Sens pomocy "ubogim na własne życzenie", czyli Szlachetna Paczka cz. IV

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Mistrz mowy polskiej:

Pani Karolina dużo energii poświęca też niepełnosprawnemu synu Dawidowi.

[lillianne_91]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895141 1]Pani Anna (51 l.) z mężem Janem (67 l.) wychowują 4 dzieci: Maksymiliana (23 l.), Zuzannę (20 l.), Piotra (16 l.) i Antoniego (14 l.).
Rodzina przez wiele lat radziła sobie samodzielnie, jednak 5 lat temu u pani Anny wykryto nowotwór - poddała się ona leczeniu i udało jej się wygrać z chorobą. Aktualnie nie ma przerzutów. Niestety, jakby to było za mało nieszczęść po 3 latach od wykrycia choroby u żony zachorował pan Jan - również wykryto u niego nowotwór złośliwy - walczy on stale z chorobą, ma wiele przerzutów. Starsze dzieci nie pracują, gdyż swój wolny czas poświęcają pomocy matce w opiece nad ojcem i młodszym rodzeństwem.

Nie pracują, bo zajmują się ojcem (w 3 osoby ?) i młodszym rodzeństwem - najmłodszy maluszek ma 14 lat. Szlachetne poświęcenie.[/QUOTE]
Ja rozumiem jeśli ktoś studiuje dziennie ( nie poszłam na zaoczne bo bałam się , że nie pogodze pracy ze studiami i dojazdami, a mam trochę daleko do miasta i nikt by mi studiów nie opłacił ) , ale o tym w opisach jest raczej rzadko, i jeszcze pobiera stypendium bo progi na studiach są często dużo wyższe niż wymieniane .... ale co z tym życiem robić, siedzą i ogladają się na siebie :/ przykro czytać o nowotworach, może to ich życia w pewien sposób zdomnowało ....

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Pani Ewelina (37 l.) samotnie wychowuje trójkę dzieci: Paulinę (17 l.), Kubę (10 l.) i Oliwiera (4 l.)
Małżeństwo pani Eweliny nie było udane. Obecnie czeka na sprawę rozwodową. Dzieci wciąż wymagają jej opieki. U Kuby stwierdzono ADHD, a u Oliwiera- astmę oskrzelową. Mieszkają w starym budownictwie, zajmując dwa pokoje.
Niedługo rodzina się powiększy, ponieważ Paulina jest w ciąży. Już teraz stara się jak najlepiej przygotować do tej roli i pomaga cioci w opiece nad niemowlakiem.

Nic o ambicjach tatusia dziecka Pauliny.

[lillianne_91]

pomyłka

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Pani Angelika (32 l.) samotnie wychowuje córki: Wiktorię (14 l.) i Natalię (9 l.)
Z mężem rozwiodła się 2 lata temu. Nie był to dla rodziny łatwy okres. Dzieci trafiły do placówki opiekuńczo-wychowawczej. Pani Angelika nie poddała się jednak i z pomocą asystenta rodziny znalazła pracę i dołożyła starań, by dzieci wróciły pod jej opiekę. Tak też się stało w lipcu tego roku i od tego czasu mogą znów być razem. Teraz stara się o zasiłek rodzinny i 500+, złożyła już stosowne dokumenty i czeka na decyzję. Aktualnie pani Angelika mieszka z córkami w domu rodzinnym, w którym przebywa łącznie 10 osób: rodzice i rodzeństwo pani Angeliki. Obecnie pani Angelika układa sobie życie z nowym partnerem i jest w 5 tygodniu ciąży. Chciałaby zamieszkać wspólnie z nim i jego dziećmi, jednak nie mają możliwości finansowej i lokalowej. Po odliczeniu miesięcznych wydatków na utrzymanie (680 zł), dochód w przeliczeniu na członka rodziny wynosi zaledwie 306 zł.
(...)
Natalia uwielbia bawić się lalkami i tańczyć do piosenek z bajek. Pani Angelika widzi, że będzie miała w niej duże wsparcie w opiece nad dzieckiem, które dopiero się urodzi.


Biedna pani Angelika, już prawie się wygrzebała z bagna, to bach ! nowy partner i kolejna ciąża. Układanie nowego życia oczywiście najlepiej zacząć od ciąży. Zwłaszcza jak i nowy partner nie dysponuje 'substancją lokalową'. No ale jakby co, to dziewięcioletnia Natalia rwie się do pomocy przy dzidzi. Piękno nowej rodziny.

[kaemka]

A propos dyskusji o relacjach z dorosłymi dziećmi:

Pani Wiesława (79 l.) jest samotną, schorowaną, ale zarazem pogodną seniorką.
Od 4 lat boryka się z nowotworem sromu i skóry. Mieszka w bardzo skromnych warunkach. Może polegać wyłącznie na sobie. Sporadycznie otrzymuje pomoc od córki podczas wyjazdu do Warszawy. Od czasu do czasu zagląda też do niej syn. Nie radzi sobie z codziennymi obowiązkami domowymi. Nie może gotować ze względu na nowotworowe kłopoty skórne. Utrzymuje się z niskiej emerytury i zasiłku pielęgnacyjnego (razem 1208 zł). Z czego 300 zł zabiera komornik na długi, które zaciągnięto w jej imieniu. Koszty utrzymania wraz z zakupionymi lekarstwami to ok. 600 zł. Miesięcznie zostaje jej na życie i ewentualne wizyty u lekarza zaledwie 300 zł.
Starsza pani nie ma wsparcia wśród ósemki swoich dzieci. Żadne nie przyjedzie pobyć czy nawet posprzątać. Mimo to nie narzeka. Chwali i tłumaczy każde z nich z ogromną miłością. Sama zajmuje się porzuconymi zwierzętami (koty i psy). Mimo ciężkiej choroby jest radosna, pełna życia. Szuka kontaktu z drugim człowiekiem.
Wśród najważniejszych potrzeb pani Wiesława wskazuje pralkę, której nigdy nie miała, a co pomogłoby jej być niezależną od łaski dzieci. Bardzo ważną potrzebą są zimowe ubrania, ponieważ ubiera tylko to co dostaje od dzieci, stare zużyte ubrania. Bardzo ważne są produkty pierwszej potrzeby tj. żywność, na kupno których brakuje jej pieniędzy.

[pasikoniczyna]

Brawo ten Pan! Szacun! Oby tylko ktoś mu w porę uświadomił, że z problemami z kręgosłupem to on ratownikiem medycznym raczej nie będzie.


Część 1. PPRZEDSTAWIENIE RODZINY:

Łukasz (22 l.) jest młodym człowiekiem, który dopiero rozpoczyna dorosłe samodzielne życie.
Część 2. HISTORIA RODZINY:

Życie ciężko go doświadczyło. W wieku 5 lat jego rodzicom odebrano prawa rodzicielskie, od tamtej pory przerzucano go do różnych domów dziecka. Wie, że ma kilkanaścioro rodzeństwa, ale ich nie zna i nie pamięta. Ma tylko sporadyczny kontakt z jednym, o kilka lat młodszym bratem, który mieszka w innej miejscowości. Wkraczając w dorosłość został nagle pozostawiony sam sobie. Rozpoczął pracę na budowie i wynajął mieszkanie, ale ze względu na problemy zdrowotne (poważna wada kręgosłupa) musiał z niej zrezygnować i pozostał bez środków do życia. Nie miał gdzie mieszkać i z czego żyć. Przygarnęli go zupełnie obcy ludzie, których syna zapoznał na budowie. Wysłali go do szkoły, żeby zdobył wykształcenie, starają się wychować go jak swoje dziecko, uczą życia w rodzinie, wspólnej pracy i pomagania sobie nawzajem. Ich własne dzieci już się usamodzielniły i wyjechały. Łukasz z niepokojem patrzy w przyszłość. Jego opiekun jest chory na nowotwór, dlatego nie wie, czy dalej będzie miał dach nad głową. W maju ma maturę i kończy szkołę, a wtedy straci jedyne źródło dochodów, zasiłek w wysokości 500 zł. Łukasz dokłada do domowego budżetu 200 zł miesięcznie, pozostałe pieniądze przeznacza na dojazdy do szkoły i bieżące potrzeby.
Część 3. PIĘKNO RODZINY:

W przyszłości chce zostać ratownikiem medycznym, zrobił już nawet kurs opieki nad osobami starszymi. Pomaga swojemu opiekunowi, który ma stomię, zmieniać worki i opatrunki. Jeździ z nim na chemię. Wielkim marzeniem Łukasza jest zrobienie prawa jazdy, żeby móc opiekuna wozić do szpitala (jego żona nie ma prawa jazdy), i żeby mieć po skończeniu szkoły większe możliwości znalezienia pracy i usamodzielnienia się.
Część 4. NAJWAŻNIEJSZE POTRZEBY RODZINY

Wśród najważniejszych potrzeb Łukasz wskazał laptop, który bardzo przydałby mu się przy odrabianiu lekcji, zdobywaniu wiedzy i w przyszłości w szukaniu pracy. Bardzo potrzebne są też Łukaszowi artykuły szkolne i środki czystości.

Uwaga: dla zachowania anonimowości, imiona członków rodziny mogły zostać zmienione

Potrzeby rodziny:

I Żywność trwała:

Podstawowe produkty żywnościowe: Herbata, Kasza, Cukier, Konserwy mięsne, Kawa, Makaron, Olej, Konserwy rybne, Ryż, Mąka, Dżem, Warzywa w puszkach Inne: kakao, ew. słodycze
II Środki czystości i artykuły higieniczne

Potrzebne środki czystości: Proszek do prania, Płyn do mycia naczyń, Mydło/żel myjący, Pasta do zębów, Płyny czyszczące, Szampon, Szczoteczka do zębów Inne: maszynka i nożyki do golenia, żel do golenia, balsam po goleniu

IV Materiały szkolne:

Zeszyty, Plecak, Przybory do pisania Inne: podręczniki z zakresu ratownictwa medycznego
V Wyposażenie mieszkania:

Kołdra, Koc, Ręczniki, Pościel, Poduszka
VI Brakujące sprzęty gospodarstwa domowego: wersalka - śpi na bardzo starej, wysłużonej, co przy jego problemach z kręgosłupem powoduje ciągłe bóle.
VII. INNE POTRZEBY:

laptop
VIII Szczególne upominki:

perfumy męskie

[figa84]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895204 6]Pani Ewelina (37 l.) samotnie wychowuje trójkę dzieci: Paulinę (17 l.), Kubę (10 l.) i Oliwiera (4 l.)
Małżeństwo pani Eweliny nie było udane. Obecnie czeka na sprawę rozwodową. Dzieci wciąż wymagają jej opieki. U Kuby stwierdzono ADHD, a u Oliwiera- astmę oskrzelową. Mieszkają w starym budownictwie, zajmując dwa pokoje.
Niedługo rodzina się powiększy, ponieważ Paulina jest w ciąży. Już teraz stara się jak najlepiej przygotować do tej roli i pomaga cioci w opiece nad niemowlakiem.

Nic o ambicjach tatusia dziecka Pauliny.[/QUOTE]

Jeśli się jeszcze uczy to pomoc doraźna ciotce nie jest taka zła, przynajmniej się czegoś nauczy.

Napisane przez pasikoniczyna

Brawo ten Pan! Szacun! Oby tylko ktoś mu w porę uświadomił, że z problemami z kręgosłupem to on ratownikiem medycznym raczej nie będzie.

oby, bo szkoda by było kolejnej szkoły a potem problemów z pracą

Napisane przez kaemka

A propos dyskusji o relacjach z dorosłymi dziećmi:

To i ja dorzucę :-( A wymagania Pani praktycznie żadne
https://www.szlachetnapaczka.pl/wybo....html#position
Podlaskie Kolno

Pani Wiesława (62 l.) samotna wdowa prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe.
Pani Wiesława wraz z mężem mieszkali wspólnie z córką i jej rodziną. Po namowach przepiali na córkę swoją nieruchomość. Od tego momentu zaczęły się kłopoty rodziny. Kłótnie z zięciem, awantury. W końcu pani Wiesia i jej mąż zostali wyrzuceni z domu i zmuszeni do zamieszkania w budynku gospodarczym. Małżeństwo zamieszkało w bardzo trudnych warunkach, bez bieżącej wody i łazienki. Po śmierci męża pani Wiesia dodatkowo popadła w kłopoty finansowe i podupadła na zdrowiu. Po odjęciu kosztów utrzymania domu oraz leczenia na utrzymanie zostaje 141 zł miesięcznie.
To bardzo ciepła uśmiechająca się trochę przygaszona starsza pani o wielkim sercu. Uwielbia robótki ręczne, którym poświęca większość wolnego czasu. W miarę możliwości zdrowotnych latem i jesienią zbiera owoce leśne,grzyby i zioła.
Do normalnego funkcjonowania pani Wiesławie potrzebna jest żywość trwała, środki czystości do utrzymania domu w ładzie i porządku. Wielką potrzebą jest prodiż,który umożliwi pieczenie mięs oraz ciast.

[ZamyslonaRoztargniona]

Czytam opisy i przeraża mnie jak wiele osób ma bardzo dorosłe dzieci (50+) niepełnosprawne, które wymagają stałej opieki

Kfiatki oczywiście też są. Rodzina wynajmuje domek w opłakanym stanie. Wiele propozycji pracy muszą odrzucać, bo miejscowość jest źle skomunikowana. To nie można wynająć domku w innej?

Częste są historie z wynajetym lokalem w opłakanym stanie i rodziny nie stać na remont. Darczyńcy mieszkanie wyremontuja, a wynajmujący umowę rozwiąże.

Czytałam też przerażająca historie 35 letniej kobiety uzaleznionejnpsychicz ie od ojca, która mieszkała z nim w metalowej konstrukcji przykryte plandeka.
Teraz ojciec zmarł, a ona jest kompletnie nieporadna życiowo. Dostała mieszkanie od gminy, chodzi na dni próbne do różnych prac, ale nigdzie nie zostaje na dłużej.

[figa84]

A ja myślałam, że stomie robi się operacyjnie

Kilka lat temu pan Karol zachorował na stomię.

[mikoma]

Napisane przez kaemka

Albo ten "facet" też miał wtedy 14 lat. Kogo ciągnąć do sądu dla nieletnich w takim wypadku (bo nie do prokuratury): kto jest sprawcą, a kto pokrzywdzonym?

Nikogo, bo o ile nie bylo gwałtu, to to nie jest przestępstwo, ani nawet podstawa do stwierdzenia demoralizacji nieletniego.

[ZamyslonaRoztargniona]

Aa i te 50 letnie osoby które nie mogą podjąć pracy, bo są za stare. Może i kilka lat temu tak było, ale teraz np. W handlu biorą wszystkich jak leci.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Pani Monika (26 l.) samotnie wychowuje córkę Lenę (6 l.), oraz syna Alana (2 l.).
Pani Monika na chwilę obecną nie pracuje gdyż, opiekuje się młodszym synem, Alanem, którego szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola, ponieważ jest jeszcze za mały.

Szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola ? Pani Monika nie odkryła jeszcze czegoś takiego jak żłobek.

[lolca]

Napisane przez kaemka

A propos dyskusji o relacjach z dorosłymi dziećmi:

Pani Wiesława (79 l.) jest samotną, schorowaną, ale zarazem pogodną seniorką.
Od 4 lat boryka się z nowotworem sromu i skóry. Mieszka w bardzo skromnych warunkach. Może polegać wyłącznie na sobie. Sporadycznie otrzymuje pomoc od córki podczas wyjazdu do Warszawy. Od czasu do czasu zagląda też do niej syn. (...)

Smutek ogarnia, jak czyta się opisy takich starszych, schorowanych osób, których własne dzieci nie wykazują chęci pomocy. Jednak... Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Często gęsto takie przypadki to:
a) rodzice nie troszczyli się należycie o dzieci, to dzieci nie troszczą się teraz o swoich rodziców
b) rodzice tak te dzieci wychowali - na samolubów i egoistów, którym wszystko się należy, najlepiej podane na złotej tacy, a nic nie muszą dawać z siebie

Dwie skrajności, które mogą prowadzić do takiego samego skutku.

[figa84]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895302 6]Pani Monika (26 l.) samotnie wychowuje córkę Lenę (6 l.), oraz syna Alana (2 l.).
Pani Monika na chwilę obecną nie pracuje gdyż, opiekuje się młodszym synem, Alanem, którego szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola, ponieważ jest jeszcze za mały.

Szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola ? Pani Monika nie odkryła jeszcze czegoś takiego jak żłobek.[/QUOTE]

W niektórych rejonach przedszkola są w szkołach. Pytanie brzmi czy są tam żłobki i jak wygląda sytuacja, u mnie nie ma żłobka, prywatne kosztują około 1k zł.

[daydreaming_]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895302 6]Pani Monika (26 l.) samotnie wychowuje córkę Lenę (6 l.), oraz syna Alana (2 l.).
Pani Monika na chwilę obecną nie pracuje gdyż, opiekuje się młodszym synem, Alanem, którego szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola, ponieważ jest jeszcze za mały.

Szkoła nie chciała przyjąć do przedszkola ? Pani Monika nie odkryła jeszcze czegoś takiego jak żłobek.[/QUOTE]

Z jakiego to jest miasta? Może tam nie ma żłobka? W mojej miejscowości żłobek jest od roku i tylko 17 miejsc. Wcześniej najbliższy był 30 km dalej.

[invisible_01]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895180 6]Mistrz mowy polskiej:

Pani Karolina dużo energii poświęca też niepełnosprawnemu synu Dawidowi.[/QUOTE]
Poświęca czas ojcu, więc i synu - czepiasz się Szkoda, że nie synu Dawidu.

[figa84]

Przejrzałam z grubsza kilka magazynów z podlaskiego, aż mi się smutno zrobiło...

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez lolca

Smutek ogarnia, jak czyta się opisy takich starszych, schorowanych osób, których własne dzieci nie wykazują chęci pomocy. Jednak... Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Często gęsto takie przypadki to:
a) rodzice nie troszczyli się należycie o dzieci, to dzieci nie troszczą się teraz o swoich rodziców
b) rodzice tak te dzieci wychowali - na samolubów i egoistów, którym wszystko się należy, najlepiej podane na złotej tacy, a nic nie muszą dawać z siebie

Dwie skrajności, które mogą prowadzić do takiego samego skutku.

Dokładnie tak.
Sytuacja a) nie dziwi mnie w końcu tekście rodzin z 8 czy 15 dzieci. Trudno chyba o nawiązanie glebokich więzi z rodzicami w takim tłoku. Starsze dzieci często muszą zajmować się młodszymi, wiec jak uda im się z tego wyrwac, to wcale nie pala się do zajmowania się rodzicami, bo czują, że swój obowiązek zajmowania się członkami rodziny odpracowaly już na młodszym rodzeństwie.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez lolca

Smutek ogarnia, jak czyta się opisy takich starszych, schorowanych osób, których własne dzieci nie wykazują chęci pomocy. Jednak... Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Często gęsto takie przypadki to:
a) rodzice nie troszczyli się należycie o dzieci, to dzieci nie troszczą się teraz o swoich rodziców
b) rodzice tak te dzieci wychowali - na samolubów i egoistów, którym wszystko się należy, najlepiej podane na złotej tacy, a nic nie muszą dawać z siebie

Dwie skrajności, które mogą prowadzić do takiego samego skutku.

Było o tym na poprzedniej stronie. Tak w wielu przypadkach bywa, ale wcale tak być nie musi. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale faktem jest, że czasem z najlepszych rodzin wychodzą dzieci-potwory. Przeraża mnie myśl, że pomimo całych moich starań i wysiłków, mądrej miłości i zaangażowania, dziecko mogłoby mi się "wyrodzić". A tak się zdarza. Nie ma co ferować pochopnych wyroków.

[ZamyslonaRoztargniona]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7895362 6]Było o tym na poprzedniej stronie. Tak w wielu przypadkach bywa, ale wcale tak być nie musi. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale faktem jest, że czasem z najlepszych rodzin wychodzą dzieci-potwory. Przeraża mnie myśl, że pomimo całych moich starań i wysiłków, mądrej miłości i zaangażowania, dziecko mogłoby mi się "wyrodzić". A tak się zdarza. Nie ma co ferować pochopnych wyroków.[/QUOTE]

Mnie taka myśl nie przeraża. Ja się już z nią pogodziłam.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez daydreaming_

Z jakiego to jest miasta? Może tam nie ma żłobka?

Grudziądz.

[kaemka]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7895180 6]Mistrz mowy polskiej:

Pani Karolina dużo energii poświęca też niepełnosprawnemu synu Dawidowi.[/QUOTE]


Kolejny kandydat do tego tytułu:

Żyje dzięki zasiłku z OPS

[lolca]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7895362 6](...) Przeraża mnie myśl, że pomimo całych moich starań i wysiłków, mądrej miłości i zaangażowania, dziecko mogłoby mi się "wyrodzić". A tak się zdarza. Nie ma co ferować pochopnych wyroków.[/QUOTE]


Jasne, że tak się zdarza. Rodzice i rodzina to nie wszystko. Tzw towarzystwo ma znaczenie, charakter ma znaczenie, szkoła/nauczyciele mają znaczenie, to co się czyta i ogląda ma znaczenie, itd.
Napisane przeze mnie opcje a) i b) nasunęły mi się jako najbardziej oczywiste i zapewne (chociaż oczywiście nie jestem w stanie przedstawić statystyk, po prostu mój mały misiowy rozumek tak wykoncypował) najczęstsze.

Myślę, że "wyrodzić" się można też w pozytywnym sensie. Gdy dziecko jednak nie powieli schematu "alkoholowej patoli wołającej dej!".

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Pani Anna(35 l.) wraz z mężem Jarosławem(36 l.), swoją mamą Małgorzatą(55 l.) oraz piątką dzieci: Karolem(16 l.), Mateuszem (14 l.),Natalią(10 l.), Karoliną(7 l.) oraz Bartoszem(2 l.) mieszkają w dwupokojowym ciasnym mieszkaniu (35m2).
Sytuacja rodziny od zawsze była niełatwa. Utrzymanie piątki dzieci, siebie oraz mamy zawsze przerastało możliwości finansowe rodziny. Osiem osób mieszka na niespełna 35m2 bez łazienki, jedynie z toaletą na korytarzu.Obecnie syn Mateusz nie mieszka z rodziną, ponieważ przebywa w ośrodku psychoterapeutycznym ok. 200 km dalej. Jedyną pracującą osobą jest Pan Jarosław, który zarabia miesięcznie minimalną krajową pensję. Dodatkowo koszty zwiększyły się w momencie kiedy rodzina nie mając wyjścia musiała wysłać syna Mateusza do płatnego ośrodka psychoterapeutycznego z powodu jego silnych zaburzeń emocjonalnych, które uniemożliwiały rodzeństwu i rodzicom normalne funkcjonowanie(koszt 200zł/msc.+ koszty przyjazdów syna na przepustki weekendowe co dwa tygodnie tj. za paliwo i „fatygę” kierowcy ponieważ połączenia komunikacji kursują w weekendy bardzo rzadko). Rodzice pokładają ogromne nadzieje w specjalistach z owego ośrodka, że sprowadzą ich syna na prostą drogę. Pani Anna nieustannie poszukuje stałej pracy. Pracowała dorywczo w wielu miejscach, ale stałej umowy nikt nie chciał Pani Annie dać. Jak twierdzi była dyskryminowana przez wielodzietność, sugerowano jej niedyspozycyjność. Pani Anna jednak cały czas szuka pracy, śledzi oferty pracy i ma nadzieję, że się uda. Na domiar wszystkiego dzieci często chorują. Sytuację finansową poprawił program ,,Rodzina 500+", zastrzyk pieniędzy nieco ustabilizował sytuację rodziny, jednakże nadal po odliczeniu opłat miesięcznych pozostaje ok. 500 zł na członka rodziny.
Rodzina sprawia bardzo pozytywne wrażenie. Widać, że są jednością, wspierają się i kochają. Mimo ciężkiej sytuacji na ich twarzach goszczą uśmiechy. Pani Anna i Pan Jarosław są bardzo dumni ze swoich pociech. Córki aktywnie chodzą na zajęcia z języka angielskiego oraz na zajęcia z akrobatyki, sama Pani Anna stara się spełniać zawodowo - uczęszcza na darmowe szkolenia oraz kursy doszkalające w dziedzinie gastronomii i nie tylko. Dążą do tego aby przeprowadzić się do większego mieszkania w centrum,(nie mają samochodu)ale sytuacja finansowa im na to nie pozwala.
Najważniejszą potrzebą rodziny jest łóżko piętrowe. Jest to marzenie dziewczynek - dotychczas śpią w jednym łóżku, na dwa nie ma miejsca a chciałyby mieć choć odrobinę komfortu. Byłyby najszczęśliwsze na świecie, gdyby mogły spać osobno. Dzieciakom bardzo przydałyby się zimowa odzież . Również przybory szkolne to stała i niekończąca się potrzeba rodziny z piątka dzieci.

Karol -kosmetyki do stylizacji włosów Natalia i Karolina - kosmetyki Mateusz - perfumy Bartosz - nowa zabawka (ma 2 latka) Pani Anna - nowa torebka Pan Jarosław - mop obrotowy Pan Małgorzata - perfumy

chociaż jeden

Pan Małgorzata bez komentarza. Niechlujstwo do potęgi entej. Jak to ma świadczyć o akcji?

---------- Dopisano o 20:03 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

Pani Krystyna (58 l.) wraz z synem Piotrem (25 l.) zamieszkuje malutkie, jednopokojowe mieszkanie.
Mąż pani Krystyny zmarł kilka lat temu. Dopóki pani Krystyna pracowała to rodzina radziła sobie dobrze. Ale od czasu problemów zdrowotnych kobieta i jej syn znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej. W wyniku skomplikowanego złamania nogi, nadciśnienia i padaczki nerwowej pani Krystyna nie jest zdolna do podjęcia pracy. Niestety, syn Piotr, mimo wielu prób nieustannie poszukuje zatrudnienia. Pani Krystyna nie ma renty i żyje dzięki zasiłkom (440 zł) , a po odliczeniu kosztów mieszkania i leczenia pozostaje jej bardzo niewiele na przeżycie, syn jest jedynym wsparciem.
Pomimo wielu nieszczęść, które spotkały rodzinę poszczególni domownicy są na prawdę niezwykli. Wszyscy są uśmiechnięci i pogodni nawet pomimo tragicznych warunków, w których są zmuszeni żyć.
Rodzina pani Krystyny najbardziej potrzebuje teraz drzwi do ubikacji, stołu i dwóch krzeseł do kuchni. Kuchenka gazowo-elektryczna jest dla pani Krystyny tak samo ważna jak żywność oraz środki czystości. Będą wdzięczni za każdą pomoc i za to, że ktoś o nich pamięta

VIII SZCZEGÓLNE UPOMINKI:
Pani Krystyna chciałaby portfel, czapkę, szalik i rękawiczki. Pan Piotr przybory do golenia, kosmetyki.

Drzwi i futryna do toalety Obecnie nie ma drzwi, kotara przysłania toalete od reszty mieszkania.
Stól z 2 krzesłami do kuchni. Stary stół i krzesła są zniszczone.
Kuchenka z piekarnikiem. Obecnie pani Krystyna używa starą dwupalnikową kuchnkę turystyczną.

BS, akurat w tym miejscu jest mnóstwo pracy zwłaszcza dla młodych mężczyzn.

polska język taka trudna

[invisible_01]

Jakim cudem 25-letni zdrowy chłop nie może znaleźć pracy?! Praca fizyczna dla mężczyzn niemalże leży na ulicy.

[mary_poppins]

Pani Renatka (40 l.) wraz z mężem Piotrem 50 l.) wychowują czwórkę dzieci - Marlenę (17 l.), Kingę (12 l.), Damiana (11 l.) oraz Patryka (9 l.).
Dwoje z czwórki dzieci jest niepełnosprawnych, Kinga ma autyzm i jest upośledzona w stopniu umiarkowanym, a Patryk cierpi na epilepsję i nadczynność tarczycy, co powoduje znaczną utratę wagi chłopca. Pani Renata cały swój czas poświęca dzieciom, w tej chwili nie ma możliwości pójścia do jakiejkolwiek pracy. Pan Piotr pracuje w budowlance, obecnie ma umowę do końca listopada i nie wie, co będzie dalej. Niestety koszty leczenia oraz dieta bezglutenowa córki pochłaniają dużą część domowego budżetu. Rodzinie po dokonaniu opłat pozostaje 668 zł na osobę, jednakże kwota ta ulegnie zmniejszeniu do grudnia, kiedy to pan Piotr nie będzie miał już pracy.

Chore, niesamodzielne dziecko wymagające drogiego leczenia? Zróbmy dwoje kolejnych nie mając stałej pracy!

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Powiało grozą:

Wojtek uczy się w technikum, a po lekcjach jest docenianym piłkarzem. Cała trójka zaraża miłością do życia i chartem ducha.

[ruda_beksa]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7895602 6]Powiało grozą:

Wojtek uczy się w technikum, a po lekcjach jest docenianym piłkarzem. Cała trójka zaraża miłością do życia i chartem ducha.[/QUOTE]



Wiem, że to zabrzmi nieprzyjemnie, ale bardzo dziwię się ludziom, którzy mając dwójkę (lub więcej) niepełnosprawnych dzieci, decydują się na kolejne. Na jednej z poprzednich stron była taka rodzina, w której było chyba sześcioro dzieci i wszystkie upośledzone.

[mary_poppins]

Pani Karolina (25 l.) wraz z partnerem Zbigniewem (35 l.) wychowują synka Michałka(3 l.) i na dniach urodzi im się kolejne dziecko.
Część 2. HISTORIA RODZINY:
Pani Karolina od dziecka poważnie choruje na epilepsję. Jej choroba zawsze była przeszkodą w znalezieniu pracy, ponieważ bardzo trudno porozumieć jej się z innymi osobami. Ze swoim partnerem są razem ponad 4 lata. Kłopoty rozpoczęły się, gdy dwa lata temu pan Zbigniew stracił pracę. Pani Karolina jest obecnie w 9-tym miesiącu ciąży. Pan Zbyszek pracuje dorywczo i opiekuje się partnerką oraz synkiem. Pani Karolina ze względu na chorobę nigdy nie pracowała, zaczęła starania o rentę chorobową. Rodzina utrzymuje się z zasiłku rodzinnego, z programu 500+ oraz z tego, co zarobi pan Zbyszek (łącznie ok. 1500 zł). Po odjęciu kosztów utrzymania mieszkania i kosztów na leki, na życie pozostaje im 274 zł na jednego członka rodziny.
Część 3. PIĘKNO RODZINY:
Rodzice Michałka bardzo się kochają, wspierają wzajemnie, pan Zbyszek jest troskliwy, dba o rodzinę, pomaga chorej partnerce w czym tylko może. Oczekują na nowego członka rodziny. Pan Zbyszek chciałby znaleźć dobrze płatną pracę aby móc godnie wychowywać dzieci.

Dorosły, zdrowy chłop stracił pracę 2 lata temu i na Dolnym Śląsku nie jest w stanie znaleźć kolejnej. Jest za to w stanie spłodzić z chorą partnerką kolejne dziecko które będzie głodować