Wyrzuć to z siebie! cz. II

[Delli]

Do dupy z takim życiem.
Ja jestem do dupy.

[Promyczek Nadziei]

Te myśli... to znowu wraca....
nie chcę tego
chcę znowu,że było pozytywnie jak do tej pory....
chyba jednak potrzebuje pomocy
eh zwariuje zaraz

[poppy seed]

siedzę w domu i zamiast robić coś sensownego oglądam zdjęcia ładnych ludzi i się dołuję. brawo.

[orzeszek01]

dzisiaj operacja.
Boże Mamo,tak bardzo sie boje (

[polny mak]

aaa

mentlik w głowie

wariuję, świruję

żarcie, żarcie, żarcie- wszedzie widzę żarcie, ciągle bym żarła

aaaaaaaaaaa

[Lavendel]

znowu powracają mi chorobowe myśli. A. ogarnij się w końcu

[wiola_lola]

znowu wyszło jak nie miało wyjsc! po co ze mna jesteś do cholery!!!
nie mogę nawet na Tobie polegać....

[Tynusia]

mam bardzo słabą wole nie to co kiedyś.

[Delli]

Zdechne w końcu. Pieprzysz swoje życie. Każdy dzień, każda minuta, sekunda to jakaś masakra! I co, myślisz, że wszystko samo minie, samo się ułoży?!?!!! Mięczak ze mnie.

[201607260936]

Rety..zmarnowałam tyle dni!

[anjjjia]

Mam za dużo myśli w głowie, za dużo.
Nie wiem co mam robić.
Mam mnóstwo planów, ale jedno niepowodzenie sprawia, że przestaję walczyć.
Jestem taka słaba, nie poznaję samej siebie....

Tato proszę przestań w końcu pić. Już nie potrafię z tobą rozmawiać.

Potrzebuję kogoś do kogo mogłabym zwrócić się zawsze kiedy potrzebuje pomocy, kiedy jest mi źle. Kogoś dla kogo moje problemy będą też jego problemami. Dlaczego nie potrafię zaufać, zbliżyć się do kogoś??
potrzebuję miłości.

[anniaa]

koniec maratonu z kolokwiami ... na ten tydzień .

[garden_d]

Napisane przez anniaa

koniec maratonu z kolokwiami ... na ten tydzień .

to ja będę cieszyć się jutro. Czeka mnie wspaniały weekend i jeszcze nie wiem jak znajdę w nim czas na naukę do dwóch kolejnych kół. ach. Super, rozumiem Twoją radość.

A tak poza tym: ...
Czuję, że żyję, kocham to, co robię i uważam, że wybrałam świetną drogę. Uwielbiam się trochę pomęczyć(hmm?) po to, by czuć się szczęśliwa i spełniona. Uwielbiam siebie, uwielbiam swoje studia, którymi żyję w tym momencie...kocham to, kim jestem i jaka jestem. Kocham swoje miasto, swojego chłopaka i to, że nie marudzę, że mam tak mało czasu tylko dla siebie. Przynajmniej każdą chwilę, kiedy mogę ODPOCZYWAĆ i wykorzystywać na to, co kocham cenię tysiąckrotnie razy bardziej. Nie mogę doczekać się jak pobiegnę sobie daleko, jak pójdę na spokojny spacer czy posiedzę bez presji do czegokolwiek z chłopakiem, siostrą, znajomymi czy rodziną. to będzie super uczucie, ale wiem, że żeby było takie super muszę najpierw dawać z siebie ile mogę.
No, to zmykam się uczyć.

[Tynusia]

motywacja jest i to jaka więc dlaczego jest jak jest ?
nie rozumiem swojego zachowania.

[Djapira]

garden

Wkurza mnie niesłowność.
Tęsknię za byłą przyjaciółką.
Chciałabym się zakochać. Teraz jest to trudne. Od bardzo dawna nie czułam że mi na kimś zależy tak naprawdę.

[SorbetMalinowy]

Od tygodnia nie objadam się i nie wymiotuję.
Jestem z siebie tak niesamowicie dumna, że mam ochotę popaść w euforię, ale wiem, że to jeszcze zdecydowanie za wcześnie

[poppy seed]

Napisane przez garden_d

A tak poza tym: ...
Czuję, że żyję, kocham to, co robię i uważam, że wybrałam świetną drogę. Uwielbiam się trochę pomęczyć(hmm?) po to, by czuć się szczęśliwa i spełniona. Uwielbiam siebie, uwielbiam swoje studia, którymi żyję w tym momencie...kocham to, kim jestem i jaka jestem. Kocham swoje miasto, swojego chłopaka i to, że nie marudzę, że mam tak mało czasu tylko dla siebie. Przynajmniej każdą chwilę, kiedy mogę ODPOCZYWAĆ i wykorzystywać na to, co kocham cenię tysiąckrotnie razy bardziej. Nie mogę doczekać się jak pobiegnę sobie daleko, jak pójdę na spokojny spacer czy posiedzę bez presji do czegokolwiek z chłopakiem, siostrą, znajomymi czy rodziną. to będzie super uczucie, ale wiem, że żeby było takie super muszę najpierw dawać z siebie ile mogę.
No, to zmykam się uczyć.

przepraszam, że to piszę, ale bardzo bardzo się cieszę, że udzielasz się na tym forum
motywujesz, sprawiasz wrażenie osoby zadowolonej z życia, ale zadowolonej dlatego, że pracuje na to, żeby było właśnie takie, jakie subiektywnie być powinno, zachowując równowagę pomiędzy wszystkimi jego sferami.
uwielbiam takich ludzi
i tak po cichu mam nadzieję, że kiedyś też dojdę do takiego etapu, a tymczasem zmykam działać, już wystarczająco dużo czasu zmarnowałam.

[garden_d]

Napisane przez poppy seed

przepraszam, że to piszę, ale bardzo bardzo się cieszę, że udzielasz się na tym forum
motywujesz, sprawiasz wrażenie osoby zadowolonej z życia, ale zadowolonej dlatego, że pracuje na to, żeby było właśnie takie, jakie subiektywnie być powinno, zachowując równowagę pomiędzy wszystkimi jego sferami.
uwielbiam takich ludzi
i tak po cichu mam nadzieję, że kiedyś też dojdę do takiego etapu, a tymczasem zmykam działać, już wystarczająco dużo czasu zmarnowałam.

Przepraszasz? To bardzo, bardzo miłe, w dodatku świetnie to opisałaś. Tak, jak chcę by było i tak, jak się staram. Zawsze jak jest ciężko to myślę, że tak ma właśnie być i....jeśli ja sobie nie poradzę, to kto to za mnie zrobi? A w życiu już wiele zdążyłam się 'na odpuszczać' i żyć złudzeniem, że 'JAKOŚ to się ułoży'. Niestety, 'jakoś' to się co najwyżej może wszystko stoczyć, więc trzeba brać życie w swoje ręce. To daje szczęście, samo to, samo to, że starasz się, że potrafisz siebie zmobilizować i iść do przodu.
Powodzenia, trzymam za Ciebie kciuki bo masz bardzo fajne spojrzenie na świat...i z pewnością jesteś na dobrej drodze do tego, o czym piszesz.

A tak btw...ZALICZYŁAM! i mam weekend! (no, pomijając jutro jedne ćwiczenia)
-szkoda tylko, że moje xx godzin nauki nie wystarczyło, by zaliczyć to na wyższy stopień. cóż, to pierwszy raz z biochemii, jeszcze tydzień temu nie wiedziałam na ten temat NIC. będzie ciężko, ale dam radę. daam, tak.
Kurcze, nie czuję ulgi i potrzebuję odpoczynku. odreagowania, potrzebuję teraz czegoś konstruktywnego i bardzo przyjemnego. Hm...czyżby?

[CzeskaVanilla]

chciałabym móc spojrzeć na siebie bez obrzydzenia.
nie wybuchać płaczem na widok swojego odbicia w lustrze.
móc rano wstać z łóżka i patrząc się w okno, obserwując nadchodzący dzień, móc powiedzieć, że jestem szczęśliwą osobą.

[wiola_lola]

byłam dzisiaj u lekarki, z bólem trzustki nudnościami, brakiem apetytu, osłabieniem..
a kobieta się mnie pyta czy jest prawdopodobieństwo ciąży?
mówię, że nie bo miesiączkuje normalnie, a ta że miała dziewczynę co w 3m.ciąży miała okres..
to mnie pocieszyła, a na koniec powiedziała, że narazie mogę spać spokojnie...

[Djapira]

• Mam wyrzuty sumienia ze wzgl. na sposób w jaki traktuje mame. Jak powietrze. Nie rozmawiam z nią, nie słucham jej, wkurza mnie jej ciągłe gadanie, widze to co dziennie i nie wiem jak zmienić.
• Mam koszmarne nogi i czuje się bezradna, nie wiem jak się pozbyć tego strasznego cellulitu i tłuszczu.
• Jestem wściekła na A. Ma dziewczyne, a zaprasza mnie na upojną noc i jeszcze próbuje mnie przekonać, że mogłoby być z tego coś więcej. Ta nieszczerość jest najgorsza. Mam podstawy podejrzewać, że on mnie nawet nie lubi, ale dla faceta nawet to nie jest przeszkodą żeby uprawiać z dziewczyną sex.
• Mam ochote poimprezować dziś, napić się, a z drugiej strony widze w myslach mój cellulit. Masakra

[anjjjia]

pierwszy widok po powrocie z uczelni- kompletnie pijany ojciec.... i tak codziennie.

już tego nie wytrzymuje...

[niepa]

Wplątałam się w historię. Historię, gdzie bohaterami jest dwóch młodych ludzi. I weszliśmy w etap gry "spędzaj ze mną każdą minutę, pisz, dzwoń, dbaj, przytulaj, gadaj godzinami. Kto pierwszy się zakocha, przegrywa". Przegrałąm z kretesem. Po prostu powiedziałam mu co czuję. Ta, powiedziałam. Napisałam, bo nie miał czasu się spotkać. Nie odpisał. Jak wrócił z wyjazdu, miał dziewczynę. Byli ze sobą 3 miesiące. Kiedy brat mi o tym powiedział, pękło mi serce. Mam z nim dużo wspomnień - kąpiel w morzu, studniówka, bitwa na śnieżki w Boże Narodzenie, dziesiatki spotkań sam na sam. I ja to zniszczyłam. Potem się jakoś poprawiło, razem utrzymywaliśmy kontakt, ale wciąż tylko w szkole. Nie pisaliśmy do siebie, byliśmy zajęci uczeniem się na maturę. Było coraz gorzej. Pojechaliśmy razem na studniówkę. Przy wolnym tańcu wróciliśmy do stolika. "czemu nie jesteście razem? " spytała się koleżanka. "Bo jesteśmy zbyt podobni" brzmiała odpowiedź. Nie płakałam. Chciałam pokazać, że jestem taka, jaką mnie pamięta - silna. Teraz jest naprawdę dobrze, chodzimy razem na judo, spotykamy się często poza zajęciami. Piszemy ze sobą. Ale mnie to wszystko boli. Bo go kocham i nie mogę mu tego powiedzieć. Już się nawet do niego nie przytulam, jestem po prostu taką kumpelą, z którą można wyjść gdzie się chce, czegoś się napić i po prostu być. Bez obietnic, bez niczego. Ale ja już wariuję, że co będzie jak on sobie kogoś znajdzie - przecież stracę jedyną osobę, która daje mi jakieś szczęście. Jedyną osobę, która powoduje, że czasem na mojej gębie pojawi się uśmiech. Boże drogi, tak bym chciała po prostu wejść w jego umysł i wiedzieć, co on myśli. O mnie. O nas. Nie chcę z nim rozmawiać na ten temat. Za dużo się wycierpiałam. Poza tym, spłoszyłabym go. Wmawiam sobie, że jest dobrze, że przecież odzyskałam swojego przyjaciela, ale w nocy płaczę, bo wiem, że on nigdy nie bedzie mój. A ja nigdy nie będę jego. Za bardzo się oboje boimy. Odrzucenia z drugiej strony, tego jak będzie wyglądała ta relacja. A co, jeżeli on nic do mnie nie czuje? On jest tym, co mi jest potrzebne do życia, potrzebuje czasem z nim po prostu być, poczuć jego zapach, którego nikt inny nie czuje. Po prostu z nim być. I narzekam, bo jest dobrze, ale niedługo znów się może popsuć. Bo mnie ściska w środku ze strachu, że go stracę. Raz to przeżywałam i to było straszne, i gdyby nie to, że miałam maturę, zwinęłabym się w kłębek i z chęcią umarła, byle już o tym nie myśleć. Czuję do siebie straszną nienawiść. Za wszystko - za twarz, cerę, włosy, figurę, zęby. Nienawidzę tego, jak wyglądam, kim jestem. Po prostu nienawidzę. Ale przy nim udaję, że jest w porządku. Niech mnie pamięta jako silną dziewczynę. Wesołą.

[Djapira]

niepa
A może większy ból sprawia Ci bycie blisko niego? Może trzeba wkońcu powiedzieć dość i odejść?

[iza_wiosenna]

lęk, niepokój, brak nadziei, wściekłość, napięcie.
boję się, tak bardzo się boję..

[poppy seed]

Napisane przez Djapira

Może trzeba wkońcu powiedzieć dość i odejść?

jak najszybciej, potem jest tylko gorzej. potem się chce, ale nie potrafi.

[niepa]

Napisane przez Djapira

niepa
A może większy ból sprawia Ci bycie blisko niego? Może trzeba wkońcu powiedzieć dość i odejść?

Raz tak zrobiłam. W lutym go "pożegnałam", a maju go przypadkiem spoktałam i zrozumiałam, że przez te miesiące tylko udawałam. Mnie najbardziej boli świadomość, że on może nic nie czuć do mnie. Teraz korzystam, jak mogę z tej znajomości - liceum to jedna rzecz, korytarze, przerwy. A teraz studiujemy na osobnych uczelniach, gdyby nie judo nie wodywalibyśmy się prawie wcale, a ja tego potrzebuję jak tlenu. Samej jego obecnosci.. Ech życie jest do dupy.

[SweetCherry87]

czy związek z chłopakiem,który kiedyś był dobrym kolegą mojego byłego ma szanse? sama nie wiem,jesteśmy bardzo ostrożni, ciągnie nas do siebie ale chyba mamy obawy... czy słuszne? wiem, że oni się już teraz nawet nie kontaktują, nie kumplują, mieszkają jedynie blisko i są na "cześć"...

jakie to życie dziwne, ehhhh.............

[Tynusia]

czuje ,że tak jakby coś się zmieniło ,że samo jedzenie nie jest już aż tak bardzo istotne
bardziej chodzi o życie, przyjaciół zupełnie inne problemy
niektóre rzeczy przychodzą mi już łatwiej chociaż wciąż z dziwnym uczuciem

[Delli]

Czuję się koszmarnie! Od 4 dni nie umiem się pozbierać. Brak motywacji, mobilizacji. Wizja tegorocznych świąt mnie przeraża!!! Nie chcę, nieeeeeeee!!!!!!!

Robię wszystko żeby sobie zaszkodzić. Nic mnie nie cieszy.
Pakuję się na własne życzenie w bagna, z których nie ma wyjścia. Tkwię w jakimś cholernym amoku!