Jak przestać o nim myśleć, potrzebuję rad i trzeźwego spojrzenia.

[KathyLeonia]

Napisane przez ItsPiranhaBay

Czesc, przychodze z ważnym pytaniem proszac, zebyscie podzielily sie swoim doświadczeniem w temacie. Jak poznac zdrowa relacje, zdrowy zwiazek, zwiazek majacy realna SZANSE na powodzenie? Nie mam doświadczenia, z moich nic nie wychodzilo po fakcie wiec juz mam troche traume i sie boje, chciałabym znac tzw. red flagi. Od prawie 2 lat chodze na terapie jak cos, tam tez gadamy o związkach, ale moja terapeutka ma troche takie podejscie ze „wszystko moze byc normalne w czym dwie strony czuja sie ok”, a ja mam czasem trudnosci z odczytywaniem emocji, intencji (wynikajace z pewnych zaburzen), wiec nie chce brac jej slow zbyt dosłownie.

Tak wiec, jakie sa te red flagi w związku albo red flagi, ktore prezentuje osoba, z ktora sie spotykamy? Nie mowie o tych najbardziej oczywistych w stylu: nie ma dla mnie czasu, pomniejsza moja wartosc, stosuje przemoc psychiczna lub fizyczna. Ale jakie sa cechy dobrego zwiazku i dobrego partnera? Jak taka relacja powinna wygladac, co powinnismy czuc, czego taki partner bezwzględnie nie powinien robic? Nie smiejcie sie, ten temat jest dla mnie trudny i bardzo wazny.

Czy jezeli facet zostal skrzywdzony przez partnerke i jest po terapii ale czasem wychodzi z niego stres i niepewnosc, ze moze nie byc wystarczajacy to red flag? Czy facet ze skomplikowana sytuacja rodzinna, rowniez po terapii to red flag? Czy wrażliwy, emocjonalny facet to red flag? Czy facet okazujacy duzo uczuc w stosunku do kobiety to red flag, bombardujący miloscia manipulant? Czy facet ktory wczesnie musial dorosnac z powodu smierci jednego z rodzicow i przejac czesc obowiazkow domowych w tym opieke nad młodszym rodzeństwem, tez jest w trakcie terapii, to red flag? Czy ktos kto lubi szybkie zycie w kwestii tego ze aktywnie dziala w wielu miejscach, pracuje, ma dodatkowe obowiazki, wolontariat to red flag, bo z czasem gdy minie mu zauroczenie zacznie olewac partnerke na rzecz tego co robi w wolnym czasie? Jak na wczesnym etapie motyli i zauroczenia poznac toksyka, manipulanta, socjopate, narcyza albo kogos kto zrobi nam z zycia pieklo? Wiem, ze tacy ludzie lubia sie ukrywac. Bardzo mnie to stresuje.

ja Ci powiem tak.
red flag czuje się w kiszkach.
to takie jakby wewnętrzne ostrzeżenie, że "nie pakuj się do tego".
jeśli coś czujesz że Ci nie gra, nie pasuje, nie potrafisz wyobrazić sobie całe życia z daną osobą, wspólnego pokonywania problemów, wychowywania dzieci, to masz odpowiedź od razu na swoje wątpliwości.
ja zawsze tak robiłam, gdy tylko pojawiał się zgrzyt, coś nie pasowało, wybiegałam myślami w przyszłość czy to jest coś, co mogłabym znosić do końca życia

[chwast]

@KathyLeonia powyżej ma rację wg mnie. To po prostu czuje się od razu, ale wybiera się ignorowanie tego. Tak wg mnie to działa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez chwast

@KathyLeonia powyżej ma rację wg mnie. To po prostu czuje się od razu, ale wybiera się ignorowanie tego. Tak wg mnie to działa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dziewczyno, nic dodać, nic ująć. Cokolwiek bym napisała, wszystko sprowadza się do tego

[Pusheen_]

Napisane przez Ellen_Ripley

I to mogą być z pozoru pierdoły, ale jeżeli się powtarzają lub są na tyle intensywne, że wchodzą pod skórę jak drzazga i nie dają spokoju, to znaczy że coś jest mocno nie tak.

Świetnie powiedziane.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 00:23 ---------- Poprzedni post napisano o 00:21 ----------

Napisane przez KathyLeonia

ja Ci powiem tak.
red flag czuje się w kiszkach.
to takie jakby wewnętrzne ostrzeżenie, że "nie pakuj się do tego".
jeśli coś czujesz że Ci nie gra, nie pasuje, nie potrafisz wyobrazić sobie całe życia z daną osobą, wspólnego pokonywania problemów, wychowywania dzieci, to masz odpowiedź od razu na swoje wątpliwości.
ja zawsze tak robiłam, gdy tylko pojawiał się zgrzyt, coś nie pasowało, wybiegałam myślami w przyszłość czy to jest coś, co mogłabym znosić do końca życia

I tutaj tak samo, tylko szerzej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[KathyLeonia]

Napisane przez chwast

@KathyLeonia powyżej ma rację wg mnie. To po prostu czuje się od razu, ale wybiera się ignorowanie tego. Tak wg mnie to działa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

bo kurcze uważam że każda baba ma swoją intuicję i nią się powinna kierować, a nie na siłę przekonywać sama siebie a może się zmieni, a może będzie lepiej...
dupa będzie lepiej.
jakby tak było to byśmy nie mieli tylu patologicznych, nieszczęśliwych związków, którym można by było zapobiec...

[b021da5bf142259817d3b5d5900fc01cf3c7c2e4_67241a01ac6ab]

Napisane przez KathyLeonia

bo kurcze uważam że każda baba ma swoją intuicję i nią się powinna kierować, a nie na siłę przekonywać sama siebie a może się zmieni, a może będzie lepiej...
dupa będzie lepiej.
jakby tak było to byśmy nie mieli tylu patologicznych, nieszczęśliwych związków, którym można by było zapobiec...

Ludzie mają różne wzorce wyniesione z domu i środowiska, w którym się wychowywali. Jeżeli dziecko żyje w rodzinie, gdzie ojciec nie szanuje matki, to potem bardzo często wchodzi w związek o takim samym modelu. Intuicja nie ma tu nic do rzeczy. Często jest to po prostu bardzo niskie poczucie wartości - też wyniesione z domu i brak wiary w to, że zasługuje na kogoś lepszego.

[chwast]

Napisane przez KathyLeonia

bo kurcze uważam że każda baba ma swoją intuicję i nią się powinna kierować, a nie na siłę przekonywać sama siebie a może się zmieni, a może będzie lepiej...
dupa będzie lepiej.
jakby tak było to byśmy nie mieli tylu patologicznych, nieszczęśliwych związków, którym można by było zapobiec...

Wiesz, takie przypadki są, ale to nie wynika tylko z przekonywania się, ale pewnego wzorca, który się powtarza pokoleniowo. To znacznie głębszy problem.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Pedro94]

[1=b021da5bf142259817d3b5d 5900fc01cf3c7c2e4_67241a0 1ac6ab;89182823]Ludzie mają różne wzorce wyniesione z domu i środowiska, w którym się wychowywali. Jeżeli dziecko żyje w rodzinie, gdzie ojciec nie szanuje matki, to potem bardzo często wchodzi w związek o takim samym modelu. Intuicja nie ma tu nic do rzeczy. Często jest to po prostu bardzo niskie poczucie wartości - też wyniesione z domu i brak wiary w to, że zasługuje na kogoś lepszego.[/QUOTE]

W punkt. Jeżeli intuicja cokolwiek przynosi to właśnie tkwienie w patologicznych związkach. Osoba, która tkwi w złych schematach sama nie będzie w stanie ocenić jakie ktoś inny ma intencje i jaki jest. Dlatego warto kierować się zdaniem osób z boku, którzy mają w temacie autorytet. Prawdziwe red flagi są uniwersalne, zawsze. Bo jeżeli Ty będziesz się czuła źle z tym, że Twój facet wychodzi z kolegami na spotkania do pubu i się dobrze bawi to jest problem z Twoją zazdrością a nie z nim i nie ma co tutaj doszukiwać się jakiejś czerwonej flagi. Czerwone flagi to określenie na zachowania, które przejawiają osoby zaburzone, narcystyczne, psychopatyczne, wykorzystujące innych.

[Miss_Suze]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89176833]Moim zdaniem wszystko co sprawia ze czujesz sie niekomfortowo ,cos ci zgrzyta to red flag[/QUOTE]

Też niekoniecznie. Bo partner może obiektywnie być ok, ale druga osoba może być przewrażliwiona, mieć jakieś traumy, lęk przed opuszczeniem i wtedy też czuje się ta osoba niekomfortowo, bo ciągle ma w głowie jakieś 'zgryzy'. Trzeba przede wszystkim szczerze przed samym sobą przyznać, skąd u nas dane myśli w głowie i czy te red flagi na pewno są zasadne.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez Miss_Suze

Też niekoniecznie. Bo partner może obiektywnie być ok, ale druga osoba może być przewrażliwiona, mieć jakieś traumy, lęk przed opuszczeniem i wtedy też czuje się ta osoba niekomfortowo, bo ciągle ma w głowie jakieś 'zgryzy'. Trzeba przede wszystkim szczerze przed samym sobą przyznać, skąd u nas dane myśli w głowie i czy te red flagi na pewno są zasadne.

+ ktoś kto nie ma prawidłowych wzorców np. wychował się w patologicznej rodzinie, wręcz może czuć się dziwnie w związku spełniającym ogólnie przyjęte normy, a partner, który nie jest toksyczny może go na przykład na dłuższą metę nudzić.

[Krystal_26]

Napisane przez Miss_Suze

Też niekoniecznie. Bo partner może obiektywnie być ok, ale druga osoba może być przewrażliwiona (..)

Ale związek nie jest obiektywny, ktoś może być obiektywnie uznawany za dobrą partię a autorka nie będzie w nim zakochana, będzie ją nudził, drażnił, nie będzie miała ochoty spędzić z nim całego życia. nie ma sensu na siłę tworzyć związku bo ktoś jest obiektywnie okej jeśli autorce coś definitywnie nie pasuje.
Z tymi wyjściami do pubu też bym się nie zgodziła, to zależy jak on często wychodzi. Jak praktycznie codziennie wychodzi z kumplami na piwko czy w ogóle ma problem żeby spędzić wieczór bez piwa to już jak najbardziej jest czerwona flaga

[Senija]

Jak ktoś takich rzeczy nie wyczuwa to chyba powinien udać się na terapię. Przede wszystkim trzeba popracować nad poczuciem własnej wartości. Jak będziesz miała wysokie poczucie własnej wartości to od razu zauważysz jak ktoś będzie chciał przekraczać Twoje granice i od razu zapali Ci się lampka.

---------- Dopisano o 11:19 ---------- Poprzedni post napisano o 11:12 ----------

Napisane przez Krystal_26

Ale związek nie jest obiektywny, ktoś może być obiektywnie uznawany za dobrą partię a autorka nie będzie w nim zakochana, będzie ją nudził, drażnił, nie będzie miała ochoty spędzić z nim całego życia. nie ma sensu na siłę tworzyć związku bo ktoś jest obiektywnie okej jeśli autorce coś definitywnie nie pasuje.

Dokładnie, trzeba oddzielić red flags od subiektywnych preferencji. Facet może być do rany przyłóż, odpowiedzianlny, kochający, bez nałogów ale np. będzie miał nos który się dziewczynie nie spodoba. No nosa raczej się nie uzna za red flag

[ItsPiranhaBay]

To jest kolejny watek na forum pt 'czemu on mnie wybral jak mogl lepsza' ale nie dotyczy wygladu, bo nic do swojej cery, twarzy, figury itp nie mam. Ale od pewnego czasu ,od kiedy mam wydawac by sie moglo FAJNEGO faceta, zzera mnie stres (okazyjny) ze mogl miec lepsza niz ja. On jest osoba ,ktora podejmuje sie na codzien mnostwa aktywnosci, bardzo otwarta, pracowita. Ma sporo znajomych, ciagle wpadaja mu jakies nowe zlecenia w pracy z ktorymi gdzies wyjezdza. Swoje w zyciu przeszedl ale ma osobowosc pozytywna, wesola ,aktywna.

Mam wrazenie ze ja nie pasuje do jego fajnego, wesolego swiata. Mam swoje problemy, historie leczenia zaburzen i nie czuje sie moze hm, odpowiednio DOBRA dla niego? Mowi sie 'wystarczajaca'. No wiec, nie czuje sie wystarczajaca.

Troche nie wiem jakie benefity moglby miec z relacji ze mna, jesli nie mam niczego czego on by nie mial. Gdybym sie miala porownywac, no to skonczylam mniej prestizowe studia i mam spokojniejszy zawod. Mam zdecydowanie mniejsze grono znajomych, raczej kilka blizszych osob i nie jestem rozchwytywana towarzysko. Jestem zdecydowanie mniej 'sympatyczna' na pierwszy rzut oka, ponoc zyskuje po dluzszej rozmowie ,a jego prawie wszyscy od razu lubia. Mam wiedze i czytam ksiazki, interesuje sie roznymi sprawami, ale on takze.

Ja doskonale wiem, ze problem lezy we mnie i zanizonym poczuciu wlasnej wartosci ale z drugiej strony z jakiegos powodu z poprzednim partnerem go nie mialam. Zwiazek nie byl spoko, za to nie czulam sie w zadnym stopniu 'za malo jakastam' dla niego. Oboje siedzielismy glownie w domu i kazde rozwijalo swoja pasje oboje mielismy podobna ilosc znajomych (bliskich tylko) i chodzilismy na kameralne posiadowy w np. 4 osoby. A tu sie czuje zwykla i nudna choc nie dal mi tego odczuc ,nawet nie sadze zeby tak myslal. No ale jak widze czasem jakies fajne kobiety, bardzo pewne siebie ,z tysiacem znajomych i kariera ( np. jego kolezanki z pracy ) ,to czuje sie jakas taka nie wiem, mala i szara? I pojawia sie mysl, ze moglby byc z kazda z nich a jest ze mna.

Macie, poza terapia, jakies madre rady na zniszczenie takiego myslenia i tzw 'zajecie sie soba' zeby nie potrzebowac byc 'jakas' ani nie potrzebowac uznania w oczach partnera? Ja wiem ze facet nie jest wyznacznikiem mojej wartosci ,ze ludzie moze sie roznie dobieraja ,a ja mysle byc moze za bardzo krytycznie o sobie ale wiedziec latwo ,zrobic ciezko.

[squirrelqa]

Odczaruj jego boskość. To nie jest żaden bożek tylko zwykły chłopak.
Długo jesteście razem? Mieszkacie razem? Widujesz go w różnych "niewyjściowych" sytuacjach?
Zdaj sobie sprawę, że on też ma wady, typu dziwnie się śmieje, nie potrafi X, jego skarpetki też nie pachną fiołkami po całym dniu, może wkurza się na siebie o coś (o co?), może czasem strzela jakiegoś babola językowego w rozmowie czy ortografa w smsie.
No zwyczajnie też ma wady.

I druga rzecz - inspirując się tym pierwszym Twoim wpisem o nim teraz zrób to samo dla siebie - napisz sobie, co robisz lepiej od niego, co potrafisz, a on nie (każda rzecz się liczy, nawet fakt, że Ty nie ubrudzisz białej koszulki przy gotowaniu, a on tak ).
Celem tego ćwiczenia jest zobaczenie, że wcale nie jesteście bardzo od siebie różni w swojej niezwykłości. Po prostu jesteście niezwykli w różnych dziedzinach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez ItsPiranhaBay

To jest kolejny watek na forum pt 'czemu on mnie wybral jak mogl lepsza' ale nie dotyczy wygladu, bo nic do swojej cery, twarzy, figury itp nie mam. Ale od pewnego czasu ,od kiedy mam wydawac by sie moglo FAJNEGO faceta, zzera mnie stres (okazyjny) ze mogl miec lepsza niz ja. On jest osoba ,ktora podejmuje sie na codzien mnostwa aktywnosci, bardzo otwarta, pracowita. Ma sporo znajomych, ciagle wpadaja mu jakies nowe zlecenia w pracy z ktorymi gdzies wyjezdza. Swoje w zyciu przeszedl ale ma osobowosc pozytywna, wesola ,aktywna.

Mam wrazenie ze ja nie pasuje do jego fajnego, wesolego swiata. Mam swoje problemy, historie leczenia zaburzen i nie czuje sie moze hm, odpowiednio DOBRA dla niego? Mowi sie 'wystarczajaca'. No wiec, nie czuje sie wystarczajaca.

Troche nie wiem jakie benefity moglby miec z relacji ze mna, jesli nie mam niczego czego on by nie mial. Gdybym sie miala porownywac, no to skonczylam mniej prestizowe studia i mam spokojniejszy zawod. Mam zdecydowanie mniejsze grono znajomych, raczej kilka blizszych osob i nie jestem rozchwytywana towarzysko. Jestem zdecydowanie mniej 'sympatyczna' na pierwszy rzut oka, ponoc zyskuje po dluzszej rozmowie ,a jego prawie wszyscy od razu lubia. Mam wiedze i czytam ksiazki, interesuje sie roznymi sprawami, ale on takze.

Ja doskonale wiem, ze problem lezy we mnie i zanizonym poczuciu wlasnej wartosci ale z drugiej strony z jakiegos powodu z poprzednim partnerem go nie mialam. Zwiazek nie byl spoko, za to nie czulam sie w zadnym stopniu 'za malo jakastam' dla niego. Oboje siedzielismy glownie w domu i kazde rozwijalo swoja pasje oboje mielismy podobna ilosc znajomych (bliskich tylko) i chodzilismy na kameralne posiadowy w np. 4 osoby. A tu sie czuje zwykla i nudna choc nie dal mi tego odczuc ,nawet nie sadze zeby tak myslal. No ale jak widze czasem jakies fajne kobiety, bardzo pewne siebie ,z tysiacem znajomych i kariera ( np. jego kolezanki z pracy ) ,to czuje sie jakas taka nie wiem, mala i szara? I pojawia sie mysl, ze moglby byc z kazda z nich a jest ze mna.

Macie, poza terapia, jakies madre rady na zniszczenie takiego myslenia i tzw 'zajecie sie soba' zeby nie potrzebowac byc 'jakas' ani nie potrzebowac uznania w oczach partnera? Ja wiem ze facet nie jest wyznacznikiem mojej wartosci ,ze ludzie moze sie roznie dobieraja ,a ja mysle byc moze za bardzo krytycznie o sobie ale wiedziec latwo ,zrobic ciezko.

Czy on ci kiedykolwiek choćby sugerował między wierszami, że jesteś za mało ambitna, rozrywkowa, towarzyska? Może to faktycznie nie jest facet dla ciebie, skoro popisywaniem się i rozpływaniem nad koleżankami zaburza twoje poczucie bezpieczeństwa i wpędza cię w kompleksy?

[Pedro94]

Napisane przez squirrelqa

Odczaruj jego boskość. To nie jest żaden bożek tylko zwykły chłopak.
Długo jesteście razem? Mieszkacie razem? Widujesz go w różnych "niewyjściowych" sytuacjach?
Zdaj sobie sprawę, że on też ma wady, typu dziwnie się śmieje, nie potrafi X, jego skarpetki też nie pachną fiołkami po całym dniu, może wkurza się na siebie o coś (o co?), może czasem strzela jakiegoś babola językowego w rozmowie czy ortografa w smsie.
No zwyczajnie też ma wady.

I druga rzecz - inspirując się tym pierwszym Twoim wpisem o nim teraz zrób to samo dla siebie - napisz sobie, co robisz lepiej od niego, co potrafisz, a on nie (każda rzecz się liczy, nawet fakt, że Ty nie ubrudzisz białej koszulki przy gotowaniu, a on tak ).
Celem tego ćwiczenia jest zobaczenie, że wcale nie jesteście bardzo od siebie różni w swojej niezwykłości. Po prostu jesteście niezwykli w różnych dziedzinach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie uważam żeby to były racjonalne rady. To co robi autorka to ocenianie siebie i partnera, bardzo mocne krytykowanie siebie. Przede wszystkim musi zrozumieć, że jej wartość nie zależy od ilości znajomych albo zarobków. Bo uczepiła się tylko tego, i tylko o tym pisze. Czuje się gorsza z tego powodu. Żaden facet nie wchodzi w relację z kobietą przez pryzmat tego ilu ma znajomych. Pewnie jest ciepłą osobą, która daje mu dużo bliskości i zaspokaja jego potrzeby. Próba szukania wad w partnerze, albo zalet w sobie nie rozwiąże nigdy problemu z poczuciem bycia niewystarczającą.

Autorko - porozmawiaj o tym ze swoich chłopem. Innego rozwiązania nie ma. Zniszczysz ten związek podświadomie jeżeli będziesz tak myśleć. On musi wiedzieć z czym walczysz. Zapewne wtedy powie Ci dlaczego z Tobą jest, jak się przy Tobie czuje i co w Tobie ceni. Porozmawiajcie czego wzajemnie od siebie potrzebujecie, co możecie sobie dawać, a co możecie brać. Wyraźcie oczekiwania.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Takie poczucie bycia 'niewystarczającym' to częsty objaw bycia w związku z narcyzami/wampirami energetycznymi. Jeśli dobrze zrozumiałam to jest to świeży związek, ale może to nie w tobie jest problem?

[chwast]

Może po prostu do siebie nie pasujecie, on ma inny styl życia, Ty inny. Swoją drogą ekstrawertyczny facet nie zawsze szuka takiej samej jak on, dziewczyny.
Możliwe też, że za bardzo go idealizujesz, jaki to nie jest rozchwytywany i superaśny, a to zwykły chłopak, ktory lubi aktywniej spędzać czas.

Czy dał Ci odczuc, ze mu się z Tobą nudzi? Czy były konflikty z powodu odmiennego podejścia do spedzania czasu?

Jest kolejna opcja - czasem toksyczni ludzie szukają takich szarych myszek by były zawsze pod ich dyktando. One w domu - oni poza. Stabilizacja wg nich tak wyglada.

Sent from my iPhone using Tapatalk

[ItsPiranhaBay]

Napisane przez chwast

Czy dał Ci odczuc, ze mu się z Tobą nudzi? Czy były konflikty z powodu odmiennego podejścia do spedzania czasu?

Jest kolejna opcja - czasem toksyczni ludzie szukają takich szarych myszek by były zawsze pod ich dyktando. One w domu - oni poza. Stabilizacja wg nich tak wyglada.

Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogrubione: nie. Tylko ze w mojej glowie pojawia sie mysl ,ze na razie nie a co potem, moze mu przestanie pasowac taki styl bycia i powinnam sie ciagle ulepszac, zmieniac.. To tez moze wynikac z tego ,ze ciezko mi zaakceptowac swoja introwertywnosc. Tzn dobrze mi ze soba sama i z mniejsza iloscia bodzcow czy ludzi wokolo ale potem patrze na spoleczenstwo i mysle, ze kurcze moze ja cos trace. Bo tez wiem ,ze jakbym nagle wymyslila impreze na 30 osob (malo prawdopodobne ale czasem mi sie zachciewa dla odmiany) to mialabym trudnosc ze skompletowaniem ekipy. No ale w wiekszosci przypadkow jak wiem ze czeka mnie niespodziewany wyjazd czy wieksza impreza to juz sie czuje na sama mysl zmeczona ,wiec to troche tak ze chce czegos na co rzadko kiedy mam humor i zasoby

Moj chlopak nie oczekuje zebym siedziala w domu a on bedzie latal po swiecie. Chyba w zasadzie jest mu wszystko jedno, byle bym byla zadowolona z siebie. No a nie jestem.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Myślę, że większość dorosłych ludzi by miała problem ze skompletowaniem 30 znajomych na spontaniczną imprezę.

Nie wiem w jakim dokładnie jesteś wieku, ale po studiach ludzie zaczynają mieć obowiązki, własne rodziny. Serio mało kto lata codziennie z koleżankami na kawy lub co weekend na jakieś imprezy. Także twój facet jeżeli prowadzi taki tryb życia to jest raczej wyjątkiem i na jakiego miejscu cieszyłabym się jak znalazłabym kogoś, kto w ogóle akceptuje takie tempo i go nie ogranicza. A jeśli zależy mu, żebyś we wszystkich tych aktywnościach uczestniczyła to może faktycznie się nie dobraliście.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Ja osobiście spontanicznych wyjazdów i dużych imprez nie lubię. Jak mam siedzieć do rana to już przed północą mam dość. W towarzystwie jestem ekstrawertyczna, ale szybko przepalają mi się styki. Nie związałabym się z kim o takim stylu życia. Kocham mojego partnera między innymi za to, że większość czas spędzamy spokojnie i kameralnie w mniejszym gronie. Nie uważam, że jestem nudna, aspołeczna, niewystarczająca, ani że mój partner jest taki. Po prostu trzeba się dobrać.

---------- Dopisano o 15:06 ---------- Poprzedni post napisano o 15:03 ----------

Pamiętaj, że partner ma odpowiadać też tobie, a nie tylko ty jemu. Bo tak trochę brzmią twoje posty.

[skara]

Moim zdaniem coś w tym związku jest nie tak. Może tylko podświadomie to odczuwasz, ale takie myśli nie biorą się znikąd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ItsPiranhaBay]

Jestem w wieku 25-30 jak wiekszosc moich znajomych i nikt nie ma dzieci ,a malo kto slub. Wiekszosc albo singli albo osob w zwiazkach ,mieszkaja razem lub planuja. Mieszkam w wiekszym miescie. Raczej co weekend ludzie chodza na imprezy ,spotykaja sie czesto na kawie czy piwie w pubie ,wyjezdzaja na weekendy na grilla czy nad wode ze znajomymi i tam raczej wiadomo, chlanie.

---------- Dopisano o 16:28 ---------- Poprzedni post napisano o 16:27 ----------

Moi znajomi sa troche jak osoby z piosenek Taco Hemingwaya ,tak bym to ujela. Praca ,impreza, hobby, samorozwoj ,wspolczesne problemy ,social media, netflix & chill, lewicowe poglady

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez ItsPiranhaBay

Jestem w wieku 25-30 jak wiekszosc moich znajomych i nikt nie ma dzieci ,a malo kto slub. Wiekszosc albo singli albo osob w zwiazkach ,mieszkaja razem lub planuja. Mieszkam w wiekszym miescie. Raczej co weekend ludzie chodza na imprezy ,spotykaja sie czesto na kawie czy piwie w pubie ,wyjezdzaja na weekendy na grilla czy nad wode ze znajomymi i tam raczej wiadomo, chlanie.

Ale to twoja bańka znajomych. Ja jestem w podobnym wieku, też mieszkam w dużym mieście, a większość czasu spędzamy tylko we dwoje. Znajomych widuję co kilka tygodni na żywo i raczej nikomu taka częstotliwość nie przeszkadza. Serio, to nie jest jakiś standard jeździć na wakacje większymi grupami, chlać w weekendy czy spotykać się często na mieście. Nie wiem czemu dałaś sobie wmówić, że to z tobą jest coś nie tak, skoro nie preferujesz czy nie nadążasz za takim trybem.

---------- Dopisano o 16:33 ---------- Poprzedni post napisano o 16:31 ----------

Napisane przez ItsPiranhaBay

Moi znajomi sa troche jak osoby z piosenek Taco Hemingwaya ,tak bym to ujela. Praca ,impreza, hobby, samorozwoj ,wspolczesne problemy ,social media, netflix & chill, lewicowe poglady

Wiesz, nie ma żadnego obowiązku otaczać się hipsterami i pozerami, a tym bardziej wchodzić z takimi osobami w związek. Są też na szczęście młode lewaki preferujące minimalizm i slow life.

[Ellen_Ripley]

Powiem Ci tak: facet może być rzeczywiście być świętym, ideałem itd. a mimo wszystko możesz się w związku z nim czuć źle. Nie do każdego będziemy pasować, nawet jeżeli nie ma żadnych problemów, patologii i tym podobnych. Czasami po prostu ma się to poczucie, że coś uwiera, coś jest nie tak, że to nie moje miejsce. Dla mnie to jak założenie eleganckiej kreacji, którą wszyscy nam komplementują, że super, że pięknie, a my się w niej czujemy nie na miejscu i tak naprawdę nie mamy ochoty jej nosić. Więc jeżeli czujesz się przy tym super facecie po prostu źle, to widać nie ten facet. Podkreślam: nawet jeżeli obiektywnie rzecz biorąc jest super, hiper, ekstra.

[Magmag0194]

Napisane przez ItsPiranhaBay

Jestem w wieku 25-30 jak wiekszosc moich znajomych i nikt nie ma dzieci ,a malo kto slub. Wiekszosc albo singli albo osob w zwiazkach ,mieszkaja razem lub planuja. Mieszkam w wiekszym miescie. Raczej co weekend ludzie chodza na imprezy ,spotykaja sie czesto na kawie czy piwie w pubie ,wyjezdzaja na weekendy na grilla czy nad wode ze znajomymi i tam raczej wiadomo, chlanie.

---------- Dopisano o 16:28 ---------- Poprzedni post napisano o 16:27 ----------

Moi znajomi sa troche jak osoby z piosenek Taco Hemingwaya ,tak bym to ujela. Praca ,impreza, hobby, samorozwoj ,wspolczesne problemy ,social media, netflix & chill, lewicowe poglady

Nie chciałabym przynależeć do takiego grona. Mam 28 lat i też stosunkowo często spotykam się z ludźmi, ale cel tych spotkań to nie jest chlanie.
Owszem, napijemy się czasem, ale oprócz tego robimy mnóstwo ciekawych rzeczy. I nie używamy social mediów.
To co opisałaś to mi się ze zwykłym pozerstwem kojarzy, a nie jakimś Taco Hemingwayem.

Nie ogarniam, jak możesz czuć się gorsza w takim towarzystwie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chacaos]

Napisane przez ItsPiranhaBay

Pogrubione: nie. Tylko ze w mojej glowie pojawia sie mysl ,ze na razie nie a co potem, moze mu przestanie pasowac taki styl bycia i powinnam sie ciagle ulepszac, zmieniac.. To tez moze wynikac z tego ,ze ciezko mi zaakceptowac swoja introwertywnosc. Tzn dobrze mi ze soba sama i z mniejsza iloscia bodzcow czy ludzi wokolo ale potem patrze na spoleczenstwo i mysle, ze kurcze moze ja cos trace. Bo tez wiem ,ze jakbym nagle wymyslila impreze na 30 osob (malo prawdopodobne ale czasem mi sie zachciewa dla odmiany) to mialabym trudnosc ze skompletowaniem ekipy. No ale w wiekszosci przypadkow jak wiem ze czeka mnie niespodziewany wyjazd czy wieksza impreza to juz sie czuje na sama mysl zmeczona ,wiec to troche tak ze chce czegos na co rzadko kiedy mam humor i zasoby

Moj chlopak nie oczekuje zebym siedziala w domu a on bedzie latal po swiecie. Chyba w zasadzie jest mu wszystko jedno, byle bym byla zadowolona z siebie. No a nie jestem.

Można być intowertykiem i jednocześnie osobą, z którą można ciekawie spędzić czas, np. wyskoczyć we dwójkę do parku linowego czy nowej restauracji albo zaprosić drugą parę na planszówkę. Nie trzeba organizować imprez na 30 osób ani z dnia na dzień decydować się na wyjazd na Bali, żeby podpasować jakiemukolwiek towarzystwu. Jest różnica między introwertyzmem a dziadzieniem, które faktycznie partnera wysoko aktywnego i towarzyskiego zacznie w końcu denerwować.

[Ryba147]

Napisane przez ItsPiranhaBay

Jestem w wieku 25-30 jak wiekszosc moich znajomych i nikt nie ma dzieci ,a malo kto slub. Wiekszosc albo singli albo osob w zwiazkach ,mieszkaja razem lub planuja. Mieszkam w wiekszym miescie. Raczej co weekend ludzie chodza na imprezy ,spotykaja sie czesto na kawie czy piwie w pubie ,wyjezdzaja na weekendy na grilla czy nad wode ze znajomymi i tam raczej wiadomo, chlanie.

No czyli masz takich znajomych i w ten sposób spędzasz z nimi czas, więc chyba nie jesteś aż tak introwertyczna żeby się tego wstydzić?

[Ellen_Ripley]

Ludzie lubią szafować tym introwertyzmem i ekstrawertyzmem, a przecież rzadko kto jest jak od linijki, idealnie wpasowujący się w dany schemat, czy definicję. Większość to typy mieszane lub zmienne pod wpływem różnych czynników, okresów życia.

[Agnom]

Napisane przez Ellen_Ripley

Powiem Ci tak: facet może być rzeczywiście być świętym, ideałem itd. a mimo wszystko możesz się w związku z nim czuć źle.

Boże, tak!!!
Wbrew pozorom ktoś może być dla nas nawet zbyt przystojny / zbyt bogaty / zbyt inteligentny. Mam takiego kolegę, który jest specjalistą od filozofii matematyki i jakbym miała być z nim w związku, tobym się nieustannie czuła za głupia dla niego. Ciągle bym nie rozumiała jego wywodów na kilka stron A4, pełnych wzorów i skomplikowanych terminów (nawiasem mówiąc, on prowadzi ze mną te rozmowy bo poznaliśmy się na grupce dla ścisłowców, interesowało mnie kilka zagadnień tego rodzaju, ale jak zaczęliśmy rozmawiać to się okazało że pod tym kątem oczekuje ode mnie za wiele, na szczęście możemy też gadac o innych sprawach).
Partner, który prowadzi wystawne życie, otacza się wieloma ludźmi też może wprawić w zakłopotanie i głupie myśli osobę, która żyje na o wiele niższym poziomie, i tak dalej. Ta osoba nawet nie musi się celowo wywyższać. Powstaje dysproporcja, osoba słabsza zaczyna czuć że musi się bardziej starać aby dorównać tej silniejszej, coś jej zaoferować, i powstają toksyny.