj znać jaka była jego reakcja. Może mi to doda odwagi żeby w przyszlym tygodniu odezwać się w sprawie rzeczy

Napisane przez dominikak_

jak się czujecie?
cały dzień było okej, ale teraz znowu wszystko wraca.. czuje się jakby mi ktoś zabrał wszystko co miałam i nie wiem jak mam pozbierać się od nowa...

Mi też jest bardzo ciężko. Mam huśtawki nastrojów - raz mam wielką siłę i wierzę, że tak miało być, a za chwilę już mi lecą łzy po policzku. Najgorzej jest gdy wychodzę z pracy. Często oboje kończyliśmy o 18 i zawsze wtedy jechałam do niego na noc, teraz wsiadam do auta i okrutnie mi żal tych wspólnych chwil. Tęsknie też za takimi błahymi sprawami jak telefon od niego "żabka, kup świeże pieczywo, ok?". Koleżanka w pracy rozmawia ze swoim facetem, a ja w tym czasie walczę z myślami.
Nie mogę uwierzyć, jak on mnie potraktował. Zawsze uważałam że ma gołębie serce, że ta miłość jest prawdziwa, to tak okropnie boli, że ktoś, w kogo tak wierzyłam i komu ufałam po prostu odszedł bez żadnej próby ratowania związku, bez żadnej rozmowy.. Jezu mam nadzieję że to przez zbliżający się okres.

[nie_powiem]

Napisane przez harvvey

Daj znać jaka była jego reakcja. Może mi to doda odwagi żeby w przyszlym tygodniu odezwać się w sprawie rzeczy


Mi też jest bardzo ciężko. Mam huśtawki nastrojów - raz mam wielką siłę i wierzę, że tak miało być, a za chwilę już mi lecą łzy po policzku. Najgorzej jest gdy wychodzę z pracy. Często oboje kończyliśmy o 18 i zawsze wtedy jechałam do niego na noc, teraz wsiadam do auta i okrutnie mi żal tych wspólnych chwil. Tęsknie też za takimi błahymi sprawami jak telefon od niego "żabka, kup świeże pieczywo, ok?". Koleżanka w pracy rozmawia ze swoim facetem, a ja w tym czasie walczę z myślami.
Nie mogę uwierzyć, jak on mnie potraktował. Zawsze uważałam że ma gołębie serce, że ta miłość jest prawdziwa, to tak okropnie boli, że ktoś, w kogo tak wierzyłam i komu ufałam po prostu odszedł bez żadnej próby ratowania związku, bez żadnej rozmowy.. Jezu mam nadzieję że to przez zbliżający się okres.

Reakcji brak, czyli tak jak się spodziewałam Może nawet zablokował mój numer? Albo zmienił.. Nie wiem.

Ja też właśnie nie mogę w to uwierzyć. Nigdy nie traktowałam tego jak czegoś mega długotrwałego, zawsze wszyscy mi mówili, że to on mnie szalenie kocha a ja go pewnie rzucę i skrzywdzę. No cóż. Okazało się odwrotnie. Może i go krzywdziłam, ale ostatecznie to on zadał mi cios w serce i teraz czuje się wolny i szczęśliwy.
A jeszcze koleżanka mi powiedziała, że "Ona zrobiłaby to samo, tylko pewnie dużo prędzej bo nic tak nie irytuje jak wymyślane problemy i przewrażliwienie w zazdrości" Nie ma to jak szczerzy przyjaciele
Oczywiście nie złoszczę się na to, bo taka jest prawda. Szkoda, że odkryłam to tak późno

Myślę, że żadna z nas nie może uwierzyć. Przykre to strasznie.
Ja się boję momentu kiedy zobaczę go z inną. Aż mi serce pęknie pewnie wtedy. Tak jak jemu pękła cierpliwość.
Podziwiam, że niektóre tak się dobrze trzymają mimo tego, że ich ex ma teraz nową lalę..

[beri899]

Opisałam swoją historie w poprzednim wątku. W skrócie mój związek rozpadł się w tamtym roku 21 grudnia po 5 latach związku. Byłam zaręczona i miałam wziąć ślub w tym roku, jednak facet mnie zdradził. Po ponad 8 miesiącach od czasu rozstania powiem Wam, że może być lepiej lub gorzej. Z czasem można wybaczyć tej drugiej osobie, która nas skrzywdziła, ale niestety poprzednie związki pozostawiają na nas pewien ślad. Nie potrafię już się zaangażować, przypominam zapałkę - zapalam się na chwilę i szybko gasnę, przy innych mężczyznach.
Uczucie do exa już wygasło, tęsknota za tą osobą też zniknęła. Tej osoby nie podglądam już na portalach społecznościowych i nie interesuje mnie Co u niej słuchać. Dla mnie może być w związku nawet z kosmitką, niech będzie nawet i szczęśliwy- ale niech będzie wobec kogoś szczery i porządny.
Po pewnym czasie przychodzi czas na podsumowanie związku i rozrachunek z samą sobą, który nie jest do konca przyjemny. Niestety te błędy wciąż popełniam, ale w koncu postanowiłam to zmienić.
W ciągu 8 miesiecy z rozmiaru 42 przeszłam do rozmiaru 38. Znalazłam pracę i wyjechałam do innego miasta. WARTO ZROBIĆ COŚ DLA SIEBIE, aby wyleczyć się z kompeksów. W moim życiu przewinął się 1 mężczyzna po poprzednim związku, jednak również okazał się kawałem drania, tak jak mój ex. Na szczęście wszystko zakonczyło się szybko i bezboleśnie.
Mam 25 lat, jestem sama i w końcu żyje w zgodzie ze sobą. Nie szukam już nikogo na siłę, bo będzie Co ma być. Nie chcę być w związku z tyranem, zboczencem, kobieciarzem lub byle kim. W końcu doceniam swoją wartość. Biorę też pod uwagę to, że zostanę już sama, bo nie będę w stanie nikomu zaufać. Będzie Co ma być.

[harvvey]

Napisane przez nie_powiem

Reakcji brak, czyli tak jak się spodziewałam Może nawet zablokował mój numer? Albo zmienił.. Nie wiem.

Ja też właśnie nie mogę w to uwierzyć. Nigdy nie traktowałam tego jak czegoś mega długotrwałego, zawsze wszyscy mi mówili, że to on mnie szalenie kocha a ja go pewnie rzucę i skrzywdzę. No cóż. Okazało się odwrotnie. Może i go krzywdziłam, ale ostatecznie to on zadał mi cios w serce i teraz czuje się wolny i szczęśliwy.
A jeszcze koleżanka mi powiedziała, że "Ona zrobiłaby to samo, tylko pewnie dużo prędzej bo nic tak nie irytuje jak wymyślane problemy i przewrażliwienie w zazdrości" Nie ma to jak szczerzy przyjaciele
Oczywiście nie złoszczę się na to, bo taka jest prawda. Szkoda, że odkryłam to tak późno

Myślę, że żadna z nas nie może uwierzyć. Przykre to strasznie.
Ja się boję momentu kiedy zobaczę go z inną. Aż mi serce pęknie pewnie wtedy. Tak jak jemu pękła cierpliwość.
Podziwiam, że niektóre tak się dobrze trzymają mimo tego, że ich ex ma teraz nową lalę..

Pisałaś smsa? Może jeszcze odpisze. Najważniejsze że ty poczułaś się lepiej.
Ja cenię szczerość, są momenty że boli, ale dzięki temu wyciągamy wnioski na przyszłość. Dobrze, że widzisz swój błąd, bo najważniejsze żebyś w kolejny związek weszła mądrzejsza Nie wiem jaka jesteś ty, ale mam wśród znajomych przypadek właśnie takiej zazdrosnej dziewczyny, która ma pretensje o wszystko i powiem ci, że ja podziwiam jej faceta. Doszło do tego, że on z nami, wieloletnimi przyjaciółmi (sic!) nigdzie nie wyjdzie jeżeli jej ma nie być. Sama nie wyobrażam sobie takiego związku. Czy eks dawał ci jakiekolwiek powody do zazdrości, czy wszystko sobie wymyślałaś? Może nie czułaś się do końca bezpiecznie albo pewnie w tej relacji? Mi się coś takiego włączyło pod koniec, kiedy on się odsuwał - szukałam zaczepki, żeby on mi udowodnił swoje uczucie, byłam zazdrosna o jego przyjaciółkę itp.

Napisane przez beri899

Mam 25 lat, jestem sama i w końcu żyje w zgodzie ze sobą. Nie szukam już nikogo na siłę, bo będzie Co ma być. Nie chcę być w związku z tyranem, zboczencem, kobieciarzem lub byle kim. W końcu doceniam swoją wartość. Biorę też pod uwagę to, że zostanę już sama, bo nie będę w stanie nikomu zaufać. Będzie Co ma być.

Moim zdaniem właśnie w takim momencie, kiedy czujemy się dobrze ze sobą, odpuszczamy i nie szukamy na siłę, pojawia się ktoś wartościowy. Trzymam kciuki, ale jestem pewna, że każda z nas prędzej czy później trafi na fajnego faceta

[Loisto]

Dziewczyny. Ja wiem że zabrzmię teraz jak stara dewota, ale trudno. Ja zawierzylam Bogu. Dużo się modlę o potrzebne łaski. Czuję, że nic innego mi nie pomoże.
I wiecie co? Mój gniew odpłynął. Nie znaczy to, że pogodziłam się z tym, jak zostałam potraktowana. Nadal tego nie rozumiem i nie zrozumiem. Ale już nie czuję gniewu. Mimo, że teraz dominuje smutek to jednak czuję, że zrobiłam ważny krok dalej.
Jestem osobą głęboko wierzącą i wiem, że Bóg ma wobec nas swój plan.

[nie_powiem]

Napisane przez harvvey

Pisałaś smsa? Może jeszcze odpisze. Najważniejsze że ty poczułaś się lepiej.
Ja cenię szczerość, są momenty że boli, ale dzięki temu wyciągamy wnioski na przyszłość. Dobrze, że widzisz swój błąd, bo najważniejsze żebyś w kolejny związek weszła mądrzejsza Nie wiem jaka jesteś ty, ale mam wśród znajomych przypadek właśnie takiej zazdrosnej dziewczyny, która ma pretensje o wszystko i powiem ci, że ja podziwiam jej faceta. Doszło do tego, że on z nami, wieloletnimi przyjaciółmi (sic!) nigdzie nie wyjdzie jeżeli jej ma nie być. Sama nie wyobrażam sobie takiego związku. Czy eks dawał ci jakiekolwiek powody do zazdrości, czy wszystko sobie wymyślałaś? Może nie czułaś się do końca bezpiecznie albo pewnie w tej relacji? Mi się coś takiego włączyło pod koniec, kiedy on się odsuwał - szukałam zaczepki, żeby on mi udowodnił swoje uczucie, byłam zazdrosna o jego przyjaciółkę itp.


Moim zdaniem właśnie w takim momencie, kiedy czujemy się dobrze ze sobą, odpuszczamy i nie szukamy na siłę, pojawia się ktoś wartościowy. Trzymam kciuki, ale jestem pewna, że każda z nas prędzej czy później trafi na fajnego faceta

W sumie na logikę biorąc to nie dawał.. Wcale a wcale. Raz powiedział (bo się zapytałam!) ,że w sumie no.. podoba mu się moja koleżanka. Ale ,że miał na myśli, że ładna. I się zezłościłam wtedy. Jakaś chora lampka mi się załączyła. Bo ja od zawsze myślałam ,że tylko ja mu się podobam i w ogóle. Bo nigdy się nie gapił na laski i jakiś taki był typowy romantyk, porządny koleś. Co to swoja panna i nic więcej. I nawet jego siostra mi raz powiedziała, że M. to nawet nie gapi się na laski jak jadą z nią i kuzynami nad jezioro
I tak jakoś ruszyło z miejsca i poszła zazdrość. Nie wierzyłam mu, że może być wobec mnie w porządku. Chciałam obejrzeć porno np. a on mi mówił, że przecież wiem, że on nie ogląda, że to psuje wyobrażenie o seksie i ,że nie.. A ja nie wierzyłam mu w to. Ani w to ,że się nie ogląda za innymi Chociaż nawet jego kolega mi to powiedział jak się z nim spotkałam po rozstaniu..
I tak, ja też go podziwiałam za to. Ale powiedz koleżance, że to co robi jest nieznośne i prowadzi do zgonu związku

[97063297b7b35b4a21bd582d93800b2e45dfbb59_6372d6b265f10]

Któraś się pytała, co się wydarzyło... Nie mam generalnie siły pisać wszystkiego, ale związek od ponad roku był jednostronny. Byłam skłonna dać mu wszystko i wszystko dla niego zrobić, a on ani razu nie okazał wdzięczności, nie pokazał mi że mnie kocha. Mówił, że przeprasza, że teraz to widzi i nie wie dlaczego, ale uważał okazywanie uczuć za słabość i nie chciał tej słabości pokazywać. Był bardzo zimnym człowiekiem, ale oprócz tego nie dawał mi żadnego wsparcia, mówił mi, że wstydzi się mnie przed swoimi znajomymi (że niby spięta jestem i ludzie się przy mnie swobodnie nie czują), że jest inteligentniejszy ode mnie. Dodatkowo pierwszy raz zawalił gdy spędził kilka miesięcy wychodząc 4-5/7 wieczorów do przyjaciółki, wracał o 2 w nocy i jeszcze mi mówił, że spędzał ze mną czas, bo ze mną mieszka. Mieszkaliśmy razem 2 lata (byłoby 27 września...), ciężko mi było to skończyć, ale teraz mam przy sobie cudownych ludzi - przyjaciółkę, znajomych i rodzinę. To zdarzyło się dopiero wczoraj, a ja już dzisiaj czuję się lepiej... Nie wiem, czy to chwilowe, ale mimo że mi go brakuje to dopiero teraz widzę, że nigdy nie dostałam od niego tego, czego potrzebowałam, w zasadzie nie mam nawet za czym tęsknić, wiem że mi będzie łatwo znaleźć kogoś lepszego od niego, bo on nie robił nic, co zapadło by mi w pamięć. Teraz dopiero widzę, że związek, który uważałam za idealny był tak na prawdę zepsuty i toksyczny na maksa, on zbudował w mojej głowie swój autorytet, wierzyłam we wszystko co mi powie, akceptowałam jego przyjaciółkę, która była dla niego ważniejsza, która miała na niego większy wpływ, która była niemiła, chamska i nic mnie z nią nie łączyło, a o mało nie odstawiłam na bok swojej własnej przyjaciółki, która zrobiła dla mnie tak wiele, że aż brak mi słów. Teraz dopiero widzę, że mogę dalej żyć i będzie dobrze... Mam nadzieję, że to nastawienie mi nie minie, chcę już zacząć od nowa.

[Wikolek]

Napisane przez Loisto

Dziewczyny. Ja wiem że zabrzmię teraz jak stara dewota, ale trudno. Ja zawierzylam Bogu. Dużo się modlę o potrzebne łaski. Czuję, że nic innego mi nie pomoże.
I wiecie co? Mój gniew odpłynął. Nie znaczy to, że pogodziłam się z tym, jak zostałam potraktowana. Nadal tego nie rozumiem i nie zrozumiem. Ale już nie czuję gniewu. Mimo, że teraz dominuje smutek to jednak czuję, że zrobiłam ważny krok dalej.
Jestem osobą głęboko wierzącą i wiem, że Bóg ma wobec nas swój plan.

Może nie jestem za bardzo związana z kościołem jako takim, bo mam swój pogląd na pewne sprawy, ale z Bogiem lubię sobie porozmawiać, pójść do kościoła. Jak się rozstałam z byłym w zeszłym roku (maj) to zaraz nadeszły wakacje, przestałam na pewien czas chodzić do kościoła bo oczywiście milion ważniejszych spraw było. Potem wróciłam do niedzielnej mszy i hm... uspokajało mnie to, koiło duszę. Teraz to samo - nie układało mi się z obecnym chłopakiem, a obecnośćna mszy przyniosła mi taki wewnętrzny spokój i wróciło do mnie to, czego tak usilnie szukałam Także dziewczyny głowy do góry i warto znaleźć swój sposób na odnalezienie wewnętrznego spokoju!

Loisto, piszę dalej na szaro bo może nie każdy ma ochotę to czytać Ja za to w książce znalazłam fajny sposób na prośby kierowane do Boga - wystarczy poprosić raz, ale szczerze i potem czekać. Bo Bóg zawsze nas słyszy tylko niekiedy potrzebuje czasu, aby wprowadzić nasze marzenia w życie. Po wypowiedzeniu prośby wystarczy w nią wierzyć z całych sił i ewentualnie dziękować w modlitwie tak jakby nasza prośba już się spełniła. Nie wiem, odkąd ja daję czas Bogu to więcej idzie po mojej myśli

[ivy_chance]

Napisane przez beri899

Opisałam swoją historie w poprzednim wątku. W skrócie mój związek rozpadł się w tamtym roku 21 grudnia po 5 latach związku. Byłam zaręczona i miałam wziąć ślub w tym roku, jednak facet mnie zdradził. Po ponad 8 miesiącach od czasu rozstania powiem Wam, że może być lepiej lub gorzej. Z czasem można wybaczyć tej drugiej osobie, która nas skrzywdziła, ale niestety poprzednie związki pozostawiają na nas pewien ślad. Nie potrafię już się zaangażować, przypominam zapałkę - zapalam się na chwilę i szybko gasnę, przy innych mężczyznach.
Uczucie do exa już wygasło, tęsknota za tą osobą też zniknęła. Tej osoby nie podglądam już na portalach społecznościowych i nie interesuje mnie Co u niej słuchać. Dla mnie może być w związku nawet z kosmitką, niech będzie nawet i szczęśliwy- ale niech będzie wobec kogoś szczery i porządny.
Po pewnym czasie przychodzi czas na podsumowanie związku i rozrachunek z samą sobą, który nie jest do konca przyjemny. Niestety te błędy wciąż popełniam, ale w koncu postanowiłam to zmienić.
W ciągu 8 miesiecy z rozmiaru 42 przeszłam do rozmiaru 38. Znalazłam pracę i wyjechałam do innego miasta. WARTO ZROBIĆ COŚ DLA SIEBIE, aby wyleczyć się z kompeksów. W moim życiu przewinął się 1 mężczyzna po poprzednim związku, jednak również okazał się kawałem drania, tak jak mój ex. Na szczęście wszystko zakonczyło się szybko i bezboleśnie.
Mam 25 lat, jestem sama i w końcu żyje w zgodzie ze sobą. Nie szukam już nikogo na siłę, bo będzie Co ma być. Nie chcę być w związku z tyranem, zboczencem, kobieciarzem lub byle kim. W końcu doceniam swoją wartość. Biorę też pod uwagę to, że zostanę już sama, bo nie będę w stanie nikomu zaufać. Będzie Co ma być.

Beri będzie dobrze! MUSI!
Ja nadal czekam na tego faceta, którego mi wywróżyłaś

A tak z innej beczki.
Siostra mi opowiadała, że współlokator jej kolegi popełnił samobójstwo. Narzeczona go zdradziła a potem zostawiła i świat mu się zawalił.
Siostra i mama nie mogą pojąć jak mógł to zrobić.
Ja go poniekąd rozumiem. To najgorsza droga poradzenia sobie z problemem, ale w sumie najłatwiejsza.

---------- Dopisano o 08:25 ---------- Poprzedni post napisano o 08:23 ----------

Napisane przez Wikolek

Loisto, piszę dalej na szaro bo może nie każdy ma ochotę to czytać Ja za to w książce znalazłam fajny sposób na prośby kierowane do Boga - wystarczy poprosić raz, ale szczerze i potem czekać. Bo Bóg zawsze nas słyszy tylko niekiedy potrzebuje czasu, aby wprowadzić nasze marzenia w życie. Po wypowiedzeniu prośby wystarczy w nią wierzyć z całych sił i ewentualnie dziękować w modlitwie tak jakby nasza prośba już się spełniła. Nie wiem, odkąd ja daję czas Bogu to więcej idzie po mojej myśli

To tzw "prawo przyciągania". Jest o nim osobny wątek. Też praktykuję od niedawna
Polecam nawet dla osób niewierzących, niezwiązanych z bogiem chrześcijańskim.

[Loisto]

Napisane przez Wikolek

Ja za to w książce znalazłam fajny sposób na prośby kierowane do Boga - wystarczy poprosić raz, ale szczerze i potem czekać. Bo Bóg zawsze nas słyszy tylko niekiedy potrzebuje czasu, aby wprowadzić nasze marzenia w życie. Po wypowiedzeniu prośby wystarczy w nią wierzyć z całych sił i ewentualnie dziękować w modlitwie tak jakby nasza prośba już się spełniła. Nie wiem, odkąd ja daję czas Bogu to więcej idzie po mojej myśli

Ja w zeszłym tygodniu trafiłam na mszy świętej na fragment Biblii mówiący o tym, że jak się czegoś bardzo chce to trzeba uparcie o to prosić :-D cóż, może to była taka wskazówka dla mnie?

Znowu śnił mi się były. Że do mnie wrócił i w ogóle. Chyba dostrzegam sens tych snów. Bo w każdym z nich daję mu szansę, ale równocześnie jestem nieszczęśliwa bo nie jestem w stanie mu uwierzyć i zaufać. Myślę, że to doskonała odpowiedź na gdybanie "co by było gdyby chciał wrócić...?"

[Puchatkowa Dama]

[1=97063297b7b35b4a21bd582 d93800b2e45dfbb59_6372d6b 265f10;47821766]Któraś się pytała, co się wydarzyło... Nie mam generalnie siły pisać wszystkiego, ale związek od ponad roku był jednostronny. Byłam skłonna dać mu wszystko i wszystko dla niego zrobić, a on ani razu nie okazał wdzięczności, nie pokazał mi że mnie kocha. Mówił, że przeprasza, że teraz to widzi i nie wie dlaczego, ale uważał okazywanie uczuć za słabość i nie chciał tej słabości pokazywać. Był bardzo zimnym człowiekiem, ale oprócz tego nie dawał mi żadnego wsparcia, mówił mi, że wstydzi się mnie przed swoimi znajomymi (że niby spięta jestem i ludzie się przy mnie swobodnie nie czują), że jest inteligentniejszy ode mnie. Dodatkowo pierwszy raz zawalił gdy spędził kilka miesięcy wychodząc 4-5/7 wieczorów do przyjaciółki, wracał o 2 w nocy i jeszcze mi mówił, że spędzał ze mną czas, bo ze mną mieszka. Mieszkaliśmy razem 2 lata (byłoby 27 września...), ciężko mi było to skończyć, ale teraz mam przy sobie cudownych ludzi - przyjaciółkę, znajomych i rodzinę. To zdarzyło się dopiero wczoraj, a ja już dzisiaj czuję się lepiej... Nie wiem, czy to chwilowe, ale mimo że mi go brakuje to dopiero teraz widzę, że nigdy nie dostałam od niego tego, czego potrzebowałam, w zasadzie nie mam nawet za czym tęsknić, wiem że mi będzie łatwo znaleźć kogoś lepszego od niego, bo on nie robił nic, co zapadło by mi w pamięć. Teraz dopiero widzę, że związek, który uważałam za idealny był tak na prawdę zepsuty i toksyczny na maksa, on zbudował w mojej głowie swój autorytet, wierzyłam we wszystko co mi powie, akceptowałam jego przyjaciółkę, która była dla niego ważniejsza, która miała na niego większy wpływ, która była niemiła, chamska i nic mnie z nią nie łączyło, a o mało nie odstawiłam na bok swojej własnej przyjaciółki, która zrobiła dla mnie tak wiele, że aż brak mi słów. Teraz dopiero widzę, że mogę dalej żyć i będzie dobrze... Mam nadzieję, że to nastawienie mi nie minie, chcę już zacząć od nowa.[/QUOTE]
Oby tak dalej. Jeżeli to był taki związek to nie było sensu go dalej ciągnąć- sama byłam w takim chorym związku. Znajdziesz kogoś wspaniałego
Możesz mieć chwile załamania, smutku, płaczu- niestety, każda z nas ma. Ale kiedyś będzie lepiej. Musi być

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[mrofka89]

Hej dziewczyny. Mogę dołączyć? Jako świeża "panna z odzysku"

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Puchatkowa Dama]

Napisane przez mrofka89

Hej dziewczyny. Mogę dołączyć? Jako świeża "panna z odzysku"

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Oczywiście, że możesz Witamy
Opowiedz nam co się stało

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[mandragona]

Napisane przez ivy_chance

to już 4 część w której się udzielam
booooooże co ze mną jest

Ten wątek uzależnia

U mnie troszkę zmian.
Beri pięknie napisałaś .Akceptacja siebie i poczucie własnej wartości to najważniejsze aspekty naszego życia. Troszkę egoizmu też nam się przyda.
Mnie także nie interesuje już życie eksa, mija właśnie 7 miesięcy. Czuję,że czeka na mnie ktoś, kto da mi to czego on nie potrafił i nie chciał dać jednocześnie raniąc mnie po ponad 4 latach związku wiążąc się z inną kobietą.


Mam do Was pytanie czy mogłybyście związać się z osobą sporo od Was starszą ? np. do 10 lat?

[mrofka89]

Napisane przez Puchatkowa Dama

Oczywiście, że możesz Witamy
Opowiedz nam co się stało

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Ano byłam z kims 9 lat z 3 miesięczną przerwą 1,5 roku temu, ale od jakiegoś czasu nie czułam się szczęśliwa. Czułam że zaczynamy się nie lubić, że zaczynamy sie poniekąd atakować. Chyba między nami wydarzyło sie za dużo złych rzeczy żeby dało się je zapomnieć. Ja cały czas próbowałam ale jak jakiś czas temu pojawiła mi się myśl czy za 20 lat widzę się szczęśliwą to zaczęłam mieć wątpliwości. I w ten oto sposób w tym tygodniu po 30 minutach rozmowy stałam się panną z odzysku na razie czuję wyjątkowy spokój, choć swoje oczywiście wyplakalam... ale boję się że to tylko chwilowy spokój

[Loisto]

Napisane przez mrofka89

Ano byłam z kims 9 lat z 3 miesięczną przerwą 1,5 roku temu, ale od jakiegoś czasu nie czułam się szczęśliwa. Czułam że zaczynamy się nie lubić, że zaczynamy sie poniekąd atakować. Chyba między nami wydarzyło sie za dużo złych rzeczy żeby dało się je zapomnieć. Ja cały czas próbowałam ale jak jakiś czas temu pojawiła mi się myśl czy za 20 lat widzę się szczęśliwą to zaczęłam mieć wątpliwości. I w ten oto sposób w tym tygodniu po 30 minutach rozmowy stałam się panną z odzysku na razie czuję wyjątkowy spokój, choć swoje oczywiście wyplakalam... ale boję się że to tylko chwilowy spokój

9 lat... Nawet moich 6 lat wypada przy tym blado :-P
A dlaczego mieliście przerwę?

[mrofka89]

Napisane przez Loisto

9 lat... Nawet moich 6 lat wypada przy tym blado :-P
A dlaczego mieliście przerwę?

Bo sobie ubzdural że go zdradziłam. Owszem zrobiłam coś złego, ale zostałam posadzona o coś większego. Potem próbowaliśmy ale to się nie sprawdziło. Teraz szukam mieszkania i zaczynam od nowa wierząc że mam dopiero 25 lat i jeszcze kogoś spotkam