Rozstanie z facetem, część XLI

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

tinkerver2, powinnaś zerwać z nim jakikolwiek kontakt. Zablokować maile, nie chodzić w pobliżu parkingu, gdzie stoi jego samochód. Odciąć się, ale tak w stu procentach.
Bo teraz wygląda to tak, że ileś czasu po rozwodzie byle drobiazg Ci o nim przypomina i na nowo wszystko analizujesz, odświeżasz w pamięci, przeżywasz... Po co? Jak tak dalej będzie, zamęczysz się i postradasz zmysły, a on Ci nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć.
Ja bym się na Twoim miejscu była nawet gotowa przeprowadzić i nie przyjeżdżać do rodziny na Święta, byleby tylko nie mieć z tym facetem więcej do czynienia i ogarnąć swoje życie, a nie tkwić mentalnie w czymś, co dawno się skończyło.

[tinkerver2]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_64582d7 210082;89561023]tinkerver2, powinnaś zerwać z nim jakikolwiek kontakt. Zablokować maile, nie chodzić w pobliżu parkingu, gdzie stoi jego samochód. Odciąć się, ale tak w stu procentach.

Bo teraz wygląda to tak, że ileś czasu po rozwodzie byle drobiazg Ci o nim przypomina i na nowo wszystko analizujesz, odświeżasz w pamięci, przeżywasz... Po co? Jak tak dalej będzie, zamęczysz się i postradasz zmysły, a on Ci nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć.

Ja bym się na Twoim miejscu była nawet gotowa przeprowadzić i nie przyjeżdżać do rodziny na Święta, byleby tylko nie mieć z tym facetem więcej do czynienia i ogarnąć swoje życie, a nie tkwić mentalnie w czymś, co dawno się skończyło.[/QUOTE]

Ale ja się przeprowadziłam, ja mieszkam w Katowicach, on w Kielcach nie mamy żadnego kontaktu, od roku wysłał mi tylko te wyniki badań psa.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez tinkerver2

Ale ja się przeprowadziłam, ja mieszkam w Katowicach, on w Kielcach nie mamy żadnego kontaktu, od roku wysłał mi tylko te wyniki badań psa.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Aaa, w takim razie przepraszam bardzo Byłam przekonana, że jesteś wizażanką, która jakiś czas temu, idąc przez jakiś parking, zobaczyła samochód eksa/podobny samochód, i bardzo to potem przeżywała, tak samo jak pojechała do rodzinnego domu w Święta, a tam był jej eks z jej siostrą.
Przepraszam, pomieszały mi się wątki, teraz będę bardziej uważna Uściski!

[tinkerver2]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_64582d7 210082;89561451]Aaa, w takim razie przepraszam bardzo Byłam przekonana, że jesteś wizażanką, która jakiś czas temu, idąc przez jakiś parking, zobaczyła samochód eksa/podobny samochód, i bardzo to potem przeżywała, tak samo jak pojechała do rodzinnego domu w Święta, a tam był jej eks z jej siostrą.

Przepraszam, pomieszały mi się wątki, teraz będę bardziej uważna Uściski![/QUOTE]To ja, samochód był zaparkowany pod moim domem, dostałam wtedy ataku paniki. Niestety nadal leczę depresję i takie rzeczy mi się zdarzają.
Na święta pojechałam do domu, ale nie było tam mojego eks, była moja siostra, która się chwaliła, że spotyka się z moim ex (ja byłam w innym pokoju, bo nie utrzymuje z nią kontaktu). Ale nie mam z nim żadnego kontaktu, nie widuję go, nie przeglądam zdjęć ani nic takiego.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[czarna_herbata]

Napisane przez tinkerver2

Mam nadzieję, że już jest trochę lepiej.
Ludzie którzy kochają starają się rozwiązywać problemy, a nie milczą jak zaklęci "nie mam Ci nic do powiedzenia".

Tak, jest już trochę lepiej, odwiedziłam psychologa i w sumie takie wygadanie się mi pomogło. Przyznam, że zmiana otoczenia (przeprowadzka do większego miasta) to była najlepsza decyzja Ex coraz mniej mi się śni i coraz mniej myślę o całym rozstaniu.

Pozwoliłam sobie zacytować ostatnie zdanie, ponieważ ukazuje to jak mnie traktował.
Mam nadzieję, że i u Ciebie małymi kroczkami jest coraz lepiej.

[tinkerver2]

Tak, u mnie naprawdę dobrze, chociaż łapią mnie smuteczki. Ale porównując do tego co było pół roku temu to niebo a ziemia odkryłam w pracy maszynkę do robienia takich przypinek - broszek, siedzę i się bawię drugi dzień

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez tinkerver2

To ja, samochód był zaparkowany pod moim domem, dostałam wtedy ataku paniki. Niestety nadal leczę depresję i takie rzeczy mi się zdarzają.
Na święta pojechałam do domu, ale nie było tam mojego eks, była moja siostra, która się chwaliła, że spotyka się z moim ex (ja byłam w innym pokoju, bo nie utrzymuje z nią kontaktu). Ale nie mam z nim żadnego kontaktu, nie widuję go, nie przeglądam zdjęć ani nic takiego.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Dziękuję Ci bardzo za wyjaśnienie, teraz rozumiem... Jesteś niesamowicie dzielna... Zachowania Twojej siostry nie będę komentować, ani zachowania Twojego eksa, bo chyba nie ma słów na coś takiego.
Bardzo się cieszę, że już widzisz różnicę między tym, jak się czułaś pół roku temu, a teraz. A co dopiero będzie za kolejne pół roku!

[Milagros_90]

Napisane przez czarna_herbata

Tak, jest już trochę lepiej, odwiedziłam psychologa i w sumie takie wygadanie się mi pomogło. Przyznam, że zmiana otoczenia (przeprowadzka do większego miasta) to była najlepsza decyzja Ex coraz mniej mi się śni i coraz mniej myślę o całym rozstaniu.

Super, że jest lepiej! Oby tak dalej, trzymam kciuki

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[boogiewoman]

Cześć wizażanki i wizażanie,
Forum podczytuję od dawna. Jednak do tej pory nie czułam , że potrzebuję z Wami podzielić się tym co mnie boli. Aż do teraz...


Byliśmy razem 3 lata. Mieszkaliśmy od dwóch. Czułam, że w końcu jestem z kimś przy kim mogę być sobą, który mnie akceptuje i którego akceptowałam i kocham ja sama. W międzyczasie przygarnęliśmy koty, które on traktował jak dzieci. Mówił, że jesteśmy rodzinką.



Od początku roku czułam, że coś się zmienia. Zmienił pracę, która zajmowała mu większość czasu. Rozumiałam to i kibicowałam - w końcu znalazł pracę, która mu się podobała i która dawała dobre perspektywy finansowe. Myślałam, że to oddalanie się to właśnie wina tej pracy. Zmęczenia?

Próbowałam kilka razy podjąć rozmowę. Twierdził, że nie wie dlaczego tak ma. Że nie wie co się z nim dzieje. Że nie chce się do niczego zmuszać.
W końcu wyprowadził się, bo "już tego nie czuje".


Tak, wiem, że może kogoś mieć. Wiem, że mógł się odkochać. Tylko po prostu strasznie mi ciężko, bo nie spodziewałam się tego po nim. Myślałam, że to chwilowy kryzys, który razem przezwyciężymy.

Pusto tak jakoś i ciężko strasznie.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez boogiewoman

Cześć wizażanki i wizażanie,
Forum podczytuję od dawna. Jednak do tej pory nie czułam , że potrzebuję z Wami podzielić się tym co mnie boli. Aż do teraz...


Byliśmy razem 3 lata. Mieszkaliśmy od dwóch. Czułam, że w końcu jestem z kimś przy kim mogę być sobą, który mnie akceptuje i którego akceptowałam i kocham ja sama. W międzyczasie przygarnęliśmy koty, które on traktował jak dzieci. Mówił, że jesteśmy rodzinką.



Od początku roku czułam, że coś się zmienia. Zmienił pracę, która zajmowała mu większość czasu. Rozumiałam to i kibicowałam - w końcu znalazł pracę, która mu się podobała i która dawała dobre perspektywy finansowe. Myślałam, że to oddalanie się to właśnie wina tej pracy. Zmęczenia?

Próbowałam kilka razy podjąć rozmowę. Twierdził, że nie wie dlaczego tak ma. Że nie wie co się z nim dzieje. Że nie chce się do niczego zmuszać.
W końcu wyprowadził się, bo "już tego nie czuje".


Tak, wiem, że może kogoś mieć. Wiem, że mógł się odkochać. Tylko po prostu strasznie mi ciężko, bo nie spodziewałam się tego po nim. Myślałam, że to chwilowy kryzys, który razem przezwyciężymy.

Pusto tak jakoś i ciężko strasznie.

Samo życie. Pozostaje przeboleć to rozstanie i iść dalej...

[Milagros_90]

Napisane przez boogiewoman

Cześć wizażanki i wizażanie,
Forum podczytuję od dawna. Jednak do tej pory nie czułam , że potrzebuję z Wami podzielić się tym co mnie boli. Aż do teraz...


Byliśmy razem 3 lata. Mieszkaliśmy od dwóch. Czułam, że w końcu jestem z kimś przy kim mogę być sobą, który mnie akceptuje i którego akceptowałam i kocham ja sama. W międzyczasie przygarnęliśmy koty, które on traktował jak dzieci. Mówił, że jesteśmy rodzinką.



Od początku roku czułam, że coś się zmienia. Zmienił pracę, która zajmowała mu większość czasu. Rozumiałam to i kibicowałam - w końcu znalazł pracę, która mu się podobała i która dawała dobre perspektywy finansowe. Myślałam, że to oddalanie się to właśnie wina tej pracy. Zmęczenia?

Próbowałam kilka razy podjąć rozmowę. Twierdził, że nie wie dlaczego tak ma. Że nie wie co się z nim dzieje. Że nie chce się do niczego zmuszać.
W końcu wyprowadził się, bo "już tego nie czuje".


Tak, wiem, że może kogoś mieć. Wiem, że mógł się odkochać. Tylko po prostu strasznie mi ciężko, bo nie spodziewałam się tego po nim. Myślałam, że to chwilowy kryzys, który razem przezwyciężymy.

Pusto tak jakoś i ciężko strasznie.

Mocno przytulam, przeżyłam coś podobnego, więc ta pustka i ból nie są mi obce. Trzymaj się ciepło! Nic już Was nie łączy ze względów formalnych, nie musicie się kontaktować?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[boogiewoman]

Dziękuję za wsparcie. Milagros jak długo to u Ciebie trwało? Kiedy zaczęło być lepiej?


Mieszkaliśmy w moim domu. Jego rzeczy wciąż w nim są, część zabrał, spora część jeszcze została. Wciąż ma klucze, ma oddać kiedy zabierze rzeczy. Ale zabiera jakoś powoli, po kilka. Przychodzi gdy jestem w pracy i tylko codziennie jak wracam to sprawdzam czy i ile z tych rzeczy zabrał.
Niestety wciąż napawa mnie to nadzieją na to, że może jeszcze coś naprawimy, ale po jego słowach o braku "tego czegoś" i braku jakiejkolwiek woli z jego strony "bo już kiedyś tak miał i próbował naprawiać i nic to nie dało" mnie samą zaczęło odrzucać od prób pracy nad tym związkiem, bo czułabym niechęć do samej siebie, że tak się płaszczę.

[tinkerver2]

Spakuj mu te rzeczy w pudła czy torby i postaw pod drzwiami. Bez sensu tak to rozwlekać.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[czarna_herbata]

Napisane przez Milagros_90

Super, że jest lepiej! Oby tak dalej, trzymam kciuki

Dziękuję

Cześć wszystkim

Mały update, co u mnie - w następnym tygodniu mam trzy rozmowy o pracę wszystkie na uczelniach wyższych i bardzo mnie to cieszy. Obym tylko ich nie zawaliła - zawsze na tych rozmowach coś zepsuję, więc w weekend po zajęciach z uczelni będę się przygotowywać do rozmów.

Czuję też, że mam solidny poziom B1 z angielskiego w wymowie (w rozumowaniu i słuchaniu już dawno miałam ten poziom), teraz iść do przodu. Mój cel to posiadanie B2 do końca roku.
Pomału też uczę się sama dla siebie języka koreańskiego - jest to moje marzenie, więc w wolnych chwilach odpalam Duolingo, na tę chwilę potrafię pisać i czytać koreański alfabet. Niestety mam słomiany zapał do wszystkiego, więc zobaczymy ile wytrwam w samodzielnej nauce


Myśli nadal mam, jest mi nadal przykro i siebie żal, ale wiem że chciałabym zakończyć wizyty u psychiatry - leki nie wyleczą złamanego serca, z którym muszę się uporać, tylko jeszcze utyłam od nich. Za to do psychologa będę przez jakiś czas jeszcze zaglądać. Boję się, że za racji że jestem nieśmiałą osobą, która rzadko wychodzi "do ludzi", to nie spotkam już kogoś kogo pokocham w wzajemnością.



boogiewomam trzymaj się i spakuj te jego rzeczy raz a porządnie i gdzieś schowaj, nie rozwlekaj tego, bo będzie Cię to tylko bardziej ranić.

[new_look]

Dziewczyny, jak wziąć się w garść i odejść od wysokofunkcjonującego alkoholika?

Jest to mój drugi poważny związek. Pierwszy to młodzieńcze zauroczenie, toksyczny związek z chorobliwą zazdrością ze strony partnera i powolnym odcinaniem mnie od rodziny i znajomych. W międzyczasie nieplanowane dziecko w wieku 20 lat, ślub i zamieszkanie z teściową jako trzecią osobą w małżeństwie. Udało mi się stamtąd wyrwać po kilku latach psychicznej orki. Wyprowadziłam się z synkiem i wróciłam do rodziców.
Po odejściu, w trakcie rozwodu poznałam i związałam się ze starszym o 15 lat mężczyzną - nazwijmy go R. Przez pierwsze 2 lata była to relacja na odległość. Zaczęło się od długich rozmów, nawiązaliśmy fajną relację opartą na wsparciu i zupełnie odbiegającą od tego, jak wyglądało moje małżeństwo. Po jakimś czasie zorientowałam się, że R. ma problem z alkoholem i uświadomiłam sobie, że najprawdopodobniej to właśnie to było przyczyną rozpadu jego małżeństwa. Nigdy nie powiedział tego wprost, moim zdaniem poprostu wypierając to, co oczywiste. Powoli zaczynałam mieć dość jego kilkudniowych ciągów alkoholowych, w czasie których kontakt z nim był zerowy. Dwa lata temu, przed Bożym Narodzeniem podjęłam decyzję o tym, że najwyższy czas definitywnie to zakończyć, bo nic się nie zmieni, a ja tracę czas. Poprosił o ostatnią szansę, mamiąc kolejnymi obietnicami o wszywce - uległam...
Rzeczywiście się "zaszył". Zaczęłam nieśmiało patrzeć z nadzieją w przyszłość. Zaczął konsekwentnie realizować swoje plany mające na celu zmianę pracy i przeprowadzkę do mnie. To był najlepszy czas w naszym związku. Przyjechał, zamieszkaliśmy razem... i za dwa miesiące zaczął znowu pić. A minęło nieco ponad pół roku od jego obietnicy. Nie mogłam w to uwierzyć. Nie w to, że znowu pije. W to, że byłam tak głupia i naiwna...

To już 8 miesięcy, a ja nie potrafię wziąć się w garść, choć największą motywacją jest dla mnie mój syn. Nie chcę fundować jemu tego, na co sama musiałam patrzeć w dzieciństwie. Tak, mój ojciec jest alkoholikiem. I wiem, że jako DDA mogę powielać schematy. Kwestię terapii mam zapoczątkowaną, czekam na pierwszą wizytę u terapeutki.

Powiedzcie mi tylko: jak mam dać sobie samej kopa w tyłek?

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[Rilla82]

Koniecznie najpierw terapia dla osób współuzależnionych, tam powiedzą Ci, co i jak. A potem terapia własna dla DDA.

Napisane przez new_look

Dziewczyny, jak wziąć się w garść i odejść od wysokofunkcjonującego alkoholika?

Jest to mój drugi poważny związek. Pierwszy to młodzieńcze zauroczenie, toksyczny związek z chorobliwą zazdrością ze strony partnera i powolnym odcinaniem mnie od rodziny i znajomych. W międzyczasie nieplanowane dziecko w wieku 20 lat, ślub i zamieszkanie z teściową jako trzecią osobą w małżeństwie. Udało mi się stamtąd wyrwać po kilku latach psychicznej orki. Wyprowadziłam się z synkiem i wróciłam do rodziców.
Po odejściu, w trakcie rozwodu poznałam i związałam się ze starszym o 15 lat mężczyzną - nazwijmy go R. Przez pierwsze 2 lata była to relacja na odległość. Zaczęło się od długich rozmów, nawiązaliśmy fajną relację opartą na wsparciu i zupełnie odbiegającą od tego, jak wyglądało moje małżeństwo. Po jakimś czasie zorientowałam się, że R. ma problem z alkoholem i uświadomiłam sobie, że najprawdopodobniej to właśnie to było przyczyną rozpadu jego małżeństwa. Nigdy nie powiedział tego wprost, moim zdaniem poprostu wypierając to, co oczywiste. Powoli zaczynałam mieć dość jego kilkudniowych ciągów alkoholowych, w czasie których kontakt z nim był zerowy. Dwa lata temu, przed Bożym Narodzeniem podjęłam decyzję o tym, że najwyższy czas definitywnie to zakończyć, bo nic się nie zmieni, a ja tracę czas. Poprosił o ostatnią szansę, mamiąc kolejnymi obietnicami o wszywce - uległam...
Rzeczywiście się "zaszył". Zaczęłam nieśmiało patrzeć z nadzieją w przyszłość. Zaczął konsekwentnie realizować swoje plany mające na celu zmianę pracy i przeprowadzkę do mnie. To był najlepszy czas w naszym związku. Przyjechał, zamieszkaliśmy razem... i za dwa miesiące zaczął znowu pić. A minęło nieco ponad pół roku od jego obietnicy. Nie mogłam w to uwierzyć. Nie w to, że znowu pije. W to, że byłam tak głupia i naiwna...

To już 8 miesięcy, a ja nie potrafię wziąć się w garść, choć największą motywacją jest dla mnie mój syn. Nie chcę fundować jemu tego, na co sama musiałam patrzeć w dzieciństwie. Tak, mój ojciec jest alkoholikiem. I wiem, że jako DDA mogę powielać schematy. Kwestię terapii mam zapoczątkowaną, czekam na pierwszą wizytę u terapeutki.

Powiedzcie mi tylko: jak mam dać sobie samej kopa w tyłek?

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[tinkerver2]

Napisane przez new_look

Dziewczyny, jak wziąć się w garść i odejść od wysokofunkcjonującego alkoholika?

Jest to mój drugi poważny związek. Pierwszy to młodzieńcze zauroczenie, toksyczny związek z chorobliwą zazdrością ze strony partnera i powolnym odcinaniem mnie od rodziny i znajomych. W międzyczasie nieplanowane dziecko w wieku 20 lat, ślub i zamieszkanie z teściową jako trzecią osobą w małżeństwie. Udało mi się stamtąd wyrwać po kilku latach psychicznej orki. Wyprowadziłam się z synkiem i wróciłam do rodziców.
Po odejściu, w trakcie rozwodu poznałam i związałam się ze starszym o 15 lat mężczyzną - nazwijmy go R. Przez pierwsze 2 lata była to relacja na odległość. Zaczęło się od długich rozmów, nawiązaliśmy fajną relację opartą na wsparciu i zupełnie odbiegającą od tego, jak wyglądało moje małżeństwo. Po jakimś czasie zorientowałam się, że R. ma problem z alkoholem i uświadomiłam sobie, że najprawdopodobniej to właśnie to było przyczyną rozpadu jego małżeństwa. Nigdy nie powiedział tego wprost, moim zdaniem poprostu wypierając to, co oczywiste. Powoli zaczynałam mieć dość jego kilkudniowych ciągów alkoholowych, w czasie których kontakt z nim był zerowy. Dwa lata temu, przed Bożym Narodzeniem podjęłam decyzję o tym, że najwyższy czas definitywnie to zakończyć, bo nic się nie zmieni, a ja tracę czas. Poprosił o ostatnią szansę, mamiąc kolejnymi obietnicami o wszywce - uległam...
Rzeczywiście się "zaszył". Zaczęłam nieśmiało patrzeć z nadzieją w przyszłość. Zaczął konsekwentnie realizować swoje plany mające na celu zmianę pracy i przeprowadzkę do mnie. To był najlepszy czas w naszym związku. Przyjechał, zamieszkaliśmy razem... i za dwa miesiące zaczął znowu pić. A minęło nieco ponad pół roku od jego obietnicy. Nie mogłam w to uwierzyć. Nie w to, że znowu pije. W to, że byłam tak głupia i naiwna...

To już 8 miesięcy, a ja nie potrafię wziąć się w garść, choć największą motywacją jest dla mnie mój syn. Nie chcę fundować jemu tego, na co sama musiałam patrzeć w dzieciństwie. Tak, mój ojciec jest alkoholikiem. I wiem, że jako DDA mogę powielać schematy. Kwestię terapii mam zapoczątkowaną, czekam na pierwszą wizytę u terapeutki.

Powiedzcie mi tylko: jak mam dać sobie samej kopa w tyłek?

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Napisz do mnie proszę na priv.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[tinkerver2]

Aktualizując.
Tęsknię, ale nie za nim, tylko za dobrymi chwilami. Za wspolnymi powiedzonkami, za wyjazdami. Ale nie za nim konkretnie.
Gdzieś tam ta tęsknota jest, ale odkąd zaczęło świecić słońce, odkąd jest ciepło to ta tęsknota weszła gdzieś tam dużo głębiej i na co dzień się nie odzywa.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Milagros_90]

Boogiewoman, i jak tam u Ciebie? Załatwiona kwestia rzeczy? Z doświadczenia powiem, że takie posiadanie u siebie rzeczy exa nie działa dobrze, więc zachęcam do tego, żeby je zabrał.

Czarna herbata, jak tam rozmowy o pracę?

Tinker, fajnie, że ta tęsknota nie jest już tak silna

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tinkerver2]

Od kilku tygodni podobał mi się kolega z pracy, powiedziałam mu dzisiaj, a on do mnie, że jest zaręczony 🫣
Omg, taki wstyd, a teraz widze go na korytarzu i nie wiem gdzie oczy podziać.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[czarna_herbata]

Napisane przez Milagros_90

Czarna herbata, jak tam rozmowy o pracę?

Miałam te trzy rozmowy o pracę i jestem po prostu załamana :/ na stanowisku starszego referenta na uniwerku pensja 3600zł brutto, na kolejnym również publiczny uniwerek 3750zł brutto, a wymagania jak z kosmosu. Aż się odechciewa gdziekolwiek się starać i próbować. W tej sile "nienawiści i niesprawiedliwości" do świata rozesłałam kilka cv do rożnych firm i w poniedziałek mam kolejne dwie rozmowy


A co u Ciebie słychać?


tinkerver2 żadne wstyd, przynajmniej wiesz na czym stoisz głowa do góry i do przodu.

[tinkerver2]

Założyłam sobie tindera, mówię dobra, może to już czas się pospotykac z kimś, nawet nie w kwestii szukania faceta, tylko zwyczajnie chciałabym poznać kogoś, wyjść na piwo czy do kina i... Masakra. Albo łysi, albo grubi. Albo grubi i łysi. Albo zwyczajnie brzydcy.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[tinkerver2]

Założyłam konto z memami z moim psem, najpierw zaobserwowała je jego siostra, a potem ON. oczywiście od razu go zablokowałam

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[rybeczkawizaz]

Napisane przez tinkerver2

Założyłam konto z memami z moim psem, najpierw zaobserwowała je jego siostra, a potem ON. oczywiście od razu go zablokowałam

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

i bardzo dobrze zablokkowałaś blokować ile wlezie,gdzie tylko mozna ;d

---------- Dopisano o 16:04 ---------- Poprzedni post napisano o 15:11 ----------

~to chodzi o tego ogólnie exunia z wczesniejszych postów ??

[tinkerver2]

Tak, cały czas ten sam, od ponad roku

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[czarna_herbata]

Napisane przez tinkerver2

Założyłam konto z memami z moim psem, najpierw zaobserwowała je jego siostra, a potem ON. oczywiście od razu go zablokowałam

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Bardzo dobrze, że zablokowałaś, mam nadzieję że nie zepsuło Ci to jakoś humoru i wszędzie masz go zablokowanego.


U mnie znów zaczynają się gorsze dni i niestety nie ma tygodnia, w którym bym nie płakała. Może to też przez to, że we wtorek byłam u psychologa, niestety w środę nie dotrwałam do domu i się popłakałam w łazience w pracy... Mam wrażenie, że gdy "robię dwa małe kroczki do przodu, to się potykam o własne nogi" - tak to mogłabym opisać.

Szkoda, że jest tutaj w wątku mniejszy ruch, gdy czytam w Internecie jak niektórzy nawet dwa lata dochodzą do siebie po rozstaniu to aż mi się słabo robi.

[Milagros_90]

Napisane przez czarna_herbata

Bardzo dobrze, że zablokowałaś, mam nadzieję że nie zepsuło Ci to jakoś humoru i wszędzie masz go zablokowanego.


U mnie znów zaczynają się gorsze dni i niestety nie ma tygodnia, w którym bym nie płakała. Może to też przez to, że we wtorek byłam u psychologa, niestety w środę nie dotrwałam do domu i się popłakałam w łazience w pracy... Mam wrażenie, że gdy "robię dwa małe kroczki do przodu, to się potykam o własne nogi" - tak to mogłabym opisać.

Szkoda, że jest tutaj w wątku mniejszy ruch, gdy czytam w Internecie jak niektórzy nawet dwa lata dochodzą do siebie po rozstaniu to aż mi się słabo robi.

Takie krokczki w przód i w tył sa czymś normalnym. Grunt to jednak robić te w przód, powoli i konsekwentnie. Jesteś na dobrej drodze Płacz w pracy czy autobusie też przerabiałam. To są takie emocje, że ciężko czasem zapanować nad łzami. Życzę Ci, by było tego coraz mniej

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tinkerver2]

Napisane przez czarna_herbata

Bardzo dobrze, że zablokowałaś, mam nadzieję że nie zepsuło Ci to jakoś humoru i wszędzie masz go zablokowanego.


U mnie znów zaczynają się gorsze dni i niestety nie ma tygodnia, w którym bym nie płakała. Może to też przez to, że we wtorek byłam u psychologa, niestety w środę nie dotrwałam do domu i się popłakałam w łazience w pracy... Mam wrażenie, że gdy "robię dwa małe kroczki do przodu, to się potykam o własne nogi" - tak to mogłabym opisać.

Szkoda, że jest tutaj w wątku mniejszy ruch, gdy czytam w Internecie jak niektórzy nawet dwa lata dochodzą do siebie po rozstaniu to aż mi się słabo robi.

Ja jeszcze przed rozwodem, ale zaraz po rozstaniu, po próbie samobójczej poszłam do pracy i się rozpłakałam. Byłyśmy we 2 w gabinecie. I ona (wiedząc, że kilka dni wcześniej rozpadł się 7 letnie związek) do mnie "ogarnij się, nikt Ci tu nie będzie pomagał, ty jesteś od pomagania". Więc potem szlam do toalety, popłakałam kilka sekund i wracałam

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Milagros_90]

Napisane przez tinkerver2

Ja jeszcze przed rozwodem, ale zaraz po rozstaniu, po próbie samobójczej poszłam do pracy i się rozpłakałam. Byłyśmy we 2 w gabinecie. I ona (wiedząc, że kilka dni wcześniej rozpadł się 7 letnie związek) do mnie "ogarnij się, nikt Ci tu nie będzie pomagał, ty jesteś od pomagania". Więc potem szlam do toalety, popłakałam kilka sekund i wracałam

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Przykre strasznie. Ja w pracy dostałam dużą pomoc po rozstaniu, za co byłam i będę wdzięczna

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tinkerver2]

Byłam wczoraj na super randce

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka