Jestem stara i przegrałam życie

[invisible_01]

Napisane przez ridja devojka

Mi jest przykro jak czytam takie rzeczy bo część ludzi ma takie poglądy. Ja np odkąd mam dzieci to czuję się jakbym miała skromniejszy zasób słów bo większość czasu gadam z ludźmi którzy mają max metr wzrostu albo czytam im bajki albo krzyczę "nie" "zostaw" "chodz tu" "nie zjadaj kabli' więc to nie wymaga jakiegoś bogatego słownictwa. Cały czas coś czytam ale i tak przez to że rzadziej muszę rozmawiać z dorosłymi ludzmi czuję się potem tak, jakbym się nie umiała wygadać.
Ludzie często mają zestaw stereotypów przez który oceniają matki będące w domu (zresztą mamy szybko wracające do pracy też mają przechlapane) i serio czasami nie jest przyjemne udowadniać światu że nie jesteś wielbłądem jak już sama czujesz że rosną ci garby.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No właśnie, jak sobie poczytasz internet, to matki wracające do pracy też nie mają lekko. Koleżanka wróciła po półrocznym macierzyńskim i musiała się wypisać z grup dla mam, bo zwyczajnie nie mogła znieść tego pisania, że "traci najważniejsze chwile z maluszkiem", "jak jej nie szkoda zostawiać maluszka z obcymi w żłobku", a do tego makabryczne wizję, jak to opiekunki będą się nad dzieckiem znęcać, a ono nie będzie mogło tego powiedzieć. Standardem było też wypytywanie, jaki to ma zawód, że tak szybko wraca, po czym wyśmiewanie, że jak dla takiej pracy można "porzucać dziecko", wyzywanie od materialistek (gdzie żłobek pochłaniał dużą część jej wypłaty) itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez invisible_01

Współczuję, nie czytałam tego watku. A w prawdziwym życiu masz takie odczucia? Bo mnie poglądy na forum często średnio ruszają, za to w prawdziwym życiu stykam się z ogromnym niezrozumieniem. Nie chcę mieć dzieci i to, jakie teksty już w swoim życiu słyszałam, przechodzi ludzkie pojęcie. Plus do tego to, co sobie wyczytam w internecie i robi to swoje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie wiem, w życiu realnym nie słyszę takich opinii i w sumie gdyby nie czytanie takich rzeczy, w ogóle bym o tym tak nie myślała.
Z tym, że ja takich rzeczy (brak rozwoju itd.) nie łączę z posiadaniem dziecka=niepracowaniem, bo uważam, że są osoby, które i bez dziecka po prostu wolą inny typ rozrywki i żadna praca tego nie zmieni.
To samo z tym mężem. No jak mąż cię nie szanuje, bo nie pracujesz, to chyba coś jest nie tak z tym związkiem.

[invisible_01]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87461013]Nie wiem, w życiu realnym nie słyszę takich opinii i w sumie gdyby nie czytanie takich rzeczy, w ogóle bym o tym tak nie myślała.
Z tym, że ja takich rzeczy (brak rozwoju itd.) nie łączę z posiadaniem dziecka=niepracowaniem, bo uważam, że są osoby, które i bez dziecka po prostu wolą inny typ rozrywki i żadna praca tego nie zmieni.
To samo z tym mężem. No jak mąż cię nie szanuje, bo nie pracujesz, to chyba coś jest nie tak z tym związkiem.[/QUOTE]No to skoro nie słyszysz takich opinii, to serio to olej. Ja w realnym życiu słyszę takie okropieństwa na temat swojej postawy życiowej, że serio żadna Wizażanka by tak nie umiała dopiec.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[khloe]

Napisane przez invisible_01

No właśnie, jak sobie poczytasz internet, to matki wracające do pracy też nie mają lekko. Koleżanka wróciła po półrocznym macierzyńskim i musiała się wypisać z grup dla mam, bo zwyczajnie nie mogła znieść tego pisania, że "traci najważniejsze chwile z maluszkiem", "jak jej nie szkoda zostawiać maluszka z obcymi w żłobku", a do tego makabryczne wizję, jak to opiekunki będą się nad dzieckiem znęcać, a ono nie będzie mogło tego powiedzieć. Standardem było też wypytywanie, jaki to ma zawód, że tak szybko wraca, po czym wyśmiewanie, że jak dla takiej pracy można "porzucać dziecko", wyzywanie od materialistek (gdzie żłobek pochłaniał dużą część jej wypłaty) itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja najczęściej słyszę od matek niepracujących do matek, które wracają do pracy, że im się nie chce dzieci bawić, dlatego je zaprowadzaja do przedszkola/żłobka.

Ja dzieci nie mam, ale jak będę miała, to bym chciała je do przedszkola zaprowadzac jak najszybciej, bo
A) tam mają super zabawy, ciekawe warsztaty, nie nudzą się
b)uczą się integracji z rówieśnikami
C)mama (co 'i tak tylko siedzi 'całymi dniami z dzieckiem) może sobie na spokojnie wypić kawę,iść na zakupy i zrobić w spokoju manikiur.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87460979]LOL

Wchodzę na randomowy wątek na intymnym o tym, że dziewczyna nie chce się kochać, przeskakuję na koniec, żeby się dowiedzieć, co postanowił autor i czym dostaję w twarz? Dyskusją o tym, że jak kobieta siedzi w domu z dzieckiem, to się cofa intelektualnie, nie ubiera ładnie i mąż jej nie szanuje i zdradza

Oj ja coś czuję, że moim pierwszym postanowieniem w 2020 będzie koniec czytania większości tego forum, bo po dokładnie takich tekstach ja mam od paru miesięcy już takiego dość pokaźnego doła. Nie, żeby to się odnosiło do mojej sytuacji, bo nie czuję się cofnięta intelektualnie ani nie mam problemu z szacunkiem męża, ale chyba nie chcę uczestniczyć w świecie, który ma takie poglądy, które są w dodatku olbrzymią generalizacją, po prostu.[/QUOTE]

Myślę, że tak naprawdę piszą o sobie. Wiedza, że jakby nie pracowali, to by właśnie tacy byli.
I szczerze mówiąc ja też bym taka właśnie była. Jestem leniem okrutnym i muszę mieć jakieś stałe punkty dnia, wychodzić do ludzi, coś robić.
Bo inaczej nie jestem w stanie zmusić się do niczego. Im więcej wolnego tym mniej robię. Prawda stara jak świat.
Dzisiaj mam gratisowe wolne. Miałam wstać i iść na pilates, potem zakupy, gotowanie na sylwestra itd. a co robie? Leżę dalej w łóżku i nie wiem kiedy z niego wyjdę, a nie śpię od dwóch godzin.
A to o mężu to głupota, tu już nie mam wytłumaczenia.
Ale generalnie ludzie chyba nie ogarniają, że każdy jest inny.
Ja zazdroszczę ludziom, którzy umierają ogarnąć swoje życie bez czynników zewnętrznych typu praca. No, ale już ktoś pisał na wizażu, że tylko nudni ludzie nie umieją zyc bez pracy.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[ridja devojka]

Napisane przez invisible_01

No właśnie, jak sobie poczytasz internet, to matki wracające do pracy też nie mają lekko. Koleżanka wróciła po półrocznym macierzyńskim i musiała się wypisać z grup dla mam, bo zwyczajnie nie mogła znieść tego pisania, że "traci najważniejsze chwile z maluszkiem", "jak jej nie szkoda zostawiać maluszka z obcymi w żłobku", a do tego makabryczne wizję, jak to opiekunki będą się nad dzieckiem znęcać, a ono nie będzie mogło tego powiedzieć. Standardem było też wypytywanie, jaki to ma zawód, że tak szybko wraca, po czym wyśmiewanie, że jak dla takiej pracy można "porzucać dziecko", wyzywanie od materialistek (gdzie żłobek pochłaniał dużą część jej wypłaty) itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Kiedyś nawet były takie badania że ludzie surowiej oceniają takie same zachowania kobiety w przypadku kiedy wiedzą że matka wróciła do pracy po pół roku. To też jest okropne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87460979]LOL
Wchodzę na randomowy wątek na intymnym o tym, że dziewczyna nie chce się kochać, przeskakuję na koniec, żeby się dowiedzieć, co postanowił autor i czym dostaję w twarz? Dyskusją o tym, że jak kobieta siedzi w domu z dzieckiem, to się cofa intelektualnie, nie ubiera ładnie i mąż jej nie szanuje i zdradza
Oj ja coś czuję, że moim pierwszym postanowieniem w 2020 będzie koniec czytania większości tego forum, bo po dokładnie takich tekstach ja mam od paru miesięcy już takiego dość pokaźnego doła. Nie, żeby to się odnosiło do mojej sytuacji, bo nie czuję się cofnięta intelektualnie ani nie mam problemu z szacunkiem męża, ale chyba nie chcę uczestniczyć w świecie, który ma takie poglądy, które są w dodatku olbrzymią generalizacją, po prostu.[/QUOTE]

To szkoda, że nie doczytałaś, że tam nie była dyskusja o wszystkich matkach, które kiedykolwiek zostają z dzieckiem w domu tylko o takich, które z góry zakładają tradycyjny podział obowiązków, że cały ciężar utrzymania rodziny od początku do końca spoczywa na mężu, a ona wychowuje dzieci i nie planują podjąć jakiejkolwiek aktywności zawodowej, bo ich zawód na życie to matka. Nawet jak dzieci są dawno w szkole lub dorosłe i potrzebują coraz mniej atencji

[nie_powiem]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87461062]To szkoda, że nie doczytałaś, że tam nie była dyskusja o wszystkich matkach, które kiedykolwiek zostają z dzieckiem w domu tylko o takich, które z góry zakładają tradycyjny podział obowiązków, że cały ciężar utrzymania rodziny od początku do końca spoczywa na mężu, a ona wychowuje dzieci i nie planują podjąć jakiejkolwiek aktywności zawodowej, bo ich zawód na życie to matka. Nawet jak dzieci są dawno w szkole lub dorosłe i potrzebują coraz mniej atencji [/QUOTE]


Ale w sumie nawet, jeśli to co ludziom do tego, jak ktoś inny żyje? Ocena tego, że ktoś nie pracuje ma się łączyć z szacunkiem u kogokolwiek czy stylem ubierania? Wat? Inna sprawa, że wcale nie trzeba mieć dzieci, by słyszeć szpile w swoim kierunku ze względu na to, jak się żyje

[MiamiGlow]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87460979]LOL
Wchodzę na randomowy wątek na intymnym o tym, że dziewczyna nie chce się kochać, przeskakuję na koniec, żeby się dowiedzieć, co postanowił autor i czym dostaję w twarz? Dyskusją o tym, że jak kobieta siedzi w domu z dzieckiem, to się cofa intelektualnie, nie ubiera ładnie i mąż jej nie szanuje i zdradza
Oj ja coś czuję, że moim pierwszym postanowieniem w 2020 będzie koniec czytania większości tego forum, bo po dokładnie takich tekstach ja mam od paru miesięcy już takiego dość pokaźnego doła. Nie, żeby to się odnosiło do mojej sytuacji, bo nie czuję się cofnięta intelektualnie ani nie mam problemu z szacunkiem męża, ale chyba nie chcę uczestniczyć w świecie, który ma takie poglądy, które są w dodatku olbrzymią generalizacją, po prostu.[/QUOTE]Wydaje mi się, że sporo osób nie wyobraża sobie życia bez pracy i to też jest trochę ograniczenie umysłu. No bo tak, większość ludzi po prostu musi pracować. Ale gloryfikowanie tego to też przesada. No bo serio, ilu ludzi robi w pracy coś, co naprawdę lubi, co naprawdę rozwija i ma sens? Śmiem twierdzić, że niewielu. A nawet jeśli jakaś pasja jest to często rzeczywistość ją tłamsi, na przykład realia rynku. Natomiast ja doskonale sobie wyobrażam, że można się rozwijać intelektualnie i życiowo poza pracą. Zamiast spędzić cały dzień w biurze klepiąc jakieś dokumenty - pouczyć się języka, przeczytać fajną książkę, nauczyć się malować, cokolwiek. Co do dzieci natomiast to moja orientacja w wychowaniu jest rzadna, ale wiele razy z maluchami prowadziłam świetne rozmowy i wcale mnie nie cofały. Wystarczy traktować dziecko normalnie, a nie "ojci malusiek choć tu ojojoj". Z 4/5 latkami fajnie odkrywa się świat.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamba00]

Matkom zawsze się dostaje. Ciekawe czemu nikt nie pisze o żonach lokalnych biznesmenów czy jakichś gwiazd, które też postanowiły porzucić pracę zawodową, nawet jeśli nie mają dzieci, i żyć na utrzymaniu męża. Jakoś raczej słychać zachwyty, że pana boga za nogi złapała itp. itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[invisible_01]

Napisane przez MiamiGlow

Wydaje mi się, że sporo osób nie wyobraża sobie życia bez pracy i to też jest trochę ograniczenie umysłu. No bo tak, większość ludzi po prostu musi pracować. Ale gloryfikowanie tego to też przesada. No bo serio, ilu ludzi robi w pracy coś, co naprawdę lubi, co naprawdę rozwija i ma sens? Śmiem twierdzić, że niewielu. A nawet jeśli jakaś pasja jest to często rzeczywistość ją tłamsi, na przykład realia rynku. Natomiast ja doskonale sobie wyobrażam, że można się rozwijać intelektualnie i życiowo poza pracą. Zamiast spędzić cały dzień w biurze klepiąc jakieś dokumenty - pouczyć się języka, przeczytać fajną książkę, nauczyć się malować, cokolwiek. Co do dzieci natomiast to moja orientacja w wychowaniu jest rzadna, ale wiele razy z maluchami prowadziłam świetne rozmowy i wcale mnie nie cofały. Wystarczy traktować dziecko normalnie, a nie "ojci malusiek choć tu ojojoj". Z 4/5 latkami fajnie odkrywa się świat.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja jestem taka, że muszę pracować, żeby coś robić. Nie, żeby praca była moją pasją, ale nie mając pracy siedziałabym całe dnie w piżamie i nie robiłabym nic poza tym, co muszę (czyli gdybym miała dziecko to obowiązki z nim związane itd). Nie uczyłabym się języków, nie rozwijałabym własnej pasji. Ja im więcej mam do zrobienia poza domem, tym mam więcej chęci do działania i tu podjadę na siłownię, tu coś zrobię, tu pójdę na dodatkowy kurs. Jak mam wolny dzień to nie ruszę dupy z kanapy. Oczywiście nie mówię o sytuacji, kiedy miałabym bardzo bogatego męża i pomoc do domu i mogłabym czas wolny przeznaczać na podróże, chodzenie na wystawy, pomoc charytatywną, własną fundacje i tego typu rzeczy, wtedy bardzo chętnie bym nie pracowała. Niemniej - mnie nic do tego, jak ktoś żyje i czy siedzi w domu z dzieckiem czy nie. Dla mnie to byłby zły wybór, bo jestem leniem i pewnie bym się stała fleją i złym przykładem dla tego dziecka. Ale żeby łączyć pracę lub jej brak z szacunkiem męża to jakiś absurd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Napisane przez Mamba00

Matkom zawsze się dostaje. Ciekawe czemu nikt nie pisze o żonach lokalnych biznesmenów czy jakichś gwiazd, które też postanowiły porzucić pracę zawodową, nawet jeśli nie mają dzieci, i żyć na utrzymaniu męża. Jakoś raczej słychać zachwyty, że pana boga za nogi złapała itp. itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gdzie? Ja bym się bała na ich miejscu, no chyba że z cztery mieszkania by miały na własność Nie chciałabym być żoną Hollywood ani faceta, który by chciał taką mieć.

---------- Dopisano o 10:40 ---------- Poprzedni post napisano o 10:36 ----------

Napisane przez nie_powiem

Ale w sumie nawet, jeśli to co ludziom do tego, jak ktoś inny żyje? Ocena tego, że ktoś nie pracuje ma się łączyć z szacunkiem u kogokolwiek czy stylem ubierania? Wat? Inna sprawa, że wcale nie trzeba mieć dzieci, by słyszeć szpile w swoim kierunku ze względu na to, jak się żyje

Całe forum by chyba trzeba zamknąć

Zgadzam się z Leany. Na pewno w tej dyskusji nie miałam na myśli Perse ani Ridji. Kasia to nie jest jakiś random, kiedyś bardzo ciekawe dyskusje się z nią odbywały, miała nawet swój wątek i dlatego sobie pozwoliłam skomentować.

[ridja devojka]

Ja siedząc w domu z dziećmi zrobiłam podyplomowe online, papiery na przewodnika turystycznego po Czarnogórze (zdałam państwowy egzamin, nie przepracowałam ani dnia, ale to już nieaktualne bo wrocilam do Polski), czytam książki, miałam ataki że się uczyłam angielskiego albo po prostu wypożyczalam z biblioteki książki o marketingu żeby poczytać bo te studia to była porażka. Chodziłam też okresowo na siłownię albo biegać. Wiadomo że jak to rozłożyć na kilka lat to nie brzmi imponująco no ale chodzi mi o to że nie leżałam cały ten czas na dupie oglądając seriale (to oczywiście też robiłam w miarę mozliwosci)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[invisible_01]

Napisane przez ridja devojka

Ja siedząc w domu z dziećmi zrobiłam podyplomowe online, papiery na przewodnika turystycznego po Czarnogórze (zdałam państwowy egzamin, nie przepracowałam ani dnia, ale to już nieaktualne bo wrocilam do Polski), czytam książki, miałam ataki że się uczyłam angielskiego albo po prostu wypożyczalam z biblioteki książki o marketingu żeby poczytać bo te studia to była porażka. Chodziłam też okresowo na siłownię albo biegać. Wiadomo że jak to rozłożyć na kilka lat to nie brzmi imponująco no ale chodzi mi o to że nie leżałam cały ten czas na dupie oglądając seriale (to oczywiście też robiłam w miarę mozliwosci)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Podziwiam i autentycznie gratuluję. Ja bym nie zrobiła nic. To przykre w sumie, że jak coś robię, to tylko w jakimś celu (typu kurs potrzebny mi do awansu w pracy), ale samej dla siebie bez korzyści finansowych etc mi się nie chce.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[khloe]

Napisane przez invisible_01

Podziwiam i autentycznie gratuluję. Ja bym nie zrobiła nic. To przykre w sumie, że jak coś robię, to tylko w jakimś celu (typu kurs potrzebny mi do awansu w pracy), ale samej dla siebie bez korzyści finansowych etc mi się nie chce.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez invisible_01

Ja jestem taka, że muszę pracować, żeby coś robić. Nie, żeby praca była moją pasją, ale nie mając pracy siedziałabym całe dnie w piżamie i nie robiłabym nic poza tym, co muszę (czyli gdybym miała dziecko to obowiązki z nim związane itd). Nie uczyłabym się języków, nie rozwijałabym własnej pasji. Ja im więcej mam do zrobienia poza domem, tym mam więcej chęci do działania i tu podjadę na siłownię, tu coś zrobię, tu pójdę na dodatkowy kurs. Jak mam wolny dzień to nie ruszę dupy z kanapy. Oczywiście nie mówię o sytuacji, kiedy miałabym bardzo bogatego męża i pomoc do domu i mogłabym czas wolny przeznaczać na podróże, chodzenie na wystawy, pomoc charytatywną, własną fundacje i tego typu rzeczy, wtedy bardzo chętnie bym nie pracowała. Niemniej - mnie nic do tego, jak ktoś żyje i czy siedzi w domu z dzieckiem czy nie. Dla mnie to byłby zły wybór, bo jestem leniem i pewnie bym się stała fleją i złym przykładem dla tego dziecka. Ale żeby łączyć pracę lub jej brak z szacunkiem męża to jakiś absurd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Cała ja.

Najgorzej wspominam okres bezrobocia.
Byłam wtedy mega rozmymłana, ciągle w dresie, szwędalam się po domu bez celu.

Większość wizazanek to wiecie:super, ja na twoim miejscu bym się uczula wkzukowe, chodziła na fitness, bla, bla...

Mnie brak motywacji.
Poza tym trzeba na to mieć kasę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Bardzo fajnie, Ridja

Kilka lat temu był wątek właśnie, gdzie wypowiadały się dziewczyny które nie pracowały, część miała dziecko, część nie. Większość podawała jakieś kosmiczne argumenty, żeby się usprawiedliwić zamiast normalnie napisać. Hitem była laska, która pisała, że nie pracuje, żeby między innymi ogarniać sprawy związane z autem Reszta to też były jakieś normalne obowiązki domowe. Nieźle tam się działo, wychodziło, że pracujący to żyją w syfie, brudzie i żywią się pizzą, bo obowiązki domowe zajmują tyyyleeee czasu i na pewno nie mamy kiedy tego robić. Jedna dziewczyna fajnie napisała, że ona chciałaby się skupić na swoim artystycznym hobby po prostu. I prawie nikt się do niej nie przyczepił.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Ja nie robię w życiu nic mniej ani nic więcej niż to, co robiłam pracując.
Częściej chodzę do kina, bo po pierwsze lubię, a po drugie traktuję to jako odskocznię. Praktycznie każdy weekend mam zajęty.

---------- Dopisano o 11:17 ---------- Poprzedni post napisano o 11:15 ----------

Podejrzewam, że teraz się to skończy, bo weekendy będę spędzać na nadrabianiu spraw mieszkaniowych i spędzaniu czasu z rodziną.

[invisible_01]

Dla mnie życiowym ideałem (nie pod względem finansowym oczywiście niestety) byłaby praca na 3/4 etatu. Praca codziennie po 6h albo pon-śr 8h i potem w czwartek 6h to byłby mój ideał. W czwartek bym wychodziła z pracy o 14 i miałabym właściwie przez pół tygodnia weekend.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[khloe]

Napisane przez brandie

Bardzo fajnie, Ridja

Kilka lat temu był wątek właśnie, gdzie wypowiadały się dziewczyny które nie pracowały, część miała dziecko, część nie. Większość podawała jakieś kosmiczne argumenty, żeby się usprawiedliwić zamiast normalnie napisać. Hitem była laska, która pisała, że nie pracuje, żeby między innymi ogarniać sprawy związane z autem Reszta to też były jakieś normalne obowiązki domowe. Nieźle tam się działo, wychodziło, że pracujący to żyją w syfie, brudzie i żywią się pizzą, bo obowiązki domowe zajmują tyyyleeee czasu i na pewno nie mamy kiedy tego robić. Jedna dziewczyna fajnie napisała, że ona chciałaby się skupić na swoim artystycznym hobby po prostu. I prawie nikt się do niej nie przyczepił.

Mnie to trochę dziwi, trochę nie.


Moja koleżanka z mężem budują dom.
Uwaga hit- jak rozpoczęli budowę to kumpela się zwolniła z pracy, bo 'musi pilnować' ekipę budująca- dosłownie tam kezdzi na budowę i patrzy na ręce budowlańcom. Oczywiście pojęcia o budownictwie nie ma.

Dziwwi mnie to, bo wszyscy budujący to raczej się nawet dorywczych prac łapią, byleby grosz jakiś na budowę zarobić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MiamiGlow]

Napisane przez invisible_01

Ja jestem taka, że muszę pracować, żeby coś robić. Nie, żeby praca była moją pasją, ale nie mając pracy siedziałabym całe dnie w piżamie i nie robiłabym nic poza tym, co muszę (czyli gdybym miała dziecko to obowiązki z nim związane itd). Nie uczyłabym się języków, nie rozwijałabym własnej pasji. Ja im więcej mam do zrobienia poza domem, tym mam więcej chęci do działania i tu podjadę na siłownię, tu coś zrobię, tu pójdę na dodatkowy kurs. Jak mam wolny dzień to nie ruszę dupy z kanapy. Oczywiście nie mówię o sytuacji, kiedy miałabym bardzo bogatego męża i pomoc do domu i mogłabym czas wolny przeznaczać na podróże, chodzenie na wystawy, pomoc charytatywną, własną fundacje i tego typu rzeczy, wtedy bardzo chętnie bym nie pracowała. Niemniej - mnie nic do tego, jak ktoś żyje i czy siedzi w domu z dzieckiem czy nie. Dla mnie to byłby zły wybór, bo jestem leniem i pewnie bym się stała fleją i złym przykładem dla tego dziecka. Ale żeby łączyć pracę lub jej brak z szacunkiem męża to jakiś absurd.

Myślę, że tego można się nauczyć. Samodyscypliny. Zawsze byłam w tym raczej kiepska, ale ostatnio udaje mi się lepiej nad sobą panować. Chyba najważniejsze jest wypracowanie sobie nawyku. Jeśli człowiek zmusi się (często z bólem), aby robić coś regularnie, potem już przychodzi mu to z większą łatwością. Najlepiej i najwięcej zawsze pracowałam i uczyłam się, gdy nad głową wisiał mi jakiś deadline, ale przecież to wszystko jest w głowie i da się przeprogramować...
Swoją drogą planuję w nowym roku kupić sobie książki o pracy mózgu - jak działa itd. Czuję, że to mnie też zmotywuje, by lepiej wykorzystać jego potencjał.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez invisible_01

Dla mnie życiowym ideałem (nie pod względem finansowym oczywiście niestety) byłaby praca na 3/4 etatu. Praca codziennie po 6h albo pon-śr 8h i potem w czwartek 6h to byłby mój ideał. W czwartek bym wychodziła z pracy o 14 i miałabym właściwie przez pół tygodnia weekend.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja bardzo długo szukałam pracy na pół etatu. To jest jakiś totalnie zakopany rynek, nic nie umiałam znaleźć.

[invisible_01]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87461370]Ja bardzo długo szukałam pracy na pół etatu. To jest jakiś totalnie zakopany rynek, nic nie umiałam znaleźć.[/QUOTE]Jak ja widzę takie ogłoszenia, to tylko na zastępstwo albo typowo asystenckie, więc bardziej dla studentów. Mówię tu o pracę j biurowych, bo pewnie też takiej szukasz. Tak że ja rozumiem ten ból.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ridja devojka]

Ja jak szukam na pół etatu to tylko mc mi się pokazuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87461370]Ja bardzo długo szukałam pracy na pół etatu. To jest jakiś totalnie zakopany rynek, nic nie umiałam znaleźć.[/QUOTE]

Mój facet szukał pracy na pół lub 3/4 etatu, bo ze względu na studia inżynierskie nie da rady więcej i wszędzie było 'panie, nie da rady, musi być cały' i najlepiej jeszcze dyspozycyjność, żeby mogli cię wysyłać na kilka tygodni, gdzie im się zamarzy. Szukał głównie w korpo. Ja też bym wolała 3/4 etatu tak po prawdzie, a najbardziej to mnie przeraża wciskanie nadgodzin.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87461446]Mój facet szukał pracy na pół lub 3/4 etatu, bo ze względu na studia inżynierskie nie da rady więcej i wszędzie było 'panie, nie da rady, musi być cały' i najlepiej jeszcze dyspozycyjność, żeby mogli cię wysyłać na kilka tygodni, gdzie im się zamarzy. Szukał głównie w korpo. Ja też bym wolała 3/4 etatu tak po prawdzie, a najbardziej to mnie przeraża wciskanie nadgodzin.[/QUOTE]Moje marzenie to pół etatu. I przychodzić tak na 10. Przed 15 w domu.. marzenie.
Kiedyś miałam okres że chyba przez pół roku robiłam non stop nadgodziny. Bywała praca po 12 i więcej godzin. Rekord to chyba 15 h na pełnych obrotach pracy przy kompie. Nie wiem jak ludzie tak żyją, bo wg mnie to żadne życie. Ryczeć mi się chciało bezsilności i tego, że nie mam żadnego życia, wiecznie chodzę zła i zmęczona. Do tego masa, masa stresu. Tak się idzie wykończyć.
Dalej pracuje w tej samej firmie, ale jakoś od roku jest spokój i nadgodziny są sporadycznie. Jak zsumuje je z dniami kiedy wyszłam wcześniej, czy cos, to raczej wyjdzie na korzyść dla mnie.
Ale boje się, że nadejdzie dzień, kiedy to znowu się powtorzy...

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Jak widzę wątki 16 latków o problemach w związku i swoich byłych, to czuję się staro.

[kasztanka3]

Napisane przez invisible_01

Ja jestem taka, że muszę pracować, żeby coś robić. Nie, żeby praca była moją pasją, ale nie mając pracy siedziałabym całe dnie w piżamie i nie robiłabym nic poza tym, co muszę (czyli gdybym miała dziecko to obowiązki z nim związane itd). Nie uczyłabym się języków, nie rozwijałabym własnej pasji. Ja im więcej mam do zrobienia poza domem, tym mam więcej chęci do działania i tu podjadę na siłownię, tu coś zrobię, tu pójdę na dodatkowy kurs. Jak mam wolny dzień to nie ruszę dupy z kanapy. Oczywiście nie mówię o sytuacji, kiedy miałabym bardzo bogatego męża i pomoc do domu i mogłabym czas wolny przeznaczać na podróże, chodzenie na wystawy, pomoc charytatywną, własną fundacje i tego typu rzeczy, wtedy bardzo chętnie bym nie pracowała. Niemniej - mnie nic do tego, jak ktoś żyje i czy siedzi w domu z dzieckiem czy nie. Dla mnie to byłby zły wybór, bo jestem leniem i pewnie bym się stała fleją i złym przykładem dla tego dziecka. Ale żeby łączyć pracę lub jej brak z szacunkiem męża to jakiś absurd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Po czesci tez tak mam, od 2 miesiecy nie pracuje (niedawno zaczelam szukac nowej pracy), i mam czasem leniwe dni z gatunku "pizama i netflix", ale ogolnie staram sie byc bardziej zmotywowana do dzialania i miec wiecej tej wspomnianej samodyscypliny, ucze sie obecnie kilku jezykow, staram sie codziennie cwiczyc chociaz troche, wiekszosc posilkow gotuje, jedynie z chodzeniem spac o nodmalnej godzinie mam problem - jest prawie 3 nad ranem w tej chwili, i nie mam zadnej hucznej sylwestrowej imprezy na swoje usprawiedliwienie, bo spedzilam wieczor na kanapie z mezem ogladajac netflixa

Napisane przez khloe

Cała ja.

Najgorzej wspominam okres bezrobocia.
Byłam wtedy mega rozmymłana, ciągle w dresie, szwędalam się po domu bez celu.

Większość wizazanek to wiecie:super, ja na twoim miejscu bym się uczula wkzukowe, chodziła na fitness, bla, bla...

Mnie brak motywacji.
Poza tym trzeba na to mieć kasę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I to jest wlasnie najwiekszy problem, gdyby nie to, to wiodlabym bardzo komfortowe i pelne wrazen zycie nie majac pracy, no ale niestety wyjscia, wyjazdy i rozrywki kosztuja, i to niemalo

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;87461571]Jak widzę wątki 16 latków o problemach w związku i swoich byłych, to czuję się staro.[/QUOTE]

Ja tez

[brandie]

Ja siedzę, oglądam jakiś rosyjski film i piję drinka Monte

[12b24d2a455c078f5629813f5df538e108ef39c5_6556ae3ede293]

Ja siedzę i popijam wino ok 22.00 jedziemy do znajomych na parę godzin. Odpoczynek i relaks w tym roku

Sent from my SM-G973F using Tapatalk

[kasztanka3]

Napisane przez brandie

Ja siedzę, oglądam jakiś rosyjski film i piję drinka Monte

W sensie, ze Soplica orzechowa z mlekiem? Pycha