Humanistyczne studia

[dzustam]

Ależ dziewczyny, dla miłośnika matematyki algorytmy, logarytmy i inne -ytmy wydawać się powinny proste. A te trudniejsze jawić się powinny niczym intelektualna zagadka, której odkrycie jest słodkie niczym miód.

Dla architekta praca nad projektem jest przyjemnie zajmująca i zachwycająca. Kreski same wychodzą spod rąk.

Polonista delektuje i napawa się słowem, bada je niczym lekarz.

A lekarzowi anatomia człowieka wydaje się błahostką, zawiłości organizmu nie mają przed nim tajemnic.

I na tym polegają predyspozycje do danego zawodu... I to może być wyznacznikiem trafności wyboru (oczywiście można mieć po drodze mniej lub bardziej pod górkę). To co dla innych jest ciężką harówką dla właściwej osoby jest proste niczym drut dla elektryka.

[pysia22]

Napisane przez calkiem-spoko

"Ferdydurke" przeczytałam. W liceum jeszcze.
Starczy mi
Nie twierdzę, że to "taki pikuś", ale zdecydowanie prostsza sprawa niż jakieś algorytmy.

A poza tym to nie czytam książek....

....typu "książki", a nie naukowe

Bo nie mam czasu i z niecierpliwością czekam na wakacje, kiedy będę mogła czytać po prostu KSIĄŻKI.
Ale fakt, do Galla Anonima czy "Kosmosu" Gombrowicza nie sięgnę, bo czytam dla przyjemności, a nie katowania się lekturą.

dla ciebie to katowanie bo tego nie rozumiesz...

I tak jest dokladnie z kazdym...

Jezeli ktos nie rozumie algorytmow to dla niego rowiez bedzie to katorga...
Wiec prosze cie nie mow ze to prosta sprawa bo nie posiadasz takiej umiejetnosci ktora moga poszczycic sie wybitne umysly humanstyczne...

[pysia22]

Napisane przez dzustam

Ależ dziewczyny, dla miłośnika matematyki algorytmy, logarytmy i inne -ytmy wydawać się powinny proste. A te trudniejsze jawić się powinny niczym intelektualna zagadka, której odkrycie jest słodkie niczym miód.

Dla architekta praca nad projektem jest przyjemnie zajmująca i zachwycająca. Kreski same wychodzą spod rąk.

Polonista delektuje i napawa się słowem, bada je niczym lekarz.

A lekarzowi anatomia człowieka wydaje się błahostką, zawiłości organizmu nie mają przed nim tajemnic.

I na tym polegają predyspozycje do danego zawodu... I to może być wyznacznikiem trafności wyboru (oczywiście można mieć po drodze mniej lub bardziej pod górkę). To co dla innych jest ciężką harówką dla właściwej osoby jest proste niczym drut dla elektryka.

a tu się zgadzam w 100000000000%....

[Fresa]

Napisane przez pysia22

dla ciebie to katowanie bo tego nie rozumiesz...

I tak jest dokladnie z kazdym...

Jezeli ktos nie rozumie algorytmow to dla niego rowiez bedzie to katorga...
Wiec prosze cie nie mow ze to prosta sprawa bo nie posiadasz takiej umiejetnosci ktora moga poszczycic sie [size=3=wybitne umysly humanstyczne[/size]...

Napisane przez pysia22

Całkiem Spoko skoro uwazasz ze to taka prosta sprawa to powiedz....Przeczytalas chociaz 5 ksiazek takiego Gombrowicza i potrafisz wyciagnac z nich hmm...jakby to okreslic...''koncentarat przesłania'' ...? Polecam ci ''Kosmos'', napewno dasz rade
bo przeciez to taki pikuś...

Zawsze wiedziałam,że bliżej mi do humanistów niż ścisłowców.
A teraz dodatkowo się dowiedziałam,że mam "wybitny umysł humanistyczny".
Tak-"koncentrat przesłania"potrafię wyciągnąć ze wszystkiego.

[calkiem-spoko]

Napisane przez pysia22

Jezeli ktos nie rozumie algorytmow to dla niego rowiez bedzie to katorga...
Wiec prosze cie nie mow ze to prosta sprawa bo nie posiadasz takiej umiejetnosci ktora moga poszczycic sie wybitne umysly humanstyczne...

Jasne.
Taką umiejętność da się wykształcić - po to też się idzie na studia polonistyczne.
Bo jakoś nie wierzę w te "wybitne umysły humanistyczne" 100% pojmujące wszystkie dzieła na studiach z automatu już na I roku.

[pysia22]

Napisane przez calkiem-spoko

Jasne.
Taką umiejętność da się wykształcić - po to też się idzie na studia polonistyczne.
Bo jakoś nie wierzę w te "wybitne umysły humanistyczne" 100% pojmujące wszystkie dzieła na studiach z automatu już na I roku.

To uwierz...Umiejetnosc to jedno a talent to zupelnie cos innego..

Ja niestety nie mam super humanstycznych zdolnosci bo nawiiazujac do Gombrowicza na 7 przeczytanych ksiazek o 4-5 moge sie pełnometrazono wypowiedziec...mimo ze studiujac prawo historię i literutrę musialam miec w malym palcu...


A zawsze byłam scisła...Mialam 5 z matematyki przez caly ogolniak tak samo jak z fizyki i chemi...

Jak widac...Nie da się tego tak POPROSTU nauczyc....

Dlatego PODZIWIAM humanistów i starsznie im zazdroszcze lekkosci i wolnosci myslenia bo niestety moj zawod narzuca suche reguly ktorych trzeba sie trzymac...

I strasznie mnie boli ze dla wiekszosci humanistów ktorzy dla mnie są głowna inteligencja narodu , nie ma pracy a jak jest to za kiepskie pieniadze...

[Luba]

Napisane przez tama

Lubo, moja wypowiedź nie miała na celu nikogo obrazić.
Wyjaśniając krótko (bo poziom sprawności mojego łącza internetowego jest skandaliczny z przyczyn dla mnie - technicznej kaleki - niepojętych):
Wyraziłam (może nieudolnie) swoje przekonanie, że niegłupio natura wymyśliła, czyniąc jednego matematycznym orłem, a drugiego niebieskim ptakiem. Obaj są równie potrzebni, chociaż nie ujmują tego pewne statystyki.
Nigdzie nie napisałam, że Ścisły jest intelektualnym… [gdzie ten epitet?], bo właśnie w przeciwieństwie do osób, wypowiadających się po drugiej stronie mam szacunek i duży respekt przed tymi łebskimi inaczej.
Jednak.
Może Twoi znajomi informatycy, matematycy i ekonomiści to omnibusy, kluczące między 8 a 16 w zawiłych meandrach rzędów cyfr, słupków i wykresów, a po 17 rozpracowujące Baudelaire’owskie sensy.
Moi machają ręką na bohomazy modernistycznych popaprańców.
I mają do tego święte prawo, bo to moja działka.

Omnibusy? Czy od razu trzeba byc omnibusem, Leonardem?

Moi znajomi (tak ci z zacieciem humanistycznym jaki scislowcy) to ludzie zwyczajni. A moze niezwyczajni?
Bo nie zyja tylko praca, bo potrafia sie zachwycic wierszem, czy dobra ksiazka i potrafia godzinymi (ba, dniami calymi) zwiedzac interesujace ich miejsca.
I czy maja umysl scisly czy nie, to potrafia takze obliczyc to i owo a takze sprawdzic co tez im w kompie nie dziala...
Nie wszyscy oczywiscie i nie w takim samym stopniu (bo na przyklad ja nie wiem co i jak dzala w moim kompie )
Moi znajomi sa ludzi z jakimis tak (bardziej czy mniej powaznymi) zainteresowaniami, ktore nie kreca sie tylko i wylacznie wokol tego z czym pracuja...

I dlatego zle sie czuje czytajac ten watek. Bo tu nalezy byc albo a albo b.
Nie ma innych mozliwosci.


edycja: Jeszcze cos mi sie przypomnialo...
Wiele lat temu, rodzice mojego kolegi wraz ze swoimi znajomymi zalozyli sobie takie hmmm stowarzyszenie? grupe? pod nazwa "Klub Ogrodowych Krasnali" (sa Niemcami i taka nazwa wydala im sie bardzo dowcipna. Zreszta... mnie tez smieszy). Celem grupy bylo zwiedzanie sobie roznych zakatkow, najpierw Niemiec, potem swiata... Wygladalo to tak, ze wybierali sobie jakies miejsce i jedna z par (bo sa to pary malzenskie) szukala na ten temat wszelkich wiadomosci... I to gruntownie. Potem jechali wszyscy w dane miejsce i ta wyznaczona para, jak fachowi przewodnicy oprowadzala ich po miescie, muzeach, opowiadala o histrorii, wszystkim. Raz do roku wyjezdzali i rok byl na przygotwania przeznaczony... A wyjezdzali na pare dni, do tygodnia. I trzeba bylo sie przygotowac na wszelkie pytania, zrobic konspekt itd. W tej grupie byli lekarze, prawnicy, nauczycielka matematyki, gospodyni domowa i pan architekt (ktory po drodze zmienil zawod i jest wlascicielem firmy informatycznej).
Do czego daze... nikt z nich nie stwierdzil, ze "to nie moja dzialka". Ale moze dlatego, ze to inne pokolenie. Do glowy im nie przyszlo, ze nalezy sie zajmowac tylko swoim zawodem i dzielic ludzi na scislowcow i humanistow. I kazdemu z nich pozostawic jego dzialke do dzialania...

Pozdrawiam i do widzenia.

[cheer]

Napisane przez Fioletto

doprawdy nie wiem, skąd pogląd, że sam popularny kierunek z góry gwarantuje przyszły sukces finansowy. bez autentycznego zainteresowania, studia- przy odrobinie szczęścia i sporej dawce nauki- można ukończyć, można załapać się i na dochodową pracę. czy jednak pieniądze- które choć szczęścia nie dają, są potrzebne- zaimpregnują człowieka na tyle, by nie pytał się zbyt często- co ja tu robię?

z drugiej strony- skąd przekonanie, że kierowanie się własną (niepopularną pod kątem rynku) pasją przy wyborze studiów z góry skazuje na udział w nudnych zajęciach (gdzie przeżuwa się nikomu nie potrzebną teoretyczną wiedzę), by następnie skutkować zasileniem przez absolwenta szeregów bezrobotnych (wzglednie- pracowników magazynu). i tak pasja siłą rzeczy musi utonąć w "realiach", a następnie zostać zdemaskowana jako przykrywka dla "nieudolności"? hę?

Nie inaczej. Pisałam o tym wszystkim, ale nikt chyba nie czytał. Życzę wszystkim, którzy tak ślepo wierzą w "przyszłościowość" pewnych kierunków, by nie rozczarowali się boleśnie, kiedy to deprecjonowany przez niego kolega humanista pierwszy znajdzie pracę po studiach. Bo to będzie bardzo ciężki ból i ze zrozumieniem sytuacji też będzie problem.

Napisane przez pysia22

Całkiem Spoko skoro uwazasz ze to taka prosta sprawa to powiedz....Przeczytalas chociaz 5 ksiazek takiego Gombrowicza i potrafisz wyciagnac z nich hmm...jakby to okreslic...''koncentarat przesłania'' ...? Polecam ci ''Kosmos'', napewno dasz rade
bo przeciez to taki pikuś...

I jeszcze jedna ważna rzecz. Na filologii nie tylko się czyta. Jest też coś takiego jak analiza (a później trzeba jeszcze udowodnić, że się zrozumiało), nie mniej trudna niż analizy w kierunkach technicznych. Nie da się oczywiście tego porównać i nikt nawet nie próbuje tego robić, ale stopień trudności i zaangażowania w to ze strony studiującego, jest moim zdaniem porównywalny. Skąd więc ta deprecjacja? Tylko czas w jakim zostanie to zrobione zależy od indywidualnych możliwości i talentu, o którym tu już mówiłyśmy.

[pysia22]

Cheer zgadzam się z Tobą...

Kierunek kierunkowi nierówny....

[m0n!k@]

Napisane przez dzustam

Ależ dziewczyny, dla miłośnika matematyki algorytmy, logarytmy i inne -ytmy wydawać się powinny proste. A te trudniejsze jawić się powinny niczym intelektualna zagadka, której odkrycie jest słodkie niczym miód.

Dla architekta praca nad projektem jest przyjemnie zajmująca i zachwycająca. Kreski same wychodzą spod rąk.

Polonista delektuje i napawa się słowem, bada je niczym lekarz.

A lekarzowi anatomia człowieka wydaje się błahostką, zawiłości organizmu nie mają przed nim tajemnic.

I na tym polegają predyspozycje do danego zawodu... I to może być wyznacznikiem trafności wyboru (oczywiście można mieć po drodze mniej lub bardziej pod górkę). To co dla innych jest ciężką harówką dla właściwej osoby jest proste niczym drut dla elektryka.

zgadzam sie
jestem w 1 klasie lo w klasie humanistyczno-artystycznej. mamy rozszerzona kulutre (raczej teoretycznie), polski, historie, łacine.
dla mnie nauczyc sie deklinacji, okreslic na czym polega metafizyka poezji baroku czy opisac historie Polski (tudziez powszechna) to nic trudnego.
ale jezeli chodzi o chemie czy fizyke... to porazka nasze lekcje z fizyki sa tak skonstrulowane, zebysmy mogli wsystko "wykuc" zaliczyc i zapomniec
i tu Wam cos powiem: szybciej naucze sie wiersza ktory ma 10 strof niz regulki z fizyki ktora ma 2 linijki. szybciej naucze sie 5 deklinacji, 2 koniugacji, 3 czasow i 2 skladni w lacinie niz reakcji jonowych, czy jak to sie tam nazywa. nigdy w zyciu nie umielam np funkcji. i wiem ze nigdy sie nie naucze, pomimo, ze probowalam, ale ja po prostu patrze na funkcje i juz nie rozumime

ale niektorzy w mojej klasie znalezli sie przez przypadek. lacina do nich w ogole nie trafia, choc staram sie im tlumaczyc jak moge najprosciej. histori nie sa w stanie sie nauczyc, bo myla im sie daty, wladcy etc. z polskiego maja agorzenie, bo nie potrafia interpretowac wierszy, poprawnie pisac, mowic. wybrali ten profil, bo mysleli, ze klasa humanistyczna ma nizszy poziom, co NIE jest prawda. ale takie jest powszechne zdanie - klasa mat-inf jest dla ludzi inteligentnych, klasa humanistyczna (a juz szczegolnie artystyczna) dla obibokow, ktorzy nic nie umieja. to przykre, bo ja swiadomie wybralam ten profil. chce zostac aktorka - tak wiem, nedzna raca w teatrze za 500 zl miesiecznie - moi rodzice wciaz mi to powtarzaja, bo maja nadzieje, ze zrezygnuje, pokieruje sie rozsadkiem i pojde, jak moja siostra, na studia jezykowe. ale kiedy na nia patrze i widze jak sie meczy, bo tego nie lubi wiem, ze ja nigdy sobie tego nie zrobie. wole miec marna prace za 500 zl i wiecnie uczyc sie rol niz meczyc sie jak ona i oszukiwac sie, ze jestem szczesliwa, bo bede miec zawod. dla osob ktore lubia tan lub inny jzyk jest to ok. dla mnie - nigdy.

ojc, rozpisalam sie. wybaczcie

EDIT:

Napisane przez pysia22

Dlatego PODZIWIAM humanistów i starsznie im zazdroszcze lekkosci i wolnosci myslenia bo niestety moj zawod narzuca suche reguly ktorych trzeba sie trzymac...

heh, to moze smieszne, ale ja podziwiam ludzi, ktorzy maja kalkulatro w glowie, a jakas funkcja to po prostu zabawa
ale kocham moja lekkosc i wolnosc i to, ze kazdy moze ten sam wiersz interpretowac inaczej itd

[Aeterna]

Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze...
Problemem przecież jest nie to, czy ktoś, gdy jest filozofem przyrody nieożywionej tym samym coś sobą reprezentuje, ale kwestia zarobkowania; tego, co w Polsce opłaca się robić, a czego nie. Owszem, nie warto u nas być etnologiem, czy historykiem sztuki. Z komercyjnego punktu widzenia (choć to, że studiuje się malarstwo na ASP np. nie oznacza, że się ''musi'' klepać biedę, bo można niezłą kasę wyciągać na chałturach. Szczęście, zdolności, to, na co sie trafi na rynku pracy... *Aha, no i warto podkreślić, że w życiu i francuski bibliotekoznawca nie zarobi tyle, co francuski chirurg ogólny).

Nie ma sensu rozwodzić się, że czy wykładowca 17 wiecznej angielskiej literatury jest zatem ''coś'' wart, czy też nie (przypomniał mi się ''Dowcip'' i scena, gdy Jason, rewelacyjny materiał na zjapiszoniałego onkologa, w każdym calu wybitnie zdolny prymus z Oxfordu /btw, do kobiet i randek, na które chadzał, też miał świetne podejście, wprost genialnie słodkie / - a pod którego palec trafiła Thompson, rzuca pielęgniarce, że jej /prof. Bearing/ przedmiot był 1 z 3 najtrudniejszych do zaliczenia na całych studiach i że dlatego go wybrał), bo niejeden humanista ma w głowie wiedzę dużo bardziej wartościową niż byle ''inżynier''; owszem, niewątpliwie imponuje gdy drapacze chmur przyrastają dzięki umysłom technicznym w tempie kondygnacji na dobę, ale i niekwestionowany szacunek wzbudza ten, kto zna na wylot zawiłości Pisma Świętego, i nie mam tu na myli byle kleryka, ale bardzo porządnie obeznanego w temacie i historii, znającego języki, którymi dawno nikt się już nie posługuje, religioznawcę - natomiast, warto też mieć trochę krytycznego stosunku do tego, co się robi (tych słów do nikogo konkretnie nie kieruję) i nie upierać się, że skończenie pedagogiki czy muzykologii wymaga posiadania predyspozycji umysłowych tej samej jakości, choć innego rodzaju, jak u spotykanych, gdy podpierają ściany Katedry Systemów Mikroelektronicznych PG, np, osób.
Tyle, jeżeli chodzi o ot. :P



Warto iśc na to co się lubi, co studiować się pragnie, przy jednoczesnym planowaniu, z czego będzie się później utrzymywać. Bo studia dla wielu tak naprawdę, to ''tylko'' 5 lat, a to niewielka część samego życia.
*Nie zawsze kolejny laptop czy nowa honda jest lub będzie wyznacznikiem szczęścia. Wyrywając z orbitowania bez cukru - papieros, kawa i dobra rozmowa.
No co kto lubi. Na szczęście.

[paula007]

Ciekawy temat. Trochę jednak szkoda, że momentami dyskusja obraca się w batalię kto lepszy?.

Według mnie (nie będę odkrywcza) najważniejsze jest, aby robić to, co się potrafi, do czego się ma predyspozycje i co się lubi. A jeśli przy okazji daje to możliwość dużych zarobków - cudownie. Ja wiem, że życie nie zawsze taką możliwość stwarza, ale można chociaż powalczyć.

Kiedy wybierałam profil w liceum cała moja rodzinka (i mama po polonistyce, i kuzyn na politechnice, i kuzynka po literaturoznawstwie...) wręcz nalegała, bym poszła na coś ścisłego. Bo mam do tego predyspozycje (pewnie nie wybitne, ale b. dobre - owszem), bo to przyszłościowe, bo po humanistycznym profilu nie będę wiedziała, co z sobą zrobić itp. Ale Paula [w gimnazjum przekonana o swoim polonistycznym (czy jak to nazwać ) zacięciu, właściwie humanistycznych zainteresowaniach i awersji do gimnazjalnej nauczycielki matmy, którą ją do tego przedmiotu zniechęciła] przekonana była, że wie, co robi i zdecydowana wybrała klasę dziennikarską. Po roku nauki na takim ukierunkowaniu nie wiem, czy mam żałować, czy nie. Tak samo dobrze radzę sobie z przedmiotami humanistycznymi, jak i ścisłymi (no, pomijając biologię, ale i tak nie wiem, do czego to zaliczyć ). Polski i historię mam na rozszerzonym. Z tym pierwszym nie mam problemu, brałam udział w olimpiadzie i nie wiem jak to się stało, mam już zdaną maturę i wolny wstęp na polonistyki. Tylko, że razem z tym pojawiło się jakieś takie przekonanie, że ja z tych indeksów chyba nie skorzystam, bo co ja zrobię po 5 latach polonistyki, jak do kariery naukowej się nie nadaję a nauczycielką dla dobra dzieci lepiej, bym nie została. Historia to już inny temat - oceny mam dobre, ale żeby je uzyskać muszę dużo czasu poświęcać. Duuużo więcej niż na ścisłe, gdzie choć poziom podstawowy, mam wymagających nauczycieli. Ale mi wystarczy, że uważam na lekcji, a w domu wiele czasu poświęcać na to nie muszę. I tak miesiąc po miesiącu zaczęłam sobie zadawać pytanie, czy aby nie pomyliłam się z wyborem tego profilu. Tylko, że gdybym była na matematycznym, to w pierwszej klasie na olimpiadę z polskiego na pewno bym się nie zdecydowała; a jak widać było warto. Ostatnio byłam na badaniach psychologicznych potrzebnych do uzyskania indywidualnego toku nauki z polskiego. Tam się dowiedziałam, że najwyższą mam inteligencję werbalną; tę abstrakcyjną, bardziej matematyczną też dobrą, ale już nie tak wysoką. Więc może jednak się nie pomyliłam? W takim razie dlaczego łatwiej jest mi się uczyć matmy czy chemii (z może tak mi się tylko wydaje)?

Dlatego (nie krzyczcie na mnie, że nie wiem, co mówię ) po cichu trochę zazdroszczę tym, którzy mają jakoś jednostronnie ukierunkowane predyspozycje. Jak ktoś jest typowym humanistą, (np. kocha historię, nią się szczególnie interesuje, wie, co chce w życiu robić, bo w tym jest dobry) to przecież na politechnikę nie pójdzie, a i tak ma duże szansę na dobrą (dobrą, nie mówię znowu że wybitnie dobrze płatną, nie oszukujmy się) pracę, którą będzie kochał. Tak samo typowy ścisłowiec kochający komputery (np.) i życia poza nimi nie widzący. A ja nie wiem np. jakie studia wybraćBardziej hobbystyczne (jak filmoznawstwo chociażby; Aete) czy coś, co da mi konkretną wiedzę i umiejętności, konkretny zawód. I tu dopiero jest problem bo ja sobie nie mogę pozwolić na olanie kilku przedmiotów na rzecz jednego wybranego, bo takowego - przykro mi - ale nie mam. A jeszcze co do studiów (może się na tym dobrze nie znam) ale porównanie trudności np. pedagogiki czy chemii na politechnice polega najbardziej chyba na ilości godzin. Bo na kierunkach technicznych jest ich chyba duuużo więcej.

I mam prośbę - humaniści i ścisłowcy szanujcie się nawzajem. Bo obie te grupy są nam potrzebne. (Ale pokuszę się o stwierdzenie, że tylko wtedy, iż reprezentować je będą osoby mający do tego predyspozycje i lubiący, to co robią.)
Amen

[Impersona]

Paula- masz tak samo jak mój TŻ. On marzył o historii, ale jako, że ja wybrałam życie polonisty, on jako głowa rodziny poszedł na informatykę. Maturę z polskiego zdał najlepiej, miał 6 z matmy również 6, myśli bardzo logicznie, na swoim wydziale jest w pierwszej trójce, ale cały czas brakuje mu czegoś humanistycznego, dlatego szuka drugiego kierunku np. socjologii.
Mi się wydaje, że jak ktoś ma predyspozycje i do tego i do tego to tylko jego skarb i wielka szansa. Kto powiedział, że musisz skończyć jedne studia? Po 3 roku na większości uczelni już jest lżej, można sobie iść na podyplomówki, albo ciągnąć dwa kierunki jednocześnie. Moja koleżanka np. studiuje medycynę dziennie, a polonistykę zaocznie, ciężko jej, ale radzi sobie, ma stypendium naukowe.
Poza tym teraz jest to super rozwiązane, bo istnieje system boloński. Możesz do licencjatu studiować jeden kierunek, a na uzupełniające magisterskie wybrać inny dzięki temu nie przedłużasz czasu studiowania, jestem wyskztałcony bardziej wszechstronnie, no i można w ten sposób zrozumieć co się chce robić. Jest zresztą wiele zawodów, w których wykorzystuje się wykształcenie ścisłe i humanistyczne, np. wszelkie sprawy związane z zasobami ludzkimi- Tż się w tym się chce specjalizować- ma specjalizację statystyka informatyczna, do tego socjologia dojdzie i wykształcenie jak znalazł.
Ten system boloński jest tez o tyle fajny, że nie trzeba rezygnować ze studiów, jeśli nie spełniają naszych oczekiwań. 3 lata można przejść, a potem zmienić na coś ciekawszego, albo z większymi perspektywami Tak samo można studiować do licencjatu coś, co się kocha, ale nieprzyszłościowego, a potem uzupełnić magisterką to czymś chodliwym Zawsze da się pogodzić przyjemne z pożytecznym

[cheer]

Napisane przez Impersona

Moja koleżanka np. studiuje medycynę dziennie, a polonistykę zaocznie, ciężko jej, ale radzi sobie, ma stypendium naukowe.

To rozumiem! I, oczywiście, duży respekt dla niej

Apropos tematu - czy jest tu jakaś studentka filologii klasycznej? Mam pytanie nie cierpiące zwłoki (no, w sumie może trochę poczekać, ale ta ciekawość...)

[paula007]

Napisane przez Impersona

Paula- masz tak samo jak mój TŻ. On marzył o historii, ale jako, że ja wybrałam życie polonisty, on jako głowa rodziny poszedł na informatykę. Maturę z polskiego zdał najlepiej, miał 6 z matmy również 6, myśli bardzo logicznie, na swoim wydziale jest w pierwszej trójce, ale cały czas brakuje mu czegoś humanistycznego, dlatego szuka drugiego kierunku np. socjologii.
Mi się wydaje, że jak ktoś ma predyspozycje i do tego i do tego to tylko jego skarb i wielka szansa. Kto powiedział, że musisz skończyć jedne studia? Po 3 roku na większości uczelni już jest lżej, można sobie iść na podyplomówki, albo ciągnąć dwa kierunki jednocześnie. Moja koleżanka np. studiuje medycynę dziennie, a polonistykę zaocznie, ciężko jej, ale radzi sobie, ma stypendium naukowe.
Poza tym teraz jest to super rozwiązane, bo istnieje system boloński. Możesz do licencjatu studiować jeden kierunek, a na uzupełniające magisterskie wybrać inny dzięki temu nie przedłużasz czasu studiowania, jestem wyskztałcony bardziej wszechstronnie, no i można w ten sposób zrozumieć co się chce robić. Jest zresztą wiele zawodów, w których wykorzystuje się wykształcenie ścisłe i humanistyczne, np. wszelkie sprawy związane z zasobami ludzkimi- Tż się w tym się chce specjalizować- ma specjalizację statystyka informatyczna, do tego socjologia dojdzie i wykształcenie jak znalazł.
Ten system boloński jest tez o tyle fajny, że nie trzeba rezygnować ze studiów, jeśli nie spełniają naszych oczekiwań. 3 lata można przejść, a potem zmienić na coś ciekawszego, albo z większymi perspektywami Tak samo można studiować do licencjatu coś, co się kocha, ale nieprzyszłościowego, a potem uzupełnić magisterką to czymś chodliwym Zawsze da się pogodzić przyjemne z pożytecznym

Widzę, że masz zdolnego TŻa. I jakiego zapobiegliwego i troskliwego. Pozazdrościć

No tak, ja myślałam np. o studiowaniu dwóch kierunków, ale czy dam radę? Ja zbytnio pracowita jednak nie jestem (a tak bym chciała...), a wola też nie za silna... Ten system boloński zachęcający Tylko na pewno można po licencjacie robić studia uzupełniające z czegoś diametralnie innego? Kurcze, ciekawe.
Mnie się od kilku lat wydaje, że wiem, co chcę w życiu robić, ale czy to możliwe - czas pokaże. Chciałabym robić coś związanego z reklamą albo public relations, tylko ze do tego takich typowych studiów nie ma, a do agencji reklamowej można trafić po jakimkolwiek kierunku. Tylko trzeba mieć jeszcze szczęście...
Gdybym przynajmniej była baaardzo zafascynowana tajnikami polonistyki i lubiła drążyć, zgłębiać i odkrywać , to bym próbowała robić doktorat, żeby zostać na uczelni. Ale to nie dla mnie... W ogóle na tej olimpiadzie to wykorzystywałam jedynie moją miłość do literatury (nie do jej badania ) i zdolność logicznego myślenia, dlatego tak się zdziwiłam, że w ogóle dałam sobie radę.

[Impersona]

Paula- system boloński właśnie po to został stworzony, by ułatwić studiowanie interdyscyplinarne. Możesz studiować coś zupełnie innego
Co do reklamy i public relations- ja studiuję polonistykę ale mam specjalność komunikacja społeczna i krążę wokół zajęć opcyjnych "dyskurs publiczny", "język polityki i reklamy", "gest, obraz,słowo" w komunikacji" "komunikacja niewerbalna" itd. Po tych zajęciach mogę pracować jako pr-owiec, albo spec od reklamy, chociaż ja akurat poszłam w stronę polityki

[Aeterna]

Oj, zdolnego, zdolnego.


No własnie, przeciez z ta polonistyką to nie od razu trzeba wylądować w szkole. Btw. Telewizja jest w koncu pełna polonistów. I wszystkich zawodów.

[paula007]

Impersona no ja wiem, że np. na polonistyce, dziennikarstwie można robić takie specjalizacje, ale wydaje mi się to trochę ryzykowne :p bo wiem, że raczej trudno jest zaczepić się w takiej agencji. A w szkole nie chciałabym wylądować, bo predyspozycji do nauczania nie mam w ogóle, a wiem jak ważne jest, by nauczyciel lubił to, co robi.

Aete weim, wiem, ale jak już napisałam - ryzyko jest, bo nie każdemu się uda do takiej telewizji dostać, chociażby chęci były największe.

[Aeterna]

Można sobie tak gadać do rana. Np. ja nie chciałabym iść na prawo.
W ogóle zdechłabym tam chyba z nudów, najpierw nad historią, a potem zarzynałabym się, bo z niechęcią, nad tymi wszystkimi paragrafami. Ale i też nie sądzę, abym sobie tam nie mogła dobrze poradzić.

[calkiem-spoko]

Napisane przez cheer

I jeszcze jedna ważna rzecz. Na filologii nie tylko się czyta. Jest też coś takiego jak analiza (a później trzeba jeszcze udowodnić, że się zrozumiało), nie mniej trudna niż analizy w kierunkach technicznych. Nie da się oczywiście tego porównać i nikt nawet nie próbuje tego robić, ale stopień trudności i zaangażowania w to ze strony studiującego, jest moim zdaniem porównywalny. Skąd więc ta deprecjacja? Tylko czas w jakim zostanie to zrobione zależy od indywidualnych możliwości i talentu, o którym tu już mówiłyśmy.

Skąd ta deprecjacja?
Z bardzo prostego powodu - finansowego.
Za analizę filozoficzną nikt nie zapłaci. Nikomu to specjalnie do szczęścia potrzebne nie jest, chyba, ze do rozwoju osobistego.
Za jakąś analizę baz danych, projektu budowlanego - owszem. I to sporo.

[Aeterna]

Napisane przez paula007

Aete weim, wiem, ale jak już napisałam - ryzyko jest, bo nie każdemu się uda do takiej telewizji dostać, chociażby chęci były największe.

Ano. I nie każdy konstruktor mostów wyląduje przy projektowaniu autostrad. Bo jakich autostrad. Nie no żart, akurat to nie jest wielki problem.
Ale szczerze mówiąc, jest chyba jednak dużo mniejsze ryzyko, że wyląduje się poza branżą. Albo mało szczęścia, albo - samozaparcia.

Napisane przez Całkiem Spoko

Skąd ta deprecjacja?
Z bardzo prostego powodu - finansowego.
Za analizę filozoficzną nikt nie zapłaci. Nikomu to specjalnie do szczęścia potrzebne nie jest, chyba, ze do rozwoju osobistego.
Za jakąś analizę baz danych, projektu budowlanego - owszem. I to sporo.

Poza tym, z tymi studiami to różnie jest. Co z tego, że np. budownictwo jest czy nie jest ciężkie. Ciężkie to jest dopiero władowanie się w gumowce i śmiganie po budowie na równi z fizycznymi, może nie trzeba nosić worków z cementem, ale za to trzeba umieć rozkminiać każdy techniczy problem, pomijam, ze wszystko to trzeba jakoś wcześniej wymyślić, bo po to tam się jest. Jak ktoś oglądał Wielkie Koparki, to wie o co kaman.

Chyba jednak szpiegowanie motyli jest łatwiejsze; nie wiem, czy dla samych pieniędzy można pchac się w coś, co człowieka może wykończyć.


edit, sorry Dzustam, za przekręcenie wcześniej Twojego nicka.

[Impersona]

Ja zazdroszczę takim milionerom,którzy rozkręcą biznes, zarobią mnóstwo kasy, a potem zatrudniają speców, żeby im tego dopilnowali, a sami mogą sobie śmigać i robić to co lubią
Grunt to mieć dobry pomysł na biznes Ja ostatnio sobie gdybałam i wymyśliłam, że otworzę sklep z trampkami- samymi trampkami różnego rodzaju, ale mnie wyśmiali wszyscy

[Aeterna]

Poza tym, o ile db pamiętam, projektant katowickiej hali gdy się dowiedział o katastrofie, chciał się powiesić. Pójść na politechnikę, to wg mnie - nie wszystko. Nawet, jeśli się to zrobiło z myślą o pieniądzach.

[cheer]

Napisane przez paula007

Aete weim, wiem, ale jak już napisałam - ryzyko jest, bo nie każdemu się uda do takiej telewizji dostać, chociażby chęci były największe.

Ale to podobnie jak ze wszystkimi innymi zawodami wyuczonymi. Można mieć wiele chęci, nie mniej umiejętności i wykształcenia odpowiedniego i co?

Napisane przez Aeterna

Można sobie tak gadać do rana.

Fakt.

Napisane przez Aeterna

Np. ja nie chciałabym iść na prawo.
W ogóle zdechłabym tam chyba z nudów, najpierw nad historią, a potem zarzynałabym się, bo z niechęcią, nad tymi wszystkimi paragrafami. Ale i też nie sądzę, abym sobie tam nie mogła dobrze poradzić.

Jak to możliwe, że mogłabyś sobie dobrze (po)radzić z czymś, na czego sam dźwięk miałabyś odruch wymiotny? Tego się chyba nie da tak jasno przewidzieć i stwierdzić. Tu muszą współgrać i talent i pracowitość i zainteresowania. Jak nie ma jednego z tych czynników, to nigdy nie będzie łatwo. Będzie za to jakaś katorga.

Napisane przez calkiem-spoko

Skąd ta deprecjacja?
Z bardzo prostego powodu - finansowego.

Tak nie ma sensu rozmawiać, bo to nie jest dyskusja, jeśli na różne nasze argumenty powtarzasz wciąż ten jeden, bez wzięcia pod uwagę tego, co już wyżej powiedziałyśmy. Nikt nie płaci za analizę wiersza? A za pomoc w analizie np. na korkach? A za wspólną ze studentami analizę utworu pracownikowi naukowemu?

Napisane przez Impersona

Grunt to mieć dobry pomysł na biznes Ja ostatnio sobie gdybałam i wymyśliłam, że otworzę sklep z trampkami- samymi trampkami różnego rodzaju, ale mnie wyśmiali wszyscy

Biedni ludzie małej wiary i wyobraźni...

[Aeterna]

Napisane przez Impersona

Ja zazdroszczę takim milionerom,którzy rozkręcą biznes, zarobią mnóstwo kasy, a potem zatrudniają speców, żeby im tego dopilnowali, a sami mogą sobie śmigać i robić to co lubią
Grunt to mieć dobry pomysł na biznes Ja ostatnio sobie gdybałam i wymyśliłam, że otworzę sklep z trampkami- samymi trampkami różnego rodzaju, ale mnie wyśmiali wszyscy

() W sumie to się za bardzo nie dziwię, te wszystkie Fabryki Świetnej Torebby to raczej zbyt długiego żywota u nas nie miewają.
Przy okazji - co słychac u Arkadiusa?? Bo butiki to chyba już dawno zwinął.


Mnie zastanowiło jednak. Kiedyś Paris powiedziała, że wstaje codziennie o 6 rano. Jak ona wstaje codziennie o 6, skoro rano pewnie kładzie się spać?? Ale Nicky (jej siostra) stwierdziła, że zaczęła pracować gdy miała 12 lat, ojciec powiedział jej: nie będziesz wylegiwać się całe lato przy basenie...
Ivanka Trump pracuje teraz u tatusia, ale Donald nie oszczędza nawet rodziny. Studia skonczyła z wyróżnieniem, oczywiście. Nawet syn Teda Turnera nim poszedł na własne i zajął się tymi ukochanymi programami o zwierzątkach, musiał odpracować swoje tam, gdzie nie lubił, a upragnione studia skończył dopiero gdy miał jakieś 30 /?/ lat...
Nie tak zupełnie łatwo z tą realizacją marzeń...

[Aeterna]

Napisane przez cheer

Jak to możliwe, że mogłabyś sobie dobrze (po)radzić z czymś, na czego sam dźwięk miałabyś odruch wymiotny? Tego się chyba nie da tak jasno przewidzieć i stwierdzić. Tu muszą współgrać i talent i pracowitość i zainteresowania. Jak nie ma jednego z tych czynników, to nigdy nie będzie łatwo. Będzie za to jakaś katorga.

Z przyswojeniem materiału nie miałabym problemu, nieskromna bedę, natomiast, być może perspektywa zostania drugą Magdą M. (w sensie zawodowym) dodałaby mi takiego powera, że będąc na tych studiach, wyglądałabym mniej więcej tak: .



Pod warunkiem, że mój pracohlizm też ograniczałby się do pisania pozwów i piepszenia farmazonów w mowach końcowych.

[cheer]

Napisane przez Aeterna

Z przyswojeniem materiału nie miałabym problemu, nieskromna bedę,

Zazdroszczę. Ja nie wiem czy bym miała czy bym nie miała. Bo skąd mam wiedzieć? Może mi się tylko wydawać, a to zdecydowanie za mało, chybaże byłaby to intuicja, ale ona też potrafi być zwodnicza...

[calkiem-spoko]

Napisane przez cheer

Tak nie ma sensu rozmawiać, bo to nie jest dyskusja, jeśli na różne nasze argumenty powtarzasz wciąż ten jeden, bez wzięcia pod uwagę tego, co już wyżej powiedziałyśmy. Nikt nie płaci za analizę wiersza? A za pomoc w analizie np. na korkach? A za wspólną ze studentami analizę utworu pracownikowi naukowemu?

Miałam na myśli sensowną pensję, a nie dorabianie sobie korepetycjami.

Nie ma co się oszukiwać, umiejętności techniczne są bardziej cenione i więcej się za nie płaci.

I fakt, najbardziej przemawiają argumenty finansowe. Do mnie, i podejrzewam, do większości ludzi.

[Aeterna]

Napisane przez cheer

Zazdroszczę. Ja nie wiem czy bym miała czy bym nie miała. Bo skąd mam wiedzieć? Może mi się tylko wydawać, a to zdecydowanie za mało, chybaże byłaby to intuicja, ale ona też potrafi być zwodnicza...

E tam, przecież filozofia do łatwych nie należy.

[Aeterna]

Nom. Nie porównywałabym projektu architektonicznego do analizy tekstów. No, z małym pominięciem tłumaczy przysięgłych, oni za przekładanie mają też nienajgorzej. Ani do tego, ile kasy zgarnia notariusz za bordową okładkę i stempelki na czymś, co ma się stać czyjeś.
Historyk może tylko pomarzyć.