Seks: przed czy po ślubie?

[karolynka90]

Napisane przez Serenely

Hm, ja nie uważam seksu przedślubnego za grzech, ani masturbacji, ani tego, że mam popęd seksualny (chociaż to w fanatyzm już wkracza). Grzech dla mnie jest wtedy, kiedy drugi człowiek czyni źle (nie tylko względem drugiego), ale to raczej nie jest typowa definicja grzechu wg Kościoła. Więc z czego do diaska ja mam się spowiadać?! Bo Kościół to uważa za grzech?!

Jeśli byłabyś katoliczką, powinnaś się zgadzać z tym co Kosciół uważa za grzech, żałować za niego i starać się poprawić.

[Serenely]

karolynka90, zdaję sobie z tego sprawę. Dlatego uważam, że hipokryzją byłoby spowiadać się z czegoś, czego nie żałuję i jeszcze obiecywać poprawę. Może inni nie widzą w tym problemu, ale ja mam swoje sumienie i rozum. I tak jak podałam stronę http://jakwytorobicie.prv.pl/ - w pełni zgadzam się z tym co tam napisali (szczególnie drobnym druczkiem). Nie przemawiają do mnie teksty, że Kościół pełen jest ludzi grzesznych, że nie trzeba zgadzać się na wszystkie wyznawane przez KK zasady itp. bo równie dobrze mogłabym być jedną z takich osób. Wydaje mi się, że w religii chodzi o coś innego - inaczej żadna z religii nie narzucałaby sztywnych ram, tylko pozwalała na dogodność własnych wyborów/poglądów. Nikt mi nie wmówi, że jest inaczej - istnieje bowiem coś takiego jak własnowierstwo.

[54ce3fbc88f185a301100989ca5a9ee48614e14d_61d631024e2fc]

Myśle,że nie ma co się tutaj nawzajem,kłucic.. bo każdy ma swoje racje, i dla każdej z nas ,właśnie one są słuszne.
Ile ludzi,tyle opinii.
Ja wiem, że nie chciałabym czekac,ze współżyciem do ślubu, bo znam Siebie,swój temperament i potrzeby..nie potrafiłabym ,życ w takim układzie, można poczekac(jakiś tam czas)..bo w życiu różnie bywa, i nie każdą sytuacje,jesteśmy w stanie przewidziec.
Ale życie, w calkowitym ,celibacie, przez kilka lat..no dla mnie ,byłby to powazny problem.
Ale mimo wszystko ,też staram się jakoś ,zrozumiec ...osoby ,które inaczej to widzą odemnie..tak jak właśnie`mickeymouse20...
Ja też, gdy byłam młodsza, miałam podobne podejście, ale zmieniło się ,ono gdy robiłam się starsza,dojrzewałam pod kontem fizycznym.. wtedy dopiero z wielu ,rzeczy zdałam Sobie sprawę.
mickeymouse20..dokładnie, kilka razy .. przeczytałam Twoje wypowiedzi...zaznaczyłaś , w nich że..masz potrzeby seksualne, ale zdecydwałaś się, na czekanie..mimo,to nie masturbujesz się..co jest dla mnie ,trochę dziwne.. chciałabym wiedziec, w jaki sposób ,Twoje potrzeby się..ujawniają? bo jakoś chyba muszą..skoro istnieją.?



na pewno spokojny facet nie będzie lubił darcia za włosy i przemocy fizycznej w łóżku nie?
I tutaj Cię zaskoczę ,nie jest to prawda..i mówię,to na własnym przykładzie..sama na codzień, jestem nieśmiałą,cichą,poukładną dziewczyną.. ale nie jako ,ma się to..do mojej seksualnosc..jak opowiadałam o tym, mojemu znajomemu.. który zna,mnie od kliku dobrych lat..że zawsze mam ochotę, i nigdy nie mam dosc..a oglądając jakiś ,filmik ..nigdy nie ogladam samego początku....tylko przewijam na samo, setno akcji..bo szkoda mi czasu.. to myślał ,że Sobie jaja robię
Jednocześnie ,mam twardy kręgosłup moralny ,i zależy mi na stałym związku, i prawdziwym uczuciu.. nie dopuszczę do Siebie, człowieka ..którego nie będę kochała..

[201607040946]

Ludzie, kościół zabrania przyjemności cielesnych, bo duchowe są ważniejsze. Nie wolno się skupiać na ciele, trza dbać o duszę, żeby do nieba trafiła po śmierci!
Przecież palenie, chlanie, obżarstwo (widzę wielu grubych księży), pycha i inne spracy to GRZECHY I to główne, więc skąd tyle złości, jeśli chodzi o seks? No i seks nie szkodzi (jak używki na przykład).
Zastanawia mnie, jak dwoje kochających się ludzi mogą nie uprawiać seksu, bo religia tak każe? A jeśli uprawiają, to - jak napisały niektóre dziewczyny - przecież nie żałują za grzechy, a idą się spowiadać. Nie zrozumiem tego nigdy.

[Serenely]

Napisane przez kaguya

A jeśli uprawiają, to - jak napisały niektóre dziewczyny - przecież nie żałują za grzechy, a idą się spowiadać. Nie zrozumiem tego nigdy.

Ja również.

[mickeymouse20]

Napisane przez kaguya

Przecież palenie, chlanie, obżarstwo (widzę wielu grubych księży), pycha i inne spracy to GRZECHY I to główne, więc skąd tyle złości, jeśli chodzi o seks? No i seks nie szkodzi (jak używki na przykład).
Zastanawia mnie, jak dwoje kochających się ludzi mogą nie uprawiać seksu, bo religia tak każe? A jeśli uprawiają, to - jak napisały niektóre dziewczyny - przecież nie żałują za grzechy, a idą się spowiadać. Nie zrozumiem tego nigdy.

więc ja powiem od siebie:
„słów ich słuchajcie, ale czynów nie naśladujcie.” (Mt. 23, 3-4). obracam się w środowisku hm "kościelnym", mam do czynienia z wieloma księżmi, z takimi, których opisałaś również. jeden nawet konkretnie się do mnie przystawiał, ale wiem, że są to TYLKO ludzie. wielu z nich tego kapłaństwa nie rozumie, i doskonale wiem, że zostają księżmi z wygody czy dla kasy. ale na moje szczęście spotkałam też wielu naprawdę cudownych kapłanów, a jeden jest moim serdecznym przyjacielem.

[201607040946]

Napisane przez mickeymouse20

więc ja powiem od siebie:
„słów ich słuchajcie, ale czynów nie naśladujcie.” (Mt. 23, 3-4). obracam się w środowisku hm "kościelnym", mam do czynienia z wieloma księżmi, z takimi, których opisałaś również. jeden nawet konkretnie się do mnie przystawiał, ale wiem, że są to TYLKO ludzie. wielu z nich tego kapłaństwa nie rozumie, i doskonale wiem, że zostają księżmi z wygody czy dla kasy. ale na moje szczęście spotkałam też wielu naprawdę cudownych kapłanów, a jeden jest moim serdecznym przyjacielem.

Kiedyś spotkałam tylko jednego księdza, który był ok Właśnie przez takich, co nie rozumieją, co robią, przestałam chodzić do kościoła, bo zadziwia mnie hipokryzja ludzi. Oczywiście, że są tylko ludźmi...

[Sophie86]

Napisane przez marchewka z groszkiem

Osobiście tkwię w dramacie. Należę do dziewczyn z bardzo wysokim temperamentem, który ujawnił się jak miałam 20 lat. Nie miałam wtedy chłopaka.
Obecnie jestem od kilku lat w związku, jest między nami bliskośc fizyczna, z której nie potrafię zrezygnować. Takie próby budziły bunt. Jednocześnie chciałam przyjmować komunię. Taka sytuacja jest niełatwa i boli. Kto znajduje się w podobnej doskonale mnie zrozumie.

Rozumiem Cię. Jestem w podobnej sytuacji, nie potrafię zrezygnować z bliskości z moim chłopakiem, a chciałabym przystępować do sakramentów.
Jeszcze rok temu myślałam o sobie, że jestem aseksualna, więc łatwo mi było mówić, że zachowam czystość do ślubu. Jak któryś z moich byłych oświadczał mi, że to już czas na seks ( bo jak nie będzie, to sorry mała, nie ma sensu być ze sobą), nie czułam się ani bezpieczna, ani gotowa. Odchodziłam z takich związków. No i trafiłam na TŻ-ta, wszystko wyszło jakoś tak naturalnie. Jedyne, co jest rysą na naszej bliskości to wyrzuty sumienia. A miałam je nawet po pocałunkach w usta, bardzo się męczyłam. Po seksie też są. Czy z seksem, czy bez wyrzuty i tak by były. Póki co bardziej przekonują mnie argumenty racjonalne, czyli że w razie zerwania ciężej będzie odchorować taki związek niż inne.

Napisane przez marchewka z groszkiem

Dużo czytam i rozmawiałam z ludźmi, żeby znaleźć dobre rozwiązanie. Chciałabym usłyszeć coś, co naprawdę by mnie przekonało do czystości (co za paskudna nazwa!) przedmałżeńskiej. Wszelkie konferencje Pawlukiewicza, Knotza, Pulikowskiego nie znajdują we mnie odzewu...

Pulikowski też mnie nie przekonuje. Gdzieś widziałam książkę "Dreszcz czystości", opis mnie zachęcił. Autorka prowadziła w młodości swobodny tryb życia, więc pisze z perspektywy osoby, która przekonała się, jakie są konsekwencje seksu. Ktoś mi jeszcze polecał konferencje "Pachnidła" z Pomarańczarni u Dominikanów ( są one o związkach, któraś konferencja była na pewno poświęcona czystości).

Napisane przez marchewka z groszkiem

Jeszcze do Was dwóch taki mały OT, jesli można. Jak sobie radzicie z brakiem sakramentów? Ja nie bardzo

Jest ciężko, nie umiem się już modlić. Bo jak miałabym normalnie to robić i udawać, że nic się nie dzieje? Chciałabym mieć więcej zaufania do Boga, że wstrzemięźliwość ma większy sens. I chcę wierzyć, że nawet z tego, co jest złe, może wyniknąć ostatecznie coś dobrego.

Napisane przez Moolla

A tak poza tematem... Myślałam i czytałam na ten temat wielokrotnie, ale nadal nie bardzo rozumiem, dlaczego seks w stałym, kochającym się związku, pomiędzy ludźmi na którym sobie wzajemnie zależy i planują wspólną przyszłość, jest potępiany przez Kościół.

Też ciężko mi to zrozumieć...

Napisane przez klempaa

Ja pytam o żal za grzechy, a nie o postanowienie poprawy.
I tak, tu nie ma półśrodków - albo ten żal jest, albo go nie ma. I jak go nie ma (albo któregokolwiek z warunków spowiedzi) to spowiedź jest nieważna, a przyjęte po niej sakramenty świętokradzkie.

Jest wiele odcieni żalu, można żałować emocjonalnie, można bardziej racjonalnie ( tzn. widzę, że moje czyny nie zgadzają się z przykazaniami, chciał(a)bym postępować inaczej, przestrzegać tych zasad). Albo coś na zasadzie żałuję, że nie żałuję. Jeśli ktoś chce w ramach poprawy wyrzec się czegoś (o czym wie, że wg zasad wiary jest grzechem), to chyba jest w tym jakiś cień żalu.
Raczej większym problemem jest, kiedy idzie ktoś do spowiedzi i zataja pewne rzeczy (np. przemoc fizyczną wobec najbliższych, czy nawet ten seks przedmałżeński - nawet nie myśli o tych czynach w kategorii popełnionego czynu, albo tego, że coś jednak może być nie tak z perspektywy wiary, którą wyznaje), to jest chyba ten bardziej problematyczny brak żalu.

Napisane przez klempaa

A czym różni sie - jak sama mówisz - szopka z tygodniem wstrzemięźliwości, co by Komunie na pasterce przyjąć, a szopka z miesieczną wstrzemięźliwością, by slub wziąć? Bo jak dla mnie to jest dokłądnie taka sama hipokryzja, no ale co kto lubi.

Nie wiem, czy to rzeczywiście jest szopka z określonym czasem wstrzemięźliwości. Niektórzy zakładają wytrwać ile się da, zdarza się upaść, inni potrzebują wyznaczenia okresu poprawy. Są różne okoliczności...Czy na przykład para, która po spowiedzi chce wytrwać ile się da nie uprawiając seksu, ugnie się po miesiącu też jest zła?

[mickeymouse20]

Napisane przez Sophie86

Ktoś mi jeszcze polecał konferencje "Pachnidła" z Pomarańczarni u Dominikanów ( są one o związkach, któraś konferencja była na pewno poświęcona czystości).

ojj też polecam! mi osobiście bardzo dużo one dały, przemyślałam wiele spraw i podjęłam decyzję o rozstaniu, z którą nosiłam się od roku świetne, naprawdę.

[karolynka90]

Napisane przez Sophie86

Albo coś na zasadzie żałuję, że nie żałuję.

A co to znaczy?

[201612280917]

Napisane przez Sophie86

Rozumiem Cię. Jestem w podobnej sytuacji, nie potrafię zrezygnować z bliskości z moim chłopakiem, a chciałabym przystępować do sakramentów.
Jeszcze rok temu myślałam o sobie, że jestem aseksualna, więc łatwo mi było mówić, że zachowam czystość do ślubu. Jak któryś z moich byłych oświadczał mi, że to już czas na seks ( bo jak nie będzie, to sorry mała, nie ma sensu być ze sobą), nie czułam się ani bezpieczna, ani gotowa. Odchodziłam z takich związków. No i trafiłam na TŻ-ta, wszystko wyszło jakoś tak naturalnie. Jedyne, co jest rysą na naszej bliskości to wyrzuty sumienia. A miałam je nawet po pocałunkach w usta, bardzo się męczyłam. Po seksie też są. Czy z seksem, czy bez wyrzuty i tak by były. Póki co bardziej przekonują mnie argumenty racjonalne, czyli że w razie zerwania ciężej będzie odchorować taki związek niż inne.

Przepraszam, ale dla mnie to nienormalne. Wyrzuty sumienia z powodu seksu u bardzo wierzącej osoby mogę jeszcze zrozumieć. Ale przez pocałunki? Może warto byłoby udać się do seksuologa / psychologa?

[Serenely]

Napisane przez mickeymouse20

podjęłam decyzję o rozstaniu, z którą nosiłam się od roku świetne, naprawdę.

Jak można rok zastanawiać się czy z kimś być. Ja rozumiem, żeby się zastanawiać parę miesięcy (byłam z kimś 5 lat, zerwałam po 3 miesiącach myślenia - i była to CHOLERNIE ciężka decyzja!), ale żeby rok?! Tym bardziej, że byłaś w tym związku 3 lata. 1/3 związku myślałaś czy zerwać, matko jedyna.

[mickeymouse20]

Napisane przez Serenely

Jak można rok zastanawiać się czy z kimś być. Ja rozumiem, żeby się zastanawiać parę miesięcy (byłam z kimś 5 lat, zerwałam po 3 miesiącach myślenia - i była to CHOLERNIE ciężka decyzja!), ale żeby rok?! Tym bardziej, że byłaś w tym związku 3 lata. 1/3 związku myślałaś czy zerwać, matko jedyna.

no niestety, dla mnie to była strasznie ciężka decyzja z wielu powodów i to nie tak, ze przez rok chciałam zerwać, tylko miałam taką rozkminę czy to tak ma być itd. ale OT

[klempaa]

Napisane przez Sophie86

Nie wiem, czy to rzeczywiście jest szopka z określonym czasem wstrzemięźliwości. Niektórzy zakładają wytrwać ile się da, zdarza się upaść, inni potrzebują wyznaczenia okresu poprawy. Są różne okoliczności...Czy na przykład para, która po spowiedzi chce wytrwać ile się da nie uprawiając seksu, ugnie się po miesiącu też jest zła?

Oczywiscie że nie.
Ale ZAKŁADANIE że czekamy miesiac a potem hulaj dusza piekła nie ma jest już hipokryzją.

[marchewka z groszkiem]

Napisane przez Sophie86

Rozumiem Cię. Jestem w podobnej sytuacji, nie potrafię zrezygnować z bliskości z moim chłopakiem, a Jedyne, co jest rysą na naszej bliskości to wyrzuty sumienia. A miałam je nawet po pocałunkach w usta, bardzo się męczyłam. Po seksie też są. Czy z seksem, czy bez wyrzuty i tak by były. Póki co bardziej przekonują mnie argumenty racjonalne, czyli że w razie zerwania ciężej będzie odchorować taki związek niż inne.


Jest ciężko, nie umiem się już modlić. Bo jak miałabym normalnie to robić i udawać, że nic się nie dzieje? Chciałabym mieć więcej zaufania do Boga, że wstrzemięźliwość ma większy sens. I chcę wierzyć, że nawet z tego, co jest złe, może wyniknąć ostatecznie coś dobrego.

A mam dosyć bezpośrednie pytanie, w związku z tym co piszesz ; a przeżywasz orgazmy?


Karolynka90 "Albo coś na zasadzie żałuję, że nie żałuję" - to znaczy, że ktoś chciałby żałować - ale zwyczajnie nie potrafi, i żałuje tego, że nie potrafi. Trochę absurdalnie to brzmi, ale nie jest wcale głupie, tylko prawdziwe.

[Sophie86]

Napisane przez karolynka90

A co to znaczy?

To jest sytuacja, kiedy ktoś postępuje niezgodnie z zasadami wiary; racjonalnie wie, że popełnia dany grzech, pewnie będzie go popełniał; ale w głębi duszy czuje, że powinno być inaczej, chciałby inaczej postępować i żałować na tyle, żeby to zmienić.

Napisane przez RozowaKotka

Przepraszam, ale dla mnie to nienormalne. Wyrzuty sumienia z powodu seksu u bardzo wierzącej osoby mogę jeszcze zrozumieć. Ale przez pocałunki? Może warto byłoby udać się do seksuologa / psychologa?

RóżowaKotka, może źle to opisałam. Z TŻ-tem jest dużo czułości, bliskości, pocałunki i nie tylko. Przyjmuję racjonalnie, że seks i niektóre pieszczoty są wg mojej wiary nieodpowiednie na czas przedmałżeński. Owszem, żałuję, ale też widzę, że ta sfera jest bardzo piękna, buduje między nami coś wyjątkowego. I teraz tylko tak do tego podchodzę. Ale mam świadomość, że według interpretujących 6 przykazanie nawet głębszy pocałunek to coś niestosownego. Nie chcę Cię zmartwić, ale grom artykułów, czy portali katolickich mówi o tym, że pocałunki powinny wyrażać jedynie miłość, przywiązanie, szacunek. Te związane z namiętnością, pożądaniem, pragnieniem są już złe. Większość tekstów o czystości przedmałżeńskiej nawet te pocałunki demonizuje. Pamiętam jakiś stary artykuł z gazetki propagującej czystość, list pary, która postanowiła zrezygnować z seksu przed ślubem. A że pożądanie było, to były specjalne środki zaradcze. O ile np. rozumiem unikanie spania u siebie, kiedy obie strony mocno mają na siebie ochotę, czy więcej spotkań z rozwijaniem wspólnych pasji, wyjść ze znajomymi, to o tyle np. wyznaczenie, gdzie i jak mogą się całować, było straszne. Chłopak piszący ten list nawet opisał to, że twarz jego dziewczyny była jak tarcza na strzelnicy, a pocałunek w usta był środkiem tej tarczy, czyli niedozwolony. Całując ją w usta popełniał coś niedozwolonego. Aby się nie nakręcać, starał się myśleć o rzeczach niezwiązanych z seksualnością. To było straszne.

Nie wiem, jak na to patrzę z boku, to zdaję sobie sprawę, że mocno wierzące pary, które w małżeństwie chcą być otwarte na namiętność i zmysłowość, mogą mieć przed małżeństwem spory problem...

Napisane przez klempaa

Oczywiscie że nie.
Ale ZAKŁADANIE że czekamy miesiac a potem hulaj dusza piekła nie ma jest już hipokryzją.

Zgodzę się z Tobą.

Napisane przez marchewka z groszkiem

A mam dosyć bezpośrednie pytanie, w związku z tym co piszesz ; a przeżywasz orgazmy?

Tak, przeżywam ( nie zawsze, ale często są ). Na szczęście nie mam traum ze sferą seksualną.

[Serenely]

Sophie86, to co opisałaś w środkowym akapicie jest straszne!

[ILTheCure]

Napisane przez klempaa

Oczywiscie że nie.
Ale ZAKŁADANIE że czekamy miesiac a potem hulaj dusza piekła nie ma jest już hipokryzją.

Chciałabym zauważyc, że po tym miesiącu będziemy MĘŻEM I ŻONĄ więc chyba raczej wolno nawet z punktu widzenia kościoła sobie "pohulac".

[Serenely]

Owszem, ale bez antykoncepcji.

[201612280917]

Tak mi się jeszcze skojarzyło http://www.youtube.com/watch?v=Xp-jZyzQSms mina ojca mówi wszystko

[Serenely]

Czekanie z pierwszym pocałunkiem do ślubu jest już idiotyzmem... Ale filmik zabawny.

[Dopamine99]

Mówicie dużo o dopasowaniu seksualnym.
A co gdy jest się z nowym partnerem/partnerką, a jest się przyzwyczajonym do takiego rodzaju seksu, jaki miało się z poprzednim partnerem? A co, gdy się porównuje? A co, gdy tęskni się za 'najlepszym partnerem', z którym w łóżku było dobrze, a w życiu niekoniecznie?

[Moolla]

Napisane przez Dopamine99

Mówicie dużo o dopasowaniu seksualnym.
A co gdy jest się z nowym partnerem/partnerką, a jest się przyzwyczajonym do takiego rodzaju seksu, jaki miało się z poprzednim partnerem? A co, gdy się porównuje? A co, gdy tęskni się za 'najlepszym partnerem', z którym w łóżku było dobrze, a w życiu niekoniecznie?

Tu się z Tobą zgodzę, rzeczywiście mogą być takie tęsknoty, porównania i często może to przeszkadzać w nowym związku. To jest chyba sprawa indywidualna, zależy od człowieka. Podobnie jak z przeszłością partnera - jednym przeszkadza, zamartwiają się tym że są porównywane (bo chyba częściej robią tak kobiety), a innym jest to całkowicie obojętne, nie myślą o tym nawet przez chwilę, a już na pewno nie w kontekście czy jestem lepsza czy gorsza niż X byłych.

[Serenely]

Napisane przez Dopamine99

Mówicie dużo o dopasowaniu seksualnym.
A co gdy jest się z nowym partnerem/partnerką, a jest się przyzwyczajonym do takiego rodzaju seksu, jaki miało się z poprzednim partnerem? A co, gdy się porównuje? A co, gdy tęskni się za 'najlepszym partnerem', z którym w łóżku było dobrze, a w życiu niekoniecznie?

Ja tak nie mam, a jestem obecnie z 3 mężczyzną.

[mpt]

Napisane przez Dopamine99

Mówicie dużo o dopasowaniu seksualnym.
A co gdy jest się z nowym partnerem/partnerką, a jest się przyzwyczajonym do takiego rodzaju seksu, jaki miało się z poprzednim partnerem? A co, gdy się porównuje? A co, gdy tęskni się za 'najlepszym partnerem', z którym w łóżku było dobrze, a w życiu niekoniecznie?

Nigdy nie byłam z facetem dla seksu. Seks z ukochanym jest fajny właśnie dlatego, że jest z tym właśnie facetem. Co stoi na przeszkodzie, żeby uprawiać taki seks, jaki się lubi? Żeby się wzajemnie uzupełniać, uczyć się od siebie? Seks to nie jest zakodowany w genach schemat "włóż- wyjmij". A porównywać można wszystko, nie tylko seks.

[klempaa]

Napisane przez ILTheCure

Chciałabym zauważyc, że po tym miesiącu będziemy MĘŻEM I ŻONĄ więc chyba raczej wolno nawet z punktu widzenia kościoła sobie "pohulac".

No spoko. Tylko, ze grzeszyć nie będziecie (oczywiście zakładam, że seks bedziecie uprawiać tak jak KK nakazuje) nie dlatego, że się nawróciliście, tylko dlatego, że okazji do grzechu w tej materii będzie brakować. Żaden powód do chluby i dla mnie nadal hipokryzja.

---------- Dopisano o 22:15 ---------- Poprzedni post napisano o 22:13 ----------

Napisane przez Dopamine99

Mówicie dużo o dopasowaniu seksualnym.
A co gdy jest się z nowym partnerem/partnerką, a jest się przyzwyczajonym do takiego rodzaju seksu, jaki miało się z poprzednim partnerem? A co, gdy się porównuje? A co, gdy tęskni się za 'najlepszym partnerem', z którym w łóżku było dobrze, a w życiu niekoniecznie?

To znaczy tylko tyle, ze nie jest się gotowym na nowy związek.
Proste jak konstrukcja cepa. Jesli mam natrętne myśli o tym, jak to z kimś innym było (w jakiejkolwiek kwestii) dobrze, nie mogę przestać porównywać i tęsknić, no to cóż - nie jestem gotowa na nowy związek i tyle.

[201803090921]

Napisane przez Serenely

Ja tak nie mam, a jestem obecnie z 3 mężczyzną.

Też tak nie mam. Jak kończę związek, to zamykam drzwi dokładnie i nigdy za nie nie zaglądam.

[ILTheCure]

Napisane przez klempaa

No spoko. Tylko, ze grzeszyć nie będziecie (oczywiście zakładam, że seks bedziecie uprawiać tak jak KK nakazuje) nie dlatego, że się nawróciliście, tylko dlatego, że okazji do grzechu w tej materii będzie brakować. Żaden powód do chluby i dla mnie nadal hipokryzja.

.

No cóż, dla Ciebie tak. Dla mnie nie. Wychodziłoby, że każde małżeństwo to hipokryci, bo nie grzeszą w tej materii tylko dlatego, że nie mają okazji. Spotkasz księży, którzy Ci powiedzą, że samo zawarcie małżeństwa można uznac w tej kwestii za nawrócenie, bo ono ten grzech niweluje.

No, ale rozumiem, że lepiej jak Ty, odejśc od kościoła i nie wziąc ślubu kościelnego (który podobno bardzo chcieliście wziąc). I, że właśnie taką decyzję odejścia od kościoła i nie zawierania małżeństwa sakramentalnego poparł ksiądz, z którym rozmawialiście. Ty wybrałaś tak, a ja tak. Może to byc dla Ciebie hipokryzja, masz prawo tak uważac. Tak samo jak ja mam prawo uważac, że niepojętym jest dla mnie wasze działanie, i nie znam kapłana, który by uznał je za słuszne i jedyne dobre.

[lila26]

Napisane przez mickeymouse20

argumentów mi nie brakuje, brakuje mi cierpliwości dla kogoś, kto próbuje mi wmówić że jestem ograniczona i ślepa. jasne ze nie mam doświadczenia z seksem- jak mogę mieć, skoro go nie uprawiałam? i owszem- jestem przekonana że Bóg poukłada moje małżeńskie relacje (przy ogromnym wysiłku moim i mojego przyszłego męża) właśnie dlatego, że tak mi powiedział (Ps 37, 4-5) i dlatego, że zaufałam Mu, czekając z seksem.

1. Około 60% małżeństw rozpoczyna się wspólnym zamieszkiwaniem (inaczej: kohabitacją, konkubinatem). Większość tych par uznaje to za dobrą decyzję, sposób na prawdziwe poznanie się i inwestycję w jakość relacji. Jednak w rzeczywistości zwiększa to prawdopodobieństwo rozwodu. Niemal 70% małżeństw, które rozpoczynają się tzw. „związkiem na próbę” – rozwodzi się.

Hariett McManus, Living together: Myths, Risks And Answers (Howard Books, 2008)

McManus, która przestudiowała na potrzeby swej książki setki badań naukowych podkreśla, że żadne badanie nie wykazało absolutnie żadnych korzyści z konkubinatu dla trwałości i jakości relacji w parze.

2.Wiele badań pokazuje, że pary, które żyją w konkubinacie zanim zawrą związek małżeński rozwodzą się częściej, niż te które tego nie robią.

Georgina Binstock and A. Thornton, “Separations, Reconciliations and Living Apart in Cohabiting and Marital Unions,” Journal of Marriage and Family 65 (2003): 432-443


3. Wiele osób zakochanych, zamieszkujących z partnerem inwestuje w relację tak dużo, że ciągnie go mimo oczywistych dla osób trzecich sygnałów, że związek nie ma szans powodzenia. Na przykład, para wierzy, że potrafi kłócić się w sposób nieszkodliwy dla związku, mimo iż kłótnie wybuchają praktycznie co chwilę

Kelly, C , Huston, T. L., & Cate, R. M. (1985). Premarital relationship correlates of the erosion of satisfaction in marriage. Journal of Social and Personal Relationships, 2, 167-178.

tyle z mojej strony, teraz mozecie sie pozabijać

Przeczytałam wątek i pozwolę sobie na małe sprostowanie Pisałam pracę mgr na temat kohabitacji. Wybrane przez ciebie fragmenty są tendencyjne (bez złośliwości piszę) - stwierdzam fakt. Jest mało publikacji na ten temat (jeżeli chodzi o Polskę). Od niedawna jest u nas prowadzona ewidencja takich związków,mało tego jest ona bardzo uogólniona. Rozumiem dlatego przytoczyłaś zagraniczne źródła, które są mało miarodajne w naszym kraju, na zachodzie generalnie jest większy odsetek rozwodów. I jeszcze jedno korzystałam z kilkudziesięciu publikacji (artykuły, badania itd.) i nie spotkałam się z takimi jednoznacznymi poglądami jestem w szoku... Mogę się tak rozpisywać w nieskończoność, ale nie chcę nikogo zanudzać

Co do samego pytania. MOIM zdaniem nie czekać. Ja jestem mężatką od ponad roku, na współżycie zdecydowaliśmy się kiedy byliśmy pewni siebie i swojej miłości (czyli po roku znajomości - w styczniu minie nam 10 lat bycia ze sobą ). I jak tak teraz o tym myślę, to współżycie nas zbliżyło, ba.. wydaje mi się, że to nam wręcz pomogło przy kryzysowych chwilach

A teraz przytoczę przykład mojej starszej siostry, która czekała do ślubu. Mają jedno dziecko i tylko współżyli jak się starali o dziecko, czy to z powodu małego libido mojej siostry czy z jakiś innych nie wiem. Mąż jej cały czas pracuje (rano wychodzi, wieczorem przychodzi),a i złapałam go na przeglądaniu stron porno. Mam tylko nadzieję, że w końcu relacja między nimi się poprawi bo widać, że teraz ich łączy tylko dziecko i budowa domu..

No i muszę dodać, że i ja z mężem jesteśmy chorzy psychicznie bo lubimy ostry seks (a też jesteśmy SPOKOJNI)

[Serenely]

Lila, no i za sensownie napisany post.