Jak poznałyście drugą połówkę??

[Angie144]

Napisane przez aga01

A ja poznalam Piootrka w kościele i jesteśmy razem 4 lata

to tak jak My....

zobaczyliśmy się po raz pierwszy na ślubie mojego kolegi z pracy z mojego mężulka siostrzyczką (obecną moją bratową).
To było dziwne... mieliśmy wtedy innych partnerów, oboje byliśmy zajęci mimo wszystko nie mogliśmy oderwać od siebie wzroku... to było niesamowite.
Jednak, lojalność itp... nie widzieliśmy się ponad rok i prawie rok po tym wydarzeniu, gdy oboje byliśmy samotni dostałam od niego maila... (mój genialny kolega z pracy mu go dał - wiedział że się sobie spodobaliśmy).
Umówiliśmy się na spotkanie - to było we wrześniu 2004 r., w listopadzie oświadczyliśmy rodzicom że się pobieramy i dziś już jesteśmy małżeństwem, a nasz ślub odbył się w tym samym ślicznym kościółku w którym po raz pierwszy się zobaczyliśmy...

[dziewczyna00]

Ja poznałam swojego Wojtusia całkiem przypadkowo. Dostał mój numer kom od kolegi i nawet dokładnie nie wiedząc do kogo zacząć puszczać mi sygnały. Na moją prośbę przedtstawił sie i podał swój numer gg. Po kilku dniach postanowiliśmy się spotkać (jesteśmy z tego samego miasta, więc znaliśmy się tylko z widzenia) Po dwóch miesiącach chodzenia na wspólne spacerki, wypady na piwko postanowiliśmy być razem. I tak jest do dzisiaj. We wrześniu minął roczek

[*Ancia*]

Ja swojego (teraz juz eks) chlopaka poznalam w sylwestra 2004 Co dziwne, wczesniej nie zwracalismy na siebie uwagi a wrecz ja go nie lubilam Ahh te czasy, szkoda tylko ze teraz tak bardzo sie zmienil

[Syringa]

Jak? No... przez Internet Tylko zabawne jest to, że on mieszka 3 minutki ode mnie i chodziliśmy do jednej szkoły

[elly2]

Ja swojego minioche poznalam na internecie hehe, a pozniej sie okazalo ze jest on kolega mojego kolegi ;-) jestesmy ze soba juz 3 lata i 2 miesiace

[Agnes11]

Ja swojego chlopaka poznalam na wakacjach i to na dodatek na dyskotece.Zawsze mowilam ze nigdy nie bede miala chlopaka poznanego na dyskotece a tym bardziej na wakacjach bo to zawsze przelotna znajomosc.Okazalo sie ze jestesmy z tego samego miasta i tym sposobem jestesmy 6 lat

[MARIKA.S]

Chyba niczym wielkim sie nie wyróżnie jak powiem ze Mojego Skarba Cudownego poznałam przez.....internet
A było to tak :
W tym czasie kiedy poznałam Skarba byłam "związana" z pewnym czlowiekim którego również poznałam przez neta.Było jedno wielke ALE ten człowiek mieszkał w Chicago....Znajomość przez net trwała jakies pol roku,potem zaczął dzwonić do mnie do domu...no i po kilku miesiacach...przysłał mi zaproszenie do stanów i bardzo chciał zebym załatwiła sobie wizę.Rozmawiałam przez tel z jego mama on z moja.Mialam już prawie wszystko załatwione kiedy nagle odkryłam że moja najmłodsza siostra miała wtedy 2 lata - długopisem pomazała pierwsza Najważniejsza strone mojego paszportu.No wiec zeby wyjechac musiałam starac sie o nowy paszport.
A ze w Polsce to nie jest tak hop siup...to troche poczekałam.W tym czasie dokładnie 6 lipca 2002 odezwał sie do mnie na tlenie jakis chłoptaś rozmawialam z Nim w sumie ot tak...bez sensu.Po kilku takich rozmowach wymienilismy sie zdjeciami.Mi za bardzo sie nie spodobał ale umowiłam sie z Nim na kawke...tak po kolezensku...rozgadalismy sie tak że uciekł mu ostatani autobus i musiał wracac do domu 20 km taksowka.Potem coraz czesciej sie spotykaliśmy.Powiedziałąm mu wszytsko o sobie...o mojej przeszłości i jej szaleństwach... i o tym ze mam niby leciec do stanow.
Spotkalismy sie rowniez w dzien kiedy miałam odebrac Nowy paszport.Poszedł ze mna....I nie zapomne tej chwili kiedy wracalismy razem przez park...przystanał na chwile...chwycił za reke i powiedzial cicho "Proszę Cie...nie wyjezdzaj.Nie jestem w stanie wozić Cie porsche ani kąpać w jacuzzi...ale chce Ci ofiarowac cos o wiele cenniejszego" i wtedy położył moja ręke na swoim serduszku....miał łezki w oczach...A ja rzuciałm mu sie na szyje i zostałam nakichalam na Stany...poza tym...tamten z chicago....bardzo chciał mieć mnie na własnośc...nie mogłam nawet spotykać się z koleżankami....bo mnie kontrolował...
Myślę ze powinnam teraz bardzo wysciskać moją siostrzyczke która wtedy popisała mi paszport...gdyby nie to...nie byłabym teraz taka szczesliwa...
A bardzo teraz KOCHAM
Razem jestesmy 3 lata i 3 miesiace

[Angie144]

Napisane przez MARIKA.S

Chyba niczym wielkim sie nie wyróżnie jak powiem ze Mojego Skarba Cudownego poznałam przez.....internet
A było to tak :
W tym czasie kiedy poznałam Skarba byłam "związana" z pewnym czlowiekim którego również poznałam przez neta.Było jedno wielke ALE ten człowiek mieszkał w Chicago....Znajomość przez net trwała jakies pol roku,potem zaczął dzwonić do mnie do domu...no i po kilku miesiacach...przysłał mi zaproszenie do stanów i bardzo chciał zebym załatwiła sobie wizę.Rozmawiałam przez tel z jego mama on z moja.Mialam już prawie wszystko załatwione kiedy nagle odkryłam że moja najmłodsza siostra miała wtedy 2 lata - długopisem pomazała pierwsza Najważniejsza strone mojego paszportu.No wiec zeby wyjechac musiałam starac sie o nowy paszport.
A ze w Polsce to nie jest tak hop siup...to troche poczekałam.W tym czasie dokładnie 6 lipca 2002 odezwał sie do mnie na tlenie jakis chłoptaś rozmawialam z Nim w sumie ot tak...bez sensu.Po kilku takich rozmowach wymienilismy sie zdjeciami.Mi za bardzo sie nie spodobał ale umowiłam sie z Nim na kawke...tak po kolezensku...rozgadalismy sie tak że uciekł mu ostatani autobus i musiał wracac do domu 20 km taksowka.Potem coraz czesciej sie spotykaliśmy.Powiedziałąm mu wszytsko o sobie...o mojej przeszłości i jej szaleństwach... i o tym ze mam niby leciec do stanow.
Spotkalismy sie rowniez w dzien kiedy miałam odebrac Nowy paszport.Poszedł ze mna....I nie zapomne tej chwili kiedy wracalismy razem przez park...przystanał na chwile...chwycił za reke i powiedzial cicho "Proszę Cie...nie wyjezdzaj.Nie jestem w stanie wozić Cie porsche ani kąpać w jacuzzi...ale chce Ci ofiarowac cos o wiele cenniejszego" i wtedy położył moja ręke na swoim serduszku....miał łezki w oczach...A ja rzuciałm mu sie na szyje i zostałam nakichalam na Stany...poza tym...tamten z chicago....bardzo chciał mieć mnie na własnośc...nie mogłam nawet spotykać się z koleżankami....bo mnie kontrolował...
Myślę ze powinnam teraz bardzo wysciskać moją siostrzyczke która wtedy popisała mi paszport...gdyby nie to...nie byłabym teraz taka szczesliwa...
A bardzo teraz KOCHAM
Razem jestesmy 3 lata i 3 miesiace

To śliczne i takie słodkie - aż mi się łezki zakręciły...
Duuuużo szczęścia i wiecznej miłości!!!

[cypressangel]

Mojego TŻ poznałam wracając z koleżanką ze spaceru po lesie. Stał sobie razem z kolegami przed salą, w której była impreza. Zagadali do nas - takie tam szmery bajery - no i mojej koleżance wpadł w oko jeden z tych chłopaków... a po 3 miesiącach jej chłopak był MOIM...

[antoinette]

Ja z moim TŻ chodziłam do klasy w podstawówce, udzielałam mu korków z chemii już wtedy meliśmy sie ku sobie;D, a chodzic ze sobą zaczęliśmy kilka lat później, jesteśmy ze sobą 8 lat, od 5 po ślubie a od 3 lat jesteśmy rodzicami Gabrysi

[Akane]

Mojego TŻ poznałam na spotkaniu w klubie, do którego kiedyś należałam. Wpadłam odświeżyć znajomości i przy okazji poznałam parę nowych osób. W tym dwóch chłopaków, którzy (jak się później okazało) pomylili mi się. Do jednego z nich zagadałam na #irc-u (na kanale owego klubu) i byłam święcie przekonana, że rozmawiam z tym drugim. Sytuacja wyjasniła się dopiero na grillu u znajomej, gdzie obaj panowie znowu się zjawili. Głupio mi było strasznie. Szczególnie, jak się okazało, że ten do którego gadałam biorąc go za kogoś innego, szalenie mi się podoba Szczęśliwie ze wzajemnością. Umówiliśmy się na jedno spotkanie, na drugie, potem do kina... I od tamtej pory widujemy się niemal codziennie, chociaż parą zostaliśmy dopiero 7 miesięcy po pamiętnym grillu.

[Juda]

Pewnego wieczoru jechalam po kolezanke.
W samochodzie przede mna jechal moj kumpel. Poswiecilam dlugimi i zaczelismy sie gonic i scigac...
Kiedy myslalam ze go zgubilam okazalo sie ze czeka na nas za sklepem;- )
Grzesiek byl z jakims chlopakiem strasznie przystojnym, ale jak sie okazalo byl w zwiazku juz od 2 lat...
Poznalismy sie, pogadalismy i koniec.
Któregoś dnia poszlam na zakupy i nagle zauwazylam ze jedzie moj kolega
z Krzysiem ;- )
Napisalam : "Szkoda ze kolega zajety"
i dostalam odpowiedz :"kolega napisal ze moze byc wolny" ;- )
Nie chcialam sie mieszac i powiedzialam, ze zwiazkow zwlaszcza takich dlugich nie mam zamiaru rozbijac.
Ale jak sie okazalo K. nie mogl sie z nia rozstac bo grozila ze sobie cos zrobi....
Odszedl od niej i jest ze mna.
Przeszlismy trudne chwile, ale wreszcie swieci nam slonce.
Dzieki niemu zrozumialam, ze nie warto sie poddawac, ze nie warto tracic wiary i ze zawsze nadejdzie lepszy dzien...
Że zawsze po deszczu kiedys musi wyjsc slonce. Odnalazlam siebie dzieki niemu.
To on nauczyl mnie cieszyc sie z zycia i nie poddawac sie. To wlasnie on pomogl mi "wstac" kiedy wszyscy inni stali i tylko potrafili kopnąć żeby dobić...
Jest moim Aniołem. Moja miłościa.
Jest moim wielkim spełnionym marzeniem
Od kiedy poznalam Krzysia wszystko lepiej mi idzie. W szkole- prymus,
w domu-najlepsza corka, w milosci-najszczesliwa i najbardziej kochana przez kogos osoba. Jest dla mnie jak szampan w sylwestrowa noc... Pragne upijać sie nim każdego dnia do końca zycia.
Pragne, aby nigdy te babelki szumiace w glowie i w sercu nie przestaly szumic.

Wiem jedno, ze to Ten.
Ten z ktorym spedze reszte zycia.
Ten ktory pomogl mi wierzyc.
Ten dzieki ktoremu chce i pragne zyc.

Ten- którego kocham tą prawdziwa szczera miloscia... I chce kochac do konca moich dni i jeszcze jeden dzien dluzej !

I wierze w Niego i w siebie i w Nas...
Krzysiek wyrył w moim sercu siebie tak mocno jak są inicjały wyryte w drzewie...

[IsSi@]

Znam go od paru lat..chodzilismy razem do tej samej szkoly.W ostatniej klasie byl moja wielka miloscia,dowiedzialam sie od znajomych,ze on juz obserwowal mnie od dluzszego czasu.Chcac zeby byl pewien moich uczuc nabazgralam na murze na jego osiedlu wielkie dwumetrowe serducho z naszymi ksywkami..chyba kazdy ze szkoly widzial je Niestety byla juz koncowka roku szkolnego i kazde z nas poszlo w swoje strony..mijalismy sie tylko bardzo rzadko na miescie.Od tamtego czasu minelo juz 3 lata.Przyznam sie,ze przestalam myslec o nim,ale dwa miesiace temu napisal mi na gg,ktore wyblagal od qmpla..wczesniej juz tez probowal sie ze mna skontaktowac..ale znal tylko klatke,w ktorej mieszkam.Jak pozniej mi powiedzial to wiele razy przechodzil u mnie pod blokiem z nadzieja,ze mnie spotka.Umowilismy sie przez gg i wszystko sobie powiedzielismy,co lezalo nam na serduchu.Od tamtej pory spotykamy sie czesto,rozmawiamy,smiejem y sie,lubimy sie czasami podroczyc(ale to wszystko takie sweet ).Nie jestesmy ze soba narazie,bo chcemy zeby nasze uczucie bylo naprawde bardzo silne i z dnia na dzien uswiadamiamy sobie,ze bez siebie nie mozemy zyc Wczoraj rozmawialam z nim na gg i w koncu nazwal mnie swoja druga polowka...zamurowalo mnie.Powiedzial,ze juz chyba czas porozmawiac powaznie przy najblizszym spotkaniu o nas,bo jak stwierdzil "dzialasz na mnie jak respirator,bez Ciebie nie moge oddychac,w tym momencie jestes dla mnie najwazniejsza"...sama jeszcze nie wierze w to co sie dzieje

[iza251]

Ja MOJEGO ŁUKANIA poznałam na 18-stce u mojego brata.Chodzili ze soba do klasy! Pozniej mi powiedział,że zakochał się od pierwszego wejrzenia!Brat mi zawsze "wypomina",ze to "dzięki" niemu mam MOJEGO Skarba.
A ja mu odpowiadam,że w razie czego będzie na niego...odpukać
I tak od tego momentu minęło ponad 7 lat...
Za rok ślub.

[muszka66]

a mojego TZa poznalam na internecie jak to dobrze, ze ktos stworzyl ta forme kominikacji i to ja poderwalam na gg. poczatkowo luzno sobie rozmawialismy, on z gory powiedzial, ze nie szuka dziewczyny, ze ewentualnie tylko kolezanka, wiec nie robilam sobie nadziei. potem do mnie zadzwonil i zakochalam sie w jego glosie. ale nie powiedzialam mu tego, bo wiedzialam, ze na nic to. i przyszedl temat spotkania. balam sie jak cholera. w sumie przyszla do mnie kumpela i mowie do nie" jak zadzownie i bedzie w domu to pojedziesz ze mna na spotkanie? " no i tak sie spotkalismy. potem rozmowa przybrala inny format, bo wtedy bardzo mu sioe spodobalam. i tak sie samo potoczylo, ze zaraz stuknie nam 2 lata

[muszka66]

Ja mojego TZa poznalam na internecie jak to dobrze, ze ktos stworzyl ta forme kominikacji i to ja poderwalam na gg. poczatkowo luzno sobie rozmawialismy, on z gory powiedzial, ze nie szuka dziewczyny, ze ewentualnie tylko kolezanka, wiec nie robilam sobie nadziei. potem do mnie zadzwonil i zakochalam sie w jego glosie. ale nie powiedzialam mu tego, bo wiedzialam, ze na nic to. i przyszedl temat spotkania. balam sie jak cholera. w sumie przyszla do mnie kumpela i mowie do nie" jak zadzownie i bedzie w domu to pojedziesz ze mna na spotkanie? " no i tak sie spotkalismy. potem rozmowa przybrala inny format, bo wtedy bardzo mu sioe spodobalam. i tak sie samo potoczylo, ze zaraz stuknie nam 2 lata

[muszka66]

przepraszam za podwojny wpis ale cos mi sie komp zawiesil

[Basia21]

jakies 3 lata temu najpierw przez internet a pozniej osobiscie w kajpce przez znajomych i tak powoli nasza znajomosc kwitła w miedzy czasie mielismy innych partnerow ale sie skonczylo poznijej byly wakacje wspolny wypad ze znajomymi a po miesiacu bylismy juz razem i tak do dzis 2 latka i miesiac mmmmmmm pamietam jak pierwszy raz powiedzial ze mnie Kocha

Dziekuje za intrenet !!!!

[yola66]

Wakacje... Suwalszczyzna, spływ kajakowy.... Ja pojechałam z przyjaciółką a on prowadził naszych spływ.... Jedno spojrzenie, jedna rozmowa i wszystko nabrało rumieńców i zaczęło się krecić.... Pomimo tego, że wtedy wszyscy się śmiali, że to wakacyjna miłość i nie może się udać, tym bardziej, że mieszkaliśmy na dwóch krańcach Polski, a jednak...... Nie było łatwo ciągle rozstania, gigantyczne rachunki za telefon, tęsknota i przez długi czas brak pomysłu na wspolne życie (bo gdzie??? każdy chciał w swoim mieście)..... a jednak.....
w tym roku trzecia rocznica ślubu, dwuletni synek i mieszkanie gdzies tak w polowie drogi pomiędzy Poznaniem a Katowicami.... i prawdziwa milość, poczucie bezpieczeństwa i wspaniała moja własna rodzina..... no i marzenie, żeby nas bylo czworo ;-)

[Agatkia]

A my znamy się od szkoły podstawowej. Chodzilismy razem do popołudniowej szkoły muzycznej 1 st. przez 6 lat. Zawsze było między nami świetne porozumienie. Po skończeniu podstawówki muz. rozeszliśmy się do innych szkół, pozostały listy i telefony, czasem spotkanie. Fajowy koleżeński układ. Oboje też zaangazowaliśmy się w związi z innymi osobami. Ważne związki. Potem straciliśmy kontakt na rok czaasu... głupia kłótnia- o byle co. Spotlakiśmy sie ponownie na zorganizowanym (jak sie potem okazało) przez Niego spotkaniu klasowym. I poszło pełną parą. Spotykaliśmy się przez pół roku w kolejce skm na 3 minuty- on jechał do pracy (dwie stacje) a ja do szkoły. Rano wymienialiśmy się zeszytami, w których opisywaliśmy ten czas kiedy nasz kontakt się urwał, i naszą codziennośc... Czasem spotykaliśmy sie poza kolejką, ale nie było tych okazji wiele, za to było tak magicznie, że w głowie się kręcił od tych wrażeń!!!! I po pół roku zrozumieliśmy, że chcemy być ze sobą.Szkoda, że te dwie osoby- nasi partnerzy, z którymi łączą nas o dzisiejszeo dnia dobre wspomnienia, zostali skrzywdzeni... i oszukani. A my jesteśmy ze soba prawie 4 lata, i jest pięknie

[MARIKA.S]

Napisane przez yola66

Wakacje... Suwalszczyzna, spływ kajakowy.... Ja pojechałam z przyjaciółką a on prowadził naszych spływ.... Jedno spojrzenie, jedna rozmowa i wszystko nabrało rumieńców i zaczęło się krecić.... Pomimo tego, że wtedy wszyscy się śmiali, że to wakacyjna miłość i nie może się udać, tym bardziej, że mieszkaliśmy na dwóch krańcach Polski, a jednak...... Nie było łatwo ciągle rozstania, gigantyczne rachunki za telefon, tęsknota i przez długi czas brak pomysłu na wspolne życie (bo gdzie??? każdy chciał w swoim mieście)..... a jednak.....
w tym roku trzecia rocznica ślubu, dwuletni synek i mieszkanie gdzies tak w polowie drogi pomiędzy Poznaniem a Katowicami.... i prawdziwa milość, poczucie bezpieczeństwa i wspaniała moja własna rodzina..... no i marzenie, żeby nas bylo czworo ;-)

Życze Ci zebyście byli we czwórkę A tak swoja droga...marze o czyms takiem właśnie jak piszesz....bezpieczeństwi e....rodzinie...ehhh.rozm arzyłam sie..
A Tobie zycze duzo duzo szczescia!!

[Ewa1711]

Witam dziewczyny
Sprawa jest prosta postanowiłam założyć taki mały wspominkowy wąteczek, w którym będziemy mogły zebrać nasze wspomnienia, z tego jak poznałyśmy naszych TŻ. Może to był przypadek, zbieg okoliczności, nagłe zauroczenie, strzał amora czy coś innego Może ten wątego pomoże zagubionym, samotnym serduszkom (takim jak np. ja ) Według mnie miło jest wspominać takie chwile, więc do dzieła

[cattt]

było,było,było,wyszukiwar ka sie kłania

(jakas palga na wizażu dziś czy co?!)

[cattt]

http://www.wizaz.pl/forum/showthread...ozna%B3y%B6cie
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...ozna%B3y%B6cie
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...ozna%B3y%B6cie

(niech mnie ktoś zastrzeli [chętnych na pewno nie brak ])

[Ewa1711]

szukałam ale jakoś przegapiłam te wątki sorki już zmykam

[oreganka]

Dziewczyny kochane piszcie proszę gdzie poznałyście swoich facetów, jakie były początki Waszych historii??

[Ciri :)]

Jak dla mnie to temat bardzo na topie parę tygodni temu poznałam swojego Miśka - na imprezie. Standardowo, taniec, ja się uśmiechnęłam, on sie uśmiechnął, tańczyliśmy ze sobą... Mmm I tak już poszło - wyszliśmy razem, przegadaliśmy noc... Super było i jest, mam nadzieję, że to się będzie dalej tak rozwijać.

[Różowy Strachulec]

Wrzuć do wyszukiwarki np "poznaliście" - jest kilk abardzo sympatycznych wątków na ten temat

[sweetes_things]

Przez necik..potem wspólne wypady na disco,na piwko ..i juz niedługo poleci 21 miesiąc jak jestem z TZ

[jami]

a my sie poznalismy ( a raczej on mnie poznł ) na dyskotece.
Narazie jest bosko